- W empik go
Społeczności terapeutów i esseńczyków (II w. p.n.e - I w. n.e.) - ebook
Społeczności terapeutów i esseńczyków (II w. p.n.e - I w. n.e.) - ebook
"Społeczności terapeutów i esseńczyków (II w. p.n.e - I w. n.e.)" to naukowe opracowanie problematyki sekt religijnych: esseńczyków utożsamianych
ze wspólnotą z Qumran oraz egipskich terapeutów znad jeziora Mareotis w okresie
przełomu er.
Spis treści
Wstęp
Rozdz. I Filon Aleksandryjski i jego De vita contemplativa
Diaspora żydowska w Aleksandrii
Filon - filozof i teolog
„O życiu kontemplacyjnym”
Rozdz. II Obyczajowość gminy aleksandryjskiej
Terapeuci w De vita contemplativa
Społeczne poglądy
Największe święto wspólnoty
Uczty
Rozdz. III Palestyńska sekta esseńczyków i autorzy
rękopisów z Qumran
Esseńczycy według Filona, Flawisza i Pliniusza
Qumran, a wspólnota znad Morza Martwego
Zakończenie:
terapeuci, esseńczycu i gmina z Qumran co ich łączy, a co dzieli?
Wykaz skrótów źródeł
Bibliografia
Kategoria: | Historia |
Zabezpieczenie: |
Watermark
|
ISBN: | 978-83-272-4073-6 |
Rozmiar pliku: | 1,3 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Pod pojęciem terapeutów i esseńczyków należy rozumieć ugrupowania żydowskie, których członkowie oddzielili się od wyznawców oficjalnego judaizmu i stworzyli własne ideologie, sposób zachowywania się i modele życia. Wiele cech wspólnych obu ugrupowań skłania do analizy podobieństw i różnic pomiędzy nimi. Problem cezury czasowej oraz lokalizacja terapeutów i esseńczyków pod względem geograficznym nie jest łatwy do określenia. Miejscem osiedlenia się terapeutów poświadczonym przez źródło jest Egipt, a w szczególności Aleksandria. Inne sugestie dotyczące miejsca ich osadnictwa są tylko hipotezami. Esseńczycy byli bezpośrednio związani z Palestyną i przeważa w nauce pogląd, że ich główny ośrodek należy umiejscowić w Qumran. Na temat terapeutów brak jest pewnych informacji o czasie ich pojawienia się i istnienia w Aleksandrii. Autor źródła informującego o nich opisuje prawdopodobnie stan osadnictwa z I w n.e. Obecność esseńczyków natomiast jest poświadczona już w II w p.n.e. Przetrwali też jako organizacja prawdopodobnie do czasów wojny żydowskiej, czyli do około 68 r. n.e.
Powyższa praca stawia sobie za zadanie dokonanie szczegółowej analizy tekstu źródłowego Filona Aleksandryjskiego De vita contemplativa jako jedynego zachowanego przekazu informującego o terapeutach i spojrzenie w tym świetle na esseńczyków, którzy również znaleźli się na kartach dzieł Filona przede wszystkim w pracy Quod omnis probus liber sit. Dla potrzeb badawczych praca została podzielona na cztery zasadnicze rozdziały. W pierwszym zatytułowanym: „Filon Aleksandryjski i jego De vita contemplativa” zostały przedstawione ogólne warunki życia diaspory żydowskiej w Aleksandrii, gdzie narodziła się wspólnota terapeutów, następnie postać Filona i jego dorobek literacki oraz rozważania na temat jego dzieła. Drugi rozdział: „Obyczajowość gminy aleksandryjskiej” jest podzielony na podrozdziały związane ściśle z wewnętrzną analizą źródła czyli warstwą językową i semantyczną. W pewnych miejscach, gdzie nie jest możliwe dokonanie identyfikacji lub jedynym rozwiązaniem okazują się być hipotezy terapeuci są przedstawiani w odniesieniu do esseńczyków. Trzeci rozdział traktuje wyłącznie o esseńczykach i autorach rękopisów qumrańskich, którzy wykazują wzajemnie znacznie większe podobieństwa niż terpeuci i esseńczycy. Głównym źródłem informującym o esseńczykach oprócz Filona jest Józef Flawiusz i jego dzieła Dawne Dzieje Izraela i Wojna Żydowska. Analizie została również poddana krótka wzmianka o esseńczykach Pliniusza w Historii Naturalnej. Ostatnią częścią powyższej pracy jest „Zakończenie: terapeuci, esseńczycy i gmina z Qumran co ich łączy, a co dzieli” ? stanowiąca zarówno jej podsumowanie, jak również odrębną część wskazującą na problemy, z którymi styka się badacz zajmujący się tą tematyką.
Na szczególną uwagę zasługuje praca rosyjskiej, nieżyjącej już autorki M. M. Elizarowej Oбщина терапевтов (Из иcтopии еccейcково общеcтвенно-религиозного движения І в. н. э.), Moskwa 1972., która pomimo upływu wielu lat, od chwili jej wydania, jest nadal w dużej części aktualna i stanowi jedną z nielicznych monografii poświęconych samym terapeutom. Z najważniejszych opracowań na wzmiankę zasługuje również syntetyczna praca Riaud Les Therapeutes d`Alexandrie dans la tradition et la recherche critique jusqu`aux decouvertes de Qumran, (Paris 1991), śledząca losy dyskusji i badań na temat terapeutów od czasów najdawniejszych do współczesnych. Dzięki bogatej bibliografii można spróbować dotrzeć jeszcze do wielu pozycji, których autor tej pracy z przyczyn obiektywnych niestety nie mógł wykorzystać. Spośród autorów zajmujących się problematyką esseńską należy wymienić głównie G. Verme, którego większość poglądów na ten temat pomimo upływu czasu jest ciągle uznawanych. Jeżeli chodzi o polskich autorów w dziedzinie Qumran należy wspomnieć nieżyjącego już W. Tylocha oraz P. Muchowskiego i Z. J.Kaperę. Z prac ogólnych pomocnych przy charakterystyce powyższej tematyki nie można zapomnieć o Nowym Testamencie na tle epoki, (Poznań-Warszawa-Lublin 1965) E. Dąbrowskiego, i najbardziej aktualnym >Wprowadzeniu do literatury międzytestamentalnej, (Kraków 1994) pióra St. Mędali.
W badaniach krajowych problematyka terapeutów była traktowana marginalnie. Nieco większą uwagę poświęcano esseńczykom oraz Qumran chociaż nie próbowano analizować ich społeczności w sposób globalny, ani pod względem politycznym, ani religijnym czy społecznym. Autor powyższej pracy podjął się tego zadania czego wynikiem jest obecne studium. Szereg trudności natury obiektywnej m.in. w związku z gromadzeniem materiałów, wpłynęło na jego ostateczny kształt i czyni go poprzez to do końca niepełnym, z czego jako autor, zdaję sobie w pełni sprawę przyjmując wszystkie słowa uwagi i krytyki.
Uwaga: Z wersji elektronicznej, którą masz Czytelniku przed sobą zostały usunięte przypisy jak również terminologia wyrazów pisanych w języku starogreckim i hebrajskim.
Wojciech Biedroń