Scooby-Doo! I Upiorny strach na wróble - ebook
Wydawnictwo:
Tłumacz:
Seria:
Data wydania:
24 czerwca 2020
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
Scooby-Doo! I Upiorny strach na wróble - ebook
Czy przedzierałeś się kiedyś przez pole kukurydzy? Istny labirynt, zauważyłeś? Na pewno maskujące właściwości liści kukurydzy dostrzegł farmer Dalrymple, w którego gospodarstwie agroturystycznym przebywają Scooby-Doo z przyjaciółmi. Zbudował z kukurydzy wielki labirynt, z którego zamierza uczynić największą atrakcją turystyczną regionu. Ale co to? Podczas premierowego pokazu upiorny strach na wróble porywa Daphne! Tajemnicza Spółka rusza przyjaciółce na ratunek. Nie będzie to łatwe!
| Kategoria: | Dla dzieci |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-66620-82-7 |
| Rozmiar pliku: | 4,8 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Rozdział 1
– Fred, jesteś pewien, że nie zabłądziliśmy? – spytał Kudłaty z tylnego siedzenia Wehikułu Tajemnic. – Mam wrażenie, że jedziemy tak już od kilku dni.
– Kudłaty, ta jazda nie trwa więcej niż czterdzieści pięć minut – wtrąciła się Velma.
– No co ty? Mój brzuch uważa, że jedziemy już co najmniej czterdzieści pięć godzin – stwierdził Kudłaty. – Kiedy będziemy mogli się zatrzymać na jakieś małe co nieco?
– Nigdzie się nie zatrzymujemy, dopóki nie dotrzemy do Farmy Dalrymple. – Fred pozostał nieugięty.
– Wieziesz mnie i Scooby’ego setki kilometrów z dala od cywilizacji po to, by wylądować na jakiejś farmie? – Kudłaty aż się złapał za swoją kudłatą głowę. – My nie przepadamy za wiejskimi gospodarstwami. Nie ma tam nic ciekawego.
– Taaa, nic ciekawego – zawtórował przyjacielowi Scooby.
– Myślę, że akurat to wam się spodoba – włączyła się Daphne. – To jest gospodarstwo agroturystyczne z mnóstwem atrakcji. Mają tam zwierzęcy dzieciniec i szkółkę jazdy na kucykach.
– Oraz przejażdżki na sianie – dodał Fred.
Kudłaty i Scooby spojrzeli na siebie wymownie i zaczęli udawać ziewające hipopotamy.
– I organizują tam grille dla setek osób – dorzuciła od niechcenia Velma.
Scooby postawił uszy na sztorc.
– Grille? – zapytał.
– Trzeba było tak od razu – ożywił się Kudłaty. – Scooby i ja uwielbiamy farmy.
Daphne spojrzała przez okno samochodu. Przy drodze stał ogromny billboard.
– TEREN POD BUDOWĘ LUKSUSOWEGO OSIEDLA WILLOWEGO „FARMY SHEPARDA” – przeczytała. – O mamciu, pazerność tych deweloperów nie zna granic. Nie można patrzeć, jak pożerają każdą podmiejską farmę, na którą skierują swoje ślepia.
– Racja. Wkrótce nie pozostanie tu ani jedno wiejskie gospodarstwo – zgodziła się Velma.
Tuż za billboardem czujne oczy detektywów dostrzegły na poboczu drogi małą, wypisaną odręcznie tabliczkę.
– DO WIELKIEGO KUKURYDZIANEGO LABIRYNTU DALRYMPLE – przeczytała Daphne.
– Do wielkiego czego? – zapytał zbity z tropu Kudłaty.
– Kukurydzianego labiryntu – odparła Velma ze stoickim spokojem. – To gigantyczny labirynt powycinany w polu kukurydzy. Jedyne tego typu przedsięwzięcie, o jakim słyszałam.
– Jego oficjalne otwarcie ma nastąpić jutro, ale właściciel umożliwił nam pokaz przedpremierowy już dzisiaj – wyjaśniła Daphne. – Przygotowuję relację z tego wydarzenia dla szkolnej gazety, pamiętacie?
Fred skierował Wehikuł Tajemnic na wąską polną drogę. Po obu jej stronach rosły wysokie łodygi kukurydzy. Nagle spośród gęstwiny roślin na środek drogi wybiegł strach na wróble. Fred musiał wykazać się nie lada refleksem, by zahamować w porę.
– Rety! – wrzasnął Kudłaty. – To jakiś strajkujący strach na wróble, któremu odechciało się pracować!
Strach podbiegł do vana i wyciągnął w kierunku przedniej szyby wielki transparent.
– PŁAĆ ALBO OPUŚĆ TEN TEREN! – przeczytał Fred.
– Co to niby ma znaczyć? – zdziwiła się Daphne.
– Moim zdaniem to oznacza, że musimy kupić bilety wstępu – stwierdziła Velma.
– Albo że ten pan upiorny strach nas sobie tutaj nie życzy! – wtrącił Kudłaty. – Powinniśmy zawrócić i pojechać z powrotem do miasta.
Strach na wróble zaryczał groźnie na detektywów i zniknął między wysokimi łodygami kukurydzy.
– Dziwna sprawa z tym strachem na wróble – mruknęła Velma.
– Daphne, musisz koniecznie zapytać o niego pana Dalrymple podczas wywiadu – powiedział Fred.
– Już dodałam tę sprawę do listy pytań, jakie mam zadać – odparła Daphne, pokazując swój notes.
Po chwili zatrzymali się przed okazałym czerwonym budynkiem. Po jednej jego stronie znajdowała się wielka zagroda dla owiec, kóz i innych zwierząt. Ogromne kopce siana otaczały farmę pana Dalrymple. Trochę dalej przed domem zaparkowanych było jeszcze kilka aut.
– Jesteśmy na miejscu! – zawołał Fred. – Wysiadka!
Gdy tylko detektywi wysypali się z Wehikułu Tajemnic, Scooby poczuł nieznośne łaskotanie w nosie.
– AAAAA PSIK! – kichnął z całych sił.
– Na zdrowie, Scooby – powiedziała Velma.
– O co chodzi, kolego? – spytał Kudłaty. – Jakaś alergia?
– Katar sienny – skinął głową Scooby. – AAA PSIK!
– Biedny Scooby – powiedziała Daphne. – Zostaniemy tylko tak długo, żebym mogła pogadać z panem Dalrymple. I zaraz potem wracamy do domu.
– Ej, chwila, chwila – zaprotestował Kudłaty. – Nie po to jechaliśmy taki kawał, żeby zaraz zawrócić i jechać z powrotem. A co z tym wielkim grillowaniem na farmie?
– Czy już ci lepiej, Scooby? – spytała Velma.
– Jasna sprawa – psik! – szczeknął Scooby.
– Taki właśnie jest mój przyjaciel, cały on! W sprawach najwyższej wagi zawsze myśli brzuchem, a nie nosem! – Kudłaty był dumny ze swego druha.
– Fred, jesteś pewien, że nie zabłądziliśmy? – spytał Kudłaty z tylnego siedzenia Wehikułu Tajemnic. – Mam wrażenie, że jedziemy tak już od kilku dni.
– Kudłaty, ta jazda nie trwa więcej niż czterdzieści pięć minut – wtrąciła się Velma.
– No co ty? Mój brzuch uważa, że jedziemy już co najmniej czterdzieści pięć godzin – stwierdził Kudłaty. – Kiedy będziemy mogli się zatrzymać na jakieś małe co nieco?
– Nigdzie się nie zatrzymujemy, dopóki nie dotrzemy do Farmy Dalrymple. – Fred pozostał nieugięty.
– Wieziesz mnie i Scooby’ego setki kilometrów z dala od cywilizacji po to, by wylądować na jakiejś farmie? – Kudłaty aż się złapał za swoją kudłatą głowę. – My nie przepadamy za wiejskimi gospodarstwami. Nie ma tam nic ciekawego.
– Taaa, nic ciekawego – zawtórował przyjacielowi Scooby.
– Myślę, że akurat to wam się spodoba – włączyła się Daphne. – To jest gospodarstwo agroturystyczne z mnóstwem atrakcji. Mają tam zwierzęcy dzieciniec i szkółkę jazdy na kucykach.
– Oraz przejażdżki na sianie – dodał Fred.
Kudłaty i Scooby spojrzeli na siebie wymownie i zaczęli udawać ziewające hipopotamy.
– I organizują tam grille dla setek osób – dorzuciła od niechcenia Velma.
Scooby postawił uszy na sztorc.
– Grille? – zapytał.
– Trzeba było tak od razu – ożywił się Kudłaty. – Scooby i ja uwielbiamy farmy.
Daphne spojrzała przez okno samochodu. Przy drodze stał ogromny billboard.
– TEREN POD BUDOWĘ LUKSUSOWEGO OSIEDLA WILLOWEGO „FARMY SHEPARDA” – przeczytała. – O mamciu, pazerność tych deweloperów nie zna granic. Nie można patrzeć, jak pożerają każdą podmiejską farmę, na którą skierują swoje ślepia.
– Racja. Wkrótce nie pozostanie tu ani jedno wiejskie gospodarstwo – zgodziła się Velma.
Tuż za billboardem czujne oczy detektywów dostrzegły na poboczu drogi małą, wypisaną odręcznie tabliczkę.
– DO WIELKIEGO KUKURYDZIANEGO LABIRYNTU DALRYMPLE – przeczytała Daphne.
– Do wielkiego czego? – zapytał zbity z tropu Kudłaty.
– Kukurydzianego labiryntu – odparła Velma ze stoickim spokojem. – To gigantyczny labirynt powycinany w polu kukurydzy. Jedyne tego typu przedsięwzięcie, o jakim słyszałam.
– Jego oficjalne otwarcie ma nastąpić jutro, ale właściciel umożliwił nam pokaz przedpremierowy już dzisiaj – wyjaśniła Daphne. – Przygotowuję relację z tego wydarzenia dla szkolnej gazety, pamiętacie?
Fred skierował Wehikuł Tajemnic na wąską polną drogę. Po obu jej stronach rosły wysokie łodygi kukurydzy. Nagle spośród gęstwiny roślin na środek drogi wybiegł strach na wróble. Fred musiał wykazać się nie lada refleksem, by zahamować w porę.
– Rety! – wrzasnął Kudłaty. – To jakiś strajkujący strach na wróble, któremu odechciało się pracować!
Strach podbiegł do vana i wyciągnął w kierunku przedniej szyby wielki transparent.
– PŁAĆ ALBO OPUŚĆ TEN TEREN! – przeczytał Fred.
– Co to niby ma znaczyć? – zdziwiła się Daphne.
– Moim zdaniem to oznacza, że musimy kupić bilety wstępu – stwierdziła Velma.
– Albo że ten pan upiorny strach nas sobie tutaj nie życzy! – wtrącił Kudłaty. – Powinniśmy zawrócić i pojechać z powrotem do miasta.
Strach na wróble zaryczał groźnie na detektywów i zniknął między wysokimi łodygami kukurydzy.
– Dziwna sprawa z tym strachem na wróble – mruknęła Velma.
– Daphne, musisz koniecznie zapytać o niego pana Dalrymple podczas wywiadu – powiedział Fred.
– Już dodałam tę sprawę do listy pytań, jakie mam zadać – odparła Daphne, pokazując swój notes.
Po chwili zatrzymali się przed okazałym czerwonym budynkiem. Po jednej jego stronie znajdowała się wielka zagroda dla owiec, kóz i innych zwierząt. Ogromne kopce siana otaczały farmę pana Dalrymple. Trochę dalej przed domem zaparkowanych było jeszcze kilka aut.
– Jesteśmy na miejscu! – zawołał Fred. – Wysiadka!
Gdy tylko detektywi wysypali się z Wehikułu Tajemnic, Scooby poczuł nieznośne łaskotanie w nosie.
– AAAAA PSIK! – kichnął z całych sił.
– Na zdrowie, Scooby – powiedziała Velma.
– O co chodzi, kolego? – spytał Kudłaty. – Jakaś alergia?
– Katar sienny – skinął głową Scooby. – AAA PSIK!
– Biedny Scooby – powiedziała Daphne. – Zostaniemy tylko tak długo, żebym mogła pogadać z panem Dalrymple. I zaraz potem wracamy do domu.
– Ej, chwila, chwila – zaprotestował Kudłaty. – Nie po to jechaliśmy taki kawał, żeby zaraz zawrócić i jechać z powrotem. A co z tym wielkim grillowaniem na farmie?
– Czy już ci lepiej, Scooby? – spytała Velma.
– Jasna sprawa – psik! – szczeknął Scooby.
– Taki właśnie jest mój przyjaciel, cały on! W sprawach najwyższej wagi zawsze myśli brzuchem, a nie nosem! – Kudłaty był dumny ze swego druha.
więcej..
