Scooby-Doo i klątwa wilkołaka - ebook
Wydawnictwo:
Tłumacz:
Seria:
Data wydania:
8 czerwca 2020
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
Scooby-Doo i klątwa wilkołaka - ebook
Tajemnicza Spółka postanawia odwiedzić Ranczo Samotnego Wilka z okazji setnej rocznicy jego istnienia. Wizyta okazuje się wspaniałą przygodą w cowboyskim stylu. Ale tylko do pierwszej pełni księżyca. Tej nocy na ranczu dochodzi do mrożących krew w żyłach zdarzeń. Najgorsze, że pojawia się przerażający wilkołak, który kradnie złote podkowy – cowboyski talizman szczęścia i bogactwa. Cała nadzieja w Scoobym-Doo i jego przyjaciołach! Ale czy młodym detektywom uda się rozwikłać emocjonującą zagadkę nawiedzanego rancza?
| Kategoria: | Dla dzieci |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-66620-33-9 |
| Rozmiar pliku: | 5,2 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Rozdział 1
– Hop-siup! – zawołał donośnie Kudłaty, po czym z tylnego siedzenia Wehikułu Tajemnic niespodziewanie nadleciało wielkie lasso i zacisnęło się wokół ramion siedzącej obok kierowcy Velmy. Ta, zaskoczona, wypuściła z rąk książkę, którą czytała.
– Hej, chłopaki, dajcie sobie na wstrzymanie – upomniał ich Fred. – To niebezpieczne. Mogliście przecież udusić Velmę!
– Przepraszamy – zwrócił się do Velmy Kudłaty, który miał na głowie kowbojski kapelusz. – To tylko zabawa.
– Taaak, wybacz – dodał Scooby, również w kowbojskim kapeluszu.
Velma wyplątała się ze sznurka krępującego jej ramiona i zapytała:
– A tak swoją drogą, to po co wam to lasso?
– Ćwiczymy umiejętności kowbojskie. Mogą nam się przydać na ranczu – odparł Kudłaty.
Scooby wskoczył Kudłatemu na plecy i zawołał radośnie:
– Ruszaj, stara szkapo!
Kudłaty zarżał z uciechy i wszyscy wybuchnęli śmiechem, tymczasem Wehikuł Tajemnic minął właśnie drewnianą bramę.
– Hej, spójrzcie na to! – Daphne przestała chichotać i wskazała stojącą tuż za bramą rzeźbę przedstawiającą ogromnego wilka. Wyrzeźbione z kamienia zwierzę miało pełne wściekłości spojrzenie i wielkie, ostre zęby.
– To właśnie od tej rzeźby pochodzi nazwa tego miejsca: Ranczo Samotnego Wilka – przeczytała Velma w przewodniku.
– Gdy w dzieciństwie przyjeżdżałem tu z rodzicami, wieczorami opowiadano przy ognisku różne legendy. Najlepiej zapamiętałem właśnie tę o Samotnym Wilku – powiedział Fred. – Sto lat temu, kiedy przybyli w te strony pierwsi osadnicy, było tu mnóstwo wilków. Pewnej nocy, podczas pełni księżyca, pojawił się ogromny wilk i wszystkie wilki, które gnębiły mieszkańców rancza, gdzieś za nim poszły i nigdy nie wróciły. Właśnie wtedy właściciele rancza ustawili tego ogromnego wilka z kamienia, żeby zawsze strzegł ich domostwa.
– Niektórzy ludzie wierzyli nawet, że ich wybawca nie był wilkiem, tylko wilkołakiem – dodała Velma. – Krążą też opowieści o tym, że dusza tego wilkołaka została uwięziona w kamiennej figurze i tak długo, jak w niej pozostanie, ranczo będzie bezpieczne.
– Co za potworna historia – jęknął Kudłaty. – To miejsce przestaje mi się podobać.
– Nie panikuj – zwrócił się do niego Fred. – To tylko stare bajdy. Poza tym nie ma tu nic strasznego. Byłem tu wiele razy jako dzieciak i nigdy nic mi się nie stało.
– Fred, uważaj! – zawołała Daphne.
Fred zahamował gwałtownie, bo przed maską samochodu nagle pojawił się jakiś człowiek. Nieznajomy wyglądał naprawdę strasznie: miał pociągłą twarz o bardzo ostrych rysach i szopę potarganych włosów sterczących spod kapelusza. W ręku trzymał coś, co przypominało wielki młotek.
– Ratunku! – zawył Scooby i razem z Kudłatym wskoczyli pod siedzenie.
Nieznajomy patrzył zza szyby Wehikułu Tajemnic na sparaliżowanych strachem podróżników. Jego szare jak kamień oczy rzucały dzikie błyski.
– Dziś jest pełnia księżyca – przemówił. – Lepiej stąd zmykajcie, zanim wilkołak dobierze się wam do skóry.
Po tych słowach zaczął się powoli cofać, nie spuszczając wzroku z siedzących w samochodzie członków Tajemniczej Spółki. Gdy odszedł już spory kawałek, nagle odwrócił się i pobiegł w las.
– O rety! – zawołała Velma. – Kto to był?
– Nie mam pojęcia – odparł Fred. – Nigdy go tu nie widziałem.
– Czy już sobie po-po-poszedł? – wyksztusił Kudłaty, wychylając głowę spod siedzenia.
– Tak, możecie wyjść – powiedziała Daphne.
– Hej, chyba jeszcze nie jest za późno, żeby zawrócić? – zapytał Kudłaty. – Ja i Scooby właśnie sobie przypomnieliśmy, że musimy koniecznie pojechać gdzie indziej.
– To znaczy gdzie? – zainteresowała się Daphne.
– Gdziekolwiek, byle nie było tam wilkołaków! – zawołał Kudłaty.
Fred wrzucił bieg i Wehikuł Tajemnic ruszył w dalszą drogę.
– Nie dajmy się zwariować – powiedział Fred. – Nie powinniśmy się przejmować bredniami jakiegoś pomyleńca.
– No tak, więc jednak jest już za późno – jęknął Kudłaty przerażonym głosem.
– Jeśli teraz zawrócimy, stracicie kolację – przypomniała Daphne.
– I ognisko, na którym mamy piec kiełbaski – dodała Velma.
– Kiełbaski? – zapytał Scooby z rozmarzonym uśmiechem.
Kudłaty i Scooby popatrzyli na siebie, po czym nachylili się i szeptali coś przez chwilę.
– Postanowiliśmy, że lepiej będzie, jeśli jednak zostaniemy na ognisku – oświadczył głośno Kudłaty.
– Co sprawiło, że tak nagle zmieniliście decyzję? – zapytała Velma z udawanym zdziwieniem.
– Wilkołak – odparł Kudłaty.
Velma, Daphne i Fred, tym razem naprawdę zaskoczeni, spojrzeli na przyjaciół.
– No bo jeśli dzisiejszej nocy rzeczywiście pojawi się tu wilkołak, obudzony po stuletnim śnie – wyjaśnił Kudłaty – to będzie bardzo głodny. A jak będzie głodny, to zajmie się pożeraniem przygotowanych na kolację przysmaków, a nas, ognisko i kiełbaski zostawi w spokoju!
Pozostali członkowie Tajemniczej Spółki wybuchnęli śmiechem.
Po chwili Fred zaparkował samochód na parkingu przeznaczonym dla gości.
– Hop-siup! – zawołał donośnie Kudłaty, po czym z tylnego siedzenia Wehikułu Tajemnic niespodziewanie nadleciało wielkie lasso i zacisnęło się wokół ramion siedzącej obok kierowcy Velmy. Ta, zaskoczona, wypuściła z rąk książkę, którą czytała.
– Hej, chłopaki, dajcie sobie na wstrzymanie – upomniał ich Fred. – To niebezpieczne. Mogliście przecież udusić Velmę!
– Przepraszamy – zwrócił się do Velmy Kudłaty, który miał na głowie kowbojski kapelusz. – To tylko zabawa.
– Taaak, wybacz – dodał Scooby, również w kowbojskim kapeluszu.
Velma wyplątała się ze sznurka krępującego jej ramiona i zapytała:
– A tak swoją drogą, to po co wam to lasso?
– Ćwiczymy umiejętności kowbojskie. Mogą nam się przydać na ranczu – odparł Kudłaty.
Scooby wskoczył Kudłatemu na plecy i zawołał radośnie:
– Ruszaj, stara szkapo!
Kudłaty zarżał z uciechy i wszyscy wybuchnęli śmiechem, tymczasem Wehikuł Tajemnic minął właśnie drewnianą bramę.
– Hej, spójrzcie na to! – Daphne przestała chichotać i wskazała stojącą tuż za bramą rzeźbę przedstawiającą ogromnego wilka. Wyrzeźbione z kamienia zwierzę miało pełne wściekłości spojrzenie i wielkie, ostre zęby.
– To właśnie od tej rzeźby pochodzi nazwa tego miejsca: Ranczo Samotnego Wilka – przeczytała Velma w przewodniku.
– Gdy w dzieciństwie przyjeżdżałem tu z rodzicami, wieczorami opowiadano przy ognisku różne legendy. Najlepiej zapamiętałem właśnie tę o Samotnym Wilku – powiedział Fred. – Sto lat temu, kiedy przybyli w te strony pierwsi osadnicy, było tu mnóstwo wilków. Pewnej nocy, podczas pełni księżyca, pojawił się ogromny wilk i wszystkie wilki, które gnębiły mieszkańców rancza, gdzieś za nim poszły i nigdy nie wróciły. Właśnie wtedy właściciele rancza ustawili tego ogromnego wilka z kamienia, żeby zawsze strzegł ich domostwa.
– Niektórzy ludzie wierzyli nawet, że ich wybawca nie był wilkiem, tylko wilkołakiem – dodała Velma. – Krążą też opowieści o tym, że dusza tego wilkołaka została uwięziona w kamiennej figurze i tak długo, jak w niej pozostanie, ranczo będzie bezpieczne.
– Co za potworna historia – jęknął Kudłaty. – To miejsce przestaje mi się podobać.
– Nie panikuj – zwrócił się do niego Fred. – To tylko stare bajdy. Poza tym nie ma tu nic strasznego. Byłem tu wiele razy jako dzieciak i nigdy nic mi się nie stało.
– Fred, uważaj! – zawołała Daphne.
Fred zahamował gwałtownie, bo przed maską samochodu nagle pojawił się jakiś człowiek. Nieznajomy wyglądał naprawdę strasznie: miał pociągłą twarz o bardzo ostrych rysach i szopę potarganych włosów sterczących spod kapelusza. W ręku trzymał coś, co przypominało wielki młotek.
– Ratunku! – zawył Scooby i razem z Kudłatym wskoczyli pod siedzenie.
Nieznajomy patrzył zza szyby Wehikułu Tajemnic na sparaliżowanych strachem podróżników. Jego szare jak kamień oczy rzucały dzikie błyski.
– Dziś jest pełnia księżyca – przemówił. – Lepiej stąd zmykajcie, zanim wilkołak dobierze się wam do skóry.
Po tych słowach zaczął się powoli cofać, nie spuszczając wzroku z siedzących w samochodzie członków Tajemniczej Spółki. Gdy odszedł już spory kawałek, nagle odwrócił się i pobiegł w las.
– O rety! – zawołała Velma. – Kto to był?
– Nie mam pojęcia – odparł Fred. – Nigdy go tu nie widziałem.
– Czy już sobie po-po-poszedł? – wyksztusił Kudłaty, wychylając głowę spod siedzenia.
– Tak, możecie wyjść – powiedziała Daphne.
– Hej, chyba jeszcze nie jest za późno, żeby zawrócić? – zapytał Kudłaty. – Ja i Scooby właśnie sobie przypomnieliśmy, że musimy koniecznie pojechać gdzie indziej.
– To znaczy gdzie? – zainteresowała się Daphne.
– Gdziekolwiek, byle nie było tam wilkołaków! – zawołał Kudłaty.
Fred wrzucił bieg i Wehikuł Tajemnic ruszył w dalszą drogę.
– Nie dajmy się zwariować – powiedział Fred. – Nie powinniśmy się przejmować bredniami jakiegoś pomyleńca.
– No tak, więc jednak jest już za późno – jęknął Kudłaty przerażonym głosem.
– Jeśli teraz zawrócimy, stracicie kolację – przypomniała Daphne.
– I ognisko, na którym mamy piec kiełbaski – dodała Velma.
– Kiełbaski? – zapytał Scooby z rozmarzonym uśmiechem.
Kudłaty i Scooby popatrzyli na siebie, po czym nachylili się i szeptali coś przez chwilę.
– Postanowiliśmy, że lepiej będzie, jeśli jednak zostaniemy na ognisku – oświadczył głośno Kudłaty.
– Co sprawiło, że tak nagle zmieniliście decyzję? – zapytała Velma z udawanym zdziwieniem.
– Wilkołak – odparł Kudłaty.
Velma, Daphne i Fred, tym razem naprawdę zaskoczeni, spojrzeli na przyjaciół.
– No bo jeśli dzisiejszej nocy rzeczywiście pojawi się tu wilkołak, obudzony po stuletnim śnie – wyjaśnił Kudłaty – to będzie bardzo głodny. A jak będzie głodny, to zajmie się pożeraniem przygotowanych na kolację przysmaków, a nas, ognisko i kiełbaski zostawi w spokoju!
Pozostali członkowie Tajemniczej Spółki wybuchnęli śmiechem.
Po chwili Fred zaparkował samochód na parkingu przeznaczonym dla gości.
więcej..
