-
W empik go
Tajemnica - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
1 stycznia 2011
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Tajemnica - ebook
Klasyka na e-czytnik to kolekcja lektur szkolnych, klasyki literatury polskiej, europejskiej i amerykańskiej w formatach ePub i Mobi. Również miłośnicy filozofii, historii i literatury staropolskiej znajdą w niej wiele ciekawych tytułów.
Seria zawiera utwory najbardziej znanych pisarzy literatury polskiej i światowej, począwszy od Horacego, Balzaca, Dostojewskiego i Kafki, po Kiplinga, Jeffersona czy Prousta. Nie zabraknie w niej też pozycji mniej znanych, pióra pisarzy średniowiecznych oraz twórców z epoki renesansu i baroku.
| Kategoria: | Klasyka |
| Zabezpieczenie: | brak |
| Rozmiar pliku: | 168 KB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
SCENA I.
IRENA, ZOSIA później ALFONS.
ZOSIA.
A co! nie mówiłam pani, że nie ma nic w świecie lepszego nad bielidło?
IRENA.
Trudno mi jednak było przyzwyczaić się do tego.
ZOSIA.
Szczególnie na bal trzeba się bodaj troszeczkę przybielić.
IRENA.
Przecież nie znać, że ja dzisiaj…
ZOSIA.
Nic a nic! Zresztą mężczyźni się natem nie znają. Oni wszystko z pozorów sądzą…
IRENA.
A kok ten nie jest za duży?
ZOSIA.
Za duży? To jeszcze maleństwo, naprzeciw szynionu pani Arturowej! Tam ze trzy wróble gniazda znalazłyby wygodne pomieszczenie.
IRENA.
Czy uwierzysz Zosiu! [śmiejąc się). Mój mąż myśli ciągle, że to moje własne włosy.
ZOSIA (z śmiechem).
Już to pan tak zaślepiony w pani, że mogłaby pani (cicho do ucha szepcze parę słów) i nie poznałby się natem.
IRENA.
Dla tego też ja tak szczelnie zamykam moją toaletę, bo lękam się stracić w jego oczach, gdyby się przypadkiem dowiedział o tych niewinnych fortelach…
ZOSIA ( kończąc).
Których każda kobieta używa i używać musi!
IRENA.
Jakto? Może i ty…
ZOSIA.
Ja, nie! bo nie mam nikogo, komu bym się miała podobać, (n… s.) Na szczęście, jeszczem się dzisiaj nie bieliła.
IRENA.
Proszę cię Zosiu! popraw mi troszeczkę rumieńce, bo zdaje mi się, ze ten z tej strony, za mały.
ZOSIA (wyjmując z szufladki pudełka do blanszui różu.)
Dobrze, proszę pani! ( Naciera różem twarz Ireny i sobie troszeczkę) Niech pani odwróci cokolwiek do światła prawy policzek. (Irena odwraca się.) Tak! Teraz jeszcze trochę usta i już wszystko będzie gotowe.
IRENA.
Jakto i usta? Alfons przecież mówił mi zawsze, że mam piękne usta.
ZOSIA (różując usta).
Tak… przy zwykłej cerze – piękne; ale jak się twarz nablanszuje, to trzeba i usta różować.SCENA II.
CIŻ SAMI. – ALFONS.
ALFONS.
Dobry wieczór ci Ireno. Jużeś gotowa?
(Irena i Zosia zmieszane chcą schować bielidło. Zosia chowa je do swojej kieszeni).
IRENA (zmieszana).
A tak–jesteśmy gotowe. (Do Zosi cicho) Schowałaś? (Zosia mruga).
ALFONS (do siebie).
Co znaczy to ich pomieszanie? (głośno) Ireno tyś taka blada?… Co tobie jest?
IRENA (n… s.)
To Zosia mnie tak mocno nabieliła! (do Zosi). Mówiłam ci, że zanadto!
ZOSIA (cicho do Ireny).
To nic, można jeszcze poprawić.
ALFONS.
Co mówisz Ireno?
IRENA.
Nic. Stanik cokolwiek za ciasny…
ALFONS (chcąc stanik zwolnić.)
O proszę cię… Ja zaraz na to poradzę…
IRENA.
Bardzo proszę.. Zosiu! pójdź do drugiego pokoju. (Odchodzi z Zosią.)
IRENA, ZOSIA później ALFONS.
ZOSIA.
A co! nie mówiłam pani, że nie ma nic w świecie lepszego nad bielidło?
IRENA.
Trudno mi jednak było przyzwyczaić się do tego.
ZOSIA.
Szczególnie na bal trzeba się bodaj troszeczkę przybielić.
IRENA.
Przecież nie znać, że ja dzisiaj…
ZOSIA.
Nic a nic! Zresztą mężczyźni się natem nie znają. Oni wszystko z pozorów sądzą…
IRENA.
A kok ten nie jest za duży?
ZOSIA.
Za duży? To jeszcze maleństwo, naprzeciw szynionu pani Arturowej! Tam ze trzy wróble gniazda znalazłyby wygodne pomieszczenie.
IRENA.
Czy uwierzysz Zosiu! [śmiejąc się). Mój mąż myśli ciągle, że to moje własne włosy.
ZOSIA (z śmiechem).
Już to pan tak zaślepiony w pani, że mogłaby pani (cicho do ucha szepcze parę słów) i nie poznałby się natem.
IRENA.
Dla tego też ja tak szczelnie zamykam moją toaletę, bo lękam się stracić w jego oczach, gdyby się przypadkiem dowiedział o tych niewinnych fortelach…
ZOSIA ( kończąc).
Których każda kobieta używa i używać musi!
IRENA.
Jakto? Może i ty…
ZOSIA.
Ja, nie! bo nie mam nikogo, komu bym się miała podobać, (n… s.) Na szczęście, jeszczem się dzisiaj nie bieliła.
IRENA.
Proszę cię Zosiu! popraw mi troszeczkę rumieńce, bo zdaje mi się, ze ten z tej strony, za mały.
ZOSIA (wyjmując z szufladki pudełka do blanszui różu.)
Dobrze, proszę pani! ( Naciera różem twarz Ireny i sobie troszeczkę) Niech pani odwróci cokolwiek do światła prawy policzek. (Irena odwraca się.) Tak! Teraz jeszcze trochę usta i już wszystko będzie gotowe.
IRENA.
Jakto i usta? Alfons przecież mówił mi zawsze, że mam piękne usta.
ZOSIA (różując usta).
Tak… przy zwykłej cerze – piękne; ale jak się twarz nablanszuje, to trzeba i usta różować.SCENA II.
CIŻ SAMI. – ALFONS.
ALFONS.
Dobry wieczór ci Ireno. Jużeś gotowa?
(Irena i Zosia zmieszane chcą schować bielidło. Zosia chowa je do swojej kieszeni).
IRENA (zmieszana).
A tak–jesteśmy gotowe. (Do Zosi cicho) Schowałaś? (Zosia mruga).
ALFONS (do siebie).
Co znaczy to ich pomieszanie? (głośno) Ireno tyś taka blada?… Co tobie jest?
IRENA (n… s.)
To Zosia mnie tak mocno nabieliła! (do Zosi). Mówiłam ci, że zanadto!
ZOSIA (cicho do Ireny).
To nic, można jeszcze poprawić.
ALFONS.
Co mówisz Ireno?
IRENA.
Nic. Stanik cokolwiek za ciasny…
ALFONS (chcąc stanik zwolnić.)
O proszę cię… Ja zaraz na to poradzę…
IRENA.
Bardzo proszę.. Zosiu! pójdź do drugiego pokoju. (Odchodzi z Zosią.)
więcej..
