Rycerstwo polsko-litewskie - ebook

WSTĘP — - Odaję do rąk czytelnika moją kolejna książkę tym razem są to spisy rycerstwa polsko — litewskiego w średniowieczu. Jako pierwszy spis rycerzy z pod Grunwaldu, materiały zbierałem kilka miesięcy. Udało mi się odnalezc kilkadziesiąt nazwisk wraz z herbami. Kożystałem tu z prac Jana Długosza zwłaszcza z Banderi, drugim autorem był J.I. Kraszewski którego przeczytałem kilka prac związanych z tematem, następnym był W.J. Grandwilewski u którego w herbarzu znalazłem kilka nazwisk rycerzy grunwaldu, nie wiem, nieznam zródel tego autora gdyż nie podaje on ich przy danym nazwisku. Korzystałem też z różnch informacji genealogicznych, różnych rodzin. Przy następnym spisie rycerstwa z 1528 roku korzystałem z książki ПЕРЕПИСЬ ВОЙСКА właściwie która jest dostępna w sieci, uzupełniłem ten spis o spis wojska podlaskiego który jest bardzo podobny, jest to Wypisy heraldyczne z Ksiąg Poborowych

XVI w. woj. podlaskie F. Piekosińskiego z r. 1581. Są tam podobne nazwiska.

—

— ВЕЛИКОГО КЯЖЕСТВА ЛИТОВСКОГО

— 1528 ГОДА— .Метрика вкл 523

— A co do tej Białoruskiej książki to przetłumaczyłem mniej więcej do połowy nazwiska z opisami, właściwie to translator a ja tylko poprawiłem. W książce tej jest sporo ciekawych materiałów, nie jest to reklama książki ale co ona zawiera, jest jeszcze inna praca też bardzo ciekawa; Popisy Wojskowe Pospolitego Ruszania Wielkiego Księstwa Litewskiego 1524 — 1566 wstęp i opracowanie Gadiminas Lesmaitis jest to praca warta uwagi.

—

— S P I S GRUNWALDZKI 1410 PAKOSZ BYTRZANOWSKI h. AMADEJ /starykoń

BYSTRZANOWSKI lub BYSTRZONOWSKI h. STARYKOŃ. Hrabiowie i szlachta.Senator w rodzinie, Kajetan, kasztelan buski 1785 r., a małogoski 1786—1796 r.

Dawna rodzina w wojew. krakowskiem, wzięła nazwisko od wsi Bystrzanowice, w pow. lełowskim. Laczko 1399 r., Pakosz 1419 r., Stanisław, dziedzic wsi Przybinow 1465 r., Paweł 1494 r. i inni cytowani w aktach krakowskich. Jan, dziedzic wsi Bystrzanowice 1404 r., fundował przy ko-ciełe parafialnym w Lelowie grób familijny dla swej rodziny. N. żyjący około 1690 roku, dziedzic dóbr Cielętniki i Bystrzanowice, umierając, pozostawił z pierwszego małżeństwa dwóch synów, a obawiając się, aby druga żona nie straciła majątku, gotówkę, jaką miał, zostawił trzem z zaufanych swoich poddanych, zobowiązawszy ich, aby tę oddali jego synom, gdy do lat przyjdą, z czego też oni wywiązali się święcie. Z tych braci, Józef, umierając, przekazał cały swój i brata majątek swemu krewnemu Sebastyanowi. JAKUB SKARBEK Z GÓRY h. AWDANIEC {ABDANK}/

Skarbek Jakub z Góry h. Awdaniec (zm. 1438), rycerz, poseł Władysława Jagiełły do Turcji. Niepewne są ustalenia dotyczące jego pochodzenia terytorialnego, gdyż Góra, z której się pisał, mogła leżeć zarówno w Wielkopolsce, jak i na terenie Małopolski. Najprawdopodobniej S. pochodził z Gór Wysokich Sandomierskich, gdzie poświadczone są posiadłości Awdańców Buczackich, z którymi jego rodzina była powiązana.

Pierwsza wiadomość o S-ku pochodzi z r. 1408. Był wówczas uczestnikiem zbrojnej wyprawy króla węgierskiego Zygmunta Luksemburskiego do Bośni. Jan Długosz wymienił go wśród «znakomitych i dobrze znanych» polskich rycerzy, wspomagających wojska węgierskie. Być może obecność Polaków u boku Zygmunta wiązała się z ogłoszoną w r. 1407 przez niego i papieża Grzegorza XII krucjatą przeciw Turkom, do której jednak nie doszło. S., nie należący, jak można sądzić, do szczególnie znacznej czy zamożnej rodziny, mógł na Węgrzech poszukiwać możliwości awansu. Prawdopodobnie pozostał tam po wojnie bośniackiej do r. 1410, kiedy to wraz z innymi rycerzami polskimi wymówił służbę Zygmuntowi Luksemburskiemu w związku z jego wrogą polityką wobec Polski w dobie wojny z zakonem krzyżackim. S. uczestniczył w bitwie pod Grunwaldem w gronie najznakomitszych rycerzy chorągwi ziemi krakowskiej i wziął do niewoli walczącego po stronie krzyżackiej ks. szczecińskiego Kazimierza, co niewątpliwie przyczyniło się do wzrostu jego sławy i majątku. SKARBEK Z GÓRY h. ABDANK / Podobnie jak Jakub z Góry pewnie jego ojciec brał udział w tej bitwie.

ROKUTY WOŁOCZKO h. ABDANK /PODKOMORZY LWOWSKI 1437 r. Jednym z bojarów, którego objął proces tej swoistej adopcji był Piotr Wołoczko Rokutowicz (Rokuty). Do herbu przyjął go Henryk z Rogowa herbu Działosza — szlachcic z Wielkopolski. Stąd późniejsze błędy w określaniu miejsca pochodzenia Wołoczki Rokutowicza, któremu przypisywano pochodzenie z Kłodna w Wielkopolsce. Wraz z Henrykiem z Rogowa herbu Działosza uczestniczył Rokutowicz u boku króla Władysława Jagiełły z Krzyżakami w bitwie pod Grunwaldem, a później brał udział w wyprawach wojennych Władysława Warneńczyka. Otrzymał za to oprócz Świerż i Doruhuska w ziemi chełmskiej jeszcze kilka wiosek w innych okolicach. Przydomek „z Kłodna” pochodził prawdopodobnie od jednej z otrzymanych wsi królewskich w pobliżu Lwowa.

W rękach Wołoczków (Wołczków) Świerże pozostały do początku XVII wieku. Wtedy to syn Anny z Wołoczków — Jan Chmiel — zapisał Świerże księżnej Barbarze Koziczynie. Później właścicielami miasta były rodziny Olędzkich i Rulikowskich. WYGAND CIOŁEK h. CIOŁEK Zapewne ktoś z rodziny Andrzeja może jego ojciec lub brat. Brał udział w bitwie Grunwaldzkiej.

ANDRZEJ CIOŁEK h.CIOŁEK /(ur. ok. 1380, zm. 1448) — polski rycerz, właściciel dóbr Kabaty, starosta halicki, podkomorzy sandomierski, starosta sandomierski, starosta generalny Wielkopolski.

IMRAM CZULICKI h. CZEWOJA /rycerz herbu Czewnia z okolic Luborzycy niedaleko Krakowa, uczestnik bitwy grunwaldzkiej. Jeden ze znaczniejszych rycerzy wymienionych przez Długosza w bitwie pod Grunwaldem po stronie polsko-litewskiej.

BIENIASZ GOWORZYŃSKI h. DĘBNO / KANONIK KRAKOWSKI Tyle o nim wiemy. ZBIGNIEW CZAJKA h. DĘBNO/Herb Zbigniewa Czajki był taki sam jak biskupa krakowskiego — Zbigniewa Oleśnickiego. Nie można zatem wykluczyć, że Zbigniew Czajka i biskup krakowski Zbigniew Oleśnicki byli spokrewnieni. Zbigniew Czajka służył królowi Jagielle w czasie bitwy pod Grunwaldem jako jeden z trzech giermków. Czajka niósł kopię królewską, Mikołaj Morawczyk dzierżył proporczyk z orłem białym na czerwonym tle, a Daniłko Rusinek łuk i sajdak królewski. DOBIESŁAW OLEŚNICKI h. DĘBNO/(Dobiesław z Oleśnicyi Sienna, Dobko z Oleśnicy) herbu Dębno (zm. 1440) — kasztelan wojnicki (1411—1433), lubelski (1433), sandomierski (1435), starosta krakowski (1438), podczaszy krakowski (1438—1439), wojewoda sandomierski (1438—1440) uczestnik bitwy pod Grunwaldem i dowódca oblężenia Malborka, budowniczy nowego zamku w Rymanowie, fundator kościołów. Protoplasta rodu Sienieńskich. Był bratem Jaśka Oleśnickiego, rycerzem króla Jagiełły, którego życie Maurycy Dzieduszycki porównuje do żywotów rycerzy z pieśni Ariosta. JAŚKO OLEŚNCKI h. DĘBNO/ Był starszym bratem Piotra i Dobiesława z Oleśnicy, ojcem Zbigniewa. Jako pierworodny odziedziczył po ojcu, łowczym krakowskim, rodową Oleśnicę w ziemi sandomierskiej. Swą karierę Jaśko i jego bracia zawdzięczali korzystnie zawartemu małżeństwu ich ojca, który ożenił się z Małgorzatą z domu KurozwęcJaśko z Oleśnicy pełnił funkcję starosty łęczyckiego, w 1404 roku sprawował urząd wojskiego w Lublinie. Wystawił kościół wielski murowany. Zmarł 21 stycznia 1413 roku. Pochowali go synowie Zbigniew i Jan w kościele świętego Krzyża na Łysej Górze. PIOTR OLEŚNICKI h. DĘBNO/ Piotr Oleśnicki był bratem Jaśka i Dobiesława oraz stryjem Zbigniewa. Mieszkał niedaleko Oleśnicy w Krzyżanowicach pod Pińczowem. Wszyscy trzej bracia wyruszyli na wojnę pod wspólnie wystawioną chorągwią. Dowodził nią Dobiesław. Przedostali się przez Grunwald i dotarli pod Malbork. Chorągiew Dobiesława pełniła straż przy działach, którymi ostrzeliwano zamek. Obrońcy dział zastąpili drogę napastnikom, stoczyli z nimi bitwę i ścigali uciekających aż pod sam zamek. Tam obrońcy zaczęli zrzucać gruz z korony murów. Z relacji Długosza wynika, że w tym czasie pojawił się Piotr Oleśnicki, łowczy sandomierski, co daje świadectwo temu, że był pod chorągwią Dobiesława.

W relacji Długosza drugi raz obaj bracia pojawiają się w drodze powrotnej z Malborka podczas zdobywania bronionego przez Krzyżaków w Radzynia Chełmińskiego. Zamek został zdobyty przez braci Dobiesława i Piotra. Nie są znane dalsze losy Piotra. Zmarł prawdopodobnie w tym samym czasie co Dobiesław — przed rokiem 1440 — jednak dokładna data jego śmierci nie jest znana.

Zbigniew Oleśnicki h. Dębno/ (ur. 5 grudnia 1389 w Siennie, zm. 1 kwietnia 1455 w Sandomierzu) — biskup krakowski w latach 1423–1455, od 1449 pierwszy kardynał narodowości polskiej, doradca Władysława II Jagiełły i Władysława III Warneńczyka, mówca. h. DĘBNO/

JAN CZELUSTKA h. DĘBNO/ lub JASTRZĘBIEC

zwany Krzywy ze Stradowa i Glinika, burgrabia krakowski (nominacja 1418, przysiągł 10 IV 1431, zm. 23 IV 1445/12 I 1450). MACIEJ CZELUSTKA h. DĘBNO / Maciej Czelustka h. Dębno (SP VII/2 1610, KL 58—1150, ZL I 31—139, II 141—278, IV 1—23, … z Poniatowej, h. Dębno. 6. D O 1 i W a: Dzik z Kadłuba (ib. 101), Liber benef. I. 423.

DZIK Z KADŁUBKA h. DOLIWA/ Z LUBELSKIEGO STANISŁAW JELITKO h. DOLIWA/ z Mokrska, Pilczycy i Gozdnej h. … Doliwa (zm.1484/5), kasztelan słoński i zapewne dobrzyński. NIEMSTA ZE SZCZYTNIK h. DOLIWA/ GOLUB prawdopodobnie Andrzej tylko herb się nie zgadza bo piszą h. Jastrzębiec JAN SZCZYCKI {SZCZITCZKY} h. DOLIWA / A stał u brzegu Szczycki Doliwa, który był z takich harców sławny, i gdy ruszył, uradowali się wszyscy. Ponieważ Szlęzak był przystanął, a ciężko zbrojny konia nierychło ścisnął, Doliwczyk nań natarłszy kopiją go z siłą wielką w ramię pchnął, tak że się zachwiał i własna mu z ręki na ziemię padła. Ponieważ Szczuckiego włócznia nie strzaskała się, dźwignął ją raz jeszcze, ugodził w pierś i Szlęzaka już ruszonego z siodła na ziemię obalił” J.I. KRASICKI JAN KRETKOWSKI h.DOŁĘGA /(ur. 1362, zm. 1433/1434) — kasztelan rypiński, kasztelan dobrzyński.

Syn Andrzeja Słupa z Wierzbicka, sędziego dobrzyńskiego, starosty łęczyckiego (zm. 1413/1415), wnuk Myślibora, sędziego dobrzyńskiego. Protoplasta rodu Kretkowskich herbu Dołęga.

Po bitwie pod Grunwaldem otrzymał od króla Władysława Jagiełły krzyżacki zamek w Bratianie. Początkowo ziemianin, następnie od 1412 cześnik dobrzyński. Jego syn był więziony jako dziecko przez Krzyżaków w Brodnicy. W latach (1418—1430) pełnił urząd kasztelana rypińskiego. W latach (1430—1433) piastował urząd kasztelana dobrzyńskiego.

Był obecny przy wystawieniu przez Władysława II Jagiełłę przywileju jedlneńskiego w 1430 roku.

Jego syn Jan Kretkowski (1400—1452) był kasztelanem kruszwickim i wojewodą brzeskokujawskim. PRZEDPEŁKO KROPIDŁOWSKI h. DOŁĘGA /Jest historyczna zgoda co do tego, że to Wielkopolanin, Przedpełko Kropidłowski herbu DOŁĘGA, pod koniec bitwy na polach grunwaldzkich rozbił jedną z chorągwi Św. Jerzego. w/g J. DŁUGOSZ HIŃCZA Z ROGOWA h./DZIAŁOSZA Może ojciec Henryka lub jego brat, bynajmniej ktoś z rodziny. MICHAŁ TRESKA h./ GRYF Uczestnik bitwy grunwaldzkiej. HENRYK Z ROGOWA h. DZIAŁOSZA / (? -1425), podskarbi koronny.

Był synem Hińczy z Rogowa podskarbiego Władysława Jagiełły i starszym bratem Hińczy z Rogowa (także podskarbiego). W czasie bitwy pod Grunwaldem należał do straży królewskiej. W latach 1413—1417 był krajczym nadwornym, od 1421 podskarbim nadwornym koronnym, później już podskarbim koronnym. MIKOŁAJ DĘBICKI h. GRYF / Mikołaj Dębicki herbu Gryf rusza na zwiad, żeby zorientować się w liczebności wrogiej armii. Dostają się jednak do krzyżackiej niewoli, Rycerze nie zdradzają rzeczywistej liczebności królewskiej armii, co więcej — zeznają, że w Koronowie znajduje się tylko niewielki oddział rycerzy z Wielkopolski, wspomagany przez okoliczne chłopstwo. W ten sposób wróg jest przekonany, że w Koronowie znajdują się o wiele mniejsze polskie siły, niż w rzeczywistości. J. DŁUGOSZ ZYGMUND Z BOBAWY h. GRYF / Pochodził z okolic Nowego Sącza, leżącego nad rzeką Białą. Na wojnę pruską Gryfici wystawili swoją chorągiew herbową, pod którą walczyli tylko oni. Na jej czele stał Zygmunt z Bobowej. Był zwyczajnym rycerzem bez tytułu. W bitwie pod Grunwaldem uczestniczył jako młody rycerz.

Dwadzieścia lat po wojnie został burgrabią krakowskim i podsędkiem (zastępcą) ziemskim krakowskim. JAROSŁAW Z IWNA h. GRZYMAŁA (ur. w drugiej połowie XIV w., zm. 1423) — rycerz polski, dyplomata, chorąży poznański, podkomorzy kaliski.

jego ojcem był prawdopodobnie Mroczek z Iwna, bratanek arcybiskupa gnieźnieńskiego Janusza Suchywilka. Na przełomie XIV i XV wieku przebywał w Kastylii, gdzie wsławił się w walkach z Saracenami.

Od lata 1406 dzierżył urząd chorążego poznańskiego. Cieszył się zaufaniem Władysława Jagiełły, przed wielką wojna z zakonem (1409 -1410), w ramach antykrzyżackiej akcji propagandowej udał się na czele poselstwa polskiego do Anglii. Jego zabiegi dyplomatyczne na dworze angielskim okazały się skuteczne, król Henryk, który dotąd wspierał Krzyżaków (wziął udział w wyprawie zakonu na Litwę w 1390) nie udzielił wsparcia braciom zakonnym a udział rycerstwa angielskiego w wojnie był niewielki.

W lipcu 1410 pod Złotowem dostał się do niewoli krzyżackiej, został potem wymieniony na wójta Nowej Marchii. W 1415 został mianowany podkomorzym kaliskim, wcześniej otrzymał starostwo nakielskie.

Jego zdolności dyplomatyczne były stale wykorzystywane przez Jagiełłę. Jarosław należał do głównych autorów przymierza z państwami unii kalmarskiej wymierzonego w zakon krzyżacki. Przygotowywał także traktat z Erykiem, królem Danii.

Jarosław z Iwna zmarł latem 1423. DOBEK Z WOJNICZ h. GRYF Nic nie wiadomo. w/g J. Długosza brał udział w bitwie. JAROSŁAW BRZOZOGŁOWY h. GRZYMAŁA/(zm. 1425) — rycerz polski, starosta bydgoski od 1410 r. kasztelan lądzki od 1422 r. Wywodził się z rodu Grzymałów. Za młodu przebywał wraz ze znakomitymi rycerzami polskimi na Węgrzech, na dworze królewskim Zygmunta Luksemburskiego. Powrócił do Polski w 1410 r. na wieść o szykującej się wojnie z zakonem krzyżackim.

Brzozogłowy jako rycerz odgrywał dużą rolę w planach wojennych króla Władysława Jagiełły. W 1410 r. król przekazał mu starostwo bydgoskie w nadziei, że okaże się sumiennym i odważnym obrońcą powierzonego mu odcinka granicy kujawskiej w czasie wielkiej wojny z zakonem. Zadaniem starosty było prowadzenie akcji zaczepnej wobec Krzyżaków, by zmylić ich co do właściwego kierunku marszu armii królewskiej.

W lipcu 1410 r. Brzozogłowy dokonał wypadu pod Świecie, wciągnął w zasadzkę i zniósł oddział Krzyżaków wysłany z tamtejszego zamku. DOMARAD KOBYLEŃSKI h.GRZYMAŁA /OSZACOWANE LATA ŻYCIA TO 1343 r. DO 1463 r., żona JADWIGA WINKA Z KRAKOWA, BRAT JAKUB, MARCIN, GRZYMAŁA w/g GENI. JAKUB KOBYLEŃSKI h. GRZYMAŁA / Urodz.1341 zgon 20 maj 1454 r. bezpotomny, brat Jan Kobyleński, ojciec Przesław matka Małgorzata Kobylińska. ŻERNICKI h GRZYMAŁA / ISTNIEJE NA OBRAZIE MATEJKI PO ZATYM NIC NIE WIEMY O NIM/OPRUCZ TEGO ŻE WYMIENIA GO SAM J. DŁUGOSZ. PIOTR CEBROWSKI h. HOŁOBOK /URODZ. 1365 ZM. 1425 r.SYN PIOTR CEBROWSKI, MATKA FENNY, OJCIEC PIOTR BRAT JAN {WŁOCH} CEBROWSKI WSZYSCY Z CEBRA w/g GENI JAN CEBROWSKI h. HOŁOBOK /Zapewne brat Piotra albo syn. Napewno brał udział w bitwie pod Grunwaldem. MIKOŁAJ BIELAWSKI h.JELITA / KOZLEROGI — WYMIENIA GO JAN DŁUGOS W SWOJEJ LIŚCIE WOJOWNIKÓW GRUNWALDZKICH. FLORIAN Z KORYTNICY h.JELITA /KASZTELAN WIŚLICKI — (ur. w II połowie XIV wieku — zm. nie wcześniej r. 1430) — średniowieczny rycerz oraz możnowładca polski, podczaszy sandomierski, starosta lwowski, kasztelan wiślicki.

Brał udział w Bitwie pod Grunwaldem, dowodząc 48. chorągwią. W 1430 podpisał przywilej jedlnieński. W 1413 r. wystawił w Korytnicy drewniany kościół parafialny pw. św. Jana Chrzciciela.

W krakowskich księgach sądowych z lat 1389–99 zapisany jest spór Floriana z Korytnicy z krakowską mieszczką Katarzyną o 13 grzywien. OPR. WŁASNE DZIWISZ MARZACZKI h.JELITA /BYL PRZYBOCZNYM PRZY WŁADYSŁAWIE JAGIELLE ZALICZAŁ SIĘ DO ELITY. SIANKA Z RUDKA h. KOPASINA / URODZ. 1386 r. Wymieniony przez Długosz, prawdopodobnie na imię miał Mikołaj. BUDEK Z ZABORZA h. KOPASINA/

Budek z Zaborza, o którym Długosz wspomina, że się odznaczył pod Koronowem, już 1424 r. pisze się

zapewne FLORIAN.

z Natkowic i świadczy w Przemyślu; w 1436 roku Podczaszy Przemyski,

zostawił syna Jana Budka 1436 r.

Córką Budka musiała być Fenna

Janowa Stogniewowa z Rzeszowa, która procesuje 1443 r

Jan Budek zabezpieczył 1446 r.

żonie swej Małgorzacie 300 grzywien posagu i wiana na Natkowicach i Małkowicach, w ziemi przemyskiej.

Małgorzata w 1461 r. jest już 2-o v. za Adamem z Orzka, 2-o v.,ma także dzieci i stryja Stanisława Sikorskiego.

FLORIAN DARIUSZ ZAMOJSKI h. JELITA

Brał udział w bitwie Grunwaldzkiej w/g Waldemara J.Grandwilewskiego

ALEKSANDER GORAJESKI z Goraja h. KORCZAK /Był synem Iwana z Klecia, a bratankiem Dymitra z Goraja (Dymitra Gorajskiego), podskarbiego, a później marszałka koronnego, który nie mając synów, zapisał część swych dóbr 4 bratankom. Aleksander otrzymał Goraj z przynależnymi wsiami.

zm. po 1448 r..

Aleksander brał udział w wielkiej wojnie z Krzyżakami 1409—1411 i bitwie pod Grunwaldem, gdzie według Kroniki Jana Długosza stał na czele trzeciej chorągwi. Później walczył też w bitwie pod Koronowem w 1410, i jak stwierdza Jan Długosz należał do najwaleczniejszych rycerzy.

Ostatnia wiadomość o nim pochodzi z 11 lutego 1448, gdy występował jako świadek w sądzie we Lwowie. Pozostawił 4 synów: Jana, Mikołaja, Aleksandra i Andrzeja. PIOTR KORCZBOG h. KORCZBOK/ (zmarł 1438), podkomorzy poznański. Rodzina pochodziła wg Długosza z Miśni, znana w XIII w. na Śląsku, a od połowy XIV w. również na pograniczu śląsko-wielkopolskim. W początkach XV w. widzimy K-a w centralnej Wielkopolsce, jako właściciela dawnej posiadłości Łodziów: Trzebawia pod Poznaniem, o który jeszcze w r. 1403 procesował się z Łodzicem, kasztelanem poznańskim Mościcem ze Stęszewa. Był zapewne potomkiem Mikołaja Korzboka, od r. 1366 posiadacza wójtostwa w Święciechowej nad śląską granicą. PIOTR MADALIŃSKI h. LARYSZ/Był także w orszaku przybocznym Władysława Jagiełły, wiemy że kupił wieś Niedzielsko pod Wieluniem od Jana Długosza. Miał synów Mikołaja i Piotra. WINCENTY Z GRANOWA h. LELIWA/Wincenty Granowski (również jako Wincenty z Granowa, Wincenty Pilecki) herbu Leliwa (ur. ok. 1370, zm. 12 grudnia 1410) — podstoli poznański, kasztelan nakielski (1387) i śremski i starosta generalny Wielkopolski, dyplomata, znawca spraw krzyżackich, dowódca chorągwi w bitwie pod Grunwaldem, zarządca Torunia.

Brał udział w wielu poselstwach. Był właścicielem miasta Śrem z okolicami i wielu innych posiadłości. W 1409 roku był właścicielem Łańcuta i Ilkowic (powiat tarnowski). Sukcesy zawdzięczał nie tylko wrodzonym zdolnościom, ale jego pozycję na dworze królewskim umocniło około 1398 roku małżeństwo z Elżbietą z Pilczy — córką Toporczyka Ottona z Pilczy. Po małżeństwie z Elżbietą, z którą miał wziąć w posagu Pilicę, miał zacząć się pisać Pileckim.

Wincenty z poprzedniego małżeństwa miał 3 synów: Mikołaja, Andrzeja i Blizbora, a z Elżbietą synów: Ottona i Jana oraz córki Jadwigę i Elżbietę. Dzieci te przez małżeństwa weszły w koligacje z najpotężniejszymi rodami Rzeczypospolitej. Został otruty w 1410 r. z polecenia Krzyżaków. Wdowa po nim poślubiła króla Polski Władysława Jagiełłę. SPYTKO Z JAROSŁAWIA h. LELIWA/Spytek I Jarosławski herbu Leliwa (ur. ok. 1367, zm. w 1435) — wojewoda sandomierski od 1433, starosta generalny Rusi w 1422, uczestnik bitwy pod Grunwaldem w 1410.

Syn Jana z Tarnowa i Katarzyny Tarnowskiej.

Był właścicielem Jarosławia i Bełżec. W 1424 założył starostwo w Leżajsku.

W XIV wieku poślubił Sandochnę ze Zgłąbienia, z którą miał pięcioro dzieci:

Jan Jarosławski

Rafał Jarosławski z Przeworska

Spytek II Jarosławski

Jadwiga Jarosławska z Leżajska

Katarzyna Jarosławska lub Jarzębina Jarosławska JAN Z TARNOWA h. LELIWA/ Wojewoda Krakowski — Jan Tarnowski h. Leliwa

Jan Tarnowski, także Jan z Tarnowa (1367, Tarnów — 17 sierpnia 1433, Tarnów) — polski szlachcic herbu Leliwa, wojewoda krakowski od 1409.

Syn Jana z Tarnowa i Katarzyny.

Był dziedzicem Tarnowa i Wielowsi. W 1409 został wojewodą krakowskim. Walczył w bitwie pod Grunwaldem w 1410.

Żonaty z Elżbietą ze Sternberka, miał z nią 6 dzieci, w tym pięciu synów:

* Jan Amor Maior Tarnowski (zwany także Starszym) — zginął w bitwie pod Warną (1444) * Jan Gratus Tarnowski — zginął w bitwie pod Warną (1444) * Jan Felix Tarnowski — wojewoda lubelski * Jan Amor Iunior Tarnowski — m.in. wojewoda krakowski i sandomierski * Jan Rafał Nieustąp — kanonik krakowski, łęczycki i przemyski, zm. po 1480 WOJCIECH MONIWID h. LELIWA Brał udział w bitwie Grunwaldzkiej w/g Grandwilewskiego. MROCZKO Z ŁOPUCHOWA h. LESZCZYC / /Mroczek z Łopuchowa h. Leszczyc (zm. między r. 1427 a r. 1429), starosta babimojski, powidzki. Był, być może, synem Żegoty z Łopuchowa (w dawnym pow. poznańskim, koło Murowanej Gośliny) i jego żony Machny. Przez siostrę (ciotkę?) Katarzynę z Łopuchowa (matkę kanonika poznańskiego Mirosława, Bieniaka, Bodzęty i Pietrasza z Bytynia oraz Niemierzy z Kiszewa) spowinowacony był z wielkopolskimi Łodzicami. Jako zaufany królewski wystąpił w r. 1410 podczas wielkiej wojny krzyżackiej: po bitwie grunwaldzkiej otrzymał od króla w zarząd zamek Przezmark. Długosz notuje, że M. zagarnął zgromadzone tam liczne skarby krzyżackie i że zapewne inspirował zamordowanie spisującego te skarby pisarza królewskiego Jana Sochy. KRYSTYN KOZIEGŁOWSKI / GIEBUŁTOWSKI / h. LIS / (zm. przed 7 maja 1437 roku) — kasztelan sądecki w latach 1419–1437, sędzia ziemski sądecki w latach 1412–1427, tenutariusz kolski i przedecki.

Początkowo należał do stronnictwa andegaweńskiego, a następnie znalazł się w stronnictwie dworskim Jagiełły.

Był synem podkomorzego krakowskiego Mściwoja z Kwiliny. Jego debiut polityczny przypadł na okres bezkrólewia po śmierci króla Ludwika Węgierskiego, kiedy to w roku 1383 wraz ze Ściborem ze Ściborzyc oraz Janem Oswaldem z Płomykowa najechali dobra należące do arcybiskupa Bodzanty, tj. Turek i Grzegorzew. W roku 1384 brał on czynny udział w zjeździe w Radomsku.

15 lipca 1410 r. dowodził on czterdziesta drugą chorągwią w bitwie pod Grunwaldem. Chorągiew ta wystawiona była jego własnym kosztem z jego herbem Lis na sztandarze. Krystyn był sygnatariuszem aktu unii wileńsko-radomskiej w 1401 roku, a w roku 1413 unii horodelskiej, gdzie przyjął do swojego herbu Lis kasztelana trockiego Sunigałłę.

3 lipca 1431 roku, w czasie wyprawy łuckiej wysłał listy wypowiednie wielkiemu księciu litewskiemu Świdrygielle z obozu wojskowego w Bystrzycy na ziemi lubelskiej.

Żoną Krystyna z Koziegłów była Katarzyna Borkówna (1388—1416) wywodząca się z jednej z najbogatszych rodzin wśród krakowskiego mieszczaństwa, córka członka królewskiej rady i stolnika sandomierskiego Jana Borka. Jedynym znanym dzieckiem z tego małżeństwa był ich syn Krystyn II z Koziegłów. JAKSA Z TARGOWISKA h. LIS /Pochodził spod Krosna. Na bitwę pod Grunwaldem szedł pod chorągwią wielką ziemi krakowskiej, która przedstawiała białego orła na czerwonym tle. Prowadził ją Zyndram z Maszkowic. Szedł on w jednym szeregu z Zawiszą Czarnym pośród najsławniejszych rycerzy.

Jaksa z Targowisk przyczynił się do uratowania chorągwi w momencie, gdy została upuszczona przez chorążego Marcina z Wrocim, ŚWIĘTPOEŁEK Z ZAWADY h.LIS /

Świętopełk z Bechcic, Irządz, Zawady h. Lis Brał udział w bitwie grunwaldzkiej.

Data urodzenia: oszacowano na lata od 1314 do 1434

ŚMIERĆ około 1447 (zamordowany przez rozbójników śląskich)

Najbliższa rodzina:

Syn Stefan — Szczepan z Bechcic, Irządz h. Lis i Elżbieta

Żona Jadwiga z Zawady, Irządz h. Lis; Szczepan Świętopełk z Zawady, Irządz z Bechcic, Irządz, Korzkwi h. Lis; Stanisław Świętopełk z Zawady z Bechcic, Irządz h. Lis i Zofia Świętopełk z Bechcic, Irządz h. Lis

Brat dla Klemens z Bechcic, Irządz Bechcicki vel Bachcicki h. Lis; Stefan — Szczepan z Bechcic, Irządz h. Lis; Katarzyna z Bechcic, Irządz h. Lis; Anna z Bechcic, Irządz h. Lis i? Małgorzata z Bechcic, Irządz h. Lis

Rodzeństwo przyrodnine dla Świętosława Ewa z Bechcic, Irządz h. Lis PIOTR Z GNIEWĘCINA h. LIS Brał udział w bitwie Grunwaldzkiej w/g Grandwilewskiego MSZCZUG ZE SKSZYNNA h. ŁABĘDZ/ Mściwoj ze Skrzyńska, herbu Łabędź (zm. 1446) — rycerz wojsk króla Władysława II Jagiełły walczących pod Grunwaldem z Krzyżakami, który prawdopodobnie zabił wielkiego mistrza Ulricha von Jungingena. Był rycerzem przedchorągiewnym w chorągwi nadwornej (cubiculariorum).

Według Długosza to Mszczuj powiadomił króla Jagiełłę o śmierci na polu bitwy wielkiego mistrza Ulricha von Jungingena. Wedle hipotez, właśnie on miał pokonać w walce samego mistrza. Zgodnie ze średniowiecznym zwyczajem rycerskim, po bitwie poddani rycerstwa przeczesywali pole bitwy w poszukiwaniu łupów. Giermek Mszczuja, Jurga, miał zjawić się u swego pana ze złotym relikwiarzem (pektorałem), zawierającym cenne relikwie, należącym wcześniej do Ulricha von Jungingena. Również znalezienie ciała mistrza możliwe było dzięki wskazówkom Mszczuja, co wskazuje na to, iż rycerze ci spotkali się na polu bitwy.

Brał udział w bitwie pod Koronowem 10 października 1410, w której miał się przyczynić do zwycięstwa nad Krzyżakami.

W 1412 uczestniczył w poczcie króla Władysława II Jagiełły w czasie wizyty na Węgrzech, gdzie brał udział w turniejach rycerskich w Budzie razem z innymi sławnymi rycerzami polskimi.

W 1428 Mszczuj wziął udział w wyprawie Wielkiego Księcia Witolda na Nowogród Wielki, w 1431 uczestniczył w wyprawie Władysława II Jagiełły przeciwko zbuntowanemu Wielkiemu Księciu Litewskiemu Świdrygielle. Brał udział w oblężeniu Łucka. W 1432 dowodził posiłkami polskimi dla nowego Wielkiego Księcia, Zygmunta Kiejstutowicza w wojnie przeciwko obalonemu księciu Świdrygielle. NABRAM WALDORF h. NABRAM W/G GRANDWILEWSKIEGO BRAŁ UDZIAŁ W BITWIE GRUNWALDZKIEJ. MIKOŁAJ KIEŁBASA h.NAŁĘCZ/ Rycerz herbu Nałęcz z Tymieńca pod Kaliszem, uczestnik bitwy grunwaldzkiej. Zmarł po 1435 r. Walczył pod chorągwią dworzan królewskich. Podczas bitwy pod Grunwaldem chorągiew ta znajdowała się blisko punktu dowodzenia króla. Chorągiew stała w pogotowiu, żeby móc włączyć się do bitwy w krytycznym momencie. Kiedy Jagiełło liczył już na odwrót wroga, spostrzegł, że do walki przystąpiło szesnaście chorągwi ze strony krzyżackiej. Król dał znać, by sekretarz Zbigniew Oleśnicki wezwał na pomoc chorągiew dworzan, czekającą w pogotowiu. Zbigniew Oleśnicki poinformował stojącego blisko pierwszego z brzegu rycerza — Mikołaja Kiełbasę. Mikołaj Kiełbasa odepchnął Zbigniewa Oleśnickiego machnięciem miecza, wołając: „nieszczęśniku, czyż nie widzisz, że wróg uderza na nas? A ty nas zmuszasz, byśmy walki poniechali, która już nad nami wisi i króla szli Bronić! Toż to tak, jak z szeregów uciec i tył podać wrogowi, a w razie załamania się naszych — i siebie i króla wydać na niebezpieczeństwo!”.

Szybko zwinięto chorągiew króla, którą za nim noszono, żeby nie zdradzać jego obecności. Rycerze króla osłaniali króla, otaczając go ciaśniej swoimi końmi. WOJCIECH MALSKI h.NAŁĘCZ/

Malski Wojciech h. Nałęcz (zm. 1454), wojewoda łęczycki, namiestnik królewski na Wielkopolskę. Pochodził zapewne z jednowioskowej szlachty, z Małego nad Nerem w Łęczyckiem; był może synem Bartłomieja Malskiego, u schyłku XIV w. łęczyckiego komornika sądowego. Z braci M-ego, współdziedziczących z nim Małe, znamy Mikołaja (potem kanonika wieluńskiego) oraz Wincentego; trzeci Malski (wg tzw. Constitutiones Lancicienses) zginął na Litwie. Karierę rozpoczął M. dotarłszy na dwór Zygmunta Luksemburskiego, gdzie został zapewne rycerzem nadwornym. W r. 1410, na wieść o zbliżającej się wojnie, wraz z grupą innych Polaków (m.in. Zawiszą Czarnym), wrócił do kraju. Brał zapewne udział w bitwie grunwaldzkiej, odznaczył się pod Koronowem; za zasługi wojenne otrzymał jeszcze t. r. w zarząd Grabiny, a potem, po nagłej śmierci Jaśka Sokoła, zamek w Radzynie, który skutecznie obronił, wraz z Dobkiem Puchałą przed wojskami Henryka Plauena. W r. 1412 towarzyszył Władysławowi Jagielle na Węgry, gdzie uczestniczył jako jeden z polskich rycerzy w głośnym turnieju budzińskim.

Wiosną 1413 otrzymał M. starostwo konińskie w Wielkopolsce, które posiadał jeszcze 4 VI 1414; w następnych latach (przed 25 V 1416) przeszedł na star. dobrzyńskie. Tutaj zbliżył się do spraw krzyżackich: świadkował na dokumencie przedłużenia pokoju z Krzyżakami, wystawionym przez Jagiełłę w Inowrocławiu 25 V 1416. SĘDZIWÓJ OSTRORÓG h.NAŁĘCZ/ (zm. 1441) — wojewoda poznański, starosta generalny Wielkopolski. Sędziwój Ostroróg herbu Nałęcz (ok. 1375 — 1441) — wojewoda poznański od października 1406 do 1441 roku; w latach 1426—1432 był starostą brzesko-kujawskim, a następnie starostą generalnym Wielkopolski. Syn kasztelana santockiego Dziersława Grocholi i jego żony Burnety. JAN SOCHA h. NAŁECZ/ Był pisarzem królewskim.

Socha Abraham (właściwie Abraham zw. Socha) h. Nałęcz (ok. 1355–1399), wojewoda płocki. Pochodził z rodu mazowieckich Nałęczów. Był synem bliżej nieznanego Sędziwoja, miał dwóch braci: Jaśka Fortunę występującego w źródłach od r. 1392, który w l. 1405–21 piastował urząd podsędka, a od r. 1414 rządcy zakroczymskiego w księstwie czersko-warszawskim, oraz nieznanego z imienia, poświadczonego w źródłach tylko raz w r. 1420. S. pisał się ze Szczytna w ziemi zakroczymskiej, Borkowa w ziemi płockiej, Długiego w ziemi dobrzyńskiej, posiadał też Śniedzanowo na Mazowszu płockim i Zarzyczewo w ziemi dobrzyńskiej.

Pierwsza wzmianka źródłowa związana jest z ks. dobrzyńskim Kazimierzem Bogusławowicem; został wymieniony wśród świadków na jego dokumencie wystawionym w Koronowie między r. 1374 a 1376. DOBROGOST Z SZAMOTUŁ h.NAŁĘCZ/

Data urodzenia: około 1390 r.

ŚMIERĆ 1453 r. (Najbliższa rodzina:

Syn Sędziwój „Świdwa” Dzwonowski h. Nałęcz, z Dzwonowa i Saska Dzwonowska, z Szamotuł

żona Elżbieta Szamotulska, z Goraya

Ojciec dla Beatrycza Melsztyńska; Anna Jarosławska; Jan Szamotulski h. Nałęcz, Sr.; Katarzyna Beata Górka; Piotr Świdwa-Szamotulski h. Nałęcz i 1 inny/a

Brat Wincenty Szamotulski h. Nałęcz i siostra Katarzyna ze Stęszewa.

Generał, kasztelan Poznań (1436), podkomorzy Kalisz (1423), starosta generalny Wielkopolska,, podkomorzy kaliski 1423 r., starosta generalny wielkopolski 1430, 1432, 1439 r., kasztelan poznański 1436 r. h. Nałęcz JAN WARSZOWSKI h. NAŁĘCZ/ W bitwie pod grunwaldem zaliczany jest do najleprzych rycerzy którzy idą w pierwszym szeregu. MIKOŁAJ Z CZARNKOWA h. NAŁECZ /Mikołaj Czarnkowski h. Nałęcz

podczaszy kaliski, 1413 — sędzia poznański

Data urodzenia: około 1370

Najbliższa rodzina:

Syn Jan (Jan Sędziwój) Czarnkowski h. Nałęcz

Ojciec Jan Czarnkowski h. Nałęcz;??? Kasper z Dębe Czarnkowski h. Nałęcz;??? Katarzyna żona Macieja z Wąsoczy Ujskiego i??? Helena z Czarnkowa, Dębe żona Zygmunta z Margonina

Brat Sędziwój zwany Kantor Czarnkowski h. Nałęcz i siostra Helena Danaborska. JAN GOŁY Z KLISZOWA h.NIECZUJA/ Znakomity polski rycerz pochodził z kieleckiego. PAWEŁ ZŁODZIEJ h.NIESOBIA / POCHODZIŁ Z BISKUPIC. Paweł (Paszko) zwany Złodziej, z Biskupic i Pilchowic herbu Niesobia (? — zm. między 1445 — 1447) — rycerz, uczestnik bitwy pod Grunwaldem, miecznik krakowski, kasztelan małogoski, starosta biecki, kasztelan zawichojski, przez Jana Długosza nazwany rycerzem hiszpańskim. Był synem kasztelana bieckiego Pawła zwanego Złodziejem z Pilchowic. Matka pochodziła z rodu Lubowlitów. Miał kilkoro rodzeństwa. Jego ojciec (zm. 1403) poparł elekcję Jadwigi i był stronnikiem Władysława Jagiełły. Przed 1389 wszedł w posiadanie Biskupic koło Melsztyna (pisał się odtąd z tej wsi). Ponadto posiadał Piekary w powiecie proszowickim. Był także właścicielem domu w Krakowie.

do 1403 — określany jest jako Paweł Złodziej junior, w odróżnieniu od żyjącego jeszcze ojca,

1408 — Król Władysław Jagiełło zapisuje Pawłowi 100 grzywien na wsiach Pilchowice i Biskupice,

15 lipca 1410 — bierze udział w bitwie pod Grunwaldem, jako jeden z dziewięciu rycerzy stoi w pierwszym szeregu przed rycerstwem elitarnej chorągwi ziemi krakowskiej (należy do rycerzy przedchorągiewnych). Jan Długosz w Rocznikach podczas opisywania chorągwi wielkiej ziemi krakowskiej wymienia tych rycerzy: W pierwszym szeregu i na czele stanęło w niej wedle dostojeństwa i zasług dziewięciu rycerzy, a mianowicie: Zawisza Czarny z Garbowa herbu Sulima, Florian z Korytnicy herbu Jelita, Domarat z Kobylan z rodu Grzymalitów, Skarbek z Góry herbu Habdank, Paweł Złodziej z Biskupic herbu Niesobia, Jan Warszowski herbu Nałęcz, Stanisław z Charbinowic herbu Sulima i Jaksa z Targowiska herbu Lis. OPRACOWANIE WŁASNE JAN ODROWĄŻ ZE SPRAWY h. ODROWĄŻ/ XV w. — 1485-03-21 ZMARŁ, BYŁ WOJEWODĄ.

Odrowąż Jan ze Sprowy h. Odrowąż (zm. 1485), wojewoda ruski. Był synem Piotra, woj. ruskiego młodszym bratem Andrzeja, woj. ruskiego. Jak dowodzą tego dalsze losy O-a, otrzymał on w młodości staranne wykształcenie. Na arenie politycznej wystąpił po raz pierwszy w sprawie o sukcesję po bracie Andrzeju (zm. 1465). Wobec stanowczej postawy panów i szlachty ruskiej oraz mieszczan lwowskich król Kazimierz Jagiellończyk wykupił z rąk O-a zastawione jeszcze u jego brata Andrzeja ziemie lwowską, żydaczowską i miasto Gliniany. Pieniądze uzyskano z nadzwyczajnego i dobrowolnego podatku nałożonego na Ruś, co znalazło pełne poparcie ludności, protestującej wobec planu oddania O-owi starostwa lwowskiego na poczet królewskich długów. W rezultacie O. utrzymał jedynie Samborszczyznę, gdzie w następnych latach, poprzez skupywanie sołectw, wykup zastawów i dalsze pożyczki królowi, umacniał swoją pozycję. W r. 1467 O. pożyczył królowi 200 kóp gr zabezpieczonych na Samborze. JAN REJ Z NAGŁOWIC h. OKSZA/ ZNAKOMITY RYCERZ POLSKI, BYŁ PRADZIADKIEM MIKOŁAJA REJJA PISARZA TEŻ HERBU OKSZA I TAKŻE Z NAGŁOWIC. W 1434 r. wieś była własnością Jana Reja, sędziego sandomierskiego. Jego syn Mikołaj, pisał się na Nagłowicach i Topoli. W 1465 r. wziął on w zastaw wsie Żerniki i Brzeźno za 1000 czerwonych złotych. Po jego śmierci przed 1497 r., wieś przeszła na własność jego żony Barbary oraz synów Piotra i Stanisława. Piotr jako dziedzic Nagłowic wymieniony został jeszcze w źródle z 1537 r. Jego brat Stanisław przeniósł się na Ruś i osiadł w Żurawnie nad Dniestrem. DZIERSŁAW WŁOSTOWSKI h. OKSZA/Dziersław Włostowski (Dziersław z Włostowic, Dersław Włostowski) herbu Oksza (zginął 10 listopada 1444 w bitwie pod Warną) — polski rycerz, szlachcic, dworzanin królewski urzędnik Królewstwa Polskiego. Uczęstniczył w bitwie pod Grunwaldem w 1410, wtedy m.in. twierdził królowi Władysławowi II Jagiełłe, że on widział dwie chorągwie wrogów. Występował jako świadek w przywilejach księcia Świdrygiełły. W latach 1430–1432 był starostą sądeckim. Uczęstniczył w konfederacji Spytka z Melsztyna. Jan Długosz podawał, że Piotr Polak został odwołany ze starostwwa podolskiego przed wyjazdem króla Władysława III na Węgrzy. Jednak źródła współczesne zdają się wskazywać że w tym czasie starostwwo podolskie zostało odjęte Dziersławowi Włostowskiemu. Jako starosta kamieniecki uczęstniczył w bitwie pod Warną 10 listopada 1444, kiedy zginęło wielu znamienitych rycerzy i dostojników, m.in. Dziersław Włostowski, bracia Tarnowscy, Stanisław syn Zawiszy z Garbowa, starosta lwowski Spytek Jarosławski, dworzanin królewski Paweł Wojnicki z Sienna. ANDRZEJ BROCHOCKI h. OSSORYA/ Długosz wnosi Andrzej Brohotsky symbolem Osorio rozkazem transportowania jednej chorągwi w grunwaldzkiej walce. PIOTR CHEŁMSKI h. OSTOJA / Piotr albo Pietrasz, dzielny wojownik z Krzyżakami, zaświadcza 1414 r. szlachectwo swego współherbownika. Z pierwszej, nieznanej nam żony.

Miał Piotr synów: Jana i Ścibora; drugą jego żoną była Tarnocha 1445 roku. Dozwoliwszy synowi Ściborowi w 1441 r. zabezpieczyć na połowie swoich majątków posag żony Anny, wdowy po Janie Straszu, wydzielił w 1445 r. synowi Janowi połowę Woli, Przegorzał i Bielan. Scibor, właściciel Ponieca 1453 r.; w tymże roku Kazimierz Jag. potwierdził mu prawo pobierania cła w temże mieście. Ścibor, sędzia ziemski poznański 1469 r., poprzednio podkomorzy i generał wielkopolski, zostawił syna Marcina, który przyrzeka 1471 r. wypłacić posag ciotce swej Jadwidze, żonie Jana z Potkany, wojskiego stężyckiego, przyczem ręczą za niego.Zawisza Czarny h. Sulima

Wielki polski rycerz niepokonany w wielu turniejach. Uczestnik bitwy pod Grunwaldem, oraz jeden z najbardziej zaufanych ludzi króla Władysława Jagiełły.

Zawisza Czarny urodził się ok. 1370 roku w Garbowie jako syn Mikołaja kasztelana konarsko-sieradzkiego. Z małżeństwa z Barbarą bratanicą biskupa krakowskiego Piotra Wysza miał czterech synów: Marcina, Stanisława (poległ w bitwie pod Warną 1444), Zawiszę i Jana (pojmany w bitwie pod Chojnicami 1454, nie wrócił z niewoli).

Brał udział w wielu wyprawach rycerstwa europejskiego przeciw Turkom. Powrócił do Polski gdy otrzymał wiadomość o przygotowaniach do finałowego starcia z Krzyżakami. Prawdopodobnie w bitwie pod Grunwaldem to on uratował królewski sztandar, jednak nie ma na to dowodów. Po zwycięstwie, Zawisza wyszedł z inicjatywą zawarcia pokoju między Polską, a Węgrami (układ w Lubowli 1411). Rok później na wielkim zjeździe monarchów w Budzie, zwyciężył turniej rycerski.

Będąc jednym z najbardziej zaufanych ludzi Władysława Jagiełły został wysłany na Sobór w Konstancji (powołanym w celu zakończenie tzw. „wielkiej schizmy zachodniej”) w latach 1414—1418. Dzięki jego zdolnościom dyplomatycznym (miał powiedzieć Papieżowi Marcinowi V iż króla polskiego bronić będzie „gębą i ręką”) udało się uzyskać poparcie papiestwa dla strony polskiej i samego Jagiełły, który poprzednio traktowany był jako poganin.

Ostatnie lata jego życia związane są z Węgrami i ich monarchą Zygmuntem Luksemburskim, któremu towarzyszył w podróży do Aragonii, gdzie wygrał kolejny z wielkich turniejów rycerskich. Następnie w latach 1420—1422 walczył po stronie węgierskiej z czeskimi husytami. O tym rycerzu powstało wiela książek zwłaszcza w Polsce.

Zawisza Czarny zginął w 1428 roku.

ZAKLIKA KORZEKWICKI h.SYROKOMLA / Imię

Jan Zaklika «Zaklika» Korzekwicki z Korzkwi v. Korzekwi h. Syrokomla

Dowódca 47-mej chorągwi rodu Syrokomlów

Urodzony prawdopodobnie w roku 1360

zmarł dnia 15 IV 1420

prawdopodobnie 60 lat

Podsędek ziemi krakowskiej.Banderia Prutenorum Jana Długosza

1. Jerzy (Krzysztof) Kerzdorff (v. Gersdorf) ze Śląska, dowodził chorągwią św. Jerzego

2. FitzAlan (Ang) książe

3. Stafford (Ang)hrabia

4. Lovell (Ang)hrabia

5. Beauchamp (Ang)hrabia

6. Crequy (Fra)

7. Fauquembergues (Fra)

8. Auxerre (Fra)

9. Luksemburczycy

10. von Daun-Densborn (Luks)

11. Rakonczay (Węg)

12. Plantagenet (Ang)

13. Holland (Ang)

14. Warwick (Ang)

15. Offemont (Fra)

16. Preaux (Fra)

17. Bacqueville (Fra)

18. de la Marche (Fra)

19. Luxembourg (Luks)

20. von Schleiden (Luks)

21. Hungary (Węg)

Niestety, brak źródeł, które by podawały konkretnych rycerzy walczących w tej chorągwi, herby rodów zachodnich są raczej wynikiem hipotez. Wiemy ze zrudeł ze polacy wystawili 50 chorągwi, oprócz tego litwini wystawili 40 chorągwi, w tym tatarzy, żmudzini i inni. Nie chodzi nam o przebieg bitwy, bo została dokładnie opisana i prace wciąż trwają, chodzi o osoby które brały udział, Swenn Edkal podaje liczbę uczestników około 20000tys. uczestników po stronie polskiej. I tego się trzymam, dla mnie udało się ustalić około 135 osób.

M. był człowiekiem oddanym swej uczelni; w mowach zabiegał o poszanowanie praw i statutów Uniwersytetu, wzywał mistrzów i studentów do rewizji ich stosunku do społeczności uniwersyteckiej, do starań o pilność i cnoty moralneprzez zwierzak777 w Grunwald Brak komentarzy

Dzisiaj wyjątkowa rocznica, która mocno łączy się z projektem „Grunwald” — 15 lipca w 1410 roku odbyło się „spotkanie” pod Grunwaldem. Postanowiłem uczcić tą rocznicę dwoma rzeczami. Po pierwsze przemalowałem herby rycerzy z chorągwi św. Jerzego, rycerzy z zachodu, walczących po stronie krzyżaków. Chorągiew niesie oczywiście Jerzy (Krzysztof) Kerzdorff (v. Gersdorf) ze Śląska, dowódca tej chorągwi. Po jego prawej stronie galopuje rycerz z angielskiego rodu Stafford, a po lewej z herbem Luksemburczyków. Drugą rzeczą, którą uczciłem (a raczej czczę dalej) bitwę pod Grunwaldem, to rozpoczęcie malowania podstawki z polskim królem, a więc chorągiew rycerzy przybocznych. Jednym z nich będzie na pewno Mikołaj Morawiec z Kunaszówki h. Powała, który niósł proporzec królewski, a drugim chyba arcybiskup Mikołaj Trąba (wybrałem go ze względu na herb.

Wielka chorągiew Ziemi Krakowskiej

Wielka chorągiew Ziemi Krakowskiej (chorągiew elitarna)

1. Zyndram z Maszkowic herbu Słońce (dowodził chorągwią)

2. Marcin z Wrocimowic herbu PÓŁKOZY (chorąży)

3. Zawisza Czarny herbu SULIMA

4. Florian z Korytnicy herbu JELITA

5. Domarad z Kobylan herbu GRZYMALITA

6. Skarbek z Góry herbu HABDANK

7. Paweł Złodziej z Biskupic herbu NIESOBIA

8. Jan Warszawski herbu NAŁĘCZ

9. Stanisław z Charbinowic herbu SULIMA

10. Jaksa z Targowiska herbu LISChorągiew Mazowiecka Księcia Siemowita

CHORĄGIEW MAZOWIECKA Księcia Siemowita

1. Książę Ziemowit Mazowiecki

2. Stanisław Grad, Pan na Śrzeńsku DOŁĘGA Wojewoda Mazowiecki

3. Jędrzej z Golczewa, kasztelan płocki, najbogatszy komes na MazowszunPRAWDZIC oraz Prawdzice z Radzanowa

4. Mściszek z Kossobud herbu Pobóg

5. Jan Radzimiński h. Brodzicz był hetmanem księstwa mazowieckiego, prawdopodobnie d-ca jednaj z chorągwi

6. Jarosław z Iwna, Lubikowa, Pierzchna Grzymała, chorąży poznański

7. Junosza: de Przowo (Przowski), Straszowski, Smlodowski; Dersław z Klewa, Klemens z Rosprzy

8. Prawdzic: Paszko Radzanowski i jego potomstwo, o nazwiskach: Czebnowski, Kargoszyński, Porycki, Izbiński

9. Henryk z Radomina, Pierzchała

10. Sasin z Nieborowa kasztelan sochaczewski, Prawdzic

11. Marcin z Wyrzyska i Klonowa kasztelan inowrocławski, Rogala

12. Jastrzębiec, Przedpełski, Falęcki, Starczewski

13. Maciej z Łabiszyna, wojewoda inowrocławski, Leszczyc

14. Kuczaby w Gradzanowie, inna nazwa herbu: Paprzyca, Kuszaba

15. Jastrzębiec: Bolesta kasztelan wyszogrodzki

i ok. 150 innych rodzin, w tym: Budkowski, Sądzyński, Simowski, Zendzian, deBanty, Somowski, Szomański, Tlubicki, Będzisławski, Mojkowski, Nagórka, Niedrowski, Zalesicki, Bełkowski, Osiecki, Przedpełski, Rzestkowski, Witosławski. Chełstowski, Czeszewski, Krassowski, de Lukowiec, Chorzewski, Malewski, Man(i)kowski, Milewski, Necz

Ta Chorągiew to tak naprawdę dwie, u Długosza 21 i 22.Chorągiew Mazowiecka księcia Jana

CHORĄGIEW Mazowiecka KSIĘCIA JANA

1. Książę Janusz Czerski Mazowiecki, pan na Czyrsku i Warszawie

2. Pietrz Plikowic Rogala. Wojewoda Mazowiecki

3. Wigand z Powsina koło Warszawy warszewski

4. Bogorzowie w Gorze i Krzu

5. Dołęga: Baczewski

6. Grzymała: Grzymała, Zaleski

7. Pomian: Suski

8. Prawdzic: Paszko Radzanowski i jego potomstwo, o nazwiskach: Czebnowski, Kargoszyński, Porycki, Izbiński

9. Rola: Pilchowski

10. Ślepowron: Gawkowski, Sipniewski, Grochowarski

11. Trzaska: de Tyszki, Ponikiewski

12. Wieniawa: Srzednicki

13. Wierzbowa: Białobrzeski

14. GOZDAWA Gozdawici: Zdziary, Sądków, Ostrzyków

15. Jastrzębiec Przedpełski, Falęcki, Starczewski

16. Pobożnie Starczewo Pobodze

17. Sulimczyki Szawłów

18. Bończe Łubki Boycza (Modzele): Modzelewski

Chorągiew nadworna

CHORĄGIEW NADWORNA

1. Andrzej Ciołek z Żelechowa CIOŁEK

2. Jan ze Sprowy ODROWĄŻ

3. Mszczuj ze Skrzynna ŁABĘDŹ

4. Aleksander Gorajski KORCZAK

5. Mikołaj Powala z Taczowa POWALA

6. Sasin z Wyhucza POWALA

7. Mikołaj Kiełbasa

8. Przedpełk z Kopydłowa h. DryjaChorągiew Ziemi Wieluńskiej

1. Bieniasz h. Wierusz prawdopodobnie dowodził chorągwią

2. Klemens Wierusz starszy brat Bieniasza

3. Lutold z Wiktorowa

4. Kazimierz ze Stolca

5. Mikołaj z Kępna Starosta Bolesłąwiecki — prawdopodobnie chorąży

6. Jan Długosz z Niedzielska

7. Maciej z Borowna

Tam służyli żołnierze najemni ze Śląska. Czyli strzelcy, kusznicy, może trochę piechoty, jazda, ale nie-rycerska.

Pomieszani z Polakami z racji szczupłości stanu polskiego.Chorągiew ziemi sieradzkiej

1. Kasztelan Marcin z Kalinowej h. Zaręba, dowodził chorągwią

2. Jaśko ze Zgorzelic Łada (3 kopie)

3. Cztan z Rogowa Awdaniec (kudłaty, gruby)

4. opat Janko z Tulczy (Tulicki) — Jelita

5. Fulko de Lorche (gryf w herbie — czerwona jaka)

6. Zbyszko z Bogdańca, Tępa Podkowa

7. Macko z Bogdańca, Tępa Podkowa

8. Wilk z Brzozowej, Gozdawa

9. rycerz h. Janina

10. rycerz h. Doliwa

11. rycerz h. GierałtChorągiew Wielkopolska

Wg Długosza Wielkopolanie walczyli pod dwiema chorągwiami: ziemi poznańskiej — biały orzeł na czerwonym polu, i ziemi kaliskiej — na biało-czerwonej szachownicy ukoronowana głowa żubra z kolcem w nozdrzach. Wydaje się, że jest to błąd. Chorągwie tych ziem jeszcze wtedy nie istniały, wyodrębniły się ok. połowy XV wieku. Pod Grunwaldem Wielkopolanie walczyli więc pod godłem całej Wielkopolski, czyli w biało-czarnym szachowanym polu ukoronowana głowa żubra z kolcem w nozdrzach.

1. Jan z Czerniny kaszt. międzyrzecki Wierzbna

2. Jakub z Pruśca kaszt. rogoziński Grzymała

3. Jarosław z Gutów i Siedlca Grzymała

4. Przecław z Gutów i Siedlca Grzymała

5. Jaracz z Wełny Grzymała

6. Mroczko z Wełny Grzymała

7. Teodoryk z Międzychodu, Sobaczewa, Mościszek, Zajączkowa, brat Jarosława z Iwna Grzymała

8. Wierzbięta z Iwna, brat Jarosława z Iwna Grzymała

9. Mikołaj z Kępna Niesobia

10. Tomek z Węglerzyna i Przyłęku, starosta generalny wielkopolski Jelita

11. Mościc ze Stęszewa, kasztelan poznański Łodzia

12. Stefan z Karmina, Wieniawa

13. Iwan z Soboty, Wieniawa

14.

15.

16. Janusz z Tuliszkowa wg pieczęci z 1413 roku miał herb Dryja bez skosów tarcza dzielona w pas.Banderia prutenorum Jana Długosza

1. Jerzy (Krzysztof) Kerzdorff (v. Gersdorf) ze Śląska, dowodził chorągwią św. Jerzego

2. FitzAlan (Ang)

3. Stafford (Ang)

4. Lovell (Ang)

5. Beauchamp (Ang)

6. Crequy (Fra)

7. Fauquembergues (Fra)

8. Auxerre (Fra)

9. Luksemburczycy

10. von Daun-Densborn (Luks)

11. Rakonczay (Węg)

12. Plantagenet (Ang)

13. Holland (Ang)

14. Warwick (Ang)

15. Offemont (Fra)

16. Preaux (Fra)

17. Bacqueville (Fra)

18. de la Marche (Fra)

19. Luxembourg (Luks)

20. von Schleiden (Luks)

21. Hungary (Węg)

Niestety, brak źródeł, które by podawały konkretnych rycerzy walczących w tej chorągwi, herby rodów zachodnich są raczej wynikiem hipotez.Wielka chorągiew Ziemi Krakowskiej (chorągiew elitarna)

1. Zyndram z Maszkowic herbu Słońce (dowodził chorągwią)

2. Marcin z Wrocimowic herbu PÓŁKOZY (chorąży)

3. Zawisza Czarny herbu SULIMA

4. Florian z Korytnicy herbu JELITA

5. Domarad z Kobylan herbu GRZYMALITA

6. Skarbek z Góry herbu HABDANK

7. Paweł Złodziej z Biskupic herbu NIESOBIA

8. Jan Warszawski herbu NAŁĘCZ

9. Stanisław z Charbinowic herbu SULIMA

10. Jaksa z Targowiska herbu LISPrzyboczni Jagiełły

Na dobry początek — gwardie polskiego króla.

1. Król Władysław II Jagiełło. Wladislaus dei gracia Rex Polonie, nec non terrarum Cracovie, Sandomirie, Siradie, Lancicie, Cuyauie, Lituanie princeps supremus, Pomeranie, Russieque dominus et heres, etc.

2. Książe Ziemowit Młodszy

3. arcybiskup Mikołaj Trąba

4. Zbigniew z Oleśnicy

5. Jan Meżyk z Dąbrowy

6. Bieniawa z Białej; Wierusz; Bieniasz Wierusz szambelan, z pocztem paziów i pokojowców

7. Henryk (Hincza) z Rogowa

8. Zbigniew Czajka z Nowego Dworu

9. Dziwisz Marzacki

10. Książę litewski Fieduszko

11. Dobiesław Kobyła

12. Mikołaj Morawiec z Kunaszówki h. Powała. dzierżył proporzec królewskiRóżne chorągwie

Kilka innych chorągwi Polski pod Grunwaldem.

1. Chorągiew ziemi sandomierskiej

2. Chorągiew ziemi lubelskiej

3. Chorągiew przemyska

4. Chorągwie podolskie, podzielone na trzy ze względu na liczebność rycerzy

5. Chorągiew halicka

6. Chorągiew wojewody sandomierskiego Mikołaja z Michałowa

7. Chorągiew kasztelana wojnickiego Andrzeja z Tęczyna

8. Chorągiew podkomorzego krakowskiego Piotra Szafrańca z Pieskowej Skały

9. Chorągiew Dobiesława z Oleśnicy