Scooby-Doo! I Szalony jaskiniowiec - ebook
Wydawnictwo:
Tłumacz:
Seria:
Data wydania:
8 czerwca 2020
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
Scooby-Doo! I Szalony jaskiniowiec - ebook
Każdy kto przepada za jazdą figurową na lodzie marzyłby o wytrawnym nauczycielu od kroków, skoków i piruetów. Wyobraźcie sobie radość Daphne, kiedy okazało się, że będzie mogła doskonalić swoje umiejętności łyżwiarskie z samą mistrzynią olimpijską Betty Kunkle. Ale co to za pech! Betty nie może odnaleźć swoich ukochanych srebrnych łyżew! Detektywi z Tajemniczej Spółki podejmują się rozwiązać tę tajemniczą zagadkę. I tu totalne zaskoczenie! Przestępcą okazuje się być… prehistoryczny jaskiniowiec! Podobno spędził wieki zamrożony w lodzie! Czy Scooby-Doo i jego przyjaciele zdołają schwytać go i umieścić tam, skąd przybył – w bryle lodu?
| Kategoria: | Dla dzieci |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-66620-73-5 |
| Rozmiar pliku: | 5,0 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Rozdział 1
– Hej, a kto mi wypił całą moją gorącą czekoladę? – zawołał Kudłaty z tylnego siedzenia Wehikułu Tajemnic.
– Jaką znowu gorącą czekoladę? – spytała Velma.
– Ano taką znowu gorącą czekoladę, którą wiozłem sobie, żeby wypić na lodowisku, kiedy zmarznę – odparł Kudłaty. – Czy to ty wypiłeś, Fred?
– Przecież ja cały czas prowadzę – padła odpowiedź znad kierownicy.
– A to może ty, Daphne? – Kudłaty najwyraźniej prowadził śledztwo. – W porównaniu z tym, co było przy zakupach, wyglądasz, jakbyś się czymś rozgrzała.
– To dlatego, że mam na sobie kostium łyżwiarski – wyjaśniła Daphne.
– Ej, detektywie, nie patrz tak na mnie! – zawołała Velma. – Ja nie znoszę gorącej czekolady.
W tej sytuacji pozostał już tylko jeden podejrzany. Kudłaty odwrócił się i popatrzył na swojego przyjaciela, który wyglądał przez tylne okno Wehikułu i pogwizdywał od niechcenia.
– Scooby-Doo? – zaczął Kudłaty z nutką podejrzliwości w głosie.
– O co chodzi? – zapytał Scooby niewinnie.
– Czy wypiłeś moją gorącą czekoladę? – kontynuował dochodzenie Kudłaty.
Scooby odwrócił się, kręcąc przecząco głową.
– Jasne, że nie – zaszczekał.
Fred zerknął do tyłu przez lusterko i wybuchnął śmiechem. Daphne i Velma spojrzały na Scooby’ego i również zaczęły się śmiać.
– Z czego się śmiejecie? – zapytał Scooby.
– Scooby, daj spokój. Albo jesteś kiepskim kłamcą, albo zapuściłeś sobie czekoladową brodę i wąsy – żartował Kudłaty wyraźnie zadowolony ze swojego dowcipu.
Scooby zaczął zezować, żeby zobaczyć swoje wąsy. Oblizał sobie nos i wąsy, a następnie przełknął resztki czekolady z głośnym mlaśnięciem.
– Che, che! Che, che, che! – zachichotał.
– Nic się nie martw, Kudłatku – pocieszała go Velma. – Tam, gdzie się wybieramy, na pewno nie zabraknie gorącej czekolady.
– Ale pamiętajcie, nie jedziemy na kryte lodowisko, żeby pić gorącą czekoladę – upomniał ich Fred. – Jedziemy, żeby Daphne mogła pojeździć na łyżwach z Betty Kunkle.
Kudłaty i Scooby ryknęli śmiechem, gdy usłyszeli to nazwisko.
– A kto to jest ta Betty Kunkle? – zapytał Kudłaty, chichocząc, gdy wymawiał nazwisko.
– Do niedawna była czołową zawodniczką na świecie w łyżwiarstwie figurowym – wyjaśniła Daphne. – Zdobyła złoty medal olimpijski na ostatnich igrzyskach. No a teraz postanowiła rozpocząć karierę jako łyżwiarka rewiowa. I oto, dlaczego jest tutaj. Dziś wieczorem ma się odbyć jej debiut, pierwsze przedstawienie „Srebrne Łyżwy Betty Kunkle – Arktyczna Rewia na Lodzie”.
– Skoro tak, to po co jedziemy tam w środku dnia? – dziwił się Kudłaty.
– Ponieważ Daphne wygrała ten konkurs łyżwiarski w centrum handlowym. Co, nie pamiętasz? – Włączyła się do rozmowy Velma. – Główną nagrodą była możliwość pojeżdżenia razem z Betty Kunkle.
Kudłaty zaśmiał się znowu.
– Co cię tak śmieszy? – obruszyła się Daphne.
– Nie mam pojęcia, Daphne – odparł Kudłaty.
– Chyba to nazwisko. Ile razy je słyszę, chce mi się śmiać.
– Radzę ci jednak poćwiczyć samokontrolę – ostrzegła go Daphne. – Nie zrób nam wstydu, kiedy ją spotkamy.
– Spotkamy kogo? – spytał Kudłaty.
– Betty Kunkle. – Daphne wzruszyła ramionami.
Scooby natychmiast zaczął chichotać, natomiast Kudłaty starał się opanować wesołość. Po chwili jednak parsknął śmiechem. Jeszcze moment i Kudłaty wraz ze Scoobym tarzali się ze śmiechu po podłodze z tyłu samochodu.
– O Boziu! – westchnęła Velma.
– Ej, koledzy, dajcie już sobie na wstrzymanie – strofował ich Fred. – Wjeżdżamy właśnie na teren lodowiska. Pamiętajcie, co mówiła Daphne. Nie róbcie wstydu.
– Wiadomo, o co chodzi. Mamy się nie śmiać z nazwiska tej Betty jak jej tam – zauważył Kudłaty.
– I nie wpakujcie się w żadne tarapaty – upominała ich Daphne.
– Spokooojnie. W jakie niby tarapaty moglibyśmy się wpakować na krytym lodowisku? – dziwił się Kudłaty.
– Ani nie wiemy, ani nie chcemy się dowiedzieć! – ucięła dyskusję Velma.
– Hej, a kto mi wypił całą moją gorącą czekoladę? – zawołał Kudłaty z tylnego siedzenia Wehikułu Tajemnic.
– Jaką znowu gorącą czekoladę? – spytała Velma.
– Ano taką znowu gorącą czekoladę, którą wiozłem sobie, żeby wypić na lodowisku, kiedy zmarznę – odparł Kudłaty. – Czy to ty wypiłeś, Fred?
– Przecież ja cały czas prowadzę – padła odpowiedź znad kierownicy.
– A to może ty, Daphne? – Kudłaty najwyraźniej prowadził śledztwo. – W porównaniu z tym, co było przy zakupach, wyglądasz, jakbyś się czymś rozgrzała.
– To dlatego, że mam na sobie kostium łyżwiarski – wyjaśniła Daphne.
– Ej, detektywie, nie patrz tak na mnie! – zawołała Velma. – Ja nie znoszę gorącej czekolady.
W tej sytuacji pozostał już tylko jeden podejrzany. Kudłaty odwrócił się i popatrzył na swojego przyjaciela, który wyglądał przez tylne okno Wehikułu i pogwizdywał od niechcenia.
– Scooby-Doo? – zaczął Kudłaty z nutką podejrzliwości w głosie.
– O co chodzi? – zapytał Scooby niewinnie.
– Czy wypiłeś moją gorącą czekoladę? – kontynuował dochodzenie Kudłaty.
Scooby odwrócił się, kręcąc przecząco głową.
– Jasne, że nie – zaszczekał.
Fred zerknął do tyłu przez lusterko i wybuchnął śmiechem. Daphne i Velma spojrzały na Scooby’ego i również zaczęły się śmiać.
– Z czego się śmiejecie? – zapytał Scooby.
– Scooby, daj spokój. Albo jesteś kiepskim kłamcą, albo zapuściłeś sobie czekoladową brodę i wąsy – żartował Kudłaty wyraźnie zadowolony ze swojego dowcipu.
Scooby zaczął zezować, żeby zobaczyć swoje wąsy. Oblizał sobie nos i wąsy, a następnie przełknął resztki czekolady z głośnym mlaśnięciem.
– Che, che! Che, che, che! – zachichotał.
– Nic się nie martw, Kudłatku – pocieszała go Velma. – Tam, gdzie się wybieramy, na pewno nie zabraknie gorącej czekolady.
– Ale pamiętajcie, nie jedziemy na kryte lodowisko, żeby pić gorącą czekoladę – upomniał ich Fred. – Jedziemy, żeby Daphne mogła pojeździć na łyżwach z Betty Kunkle.
Kudłaty i Scooby ryknęli śmiechem, gdy usłyszeli to nazwisko.
– A kto to jest ta Betty Kunkle? – zapytał Kudłaty, chichocząc, gdy wymawiał nazwisko.
– Do niedawna była czołową zawodniczką na świecie w łyżwiarstwie figurowym – wyjaśniła Daphne. – Zdobyła złoty medal olimpijski na ostatnich igrzyskach. No a teraz postanowiła rozpocząć karierę jako łyżwiarka rewiowa. I oto, dlaczego jest tutaj. Dziś wieczorem ma się odbyć jej debiut, pierwsze przedstawienie „Srebrne Łyżwy Betty Kunkle – Arktyczna Rewia na Lodzie”.
– Skoro tak, to po co jedziemy tam w środku dnia? – dziwił się Kudłaty.
– Ponieważ Daphne wygrała ten konkurs łyżwiarski w centrum handlowym. Co, nie pamiętasz? – Włączyła się do rozmowy Velma. – Główną nagrodą była możliwość pojeżdżenia razem z Betty Kunkle.
Kudłaty zaśmiał się znowu.
– Co cię tak śmieszy? – obruszyła się Daphne.
– Nie mam pojęcia, Daphne – odparł Kudłaty.
– Chyba to nazwisko. Ile razy je słyszę, chce mi się śmiać.
– Radzę ci jednak poćwiczyć samokontrolę – ostrzegła go Daphne. – Nie zrób nam wstydu, kiedy ją spotkamy.
– Spotkamy kogo? – spytał Kudłaty.
– Betty Kunkle. – Daphne wzruszyła ramionami.
Scooby natychmiast zaczął chichotać, natomiast Kudłaty starał się opanować wesołość. Po chwili jednak parsknął śmiechem. Jeszcze moment i Kudłaty wraz ze Scoobym tarzali się ze śmiechu po podłodze z tyłu samochodu.
– O Boziu! – westchnęła Velma.
– Ej, koledzy, dajcie już sobie na wstrzymanie – strofował ich Fred. – Wjeżdżamy właśnie na teren lodowiska. Pamiętajcie, co mówiła Daphne. Nie róbcie wstydu.
– Wiadomo, o co chodzi. Mamy się nie śmiać z nazwiska tej Betty jak jej tam – zauważył Kudłaty.
– I nie wpakujcie się w żadne tarapaty – upominała ich Daphne.
– Spokooojnie. W jakie niby tarapaty moglibyśmy się wpakować na krytym lodowisku? – dziwił się Kudłaty.
– Ani nie wiemy, ani nie chcemy się dowiedzieć! – ucięła dyskusję Velma.
więcej..
