Szkodniki roślin warzywnych - ebook
Szkodniki roślin warzywnych - ebook
W książce opisano szkodliwą entomofaunę, która występuje w Polsce od 150 lat na uprawach roślin warzywnych. Uwzględniono zmiany wynikające z postępu wiedzy w zakresie taksonomii, bionomii, zasięgu występowania i zwalczania poszczególnych gatunków owadów. W kilkustopniowej skali dotyczącej szkodliwości podano te gatunki owadów, które stanowią największe zagrożenie na poszczególnych uprawach i wymagają okresowo prowadzonych zabiegów ochronnych. Uwzględniono całą dostępną literaturę polską (od roku 1861) oraz wybraną literaturę krajów ościennych, która dotyczy omawianej tematyki.
Omówiono m.in.:
· bionomię 334 gatunków owadów w zakresie niezbędnym do oceny ich szkodliwości,
· gatunki i odmiany botaniczne warzyw, które są aktualnie uprawiane w naszym kraju w warunkach polowych i są roślinami żywicielskimi dla szkodników,
· okres występowania oraz miejsca uszkodzenia roślin w czasie ich rozwoju przez poszczególne gatunki owadów będących w stadium larwalnym i owadów dorosłych,
· progi szkodliwości ważniejszych gatunków pozwalające na ustalenie okres największego zagrożenia upraw w sezonie wegetacyjnym,
· metody zapobiegania niekontrolowanemu wzrostowi liczebności opisanych szkodników.
Zamieszczono też:
· tabelę zbiorczą, w której podano wszystkie opisane gatunki owadów z wymienieniem ich
· roślin żywicielskich oraz
· aktualną systematykę łacińską i polskie nazewnictwo owadów.
Książka jest przeznaczona dla studentów i nauczycieli akademickich szkół wyższych, pracowników instytutów naukowo-badawczych zajmujących się problemami przyrodniczymi, rolniczymi i ochrony środowiska, dla nauczycieli szkół średnich i pomaturalnych, a także specjalistów z ośrodków doradczych, producentów warzyw oraz zainteresowanych wydawnictwami dotyczącymi świata zwierząt, w tym owadów.
| Kategoria: | Biologia |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-01-18976-1 |
| Rozmiar pliku: | 11 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Przedstawione opracowanie obejmuje szkodliwą entomofaunę, która była notowana na obszarze Polski od połowy XIX wieku. Pierwsze, kompleksowo ujęte informacje na temat występowania i szkód wyrządzanych przez owady na roślinach warzywnych zostały opublikowane przez Belkego w 1861 roku.
W roku 1919 rozpoczęto systematyczne obserwacje nad entomofauną wyrządzającą szkody na uprawach warzywnych. Identyfikację oraz rejestrację szkodliwych gatunków występujących na uprawach polowych wykonywały Stacje Ochrony Roślin, które powstały na bazie nielicznych placówek istniejących jeszcze przed pierwszą wojną światową. Sieć takich stacji ściśle współpracujących z placówkami naukowymi, obejmowała obszary uwzględniające administracyjny podział Polski. Jednym z pierwszych zadań służb ochrony roślin było poznanie składu gatunkowego szkodników, ich rozmieszczenie na terenie kraju i ocena szkodliwości w poszczególnych rejonach. Od tego czasu podstawowy zakres zadań nie uległ zasadniczym zmianom. Do 1939 roku rejestrowano gatunki zasiedlające uprawy w granicach przedwojennej Polski. Po 1945 roku obserwacjami były objęte obszary rolnicze leżące w obecnych granicach kraju.
Aktualnie w Polsce na skalę produkcyjną i amatorską uprawia się 76 gatunków i odmian botanicznych warzyw (Chroboczek 1965, Podbielkowski 1985, Kołota i wsp. 1994, Orłowski 2000, Gawryś 2008).
Przy omówieniu poszczególnych gatunków szkodników wzięto pod uwagę te elementy z biologii i ekologii, które były niezbędne do określenia ich szkodliwości w pierwszym i drugim roku prowadzenia uprawy warzyw. Gatunki uszkadzające podziemne części roślin, zwane szkodnikami glebowymi, opisano w oddzielnym rozdziale. Uwzględniono również gatunki inwazyjne i kwarantannowe oraz szkodliwą entomofaunę występującą w agrocenozach krajów sąsiadujących z Polską.
W tabelarycznych zestawieniach poszczególne gatunki uszeregowano w obrębie jednostek systematycznych. Uwzględniono także łacińskie i polskie nazwy dotyczące rodzajów i gatunków szkodników publikowane w XIX i XX wieku.
Systematykę i nazwy łacińskie fitofagów przyjęto za opracowaniami Bogdanowicza i wsp. (2004, 2007) oraz Razowskiego (1990, 1991, 1997).
Polskie nazwy gatunkowe oparto na publikacjach Belkego (1861), Kinela i Kuntze (1931), Ruszkowskiego (1960), Nawrota (2008), Ruszkowskiego A. i J. (1999 i 2006) oraz Encyklopedii Ochrony Roślin (1963). Korzystano również z jednostkowych publikacji innych autorów, związanych tematycznie z opisem określonego gatunku szkodnika.
Mapa Polski obejmująca obszary przed rokiem 1939 oraz po roku 1945
