Tajwan. Nocne targi, herbata z tapioką i e-demokracja - ebook

Taj­wan w pi­gułce
In­for­ma­cje dla po­dróż­nych

Wizy

Osoby po­sia­da­jące pol­ski pasz­port, ważny co naj­mniej sześć mie­sięcy od pla­no­wa­nego wjazdu na Taj­wan, i przy­la­tu­jące na Taj­wan w ce­lach tu­ry­stycz­nych, na targi lub na spo­tka­nia biz­ne­sowe nie mu­szą ubie­gać się o wizę. Po­byt bez­wi­zowy nie może być jed­nak dłuż­szy niż 90 dni.

Ruch bez­wi­zowy nie obej­muje osób, które chcia­łyby pod­jąć na Taj­wa­nie staż, prak­tyki czy wo­lon­ta­riat. Osoby pla­nu­jące stu­dia, w tym na­ukę ję­zyka man­da­ryń­skiego, lub pracę na Taj­wa­nie mu­szą wy­stą­pić o spe­cjalną wizę do Biura Przed­sta­wi­ciel­skiego Taj­pej w Pol­sce. Także za­in­te­re­so­wani pro­gra­mem Pracy Wa­ka­cyj­nej (Wor­king Ho­li­day) po­winni zło­żyć od­po­wiedni wnio­sek w tym biu­rze.

Czego nie wolno wwo­zić na Taj­wan?

Oczy­wi­stym jest, że nie wolno wwo­zić nar­ko­ty­ków (ko­ka­iny, he­ro­iny, mor­finy, opium itp.), a na­wet ma­ri­hu­any. Jed­nak może być za­sko­cze­niem, że nie wolno rów­nież przy­wo­zić ze sobą ani wy­sy­łać pocztą maku pod żadną po­sta­cią. Nie wolno wwo­zić broni pal­nej, amu­ni­cji ani broni bia­łej.

Po­ja­poń­skie za­da­sze­nia chod­ni­ków w Taj­pej

Chod­niki obec­nie

Po­nadto na­leży zgło­sić prze­wóz więk­szej ilo­ści go­tówki, złota lub dia­men­tów. Do­kładne in­for­ma­cje na ten te­mat można zna­leźć na stro­nie Ad­mi­ni­stra­cji Cel­nej Mi­ni­ster­stwa Fi­nan­sów.

Nie wolno rów­nież wwo­zić na Taj­wan dzi­kich zwie­rząt i pro­duk­tów od nich po­cho­dzą­cych. A także świe­żych owo­ców, na­sion, ro­ślin, mięsa i prze­two­rów mię­snych. Nie ra­dzę więc przy­wo­zić ka­ba­no­sów i kieł­basy dla – stę­sk­nio­nych pol­skich wy­ro­bów – zna­jo­mych na Taj­wa­nie. Na lot­ni­skach są psy, które są szko­lone na roz­po­zna­wa­nie nie tylko nar­ko­ty­ków, ale rów­nież pro­duk­tów spo­żyw­czych. Kara za wwie­zie­nie, np. pro­duk­tów mię­snych, może wy­nieść na­wet mi­lion taj­wań­skich do­la­rów (po­nad 3000 zł)!

Sto­isko z pły­tami kom­pak­to­wymi i ka­se­tami

Ulica w No­wym Taj­pej

Co do le­karstw na re­ceptę, to można wwieźć sze­ścio­mie­sięczne za­po­trze­bo­wa­nie na nie, na­leży jed­nak pa­mię­tać o spe­cjal­nych do­ku­men­tach na ta­kie le­kar­stwa (wię­cej in­for­ma­cji na stro­nie Agen­cji Żyw­no­ści i Le­ków). Le­karstw jed­nego ro­dzaju, nie wy­ma­ga­ją­cych re­cepty, można przy­wieźć 12 opa­ko­wań. W su­mie do­zwo­lony jest wwóz 36 opa­ko­wań róż­nego ro­dzaju me­dy­ka­men­tów.

Warto rów­nież zwró­cić uwagę na ilość przy­wo­żo­nych na Taj­wan szkieł kon­tak­to­wych. Nie może ona prze­kra­czać 60 sztuk jed­nej mocy na osobę. Przy czym można wwieźć szkła kon­tak­towe o dwóch róż­nych mo­cach.

Wa­luta i ban­ko­wość

Wa­lutą obo­wią­zu­jącą na Taj­wa­nie jest nowy taj­wań­ski do­lar (NT$, NTD, TWD). 1 NTD to 100 cen­tów, jed­nak od lat nie używa się już no­mi­na­łów mniej­szych niż 1 NTD.

Mo­nety są w no­mi­na­łach 1, 5, 10, 50 NTD, a bank­noty 100, 200, 500, 1000 i 2000 NTD.

Żeby wy­mie­nić obcą wa­lutę (naj­le­piej do­lary ame­ry­kań­skie lub euro) na miej­scową, na­leży udać się do banku. Nie ma zna­cze­nia, czy jest to od­dział na lot­ni­sku, czy w mie­ście. Róż­nice w kur­sie są mi­ni­malne, a na­leży pa­mię­tać, że banki wcze­śnie są za­my­kane, więc je­śli pla­nu­jemy wy­mie­nić pie­nią­dze, naj­le­piej to zro­bić od razu po przy­lo­cie. Kan­tory wy­miany wa­lut można też zna­leźć w du­żych ho­te­lach i w do­mach han­dlo­wych.

Ban­ko­wość na Taj­wa­nie jest bar­dzo do­brze roz­wi­nięta, jed­nak, aby otwo­rzyć konto w taj­wań­skim banku, po­trzebna jest karta sta­łego po­bytu (ARC lub APRC) z ad­re­sem za­miesz­ka­nia. We wszyst­kich skle­pach można pła­cić kar­tami Visa lub Ma­ster­Card. Ban­ko­maty są ogól­nie do­stępne.

W ostat­nich la­tach co­raz bar­dziej po­pu­larne stają się płat­no­ści zbli­że­niowe te­le­fo­nem lub ze­gar­kiem (LINE Pay, We­Chat Pay, ez­Pay).

Trans­port

Prze­miesz­cza­nie się po Taj­wa­nie nie jest trudne; do więk­szo­ści miej­sco­wo­ści można z ła­two­ścią do­je­chać po­cią­giem lub au­to­bu­sem. Po­mię­dzy głów­nymi mia­stami w za­chod­niej czę­ści Taj­wanu kur­suje rów­nież ko­lej du­żych pręd­ko­ści (HSR), dzięki któ­rej trasę ok. 358 km po­mię­dzy Taj­pej na pół­nocy i Zu­oy­ing (左營 ) w Ka­oh­siung (高雄 ) na po­łu­dniu można po­ko­nać w nie­całe dwie go­dziny.

Au­to­busy da­le­ko­bieżne są do­brą opcją dla po­dró­żu­ją­cych na bu­dże­cie. Do­jeż­dżają one do wielu tu­ry­stycz­nych atrak­cji, a kom­fort po­dróży jest czę­sto wyż­szy niż prze­jazdy zwy­kłą ko­leją.

Z głów­nej wy­spy Taj­wanu można ła­two do­stać się sa­mo­lo­tem lub pro­mem na mniej­sze wy­spy, np. Pen­ghu, La­nyu, Kin­men, Mazu.

Na więk­szo­ści wy­se­pek, na­le­żą­cych do Taj­wanu, nie ma ko­mu­ni­ka­cji pu­blicz­nej, jed­nak po­sia­da­cze waż­nego mię­dzy­na­ro­do­wego prawa jazdy, mogą wy­po­ży­czyć sa­mo­chód lub sku­ter. W wielu tu­ry­stycz­nych miej­scach można także wy­na­jąć sa­mo­chód z kie­rowcą. Jest to naj­wy­god­niej­sza opcja, je­śli po­dró­żuje się z ma­łymi dziećmi lub z oso­bami w po­de­szłym wieku. Nie­któ­rzy kie­rowcy znają pod­stawy ję­zyka an­giel­skiego lub ja­poń­skiego.

Ko­mu­ni­ka­cja miej­ska

Ko­mu­ni­ka­cja miej­ska w sto­licy Taj­wanu, Taj­pej, i w przy­le­głym mie­ście, No­wym Taj­pej, jest bar­dzo do­brze roz­wi­nięta. Sieć me­tra (MRT) obej­muje sześć li­nii i 131 sta­cji. MRT ma od­cinki na­ziemne i pod­ziemne. Od­dzielna li­nia MRT pro­wa­dzi na mię­dzy­na­ro­dowe lot­ni­sko Tao­y­uan. Ma ona 21 sta­cji i po­nad 50 km dłu­go­ści.

Oprócz me­tra, w Taj­pej i w No­wym Taj­pej można prze­miesz­czać się au­to­bu­sami, które do­jeż­dżają do każ­dego za­kątka mia­sta, te­re­nów pod­miej­skich, a na­wet gór­skich. Sieć au­to­bu­sowa jest bar­dzo gę­sta, a prze­jazdy ta­nie. Na głów­nych uli­cach wi­dać spe­cjalne pasy tylko dla au­to­bu­sów.

W dziel­ni­cach Tam­sui i Xin­dian w No­wym Taj­pej są rów­nież li­nie tram­wa­jowe – jed­nak nie na­leżą do po­pu­lar­nych.

Me­tro mają także mia­sta Ka­oh­siung i Ta­ichung. Sieć au­to­bu­sowa jest w nich rów­nież do­brze roz­wi­nięta. W in­nych mia­stach miesz­kańcy przy­wy­kli do prze­miesz­cza­nia się wła­snymi środ­kami trans­portu, głów­nie sku­te­rami.

W du­żych mia­stach, szcze­gól­nie na pół­nocy Taj­wanu, po­pu­larne jest ko­rzy­sta­nie z usług tak­sów­kar­skich i Uber. Tak­sówki na Taj­wa­nie są bar­dzo bez­pieczne i nie­dro­gie. W mia­stach, poza dwor­cami ko­le­jo­wymi, nie ma po­sto­jów tak­só­wek. Tak­sówki można za­trzy­my­wać na ulicy w do­wol­nym miej­scu, sto­jąc przy kra­węż­niku i ma­cha­jąc ręką.

Ruch sa­mo­cho­dowy

Na Taj­wa­nie obo­wią­zuje ruch pra­wo­stronny. Jed­nak prze­cho­dząc przez ulicę lub pro­wa­dząc sa­mo­chód, sku­ter, czy też ja­dąc na ro­we­rze, na­leży mieć oczy sze­roko otwarte i li­czyć się z tym, że inny sa­mo­chód lub sku­ter może je­chać pod prąd.

Dzieci po­ni­żej jed­nego roku ży­cia lub do 10 kg wagi mu­szą jeź­dzić w fo­te­liku (ko­ły­sce), za­mon­to­wa­nym w sa­mo­cho­dzie ty­łem do kie­runku jazdy. Dzieci w wieku od jed­nego do czte­rech lat i wa­żące po­mię­dzy 10 a 18 kg mu­szą jeź­dzić w fo­te­liku, przy­mo­co­wa­nym do tyl­nego sie­dze­nia sa­mo­chodu. Dzieci po­wy­żej 12 roku ży­cia i wa­żące po­wy­żej 18 kg już nie mu­szą uży­wać fo­te­li­ków sa­mo­cho­do­wych, ale mu­szą jeź­dzić na tyl­nym sie­dze­niu przy­pięte pa­sami. Za­sady do­ty­czące prze­wozu dzieci w fo­te­li­kach nie obo­wią­zują w tak­sów­kach i w środ­kach ko­mu­ni­ka­cji pu­blicz­nej.

Nie­stety, prze­pisy do­ty­czące prze­wozu dzieci sa­mo­cho­dami są rzadko re­spek­to­wane. Czę­sto można za­uwa­żyć małe dzieci ska­czące po tyl­nym sie­dze­niu lub ja­dące z przodu, obok kie­rowcy. Zda­rza się też, że dzieci sie­dzą na ko­la­nach kie­rowcy! Jesz­cze go­rzej wy­gląda sy­tu­acja prze­wozu dzieci sku­te­rami. Na­gmin­nym wi­do­kiem są małe dzieci prze­wo­żone sku­te­rem bez ka­sku, po­mimo iż obo­wią­zek jazdy w ka­sku do­ty­czy za­równo do­ro­słych, jak i dzieci. Dzieci czę­sto są prze­wo­żone sku­te­rami bez ja­kie­go­kol­wiek za­bez­pie­cze­nia, np. sie­dząc na wi­kli­no­wym krze­sełku po­mię­dzy no­gami kie­ru­ją­cego.

Wy­na­jem sa­mo­cho­dów

Je­śli nie chcemy po­ru­szać się po Taj­wa­nie ko­mu­ni­ka­cją pu­bliczną, mo­żemy wy­na­jąć sa­mo­chód. Oprócz mię­dzy­na­ro­do­wych firm, jak Hertz lub Avis, jest dużo ma­łych, pry­wat­nych firm, w któ­rych ceny wy­najmu są bar­dzo kon­ku­ren­cyjne.

By wy­na­jąć sa­mo­chód lub sku­ter, po­trzebny jest ważny pasz­port, karta kre­dy­towa, prawo jazdy z kraju za­miesz­ka­nia, a także prawo jazdy mię­dzy­na­ro­dowe, zgodne z „Kon­wen­cją wie­deń­ską o ru­chu dro­go­wym”. Nie­które firmy wy­najmu sku­te­rów, szcze­gól­nie te na ma­łych wy­spach, nie wy­ma­gają mię­dzy­na­ro­do­wego prawa jazdy.

Taj­pej – pod­ziemne pa­saże przy me­trze

Taj­pej – ro­wery miej­skie

Hala Głów­nego Dworca Ko­le­jo­wego w Taj­pej

Ozna­ko­wa­nie pasa ulicy dla pie­szych

Prawo jazdy

Prze­by­wa­jąc na Taj­wa­nie dłu­żej niż 30 dni, na­leży za­re­je­stro­wać mię­dzy­na­ro­dowe prawo jazdy w miej­sco­wym Urzę­dzie Mo­to­ry­za­cji. Z re­je­stra­cji mię­dzy­na­ro­do­wego prawa jazdy mogą ko­rzy­stać tylko osoby, które prze­by­wają na Taj­wa­nie od jed­nego do sze­ściu mie­sięcy. Osoby prze­by­wa­jące dłu­żej zo­bo­wią­zane są do uzy­ska­nia taj­wań­skiego prawa jazdy. Ma­jąc pol­skie prawo jazdy i pla­nu­jąc dłuż­szy po­byt na Taj­wa­nie, można rów­nież sko­rzy­stać z opcji wy­miany pol­skiego prawa jazdy na taj­wań­skie, na­leży jed­nak li­czyć się z tym, że pol­ski do­ku­ment zo­sta­nie nam ode­brany, a po po­wro­cie do Pol­ski bę­dziemy mu­sieli cały pro­ces wy­miany prawa jazdy prze­cho­dzić po­now­nie, by tym ra­zem otrzy­mać pol­ski do­ku­ment.

De­cy­du­jąc się na sa­mo­dzielną jazdę sa­mo­cho­dem bądź sku­te­rem po Taj­wa­nie, na­leży li­czyć się z zu­peł­nie inną „kul­turą jazdy” niż w Pol­sce. W Taj­pej więk­szość kie­row­ców jeź­dzi w miarę zgod­nie z prze­pi­sami ru­chu dro­go­wego, jed­nak im da­lej na po­łu­dnie wy­spy, tym więk­sza sa­mo­wola i do­wol­ność w in­ter­pre­ta­cji tych prze­pi­sów. Ni­kogo nie dziwi skrę­ca­nie w lewo z pra­wego pasa, jazda sku­te­rem po chod­niku, czy też jazda wą­skimi alej­kami pod prąd. Nie­włą­cza­nie kie­run­kow­ska­zów czy świa­teł po zmroku rów­nież jest na po­rządku dzien­nym.

Par­ko­wa­nie

Par­ko­wa­nie na ulicy w du­żych mia­stach jest płatne. Gdy znaj­dziemy za wy­cie­raczką kar­teczkę, jest to w więk­szo­ści przy­pad­ków po pro­stu bi­let par­kin­gowy, a nie man­dat. Są różne sys­temy opłat – cza­sem za wy­cie­raczkę wkła­dana jest kar­teczka, którą par­kin­gowy pod­stem­plo­wuje co pół go­dziny. Na kar­teczce, wło­żo­nej za wy­cie­raczkę, może też wid­nieć tylko kod QR. Z ta­kimi kar­tecz­kami na­leży udać się do co­nve­nience store, by uiścić opłatę. Co­raz czę­ściej spo­tyka się rów­nież au­to­maty par­kin­gowe (smart me­ters), roz­po­zna­jące nu­mer re­je­stra­cyjny sa­mo­chodu. W ta­kim au­to­ma­cie można pła­cić kartą miej­ską (Easy­Card).

Nie­raz zna­le­zie­nie par­kingu w cen­trum Taj­pej gra­ni­czy z cu­dem. Na­leży jed­nak pa­mię­tać, że pod więk­szo­ścią szkół i par­ków są duże pod­ziemne par­kingi pu­bliczne i tam czę­sto można zna­leźć wolne miej­sca.

Na par­kin­gach au­to­ma­tycz­nych zo­sta­wia się sa­mo­chód przy wjeź­dzie i auto samo znika za drzwiami ga­rażu. Są też par­kingi wie­lo­po­zio­mowe, gdzie sa­memu wjeż­dża się na wolne miej­sce, ale sa­mo­chód może znik­nąć pod pod­łogą lub unieść się po­nad na­sze głowy. Na­leży jed­nak pa­mię­tać, że ta­kie miej­sca par­kin­gowe mają ogra­ni­czoną wy­so­kość, więc nie są od­po­wied­nie dla więk­szych po­jaz­dów.

Karta Easy­Card

Jest to coś wię­cej niż zwy­kła karta miej­ska, ja­kiej używa się do opła­ca­nia prze­jaz­dów ko­mu­ni­ka­cją miej­ską. Easy­Card (悠遊卡 ) można uży­wać nie tylko w me­trze i w au­to­bu­sach, ale rów­nież ku­pu­jąc bi­lety ko­le­jowe i bi­lety HSR (szyb­kiej ko­lei). Można nią pła­cić, jak kartą de­be­tową, w skle­pach, re­stau­ra­cjach, ka­wiar­niach, na par­kin­gach, w tak­sów­kach, a także na sta­cjach wy­najmu ro­we­rów miej­skich i w wielu atrak­cjach tu­ry­stycz­nych, np. w par­kach roz­rywki. Kartę można do­ła­do­wać w wielu skle­pach i sta­cjach me­tra. Każdy przy­jeż­dża­jący na Taj­wan po­wi­nien za­opa­trzyć się w Easy­Card, bo na­prawdę bar­dzo uła­twia płat­no­ści. Easy­Card można rów­nież pod­łą­czyć do konta ban­ko­wego i dzięki temu do te­le­fonu ko­mór­ko­wego (Easy Wal­let), i uży­wać zbli­że­niowo.

Wię­cej in­for­ma­cji na te­mat Easy­Card można zna­leźć w ję­zyku an­giel­skim na stro­nie Easy­Card Cor­po­ra­tion.

Biura przed­sta­wi­ciel­skie Taj­wanu i Pol­ski

Rzecz­po­spo­lita Pol­ska nie utrzy­muje sto­sun­ków dy­plo­ma­tycz­nych z Re­pu­bliką Chiń­ską (Taj­wa­nem). Dla­tego na Taj­wa­nie nie ma pol­skiej am­ba­sady ani kon­su­latu, a w Pol­sce nie ma taj­wań­skiej am­ba­sady ani kon­su­latu. Funk­cję kon­su­la­tów peł­nią spe­cjalne biura przed­sta­wi­ciel­skie dzia­ła­jące w obu kra­jach.

Sie­dziba Biura Pol­skiego w Taj­pej znaj­duje się w dziel­nicy Xi­nyi w bu­dynku TWTC/ITB.

Ad­res: Su­ite 1601-1602, No. 333, Sec. 1, Ke­elung Rd., Ta­ipei 110

+886 2 7729 9320;

po­land.of­fice.ta­[email protected];

https://po­land.tw.

W Pol­sce jest to – po­wstałe w 1992 roku – Biuro Przed­sta­wi­ciel­skie Taj­pej w Pol­sce (dawna na­zwa: Biuro Kul­tu­ralno-Go­spo­dar­cze Taj­pej). Ma ono sie­dzibę przy ulicy Emi­lii Pla­ter 53 w War­sza­wie. Wła­śnie z tym biu­rem na­leży kon­tak­to­wać się w spra­wach zwią­za­nych, np. z wi­zami stu­denc­kimi, sty­pen­diami, współ­pracą go­spo­dar­czą z Taj­wa­nem, a także w spra­wie le­ga­li­za­cji pol­skich do­ku­men­tów po­trzeb­nych nam na Taj­wa­nie.

Na Taj­wa­nie od 1995 roku działa Biuro Pol­skie w Taj­pej (po­przed­nia na­zwa: War­szaw­skie Biuro Han­dlowe). W tym biu­rze można zgło­sić, np. za­gi­nię­cie pol­skiego pasz­portu i zło­żyć po­da­nie o nowy pasz­port. Tu­taj można też ubie­gać się o trans­kryp­cję taj­wań­skiego aktu mał­żeń­stwa lub aktu uro­dze­nia w pol­skim re­je­strze stanu cy­wil­nego oraz o nada­nie nu­meru PE­SEL. W ra­zie za­ist­nia­łych pro­ble­mów praw­nych oby­wa­tele Pol­ski rów­nież po­winni kon­tak­to­wać się z biu­rem.

Droga szyb­kiego ru­chu w Ka­oh­siung

Flaga

Na­ro­dową flagę Re­pu­bliki Chiń­skiej na Taj­wa­nie za­pro­jek­to­wał Sun Jat-sen (孫中山 ), „Oj­ciec Na­rodu”, twórca Ku­omin­tangu i pierw­szy pre­zy­dent Re­pu­bliki Chiń­skiej, na pod­sta­wie flagi „nie­bie­skiego nieba i bia­łego dnia” (青天白日 ) re­wo­lu­cjo­ni­sty Lu Ha­odonga (陸皓東 ). Po do­da­niu ko­loru czer­wo­nego jako tła po­wstała flaga „nie­bie­skie niebo, biały dzień, cała zie­mia czer­wona” (青天、白日、滿地紅 ). 17 grud­nia 1928 roku flaga ta zo­stała for­mal­nie uznana za na­ro­dową flagę Re­pu­bliki Chiń­skiej.

Taj­wan w licz­bach

• Po­wierzch­nia: 36,197 km²

• Liczba lud­no­ści: 23 313 500 (luty 2023)

• Cał­ko­wity pro­dukt kra­jowy brutto (PKB): USD 761 mld (2022)

• PKB na osobę: USD 33 000 (2022)

• Śred­nie za­robki: NTD 45 376 = PLN 6 500 (sty­czeń 2023)

• Bez­ro­bo­cie: 3,5% (sty­czeń 2023)

• Peł­no­let­ność: 18 lat

• Mi­ni­malny wiek upraw­nia­jący do kupna i pi­cia al­ko­holu: 18 lat

• Mi­ni­malny wiek do uzy­ska­nia prawa jazdy kat. A lub B: 18 lat

• Na­pię­cie sie­ciowe: 110V

• Czę­sto­tli­wość na­pię­cia: 60Hz

Ko­lor nie­bie­ski na fla­dze ozna­cza ja­sność, czy­stość, na­ród i wol­ność; ko­lor biały – szcze­rość, bez­in­te­re­sow­ność, prawa oby­wa­tel­skie i rów­ność; ko­lor czer­wony – bez lęku przed po­świę­ce­niem, do­bro­byt na­rodu i bra­ter­stwo. Dwa­na­ście pro­mieni „bia­łego dnia” ozna­cza dwa­na­ście mie­sięcy i dwa­na­ście pór dnia; sym­bo­li­zuje rów­nież ży­cio­dajną siłę kraju, który prze­trwa wszelki upływ czasu, ma też za­chę­cać lu­dzi do po­dą­ża­nia za du­chem czasu i do cią­głego roz­woju.

Cie­ka­wostki

• Na Taj­wa­nie rok 2023 to rów­nież 112 rok Re­pu­bliki Chiń­skiej. Oprócz ka­len­da­rza gre­go­riań­skiego, uży­wany jest rów­nież ka­len­darz Re­pu­bliki Chiń­skiej, w któ­rym lata są li­czone od roku 1912, czyli od roku za­ło­że­nia Re­pu­bliki.

• Taj­wan jest czę­sto my­lony z Taj­lan­dią, a Pol­ska z Ho­lan­dią. Jak to moż­liwe? Zda­rza się, że ktoś nie­zbyt uważ­nie słu­cha i po pro­stu się prze­sły­szy, taka osoba sły­szała pew­nie wcze­śniej o Taj­lan­dii, ale o Taj­wa­nie nie­ko­niecz­nie. Zda­rza się też, że mię­dzy­na­ro­dowa ko­re­spon­den­cja jest myl­nie wy­sy­łana do Taj­lan­dii za­miast na Taj­wan. Na szczę­ście, dzieje się to co­raz rza­dziej. A dla­czego na Taj­wa­nie Pol­ska jest my­lona z Ho­lan­dią? Pol­ska po chiń­sku to 波蘭 (Po­lan ), a Ho­lan­dia (Ni­der­landy) to 荷蘭 (He­lan ). Wy­mowa jest zbli­żona, więc ła­two się prze­sły­szeć. Nie na­leży się więc dzi­wić, gdy po py­ta­niu, skąd je­ste­śmy, nasz roz­mówca za­cznie nas wy­py­ty­wać o tu­li­pany i wia­traki.

• Taj­wan po­siada naj­wię­cej dzieł sztuki i kul­tury chiń­skiej na świe­cie. W 1949 roku, po prze­gra­nej w woj­nie do­mo­wej, ucie­ka­jące z Chin woj­ska Ku­omin­tangu prze­trans­por­to­wały na Taj­wan ogromne ilo­ści dzieł sztuki, zgro­ma­dzone wcze­śniej na te­re­nie Za­ka­za­nego Mia­sta w Pe­ki­nie. Obec­nie dzieła te są eks­po­no­wane w Mu­zeum Pa­ła­co­wym w Taj­pej i Chiayi.

• Naj­wyż­sza góra na Taj­wa­nie, Yushan (玉山 ), zna­la­zła się na li­ście 28 naj­pięk­niej­szych miejsc świata, kon­ku­ru­ją­cych o miano No­wych Sied­miu Cu­dów Świata. Nie­stety, po­mimo zdo­by­cia 600 mi­lio­nów gło­sów, Yushan nie zna­la­zła się wśród fi­na­li­stów.

• Na Taj­wa­nie żyją po­tom­ko­wie Kon­fu­cju­sza. Kung Tsui-chang (孔垂長 ) jest z 79. po­ko­le­nia po­tom­ków słyn­nego chiń­skiego fi­lo­zofa. Spra­wuje on m.in. funk­cję Ce­re­mo­nial­nego Urzęd­nika Kon­fu­cju­sza.

• Wie­lo­letni pre­zy­dent Re­pu­bliki Chiń­skiej na Taj­wa­nie i prze­wod­ni­czący par­tii Ku­omin­tang znany jest w Pol­sce jako Czang Kaj-szek. Ale to tylko jedno z jego wielu imion, imię przy­brane, za­pi­suje się je 蔣中正 , a na­leży wy­ma­wiać Dziang Czung-dżeng. Chiń­skie imię Czanga to Jiang Jie-shi (將介石 ), za­re­je­stro­wane imię: Jiang Zhou-tai (蔣周泰 ), mleczne imię: Jiang Rui-yuan (蔣瑞元 ), szkolne imię: Jiang Zhi-qing (蔣志清 ).

• Żona trze­ciego pre­zy­denta Re­pu­bliki Chiń­skiej na Taj­wa­nie – syna Czang Kaj-szeka, Chiang Ching-kuo (蔣經國 ) – była Bia­ło­ru­sinką. W Ro­sji na­zy­wała się Fa­ina Ipa­tiewna Wa­chriewa (w ję­zyku bia­ło­ru­skim: Фаіна Іпацьеўна Вахрава, Fa­ina Ipac’jejna Wa­chrawa), sam Chiang, stu­diu­jąc w Mo­skwie, przy­brał imię Ni­ko­łaj Wła­di­mi­ro­wicz Je­li­za­row (Николай Владимирович Елизаров). Fa­ina po ślu­bie otrzy­mała imię Fan­gliang (方良 ).

• Cy­fra cztery (四 sy ) jest uwa­żana za nie­szczę­śliwą. Jej wy­mowa jest zbli­żona do słowa „śmierć/umie­rać” (死 sy ). Dla­tego w szpi­ta­lach i w wielu ho­te­lach nie ma w win­dzie przy­ci­sku z czwar­tym pię­trem. Nu­mery te­le­fo­nów i sa­mo­cho­dowe nu­mery re­je­stra­cyjne są tań­sze, je­śli na końcu wy­stę­puje czwórka. A także ni­gdy nie ofia­ro­wuje się czte­rech rze­czy, np. czte­rech kwia­tów.

• Biały ko­lor to ko­lor ża­łobny; czer­wony jest uwa­żany za szczę­śliwy.

• Rury ka­na­li­za­cyjne na Taj­wa­nie są tak wą­skie, że w więk­szo­ści to­a­let zu­żyty pa­pier to­a­le­towy na­leży wy­rzu­cać do ko­sza, gdyż ina­czej rury mogą się za­tkać.

• Słynna obec­nie na cały świat her­bata mleczna z ta­pioką (boba milk tea, pe­arl milk tea) zo­stała wy­my­ślona na Taj­wa­nie.

• Na Taj­wa­nie jest po­nad 14 mi­lio­nów sku­te­rów, ozna­cza to, że je­den sku­ter przy­pada na 1,6 osoby.

• Naj­czę­ściej spo­ty­kane na­zwi­sko na Taj­wa­nie to Chen (陳). Wśród po­nad 23 mi­lio­nów Taj­wań­czy­ków aż 11,14% osób nosi na­zwi­sko Chen. W Chi­nach naj­po­pu­lar­niej­szym na­zwi­skiem jest Wang (王).

------------------------------------------------------------------------

Za­pra­szamy do za­kupu peł­nej wer­sji książki

------------------------------------------------------------------------