Rozstanie z plastikiem - ebook
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
Rozstanie z plastikiem - ebook
Nie zrezygnowałyśmy z plastiku w ciągu jednego dnia – jego redukowanie to niekończący się projekt – ale od czasu, gdy uznałyśmy, że chcemy się go pozbyć, wiele się nauczyłyśmy. Wyszukiwałyśmy informacje, rozmawiałyśmy z ludźmi, sprawdzałyśmy, co według nas działa, a co nie. Znalazłyśmy odpowiedź na dręczące nas pytania: „Jak będę myć włosy?”, „Czy mam przestać jeść krakersy?”, „Co z workami na śmieci?” oraz przede wszystkim „Czy to będzie drogie?”.
Kiedy stopniowo pozbywałyśmy się plastiku, odkryłyśmy, że lepiej nam się żyje w lokalnej społeczności, jemy zdrowiej i mamy znacznie mniej sprzątania. To wspaniałe uczucie!
| Kategoria: | Popularnonaukowe |
| Zabezpieczenie: | brak |
| ISBN: | 978-83-63000-47-9 |
| Rozmiar pliku: | 1,1 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
OD REDAKCJI
Jeśli czytasz te słowa, pewnie wiesz już co nieco na temat szkodliwości plastiku.
Możliwe, że wiesz całkiem sporo – zdajesz sobie sprawę, z czego jest produkowany, jak wpływa na nasze zdrowie i życie oraz życie zwierząt i roślin, być może nawet już wprowadziłaś niektóre (albo wszystkie) możliwe sposoby ograniczania go i czujesz, że w kwestii plastiku jesteś ekspertką.
Możliwe też, że wiesz tylko trochę albo właściwie niewiele – nie wiesz, czemu jest taki popularny i jak to się stało, że zawładnął niemal każdą sferą naszego życia. Być może wciąż pakujesz warzywa do foliowych zrywek i kupujesz wodę w plastikowych butelkach.
Niezależnie od tego, ile wiesz, zauważyłaś pewnie, że coś z obecnością plastiku w naszym życiu jest nie tak, że jest go za dużo i właściwie wylewa się z naszych śmietników. Być może irytuje cię, że jest wszędzie, ale nie masz pomysłu, jak się go pozbyć. A może wydaje ci się, że nawet jeśli się go pozbywasz, to nigdy nie uda się to w stu procentach, a przede wszystkim – że nie będzie miało to żadnego realnego przełożenia na poprawę naszego klimatu i czystości środowiska.
Wiele osób ulega dziś uczuciu, które psychologowie nazywają depresją klimatyczną. Wydaje się, że po wielu latach apeli ekologów, naukowców i innych ludzi zaangażowanych w ochronę środowiska dociera do nas, jak bardzo Ziemia potrzebuje troski, a nie tylko ciągłego eksploatowania jej dóbr i zasobów. Dramatyczna sytuacja, w jakiej się obecnie znajdujemy, wywołuje u wielu osób głęboki ból i poczucie pustki. To trudna sytuacja, szczególnie dla tych, którzy już od jakiegoś czasu pracują nad swoimi przyzwyczajeniami i starają się mądrzej gospodarować zasobami.
Zdarza się też, że ktoś mówi albo pisze, że nic nie ma sensu, że podniesienie i wyrzucenie trzech śmieci dziennie to kropla w morzu potrzeb. Że bez systemowej zmiany nic się nie uda – zaśmiecimy całą planetę i w końcu zginiemy przywaleni stertami plastiku, bo przecież już teraz po oceanie pływa wielka wyspa składająca się z plastikowych śmieci. Że te wszystkie pojedyncze działania nie mają najmniejszego sensu.
Ta książka pokazuje, jak ważne są te drobne, małe rzeczy. Podniesienie kilku plastikowych śmieci. Napisanie listu do producenta ulubionych kosmetyków. Sprawdzenie w sieci, czy da się zrobić codziennie kilka rzeczy nieco inaczej. Pójście na zakupy z własną torbą i butelką na wodę.
Dociera do nas mnóstwo informacji, z których musimy umieć wybierać te dla nas istotne. Ktoś z tego zalewu wyłowi pomysł na zabranie ze sobą woreczków z materiału na zakupy i poprosi o zapakowanie warzyw do takiej torby. Ktoś inny znajdzie przepis, jak zrobić mleko z płatków owsianych, żeby nie kupować mleka w plastikowym opakowaniu, albo dowie się, że mydło można kupić opakowane w papier, że szampon produkuje się także w formie kostki opakowanej w karton.
Niezależnie jednak od tego, co możemy zrobić indywidualnie, głęboko wierzę w konieczność wpływania na polityków i działaczy społecznych oraz wspierania aktywistów i domagania się wprowadzenia zmian systemowych w zakresie ochrony środowiska i klimatu – bez nich nie uporamy się z tym, jak my sami i nasi przodkowie zaśmieciliśmy Ziemię.
Takie działania są już podejmowane także w Polsce. Opłaty za plastikowe reklamówki mają być jeszcze wyższe i mają obejmować wszystkie gramatury folii. Producenci opakowań, szczególnie takich, które trudno poddać recyklingowi, mają otrzymać wytyczne, w jaki sposób zmienić sposób produkcji, by utrzymać jakość oferowanych produktów, ale jednocześnie przyczyniać się do wspierania ochrony środowiska. Jednocześnie dochodzą nas głosy naukowców, którzy w ramach zespołów projektowych albo start-upów, rozwiązują problemy związane z recyklingiem.
Mam jednak głębokie przekonanie, że systemowe rozwiązania nie pomogą, jeśli sami nie zaangażujemy się w ochronę miejsca, w którym żyjemy. Będziemy mieli świetne technologie do dyspozycji, ale nie będziemy umieli z nich skorzystać. Zmiana jest jak mały kamyczek, który spada z góry – jeśli poruszy inne, powstaje szansa, że wywoła prawdziwą lawinę.
Ta książka to właśnie taki kamyczek; kieruje nas do pewnych podstaw. To wspaniała lektura dla tych, którzy chcieliby coś zrobić, ale nie wiedzą co, a może też obawiają się, że wszystkie te działania są po prostu trudne – tłumaczy bowiem jasno, co można zrobić, i pokazuje, że niekoniecznie trzeba odhaczyć każdy element z tej listy, żeby sytuacja poprawiła się choć trochę.
Ci z kolei, którzy już są w swoich ekologicznych działaniach zaawansowani, dowiedzą się z niej być może o kilku prostych zabiegach, dzięki którym będą w stanie zrobić dla środowiska jeszcze więcej. Autorki piszą o swoich doświadczeniach w sposób prosty, jasny, często z poczuciem humoru, a czasem przyznając się do porażek. Dla mnie była to dobra lekcja pokory. Przecież każdy chce jak najlepiej i nikt nie lubi być strofowany.
^(*) ^(*) ^(*)
W filmie Mike’a Nicholsa Absolwent jest taka scena, kiedy do Benjamina Braddocka podchodzi pan McGuire i mówi: „Powiem ci jedno słowo. Tylko jedno słowo. Słuchasz mnie? Plastik”. Gdy zdezorientowany Benjamin pyta: „Co pan przez to rozumie?”, McGuire patrzy znacząco i wyjaśnia: „Plastik to przyszłość. Pomyśl o tym. Pomyślisz o tym?”.
Z pewnością o tym pomyśleli młodzi, ambitni ludzie w wieku Braddocka. W 1967 roku plastik faktycznie dopiero zaczynał być modny i jak pokazują dane statystyczne, rzeczywiście okazało się, że tkwi w nim wielki potencjał. Dziś wiele osób próbuje na każdy możliwy sposób zredukować ilość wytwarzanych śmieci, w tym także plastiku. W ciągu ostatnich dwóch lat liczba doniesień na temat tego, jak plastik wpływa na nasz ekosystem, jest znacznie wyższa niż jeszcze przed pięcioma czy dziesięcioma laty. Nasza świadomość rośnie, choć nie brakuje głosów, że rośnie zbyt wolno i jest już za późno, by uratować Ziemię przed zalewem śmieci.
To, co szczególnie istotne w tej książce, to, moim zdaniem, jej bezpretensjonalność i uczciwość. Autorki piszą o zmaganiach związanych z redukcją plastiku w innym tonie niż ten znany nam z mediów społecznościowych, gdzie raz po raz ktoś obwieszcza, że zredukował produkcję śmieci do zaledwie słoika rocznie. Z pewnością to powód do radości, problem jednak w tym, że dla większości z nas jest to poziom nieosiągalny.
Tak jest – rezygnacja z plastiku w dzisiejszej rzeczywistości wiąże się nieodmiennie z wysiłkiem. Autorki mówią zresztą o tym, że jest to codzienna praca wymagająca uważności – umiejętności, która w rozpędzonym świecie okazuje się trudna.
Należy to szczególnie mocno podkreślić: nie znajdziecie tutaj słów nagany za to, że jeszcze nie pozbyliście się plastiku, nikt w tej książce nie spojrzy na was z góry, jeśli nie uda się wam z czegoś zrezygnować. Wszyscy wiemy, jak trudne to zadanie. Autorki przekonują jednak, że warto próbować. Sama jestem przekonana, że nawet jeden podniesiony śmieć albo redukcja odpadów plastikowych choć w jednym obszarze potrafi przynieść satysfakcję i radość z tego, że w gruncie rzeczy było to nie tak trudne, jak wydawało się na początku.
Książka nie została pomyślana jako naukowa publikacja z mnóstwem przypisów i bogatą bibliografią, choć są w niej zarówno przypisy, jak i bibliografia. Autorki nie pretendują do bycia największymi ekspertkami od plastiku (nikt z nas nie musi być takim ekspertem, żeby móc coś dobrego zrobić), które przygotują zamkniętą listę doskonałych rozwiązań, raz na zawsze uwalniających nas od plastiku. Zdecydowaliśmy pozostawić wszystkie rozwiązania australijskie, o jakich była mowa w oryginale, i uzupełnić je w pewnych miejscach o dostępne już rozwiązania polskie. Wyliczenia te nie są kompletne i nie mają takie być – zamiast konkretnych marek (czyli reklam) postanowiliśmy wspomóc was, sugerując słowa kluczowe do wpisania w wyszukiwarkę, dzięki czemu sami znajdziecie produkt, spełniający wasze oczekiwania. Gdyby ta lista była zamknięta i kompletna, byłoby to niewiarygodnie smutne, dlatego cieszę się, że w Polsce powstają nowe firmy, dla których stosowanie ekologicznych rozwiązań jest jednym z filarów działalności. Coraz częściej dowiaduję się o miejscach, gdzie można napełnić butelki ulubionym szamponem, albo o ludziach, którzy uczą, jak dawać nowe życie zużytym przedmiotom.
Zmienia się także prawo. Wprowadza się przepisy dotyczące przeciwdziałania marnowaniu żywności, zmuszające producentów opakowań do zmiany polityki produkcyjnej, a nas, konsumentów, do płacenia za foliowe torebki. Rozwiązania systemowe są niezwykle istotne, ale bez naszego wsparcia i zaangażowania nie zlikwidują problemu.
Kiedy mówimy, że Ziemia jest naszym domem, nie używamy metafory – to naprawdę miejsce, które zamieszkujemy – wspólnie, razem z innymi ludźmi, zwierzętami i roślinami. Jesteśmy odpowiedzialni za to, co wytwarzamy, dążąc do realizacji naszych pragnień.
Ta książka mówi nam, że u podstaw wielkich spraw leżą niewielkie spostrzeżenia i drobne gesty. Po nich przychodzi radość i satysfakcja. Życzymy wam głębokiej radości i wielu satysfakcji.
Dedykuję tę książkę mojej cudownej babci Margaret, która odeszła od nas w czasie, gdy pisałam „Rozstanie z plastikiem”. Mówiliśmy na nią Marga. Babciu, dziękuję Ci za to, że nauczyłaś mnie robić na drutach, za dzielenie się ze mną twoimi ukochanymi książkami, za twój najlepszy na świecie sos bolognese – i za to, że nigdy nie byłaś „zwyczajna”.
Wszystkim nam bardzo Ciebie brakuje.ROZDZIAŁ 1
UWOLNIĆ SIĘ OD PLASTIKU
Mam dwadzieścia sześć lat i jestem ekowojowniczką. Nie, to tylko żart. Mam jednak problem z plastikiem i z tym, że zużywamy go tak dużo.
Próbując uwolnić się od niego, można poczuć się jak na wojnie – wojnie z zalewającymi nas masami plastiku, który zakradł się do każdego niemal zakątka codziennego życia. Z kolei przedzieranie się przez niezliczone blogi, poradniki i #hasztagi w poszukiwaniu informacji o tym, dlaczego należy używać go mniej i jak to zrobić, to ciężka harówka – czasem można się zagubić, zanim jeszcze postawi się pierwszy krok.
Nie pozbyłam się plastiku z dnia na dzień. Prawdę mówiąc, do tej pory nie udało mi się pozbyć go całkowicie. Po części dlatego, że zakorzenił się w naszym życiu tak głęboko, że uwalnianie się od niego zawsze będzie projektem w toku. Jest również inna przyczyna – przekonałam się, że niektóre plastikowe przedmioty są nam naprawdę potrzebne. W tej książce będę jednak pisać o mnóstwie rzeczy zrobionych z plastiku, bez których z pewnością możemy się obejść.
Dla każdego powód do rozstania z plastikiem może być inny. Ktoś może chcieć ograniczyć ilość odpadów, ktoś inny – zmniejszyć liczbę rzeczy trafiających do jego domu i życia, a potem wypełniających kosz na śmieci. W moim przypadku chodziło o zdrowie: moje i środowiska naturalnego.
Nie jest tajemnicą, że plastikowe odpady trafiają w wielkich ilościach do środowiska. Jest jednak coś, czego pewnie nie wiecie: każdy wyprodukowany do tej pory kawałek plastiku wciąż gdzieś istnieje – w jakimś miejscu na Ziemi. Około jednej trzeciej używanych przez nas folii, opakowań i toreb przedostaje się do ekosystemów. Recykling wydaje się dobrym rozwiązaniem, ale fakty są takie, że z całego wyprodukowanego do dziś plastiku przetworzono i skierowano do powtórnego użycia zaledwie dziewięć procent. To wyjaśnia, skąd się wzięła Wielka Pacyficzna Plama Śmieci, czyli złożona z dryfującego plastiku wyspa niewiele mniejsza od australijskiego stanu Queensland. Trwałość plastiku, która czyni go tworzywem tak użytecznym i uniwersalnym, sprawia, że nie rozkłada się on tak jak materiały organiczne i w rezultacie zapycha nasze rzeki, zaśmieca, dławi dziką przyrodę i zwierzęta morskie. W tej sytuacji wydaje się więc nielogiczne, by tak trwały i wydajny materiał wykorzystywać do produkcji przedmiotów jednorazowego użytku, z których korzystamy czasem przez kilka minut, a potem bez zastanowienia wyrzucamy.
Jeśli czytasz te słowa, pewnie wiesz już co nieco na temat szkodliwości plastiku.
Możliwe, że wiesz całkiem sporo – zdajesz sobie sprawę, z czego jest produkowany, jak wpływa na nasze zdrowie i życie oraz życie zwierząt i roślin, być może nawet już wprowadziłaś niektóre (albo wszystkie) możliwe sposoby ograniczania go i czujesz, że w kwestii plastiku jesteś ekspertką.
Możliwe też, że wiesz tylko trochę albo właściwie niewiele – nie wiesz, czemu jest taki popularny i jak to się stało, że zawładnął niemal każdą sferą naszego życia. Być może wciąż pakujesz warzywa do foliowych zrywek i kupujesz wodę w plastikowych butelkach.
Niezależnie od tego, ile wiesz, zauważyłaś pewnie, że coś z obecnością plastiku w naszym życiu jest nie tak, że jest go za dużo i właściwie wylewa się z naszych śmietników. Być może irytuje cię, że jest wszędzie, ale nie masz pomysłu, jak się go pozbyć. A może wydaje ci się, że nawet jeśli się go pozbywasz, to nigdy nie uda się to w stu procentach, a przede wszystkim – że nie będzie miało to żadnego realnego przełożenia na poprawę naszego klimatu i czystości środowiska.
Wiele osób ulega dziś uczuciu, które psychologowie nazywają depresją klimatyczną. Wydaje się, że po wielu latach apeli ekologów, naukowców i innych ludzi zaangażowanych w ochronę środowiska dociera do nas, jak bardzo Ziemia potrzebuje troski, a nie tylko ciągłego eksploatowania jej dóbr i zasobów. Dramatyczna sytuacja, w jakiej się obecnie znajdujemy, wywołuje u wielu osób głęboki ból i poczucie pustki. To trudna sytuacja, szczególnie dla tych, którzy już od jakiegoś czasu pracują nad swoimi przyzwyczajeniami i starają się mądrzej gospodarować zasobami.
Zdarza się też, że ktoś mówi albo pisze, że nic nie ma sensu, że podniesienie i wyrzucenie trzech śmieci dziennie to kropla w morzu potrzeb. Że bez systemowej zmiany nic się nie uda – zaśmiecimy całą planetę i w końcu zginiemy przywaleni stertami plastiku, bo przecież już teraz po oceanie pływa wielka wyspa składająca się z plastikowych śmieci. Że te wszystkie pojedyncze działania nie mają najmniejszego sensu.
Ta książka pokazuje, jak ważne są te drobne, małe rzeczy. Podniesienie kilku plastikowych śmieci. Napisanie listu do producenta ulubionych kosmetyków. Sprawdzenie w sieci, czy da się zrobić codziennie kilka rzeczy nieco inaczej. Pójście na zakupy z własną torbą i butelką na wodę.
Dociera do nas mnóstwo informacji, z których musimy umieć wybierać te dla nas istotne. Ktoś z tego zalewu wyłowi pomysł na zabranie ze sobą woreczków z materiału na zakupy i poprosi o zapakowanie warzyw do takiej torby. Ktoś inny znajdzie przepis, jak zrobić mleko z płatków owsianych, żeby nie kupować mleka w plastikowym opakowaniu, albo dowie się, że mydło można kupić opakowane w papier, że szampon produkuje się także w formie kostki opakowanej w karton.
Niezależnie jednak od tego, co możemy zrobić indywidualnie, głęboko wierzę w konieczność wpływania na polityków i działaczy społecznych oraz wspierania aktywistów i domagania się wprowadzenia zmian systemowych w zakresie ochrony środowiska i klimatu – bez nich nie uporamy się z tym, jak my sami i nasi przodkowie zaśmieciliśmy Ziemię.
Takie działania są już podejmowane także w Polsce. Opłaty za plastikowe reklamówki mają być jeszcze wyższe i mają obejmować wszystkie gramatury folii. Producenci opakowań, szczególnie takich, które trudno poddać recyklingowi, mają otrzymać wytyczne, w jaki sposób zmienić sposób produkcji, by utrzymać jakość oferowanych produktów, ale jednocześnie przyczyniać się do wspierania ochrony środowiska. Jednocześnie dochodzą nas głosy naukowców, którzy w ramach zespołów projektowych albo start-upów, rozwiązują problemy związane z recyklingiem.
Mam jednak głębokie przekonanie, że systemowe rozwiązania nie pomogą, jeśli sami nie zaangażujemy się w ochronę miejsca, w którym żyjemy. Będziemy mieli świetne technologie do dyspozycji, ale nie będziemy umieli z nich skorzystać. Zmiana jest jak mały kamyczek, który spada z góry – jeśli poruszy inne, powstaje szansa, że wywoła prawdziwą lawinę.
Ta książka to właśnie taki kamyczek; kieruje nas do pewnych podstaw. To wspaniała lektura dla tych, którzy chcieliby coś zrobić, ale nie wiedzą co, a może też obawiają się, że wszystkie te działania są po prostu trudne – tłumaczy bowiem jasno, co można zrobić, i pokazuje, że niekoniecznie trzeba odhaczyć każdy element z tej listy, żeby sytuacja poprawiła się choć trochę.
Ci z kolei, którzy już są w swoich ekologicznych działaniach zaawansowani, dowiedzą się z niej być może o kilku prostych zabiegach, dzięki którym będą w stanie zrobić dla środowiska jeszcze więcej. Autorki piszą o swoich doświadczeniach w sposób prosty, jasny, często z poczuciem humoru, a czasem przyznając się do porażek. Dla mnie była to dobra lekcja pokory. Przecież każdy chce jak najlepiej i nikt nie lubi być strofowany.
^(*) ^(*) ^(*)
W filmie Mike’a Nicholsa Absolwent jest taka scena, kiedy do Benjamina Braddocka podchodzi pan McGuire i mówi: „Powiem ci jedno słowo. Tylko jedno słowo. Słuchasz mnie? Plastik”. Gdy zdezorientowany Benjamin pyta: „Co pan przez to rozumie?”, McGuire patrzy znacząco i wyjaśnia: „Plastik to przyszłość. Pomyśl o tym. Pomyślisz o tym?”.
Z pewnością o tym pomyśleli młodzi, ambitni ludzie w wieku Braddocka. W 1967 roku plastik faktycznie dopiero zaczynał być modny i jak pokazują dane statystyczne, rzeczywiście okazało się, że tkwi w nim wielki potencjał. Dziś wiele osób próbuje na każdy możliwy sposób zredukować ilość wytwarzanych śmieci, w tym także plastiku. W ciągu ostatnich dwóch lat liczba doniesień na temat tego, jak plastik wpływa na nasz ekosystem, jest znacznie wyższa niż jeszcze przed pięcioma czy dziesięcioma laty. Nasza świadomość rośnie, choć nie brakuje głosów, że rośnie zbyt wolno i jest już za późno, by uratować Ziemię przed zalewem śmieci.
To, co szczególnie istotne w tej książce, to, moim zdaniem, jej bezpretensjonalność i uczciwość. Autorki piszą o zmaganiach związanych z redukcją plastiku w innym tonie niż ten znany nam z mediów społecznościowych, gdzie raz po raz ktoś obwieszcza, że zredukował produkcję śmieci do zaledwie słoika rocznie. Z pewnością to powód do radości, problem jednak w tym, że dla większości z nas jest to poziom nieosiągalny.
Tak jest – rezygnacja z plastiku w dzisiejszej rzeczywistości wiąże się nieodmiennie z wysiłkiem. Autorki mówią zresztą o tym, że jest to codzienna praca wymagająca uważności – umiejętności, która w rozpędzonym świecie okazuje się trudna.
Należy to szczególnie mocno podkreślić: nie znajdziecie tutaj słów nagany za to, że jeszcze nie pozbyliście się plastiku, nikt w tej książce nie spojrzy na was z góry, jeśli nie uda się wam z czegoś zrezygnować. Wszyscy wiemy, jak trudne to zadanie. Autorki przekonują jednak, że warto próbować. Sama jestem przekonana, że nawet jeden podniesiony śmieć albo redukcja odpadów plastikowych choć w jednym obszarze potrafi przynieść satysfakcję i radość z tego, że w gruncie rzeczy było to nie tak trudne, jak wydawało się na początku.
Książka nie została pomyślana jako naukowa publikacja z mnóstwem przypisów i bogatą bibliografią, choć są w niej zarówno przypisy, jak i bibliografia. Autorki nie pretendują do bycia największymi ekspertkami od plastiku (nikt z nas nie musi być takim ekspertem, żeby móc coś dobrego zrobić), które przygotują zamkniętą listę doskonałych rozwiązań, raz na zawsze uwalniających nas od plastiku. Zdecydowaliśmy pozostawić wszystkie rozwiązania australijskie, o jakich była mowa w oryginale, i uzupełnić je w pewnych miejscach o dostępne już rozwiązania polskie. Wyliczenia te nie są kompletne i nie mają takie być – zamiast konkretnych marek (czyli reklam) postanowiliśmy wspomóc was, sugerując słowa kluczowe do wpisania w wyszukiwarkę, dzięki czemu sami znajdziecie produkt, spełniający wasze oczekiwania. Gdyby ta lista była zamknięta i kompletna, byłoby to niewiarygodnie smutne, dlatego cieszę się, że w Polsce powstają nowe firmy, dla których stosowanie ekologicznych rozwiązań jest jednym z filarów działalności. Coraz częściej dowiaduję się o miejscach, gdzie można napełnić butelki ulubionym szamponem, albo o ludziach, którzy uczą, jak dawać nowe życie zużytym przedmiotom.
Zmienia się także prawo. Wprowadza się przepisy dotyczące przeciwdziałania marnowaniu żywności, zmuszające producentów opakowań do zmiany polityki produkcyjnej, a nas, konsumentów, do płacenia za foliowe torebki. Rozwiązania systemowe są niezwykle istotne, ale bez naszego wsparcia i zaangażowania nie zlikwidują problemu.
Kiedy mówimy, że Ziemia jest naszym domem, nie używamy metafory – to naprawdę miejsce, które zamieszkujemy – wspólnie, razem z innymi ludźmi, zwierzętami i roślinami. Jesteśmy odpowiedzialni za to, co wytwarzamy, dążąc do realizacji naszych pragnień.
Ta książka mówi nam, że u podstaw wielkich spraw leżą niewielkie spostrzeżenia i drobne gesty. Po nich przychodzi radość i satysfakcja. Życzymy wam głębokiej radości i wielu satysfakcji.
Dedykuję tę książkę mojej cudownej babci Margaret, która odeszła od nas w czasie, gdy pisałam „Rozstanie z plastikiem”. Mówiliśmy na nią Marga. Babciu, dziękuję Ci za to, że nauczyłaś mnie robić na drutach, za dzielenie się ze mną twoimi ukochanymi książkami, za twój najlepszy na świecie sos bolognese – i za to, że nigdy nie byłaś „zwyczajna”.
Wszystkim nam bardzo Ciebie brakuje.ROZDZIAŁ 1
UWOLNIĆ SIĘ OD PLASTIKU
Mam dwadzieścia sześć lat i jestem ekowojowniczką. Nie, to tylko żart. Mam jednak problem z plastikiem i z tym, że zużywamy go tak dużo.
Próbując uwolnić się od niego, można poczuć się jak na wojnie – wojnie z zalewającymi nas masami plastiku, który zakradł się do każdego niemal zakątka codziennego życia. Z kolei przedzieranie się przez niezliczone blogi, poradniki i #hasztagi w poszukiwaniu informacji o tym, dlaczego należy używać go mniej i jak to zrobić, to ciężka harówka – czasem można się zagubić, zanim jeszcze postawi się pierwszy krok.
Nie pozbyłam się plastiku z dnia na dzień. Prawdę mówiąc, do tej pory nie udało mi się pozbyć go całkowicie. Po części dlatego, że zakorzenił się w naszym życiu tak głęboko, że uwalnianie się od niego zawsze będzie projektem w toku. Jest również inna przyczyna – przekonałam się, że niektóre plastikowe przedmioty są nam naprawdę potrzebne. W tej książce będę jednak pisać o mnóstwie rzeczy zrobionych z plastiku, bez których z pewnością możemy się obejść.
Dla każdego powód do rozstania z plastikiem może być inny. Ktoś może chcieć ograniczyć ilość odpadów, ktoś inny – zmniejszyć liczbę rzeczy trafiających do jego domu i życia, a potem wypełniających kosz na śmieci. W moim przypadku chodziło o zdrowie: moje i środowiska naturalnego.
Nie jest tajemnicą, że plastikowe odpady trafiają w wielkich ilościach do środowiska. Jest jednak coś, czego pewnie nie wiecie: każdy wyprodukowany do tej pory kawałek plastiku wciąż gdzieś istnieje – w jakimś miejscu na Ziemi. Około jednej trzeciej używanych przez nas folii, opakowań i toreb przedostaje się do ekosystemów. Recykling wydaje się dobrym rozwiązaniem, ale fakty są takie, że z całego wyprodukowanego do dziś plastiku przetworzono i skierowano do powtórnego użycia zaledwie dziewięć procent. To wyjaśnia, skąd się wzięła Wielka Pacyficzna Plama Śmieci, czyli złożona z dryfującego plastiku wyspa niewiele mniejsza od australijskiego stanu Queensland. Trwałość plastiku, która czyni go tworzywem tak użytecznym i uniwersalnym, sprawia, że nie rozkłada się on tak jak materiały organiczne i w rezultacie zapycha nasze rzeki, zaśmieca, dławi dziką przyrodę i zwierzęta morskie. W tej sytuacji wydaje się więc nielogiczne, by tak trwały i wydajny materiał wykorzystywać do produkcji przedmiotów jednorazowego użytku, z których korzystamy czasem przez kilka minut, a potem bez zastanowienia wyrzucamy.
więcej..
