Opus magnum C++11. Programowanie w języku C++ (komplet) - ebook

Książka "Opus Magnum C++11" Jerzego Grębosza zdobyła wyróżnienie w kategorii podręczników w konkursie na Najlepszą Polską Książkę Informatyczną 2018r. organizowanym przez Polskie Towarzystwo Informatyczne.

"Opus magnum C++11. Programowanie w języku C++" - zestaw obejmuje 3 podręczniki.

Jedno C i same plusy!

Dawno, dawno temu, w głębokich latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku pewien duński informatyk zainspirowany językiem C opracował jeden z najważniejszych, najbardziej elastycznych i do dziś niezastąpionych języków programowania — C++. Dziś ten język jest wykorzystywany do tworzenia gier komputerowych, obliczeń naukowych, technicznych, w medycynie, przemyśle i bankowości. NASA posługuje się nim w naziemnej kontroli lotów. Duża część oprogramowania Międzynarodowej Stacji Kosmicznej została napisana w tym języku. Nawet w marsjańskim łaziku Curiosity pracuje program w C++, który analizuje obraz z kamer i planuje dalszą trasę.

Autor tej książki — wybitny specjalista pracujący nad wieloma znaczącymi projektami we francuskich, niemieckich i włoskich instytutach fizyki jądrowej, znany czytelnikom m.in. z genialnej Symfonii C++ — postawił sobie za cel napisanie nowej, przekrojowej książki o tym języku, która w prostym, wręcz przyjacielskim stylu wprowadza czytelnika w fascynujący świat programowania zorientowanego obiektowo. Zobacz, jak potężny jest dzisiaj C++ 11.

Jeżeli chcesz nauczyć się tego języka w łatwy, pogodny, przyjazny sposób, ta książka jest właśnie dla Ciebie.

Dzięki tej książce poznasz:

• Proste i złożone typy danych
• Instrukcje sterujące
• Funkcje i operatory
• Wskaźniki
• Klasy i dziedziczenie
• Obsługę wyjątków
• Wyrażenia lambda
• Operacje wejścia-wyjścia
• Projektowanie orientowane obiektowo
• Szablony

---------------------- TOM 1 ----------------------

0. Proszę tego nie czytać! (1)

• 0.1. Zaprzyjaźnijmy się! (1)

1. Startujemy! (8)

• 1.1. Pierwszy program (8)
• 1.2. Drugi program (13)
• 1.3. Ćwiczenia (18)

2. Instrukcje sterujące (20)

• 2.1. Prawda - fałsz, czyli o warunkach (20)
  • 2.1.1. Wyrażenie logiczne (20)
  • 2.1.2. Zmienna logiczna bool w roli warunku (21)
  • 2.1.3. Stare dobre sposoby z dawnego C++ (21)
• 2.2. Instrukcja warunkowa if (22)
• 2.3. Pętla while (26)
• 2.4. Pętla do...while. (27)
• 2.5. Pętla for (28)
• 2.6. Instrukcja switch (31)
• 2.7. Co wybrać: switch czy if...else? (33)
• 2.8. Instrukcja break (36)
• 2.9. Instrukcja goto (37)
• 2.10. Instrukcja continue (39)
• 2.11. Klamry w instrukcjach sterujących (40)
• 2.12. Ćwiczenia (41)

3. Typy (44)

• 3.1. Deklaracje typu (44)
• 3.2. Systematyka typów z języka C++ (45)
• 3.3. Typy fundamentalne (46)
  • 3.3.1. Typy przeznaczone do pracy z liczbami całkowitymi (46)
  • 3.3.2. Typy do przechowywania znaków alfanumerycznych (47)
  • 3.3.3. Typy reprezentujące liczby zmiennoprzecinkowe (47)
  • 3.3.4. bool - typ do reprezentacji obiektów logicznych (48)
  • 3.3.5. Kwestia dokładności (49)
  • 3.3.6. Jak poznać limity (ograniczenia) typów wbudowanych (51)
• 3.4. Typy o precyzyjnie żądanej szerokości (55)
• 3.5. InicjaLIZacja, czyli nadanie wartości w momencie narodzin (59)
• 3.6. Definiowanie obiektów "w biegu" (60)
• 3.7. Stałe dosłowne (62)
  • 3.7.1. Stałe dosłowne typu bool (63)
  • 3.7.2. Stałe będące liczbami całkowitymi (63)
  • 3.7.3. Stałe reprezentujące liczby zmiennoprzecinkowe (66)
  • 3.7.4. Stała dosłowna nullptr - dla wskaźników (67)
  • 3.7.5. Stałe znakowe (68)
  • 3.7.6. Stałe tekstowe, napisy, albo po prostu stringi (71)
  • 3.7.7. Surowe stałe tekstowe (napisy, stringi) (73)
• 3.8. Typy złożone (76)
• 3.9. Typ void (77)
• 3.10. Zakres ważności nazwy obiektu a czas życia obiektu (78)
  • 3.10.1. Zakres: lokalny (78)
  • 3.10.2. Zakres instrukcji (79)
  • 3.10.3. Zakres: blok funkcji (79)
  • 3.10.4. Zakres: obszar pliku (80)
  • 3.10.5. Zakres: obszar klasy (80)
  • 3.10.6. Zakres określony przez przestrzeń nazw (80)
• 3.11. Zasłanianie nazw (85)
• 3.12. Specyfikator (przydomek) const (87)
• 3.13. Specyfikator (przydomek) constexpr (88)
• 3.14. Obiekty register (92)
• 3.15. Specyfikator volatile (92)
• 3.16. using oraz typedef - tworzenie dodatkowej nazwy typu (93)
• 3.17. Typy wyliczeniowe enum (96)
  • 3.17.1. Dawne zwykłe enum a nowe zakresowe enum class (103)
  • 3.17.2. Kilka uwag dla wtajemniczonych (105)
• 3.18. auto, czyli automatyczne rozpoznawanie typu definiowanego obiektu (106)
• 3.19. decltype - operator do określania typu zadanego wyrażenia (109)
• 3.20. Inicjalizacja z pustą klamrą { }, czyli wartością domniemaną (111)
• 3.21. Przydomek alignas - adresy równe i równiejsze (113)
• 3.22. Ćwiczenia (115)

4. Operatory (119)

• 4.1. Operatory arytmetyczne (119)
  • 4.1.1. Operator %, czyli reszta z dzielenia (modulo) (120)
  • 4.1.2. Jednoargumentowe operatory + i (121)
  • 4.1.3. Operatory inkrementacji i dekrementacji (121)
  • 4.1.4. Operator przypisania = (123)
• 4.2. Operatory logiczne (124)
  • 4.2.1. Operatory relacji (124)
  • 4.2.2. Operatory sumy logicznej || oraz iloczynu logicznego && (125)
  • 4.2.3. Wykrzyknik !, czyli operator negacji (126)
• 4.3. Operatory bitowe (127)
  • 4.3.1. Przesunięcie w lewo << (128)
  • 4.3.2. Przesunięcie w prawo >> (129)
  • 4.3.3. Bitowe operatory sumy, iloczynu, negacji, różnicy symetrycznej (130)
• 4.4. Różnica między operatorami logicznymi a operatorami bitowymi (130)
• 4.5. Pozostałe operatory przypisania (132)
• 4.6. Operator uzyskiwania adresu (operator &) (133)
• 4.7. Wrażenie warunkowe (134)
• 4.8. Operator sizeof (135)
• 4.9. Operator noexcept (137)
• 4.10. Deklaracja static_assert (137)
• 4.11. Operator alignof informujący o najkorzystniejszym wyrównaniu adresu (139)
• 4.12. Operatory rzutowania (141)
  • 4.12.1. Rzutowanie według tradycyjnych (niezalecanych) sposobów (141)
  • 4.12.2. Rzutowanie za pomocą nowych operatorów rzutowania (142)
  • 4.12.3. Operator static_cast (143)
  • 4.12.4. Operator const_cast (145)
  • 4.12.5. Operator dynamic_cast (146)
  • 4.12.6. Operator reinterpret_cast (147)
• 4.13. Operator: przecinek (148)
• 4.14. Priorytety operatorów (148)
• 4.15. Łączność operatorów (151)
• 4.16. Ćwiczenia (152)

5. Typ string i typ vector - pierwsza wzmianka (156)

• 5.1. Typ std::string do pracy z tekstami (156)
• 5.2. Typ vector - długi rząd obiektów (161)
• 5.3. Zakresowe for (169)
• 5.4. Ćwiczenia (172)

6. Funkcje (174)

• 6.1. Definicja funkcji i jej wywołanie (174)
• 6.2. Deklaracja funkcji (175)
• 6.3. Funkcja często wywołuje inną funkcję (177)
• 6.4. Zwracanie przez funkcję rezultatu (177)
  • 6.4.1. Obiekt tworzony za pomocą auto, a inicjalizowany rezultatem funkcji (179)
  • 6.4.2. O zwracaniu (lub niezwracaniu) rezultatu przez funkcję main (180)
• 6.5. Nowy, alternatywny sposób deklaracji funkcji (181)
• 6.6. Stos (183)
• 6.7. Przesyłanie argumentów do funkcji przez wartość (184)
• 6.8. Przesyłanie argumentów przez referencję (185)
• 6.9. Pożyteczne określenia: lwartość i rwartość (188)
• 6.10. Referencje do lwartości i referencje do rwartości jako argumenty funkcji (190)
  • 6.10.1. Który sposób przesyłania argumentu do funkcji wybrać? (197)
• 6.11. Kiedy deklaracja funkcji nie jest konieczna? (198)
• 6.12. Argumenty domniemane (199)
  • 6.12.1. Ciekawostki na temat argumentów domniemanych (202)
• 6.13. Nienazwany argument (207)
• 6.14. Funkcje inline (w linii) (208)
• 6.15. Przypomnienie o zakresie ważności nazw deklarowanych wewnątrz funkcji (212)
• 6.16. Wybór zakresu ważności nazwy i czasu życia obiektu (212)
  • 6.16.1. Obiekty globalne (212)
  • 6.16.2. Obiekty automatyczne (213)
  • 6.16.3. Obiekty lokalne statyczne (214)
• 6.17. Funkcje w programie składającym się z kilku plików (218)
  • 6.17.1. Nazwy statyczne globalne (222)
• 6.18. Funkcja zwracająca rezultat będący referencją lwartości (223)
• 6.19. Funkcje rekurencyjne (228)
• 6.20. Funkcje biblioteczne (237)
• 6.21. Funkcje constexpr (240)
  • 6.21.1. Wymogi, które musi spełniać funkcja constexpr (w standardzie C++11) (242)
  • 6.21.2. Przykład pokazujący aspekty funkcji constexpr (243)
  • 6.21.3. Argumenty funkcji constexpr, będące referencjami (252)
• 6.22. Definiowanie referencji przy użyciu słowa auto (253)
  • 6.22.1. Gdy inicjalizatorem jest wywołanie funkcji zwracającej referencję (260)
• 6.23. Ćwiczenia (263)

7. Preprocesor (270)

• 7.1. Dyrektywa pusta # (270)
• 7.2. Dyrektywa #define (270)
• 7.3. Dyrektywa #undef (272)
• 7.4. Makrodefinicje (273)
• 7.5. Sklejacz nazw argumentów, czyli operator ## (275)
• 7.6. Parametr aktualny makrodefinicji - w postaci tekstu (276)
• 7.7. Dyrektywy kompilacji warunkowej (276)
• 7.8. Dyrektywa #error (280)
• 7.9. Dyrektywa #line (281)
• 7.10. Wstawianie treści innych plików do tekstu kompilowanego właśnie pliku (281)
• 7.11. Dyrektywy zależne od implementacji (283)
• 7.12. Nazwy predefiniowane (283)
• 7.13. Ćwiczenia (286)

8. Tablice (289)

• 8.1. Co to jest tablica (289)
• 8.2. Elementy tablicy (290)
• 8.3. Inicjalizacja tablic (292)
• 8.4. Przekazywanie tablicy do funkcji (293)
• 8.5. Przykład z tablicą elementów typu enum (297)
• 8.6. Tablice znakowe (299)
• 8.7. Ćwiczenia (307)

9. Tablice wielowymiarowe (312)

• 9.1. Tablica tablic (312)
• 9.2. Przykład programu pracującego z tablicą dwuwymiarową (314)
• 9.3. Gdzie w pamięci jest dany element tablicy (316)
• 9.4. Typ wyrażeń związanych z tablicą wielowymiarową (316)
• 9.5. Przesyłanie tablic wielowymiarowych do funkcji (318)
• 9.6. Ćwiczenia (320)

10. Wektory wielowymiarowe (322)

• 10.1. Najpierw przypomnienie istotnych tu cech klasy vector (322)
• 10.2. Jak za pomocą klasy vector budować tablice wielowymiarowe (323)
• 10.3. Funkcja pokazująca zawartość wektora dwuwymiarowego (324)
• 10.4. Definicja dwuwymiarowego wektora - pustego (326)
• 10.5. Definicja wektora dwuwymiarowego z listą inicjalizatorów (327)
• 10.6. Wektor dwuwymiarowy o żądanych rozmiarach, choć bez inicjalizacji (328)
• 10.7. Zmiana rozmiarów wektora dwuwymiarowego funkcją resize (329)
• 10.8. Zmiany rozmiaru wektora 2D funkcjami push_back, pop_back (330)
• 10.9. Zmniejszanie rozmiaru wektora dwuwymiarowego funkcją pop_back (333)
• 10.10. Funkcje mogące modyfikować treść wektora 2D (333)
• 10.11. Wysłanie rzędu wektora 2D do funkcji pracującej z wektorem 1D (335)
• 10.12. Całość przykładu definiującego wektory dwuwymiarowe (336)
• 10.13. Po co są dwuwymiarowe wektory nieprostokątne (336)
• 10.14. Wektory trójwymiarowe (338)
• 10.15. Sposoby definicji wektora 3D o ustalonych rozmiarach (341)
• 10.16. Nadawanie pustemu wektorowi 3D wymaganych rozmiarów (345)
  • 10.16.1. Zmiana rozmiarów wektora 3D funkcjami resize (345)
  • 10.16.2. Zmiana rozmiarów wektora 3D funkcjami push_back (347)
• 10.17. Trójwymiarowe wektory 3D - nieprostopadłościenne (348)
• 10.18. Ćwiczenia (352)

11. Wskaźniki - wiadomości wstępne (354)

• 11.1. Wskaźniki mogą bardzo ułatwić życie (354)
• 11.2. Definiowanie wskaźników (356)
• 11.3. Praca ze wskaźnikiem (357)
• 11.4. Definiowanie wskaźnika z użyciem auto (360)
• 11.5. Wyrażenie *wskaźnik jest lwartością (361)
• 11.6. Operator rzutowania reinterpret_cast a wskaźniki (361)
• 11.7. Wskaźniki typu void* (364)
• 11.8. Strzał na oślep - wskaźnik zawsze na coś wskazuje (366)
  • 11.8.1. Wskaźnik wolno porównać z adresem zero - nullptr (368)
• 11.9. Ćwiczenia (368)

12. Cztery domeny zastosowania wskaźników (370)

• 12.1. Zastosowanie wskaźników wobec tablic (370)
  • 12.1.1. Ćwiczenia z mechaniki ruchu wskaźnika (370)
  • 12.1.2. Użycie wskaźnika w pracy z tablicą (374)
  • 12.1.3. Arytmetyka wskaźników (378)
  • 12.1.4. Porównywanie wskaźników (380)
• 12.2. Zastosowanie wskaźników w argumentach funkcji (381)
  • 12.2.1. Jeszcze raz o przesyłaniu tablic do funkcji (385)
  • 12.2.2. Odbieranie tablicy jako wskaźnik (385)
  • 12.2.3. Argument formalny będący wskaźnikiem do obiektu const (387)
• 12.3. Zastosowanie wskaźników przy dostępie do konkretnych komórek pamięci (390)
• 12.4. Rezerwacja obszarów pamięci (391)
  • 12.4.1. Operatory new i delete albo Oratorium Stworzenie Świata (392)
  • 12.4.2. Operator new a słowo kluczowe auto (396)
  • 12.4.3. Inicjalizacja obiektu tworzonego operatorem new (396)
  • 12.4.4. Operatorem new możemy także tworzyć obiekty stałe (397)
  • 12.4.5. Dynamiczna alokacja tablicy (398)
  • 12.4.6. Tablice wielowymiarowe tworzone operatorem new (399)
  • 12.4.7. Umiejscawiający operator new (402)
  • 12.4.8. "Przychodzimy, odchodzimy - cichuteńko, na..." (407)
  • 12.4.9. Zapas pamięci to nie studnia bez dna (409)
  • 12.4.10. Nowy sposób powiadomienia: rzucenie wyjątku std::bad_alloc (410)
  • 12.4.11. Funkcja set_new_handler (412)
• 12.5. Ćwiczenia (414)

13. Wskaźniki - runda trzecia (418)

• 13.1. Stałe wskaźniki (418)
• 13.2. Stałe wskaźniki a wskaźniki do stałych (419)
  • 13.2.1. Wierzch i głębia (420)
• 13.3. Definiowanie wskaźnika z użyciem auto (421)
  • 13.3.1. Symbol zastępczy auto a opuszczanie gwiazdki przy definiowaniu wskaźnika (424)
• 13.4. Sposoby ustawiania wskaźników (426)
• 13.5. Parada kłamców, czyli o rzutowaniu const_cast (428)
• 13.6. Tablice wskaźników (432)
• 13.7. Wariacje na temat C-stringów (434)
• 13.8. Argumenty z linii wywołania programu (441)
• 13.9. Ćwiczenia (444)

14. Wskaźniki do funkcji (446)

• 14.1. Wskaźnik, który może wskazywać na funkcję (446)
• 14.2. Ćwiczenia z definiowania wskaźników do funkcji (449)
• 14.3. Wskaźnik do funkcji jako argument innej funkcji (455)
• 14.4. Tablica wskaźników do funkcji (459)
• 14.5. Użycie deklaracji using i typedef w świecie wskaźników (464)
  • 14.5.1. Alias przydatny w argumencie funkcji (464)
  • 14.5.2. Alias przydatny w definicji tablicy wskaźników do funkcji (465)
• 14.6. Użycie auto lub decltype do automatycznego rozpoznania potrzebnego typu (466)
• 14.7. Ćwiczenia (468)

15. Przeładowanie nazwy funkcji (470)

• 15.1. Co oznacza przeładowanie (470)
• 15.2. Przeładowanie od kuchni (473)
• 15.3. Jak możemy przeładowywać, a jak się nie da? (473)
• 15.4. Czy przeładowanie nazw funkcji jest techniką orientowaną obiektowo? (476)
• 15.5. Linkowanie z modułami z innych języków (477)
• 15.6. Przeładowanie a zakres ważności deklaracji funkcji (478)
• 15.7. Rozważania o identyczności lub odmienności typów argumentów (480)
  • 15.7.1. Przeładowanie a typy tworzone z using lub typedef oraz typy enum (481)
  • 15.7.2. Tablica a wskaźnik (481)
  • 15.7.3. Pewne szczegóły o tablicach wielowymiarowych (482)
  • 15.7.4. Przeładowanie a referencja (484)
  • 15.7.5. Identyczność typów: T, const T, volatile T (485)
  • 15.7.6. Przeładowanie a typy: T*, volatile T*, const T* (486)
  • 15.7.7. Przeładowanie a typy: T&, volatile T&, const T& (487)
• 15.8. Adres funkcji przeładowanej (488)
  • 15.8.1. Zwrot rezultatu będącego adresem funkcji przeładowanej (490)
• 15.9. Kulisy dopasowywania argumentów do funkcji przeładowanych (492)
• 15.10. Etapy dopasowania (493)
  • 15.10.1. Etap 1. Dopasowanie dokładne (493)
  • 15.10.2. Etap 1a. Dopasowanie dokładne, ale z tzw. trywialną konwersją (494)
  • 15.10.3. Etap 2. Dopasowanie z awansem (z promocją) (495)
  • 15.10.4. Etap 3. Próba dopasowania za pomocą konwersji standardowych (497)
  • 15.10.5. Etap 4. Dopasowanie z użyciem konwersji zdefiniowanych przez użytkownika (499)
  • 15.10.6. Etap 5. Dopasowanie do funkcji z wielokropkiem (499)
• 15.11. Wskaźników nie dopasowuje się inaczej niż dosłownie (499)
• 15.12. Dopasowywanie wywołań z kilkoma argumentami (500)
• 15.13. Ćwiczenia (501)

16. Klasy (504)

• 16.1. Typy definiowane przez użytkownika (504)
• 16.2. Składniki klasy (506)
• 16.3. Składnik będący obiektem (507)
• 16.4. Kapsułowanie (508)
• 16.5. Ukrywanie informacji (509)
• 16.6. Klasa a obiekt (512)
• 16.7. Wartości wstępne w składnikach nowych obiektów. Inicjalizacja "w klasie" (514)
• 16.8. Funkcje składowe (517)
  • 16.8.1. Posługiwanie się funkcjami składowymi (517)
  • 16.8.2. Definiowanie funkcji składowych (518)
• 16.9. Jak to właściwie jest? (this) (523)
• 16.10. Odwołanie się do publicznych danych składowych obiektu (525)
• 16.11. Zasłanianie nazw (526)
  • 16.11.1. Nie sięgaj z klasy do obiektów globalnych (529)
• 16.12. Przeładowanie i zasłonięcie równocześnie (530)
• 16.13. Nowa klasa? Osobny plik! (530)
  • 16.13.1. Poznajmy praktyczną realizację wieloplikowego programu (533)
  • 16.13.2. Zasada umieszczania dyrektywy using namespace w plikach (545)
• 16.14. Przesyłanie do funkcji argumentów będących obiektami (545)
  • 16.14.1. Przesyłanie obiektu przez wartość (545)
  • 16.14.2. Przesyłanie przez referencję (547)
• 16.15. Konstruktor - pierwsza wzmianka (548)
• 16.16. Destruktor - pierwsza wzmianka (553)
• 16.17. Składnik statyczny (557)
  • 16.17.1. Do czego może się przydać składnik statyczny w klasie? (566)
• 16.18. Statyczna funkcja składowa (566)
  • 16.18.1. Deklaracja składnika statycznego mająca inicjalizację "w klasie" (571)
• 16.19. Funkcje składowe typu const oraz volatile (577)
  • 16.19.1. Przeładowanie a funkcje składowe const i volatile (581)
• 16.20. Struktura (582)
• 16.21. Klasa będąca agregatem. Klasa bez konstruktora (582)
• 16.22. Funkcje składowe z przydomkiem constexpr (585)
• 16.23. Specyfikator mutable (591)
• 16.24. Bardziej rozbudowany przykład zastosowania klasy (593)
• 16.25. Ćwiczenia (603)

---------------------- TOM 2 ----------------------

17. Biblioteczna klasa std::string (609)

• 17.1. Rozwiązanie przechowywania tekstów musiało się znaleźć (609)
• 17.2. Klasa std::string to przecież nasz stary znajomy (611)
• 17.3. Definiowanie obiektów klasy string (612)
• 17.4. Użycie operatorów =, +, += w pracy ze stringami (617)
• 17.5. Pojemność, rozmiar i długość stringu (618)
  • 17.5.1. Bliźniacze funkcje size() i length() (618)
  • 17.5.2. Funkcja składowa empty (619)
  • 17.5.3. Funkcja składowa max_size (619)
  • 17.5.4. Funkcja składowa capacity (619)
  • 17.5.5. Funkcje składowe reserve i shrink_to_fit (621)
  • 17.5.6. resize - zmiana długości stringu "na siłę" (622)
  • 17.5.7. Funkcja składowa clear (624)
• 17.6. Użycie operatora [ \ oraz funkcji at (624)
  • 17.6.1. Działanie operatora [ \ (625)
  • 17.6.2. Działanie funkcji składowej at (626)
  • 17.6.3. Przebieganie po wszystkich literach stringu zakresowym for (629)
• 17.7. Funkcje składowe front i back (629)
• 17.8. Jak umieścić w tekście liczbę? (630)
• 17.9. Jak wczytać liczbę ze stringu? (632)
• 17.10. Praca z fragmentem stringu, czyli z substringiem (635)
• 17.11. Funkcja składowa substr (636)
• 17.12. Szukanie zadanego substringu w obiekcie klasy string - funkcje find (637)
• 17.13. Szukanie rozpoczynane od końca stringu (640)
• 17.14. Szukanie w stringu jednego ze znaków z zadanego zestawu (641)
• 17.15. Usuwanie znaków ze stringu - erase i pop_back (643)
• 17.16. Wstawianie znaków do istniejącego stringu - funkcje insert (644)
• 17.17. Zamiana części znaków na inne znaki - replace (646)
• 17.18. Zaglądanie do wnętrza obiektu klasy string funkcją data (649)
• 17.19. Zawartość obiektu klasy string a C-string (650)
• 17.20. W porządku alfabetycznym, czyli porównywanie stringów (653)
  • 17.20.1. Porównywanie stringów za pomocą funkcji compare (654)
  • 17.20.2. Porównywanie stringów przy użyciu operatorów ==, !=, <, , <=, >= (658)
• 17.21. Zamiana treści stringu na małe lub wielkie litery (659)
• 17.22. Kopiowanie treści obiektu klasy string do tablicy znakowej - funkcja copy (662)
• 17.23. Wzajemna zamiana treści dwóch obiektów klasy string - funkcja swap (662)
• 17.24. Wczytywanie z klawiatury stringu o nieznanej wcześniej długości - getline (663)
  • 17.24.1. Pułapka, czyli jak getline może Cię zaskoczyć (666)
• 17.25. Iteratory stringu (670)
  • 17.25.1. Iterator do obiektu stałego (674)
  • 17.25.2. Funkcje składowe klasy string pracujące z iteratorami (675)
• 17.26. Klasa string korzysta z techniki przenoszenia (680)
• 17.27. Bryk, czyli "pamięć zewnętrzna" programisty (681)
• 17.28. Ćwiczenia (689)

18. Deklaracje przyjaźni (696)

• 18.1. Przyjaciele w życiu i w C++ (696)
• 18.2. Przykład: dwie klasy deklarują przyjaźń z tą samą funkcją (698)
• 18.3. W przyjaźni trzeba pamiętać o kilku sprawach (700)
• 18.4. Obdarzenie przyjaźnią funkcji składowej innej klasy (703)
• 18.5. Klasy zaprzyjaźnione (705)
• 18.6. Konwencja umieszczania deklaracji przyjaźni w klasie (707)
• 18.7. Kilka otrzeźwiających słów na zakończenie (707)
• 18.8. Ćwiczenia (708)

19. Obsługa sytuacji wyjątkowych (710)

• 19.1. Jak dać znać, że coś się nie udało? (710)
• 19.2. Pierwszy prosty przykład (712)
• 19.3. Kolejność bloków catch ma znaczenie (714)
• 19.4. Który blok catch nadaje się do złapania lecącego wyjątku? (715)
• 19.5. Bloki try mogą być zagnieżdżane (718)
• 19.6. Obsługa wyjątków w praktycznym programie (721)
• 19.7. Specyfikator noexcept i operator noexcept (731)
• 19.8. Ćwiczenia (734)

20. Klasa-składnik oraz klasa lokalna (737)

• 20.1. Klasa-składnik, czyli gdy w klasie jest zagnieżdżona definicja innej klasy (737)
• 20.2. Prawdziwy przykład zagnieżdżenia definicji klasy (744)
• 20.3. Lokalna definicja klasy (755)
• 20.4. Lokalne nazwy typów (758)
• 20.5. Ćwiczenia (759)

21. Konstruktory i destruktory (761)

• 21.1. Konstruktor (761)
  • 21.1.1. Przykład programu zawierającego klasę z konstruktorami (762)
• 21.2. Specyfikator (przydomek) explicit (773)
• 21.3. Kiedy i jak wywoływany jest konstruktor (774)
  • 21.3.1. Konstruowanie obiektów lokalnych (774)
  • 21.3.2. Konstruowanie obiektów globalnych (775)
  • 21.3.3. Konstrukcja obiektów tworzonych operatorem new (775)
  • 21.3.4. Jawne wywołanie konstruktora (776)
  • 21.3.5. Dalsze sytuacje, gdy pracuje konstruktor (779)
• 21.4. Destruktor (779)
  • 21.4.1. Jawne wywołanie destruktora (ogromnie rzadka sytuacja) (781)
• 21.5. Nie rzucajcie wyjątków z destruktorów (781)
• 21.6. Konstruktor domniemany (783)
• 21.7. Funkcje składowe z przypiskami = default i = delete (784)
• 21.8. Konstruktorowa lista inicjalizacyjna składników klasy (786)
  • 21.8.1. Dla wtajemniczonych: wyjątki rzucane z konstruktorowej listy inicjalizacyjnej (793)
• 21.9. Konstruktor delegujący (797)
• 21.10. Pomocnicza klasa std::initializer_list - lista inicjalizatorów (804)
  • 21.10.1. Zastosowania niekonstruktorowe (804)
  • 21.10.2. Konfuzja: lista inicjalizatorów a lista inicjalizacyjna (813)
  • 21.10.3. Konstruktor z argumentem będącym klamrową listą inicjalizatorów (814)
• 21.11. Konstrukcja obiektu, którego składnikiem jest obiekt innej klasy (819)
• 21.12. Konstruktory niepubliczne? (826)
• 21.13. Konstruktory constexpr mogą wytwarzać obiekty constexpr (828)
• 21.14. Ćwiczenia (838)

22. Konstruktory: kopiujący i przenoszący (841)

• 22.1. Konstruktor kopiujący (albo inicjalizator kopiujący) (841)
• 22.2. Przykład klasy z konstruktorem kopiującym (842)
• 22.3. Kompilatorowi wolno pominąć niepotrzebne kopiowanie (847)
• 22.4. Dlaczego przez referencję? (849)
• 22.5. Konstruktor kopiujący gwarantujący nietykalność (850)
• 22.6. Współodpowiedzialność (851)
• 22.7. Konstruktor kopiujący generowany automatycznie (851)
• 22.8. Kiedy powinniśmy sami zdefiniować konstruktor kopiujący? (852)
• 22.9. Referencja do rwartości daje zezwolenie na recykling (859)
• 22.10. Funkcja std::move, która nie przenosi, a tylko rzutuje (862)
• 22.11. Odebrana rwartość staje się w ciele funkcji lwartością (864)
• 22.12. Konstruktor przenoszący (inicjalizator przenoszący) (866)
  • 22.12.1. Konstruktor przenoszący generowany przez kompilator (871)
  • 22.12.2. Inne konstruktory generowane automatycznie (871)
  • 22.12.3. Zwrot obiektu lokalnego przez wartość? Nie używamy przenoszenia! (872)
• 22.13. Tak zwana "semantyka przenoszenia" (873)
• 22.14. Nowe pojęcia dla ambitnych: glwartość, xwartość i prwartość (873)
• 22.15. decltype - operator rozpoznawania typu bardzo wyszukanych wyrażeń (876)
• 22.16. Ćwiczenia (881)

23. Tablice obiektów (883)

• 23.1. Definiowanie tablic obiektów i praca z nimi (883)
• 23.2. Tablica obiektów definiowana operatorem new (884)
• 23.3. Inicjalizacja tablic obiektów (886)
  • 23.3.1. Inicjalizacja tablicy, której obiekty są agregatami (886)
  • 23.3.2. Inicjalizacja tablic, których elementy nie są agregatami (889)
• 23.4. Wektory obiektów (893)
  • 23.4.1. Wektor, którego elementami są obiekty klasy będącej agregatem (895)
  • 23.4.2. Wektor, którego elementami są obiekty klasy niebędącej agregatem (897)
• 23.5. Ćwiczenia (898)

24. Wskaźnik do składników klasy (899)

• 24.1. Wskaźniki zwykłe - repetytorium (899)
• 24.2. Wskaźnik do pokazywania na składnik-daną (900)
  • 24.2.1. Przykład zastosowania wskaźników do składników klasy (904)
• 24.3. Wskaźnik do funkcji składowej (911)
  • 24.3.1. Przykład zastosowania wskaźników do funkcji składowych (913)
• 24.4. Tablica wskaźników do danych składowych klasy (920)
• 24.5. Tablica wskaźników do funkcji składowych klasy (921)
  • 24.5.1. Przykład tablicy/wektora wskaźników do funkcji składowych (922)
• 24.6. Wskaźniki do składników statycznych są zwykłe (925)
• 24.7. Ćwiczenia (926)

25. Konwersje definiowane przez użytkownika (928)

• 25.1. Sformułowanie problemu (928)
• 25.2. Konstruktory konwertujące (930)
  • 25.2.1. Kiedy jawnie, kiedy niejawnie (931)
  • 25.2.2. Przykład konwersji konstruktorem (936)
• 25.3. Funkcja konwertująca - operator konwersji (938)
  • 25.3.1. Na co funkcja konwertująca zamieniać nie może (944)
• 25.4. Który wariant konwersji wybrać? (945)
• 25.5. Sytuacje, w których zachodzi konwersja (947)
• 25.6. Zapis jawnego wywołania konwersji typów (948)
  • 25.6.1. Advocatus zapisu przypominającego: "wywołanie funkcji" (948)
  • 25.6.2. Advocatus zapisu: "rzutowanie" (949)
• 25.7. Nie całkiem pasujące argumenty, czyli konwersje kompilatora przy dopasowaniu (949)
• 25.8. Kilka rad dotyczących konwersji (954)
• 25.9. Ćwiczenia (955)

26. Przeładowanie operatorów (957)

• 26.1. Co to znaczy przeładować operator? (957)
• 26.2. Przeładowanie operatorów - definicja i trochę teorii (959)
• 26.3. Moje zabawki (963)
• 26.4. Funkcja operatorowa jako funkcja składowa (964)
• 26.5. Funkcja operatorowa nie musi być przyjacielem klasy (967)
• 26.6. Operatory predefiniowane (967)
• 26.7. Ile operandów ma mieć ten operator? (968)
• 26.8. Operatory jednooperandowe (968)
• 26.9. Operatory dwuoperandowe (971)
  • 26.9.1. Przykład na przeładowanie operatora dwuoperandowego (971)
  • 26.9.2. Przemienność (973)
  • 26.9.3. Choć operatory inne, to nazwę mają tę samą...