Opis powiatu radomskiego - ebook

w rę­ko­pi­smie po­zo­sta­ły, wy­dał

Ty­mo­te­usz Li­piń­ski.

War­sza­wa

W Dru­kar­ni Kom. Rząd. Spra­wie­dli­wo­ści.

1847.

Wol­no dru­ko­wać, z wa­run­kiem zło­że­nia w Ko­mi­te­cie Cen­zu­ry, po wy­dru­ko­wa­niu, pra­wem prze­pi­sa­nej licz­by Eks­em­pla­rzy.

Cen­zor

Nie­za­bi­tow­ski.

Oby­wa­te­lom Po­wia­tu Ra­dom­skie­go w upo­min­ku

Mihi nul­li sa­tis eru­di­ti vi­den­tur, qu­ibus no­stra igno­ta sunt.

Ci­ce­ro.

Ogła­sza­jąc dru­kiem ni­niej­szą pra­cę ś… p. Fran­cisz­ka Siar­czyń­skie­go, w rę­ko­pi­smie do­tąd po­zo­sta­łą, wspo­mnieć choć po­krót­ce wy­pa­da o uczo­nym ziom­ku na­szym i zło­żyć mu cześć na­leż­ną. Uro­dził się on w Chru­szo­wi­cach w zie­mi prze­my­śl­skiej 12 paź­dzier­ni­ka 1758 r. Przy­jąw­szy suk­nią zgro­ma­dze­nia Pi­ja­rów w Po­do­liń­cu na Spi­żu, po­bie­rał dal­sze na­uki w róż­nych ko­le­giach; po­świę­co­ny 1783 r. na ka­pła­na, uczył wy­mo­wy w Ra­do­miu, na­stęp­nie zaś wy­kła­dał w War­sza­wie ka­zno­dziej­stwo i kra­so­mó­stwo. Pe­łen zdat­no­ści i pa­ła­ją­cy za­mi­ło­wa­niem na­uki, zwró­cił na sie­bie oczy prze­ło­żo­nych i Sta­ni­sła­wa Au­gu­sta, któ­ry użył go za ste­no­gra­fa pod­czas wiel­kie­go sej­mu 1788 r. Ła­ski kró­la i sza­cun­ku wie­lu moż­nych osób, nie użył na wy­nie­sie­nie się; a je­że­li za­pra­gnął usu­nąć się od obo­wiąz­ków za­kon­nych i tru­dów po­wo­ła­nia na­uczy­ciel­skie­go, to je­dy­nie, aby w spo­koj­no­ści wiej­skiej od­dać się mógł pra­com na­uko­wym. Ja­koż otrzy­mał 1789 r. z Rzy­mu uwol­nie­nie od ślu­bów za­kon­nych, a król upo­sa­żył go za­raz pro­bo­stwem w Ko­zie­ni­cach, któ­re ob­jąw­szy 16 sierp­nia, urzą­dził z wła­snych do­cho­dów szkół­kę i szpi­tal. Uwia­do­mio­ny o tem mo­nar­cha, na­ka­zał 1790 r., aby mu z do­cho­dów eko­no­mii ko­zie­nic­kiej, co­rocz­nie na te za­kła­dy sto czer. zł… wy­pła­ca­no. W krót­ce po­tem mia­no­wa­ny zo­stał ka­no­ni­kiem ho­no­ro­wym war­szaw­skim i war­miń­skim; za­wia­dy­wał pa­ra­fią ko­zie­nic­ką do 9 wrze­śnia 1799 r., skąd prze­niósł się na ofia­ro­wa­ne so­bie przez ks. Lu­bo­mir­ską Marsz. W. K. pro­bo­stwo w Łań­cu­cie; (1) na­ko­niec osiadł 1804 r. w Ja­ro­sła­wiu, peł­niąc obo­wiąz­ki pro­bosz­cza i dzie­ka­na ko­le­gia­ty. Tam od­daw­szy się cał­kiem ba­da­niom hi­sto­rycz­nym, na­gro­ma­dził mno­gie za­so­by do dzie­jów oj­czy­stych. Po­wo­ła­ny na dy­rek­to­ra bi­blio­te­ki Osso­liń­skich, za przy­by­ciem do Lwo­wa, po­czął 1828 r. wy­da­wać: Cza­so­pism na­uko­wy księ­go­zbio­ru pu­blicz­ne­go imie­nia Osso­liń­skich, za­si­la­jąc go naj­wię­cej… wła­sne­mi roz­pra­wa­mi. Nada­na Siar­czyń­skie­mu ka­no­nia ho­no­ro­wa prze­my­śl­ska uła­twi­ła mu wstęp do zgro­ma­dze­nia sta­nów ga­li­cyj­skich; ali­ści wśród cią­głej, nie­zmor­do­wa­nej pra­cy, zmarł na­gle 7 li­sto­pa­da 1829 roku.

–- (1) Obie dały ty­czą­ce się Ko­zie­nic, za­wdzię­cza­ni ks.Teof. Kłom­nic­kie­mu, te­raź­niej­sze­mu tam­że pro­bosz­czo­wi.

Tre­ści­wie po­da­ny tu rys ży­cia Siar­czyń­skie­go, czer­pa­łem z Cza­so­pi­sma Lwow­skie­go (ze­szyt i z r. 1830), gdzie wy­li­czo­nych jest 16 dzieł jego dru­kiem ogło­szo­nych, ja­ko­też ka­za­nia i ar­ty­ku­ły naj­czę­ściej bez­i­mien­ne w róż­nych pi­smach cza­so­wych za­miesz­cza­ne; w rę­ko­pi­smie zaś po­zo­sta­wił 33 wy­pra­co­wa­li, naj­wię­cej w hi­sto­rycz­nych przed­mio­tach, a nad­to: Ob­raz pa­no­wa­nia Zyg­mun­ta 111 w 4 tom.; do 6 tom… po­więk­szo­ny Słow­nik zna­ko­mi­tych osób za rzą­dów te­goż kró­la (1); ma­te­ry­ały kil­ku­to­mo­we­go słow­ni­ka zna­ko­mi­tych Po­la­ków wszyst­kich wie­ków, i 28 róż­no­rod­nych roz­praw, któ­re do Cza­so­pi­sma prze­zna­czał. Ze­brał też w po­rząd­nie opraw­nych księ­gach, wie­le po­je­dyń­czych wia­do­mo­ści, wy­pi­sów z dzieł, rzad­kich pism po mniej­szych, mów, wier­szy i t… d., któ­re nie­oce­nio­nym są skła­dem ma­te­ry­ałów – (1) R. 1828 wy­dał byt we 2 tom: Ob­raz wie­ku pa­no­wa­nia Zyg­mun­ta III, za­wie­ra­ją­cy opis osób i t… d… po­rząd­kiem abe­ca­dła uło­żo­ny.

do hi­sto­ryi pol­skiej, tak daw­niej­szej, jako też świe­żo upły­nio­nych cza­sów. – Po­dzi­wiać za­iste na­le­ży, że­la­zną pra­co­wi­tość męża, tyle na­ukom a zwłasz­cza ba­da­niom rze­czy oj­czy­stych za­słu­żo­ne­go, i ży­czeć naj­go­rę­cej: aby dłu­go­let­nie owo­ce jego mo­zol­nych ślę­czeń, w bez­u­ży­tecz­nem ukry­ciu nie zo­sta­wa­ły.

Je­den z rę­ko­pi­smów w pu­ściź­nie po Siar­czyń­skim po­zo­sta­łych, no­szą­cy ty­tuł: "Słow­nik hi­sto­rycz­no-sta­ty­stycz­no-geo­gra­ficz­ny kró­le­stwa Ga­li­cyi, opi­su­je w 1 to­mie w po­wszech­no­ści Ga­li­cyą, w 2 i 3 wszyst­kie mia­sta i wło­ści tego kra­ju, po­rząd­kiem abe­ca­dła. Za­my­ślał on o wy­da­niu po­dob­ne­go słow­ni­ka ca­łej Pol­ski, do któ­re­go ze­bra­ne i spi­sa­ne licz­ne wia­do­mo­ści, do­peł­nie­nia i uło­że­nia cze­ka­ją. " (1) To mig na­pro­wa­dza na nie­płon­ny do­mysł: iż skre­ślo­ny opis po­wia­tu Ra­dom­skie­go, jest cząst­ką owe­go ol­brzy­mie­go przed­się­wzię­cia;

–- (1) Cza­so­pism 1830, ze­szyt I, 134.

a lubo rę­ko­pism nie ma wy­ra­żo­ne­go roku, kie­dy zo­stał usku­tecz­nio­ny, wno­sząc jed­nak z tego, co po­wie­dział pod wsią Brzu­zą, naj­po­dob­niej do praw­dy, że zaj­mo­wał się tą pra­cą Siar­czyń­ski, mię­dzy 1790 a 92 r. Jest to sza­cow­ny wpraw­dzie ma­te­ry­ał, lecz w pierw­szym do­pie­ro swo­im za­wiąz­ku, i dla tego nie na­le­ży­cie bę­dąc ob­ro­bio­ny, wie­le do ży­cze­nia zo­sta­wia; znaj­du­je się bo­wiem mnó­stwo opusz­czo­nych wło­ści, ude­rza­ją­cych ana­chro­ni­zmów znacz­na ilość, tu i owdzie błę­dy he­ral­dycz­ne i t… p. Nie­któ­re z ta­ko­wych uster­ków po­strzegł był au­tor i po­pra­wił je, w wie­lu zaś miej­scach po­czy­nił do­pi­ski na ma­ry­gi­ne­sie. Cóż­kol­wiek­bądź, za­wsze ta pra­ca ma swą war­tość, a po­wiet­ni­kom Ra­dom­skim miłe obu­dzi przy­po­mnie­nie o ich ro­dzi­nach, po­cho­dze­niu do­mów, dzie­dzi­cze­niu i prze­cho­dze­niu z rąk do rąk ma­jęt­no­ści.

Wy­da­jąc ten rę­ko­pism, oprócz do­kład­niej­sze­go upo­rząd­ko­wa­nia miejsc po­dług al­fa­be­tu, nie mo­głem po­zo­sta­wić bez po – pra­wie­nia wy­raź­nych omy­łek w na­zwie wsi i ści­ślej­sze­go ozna­cze­nia ich od­le­gło­ści od Ra­do­mia lub in­nych mia­ste­czek, o tyle wszak­że, o ile zna­na mi miej­sco­wość i po­gląd na mapę, bez­kar­nie uczy­nić do­zwo­li­ły. Co się ty­czy in­nych uchy­bień, sta­ra­łem się je rów­nież spro­sto­wać, nie­któ­re oko­licz­no­ści ob­ja­śnić w przy­pi­skach, ogól­ny zaś rzut oka na po­wiat, jego pło­dy i t… d., znaj­du­ją­cy się w rę­ko­pi­śmie po opi­sa­niu Ra­do­mia, osą­dzi­łem sto­sow­niej­szem, po­ło­żyć na sa­mem cze­le, to jest przed al­fa­be­tycz­nem wy­li­cza­niem po­sad. – Oka­zu­je się, iż licz­bę dy­mów za­miesz­czał au­tor, po­dług ta­ry­fy 1776 r., gdyż wszę­dzie z nią się zga­dza, wy­jąw­szy: że Klwów za­miast 71, na­le­ża­ło po­ło­żyć 91 dy­mów; Gra­ni­ca nie 65, ale 59; wieś zaś Ode­chow­skie mia­stecz­ko w sa­mym te­xcie po­pra­wi­łem, kła­dąc 16, a nie 112 dy­mów.

To opi­sa­nie po­wia­tu Ra­dom­skie­go, sta­nie się po­żą­da­nym przy­dat­kiem, uzu­peł­nia­ją­cym co do wie­lu szcze­gó­łów wy­cho­dzą­cą Sta­ro­żyt­ną Pol­skę, w któ­rej nie było na­szym za­mia­rem, mó­wić o każ­dem mia­stecz­ku, gdyż dzie­ło przy­bra­ło­by nie­rów­nie więk­szą ob­ję­tość i znacz­ne­go na­kła­du sta­ło­by się przy­czy­ną. Ko­rzy­sta­jąc prze­to te­raz ze spo­sob­no­ści, za­łą­czam przy koń­cu rę­ko­pi­smu Siar­czyn­skie­go, prze­mil­cza­ne w Sta­ro­żyt­nej Pol­sce mia­stecz­ka, z przy­da­niem wia­do­mo­ści o trzech wło­ściach, jako też przy­wi­le­je Skrzyn­na i Klwo­wa.

Pi­sa­łem w War­sza­wie 1 lip­ca 1846 r.

Ty­mo­te­usz Li­piń­ski.SKRÓ­CE­NIA.

d… – dymy koś… – ko­ściół.

m… – mila.

mias. – mia­stecz­ko, par. – pa­ra­fia.

' rz… – rze­ka.

Ssta. – Sta­ro­sta.

Sstwo. – Sta­ro­stwo, w. duch… – wieś du­chow­na, w. dz. – wieś dzie­dzicz­na, w. kr. – wieś kró­lew­ska.

po­wiat Ra­dom­ski gra­ni­czy na po­łu­dnie z pow. San­do­mir­skim, w nie­któ­rych czę­ściach rz. Ka­mion­na go od­dzie­la; na wschód Wi­sła od­gra­ni­cza od Lu­bel­skie­go (1); na pół­noc ma zie­mię Czer­ską, od któ­rej bli­żej uj­ścia Ra­dom­ka mu za gra­ni­cę słu­ży, lubo część ku za­cho­do­wi do Pi­li­cy przy­ty­ka, nie­gdyś w dzie­jach Za­pil­cze zwa­na; na za­chód po­wiat Opo­czyń­ski i Chę­ciń­ski leży.

–- (1) Przy­dać wy­pa­da­ło: i od zie­mi Stę­życ­kiej.

Część jego mała po Ra­dom­kę, do ar­chi­dy­ecy­zyi na­le­ży, resz­ta do dy­ece­zyi kra­kow­skiej. W po­wie­cie ca­łym, li­czy się wsi dzie­dzicz­nych 414, król. 47, duch. 90; miast dz. 16, król. 5, duch. 6; dy­mów ogól­nie 15, 210. – Ma Kasz­te­la­na i Sta­ro­stę gro­do­we­go, urzęd­ni­ków też ziem­skich kre­owa­nych przez kon­sty. 1726 r.; ziem­stwo zaś, co do po­wia­tów: Ra­dom­skie­go, Chę­ciń­skie­go i Opo­czyń­skie­go, sejm 1764 na­zna­czył. – Grun­ta po­wszech­nie do­bre i uro­dzaj­ne, lubo czę­sto prze­pla­ta­ne pia­ska­mi, zwłasz­cza w czę­ści pół­noc­nej i do­brach po nad wiśl­nych. Ob­fi­tu­je w wie­lu miej­scach w rudy że­la­zne, oso­bli­wie po nad Ka­mion­ną; cel­niej­sze zaś są kuź­ni­ce w klu­czach: Chle­wic­kim, Mi­rzec­kim, Szy­dło­wiec­kim, Przy­su­skim. Ma do­sta­tek ka­mie­nia wa­pien­ne­go, gli­nek róż­ne­go ga­tun­ku, ka­mie­ni, tych zaś naj­wię­cej po nad rz. Krę­pian­kę. Znaj­du­je się też mar­mur i ka­mień gip­so­wy. La­sów znacz­nych, li­czy bar­dzo wie­le i w nich zwie­rza nie mało; lasy ra­dom­skie po­dług Kro­me­ra, ob­fi­to­wa­ły w je­le­nie. – Sstwo Ra­dom­skie było nie­gdyś ob­szer­ne, po­nie­waż za­wie­ra­ło kró­lewsz­czy­zny: Zwo­leń, Tczów, Gzo­wi­ce, Ra­wi­cę i t… d., te­raz ma tyl­ko te wsie: Ma­ków, Ma­ko­wiec, Wa­cyn i Pa­cy­nę. Sstwo w po­sse­syi te­raz Po­tkań­skich, daje kwar­ty 1, 989 zł… a wój­to­stwo za osob­nym cho­dzi przy­wi­le­jem i ma nań pra­wo em­fi­teu­tycz­ne Ko­cha­now­ski Woj­ski ra­dom­ski. – Rze­ka Ra­dom­ka lub Ra­do­mie­rza, wy­pły­wa z la­sów wsi Bęb­no­wa, ucho­dzi przy Ry­czy­wo­le do Wi­sty. Dzie­li dy­ece­zyą kra­kow­ską od gnieź­nień­skiej; ob­le­wa grun­ta uro­dzaj­ne, mo­gła­by być bli­żej uj­ścia uczy­nio­na spław­ną, lecz wiel­kim na­kła­dem. (1)

AU­GU­STÓW , wieś król… do eko­no­mii Ko­zie­nic­kiej, d. 5. Nie­daw­na i szczu­pła osa­da smo­la­rzów pra­wie, któ­ra z dru­gą zwa­ną Sta­ni­sła­wi­ce, nosi pa­mięć imie­nia szczę­śli­wie nam pa­nu­ją­ce­go kró­la. Leży wśród la­sów bo­ro­wych, w grun­tach pia­sczy­stych, na trak­cie ra­dom­skim, m. 4 od Ra­do­mia.

–- (1) Inne rze­ki, po­dług al­fa­be­tycz­ne­go po­rząd­ku swych na­zwisk są opi­sa­ne.

BA­BIN, w. dz. do klu­cza i par. Ja­no­wiec­kiej, d. 25, w grun­tach mier­nych, ma­ją­cych rudę że­la­zną nie­ob­fi­tą; ra­zem z Ja­now­cem mie­wa­ła pa­nów; o m. 6 od Ra­do­mia.

BĄ­KÓW, w. dz., d. 18, w grun­tach śred­nich, po­czę­ści pia­sczy­stych, nad rz… słu­żą­cą do mły­nów, z sta­wem i la­sem; m. 3 i pół od Ra­do­mia, w par. Wy­soc­kiej. Gniaz­do domu Bą­kow­skich, her­bu Ryś; da­lej dzie­dzic­two Wiesz­czyc­kich, Ra­dzi­wił­łów, Przy­łu­skich, te­raz Kra­szew­skich.

BĄ­KÓW, w. duch., d. 13, grun­ta ma mier­ne i las, par. do Nie­zna­mie­ro­wic; m. 4 od Ra­do­mia. Na­le­ży do opac­twa Su­le­jows. przez za­mia­nę za Skrzyn­no.

BĄ­KO­WA, w. dz., d. 19. Leży w rów­ni­nie, grun­tach do­brych, lecz po­czę­ści mo­krych i sa­po­wa­tych; ma staw, lasy, łąki; m. 4 1/2 od Ra­do­mia. Prze­cho­dzi­ła z rąk do rąk: Nisz­czyc­kich, Go­stom­skich, Le­żeń­skich, Ole­śnic­kich, Li­piń­skich te­raz. (1)

BĄ­KO­WIEC, ob. Bu­ko­wiec.

BAŁ­TÓW lub BA­ŁU­TÓW, w. dz., d. 115, – (1) Opusz­czo­na wła­ści­ciel­ka San­gusz­ko­wa Marsz. L., od któ­rej Li­piń­scy na­by­li.

ozdob­na koś… far­nym i pa­ła­cem od Cho­men­tow­skie­go het­ma­na zmu­ro­wa­nym. Grun­ta pszen­ne, gó­rzy­ste, lasy znacz­ne i łąki. Góry tej wsi mają glin­ki i pia­ski róż­ne­go ko­lo­ru, zdat­ne na far­fu­ry; nie­zby­wa też tu na mar­mu­rze, ka­mie­niach wa­pien­nych i ru­dzie że­la­znej. Leży nad rz. Ka­mien­ną, na któ­rej mły­nów 5 i tar­ta­ków 2; m. 7 od Ra­do­mia, 10 od Lu­bli­na. Nie­gdyś mia­ła erek­cyą mia­stecz­ka; w wie­ku 16 dzie­dzic­two Cho­ci­mow­skich; dłu­go się po­tem na niej Osso­liń­skich dom pi­sał, toż Cho­men­tow­skich, któ­rych suk­ces­so­ro­wie dziś do niej pra­wo maję.(1) BAŁ­TOW­SKA WOLA, w. dz., d. 14, nad Ka­mien­ną, z la­sa­mi, tuż przy­le­gła, do Bał­to­wa na­le­ży.

BA­RA­NÓW, w. kr. do Sstwa So­lec­kie­go, dy­mów 27, w grun­tach piasz­czy­stych, z la­sem, bli­sko Wi­sły, m. 7 od Ra­do­mia.

BAR­DZI­CE czy­li Ziem­ba­czów, w. dz., d. 19, ma grun­ta mier­ne pszen­ne, bez lasu, z pa­stwi­ska­mi; do par. Ska­ry­szew­skiej. Gniaz­do – (1) Po­dług ta­ry­fy dy­mów i po­dat­ku po­dym­ne­go 1776 r. (rę­ko­pism), dzie­dzi­czył Ant. Ma­ła­chow­ski Pi­sarz W. K. Erek­cyi mia­stecz­ka wy­na­leść nie mo­głem. T. L.

daw­ne Bar­dzic­kich, Gę­bo­rzew­skich po­tem, Dön­hof­fow, dziś Ty­miń­skich dzie­dzic­two, m. 1 1/2 od Ra­do­mia.

BAR­TO­DZIE­JE, w. dz., d. 17, grun­ta mier­ne i rów­ne, la­sów i łąk do­sta­tek, nad rz. Ra­dom­ką, po nad któ­rą pa­stwi­ska błot­ni­ste; par. Go­ryń, m. 3 od Ra­do­mia. Daw­ne sie­dli­sko Du­ni­nów-Bar­to­dziej­skich… po­tem Do­bru­tów, Ba­ra­now­skich, Bo­glew­skich; dziś jest w kil­ku czę­ściach.

BAR­TO­DZIE­JE, w. kr. do Sstwa Zwo­leń­skie­go, d. 56, w grun­tach do­brych, z la­sem znacz­nym i sta­wa­mi, na trak­cie, m. 3 od Ra­do­mia, i od Zwo­le­nia; par. Tczów.

BA­RYCZ, w. dz., d. 20, w grun­tach po­czę­ści pia­sczy­stych, z sta­wem i la­sem, leży nad Sy­cyn­ką, któ­ra ją dzie­li od Ja­sień­ca. Do par. Zwo­leń­skiej, m. 5 od Ra­do­mia. Dłu­gie sie­dli­sko Ko­cha­now­skich domu, wsła­wio­ne wier­sza­mi po­ety; od nich do Cho­mę­tow­skich, te­raz suk­ces­so­rów.

BEŹ­NIK lub BRZEŹ­NIK, w. dz., d. 24, ma grun­ta uro­dzaj­ne i sta­wy, nad rz. Wie­żow­ni­cą, dzie­lą­cą od Rzu­cho­wa, w par. Skrzyń­skiej, m. 4 od Ra­do­mia. Nie­gdyś dzie­dzic­two Rzu­chow­skich, po­tem La­soc­kich, da­lej Po­tkań­skich od 1650 r.

BIA­ŁO­BRZE­GI, w. dz., d. 20 nad Wi­słą, w grun­tach pszen­nych i łą­kach ob­szer­nych pod­le­głych wy­le­wom. Mia­ła dzie­dzi­ców Bia­ło­brze­skich, Cioł­ków Zie­liń­skich, Bo­ra­ty­nich, Wiesz­czyc­kich, Kie­re­kie­szów, Wy­kow­skich, te­raz Orań­skich; m. 2 od Ja­now­ca, 7 od Ra­do­mia; par. Chot­cza.

BIE­LA­NY, do ekon. Ko­zie­nic­kiej, d. 6, wśród la­sów, grun­ta mier­ne, nie­da­le­ko Wi­sły; m. 7 od Ra­do­mia. Część do man­sy­ona­rzów warsz., ma d. 7, par. Swie­rze.

BIE­LI­NY, w. dz., d. 22, z koś… far­nym. Ma grun­ta pia­sczy­ste i staw, m… od Ra­do­mia 5, od Giel­no­wa 1/2. Była w dzie­dzic­twie Bie­liń­skich, Ko­cha­now­skich, Sza­niaw­skich.

BIE­NIĘ­DZI­CE, w. dz., d. 15, grun­ta po czę­ści pia­sczy­ste, z la­sem; do Ja­ro­sła­wic par., od Ra­do­mia m. 1 1/2. Gniaz­do domu Bie­niędz­kich her­bu Ko­rab; dłu­go w ręku Ko­cha­now­skich była, te­raz Mo­dze­lew­skich.

BIERZ­DZIE­ŻA, w. dz. do klu­cza Sar­now­skie­go, d. 15. W grun­tach por­nier­nych, o m. 6 1/2 od Ra­do­mia, do par. Ole­xów. Tuż, leży przy­le­głość Wola Bierz­dzie­ska. Stąd pi­sa­li się Ro­me­ro­wie, Bro­niew­scy, Gnie­wo­szo­wie; po nich Szem­be­ko­wie i My­ciel­scy dzie­dzi­ca­mi byli.

BIERZW­CE, w. dz., d. 10 i Wul­ka Bierz­wiec­ka nie osia­dła; ma lasy, łąki do­bre i grun­ta śred­nie. Gniaz­do domu Bierz­wiec­kich. Część jej du­chow­na na­le­ży do pro­bos. Je­dliń­skie­go; w par. Go­ryń­skiej, m. 2 1/2 od Ra­do­mia.

BIESZ­KÓW, w. duch… do klu­cza Mi­row­skie­go, grun­ta ma po­czę­ści pia­sczy­ste, lasu mało. Stąd się cią­gnie po­czy­na rz. Iłża. W par. Ja­strząb­skiej, m. 4 od Ra­do­mia.

BŁASZ­NO lub BŁESZ­NO, w. dz. d. 14, nad rz. Pi­li­cą, w grun­tach mier­nych, z la­sem, m. 4 od Ra­do­mia, par. Ra­dza­nów. Byli jej dzie­dzi­ca­mi: Bła­szyń­scy, Wol­scy, Ko­żu­chow­scy, Pio­trow­scy te­raz.

BŁA­ZI­NY, w. duch… do klu­cza Ił­żec­kie­go, d. 46. Ma grun­ta uro­dzaj­ne i ob­szer­ne, lasy i pa­stwi­ska do­bre. Leży pod Iłżą i nad rz… tego imie­nia, m. 4 od Ra­do­mia.

BŁOT­NI­CA, w. dz., d. 25. Na­zwi­sko win­na po­sa­dzie błot­ni­stej, z koś… zmu­ro­wa­nym nie­daw­no kosz­tem X. Ofi­cy­ała Skór­kow­skie­go. Grun­ta do­bre, łąki ob­szer­ne, bez lasu, w po­ło­że­niu gó­rzy­stem, na trak­cie warsz., m. 3 1/2 od Ra­do­mia. Nie­gdyś sie­dli­sko Błot­nic­kich her­bu Do­li­wa, te­raz dzie­dzic­two Prze­ręb­skich.

BO­GU­SŁA­WI­CE, w. dz., d. 18, w grun­tach do­brych, z la­sem. Byt tu za­me­czek od Ka­za­now­skie­go sta­wio­ny; m. 1 1/2 od Ra­do­mia. Było dłu­gie dzie­dzic­two Ka­za­now­skich, Cho­tec­kich, te­raz So­biesz­czań­skich.

BO­GU­SZÓW­KA, w. dz. do klu­cza i par. Re­gow­skiej, d. 32. Ma grun­ta mier­ne, sta­wy, rzecz­ki, pa­łac mu­ro­wa­ny, za­czę­ty od Wie­lo­pol­skie­go Ko­niusz. K. Leży na trak­cie warsz… z Rusi, nie­da­le­ko Wi­sty, pod Gnie­wo­szo­wem, m. 7 od Ra­do­mia. Wzię­ta na­zwi­sko od dzie­dzic­twa Bo­gu­szów, we­szła po­tem w dom Re­gow­skich, Pę­ko­sław­skich, Wi­tow­skich, do­tąd Wie­lo­pol­skich.

BO­ISKA, w. duch… do Be­ne­dyk­ty­nów Swię­to­krzy­skich, d. 49, w grun­tach do­brych i łą­kach, nad Wi­sła., w par. So­lec­kiej, m. 8 od Ra­do­mia, 1/2 od Sol­ca.

BO­LĘ­CIN, w. dz. do klu­cza i par. Bor­ko­wic­kiej, w grun­tach do­brych, d. 12, od Ra­do­mia m. 4 1/2.

BO­REK, w. dz. do klu­cza Sar­now­skie­go, d. 2, grun­ta pia­sczy­ste; pod Gnie­wo­szo­wem, od Ra­do­mia m. 7, w par. Ole­xów.

BOR­KO­WI­CE, d. 45, ma grun­ta do­bre, gli­nia­ste, lasy i rudy że­la­znej do­syć, koś… far­ny erek­cyi Du­ni­nów, m. 4 1/2 od Ra­do­mia, 3 od Koń­skich, i od Skrzyn­na. Sta… d dziel­ni­ca Du­ni­nów, Bor­kow­ski­mi zwa­na, po­tem dzie­dzic­two Wol­skich, Chlę­wic­kich, te­raz Ma­ła­chow­skich.

BO­RÓW lub BO­RO­WI­CA, nad rz. Iłżą, w grun­tach pia­sczy­stych, z la­sem; od Ra­do­mia m. 3 1/2, d. 0, par. Ode­chów. Mia­ła dzie­dzi­ców: Ty­miń­skich, Ol­szew­skich, Ró­żań­skich, te­raz Ba­ra­now­skich.

BO­RO­WA WOLA, d. 4. Daw­na przy­le­głość Sul­go­sto­wa, do par. Klwow­skiej.

BO­RYA, do klu­cza Bał­tow­skie­go, d. 67. Osia­dła od garn­ca­rzów, bo ob­fi­tu­je w gli­ny do­bre i glin­ki róż­ne; ma las i grun­ta do­bre; leży nad rz. Ka­mien­ną, m. 8 od Ra­do­mia.

BRA­CIE­JO­WI­CE, w. duch… do Be­ne­dyk. Świę­to­krzy­skich; d. 56 w grun­tach uro­dzaj­nych, nad Wi­słą, m. 8 od Ra­do­mia, w par. So­lec­kiej.

BRAM­CA, d. 17, grun­ta mier­ne, z la­sa­mi, ma rze­kę tego imie­nia, słu­żą­cą mły­nom. W par. Ja­sioń­skiej, m. 3 od Ra­do­mia. Była w dzie­dzic­twie Za­wi­szów, Swi­der­skic­li, Li­gę­zów, Bi­dziń­skich, te­raz Mi­rec­kich i Wę­ży­ków.

BRÓD, w. do klu­cza Je­dliń­skie­go, w grun­tach uro­dzaj­nych, nad Ra­dom­ką; d. 14, par. Jon­ko­wi­ce, m. 2 1/2 od Ra­do­mia. Jed­nych z Je­dliń­skiem mie­wa­ła pa­nów.

BRÓ­DEK, d. 5, leży na kę­pie rz. Ra­dom­ki, prze­to szczu­płe grun­ta; łąki i pa­stwi­ska ma błot­ni­ste, osia­dła od sa­mych ry­ba­ków, któ­rzy nie ro­bią pańsz­czy­zny, ale czyn­szu­ją. Dzie­dzic­two Pu­ła­skich; par. Go­ryń, m. 2 od Ra­do­mia.

BRO­DY, w. duch., na­le­ży do se­mi­na­rium kie­lec­kie­go, d. 34. Ma staw, łąki, rudy że­la­zne i kuź­ni­cę; m. 7 od Ra­do­mia.

BRO­GO­WA, d. 23, ma grun­ta rów­ne i ży­zne, dwór, lasy, pa­stwi­ska; par. Skrzyń­ska, 4 m… od Ra­do­mia. Było dzie­dzic­two Gli­świc­kich, Chle­wic­kich, Ko­cha­now­skich, te­raz Brze­ziń­skich.

BRO­MÓW, d. 22, w grun­tach do­brych z la­sem, do par. CJi­le­wi­skicj, m. 4 od Ra­do­mia. Dzie­dzi­czy­li tu: Wol­scy, Chle­wic­cy,. Ka­za­now­scy, do­tąd Pie­głow­scy.

BRO­NIO­WI­CE, d. 64, ma grun­ta do­bre, lasy, sta­wy i mły­ny, bli­sko Wi­sty i na trak­cie, par. Ja­ro­szyn, mil 7 od Ra­do­mia. Wieś tę dziel­ni­ca jed­na Fir­le­jów do­staw­szy po Mie­chow­skiej, wzię­ła na­zwi­sko Bro­niow­skich; była po­tem Po­la­now­skich, te­raz Ba­je­rów.

BRUD­NÓW, d. 16, w grun­tach po więk­szej czę­ści pia­sczy­stych, z sta­wa­mi i mły­na­mi; zdo­bi ją dwór mu­ro­wa­ny, leży nad rze­kę, w par. Wie­niaw­skiej, m. 3 od Ra­do­mia. Z niej pi­sa­li się:, Hło­ho­ło­wie, Je­żo­wie, Ko­cha­now­scy, Po­try­kow­scy, Las­soc­cy, Brze­ziń­scy, te­raz dzie­dzic­two Po­tkań­skich.

BRUD­NOW­SKA WOLA, d. 15, w tem­że po­ło­że­niu.

BRY­SKI, d. 11, z Wul­ką, do klu­cza Sul­go­stow­skie­go przy­le­głość, w par. Klwow­skiej.

BRY­ZGÓW, d. 3, z la­sem znacz­nym, w grun­tach ma­łych, w par. Bor­ko­wic­kiej, m. 5 od Ra­do­mia. Daw­ne dzie­dzic­two Du­ni­nów, te­raz Szy­dłow­skich.

BRZEJ­ŚCIA­NY, pu­sto­sza przy­le­gła Ma­zow­sza­nom, nie­gdyś Brze­ściań­skich, Ko­tar­bic­kich i Pod­lo­dow­skich na­stęp­nie dzie­dzic­two.

BRZEJ­ŚCIE, (1) do klu­cza Ja­no­wiec­kie­go z soł­ty­stwem, w grun­tach po­czę­ści pia­sczy­stych, nie­da­le­ko Wi­sły, m. 6 od Ra­do­mia. Gniaz­do imie­nia Brze­skich. BRZE­ZIN­KI, w. kr., d. 42, ma lasy znacz­ne, grun­ta mier­ne; pra­wo em­fi­teu­tycz­ne na­le­ży Ko­cha­now­skim, kwar­ta daw­na zł. 1, 237; m. 3 od Ra­do­mia.

BRZEŻ­NI­CA, w. duch… do klu­cza Ja­ni­kow­skie­go, d. 28, ma koś… mu­ro­wa­ny; w grun­tach uro­dzaj­nych z la­se­ra. Po­ło­że­nie wy­god­ne, na trak­cie, bli­sko Wi­sły, przy rze­ce Brzeź­ni­cy, ni. 6 1/2 od Ra­do­mia, i od Ko­zie­nic, w par. Sie­cie­chow­skiej.

–- (1) W tab… stn­tys. i u Kol­ber­ga: Brzy­ś­ce.

QBRZO­ZO­WI­CA, w daw­nych tran­zak­cy­ach Bu­dzyn zwa­na; d. 1, do klu­cza Wi­niaw­skie­go.

BRZU­ZA, d. 92, z pa­ła­cem mu­ro­wa­nym, koś… far­nym, w grun­tach do­brych, z la­sa­mi, sta­wa­mi, bli­sko rz. Ra­dom­ki. Ta wieś z wój­to­stwem i Wolą Brzu­ską, była kró­lewsz­czy­zną, ale przez konst. 1768 ob­ró­co­na w dzie­dzic­two Ad. Po­niń­skie­mu kuch­mi­strzo­wi K., za do­bra jego Fa­le­ni­cę i No­wą­wieś z Kępą w zie­mi warsz. Za­mia­nę tę ap­pro­bo­wa­ła konst. 1775 r., a do­bra te na­był Oża­row­ski kaszt. Woj­nic­ki, (1) któ­re­go rzęd­ną eko­no­mi­ką w grun­tach, ka­na­łach, la­sach, dro­gach i bu­dow­lach do lep­sze­go przy­wie­dzio­ne sta­nu i 'znacz­nie są po­mno­żo­ne w lud­no­ści; gdzie nowe osa­dzo­ne fol­war­ki Traw­ka, Ma­ry­anów, od imie­nia mał­żon­ki na­zwa­ny, i Dzi­ka­wo­la, wśród la­sów, z maj­da­na­mi. Od Ra­do­mia m. 4 1/2.

BU­JAK, d. 8, w grun­tach… pia­sczy­stych,z la­sem, m. 3 od Ra­do­mia, par. Krzy­ża­no­wi- – (1) Piotr Al­kan­ta­ry Oża­row­ski, przy koń­cu 1781 r. zo­stał kaszt. Woj­nic­kim, a 1793 hetm. W. K. Szcze­gół ten wy­ja­śnia: iż Siar­czyń­ski zaj­mo­wał się tą pra­cą przed 1793 r.

ce. Dzie­dzi­czy­li tu: Krzy­ża­now­scy, Jan­kow­scy, Za­krzew­scy, Ro­me­ro­wie, Go­mu­liń­scy, Pe­czel­scy, te­raz My­ciel­scy.

BU­KO­WIEC, d. 21, grun­ta ma pia­sczy­ste i sapy z la­sem. Zdo­bi ją re­zy­den­cya i ogród; dają się tu wi­dzieć utrzy­my­wa­ne je­dwab­ni­ki; w par. Ska­ry­szew, m. 2 od Ra­do­mia. Gniaz­do domu Bu­ko­wiec­kich, z niej się Chło­cho­ło­wie pi­sa­li, te­raz dzie­dzi­czą Ka­mień­scy.

BU­KO­WIEC lub BĄ­KO­WIEC, w. duch… do Sie­cie­cho­wa na­le­ży, d. 18, w grun­tach do­brych, la­sach, sta­wach i pa­stwi­skach roz­le­głych. Leży o milę od Wi­sły, 7 od Ra­do­mia, 2 od Ko­zie­nic, na trak­cie warsz… z gro­blą nową.

BU­KOW­NO, d. 31, z koś… far­nym i dwo­rem; grun­ta po­czę­ści pia­sczy­ste, las so­sno­wy; od Ra­do­mia m. 4. Daw­ne dzie­dzic­two Le­żeń­skich i ich suk­ces­so­rów.

BU­RA­KÓW, d. 10, grun­ta ma mier­ne, lasy znacz­ne, par. Ko­wa­la Stę­po­ci­na, m. 1 od Ra­do­mia. Dzie­dzi­czy­li: Su­li­mo­wie, Ko­cha­now­scy, Chle­wic­cy, do­tąd Czer­miń­scy.

BZIN, w. duch… do klu­cza Mi­rec­kie­go., d. 20, ma grun­ta pia­sczy­ste, lasy i sta­wy, łęki i pa­stwi­ska ob­szer­ne. Znaj­du­ją się tu rudy że­la­zne, jed­ne z naj­ob­fit­szych i naj­lep­szych; piec wiel­ki i 2 fry­szer­ki. Leży nad Ka­mion­ną, m… l 1/2 od Szy­dłow­ca, 6 od Ra­do­mia na trak­cie kra­kow­skim, par. do Wą­choc­ka.

CE­RE­KIEW, lub NOWA CER­KIEW, d.

28. Ma koś… mu­ro­wa­ny, fun­do­wa­ny od Dzi­ków, dwór, grun­ta do­bre, las i łąki ob­szer­ne. Są pew­ne tu po­zna­ki znaj­du­ją­ce­go się gip­su; od Ra­do­mia prze­szło pół mili. Zda­je się, iż na­zwi­sko jej, jest za­byt­kiem Rusi, nie­gdyś tu pu­sto­szą­cej. Nada­na przod­ko­wi domu Fir­le­jów, pod­nie­sio­na na pra­wo Srzedz­kie od Bo­le­sła­wa wstydl., a na mag­de­bur­gią od Wład. Ło­kiet­ka 1330 r. Była w dzie­dzic­twie Dzi­ków do 1591 r., Ko­cha­now­skich do 1679, po­tem Rudz­kich, te­raz Li­bi­szow­skich. CHE­CHŁY, w. do klu­cza Ja­no­wiec­kie­go, d. 32, grun­ta do­bre, lasy wiel­kie z maj­da­nem, par. do Ole­xo­wa, od Ja­now­ca m. 1, od Ra­do­mia 5 1/2. Dzie­dzi­czy­li tu Che­chle­scy stąd zwa­ni, Ko­cha­now­scy, Wą­so­wi­czo­wie, Gnie­wo­szo­wie, Brze­chwo­wie.

CHLE­WI­SKA, d. 59, z ko­ścio­łem, któ­ry na­przód drew­nia­ny Du­ni­no­wie z Skrzyn­na, a po­tem mu­ro­wa­ny od Waw­rzyń­ca Chle­wic­kie­go, jako i za­mek Chle­wic­cy sta­wi­li. Ma grun­ta roz­le­głe, lasy i huty; znaj­du­je się też i ruda że­la­zna ob­fi­ta. Bo­le­sław Krzy­wo­usty nadał te do­bra Pio­tro­wi Du­ni­no­wi, we­szły w dom Od­ro­wą­żów, z któ­rych oni Chle­wic­kie­mi się na­zwa­li i trwa­ły w ich imie­niu do wie­ku na­sze­go; te­raz dzie­dzic­two Po­tkań­skich. Ka­zi­mierz W. nadał je 1360 r. pra­wem mag­de­bur­gii. (1) Od Ra­do­mia 5 m.

CHOT­CZA, d. 77, w grun­tach pszen­nych, z sta­wa­mi i kępą na Wi­śle znacz­ną, zwa­ną Po­lę­dzie. Leży przy uj­ściu Chot­czy do Wi­sły, m. 7 od Ra­do­mia. Gniaz­do Cho­tec­kich, po­tem Ja­szow­skich,. Cho­mę­tow­skich, Skar­szew­skich, Lu­bo­mir­skich, Trzciń­skich dzie­dzic­two. Ma koś… far­ny.

CHOT­CZA rze­ka, wy­pły­wa nie­da­le­ko Łą­czan, bie­ży pod Ka­za­nów i Cie­pie­lów; przy – (1) Ob. Nie­siec­ki pod Chle­wic­ki­mi. W rę­ko­pi­smie było 1330 r. (?)

Osu­cho­wie łą­czy się z Iłżą, a przy wsi Chot­czy wpa­da do Wi­sły.

CHO­MĘ­TOW, w. na 3 czę­ści dzie­lą­ca się, od przy­dom­ków zdrob­nia­łych dzie­dzi­ców: So­chy, Pusz­cza i Szczy­gła Cho­mę­tow­skich na­zwa­na. Pusz­czów ma d. 14, leży w rów­ni­nie, grun­ta uro­dzaj­ne, lasu mało. Po­ka­zu­je się tu ruda że­la­zna ale pod­ła, i glin­ka bia­ła wap­ni­sta; łąk ma do­sta­tek. Tuż jest grunt pu­sty wsi daw­nej Baj­bu­ża. Dzie­dzi­czą do­tąd Cho­mę­tow­scy. So­chów czy­li Ili­ków, d. 15, nada­ne od Cho­mę­tow­skich pro­bo­stwu Ska­ry­szews., grun­ta ma nie­co pia­sczy­ste, lasu mało. Szczy­głów d. 9, osia­dły od kil­ku szlach­ty, ma grun­ta uro­dzaj­ne, pszen­ne, bez lasu. Od Ra­do­mia l 1/2 m.

CHOT­KOW­SKA WOLA, d. 24, do Sstwa Ry­czy­wol­skie­go, w grun­tach śred­nich, pia­sczy­stych, z la­sa­mi przy rze­ce Ra­dom­ce; m. 5 od Ra­do­mia, i od Ry­czy­wo­łu.

CHO­TY­CZE, d. 5, przy­le­głość od nie­pa­mięt­nych cza­sów do Cie­pie­lo­wa na­le­żą­ca, par. do Wiel­gie­go.

CHRO­NÓW, w. do klasz. Wą­choc­kie­go, d. 46, osia­dła w grun­tach ży­znych, lasu mało; par. Mni­szek, m. 2 od Ra­do­mia.

CHRO­NO­WEK, d. 12, w tem­że po­ło­że­niu. Dzie­dzi­czy­li na nim Chro­now­scy, Owa­dow­scy, Kucz­kow­scy, Bie­liń­scy, Gozdz­cy.

CHRU­ŚLI­CE, d. 17, grun­ta do­bre, gó­rzy­ste, lasu mało, lecz łąk do­syć, m. 2 od Ra­do­mia. Sie­dli­sko daw­ne Chru­ślic­kich, po­tem Osu­chow­skich, te­raz roz­dzie­lo­ne na kil­ku dzie­dzi­ców. •

CHUST­KI, d. 8, grun­ta mier­ne i szczu­płe, par. do Wy­so­kiej, m. 2 1/2 od Ra­do­mia. Gniaz­do imie­nia Chu­s­tec­kich, na­stęp­nie Dą­brow­skich, Kos­sow­skich, Sier­skich dzie­dzic­two.

CHWA­ŁO­WI­CE lub FA­LO­WI­CE, w. z wój­to­stwem do klu­cza Ił­żec­kie­go, d. 32, w grun­tach do­brych, z la­sem, m. 4 od Ra­do­mia.

CIE­CHO­SŁA­WI­CE, do hrab­stwa Szy­dło­wiec­kie­go, d. 10, ma grun­ta mier­ne i rów­ne, lasy, sta­wy, rudy że­la­zne i kuź­ni­cę. Znaj­du­ję się też… tu źró­dła mi­ne­ral­ne że­la­zne. Par. do Chle­wisk, m. 1 1/2 od Szy­dłow­ca, 6 1/2 od Ra­do­mia.

CIE­PIE­LÓW, d. 93, mia­stecz­ko nik­czem­nie za­bu­do­wa­ne, z koś… drew­nia­nym i dwo­rem; ma sta­wy i lasy znacz­ne, grun­ta uro­dzaj­ne, czę­ścią ka­mie­ni­ste. Zwa­ne było w daw­nych tran­zak­cy­ach Grzy­ma­ło­wem, od domu (her­bu) Ka­za­now­skich, tych dóbr dzie­dzi­ców; było po­tem w imie­niu Pia­sec­kich, Dön­hof­fów, te­raz Kar­czew­skich. Leży nad Chot­czą, m. 2 od Zwo­le­nia, 6 1/2 od Ko­zie­nic, 5 od Ra­do­mia. Tuż jest wieś przy mie­ście te­goż imie­nia. (1)

CIE­PŁA, d. 19, w grun­tach śred­nich, z sta­wem, w par. Wy­soc­kiej, m. 3 od Ra­do­mia. Dzie­dzi­czy­li na niej: Cie­pliń­scy, Za­bo­row­scy, Ko­zic­cy, Wiesz­czyc­cy, Ra­dzi­wił­ło­wie, Przy­łu­scy.

CIE­SIEL­SKA WOLA, ob. Sła­we­czyn.

CIU­RÓW, d. 8, do klu­cza Szy­dło­wiec­kie­go przy­na­le­żą­ca wieś.

CY­CHROW­KA czy­li WOLA PAW­ŁOW­SKA, d. 9, ma grun­ta do­bre, par. do Chle­wisk, m. 5 od Ra­do­mia. Dzie­dzic­two tu mie­li: Chle- – (1) Ob. Star. Pul. II, 449.

wic­cy, Du­ni­no­wie, Kwa­śniew­scy. Tuż była nie­gdyś wieś Cy­chry.

CZAR­NA, d. 30, w grun­tach mier­nych, z la­sa­mi znacz­ne­mi, ob­fi­tu­je w ka­mień wa­pien­ny, osia­dła naj­wię­cej od gon­ta­rzów. Przez nią pły­nie rze­ka t… i…, par. do Su­chy, m. 2 1/2 od Ra­do­mia. Z niej na­zwi­sko wzię­li Czar­nec­cy, stąd się też Su­li­mo­wie i Skarb­ko­wie pi­sa­li.

CZAR­NO­CIN, d. 9, ma grun­ta śred­nie i las, par. do Bu­kow­na, m. 3 1/2 od Ra­do­mia. Gniaz­do imie­nia Czar­noc­kich her­bu Lis, te­raz dzie­dzic­two Kar­nic­kich.

CZAR­NO­LAS, d. 31, grun­ta do­bre, las wiel­ki, w par. Sie­cie­chów, (?) 1 m… od Gnie­wo­szo­wa, 1 1/2 od Zwo­le­nia, 3 od Ko­zie­nic, 5 1/2 od Ra­do­mia. Ulu­bio­ne oj­czy­ste sie­dli­sko po­ety Ko­cha­now­skie­go. Po 2 upły­nio­nych wie­kach, miej­sce się tyl­ko pra­wie zo­sta­ło, w któ­rem ten mąż miesz­kał; ks. Ja­bło­now­ski Wda No­wogr. ku­piw­szy tę ma­jęt­ność, ostat­ki domu sław­ne­go rnę­ża, kształt­nem przy­ozdo­bił miesz­ka­niem, tak zaś bu­do­wę roz­rzą­dził, iż dom, w któ­rym on miesz­kał, nie­na­ru­szo­ny zo­stał. (1)

–- (1) Ob. Star. Pol. II, 440.

CZER­WO­NA, d. 31, w grun­tach śred­nich; dają tu się wi­dzieć zna­ki rudy że­la­znej; par. do Wiel­gie­go, m. 4 od Ra­do­mia. Nie­gdyś Mie­cho­wic­kich i Skar­szew­skich dzie­dzic­two.

CZY­ŻÓW­KA, d. 10, ma grun­ta do­bre, lecz szczu­płe, bez lasu, łąk mało, z sta­wem. Par. do Błot­ni­cy, m. 3 od Ra­do­mia. Dzie­dzi­czy­li w niej Su­scy, Le­żeń­scy, Gosz­kow­scy te­raz.

DĄ­BRÓW­KA, do eko­no­mii Ko­zie­nic­kiej, d. 14, wśród pa­stwisk i la­sów, w par. Ko­zie­nic­kiej, m. 6 od Ra­do­mia.

DĄ­BRÓW­KA NA­GÓR­NA, d. 21, w grun­tach do­brych, z la­sem i sta­wem. Znaj­du­ją tu ka­mień spo­sob­ny do wap­na; par. do Ce­re­kwi, m. 1 od Ra­do­mia, dzie­dzic­two Kru­szew­skich.

DĄ­BRÓW­KA POD­ŁĘ­ZNA, d. 28, grun­ta śred­nie, z la­sem, w par. Ce­re­kiew, m. 1 1/4 od Ra­do­mia, bli­sko rz. Ra­dom­ki, na któ­rej mo­sto­we po­zwo­lił Jan III r. 1690. Dzie­dzic­two: Dą­brow­skich, Bia­ło­czow­skich, Ku­ro­szów, Za­le­skich, Le­ień­skich, Kur­dwa­now­skich, Kar­wic­kich, Do­ma­szew­skich, Ko­by­łec­kich, Ry­chłow­skich, Przy­łu­skich, Dziu­lich, te­raz Mi­ku­łow­skich. – Tuż daw­na przy­le­głosć So­snów­ka, dziś pu­sta.

DĄ­BRÓW­KA WAR­SZO­WA, d. 15, wzię­ła imię od Dą­brow­skie­go, Warsz zwa­ne­go. Grun­ta mier­ne, przy­mo­kre, par. do Wierz­bi­cy, m. 1 1/2 od Ra­do­mia. Była w dzie­dzic­twie: Dą­brow­skich, Sier­skich, Wol­skich, Le­siow­skich, te­raz Gie­but­tow­skich.

DĄ­BRÓW­KA ZA­BŁOT­NIA, d. 10, w grun­tach do­brych, par. do Ko­wa­li, m. 1 1/2 od Ra­do­mia. Dzie­dzic­two nie­gdyś Dą­brow­skich, Ko­złów, Pa­ry­sów, Pia­sec­kich, Rudz­kich.

DAM­SZÓW, d. 19, w grun­tach do­brych i łą­kach, z la­sem, na­le­ży do Tar­ło­wa, o m. 1 1/2 par. do Krem­py.

DĘBA, d. 13, grun­ta do­bre i las, par. do Wrzesz­czo­wa, m. 2 1/2 od Ra­do­mia. Pa­na­mi jej byli: Dęb­scy, La­soc­cy, Morsz­ty­no­wie.