-
W empik go
O zgrozo! Opowieści szkolne - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
30 grudnia 2022
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
O zgrozo! Opowieści szkolne - ebook
Cześć, mam na imię Agata i jestem uczennicą klasy 6 C. Klasy wyjątkowej. Opowiem Ci o nas. Jeśli tak jak ja nie lubisz nudnych lekcji i tylko dzięki koleżankom i kolegom wytrzymujesz w szkole, bingo – odnajdziesz w tej historii siebie!
Poznaj szybką Asię, śpiącą Zośkę, rozgadanego Kazika, pomocnego Ryśka, Celę, która zawsze strzela focha i Kasię zakochaną na zabój w Adasiu – klasowym pupilku… Nie zabraknie też wyjątkowych nauczycieli, którzy z anielskim spokojem znoszą nasze najróżniejsze pomysły. Jestem pewna, że z wypiekami na twarzy będziesz czytać każdy rozdział, żeby dowiedzieć się więcej o naszych perypetiach. Nieraz wpadniemy w tarapaty, ale przecież taka jest szkoła – pełna wyzwań! Zatem chwytaj książkę i zmierzmy się z grozą szkoły wspólnie.
| Kategoria: | Dla dzieci |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-8313-211-2 |
| Rozmiar pliku: | 829 KB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
SZKOŁA TO PIEKŁO ZWANE RODEM
Szkoła to piekło zwane rodem. Dlaczego rodem? Bo ród piekielny. Nie dla wszystkich szkoła jest piekłem, dla niektórych jest to miejsce tak cudowne, że porównują je z rajem. Miejsce beztroskie, szczęśliwe i pełne przygód. Jednak dla mnie i moich znajomych jest piekłem. Jestem uczennicą klasy 6C. Klasa jak klasa, chociaż są tutaj znakomite przypadki osobowości, ale o nich później.
Najważniejsi i najbardziej przejmujący są nauczyciele: zagadkowy pan od matematyki, wszystkowiedząca, poukładana pani od języka polskiego, wysportowany pan od WF-u, historyczna pani oczywiście od historii, zaczarowany pan od przyrody, krzycząca pani od języka angielskiego, artystyczna pani z plastyki, przemiła pani wychowawczyni, tak milusia, że aż czasem nas udusi, pan wynalazek to pan z informatyki i zajęć technicznych, wyjec, czyli pani od muzyki, no i my – uczniowie pełną gębą, bo jak twierdzi nasza wychowawczyni, to na wygląd trzeba mieć prezencję, a my jej nie mamy, tylko tak dziwnie wytrzeszczamy oczy, gdy pani mówi do nas swoim krzykliwym głosem.
Nasza klasa liczy czternaście osób: osiem dziewczyn i sześciu chłopców. Celina (Cela – fochy strzela), Łucja – wszystkowiedząca, Kornelia – obrażona, Kazimierz (Kazik – gaduła), Adam (Adaś – pupilek klasowy), Katarzyna (Kasia – kocha Adasia), Bartek – zadowolony, Karol – zamyślony, Robert – przepraszam, że…, Ryszard – waleczny, nie przepuści nikomu, kto wejdzie mu w drogę, Zofia – śpiąca Zośka, Dorota – zawsze ma coś do powiedzenia, Joanna – szybka Asia, na WF-ie jej nie dogonisz, no i oczywiście Agata, czyli ja – przeciętna dziewczyna, ale z głową pełną nieprzeciętnych pomysłów.
Zaczynamy naszą opowieść.CO JEST ZŁEGO W BYCIU GOŁYM NA BASENIE?
Był zwykły dzień, poniedziałek, jak to poniedziałek – totalne lenistwo. Ledwo wstałam z łóżka, bo mama obudziła mnie o szóstej rano. Zawsze tak wstajemy z siostrą (młodszą kopią mojej osoby – Adą lub, po prostu, Adrianną). Rodzice pracują od siódmej rano, więc my też musimy wstawać wczesnym rankiem. Nie cierpimy tego z Adą, ale mus to mus, dość już użalania się nad sobą.
Po zjedzonym śniadaniu (płatki z mlekiem) i obejrzanej bajce w telewizorze (niestety musiałam to obejrzeć, bo Ada mnie zmusiła) o siódmej trzydzieści wyruszam z Adą do szkoły. Lekcje zaczynają się o godzinie ósmej. Nasza szkoła jest szkołą sportową, więc zajęcia sportowe towarzyszą nam prawie każdego dnia. Dzień zapowiadał się jak co dzień, nudny i jeszcze raz nudny, ale dwie ostatnie lekcje to dopiero było zdarzenie.
Już wam je opowiadam. W poniedziałki na dwóch ostatnich lekcjach moja klasa ma basen. Pani od języka polskiego z bólem w sercu kończy zajęcia dziesięć minut wcześniej, żebyśmy zdążyli na autobus, którym jedziemy na pływalnię. Chłopcy jadą na basen ze swoim panem Jarkiem. To jest super nauczyciel, bo pozwala im dosłownie na wszystko. Może prawie na wszystko, ale jest to godne pozazdroszczenia.
Nasz wysportowany nauczyciel od WF-u, pan Adrian, to poważny człowiek. U niego przede wszystkim musi być dyscyplina, nie ma nudy, za to jest musztra jak w wojsku, mimo że jesteśmy dziewczynami, ale jak mówi pan Adrian: Każda dziewczyna powinna być wysportowana.
Chłopacy ćwiczą na głębokim basenie, a my to różnie. Dobrze, że pan Adrian nie każe nam pływać w basenie dla dzieci, bo to dopiero wstyd. Nasz nauczyciel twierdzi, że wysportowany uczeń poradziłby sobie w każdych warunkach, ale brodzenie w brodziku zostawmy maluchom.
Pływałyśmy sobie, aż tu w pewnym momencie usłyszałyśmy gwizdek trenera.
– Zamykamy oczy, natychmiast! – krzyknął dziwnym głosem pan Adrian.
Co tym razem mogło się stać, że pan Adrian tak krzyknął? – pomyślałam.
Nie do końca zamknęłam oczy i, o zgrozo, zauważyłam Kazika stającego przed panem Jarkiem goluśkiego, jak go Pan Bóg stworzył.
– Co się stało? – spytał nieco zdenerwowany pan Jarek.
– Nic takiego – odpowiedział Kazik. – Gdy nurkowałem, zgubiłem spodenki. Pożyczyłem je od starszego brata, bo moje były brudne po wcześniejszym basenie, a mama w sobotę i niedzielę miała dużo pracy, więc nie mogła mi ich wyprać. Ja mógłbym uprać, ale pralka była zepsuta, a mama robiła pranie, tylko że ręcznie. W szatni spodenki okazały się być troszkę za duże – dodał na koniec.
Stał czerwony jak burak.
Zaraz zacznie beczeć – pomyślałam z przekonaniem.
W tej oto chwili z basenu wystąpił waleczny Ryszard. Rysiek to przypadek takiego kolegi, który zawsze stara się pomóc każdemu z naszej klasy. Rysio wyłowił spodnie brata Kazika i było po kłopocie. Później Kazik przesiedział kolejną godzinę na ławce, rzucając chłopakom piłki i podając ręczniki, a my ćwiczyłyśmy dalej. Ja udawałam, że nie wiem, co się stało, żeby Kazimierzowi nie było przykro. Czasami, gdy sobie przypomnę to całe zdarzenie, to uśmiecham się sama do siebie. Nikomu oczywiście nie powiedziałam, co zaszło i co widziałam. Wszystkie dziewczyny myślały, że musimy zamknąć oczy, ponieważ pan będzie nam kazał nurkować.
No i tak było. Pan Adrian zrobił konkurs, która dziewczyna dłużej wytrzyma pod wodą. Zgadnijcie, kto wygrał. Zośka – ponieważ zasnęła podczas nurkowania i najdłużej wytrzymała pod wodą. Jej czas to dziesięć minut. Dobrze, że nie utonęła. Bardzo dobrze. Chłopcy nikomu nie powiedzieli, dlaczego tak naprawdę trzeba było zamknąć oczy. To dopiero zgrana ekipa.
– Kazika pewnie boli brzuch, dlatego siedzi na ławce – zauważyła Dorota.
– Ja myślę, że Kazik zjadł coś przed basenem i dostał kolki – stwierdziła Łucja.
– Może Kazikowi pęknie brzuch – palnęła Cela.
– To jest najmniej prawdopodobne – odparła Dorota.
I Cela focha strzeliła.
Szkoła to piekło zwane rodem. Dlaczego rodem? Bo ród piekielny. Nie dla wszystkich szkoła jest piekłem, dla niektórych jest to miejsce tak cudowne, że porównują je z rajem. Miejsce beztroskie, szczęśliwe i pełne przygód. Jednak dla mnie i moich znajomych jest piekłem. Jestem uczennicą klasy 6C. Klasa jak klasa, chociaż są tutaj znakomite przypadki osobowości, ale o nich później.
Najważniejsi i najbardziej przejmujący są nauczyciele: zagadkowy pan od matematyki, wszystkowiedząca, poukładana pani od języka polskiego, wysportowany pan od WF-u, historyczna pani oczywiście od historii, zaczarowany pan od przyrody, krzycząca pani od języka angielskiego, artystyczna pani z plastyki, przemiła pani wychowawczyni, tak milusia, że aż czasem nas udusi, pan wynalazek to pan z informatyki i zajęć technicznych, wyjec, czyli pani od muzyki, no i my – uczniowie pełną gębą, bo jak twierdzi nasza wychowawczyni, to na wygląd trzeba mieć prezencję, a my jej nie mamy, tylko tak dziwnie wytrzeszczamy oczy, gdy pani mówi do nas swoim krzykliwym głosem.
Nasza klasa liczy czternaście osób: osiem dziewczyn i sześciu chłopców. Celina (Cela – fochy strzela), Łucja – wszystkowiedząca, Kornelia – obrażona, Kazimierz (Kazik – gaduła), Adam (Adaś – pupilek klasowy), Katarzyna (Kasia – kocha Adasia), Bartek – zadowolony, Karol – zamyślony, Robert – przepraszam, że…, Ryszard – waleczny, nie przepuści nikomu, kto wejdzie mu w drogę, Zofia – śpiąca Zośka, Dorota – zawsze ma coś do powiedzenia, Joanna – szybka Asia, na WF-ie jej nie dogonisz, no i oczywiście Agata, czyli ja – przeciętna dziewczyna, ale z głową pełną nieprzeciętnych pomysłów.
Zaczynamy naszą opowieść.CO JEST ZŁEGO W BYCIU GOŁYM NA BASENIE?
Był zwykły dzień, poniedziałek, jak to poniedziałek – totalne lenistwo. Ledwo wstałam z łóżka, bo mama obudziła mnie o szóstej rano. Zawsze tak wstajemy z siostrą (młodszą kopią mojej osoby – Adą lub, po prostu, Adrianną). Rodzice pracują od siódmej rano, więc my też musimy wstawać wczesnym rankiem. Nie cierpimy tego z Adą, ale mus to mus, dość już użalania się nad sobą.
Po zjedzonym śniadaniu (płatki z mlekiem) i obejrzanej bajce w telewizorze (niestety musiałam to obejrzeć, bo Ada mnie zmusiła) o siódmej trzydzieści wyruszam z Adą do szkoły. Lekcje zaczynają się o godzinie ósmej. Nasza szkoła jest szkołą sportową, więc zajęcia sportowe towarzyszą nam prawie każdego dnia. Dzień zapowiadał się jak co dzień, nudny i jeszcze raz nudny, ale dwie ostatnie lekcje to dopiero było zdarzenie.
Już wam je opowiadam. W poniedziałki na dwóch ostatnich lekcjach moja klasa ma basen. Pani od języka polskiego z bólem w sercu kończy zajęcia dziesięć minut wcześniej, żebyśmy zdążyli na autobus, którym jedziemy na pływalnię. Chłopcy jadą na basen ze swoim panem Jarkiem. To jest super nauczyciel, bo pozwala im dosłownie na wszystko. Może prawie na wszystko, ale jest to godne pozazdroszczenia.
Nasz wysportowany nauczyciel od WF-u, pan Adrian, to poważny człowiek. U niego przede wszystkim musi być dyscyplina, nie ma nudy, za to jest musztra jak w wojsku, mimo że jesteśmy dziewczynami, ale jak mówi pan Adrian: Każda dziewczyna powinna być wysportowana.
Chłopacy ćwiczą na głębokim basenie, a my to różnie. Dobrze, że pan Adrian nie każe nam pływać w basenie dla dzieci, bo to dopiero wstyd. Nasz nauczyciel twierdzi, że wysportowany uczeń poradziłby sobie w każdych warunkach, ale brodzenie w brodziku zostawmy maluchom.
Pływałyśmy sobie, aż tu w pewnym momencie usłyszałyśmy gwizdek trenera.
– Zamykamy oczy, natychmiast! – krzyknął dziwnym głosem pan Adrian.
Co tym razem mogło się stać, że pan Adrian tak krzyknął? – pomyślałam.
Nie do końca zamknęłam oczy i, o zgrozo, zauważyłam Kazika stającego przed panem Jarkiem goluśkiego, jak go Pan Bóg stworzył.
– Co się stało? – spytał nieco zdenerwowany pan Jarek.
– Nic takiego – odpowiedział Kazik. – Gdy nurkowałem, zgubiłem spodenki. Pożyczyłem je od starszego brata, bo moje były brudne po wcześniejszym basenie, a mama w sobotę i niedzielę miała dużo pracy, więc nie mogła mi ich wyprać. Ja mógłbym uprać, ale pralka była zepsuta, a mama robiła pranie, tylko że ręcznie. W szatni spodenki okazały się być troszkę za duże – dodał na koniec.
Stał czerwony jak burak.
Zaraz zacznie beczeć – pomyślałam z przekonaniem.
W tej oto chwili z basenu wystąpił waleczny Ryszard. Rysiek to przypadek takiego kolegi, który zawsze stara się pomóc każdemu z naszej klasy. Rysio wyłowił spodnie brata Kazika i było po kłopocie. Później Kazik przesiedział kolejną godzinę na ławce, rzucając chłopakom piłki i podając ręczniki, a my ćwiczyłyśmy dalej. Ja udawałam, że nie wiem, co się stało, żeby Kazimierzowi nie było przykro. Czasami, gdy sobie przypomnę to całe zdarzenie, to uśmiecham się sama do siebie. Nikomu oczywiście nie powiedziałam, co zaszło i co widziałam. Wszystkie dziewczyny myślały, że musimy zamknąć oczy, ponieważ pan będzie nam kazał nurkować.
No i tak było. Pan Adrian zrobił konkurs, która dziewczyna dłużej wytrzyma pod wodą. Zgadnijcie, kto wygrał. Zośka – ponieważ zasnęła podczas nurkowania i najdłużej wytrzymała pod wodą. Jej czas to dziesięć minut. Dobrze, że nie utonęła. Bardzo dobrze. Chłopcy nikomu nie powiedzieli, dlaczego tak naprawdę trzeba było zamknąć oczy. To dopiero zgrana ekipa.
– Kazika pewnie boli brzuch, dlatego siedzi na ławce – zauważyła Dorota.
– Ja myślę, że Kazik zjadł coś przed basenem i dostał kolki – stwierdziła Łucja.
– Może Kazikowi pęknie brzuch – palnęła Cela.
– To jest najmniej prawdopodobne – odparła Dorota.
I Cela focha strzeliła.
więcej..
