- W empik go
Przy studni - ebook
Przy studni - ebook
Klasyka na e-czytnik to kolekcja lektur szkolnych, klasyki literatury polskiej, europejskiej i amerykańskiej w formatach ePub i Mobi. Również miłośnicy filozofii, historii i literatury staropolskiej znajdą w niej wiele ciekawych tytułów.
Seria zawiera utwory najbardziej znanych pisarzy literatury polskiej i światowej, począwszy od Horacego, Balzaca, Dostojewskiego i Kafki, po Kiplinga, Jeffersona czy Prousta. Nie zabraknie w niej też pozycji mniej znanych, pióra pisarzy średniowiecznych oraz twórców z epoki renesansu i baroku.
Kategoria: | Klasyka |
Zabezpieczenie: | brak |
Rozmiar pliku: | 174 KB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Żaden może poeta, żaden pisarz do tego stopnia nie wpłynął na współczesne sobie społeczeństwo, jak Alfred de Musset, głównie dlatego, że przemawiał wprost do wyobraźni młodego pokolenia, do młodzieży. Musset jest poetą nie młodości ale młodzieży; jego sceptycyzm, jego poetyczne rozczarowanie, jego zwątpienie o wszystkiem w dziwnie wymowny sposób przemawiają do młodzieńczej wyobraźni i silniej jak złudzenia, nadzieje, chłodna wiara i liryzm innych! Bo też on jest gorącym w sceptycyzmie, namiętnym w rozczarowaniu, pełnym ognia w zwątpieniu i zawsze poetą; ogrzewa ciepłem geniuszu ujemne te czynniki i wlewa w nie duszę poezyi, a zaiste nic bardziej nie rozpala wyobraźni i umysłów, jak negacyą rozegrzana promieniami talentu i poezyi. Musset był poetą zwątpienia i rozczarowania a tem samem musiał się stać poetą swojej epoki i młodego pokolenia. Musset jest jeszcze prawdziwym poetą i śpiewa z świętym w piersi ogniem o tem, co jest zaprzeczeniem i negacyą ideału i poezyi; on jeszcze wyżej stoi jak to, co opiewa, a mianowicie wyżej jak pokolenie, które na nim się wychowało, a które żyjąc bez ideału i poezyi, nie czuje ich braku ani nad nim boleje, a śpiewać już nie umie! On był jeszcze poetą, pokolenie, które wychował, już nim nie jest; w tem ogromna, przerażająca różnica! Rozczarowanie nie doprowadza go do realizmu, lecz do tęsknoty za ideałem; on nie wierzy ale cierpi, że wierzyć nie może.
Musset nie jest poetą egzaltacyi ale prawdziwej namiętności; postacie przez niego stworzone nie wylewają czułych łez ani deklamują lirycznych ustępów, lecz w ich żyłach żywo pulsuje krew, krew młodzieńcza, krew rozbudzonej zmysłowości, rozbudzonej wyobraźni; wiersz jego przejmuje dreszczem lubieżności, lecz dreszcz ten silnie wstrząsa organizmem, przebudza go i czyni go jeszcze zdolnym do wrażeń, do czucia, do życia. Że ten kierunek musiał fatalnie doprowadzić do tego, co dziś widzimy, że tej poezyi naturalnymi następcami są materyalizm i pozytywizm, tego dowodzić nie potrzeba; lecz to pewna, że mistrz był poetą, czcił piękno i miał gorącą duszę, aczkolwiek opiewał negacyę poezyi i zniszczenie piękna a ogrzewając oziębiał. Był on wichrem gorącym, po którym chłód nastąpił.