Psychotronika - współczesna nauka o świadomości. - ebook

Książka ta stanowi niezmiernie istotną część zbiorczego opracowania prezentującego związki ducha i materii w otaczającej nas rzeczywistości. Poświęcona jest wyłącznie tym fenomenom anomalnym¹, które nie tylko ukazują możliwości przejawiania się świadomości w działaniu w środowisku materialnym, ale ujawniają też swoje praktyczne zastosowanie. Pojęcie ducha należy tu rozumieć jako dwie fundamentalne funkcje stanu materii, czyli jej zasób energetyczny i zakodowane w niej informacje, które nadając materii określoną postać i kształt, umożliwiają działanie ukierunkowane na cel. Omówione tu nietypowe zjawiska badane były początkowo w ramach prac wyprzedzających zwanych parapsychologią. Dziedzina ta, uważana niegdyś za pseudonaukę, w II połowie XX wieku uzyskała należny jej status nauki w ścisłym znaczeniu tego słowa, a rozszerzając zakres swoich badań stała się nową dyscypliną naukową – psychotroniką, czyli nauką o świadomości. Opisane tu prace w pełni wpisują się w tę nową dziedzinę wiedzy, stanowiąc zarazem cenne uzupełnienie badań, które bezdyskusyjnie uznawane są za konwencjonalne.Aktywność świadomości w środowisku materialnym

Teorie fizyczne pozostaną niekompletne, jeśli definiując rzeczywistość

nie uwzględnimy świadomości jako czynnika aktywnego.

Robert G. Jahn

fizyk, astrofizyk, Princeton University

Książka ta stanowi trzecią część pracy poświęconej badaniom fenomenu świadomości, któremu zawdzięczamy możliwość celowego wykorzystania przez materię zakodowanej w niej informacji. Całość opracowania obejmuje następujące zagadnienia:

• Pierwsza część zawiera informacje wstępne, które są niezbędne dla zrozumienia całości zgromadzonego materiału. Opisałam w nim też pierwsze podjęte przez człowieka próby wychwycenia powiązań między duchem i materią, a także pierwsze naukowe dowody na istnienie innych niż czasoprzestrzenny poziomów istnienia. Opublikowany został pod tytułem Związek ducha i materii. Naukowe dowody na istnienie rzeczywistości równoległych.

• W kolejnej części opisałam pilotowe badania rzeczywistości niejawnej, które nie tylko umożliwiają wgląd w tę ukrytą przed naszymi zmysłami rzeczywistość, ale pozwalają również tę wiedzę racjonalnie wykorzystać. Nosi tytuł Świadomość wielowymiarowa w świetle badań naukowych.

• Tutaj zapoznaję czytelnika z osiągnięciami psychotroniki i znaczeniem tej wiedzy dla zwiększenia naszych możliwości poznawczych oraz skuteczności działania.

• W kolejnym tomie zaprezentuję nowe koncepcje konwencjonalnej nauki, które zapoznają czytelnika z funkcjonowaniem świadomości kształtującej rzeczywistość w warunkach czasoprzestrzennych, a także przedstawię propozycje rozwiązania niektórych problemów ludzkich społeczności w kontekście całości zgromadzonej wiedzy.

Konwencjonalna nauka przez bardzo długi czas ignorowała manifestacje takich anomalnych fenomenów psychofizycznych jak telepatia², jasnowidzenie³, prekognicja⁴, teleportacja⁵, psychokineza⁶ czy cudowne uzdrowienia. Nie znajdowano dla nich żadnego wytłumaczenia w obrębie znanych już praw, więc twierdzono uparcie, że zjawiska te nie istnieją obiektywnie, będąc wynikiem oszustwa żerującego na łatwowierności ludzi, którzy pragną wierzyć w moce nadprzyrodzone, magię i siłę magicznych rytuałów. Pierwsze nieśmiałe próby wyjaśnienia realności tych zjawisk podjęła parapsychologia. Konwencjonalna nauka traktowała te prace pogardliwie, nazywając je pseudonauką.

Przebieg badanych zjawisk wyraźnie sugerował udział świadomego czynnika w ich przebiegu, zatem już pierwsza nazwa przyszłej dyscypliny naukowej wskazywała na jej powiązanie z ludzką psychiką. Konsekwentnie wszystkie zjawiska anomalne, które wyzwalane były niezrozumiałym dla nauki działaniem umysłu, określano wspólnym terminem zjawisk Psi. Wpływ psychiki (a więc związanego z nią stanu świadomości) na materialne środowisko był długo ignorowany przez naukę, ponieważ jego akceptacja pociągałaby za sobą konieczność uznania fizycznej natury tego duchowego dotychczas czynnika. Było to nie do pomyślenia z punktu widzenia mechanistycznego materializmu, który z góry wykluczył świadomość z fizycznego opisu otaczającego nas świata. Termin parapsychologia ma jednak wydźwięk negatywny, sugerujący działania paranaukowe, w najlepszym razie wyprzedzające, czyli poza granicami konwencjonalnej nauki. By to zmienić, w 1973 roku zaproponowano dla tej dyscypliny nową nazwę – psychotronika. Miało to miejsce na I Międzynarodowym Kongresie Badań Psychotronicznych w Pradze. W tym ujęciu jest to nauka interdyscyplinarna, której obszar badań zawiera się na pograniczu psychologii, medycyny, biologii, chemii i fizyki.

Przedmiotem badań tej dyscypliny są wzajemne oddziaływania między organizmami żywymi a środowiskiem w czasie i przestrzeni, ale jest to środowisko szeroko rozumiane, tzn. obejmujące i tę jego część, na którą nie reagują zmysły naszego ciała. Postawiła ona sobie za zadanie nie tylko wykrycie mechanizmów działania tych kontrowersyjnych zjawisk, ale i stworzenie teorii pozwalającej wkomponować je w całościowy model otaczającej nas rzeczywistości. Ulotność obserwowanych zjawisk przy równoczesnym głębokim utajnieniu rządzących nimi prawidłowości nie może bowiem usprawiedliwiać rezygnacji z ich wyjaśnienia w ramach systematycznych badań naukowych. Nazwa psychotronika przyjęła się w wielu krajach, lecz w krajach anglosaskich termin parapsychologia także pozostał w użyciu. W gruncie rzeczy oba te terminy mają dziś praktycznie to samo znaczenie.

Początkowo parapsychologia stanowiła teren działania dyletantów i łowców sensacji, jednakże już w pierwszej połowie ubiegłego wieku studia nad tymi zjawiskami podjęli naukowcy. Nie zaniedbując rejestracji spontanicznych osiągnięć osób w tym kierunku uzdolnionych, zaczęli oni wytyczać szlak poszukiwań, które zmierzały do wyjaśnienia zagadki obserwowanych fenomenów. Dziś wyniki badań z zakresu psychotroniki publikowane są w takich renomowanych czasopismach naukowych jak Foundation of Physics, Physical Review, American Psychologist, Psychological Bulletin, Statistical Science, Brain and Behavioral Science, Journal of Scientific Exploration itp.

W ZSRR od początku jego powstania trendy w nauce wyznaczał wprawdzie mechanistyczny materializm, ale badania fenomenów psychofizycznych (Psi) znalazły się w centrum zainteresowania na skutek pozytywnej opinii akademika Bernarda Każynskiego, którą przedstawił w 1922 roku Rosyjskiemu Kongresowi Towarzystwa Naturalistów. Ekspert ten był zdania, że zdolności anomalne występujące u niektórych ludzi są efektem procesu ewolucyjnego, więc należy je traktować w kategoriach oddziaływań fizjologicznych. Opinia ta podkreślała celowość prowadzenia badań w tej dziedzinie, ponieważ ich wyniki mogłyby być wykorzystane w celach wojskowych, w tym również w zakresie szerokiego spektrum oddziaływań na ludzką psychikę. Powołano wtedy Komitet Badań Mentalnej Sugestii, którego członkiem był m.in. neurofizjolog i znany badacz zjawisk anomalnych, prof. dr Leonid Wasiliew z Uniwersytetu Leningradzkiego.

Jest sprawą oczywistą, że wskutek obowiązującego w ZSRR światopoglądu prowadzone tam badania musiały być zorientowane w kierunku neurofizjologicznym. Według amerykańskich analityków najpóźniej w roku 1970 całkowitą kontrolę nad tymi badaniami przejęło KGB. Przyjęcie takiego nadzoru było naturalną konsekwencją celu, który przyświecał badaniom, gdyż planowano wykorzystać ich wyniki w rozpoznaniach wywiadu wojskowego oraz użyć do zdalnego oddziaływania na ludzkie organizmy pod względem neurofizjologicznym za pomocą ukierunkowanego ataku mentalnego. Tak więc po rozwiązaniu słynnego Laboratorium Biokomunikacji na Uniwersytecie Leningradzkim informacje na temat dalszych studiów psychofizycznych w tym kraju długo pozostawały wielką niewiadomą.

Dziś już wiadomo, że doświadczenia nad zastosowaniem Psi w celach militarnych kontynuowano w ZSRR na terenie zachodniej Syberii w pobliżu miasta Nowosybirsk. Utworzono tam wcześniej scentralizowany ośrodek badań naukowych (Akademickij Gorodok czyli Miasteczko Naukowe), a w jednym z około 40 kompleksów (w Instytucie Automatyzacji i Elektrometrii) powołano do istnienia Wydział Specjalny nr 8, do którego dostęp był zabezpieczony kodem. W wydziale tym prowadzono badania nad telepatią i różnego rodzaju oddziaływaniami na odległość, nadając im wspólną nazwę biokomunikacji. Niewielka filia tego wydziału znajdowała się w Moskwie, w dobrze strzeżonym obiekcie wojskowym – Instytucie Problemów Przekazywania Informacji. Prace te z czasem uznano za niezmiernie ważne, więc w latach 70. KGB skłoniło wiele instytutów naukowych w ZSRR do otwarcia bioelektronicznych laboratoriów badawczych. W 1983 roku kontrolowane przez specsłużby badania nad Psi prowadzone były w nie mniej niż 29 instytutach.

Obowiązujący w ZSRR światopogląd długo kładł się cieniem na podejściu rosyjskich naukowców do zjawisk Psi. Początkowo badania ukierunkowane były przede wszystkim na poznanie zjawisk możliwych do uchwycenia na płaszczyźnie fizycznej i fizjologicznej, z wyłączeniem psychiki i wszelkiego rodzaju związków z ludzką duchowością. Dziś ta tendencja powoli się zmienia. Kraj ten obejmuje liczne kultury, systemy światopoglądowe i religijne, które są teraz ponownie odkrywane przez naukę, gdyż to właśnie w nich zaczyna się poszukiwać odpowiedzi na liczne pytania dotyczące niepojętych fenomenów. Nowe badania prowadzone w Rosji nad Psi wykorzystują obecnie również azjatyckie koncepcje religijne, które mogą pomóc w zrozumieniu tajemnic zjawisk pozazmysłowych i psychokinetycznych, a także znaleźć nowe punkty oparcia dla dalszych poszukiwań .

W USA momentem przełomowym stała się propozycja badań postrzegania pozazmysłowego, którą CIA⁷ złożyła Kongresowi w 1952 roku, czyli zaledwie kilka lat po zakończeniu II wojny światowej. Przedstawiono wtedy wyniki badań prowadzonych w tym zakresie w ZSRR i zasugerowano wykorzystanie zdalnego rozpoznania dla celów wojskowych. Początkowo badania ukierunkowane były wyłącznie na rozpracowanie i zastosowanie telegnozji dla celów wywiadowczych, ale od roku 1972 na wniosek DIA⁸ wzięto pod uwagę także psychokinetyczne oddziaływania mentalne oraz wpływ na ludzką psychikę za pomocą środków technicznych . Oznaczało to, że oficjalnie lekceważone przez konwencjonalną naukę zjawiska Psi uznano za realną możliwość prowadzenia ataków mentalnych i włączono je do wyścigu zbrojeń. Badania wchodzące w zakres psychotroniki były tam początkowo prowadzone przez dwa ośrodki: Instytut Badawczy Stanforda w Menlo Park (ang. Stanford Research Institute lub SRI International) oraz wojskowy Wydział Wykorzystywania Systemów w Fort Meade (ang. System Exploitation Detachment). Instytut Badawczy Stanforda to instytucja naukowa, która oferuje zarówno podstawowe badania przyrodnicze, jak i wysoko rozwinięte technologie oraz strategiczne doradztwo. W miarę rozwoju wiedzy o Psi, która potwierdziła realność jej działania, prace badawcze w tym zakresie podjęło także wiele innych ośrodków naukowych .

W Chinach rewolucja kulturalna na długo usunęła parapsychologię z naukowych rozważań. Odwrót od tej tendencji rozpoczął się w marcu 1979 roku, gdy chiński dziennik Sechuan Daily opublikował artykuł o 12-letnim chłopcu Tang Yu, który potrafił odczytywać napisy na kartce trzymanej przy uchu. Dwa miesiące później w całych Chinach zaczęły pojawiać się jasnowidzące dzieci. Indoktrynacja światopoglądowa spowodowała, że także w Chinach zjawiska anomalne przypisano nadzwyczajnym funkcjom organizmu i badano je w ramach ludzkiej fizjologii. Właściwy kierunek badaniom fenomenów anomalnych nadał dopiero prof. dr Qian Xuesen (Chien Hsue-sen), absolwent Massachusetts Institute of Technology w USA i profesor California Institute of Technology w specjalności napędów odrzutowych. Zwrócił on uwagę na fakt, że zjawiska pozazmysłowe i psychokinetyczne są efektami wtórnymi, które powoduje kryjący się za nimi nośnik informacji wykorzystujący znaną w Chinach od wieków energię życiową Qi. Określił ten nowy obszar wiedzy wspólnym terminem nauki somatyczne i przepowiedział przełom, do którego wiedza ta doprowadzi w nauce i technice. Był zdania, że rewolucja ta całkowicie zmieni przyszłość ludzkości, ponieważ będzie ona o wiele głębsza niż zapoczątkowana przez teorię względności i mechanikę kwantową .

Materialistyczny światopogląd nie poddał się łatwo tej ocenie. 13 maja 1982 roku Hu Yaobang, sekretarz generalny Komunistycznej Partii Chin, zadecydował, że nauki somatyczne zaproponowane przez Qiana Xuesena stanowią dziedzinę wiedzy oficjalnie nieakceptowaną. Autorytet, jakim cieszył się naukowiec, był jednak wystarczająco duży, aby pozwolić małej grupie ludzi na dalsze zgłębianie spornych zjawisk. Wyniki ich prac mogły być jednak opisywane wyłącznie w obiegu wewnętrznym, a projekty badawcze prowadzono za zamkniętymi drzwiami nielicznych wybranych instytutów. Najważniejsze prace w tym zakresie podjęto w Pekinie w Instytucie Medycyny i Inżynierii Kosmicznej (ang. Institute of Space Medical-Engineering – ISME), który znajdował się pod całkowitą kontrolą wojska, co skłoniło Amerykanów do podejrzeń, że Chińczycy też wkroczyli na drogę wyścigu zbrojeń z wykorzystaniem Psi.

Rewelacyjne wyniki testów prowadzonych z mistrzami Qigong⁹ skłoniły chińskie władze partyjne do zmiany oficjalnego stanowiska w kwestii anomalnych fenomenów. Techniki Qigong uznano za duchową spuściznę Chin, w 1987 roku powołane zostało do życia Chińskie Towarzystwo Nauk Somatycznych, a czasopismo Ziran Zazhi (Magazyn Przyrodniczy) mogło już publikować artykuły, które koncentrowały się prawie wyłącznie na Qigong. W ten sposób psychotronika stała się w Chinach akceptowaną dyscypliną badawczą, a Qian Xuesen został wybrany w tym samym roku na przewodniczącego Chińskiego Towarzystwa Nauki i Technologii, które m.in. koordynuje badania naukowe w Chinach. Mimo tych zmian szeroko zakrojone badania nad Psi nadal pozostały tajne . Aktualnie w Chinach rozróżnia się anomalne zdolności typu Yang (o naturze jawnej) i Ying (natury niejawnej). Zdaniem chińskich naukowców umiejętności typu Yang można nabyć przez ćwiczenia (jak Qigong), natomiast Ying należą do tej sfery działania Psi, która jest całkowicie uzależniona od wrodzonych zdolności człowieka. Centrum prac badawczych nad nadzwyczajnymi funkcjami organizmu ludzkiego i Qigong stanowi obecnie Chińska Akademia Nauk Somatycznych w Pekinie.

W Japonii psychotronika przez długi czas była niezauważalna, a w międzynarodowej literaturze fachowej ukazywały się jedynie nieliczne wzmianki na temat prowadzonych w tym zakresie prac. Obecnie aktywne studia nad wykorzystaniem Psi prowadzone są w Laboratorium Bioemisji (ang. Bio-Emission Laboratory, National Institute of Radiological Science w Chiba), którego kierownikiem jest fizyk dr Mikio Yamamoto. Od 1993 roku prowadzi się tam intensywnie badania nad Qigong i różnymi formami postrzegania pozazmysłowego w powiązaniu z prądami czynnościowymi mózgu . Podstawowym problemem badawczym stała się tam identyfikacja subtelnych energii oraz ich kontrola. Międzynarodowe Stowarzyszenie Nauk Bioinformacyjnych (ang. International Society for Life Information Sciences), któremu przewodniczy dr Yamamoto, otrzymuje wysokie rządowe subwencje na badania fenomenów anomalnych, a celem tych prac jest dokładne zgłębienie zjawisk fizjologicznych towarzyszących efektom anomalnym, gdyż w badaniach japońskich daje się zauważyć podejście o silnej orientacji medyczno-fizycznej do tych zjawisk . Można zatem przypuszczać, że Japonia i Chiny staną się ważnymi centrami prac poświęconych zjawiskom mentalnym.

Rozwój psychotroniki (często zwanej też parapsychologią) nie jest zauważany przez znaczną część ludzkiej populacji, a sensacyjne wyniki prowadzonych badań doceniane są na razie jedynie przez wąskie grona specjalistów. Główną odpowiedzialność za ten stan rzeczy ponoszą z pewnością konserwatywni strażnicy dotychczasowego dorobku nauki, ale i politycy mają w tym niebagatelny udział. Osiągnięcia psychotroniki są świadomie utajniane, gdyż prace w tej dziedzinie prowadzone są głównie ze środków wojskowych, a zatem z przeznaczeniem wykorzystania ich do celów militarnych. Oznacza to, że wiedza na ten temat nie jest przeznaczana do rozpowszechniania.

Pragmatyczny charakter zastosowań wyników badań powodował, że najczęściej główny nacisk kładziono na skuteczność działań, a nie na wyjaśnienie mechanizmów interakcji świadomości ze środowiskiem materialnym. Sytuacja ta dodatkowo sprzyjała otaczaniu zjawisk Psi aurą tajemniczości i sensacji. Środki masowego przekazu eksponowały w informacjach nadprzyrodzony charakter tych zjawisk, przyczyniając się w ten sposób do ośmieszania anomalnych fenomenów, co skutkowało nieufnym lub lekceważącym stosunkiem wielu ludzi do walorów poznawczych tej dziedziny wiedzy. Warto zatem podkreślić, że zjawiska te nie są przydatne jedynie do celów wojskowych, ponieważ świadomość dokonując wszechstronnej penetracji środowiska daje każdemu z nas możliwość korzystania z niezwykłych właściwości anomalnych fenomenów. Umożliwia jej to ładunek energetyczny, którym dysponuje, a zjawiska psychokinezy są najlepszym dowodem na to, że energia psychiczna jest w stanie skutecznie ingerować w świat materialny na drodze transformacji w inne formy energii. W tej sytuacji można dokonać śmiałego założenia, że znane nam już postaci energii także mogą wzbogacać zasób energii Psi, którą dysponuje nasz organizm.

Rozważania takie wcale nie są pozbawione podstaw, a jako przykład może tu posłużyć choćby bioenergoterapia, podczas której sprawny terapeuta zdaje się wykorzystywać zewnętrzne źródła energii, będąc pośrednikiem w jej celowym ukierunkowaniu. Prowadzone badania zjawisk mentalnych wykazały ponadto, że umiejętności sterowanych mocą umysłu można się nauczyć. Nie jest to więc umiejętność dostępna jedynie dla wybranych, choć nie wszyscy w tej dziedzinie wykazują talent. Możemy niewątpliwie korzystać z możliwości, które oferuje nam sama natura, lecz wymaga to cierpliwości nieodzownej dla uzyskania biegłości w takim działaniu.