- promocja
-
W empik go
Sułtanki - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
5 listopada 2021
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Sułtanki - ebook
Sułtanki, księżniczki, nałożnice, faworyty…
Tajemnice haremu to nie tylko opowieści o przepychu i klejnotach, ale też o intrygach pałacowych i chęci zaistnienia u boku władcy, co niejednokrotnie oznaczało okrucieństwo wobec innych nałożnic. Kobiety były przede wszystkim matkami i kochankami, ale grywały także pierwsze skrzypce w polityce, dlatego bywały takie okresy w dziejach imperium, które nosiły miano „rządów sułtanek".
Przyjrzyjmy się życiu Roksolany, Safije, Anastazji i innych sułtanek. W pewnym okresie swojego życia miały władzę, klejnoty i służbę na każde zawołanie. Czy jednak były szczęśliwe?
Poznaj tajemnice haremu i fascynujące historie kobiet czasów Imperium Osmańskiego. Sięgnij po książkę autorstwa pióra znanej autorki bestsellerów biograficznych Iwony Kienzler, ilustrowaną kolorowymi zdjęciami!
| Kategoria: | Biografie |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-66966-25-3 |
| Rozmiar pliku: | 11 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Księżniczka królewskiego rodu
Wstęp
Historia Imperium Osmańskiego i kobiet, które szczególnie zaznaczyły się w jego dziejach, jest niezmiernie interesująca, kusi tajemnicami haremów, okrucieństwem oraz intrygami i przepychem pałacu. W kulturze islamu i Wschodu liczyli się przede wszystkim mężczyźni. Jeśli kobiecie udało się zaistnieć na dworze sułtana, to głównie jako żonie i matce, czasem babce nieletniego władcy. Rolą kobiety było dostarczanie przyjemności w łożu i rodzenie dzieci. Czasem jednak wpływ kobiet na mężczyzn, rządy i kraj był znaczący. Valide sultan, czyli matka sułtanów, była najważniejszą i najpotężniejszą kobietą w haremie, w pałacu, w całym kraju.
W pewnym okresie dziejów mówiono nawet o „rządach sułtanek”. Tak naprawdę zaczęły się one za czasów Sulejmana Wspaniałego. Do historii przeszły szczególnie Roksolana, która przybrała imię Hürrem, Safije oraz Anastazja, która przyjęła imię Kösem. Ich losy są fascynujące, chociaż ich życie nie było usłane różami, pomimo przepychu i klejnotów, którymi je w pewnym okresie życia otaczano.Rozdział 1
Hierarchia
W społeczeństwie osmańskim kobieta przynależała do rodziny, zamkniętego klanu, na czele którego stała głowa rodziny – ojciec. Domownicy byli mu winni posłuszeństwo i szacunek, rządził on domem i domownikami, ale przede wszystkim w męskiej części domu. Cała rodzina – ojciec, matka, synowie żonaci i nieżonaci, córki, wnuki, konkubiny, niewolnicy i służący żyli pod jednym dachem, chociaż z podziałem na płeć – mężczyźni mieszkali w męskiej części, czyli w selamliku, a kobiety w kobiecej zwanej harem. Były to dwie oddzielone od siebie części domu. W haremie rządziła żona pana domu, mężczyzna na ogół tam nie wchodził, chyba że z jakiegoś ważnego powodu. Ponieważ kobiety z zasady przebywały głównie w domu, ich rola społeczna była ograniczona. Jednak o ile bogaci mieli haremy pełne kobiet, o tyle biedniejsi mieszkańcy imperium mieli w zasadzie kontakt z kilkoma kobietami ze swojego najbliższego otoczenia. Nie widywali kobiet z domów innych mężczyzn, o ile nie były Europejkami, Greczynkami czy Ormiankami. Sułtanowie mieli wiele kobiet, a ich córki – księżniczki ze znamienitych rodów panujących – mogły poślubić nawet niewolników, chociaż z zasady ich małżonkami byli mężczyźni zajmujący wysoką pozycję w hierarchii społecznej imperium. W przypadku zamążpójścia księżniczki mogły wymagać od swoich mężów monogamicznego związku.
Turecka dama
Pozycja kobiety była odpowiednio silna dopiero wtedy, gdy urodziła dziecko, najlepiej syna, córki były mniej cenione. Biada tej, która dzieci mieć nie mogła, ponieważ bezpłodność była przekleństwem. Pozycja matki była bardzo mocna, gdyż kobiety posiadające potomstwo rządziły córkami, synowymi, służącymi i synami, chociaż synami tylko do pewnego wieku. Chłopcy co prawda uczyli się poza haremem czy kobiecą częścią domu, ale mieszkali z matkami w żeńskiej części, dopóki nie zostali uznani za zbyt dojrzałych, by nadal tam przebywać. To matka wybierała synowi narzeczoną. Po śmierci ojca rola matki kończyła się – syn zostawał głową rodziny, a jego żona – panią domu.
Pozycja mężczyzny w domu i społeczeństwie była uprzywilejowana od dnia jego narodzin. Chłopcy byli rozpieszczani, wręcz psuci przez matki, nianie i opiekunki, a także przez ojców. Edukowano ich, a jeśli pochodzili z zamożnej rodziny, byli przygotowywani do pracy w administracji; jeśli chłopiec pochodził z rodziny kupieckiej – przygotowywano go, aby w przyszłości prowadził rodzinny interes.
Niania z dzieckiem
Dziewczynki kształcono w o wiele mniejszym stopniu, starano się raczej wychować je na dobre żony i matki, by w przyszłości stanowiły podporę rodziny, męża i synów. Uczyły się więc gotowania, haftowania, gry na instrumentach, innych zajęć domowych, również zarządzania służbą. Kobiety znały się na ziołach i na leczeniu oraz pielęgnacji ciała. Położnictwo na obszarze Imperium Osmańskiego i na całym Wschodzie było na o wiele wyższym poziomie niż w Europie, a śmiertelność kobiet przy porodzie była niższa, podobnie jak śmiertelność niemowląt. W przypadku płci pięknej, wiedza medyczna, w tym ta dotycząca położnictwa, przekazywana była z pokolenia na pokolenie. Celem wszelkiej edukacji dziewcząt było przygotowanie ich do jak najlepszego wyjścia za mąż. Właściwie dzieci płci żeńskiej przygotowywano do tego od urodzenia. Wyborem narzeczonego dla dziewczyny, podobnie jak wyborem przyszłej synowej, zajmowała się jej matka. To ona negocjowała warunki ślubu i tego, co córka zastanie w domu u nowej rodziny. Rolę salonu, w którym oglądano pannę młodą i prowadzono ślubne pertraktacje, odgrywał hammam, turecka łaźnia. Potem spotykano się w haremie, na koniec rodziny uzgadniały końcowe warunki i narzeczony mógł wręczyć przyszłej pannie młodej prezent oraz wpłacić ojcu narzeczonej kwotę stanowiącą część kosztów przyszłego wesela. Małżeństwo dodawało prestiżu nie tylko mężczyźnie, ale również kobiecie.
Łaźnia turecka. Miniatura z XVI wieku
Kobiety w społeczeństwie tureckim mogły dysponować swoimi dobrami. Jeśli posiadały środki finansowe, mogły kupować i sprzedawać rozmaite towary.
Czarnoskóra niewolnica pielęgnująca kobietę w łaźni
Stroje tureckich kobiet
Gdy kobieta przebywała w miejscu publicznym, na ulicy, była ubrana od stóp do głów tak, że nawet najbliższa rodzina nie była w stanie jej rozpoznać. Mężczyźni nie mogli rozmawiać z kobietami w miejscach publicznych, nie mówiąc o zaczepianiu ich. Jeśli mężczyzna zakochał się w kobiecie, nie mógł jej tego powiedzieć, ale zakochani panowie i na to znaleźli sposób: pisali poemat lub wiersz miłosny, by przesłać go swojej wybrance potajemnie. W jaki sposób się zakochiwali? Czasem mieli okazję przez przypadek zobaczyć pannę w ogrodzie lub na balkonie, a czasem wystarczyło, że wyobrażali sobie, jak wygląda ubrana od stóp do głów panna, którą czasem spotykali na ulicy, gdy wchodziła do bramy z ojcem lub z bratem.
Nie było mowy o podejmowaniu pracy przez dobrze urodzone kobiety. Pracowały niewolnice i służące. Kobiety z bogatych sfer, zwłaszcza matki sułtana, były w stanie zarabiać pieniądze, ponieważ kupcy i dostawcy „wkupywali” się w ich łaski. Matka Mehmeda III, Safije, w pewnym okresie panowania swojego syna zarabiała nawet trzy tysiące akçe dziennie. Akçe było srebrną monetą będącą w obiegu w Imperium Osmańskim, waga monety w srebrze wynosiła około 0,85 g.
Wstęp
Historia Imperium Osmańskiego i kobiet, które szczególnie zaznaczyły się w jego dziejach, jest niezmiernie interesująca, kusi tajemnicami haremów, okrucieństwem oraz intrygami i przepychem pałacu. W kulturze islamu i Wschodu liczyli się przede wszystkim mężczyźni. Jeśli kobiecie udało się zaistnieć na dworze sułtana, to głównie jako żonie i matce, czasem babce nieletniego władcy. Rolą kobiety było dostarczanie przyjemności w łożu i rodzenie dzieci. Czasem jednak wpływ kobiet na mężczyzn, rządy i kraj był znaczący. Valide sultan, czyli matka sułtanów, była najważniejszą i najpotężniejszą kobietą w haremie, w pałacu, w całym kraju.
W pewnym okresie dziejów mówiono nawet o „rządach sułtanek”. Tak naprawdę zaczęły się one za czasów Sulejmana Wspaniałego. Do historii przeszły szczególnie Roksolana, która przybrała imię Hürrem, Safije oraz Anastazja, która przyjęła imię Kösem. Ich losy są fascynujące, chociaż ich życie nie było usłane różami, pomimo przepychu i klejnotów, którymi je w pewnym okresie życia otaczano.Rozdział 1
Hierarchia
W społeczeństwie osmańskim kobieta przynależała do rodziny, zamkniętego klanu, na czele którego stała głowa rodziny – ojciec. Domownicy byli mu winni posłuszeństwo i szacunek, rządził on domem i domownikami, ale przede wszystkim w męskiej części domu. Cała rodzina – ojciec, matka, synowie żonaci i nieżonaci, córki, wnuki, konkubiny, niewolnicy i służący żyli pod jednym dachem, chociaż z podziałem na płeć – mężczyźni mieszkali w męskiej części, czyli w selamliku, a kobiety w kobiecej zwanej harem. Były to dwie oddzielone od siebie części domu. W haremie rządziła żona pana domu, mężczyzna na ogół tam nie wchodził, chyba że z jakiegoś ważnego powodu. Ponieważ kobiety z zasady przebywały głównie w domu, ich rola społeczna była ograniczona. Jednak o ile bogaci mieli haremy pełne kobiet, o tyle biedniejsi mieszkańcy imperium mieli w zasadzie kontakt z kilkoma kobietami ze swojego najbliższego otoczenia. Nie widywali kobiet z domów innych mężczyzn, o ile nie były Europejkami, Greczynkami czy Ormiankami. Sułtanowie mieli wiele kobiet, a ich córki – księżniczki ze znamienitych rodów panujących – mogły poślubić nawet niewolników, chociaż z zasady ich małżonkami byli mężczyźni zajmujący wysoką pozycję w hierarchii społecznej imperium. W przypadku zamążpójścia księżniczki mogły wymagać od swoich mężów monogamicznego związku.
Turecka dama
Pozycja kobiety była odpowiednio silna dopiero wtedy, gdy urodziła dziecko, najlepiej syna, córki były mniej cenione. Biada tej, która dzieci mieć nie mogła, ponieważ bezpłodność była przekleństwem. Pozycja matki była bardzo mocna, gdyż kobiety posiadające potomstwo rządziły córkami, synowymi, służącymi i synami, chociaż synami tylko do pewnego wieku. Chłopcy co prawda uczyli się poza haremem czy kobiecą częścią domu, ale mieszkali z matkami w żeńskiej części, dopóki nie zostali uznani za zbyt dojrzałych, by nadal tam przebywać. To matka wybierała synowi narzeczoną. Po śmierci ojca rola matki kończyła się – syn zostawał głową rodziny, a jego żona – panią domu.
Pozycja mężczyzny w domu i społeczeństwie była uprzywilejowana od dnia jego narodzin. Chłopcy byli rozpieszczani, wręcz psuci przez matki, nianie i opiekunki, a także przez ojców. Edukowano ich, a jeśli pochodzili z zamożnej rodziny, byli przygotowywani do pracy w administracji; jeśli chłopiec pochodził z rodziny kupieckiej – przygotowywano go, aby w przyszłości prowadził rodzinny interes.
Niania z dzieckiem
Dziewczynki kształcono w o wiele mniejszym stopniu, starano się raczej wychować je na dobre żony i matki, by w przyszłości stanowiły podporę rodziny, męża i synów. Uczyły się więc gotowania, haftowania, gry na instrumentach, innych zajęć domowych, również zarządzania służbą. Kobiety znały się na ziołach i na leczeniu oraz pielęgnacji ciała. Położnictwo na obszarze Imperium Osmańskiego i na całym Wschodzie było na o wiele wyższym poziomie niż w Europie, a śmiertelność kobiet przy porodzie była niższa, podobnie jak śmiertelność niemowląt. W przypadku płci pięknej, wiedza medyczna, w tym ta dotycząca położnictwa, przekazywana była z pokolenia na pokolenie. Celem wszelkiej edukacji dziewcząt było przygotowanie ich do jak najlepszego wyjścia za mąż. Właściwie dzieci płci żeńskiej przygotowywano do tego od urodzenia. Wyborem narzeczonego dla dziewczyny, podobnie jak wyborem przyszłej synowej, zajmowała się jej matka. To ona negocjowała warunki ślubu i tego, co córka zastanie w domu u nowej rodziny. Rolę salonu, w którym oglądano pannę młodą i prowadzono ślubne pertraktacje, odgrywał hammam, turecka łaźnia. Potem spotykano się w haremie, na koniec rodziny uzgadniały końcowe warunki i narzeczony mógł wręczyć przyszłej pannie młodej prezent oraz wpłacić ojcu narzeczonej kwotę stanowiącą część kosztów przyszłego wesela. Małżeństwo dodawało prestiżu nie tylko mężczyźnie, ale również kobiecie.
Łaźnia turecka. Miniatura z XVI wieku
Kobiety w społeczeństwie tureckim mogły dysponować swoimi dobrami. Jeśli posiadały środki finansowe, mogły kupować i sprzedawać rozmaite towary.
Czarnoskóra niewolnica pielęgnująca kobietę w łaźni
Stroje tureckich kobiet
Gdy kobieta przebywała w miejscu publicznym, na ulicy, była ubrana od stóp do głów tak, że nawet najbliższa rodzina nie była w stanie jej rozpoznać. Mężczyźni nie mogli rozmawiać z kobietami w miejscach publicznych, nie mówiąc o zaczepianiu ich. Jeśli mężczyzna zakochał się w kobiecie, nie mógł jej tego powiedzieć, ale zakochani panowie i na to znaleźli sposób: pisali poemat lub wiersz miłosny, by przesłać go swojej wybrance potajemnie. W jaki sposób się zakochiwali? Czasem mieli okazję przez przypadek zobaczyć pannę w ogrodzie lub na balkonie, a czasem wystarczyło, że wyobrażali sobie, jak wygląda ubrana od stóp do głów panna, którą czasem spotykali na ulicy, gdy wchodziła do bramy z ojcem lub z bratem.
Nie było mowy o podejmowaniu pracy przez dobrze urodzone kobiety. Pracowały niewolnice i służące. Kobiety z bogatych sfer, zwłaszcza matki sułtana, były w stanie zarabiać pieniądze, ponieważ kupcy i dostawcy „wkupywali” się w ich łaski. Matka Mehmeda III, Safije, w pewnym okresie panowania swojego syna zarabiała nawet trzy tysiące akçe dziennie. Akçe było srebrną monetą będącą w obiegu w Imperium Osmańskim, waga monety w srebrze wynosiła około 0,85 g.
więcej..
