Scooby-Doo! I Wampir - ebook
Wydawnictwo:
Tłumacz:
Seria:
Data wydania:
24 czerwca 2020
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
Scooby-Doo! I Wampir - ebook
W eleganckim hotelu Brickstone ma się odbyć wielka aukcja cennych przedmiotów. W czasie wieczoru poprzedzającego aukcję charytatywną w hotelu trwają gorączkowe przygotowania do imprezy, w których uczestniczą członkowie Tajemniczej Spółki. Tak się składa, że tego wieczoru przypadło święto Halloween. Wszędzie pełno jest roześmianych przebierańców. Ale oto jeden z halloweenowych wampirów kradnie zabytkowy medalion pochodzący z Transylwanii, ojczyzny Draculi. O zgrozo! To chyba nie jest żart! Organizatorzy aukcji są przerażeni zniknięciem cennego klejnotu. Czy Scooby-Doo i jego przyjaciele zdołają zdemaskować fałszywego przebierańca?
| Kategoria: | Dla dzieci |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-66620-84-1 |
| Rozmiar pliku: | 5,1 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Rozdział 1
– Dawajcie ciacha albo napędzę wam stracha! – warczał Scooby, siedząc na tylnym siedzeniu Wehikułu Tajemnic i podstawiając pod nos siedzącym z przodu przyjaciołom papierową torbę z supermarketu.
– Wybacz, Scooby, ale nas na to nie nabierzesz – odparł Fred.
– Auuuuuuuuuu! – żałośnie zawył Scooby.
– Nie przejmuj się, stary – pocieszał go Kudłaty. – Zdążymy się jeszcze dziś zabawić w „dawaj ciacha”. Mamy przed sobą cały halloweenowy wieczór.
– Tak, i mnóstwo czasu, by napełnić słodyczami tę wielką torbę – dodała Velma.
– Jeśli sądzisz, że torba Scooby’ego jest wielka, to spójrz na moją – powiedział Kudłaty, wyciągając spod siedzenia wielki zielony worek ozdobiony halloweenową dynią. – To dopiero jest prawdziwa ciachowo-strachowa torba.
– To mi przypomina raczej worek na śpiwór – zauważyła Daphne.
– Nazywaj sobie moją torbę, jak chcesz – burknął Kudłaty. – Dla mnie najważniejsze jest to, że dużo może się do niej zmieścić.
Fred zatrzymał Wehikuł Tajemnic na parkingu przed jakimś wysokim budynkiem.
– Jesteśmy na miejscu – oznajmił. – Oto hotel Brickstone.
– Na szczęście nie spóźniliśmy się – dodała Velma.
– Na co się nie spóźniliśmy? – zainteresował się Kudłaty.
– Na „dawaj ciacha albo napędzę ci stracha”? – zgadywał Scooby, radośnie machając ogonem.
– Nie, Scooby, nie przyjechaliśmy tutaj, żeby się bawić – odparła Daphne. – Nie pamiętacie? Obiecaliśmy pomóc w odbywającej się tu dziś wieczorem aukcji charytatywnej.
– Aaa, no tak – przyznał Kudłaty. – Ale potem przejdziemy się ze Scoobym po hotelu i zabawimy się w „dawaj ciacha”.
– Musicie tylko pamiętać, że to jest bardzo elegancki hotel – ostrzegła ich Daphne – i nie możecie tu rozrabiać.
– Rozrabiać? My? No wiesz! – obruszył się Kudłaty. – W takim eleganckim hotelu?
– Wiem, wiem. Wy zawsze jesteście grzeczni – zażartowała Daphne.
Daphne, a za nią Velma i Fred przeszli przez obrotowe drzwi i zniknęli wewnątrz hotelu.
– Jesteś gotowy na kręciołka? – zapytał Scooby’ego Kudłaty.
Scooby kiwnął głową i obaj weszli pomiędzy obracające się skrzydła drzwi. Nagle Scooby potknął się i z impetem wpadł na przeszklone skrzydło znajdujące się przed nim, co sprawiło, że drzwi natychmiast zaczęły obracać się dwa razy szybciej. Kudłatemu udało się wyskoczyć spomiędzy pędzących szklanych ścianek do wnętrza hotelowego holu, lecz Scooby znalazł się w pułapce. Drzwi obracały się szybciej i szybciej.
– Kudłaty! Na pomoc! – wołał Scooby, wirując niczym w szklanym bączku.
Jakiś młody człowiek, ubrany w kowbojski strój, podszedł do drzwi i przez chwilę przyglądał się kręcącemu się w kółko Scooby’emu. We właściwym momencie błyskawicznie wetknął rękę między skrzydła obrotowych drzwi i wyciągnął Scooby’ego.
– Dzięki! – Kudłaty zwrócił się z wdzięcznością do nieznajomego, po czym poklepał Scooby’ego po głowie.
– Żyjesz, piesku? – zapytał z troską w głosie.
– A mówiliście, że nie będziecie sprawiać kłopotów – powiedziała Daphne, z wyrzutem patrząc na Scooby’ego.
Scooby pokornie zwiesił głowę i burknął zawstydzony:
– Przepraszam.
– No już dobrze – Daphne podrapała Scooby’ego za uszami. – Wiem, że trudno jest przejść przez takie obrotowe drzwi na dwóch nogach, a co dopiero na czterech – dodała pojednawczo. – A teraz chodźmy wreszcie na tę aukcję, bo jeszcze sobie pomyślą, że nie dotrzymaliśmy obietnicy.
– Tylko tym razem naprawdę postarajcie się nie wpakować w żadne tarapaty – powiedziała Velma z naciskiem.
– Dawajcie ciacha albo napędzę wam stracha! – warczał Scooby, siedząc na tylnym siedzeniu Wehikułu Tajemnic i podstawiając pod nos siedzącym z przodu przyjaciołom papierową torbę z supermarketu.
– Wybacz, Scooby, ale nas na to nie nabierzesz – odparł Fred.
– Auuuuuuuuuu! – żałośnie zawył Scooby.
– Nie przejmuj się, stary – pocieszał go Kudłaty. – Zdążymy się jeszcze dziś zabawić w „dawaj ciacha”. Mamy przed sobą cały halloweenowy wieczór.
– Tak, i mnóstwo czasu, by napełnić słodyczami tę wielką torbę – dodała Velma.
– Jeśli sądzisz, że torba Scooby’ego jest wielka, to spójrz na moją – powiedział Kudłaty, wyciągając spod siedzenia wielki zielony worek ozdobiony halloweenową dynią. – To dopiero jest prawdziwa ciachowo-strachowa torba.
– To mi przypomina raczej worek na śpiwór – zauważyła Daphne.
– Nazywaj sobie moją torbę, jak chcesz – burknął Kudłaty. – Dla mnie najważniejsze jest to, że dużo może się do niej zmieścić.
Fred zatrzymał Wehikuł Tajemnic na parkingu przed jakimś wysokim budynkiem.
– Jesteśmy na miejscu – oznajmił. – Oto hotel Brickstone.
– Na szczęście nie spóźniliśmy się – dodała Velma.
– Na co się nie spóźniliśmy? – zainteresował się Kudłaty.
– Na „dawaj ciacha albo napędzę ci stracha”? – zgadywał Scooby, radośnie machając ogonem.
– Nie, Scooby, nie przyjechaliśmy tutaj, żeby się bawić – odparła Daphne. – Nie pamiętacie? Obiecaliśmy pomóc w odbywającej się tu dziś wieczorem aukcji charytatywnej.
– Aaa, no tak – przyznał Kudłaty. – Ale potem przejdziemy się ze Scoobym po hotelu i zabawimy się w „dawaj ciacha”.
– Musicie tylko pamiętać, że to jest bardzo elegancki hotel – ostrzegła ich Daphne – i nie możecie tu rozrabiać.
– Rozrabiać? My? No wiesz! – obruszył się Kudłaty. – W takim eleganckim hotelu?
– Wiem, wiem. Wy zawsze jesteście grzeczni – zażartowała Daphne.
Daphne, a za nią Velma i Fred przeszli przez obrotowe drzwi i zniknęli wewnątrz hotelu.
– Jesteś gotowy na kręciołka? – zapytał Scooby’ego Kudłaty.
Scooby kiwnął głową i obaj weszli pomiędzy obracające się skrzydła drzwi. Nagle Scooby potknął się i z impetem wpadł na przeszklone skrzydło znajdujące się przed nim, co sprawiło, że drzwi natychmiast zaczęły obracać się dwa razy szybciej. Kudłatemu udało się wyskoczyć spomiędzy pędzących szklanych ścianek do wnętrza hotelowego holu, lecz Scooby znalazł się w pułapce. Drzwi obracały się szybciej i szybciej.
– Kudłaty! Na pomoc! – wołał Scooby, wirując niczym w szklanym bączku.
Jakiś młody człowiek, ubrany w kowbojski strój, podszedł do drzwi i przez chwilę przyglądał się kręcącemu się w kółko Scooby’emu. We właściwym momencie błyskawicznie wetknął rękę między skrzydła obrotowych drzwi i wyciągnął Scooby’ego.
– Dzięki! – Kudłaty zwrócił się z wdzięcznością do nieznajomego, po czym poklepał Scooby’ego po głowie.
– Żyjesz, piesku? – zapytał z troską w głosie.
– A mówiliście, że nie będziecie sprawiać kłopotów – powiedziała Daphne, z wyrzutem patrząc na Scooby’ego.
Scooby pokornie zwiesił głowę i burknął zawstydzony:
– Przepraszam.
– No już dobrze – Daphne podrapała Scooby’ego za uszami. – Wiem, że trudno jest przejść przez takie obrotowe drzwi na dwóch nogach, a co dopiero na czterech – dodała pojednawczo. – A teraz chodźmy wreszcie na tę aukcję, bo jeszcze sobie pomyślą, że nie dotrzymaliśmy obietnicy.
– Tylko tym razem naprawdę postarajcie się nie wpakować w żadne tarapaty – powiedziała Velma z naciskiem.
więcej..
