Praktyczny podręcznik skutecznej magii runicznej - ebook

WSTĘP
DROGA RUN

Run musisz szukać, rad najwspanialszych,

Rad mocy pełnych,

Rad siłą sławnych.

Rad Fimbulthulra (Wielkiego Mówcy), przez wielkich bogów wykutych

Rad wyszeptanych przez samego Hrópta (modlącego się)

(„Hávamál”: 141)

Ostatnimi czasy coraz więcej osób przejawia zainteresowanie tradycyjną duchowością. Nauki Indian mogą być doskonałe dla ludzi chcących żyć blisko ziemi; droga Celtów otwiera drzwi do innego świata, zaś orisza sprowadza bogów do ludzkiego świata. W tym spotkaniu różnych tradycji wierzenia starogermańskie pojawiają się relatywnie rzadko. Ich wpływy widzimy jednak w literaturze. Dla wielu z nas pierwsze spotkanie z runami zostało wyznaczone przez J. R. R. Tolkiena w jego Władcy pierścieni (należy jednak zaznaczyć, że chociaż Tolkien doskonale znał się na runach, z sobie tylko znanych powodów nieco w nich zamieszał, i tak Gandalfa zapisał jako FEHU , a nie GEBO ). Mamy tu święty alfabet, elegancki w formie, ze śladami jakiejś starożytnej tajemnicy. Co więcej, jest to sekret nordyckiego świata, Anglosasów i wikingów, których kultura legła u podstaw naszej własnej. W starogermańskim słowo run, runa oznacza tajemnicę, a ci, którzy życzą sobie je poznać, na pewno nie będą zawiedzeni. W nazwie indoeuropejskiej pojawia się ten sam przedrostek reu, który znaleźć można także w imionach hinduistycznego bóstwa Varuna oraz greckiego Ouranos, co może sugerować magiczne powiązania tego słowa. Jeśli spojrzymy na nie systemowo, stanie się jasne, iż są one swoistą mieszanką dźwięków i znaczeń. Korzystanie z mocy z run można przyrównać do uporządkowania chaosu we wszechświecie.

Trzeba jednak pamiętać, że runy są także praktyczne, tworzą elastyczny system i z niesamowitą gotowością otwierają się na tych, którzy pragną skorzystać z ich mądrości.

Kiedy myślisz o wykorzystywaniu run, pewnie pierwsze, co przychodzi ci do głowy, to komunikacja. Zaiste, tworzą one alfabet – zestaw symboli, z których można złożyć słowa. Ale przecież to nie dlatego są dla nas aż tak atrakcyjne. Alfabet łaciński stał się popularny na całym świecie pomimo tego (a może właśnie dlatego), że jego litery nigdy nie zyskały „świętego” znaczenia. W tym kontekście runy są trochę jak język hebrajski. Każda z liter ma znaczenie sama w sobie znacznie szersze, niż tylko reprezentowanie jakiegoś dźwięku.

Tak jak w alfabecie hebrajskim, każda z run ma swoją nazwę, powiązania, symbol i mnóstwo znaczeń. Dzięki temu otrzymujemy wspaniałe narzędzie do medytacji. Studiowanie run może być swoistym rytuałem przejścia, który obudzi nasze magiczne moce i pomoże w określeniu swojej własnej tożsamości. Mogą one być także wspaniałym powodem do zapoznania się z północnoeuropejską kulturą.

Dziś run najpowszechniej używa się we wróżbach. Kamienie lub żetony, na których wykreślono znaki runiczne, mogą być losowane, rozrzucane lub układane we wzory, jak karty Tarota. Run jednak jest mniej niż kart, więc odczytanie ich przesłania może wydawać się nieco bardziej skomplikowane, jednak dzięki praktyce, możemy odkryć ich głębię. Karty Tarota opatrzone są rysunkami, a każda z nich również posiada nazwę. Aby wróżyć z kart, musimy mieć choćby podstawową wiedzę o znaczeniu każdej z nich i rozumieć symbolikę wykorzystaną w konkretnej, używanej przez nas talii oraz potrafić je zinterpretować. Kiedy wróżysz z run, nie masz na podorędziu artystycznej wizji. Jednak proste formy runicznych kształtów przemawiają do nas bardziej bezpośrednio. Co więcej, runy możesz namalować na kamieniach lub zwykłej kartce papieru, aby móc skorzystać z ich niezwykłej mocy.

Trzeba jednak pamiętać, że runy to znacznie więcej niż narzędzia do wróżenia. W Eddach, świętych poematach północnych krajów, czytamy, że wykorzystywano je także do konstruowania potężnych zaklęć i amuletów. Można w tym celu używać samych znaków lub wplatać je w inskrypcje. To, w jaki sposób robili to wiedzący jest dość szczegółowo opisane, jednak nigdy nie znajdziemy w tych instrukcjach informacji, jakiej runy użyć do jakiego celu. Prawdopodobnie wiedza ta była ustnie przekazywana z pokolenia na pokolenie lub nabywana dzięki wykorzystaniu intuicji albo poprzez medytację, bądź też zsyłana bezpośrednio od bogów.

Aby efektywnie korzystać z mocy run potrzebujesz zarówno starej, jak i nowej wiedzy. Dzięki znajomości mitologii i kultury zrozumiesz znaczenie poszczególnych symboli na przestrzeni wieków. Pamiętaj, że magia wypływa z umysłu jej twórcy, więc znaczenie każdej runy będziesz opierać na swoim systemie wartości i swoich doświadczeniach. Żyjemy w globalnej wiosce, więc jeśli coś, co nie jest oryginalnie nordyckie może wpłynąć na interpretację znaczenia runicznych znaków, należy wziąć to pod uwagę. Nie wystarczy studiować jedynie nauk dawnych mistrzów. Trzeba je urzeczywistnić.

To prawda, że niegdyś runy kojarzone były niemal wyłącznie z duchowością i wierzeniami ludów krajów północnych, obecnie jednak przyciągają one ludzi z różnych kultur. Czy musisz mieć indiańskie pochodzenie, żeby interesować się szamanizmem? Absolutnie nie. W środowisku toczy się wieczna debata, czy więzy genetyczne mają jakieś znaczenie w magii. Dlatego wiele osób decyduje się na poszukiwanie źródeł magii w historii swoich przodków, aby uniknąć zbędnych konfliktów.

Ja sama jednak znam mnóstwo osób, których korzenie rodzinne sięgają Europy, a pomimo to z sukcesem praktykują rytuały pochodzące z afrykańskich lub wschodnich tradycji. Wyznawcy wiary Santeria w większości pochodzą z Afryki lub krajów Ameryki Południowej, a tańca słońca nie odtańczy nikt poza rdzennym Amerykaninem, to jednak wiele osób ma naturalny talent do posługiwania się magią odległych lądów. Bogowie patrzą na kolor naszej duszy, a nie skóry. Dziś duchowe tradycje stają się tak dostępne, jak jedzenie z różnych stron świata. Jeśli nasze ciało (którego genetyczne powiązania z naszymi przodkami są niezaprzeczalne) może strawić jajeczne bułeczki z Chin albo chilli z Meksyku, dlaczego tak trudno niektórym zrozumieć, że z warstwą duchową jest podobnie?

Członkowie starogermańskich plemion nie byli rasistami. Kiedy na trasie swoich migracji spotkali Hunów, potraktowali ich jak każde inne plemię – walczyli z nimi lub zawierali z nimi związki małżeńskie, w zależności od ówcześnie obowiązującej polityki. Wikingowie radośnie najeżdżali kogo tylko się dało i zewsząd przywozili niewolników. W tekście zatytułowanym „Völuspa” czytamy, że pierwsza na świecie wojna toczyła się pomiędzy Asami i Vanirami. Nie zakończono jej podbojem, ale ugodą i porozumieniem. Jeśli Vanirowie byli bogami najdawniejszych Europejczyków, których przyjmowały także ludy napływowe, możemy zrozumieć, że umiejętność nawiązywania porozumienia była dla Germanów ważna. Inna teoria mówi jednak, że to właśnie wyznawcy Vanirów byli tymi, którzy atakowali inne plemiona, przynosząc ze sobą nowe, skuteczniejsze sposoby uprawy roli.

Wczesne indoeuropejskie ludy wierzyły w reinkarnację. Zazwyczaj kojarzy się ją z Indiami, gdzie jest ona istotną częścią wyznawanej przez jej mieszkańców religii, jednak była ona także elementem wierzeń skandynawskich Celtów. Klany przyzwały duchy zmarłych w nadziei, że wstąpią w łona ich kobiet i narodzą się ponownie. Powszechnie uznawano, że właśnie tak się stanie, jednak kilka mitów i legend sugeruje, że nie zawsze tak było.

We współczesnych społecznościach związanych z okultyzmem funkcjonuje teoria, że w XX wieku duchy te zaczęły odradzać się wśród członków innych kultur, aby nieść swoją prawdę w inne części świata. Może to wyjaśniać, dlaczego niektórzy ludzie żyjący w krajach Trzeciego Świata tak łatwo dali się przekonać do wierzeń Zachodu i dlaczego tak wielu Amerykanów praktykuje obecnie filozofię zen lub szamanizm. Jakkolwiek by nie było, pewne jest, iż runy przemawiają do ludzi o bardzo różnym etnicznym pochodzeniu. A ja witam, jako kompanów na mojej drodze wszystkich tych, którzy usłyszeli zew nordyckich bogów.

Pochodzenie

Skąd w ogóle pochodzi system run, który tak kochamy? Jeśli posłuchamy starych mitów, dowiemy się, że runami obdarował nas sam Odyn. W „Hávamál” (Pieśni Najwyższego), Odyn mówi:

Wiem, że wisiałem na wiatrem owianym drzewie

Przez dziewięć nocy,

Oszczepem zraniony, Odynowi ofiarowany

Sam sobie samemu.

Na tym drzewie, o którym nikt nie wie,

Z jakich wyrasta korzeni.

Chlebem mnie nie karmiono, ni napojem z rogu,

Wypatrywałem ku dołowi,

Przyjąłem runy – wołając przyjąłem,

Spadłem potem stamtąd.

(„Hávamál”: 138–139)

Mit o runach opowiada o poświęceniu. Bóg, którego imię oznacza „boski szał”, „inspiracja” i „ekstaza”, został powieszony i ugodzony tak, jak składane mu ofiary, doświadczając ich emocji, oddając wszystko w chwili transcendencji, w której przelał swoją świadomość w słowa mocy. Tak jak szamani wszelkich kultur, od Syberii po Amerykę Południową, błagają o wizje i niosą pieśń mocy dla swojego ludu, aby go uzdrowić, tak boskość, krocząca po naszej ziemi, przyniosła nam runy. Rozważając ich historię, nie wolno nam stracić z oczu ich duchowego znaczenia.

Z historycznego punktu widzenia pierwsze runiczne zapisy pojawiają się w II w. n.e., jednak poziom ich skomplikowania wskazuje, że mogły być w użyciu nawet o cały wiek wcześniej. Wiele run (choć nie wszystkie) wykazuje pewne powiązania z alfabetami używanymi w rejonie Morza Śródziemnego, co może sugerować, iż sam pomysł mógł pochodzić z terenów południowych. Badacze wywodzą pochodzenie run od Gotów zamieszkujących rejony Dunaju, zromanizowanych Germanów z Raetii (Szwajcaria), czy z Jutlandii, gdzie odnaleziono najstarsze inskrypcje (prawdopodobnie najwcześniejszym jest brosza z Meldorf, datowana na 50 r. n.e.). Jeśli chcesz wiedzieć więcej, zapoznaj się z książką Stephena Pollingtona, Runes: Germanic Literacy in the Iron Age.

STAROŻYTNE ALFABETY

W oparciu o wpis pod hasłem „Alphabet” w Encyclopedia Brittannica Vol. I, s. 680-681 (1958)ROZDZIAŁ 2
FEHU i URUZ

FEHU i URUZ to bardzo skuteczne połączenie symboli. Oba są związane z manifestacją energii do działania. Siła FEHU skupia się głównie na rozwoju, bogactwie, szczęściu i miłości. URUZ ma większą moc, ale jest bardziej abstrakcyjny w działaniu, wpływa nie tylko na zdrowie, a nawet manifestację boskiej energii na ziemi.

Pierwsza runa: FEHU

Wymowa: „FAJ-hu”

Znaczenie: Bogactwo (Bydło)

FEHU to stada i zielone zboża

Frejr wolny niesie nam bogactwa morze.

Starożytne znaczenia

„Bogactwo” to pierwsze i najbardziej podstawowe znaczenie pierwszej runy futharku w każdym dawnym nordyckim wierszu. To od jej nazwy pochodzi angielskie słowo „fee”, czyli „opłata”. Samo słowo jednakże oryginalnie oznaczało bydło. Możemy odnaleźć podobne połączenie wyrażenia „pecuniary” (pieniężny) z łacińskim pecus (krowa), co oznacza, że ludy indoeuropejskie wiązały bogactwo z istotami mogącymi się samodzielnie poruszać. Celtowie zbudowali całą swoją kulturę wokół bydła. Podstawą ich diety był nabiał. Najcenniejsze zwierzęta spędzały zimę wraz z rodzinami w domach. A te, których nie dało rady wykarmić były poświęcane bogom i służyły za pokarm. Tak czy inaczej, bogactwo mierzono krowami.

Trzeba jednak pamiętać, że nie każdy, kto jest zamożny, automatycznie staje się szczęśliwy. Anglosaski wiersz przekazuje to następująco:

byþ frofur fira gehwylcum;

(Bogactwo każdy z otwartymi ramionami przywita)

sceal ðeah manna gehwyle miclun hyt daelan

(A mąż każdy niech nim swobodnie rozporządza)

gif he wile for drihtne domes hleotan.

(Jeśli u Pana znajdzie to uznanie).

W poezji norweskiej także znajdziemy dowód na to, że bogactwo nie zawsze jest błogosławieństwem.

vaeldr fraénda róge;

(W bogactwie się kryją waśnie rodzinne)

føðesk ulfr í skóge.

(I wilk, co go bór wychowuje).

Podobnie w wierszu islandzkim czytamy:

er fraenda róg

(Bogactwo kłopoty niesie między bliskimi)

ok flaeðar viti

(Morze ogniem rozpala)

ok grafseiðs gata.

(I drogę dla węża wyznacza).

Prawdopodobnie najbardziej dramatycznym przykładem germańskiego mitu o waśni między bliskimi spowodowanej przez bogactwo jest historia skarbu, który Siegfried wygrywa od Fafnira. Ten z kolei otrzymał go od smoka, aby go chronić. Jeszcze zanim Siegfried położył na nim ręce, skarb ten naznaczony był śmiercią. Powodowani chciwością, bracia żony Siegfrieda zabili go, a nie chcąc wyjawić miejsca ukrycia skarbu, sami stracili życie. W Pieśni o Nibelungach zabójca Siegfrieda, Hagen, wrzuca skarb do wód Renu. Zostało to nawet utrwalone w rzeźbie stojącej w Wormacji.

Anglosaska poezja daje nam także rady, jak unikać takiego rodzaju problemów. Jeśli za życia posiadacza bogactwa, zostanie ono rozdzielone, rozdane, to jego potomkowie nie będą mieli o co walczyć. W epoce żelaza szczodrość była uznawana za jedną z największych zalet. W „Hávamál” często wspomina się o związku pomiędzy bydłem – bogactwem a odpowiednim wykorzystaniem zasobów.

Bogate stada mieli synowie Fitjunga

A teraz z żebraczym kijem chodzą

Bogactwo jest przelotne, jak mrugnięcie okiem,

Jak przyjaźń najbardziej fałszywa.

Czy na głupca bogactwo czy

Kobiety miłość przypadnie

Aroganckim się staje i zmysły traci

w otchłani szaleństwa się pogrąża.

(„Hávamál”: 78–79)

Jedno jest pewne, bogactwo trzeba chronić, a nie obsesyjnie je gromadzić. Nie powinno być także ono źródłem poczucia bezpieczeństwa. Przyjmij je z otwartymi ramionami, kiedy przychodzi, gdyż jest darem od bogów. Nie możesz nigdy do końca posiadać ani owoców ziemi, ani miłości innych (co oznacza, że nie możesz traktować kobiety, jak swoją własność!). Przyjmij je, kiedy bogowie ci je zsyłają, używaj mądrze i dziel się z innymi. Prawdziwym skarbem są bowiem dary ducha i dobre życie.

Współczesne znaczenia

Współcześni komentatorzy w bardzo różny sposób opisują tę runę. Jedni bardzo praktycznie, inni niemal mistycznie. Willis przekonuje, że bydło jest symbolem tego, że wzrasta tylko to, o co dbamy. Kiedy mądrze inwestujesz, więcej zarabiasz, ale czasem musisz też oszczędzać. Thorsson natomiast twierdzi, że jest ona symbolem ruchu, rozwoju mocy, szczęścia i płodności.

Logicznie będzie powiązać ten symbol z nordyckimi bogami bogactwa i dobrobytu, Frejrem i Freją. Ich imiona rozpoczynają się bowiem właśnie tym znakiem. W staronordyckim oznaczają one „Pan” i „Pani”, można więc się zastanawiać, czy wspomniany wcześniej wiersz nie odnosi się właśnie do tego bóstwa. (Słowo drihtne oznacza przywódcę wojowników, których Frejr i Freja są opiekunami.

Frejr i Freja to drugie pokolenia Vanirów (WA-niir), boskiego klanu. Dbają oni o płodność ziemi i żyjących na niej stworzeń. Są także bogami miłości i handlu. Aswynn sugeruje, że w tym kontekście runę tę należałoby także powiązać z Njordem, bogiem morskiego handlu.

W najstarszych tekstach jako zwierzę Frejra przedstawiany jest jeleń. Sam jej wygląd kojarzy się z rogami, które w czasie Ragnárok, ostatecznej bitwy z gigantami, będą jedyną bronią Frejra. Jego miecz był podarunkiem dla Skirnira, w zamian za rękę Gerd, która w końcu zgodziła się lec z nim na uświęconym polu jęczmienia. Powiązania Vanirów z płodnością są jasne, a chleb i wołowina nadal są podstawą kuchni na półkuli północnej.

Dziś nie liczymy bogactwa w krowach, ale w pieniądzach, które również symbolizują energię. Pieniądze dają nam władzę, ale jeśli zatrzymujemy je tylko dla siebie, stają się bezużyteczne. Aby społeczeństwa odpowiedno funkcjonowały, tak pieniądze, jak i energia muszą być w ciągłym ruchu.

Tak jak rogate zwierzęta należą do Frejra, złoto jest atrybutem Freji. Jej najbardziej znanym skarbem jest naszyjnik nazywany Brisingamen, który otrzymała dzieląc się energią seksualną w zamian za zdolności krasnoludzkich kowali. Kiedy po całym świecie poszukiwała swojego zaginionego kochanka, roniła złote łzy. Konflikt między Asami i Vanirami rozpoczyna się, kiedy Gullveig (Pijana Złotem), czyli jedna z postaci Freji wkracza do siedziby Najwyższego.

Wojnę pamiętam, najpierwszą na świecie,

Gdy Gullveig na ostrza nadziano

I w siedzibie Hára spalono.

Palona trzykrotnie, trzykrotnie wskrzeszona,

Raz jeszcze, i jeszcze, tak żyje do dziś dnia.

(„Völuspá”: 21)

Po tej demonstracji, bogowie zdecydowali, że rozsądniej będzie zawrzeć pokój z Vanirami, a Freja i Frejr zostali odesłani do Asgardu jako zakładnicy. Czy Gullveig zawsze jest niebezpieczna, czy może raczej problemy powoduje złość bogów? Gullveig symbolizuje podstawowe pragnienie ludzi. I, o ile chciwość może przysparzać nam problemów, to jeśli wykorzystujemy złoto, aby budować, a nie niszczyć, dlaczego nie mielibyśmy się nim cieszyć? Aby FEHU działała skutecznie, musi być w ruchu, bądź to w wymianie z GEBO, bądź w czasie zbierania JERA.

Gundarsson wspomina, że słowo „ogień” często używane jest do opisania złota, na przykład „ogień w łożu smoka”, czy „ogień w strumieniu”. Były takie czasy, kiedy wierzono, że ogień płonie nad kurhanami, w których ukryto skarby. Niezależnie od tego, czy jest pod postacią złota (symbolizującego wymianę energii pomiędzy tym, co żyje) czy energii seksualnej (która jest niezbędna do poczęcia), FEHU ma w sobie mnóstwo ognistej mocy. Może reprezentować siłę życia, czyli hamingja.

Interpretacja i używanie FEHU

FEHU na zawsze pozostanie runą związaną z produktywnością, jednak jej aspekty są różne. Może to być jakieś kreatywne działanie, płodność, umiejętność tworzenia, zachowanie bogactwa czy też poprawa stanu zdrowia lub finansów. Jeśli FEHU otaczają runy ostrożności, może to wskazywać na konieczność ochrony zasobów fizycznych lub emocjonalnych, biedę czy niemożność skorzystania z dostępnych zasobów, jakiekolwiek by one nie były. Jeśli używasz FEHU w zaklęciach, pamiętaj, aby wyraźnie zaznaczyć, o jakiego rodzaju płodność ci chodzi, żeby nie okazało się, że nagle masz więcej zwierząt (a w szczególności kotów) niż pieniędzy w banku. Wypisz sobie tę runę złotym markerem na karcie płatniczej. A w zaklęciach łącz ją z GEBO, aby zapewnić sobie odpowiednią wymianę energii.

FEHU może także pomóc ci zadbać o ogród, szczególnie jeśli chcesz, aby rośliny rosły szybciej. Wypisz ją na patyczku (albo plastikowej plakietce, która może być w doniczce) i wetknij w ziemię. Inne runy, które także mogą ci w tym pomóc, to URUZ, JERA i INGWAZ. Kiedy do nich dojdziemy, od razu zrozumiesz dlaczego.

FEHU świetnie się sprawdza w zaklęciach i rytuałach powiązanych z Vanirami, czy konkretnie Freją czy Frejrem. Wypisz ją sobie na czole, aby podnieść swoją atrakcyjność i wigor. Upewnij się jednak, że prosisz o miłość, nie o płodność, chyba że właśnie starasz się o dziecko. Jest to runa, która małżeństwom niesie pasję, produktywność i bogactwo.

Kiedy pojawia się we wróżbach, może oznaczać wszystko, co powyżej opisałam, w zależności od rodzaju pytania i otaczających ją symboli. Na przykład, jeśli ktoś pyta cię o swoją sytuację i pierwsza z trzech run, jaką wyciągniesz to FEHU, prawdopodobnie oznacza to, że wzmocnione zostaną te sfery, jakie reprezentują kolejne dwie runy. FEHU, MANNAZ i OTHALA będą świetną wróżbą dla kogoś, kto planuje kupno domu. Zasadniczo uznaje się, że FEHU to pomyślna runa.ROZDZIAŁ 14
Powróćmy do świata run

Oprócz komunikacji i medytacji, run można używać w czarach. Czary runiczne są wspomniane w kilku miejscach w Eddach, najbardziej znacząco w strofach „Hávamál” i w Pieśni Sigdrify, kiedy walkiria doradza Sigfrydowi. Runy są wykorzystywane w bitwie, leczeniu, porodzie, podróży, pogodzie, uwodzeniu, mądrości, elokwencji i tym podobnych sytuacjach. W większości przypadków, niestety, katalogi wydają się być chlubą mistrza run, a każdy, kto ma umiejętność ich używania, powinien wiedzieć, które runy są zamierzone. W dawnych czasach mistrzowie run uczyli ich swoich studentów. Dziś, musimy prosić samego Odyna, aby nas uczył, i otworzyć się na otrzymanie tej wiedzy poprzez studia i medytację. Poniższa lista zastosowań run do różnych celów powinna być traktowana raczej jako podpowiedź, a nie preskrypcja. Wybór zawsze powinien zależeć od sytuacji, a często, gdy twoja energia jest zaangażowana, okazuje się, że używasz runy, której rozum by nie sugerował, ale która okazuje się zaskakująco odpowiednia.

Przykładowe zastosowania

Wiązanie/zatrzymywanie:

Rozwiązywanie/rozpoczynanie:

Ochrona:

Sukces:

Uzdrawianie:

Obniżanie gorączki:

Zatrzymywanie krwi lub łączenie kości:

Wzmacnianie:

Krążenie:

Błogosławieństwo napoju, ochrona przed trucizną:

Poród:

Błogosławieństwo dla dziecka:

Przyciąganie seksualne:

Wierność seksualna:

Dobrobyt:

Sprawiedliwość, sukces prawny:

Mowa/komunikacja:

Do łagodzenia:

Do wiązania:

Nauka/mądrość:

Ogień:

Do zatrzymywania:

Do rozpoczynania:

Do uspokajania sporów:

Do przeciwdziałania urokowi: