-
W empik go
Pamiętniki. Tom 1. 1838-1861 - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
1 stycznia 2011
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Pamiętniki. Tom 1. 1838-1861 - ebook
Klasyka na e-czytnik to kolekcja lektur szkolnych, klasyki literatury polskiej, europejskiej i amerykańskiej w formatach ePub i Mobi. Również miłośnicy filozofii, historii i literatury staropolskiej znajdą w niej wiele ciekawych tytułów.
Seria zawiera utwory najbardziej znanych pisarzy literatury polskiej i światowej, począwszy od Horacego, Balzaca, Dostojewskiego i Kafki, po Kiplinga, Jeffersona czy Prousta. Nie zabraknie w niej też pozycji mniej znanych, pióra pisarzy średniowiecznych oraz twórców z epoki renesansu i baroku.
| Kategoria: | Klasyka |
| Zabezpieczenie: | brak |
| Rozmiar pliku: | 612 KB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
PRZEDMOWA
Ojciec mój, kiedy zachęcano go do napisania pamiętników, odpowiedział: "Kto pisze swoje pamiętniki, daje przez to samo świadectwo, że nigdy już do czynu nie przystąpi". Ale na zupełnym schyłku życia wolno już cofać się w przeszłość.
Quod licet Jovi non licet bovi. Wolno genjalnym mężom wtajemniczać publiczność w przesilenia duchowe, zwycięsko przebyte. Przykład jednak Jana Jakóba Rousseau dowodzi, że i znakomitemu człowiekowi nie wypada rozbierać się przed publicznością.
Zabrałem się do spisania pamiętników w myśli, że dadzą mi sposobność ułatwić cudzoziemcom lepsze zrozumienie sprawy naszej, i dlatego pisałem je po francusku. Skończyłem tę pracę w okolicznościach, nie sprzyjających ogłoszeniu w tym języku trzech sporych tomów. Księgarnia Gebethnera i Wolffa podjęła się wydać dzieło po polsku. Nadmiar zajęć nie pozwolił mi zabrać się do tłumaczenia, którego wspólnie podjęli się p. Stanisław Piotr Koczorowski i p. Aurelja Wyleżyńska.
Nieuniknionym szkopułem pamiętników jest zbytnie rozpisywanie się o sobie. Przyjaciel ojca mojego dziwił się raz przed nim, że ludzie mogą więcej się sobą, niż ojczyzną, interesować. Wtem przyniesiono numer wieczornego dziennika. Ojciec mój rzucił nań oczyma i podał przyjacielowi, mówiąc: "Jest tam o tobie mowa, lecz powiedz mi, czy Francuzi weszli do Rzymu". Otrzymał odpowiedź: "Pozwolisz, bracie Adamie, że najprzód zobaczę, co o mnie piszą". – "Nic nie piszą, odrzekł mój ojciec, lecz widzisz, że nie tak łatwo, jak ci się zdaje, o sobie zapomnieć".
Zamierzałem jak najmniej nadmieniać o sobie, lecz mi się to nie udało. Radbym był innych wprowadzić na scenę, sam zostając za kulisami. Niestety, niepodobieństwem jest nie dodać, dla wiarogodności, że to człowiek widział i słyszał.
Trzebaby podzielać zdanie Doktora Panglossa z Voltaire'a, że wszystko dzieje się jak najlepiej na tym ze światów możliwych najlepszym, aby wszystko chwalić. Nie można wspomnieć o tylu ludziach i wypadkach bez krytyki działań naszych stronnictw emigracyjnych. Gdyby nie ich zboczenia tak w 1831 r., jak w 1863, zapewne Polsce przypadłaby chwała obalenia mocarstw, ciemiężących Europę. Tymczasem emigracja wymarła na wygnaniu, nie doczekawszy się zwycięskiego powrotu do kraju. Lecz państwa, które Polskę rozdarły, czekał koniec haniebniejszy, niż zrzucenie ich jarzma przez zwycięską Polskę. Skazała je sprawiedliwość Boża na wzajemne pożarcie.
Pisząc pamiętniki po francusku, wchodziłem w szczegóły nieraz zbyteczne dla rodaków; czasem i cudzoziemcy zajrzą do polskiego dzieła, i argumenty dla nich przeznaczone trafią do swego celu.
Pamiętniki nie mogą być jedynie kwiatami, rzucanemi na groby drogich nam istot, do opłakiwania których zbyteczne byłoby szerszą zapraszać publiczność, a słusznie książę Saint-Simon w pamiętnikach, które tyle światła rzucają na panowanie Ludwika XlV-go, pisze: "Źli, którzy na tym świecie tyle już mają nad dobrymi przewagi, posiadaliby jeszcze jedną arcydziwną przewagę nad nimi, gdyby dobrym nie było dozwolone odróżniać ich i poznawać, a więc ich unikać i w tymże celu innych przed nimi ostrzegać, przechowywać w pamięci, co zacz oni są, co czynili w związku z wydarzeniami życia i czy dużo lub niewiele znaczyli, takimi jak są i byli podawać ich potomności, przekazując jej dzieje ich epoki" *).
Paryż, w czerwcu 1925 r.
–-
* Mémoires de Saint-Simon. T. I. Paris 1879.
Ojciec mój, kiedy zachęcano go do napisania pamiętników, odpowiedział: "Kto pisze swoje pamiętniki, daje przez to samo świadectwo, że nigdy już do czynu nie przystąpi". Ale na zupełnym schyłku życia wolno już cofać się w przeszłość.
Quod licet Jovi non licet bovi. Wolno genjalnym mężom wtajemniczać publiczność w przesilenia duchowe, zwycięsko przebyte. Przykład jednak Jana Jakóba Rousseau dowodzi, że i znakomitemu człowiekowi nie wypada rozbierać się przed publicznością.
Zabrałem się do spisania pamiętników w myśli, że dadzą mi sposobność ułatwić cudzoziemcom lepsze zrozumienie sprawy naszej, i dlatego pisałem je po francusku. Skończyłem tę pracę w okolicznościach, nie sprzyjających ogłoszeniu w tym języku trzech sporych tomów. Księgarnia Gebethnera i Wolffa podjęła się wydać dzieło po polsku. Nadmiar zajęć nie pozwolił mi zabrać się do tłumaczenia, którego wspólnie podjęli się p. Stanisław Piotr Koczorowski i p. Aurelja Wyleżyńska.
Nieuniknionym szkopułem pamiętników jest zbytnie rozpisywanie się o sobie. Przyjaciel ojca mojego dziwił się raz przed nim, że ludzie mogą więcej się sobą, niż ojczyzną, interesować. Wtem przyniesiono numer wieczornego dziennika. Ojciec mój rzucił nań oczyma i podał przyjacielowi, mówiąc: "Jest tam o tobie mowa, lecz powiedz mi, czy Francuzi weszli do Rzymu". Otrzymał odpowiedź: "Pozwolisz, bracie Adamie, że najprzód zobaczę, co o mnie piszą". – "Nic nie piszą, odrzekł mój ojciec, lecz widzisz, że nie tak łatwo, jak ci się zdaje, o sobie zapomnieć".
Zamierzałem jak najmniej nadmieniać o sobie, lecz mi się to nie udało. Radbym był innych wprowadzić na scenę, sam zostając za kulisami. Niestety, niepodobieństwem jest nie dodać, dla wiarogodności, że to człowiek widział i słyszał.
Trzebaby podzielać zdanie Doktora Panglossa z Voltaire'a, że wszystko dzieje się jak najlepiej na tym ze światów możliwych najlepszym, aby wszystko chwalić. Nie można wspomnieć o tylu ludziach i wypadkach bez krytyki działań naszych stronnictw emigracyjnych. Gdyby nie ich zboczenia tak w 1831 r., jak w 1863, zapewne Polsce przypadłaby chwała obalenia mocarstw, ciemiężących Europę. Tymczasem emigracja wymarła na wygnaniu, nie doczekawszy się zwycięskiego powrotu do kraju. Lecz państwa, które Polskę rozdarły, czekał koniec haniebniejszy, niż zrzucenie ich jarzma przez zwycięską Polskę. Skazała je sprawiedliwość Boża na wzajemne pożarcie.
Pisząc pamiętniki po francusku, wchodziłem w szczegóły nieraz zbyteczne dla rodaków; czasem i cudzoziemcy zajrzą do polskiego dzieła, i argumenty dla nich przeznaczone trafią do swego celu.
Pamiętniki nie mogą być jedynie kwiatami, rzucanemi na groby drogich nam istot, do opłakiwania których zbyteczne byłoby szerszą zapraszać publiczność, a słusznie książę Saint-Simon w pamiętnikach, które tyle światła rzucają na panowanie Ludwika XlV-go, pisze: "Źli, którzy na tym świecie tyle już mają nad dobrymi przewagi, posiadaliby jeszcze jedną arcydziwną przewagę nad nimi, gdyby dobrym nie było dozwolone odróżniać ich i poznawać, a więc ich unikać i w tymże celu innych przed nimi ostrzegać, przechowywać w pamięci, co zacz oni są, co czynili w związku z wydarzeniami życia i czy dużo lub niewiele znaczyli, takimi jak są i byli podawać ich potomności, przekazując jej dzieje ich epoki" *).
Paryż, w czerwcu 1925 r.
–-
* Mémoires de Saint-Simon. T. I. Paris 1879.
więcej..
