- nowość
-
W empik go
Ślady - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
1 grudnia 2024
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Ślady - ebook
„„Każda kobieta znajdzie tutaj cząstkę siebie. Dźwigając bagaż emocji i przeżyć, czeka — no właśnie, na co? Może na przypadek. Czasami wystarczy tylko chwila, która zostaje na zawsze.” Marianna Dratewka
| Kategoria: | Proza |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-8384-865-5 |
| Rozmiar pliku: | 675 KB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Wstęp
Jest jak odcisk palca — unikalna, choć na pozór podobna do innych. Czasem pozostaje na powierzchni jak przelotny dotyk, ledwie zauważalny, a czasem wnika głęboko, zmieniając nas na zawsze.
Te opowieści, krótkie jak ulotne chwile, są fragmentami ludzkich życiorysów. To z nich tkamy nasze wspomnienia, budujemy relacje i układamy emocjonalne mapy, które prowadzą nas przez życie.
_Ślady _są zbiorem mikroopowieści — miniatur. Znajdziesz w nich coś znajomego. Miłość, rozstania, tęsknoty i odkrycia. Historie, które mogły wydarzyć się każdemu z nas, ale pozostają naznaczone indywidualnym piętnem bohaterów. To kronika zwyczajnych niezwykłości, przeżyć tak małych, że często giną w codziennym zgiełku, ale jednocześnie tak istotnych, iż zostawiają w nas ślady.
Wchodząc do świata tych miniatur, weź oddech i przygotuj się na podróż w głąb prostych, a zarazem pełnych treści chwil. Może odnajdziesz w nich własne przeżycia, może tylko echa cudzych doświadczeń. A może któraś z tych opowieści stanie się dla Ciebie początkiem czegoś nowego.
Każda chwila coś zmienia. Każdy krok zostawia ślad. Każda historia chce być opowiedziana.
_Agnieszka Kuchnia-Wołosiewicz_
Epizodysta
I nawet, jeśli często analizujemy czyjąś rolę w naszym życiu, nigdy do końca jej nie rozumiemy… A już najmniej wtedy, kiedy pytamy… Zwykle odpowiedź przychodzi po czasie.
Był bardzo przystojny jak na 9-latka. Aż dziwne, że zakochała się w jego koledze o przeciwnym typie urody — słodkim blondynie o niebieskich oczach i szelmowskim uśmiechu, który ostatecznie niewiele był wart, a już tym bardziej jego czarujące słówka. Z pewnością zaliczyła pierwszą lekcję w zakresie relacji damsko-męskich… Właściwie to on ją wybrał, a tamtego chyba jeszcze nie znała… Nie pamięta, by należał do bandy przewodzonej przez T. Było lato i tak naprawdę tylko „pokrzywdzone przez los” dzieci spędzały czas w mieście, choć pewnie te wysłane do rodziny na wieś miały podobne odczucia…
Wakacyjny romas szybko się skończył. Ona była nim oczarowana jeszcze wiele lat, aż do kolejnego oczarowania (tak już miała; zakochiwała się rzadko, ale do szaleństwa; z wiekiem jednak i trudniej było jej się zadłużyć w kimś bez pamięci, i łatwiej zdjąć z nosa „różowe okulary”).
Z T. widywali się w szkole, ale rzadko… On jednak był rok starszy (dzieliła ich przepaść) i cały swój żywot edukacyjny spędzał w drugim skrzydle budynku. Bywało, że „mignął” jej przy szkolnym sklepiku, albo w stołówce. Serce cierpiało… Ale miała też swoje sposoby, by go zobaczyć choć od czasu do czasu. A to zajrzała do kościoła w tygodniu, na godzinę osiemnastą, kiedy on — przykładny ministrant- akurat służył do mszy. Wiedział, że przychodziła dla niego, ale już nie był zainteresowany… Kiedy los jej sprzyjał, mijała go na drodze do sklepu — tu akurat to T. musiał przejść obok jej bloku. Najczęściej jednak tylko zerkali na siebie, gdyż z czasem nie mówili już sobie „cześć”. Nawet nie wiadomo, kto zaczął… czy też, kto przestał.
„Ludzie” wiedzieli, że coś między nimi było. Szczególnie chętnie koleżanki (te najbardziej do rany przyłóż!) nagle zaczęły kręcić się wokół T. Kiedy ten zwrócił uwagę na inną, coś piekło pod powiekami… A przecież kolejne lata, kiedy ona została czwartoklasistką, mieli spędzić w tej samej części szkoły, więc jakże miała to znosić… Bywało ciężko… Najbardziej, gdy płynąca dwa razy w roku, z głośników na szkolnych dyskotekach, piosenka _I will always love you_ rozdzierała duszę… Choć… chyba raz z nią zatańczył.
Kto mógł wtedy przypuszczać, że te słowa, pełne wiary w niezachwialność uczuć, można śpiewać jeszcze potem, jeszcze z myślą o innym… A jednak pewne utwory zostają w nas na zawsze; najbardziej związane z tym, co najpierwsze…
Ponieważ ideał był coraz mniej idealny, zaczęła „rozglądać się na boki”. Nie żeby zaraz chciała zdradzać swoją miłość… Nic z tych rzeczy, ale była przecież kobietą… I szukała wyzwań… Chłopcy z klasy, czy też w ogóle z jej rocznika, nie byli nim absolutnie. A on… śniady, ciemnooki z burzą ciemnych loków na głowie… Kiedy zakładał białą koszulę, wyglądał… tak, jak całe życie później wyobrażała sobie miłość swojego życia…
Będąc jednak wciąż zakochaną w T., nie zwracała większej uwagi na to, czy ten drugi wie, o jej istnieniu, choć ona o jego wiedziała… I może gdyby… Och… pewnie umówiłaby się z nim na górce… A tak… czasem tylko spoglądała z daleka… czasem z bliska, gdy akurat jego „klasa” miała zajęcia ze swoim wychowawcą w sali na przeciwko… na parterze. A zerkała wciąż jeszcze tylko przy okazji, podczas wielbienia wzrokiem T.
Jest jak odcisk palca — unikalna, choć na pozór podobna do innych. Czasem pozostaje na powierzchni jak przelotny dotyk, ledwie zauważalny, a czasem wnika głęboko, zmieniając nas na zawsze.
Te opowieści, krótkie jak ulotne chwile, są fragmentami ludzkich życiorysów. To z nich tkamy nasze wspomnienia, budujemy relacje i układamy emocjonalne mapy, które prowadzą nas przez życie.
_Ślady _są zbiorem mikroopowieści — miniatur. Znajdziesz w nich coś znajomego. Miłość, rozstania, tęsknoty i odkrycia. Historie, które mogły wydarzyć się każdemu z nas, ale pozostają naznaczone indywidualnym piętnem bohaterów. To kronika zwyczajnych niezwykłości, przeżyć tak małych, że często giną w codziennym zgiełku, ale jednocześnie tak istotnych, iż zostawiają w nas ślady.
Wchodząc do świata tych miniatur, weź oddech i przygotuj się na podróż w głąb prostych, a zarazem pełnych treści chwil. Może odnajdziesz w nich własne przeżycia, może tylko echa cudzych doświadczeń. A może któraś z tych opowieści stanie się dla Ciebie początkiem czegoś nowego.
Każda chwila coś zmienia. Każdy krok zostawia ślad. Każda historia chce być opowiedziana.
_Agnieszka Kuchnia-Wołosiewicz_
Epizodysta
I nawet, jeśli często analizujemy czyjąś rolę w naszym życiu, nigdy do końca jej nie rozumiemy… A już najmniej wtedy, kiedy pytamy… Zwykle odpowiedź przychodzi po czasie.
Był bardzo przystojny jak na 9-latka. Aż dziwne, że zakochała się w jego koledze o przeciwnym typie urody — słodkim blondynie o niebieskich oczach i szelmowskim uśmiechu, który ostatecznie niewiele był wart, a już tym bardziej jego czarujące słówka. Z pewnością zaliczyła pierwszą lekcję w zakresie relacji damsko-męskich… Właściwie to on ją wybrał, a tamtego chyba jeszcze nie znała… Nie pamięta, by należał do bandy przewodzonej przez T. Było lato i tak naprawdę tylko „pokrzywdzone przez los” dzieci spędzały czas w mieście, choć pewnie te wysłane do rodziny na wieś miały podobne odczucia…
Wakacyjny romas szybko się skończył. Ona była nim oczarowana jeszcze wiele lat, aż do kolejnego oczarowania (tak już miała; zakochiwała się rzadko, ale do szaleństwa; z wiekiem jednak i trudniej było jej się zadłużyć w kimś bez pamięci, i łatwiej zdjąć z nosa „różowe okulary”).
Z T. widywali się w szkole, ale rzadko… On jednak był rok starszy (dzieliła ich przepaść) i cały swój żywot edukacyjny spędzał w drugim skrzydle budynku. Bywało, że „mignął” jej przy szkolnym sklepiku, albo w stołówce. Serce cierpiało… Ale miała też swoje sposoby, by go zobaczyć choć od czasu do czasu. A to zajrzała do kościoła w tygodniu, na godzinę osiemnastą, kiedy on — przykładny ministrant- akurat służył do mszy. Wiedział, że przychodziła dla niego, ale już nie był zainteresowany… Kiedy los jej sprzyjał, mijała go na drodze do sklepu — tu akurat to T. musiał przejść obok jej bloku. Najczęściej jednak tylko zerkali na siebie, gdyż z czasem nie mówili już sobie „cześć”. Nawet nie wiadomo, kto zaczął… czy też, kto przestał.
„Ludzie” wiedzieli, że coś między nimi było. Szczególnie chętnie koleżanki (te najbardziej do rany przyłóż!) nagle zaczęły kręcić się wokół T. Kiedy ten zwrócił uwagę na inną, coś piekło pod powiekami… A przecież kolejne lata, kiedy ona została czwartoklasistką, mieli spędzić w tej samej części szkoły, więc jakże miała to znosić… Bywało ciężko… Najbardziej, gdy płynąca dwa razy w roku, z głośników na szkolnych dyskotekach, piosenka _I will always love you_ rozdzierała duszę… Choć… chyba raz z nią zatańczył.
Kto mógł wtedy przypuszczać, że te słowa, pełne wiary w niezachwialność uczuć, można śpiewać jeszcze potem, jeszcze z myślą o innym… A jednak pewne utwory zostają w nas na zawsze; najbardziej związane z tym, co najpierwsze…
Ponieważ ideał był coraz mniej idealny, zaczęła „rozglądać się na boki”. Nie żeby zaraz chciała zdradzać swoją miłość… Nic z tych rzeczy, ale była przecież kobietą… I szukała wyzwań… Chłopcy z klasy, czy też w ogóle z jej rocznika, nie byli nim absolutnie. A on… śniady, ciemnooki z burzą ciemnych loków na głowie… Kiedy zakładał białą koszulę, wyglądał… tak, jak całe życie później wyobrażała sobie miłość swojego życia…
Będąc jednak wciąż zakochaną w T., nie zwracała większej uwagi na to, czy ten drugi wie, o jej istnieniu, choć ona o jego wiedziała… I może gdyby… Och… pewnie umówiłaby się z nim na górce… A tak… czasem tylko spoglądała z daleka… czasem z bliska, gdy akurat jego „klasa” miała zajęcia ze swoim wychowawcą w sali na przeciwko… na parterze. A zerkała wciąż jeszcze tylko przy okazji, podczas wielbienia wzrokiem T.
więcej..
