- promocja
-
W empik go
Tata nie ma siły - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
16 września 2020
Ebook
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Tata nie ma siły - ebook
Książka Tata nie ma siły to próba dekonstrukcji formuły poradnika dla rodziców. Książka, która nie daje odpowiedzi, ale w trudnych dla rodzica chwilach staje się pocieszeniem, odskocznią i ucieczką w żart. Znajdzie się tu wszystko to, co myślą rodzice, ale boją się powiedzieć.
Błażej Staryszak – z wykształcenia socjolog, zawodowo związany z rozrywką i filmem, improwizator w zespole Teatru Improwizowanego Klancyk, współpracownik Klubu Komediowego, współautor serii spektakli „Fabularny przewodnik po…”. Ojciec siedmiolatki.
Krzysztof Wiśniewski – absolwent Wydziału Wiedzy o Teatrze warszawskiej Akademii Teatralnej. Improwizator, współzałożyciel Teatru Improwizowanego Klancyk. Zajmuje się zarządzaniem projektami kulturalnymi i kontaktami kultury z biznesem. Ojciec dwóch synów: przedszkolaka i pierwszoklasisty.
Michał Rzecznik – kulturoznawca, scenarzysta i grafik, twórca żartów rysunkowych, ilustracji i murali, wydawca zinów. Autor/współautor kilkunastu albumów komiksowych, m.in. „Maczużnika”, „88/89”, „Warszawy” i serii kryminalnej „KOT”. Członek artystycznej grupy Maszin. Współodpowiedzialny za fanpage „Naprawdę nieśmieszne rysunki”. Aktualnie bezdzietny.
| Kategoria: | Poradniki |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-280-8477-3 |
| Rozmiar pliku: | 8,1 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Wstęp
Zacznijmy od tego, że ogólnie rzecz ujmując, dzieci są męczące. Dzieci są złośliwe. Dzieci są dość drogie w utrzymaniu. Dzieci są wspaniałe i pomysłowe. Dzieci są chorowite. Dzieci są słodkie. Dzieci są marudne. Dzieci są wdzięczne. Dzieci są niewdzięczne. Dzieci są nieprzewidywalne. Dzieci są niesamowite. Dzieci są powolne. Dzieci są pełne energii. Dzieci są niedoświadczone i jednocześnie nad wyraz mądre, jak na swój wiek. Dzieci są równie pamiętliwe, co zapominalskie. Są gapowate i bardzo spostrzegawcze zarazem. Dzieci są różne. Dzieci są bardzo ważne.
To oczywiście banał, ale nikt, kto nie doświadczył tego na własnej skórze, nie jest w stanie wyobrazić sobie, jak bardzo wszystko staje na głowie, gdy w domu pojawia się noworodek. Nawet gdybyśmy studiowali dziennie w szkole rodzenia, nic nie przygotowałoby nas na chaos, panikę, nieustanne umartwianie się i chodzącą na okrągło pralkę. Ani na to, że zacznie nas ogarniać fala radości z takich rzeczy, jak pierwsza kupa po dwóch dniach. Jakim prawem ktoś nam pozwolił wyjść ze szpitala z żywym człowiekiem? Przecież nie mieliśmy do tego żadnych kwalifikacji, żadnej praktyki. Jedynie odrobinę dobrych chęci i adrenalinę, która pozwalała nam nie spać przez pół tygodnia. Siłą rozpędu dociągaliśmy do wizyty położnej środowiskowej, zaprzyjaźniając się z kikutem pępka, laktatorem, bodziakami. Dowiadywaliśmy się, po co przykłada się kapustę do obolałych piersi. Pierwszy raz obcinaliśmy dużo za krótkie, a jednocześnie dużo za długie paznokcie. Dzięki pamięci mięśniowej potrafiliśmy w środku nocy z zamkniętymi oczami wykonać sekwencję ruchów przewijania. Byliśmy obsikiwani, obsrywani i obrzygiwani. Znosiliśmy to z godnością. Z czasem wspomnienia z pierwszych lat zatarły się. Stały się mglistym tetrowym kolażem z pieluch, szczepionek, maści na odparzenia i mleka w proszku. Byliśmy ciągle zmęczeni. Nie tak, jak matki naszych dzieci. One były zmęczone stukrotnie bardziej – nigdy dość przypominania o tym. Ale to, co nas utrzymywało na powierzchni, to myśl, że najlepszy przyjaciel przeżywa dokładnie to samo. I to samo przeżywają w tym mieście tysiące innych rodzin. I wszystkie te momenty bezsilności, których przybywało w miarę, jak w naszych dzieciach ujawniała się osobowość, zaczęły nas nagle bardzo śmieszyć. Śmieszyły też naszych znajomych, nawet tych bezdzietnych, więc zaczęliśmy je spisywać i dzielić się nimi w sieci. Szukaliśmy dla naszego wysiłku jakiejś prostej nazwy, która oddałaby nasz stan ducha. Stanęło na prostym Tata nie ma siły.
Oddajemy w wasze ręce książkę pełną porad niepopartych wiedzą pedagogiczną, psychologiczną ani właściwie żadną inną. Zajmujemy się ojcostwem czysto amatorsko, wręcz hobbystycznie. Pamiętajcie więc, że wdrażając nasze metody, robicie to na własne ryzyko. Mamy nadzieję, że ta książka będzie dla was kołem ratunkowym w chwilach, gdy będziecie chcieli wbić pięść w boazerię albo usiąść na podłodze hipermarketu i się rozpłakać. Jest zapisem naszych przygód z naszymi pociechami, kiedy jeszcze były w wieku przedszkolnym. Teraz z rozrzewnieniem czytamy o „problemach” z tego okresu. Dlatego też zostawiamy wam sporo pustego miejsca do uzupełnienia, żebyście też mogli zrobić sobie pamiątkę. Pamiątkę, którą wykorzystacie za kilkanaście lat podczas kłótni z latoroślą. Zamiast krzyczeć: „Czy ty wiesz, ile ja się przez ciebie nacierpiałem/am?”, wręczycie im książkę z obszerną dokumentacją. O ile do tego czasu nie zaniknie u ludzkości umiejętność czytania, a ocieplenie klimatu nie zmusi nas do życia w norach.
Życzymy wam, drodzy czytelnicy, żebyście mieli czas na czytanie dużo mądrzejszych książek od tej. W dużym skrócie to jest o tym, że dzieci są męczące, wspaniałe, ważne i bardzo je kochamy.
K. i B.
Tata nie ma siły
PS Do trójki naszych wspaniałych dzieci: wybaczamy i prosimy o przebaczenie.
Zacznijmy od tego, że ogólnie rzecz ujmując, dzieci są męczące. Dzieci są złośliwe. Dzieci są dość drogie w utrzymaniu. Dzieci są wspaniałe i pomysłowe. Dzieci są chorowite. Dzieci są słodkie. Dzieci są marudne. Dzieci są wdzięczne. Dzieci są niewdzięczne. Dzieci są nieprzewidywalne. Dzieci są niesamowite. Dzieci są powolne. Dzieci są pełne energii. Dzieci są niedoświadczone i jednocześnie nad wyraz mądre, jak na swój wiek. Dzieci są równie pamiętliwe, co zapominalskie. Są gapowate i bardzo spostrzegawcze zarazem. Dzieci są różne. Dzieci są bardzo ważne.
To oczywiście banał, ale nikt, kto nie doświadczył tego na własnej skórze, nie jest w stanie wyobrazić sobie, jak bardzo wszystko staje na głowie, gdy w domu pojawia się noworodek. Nawet gdybyśmy studiowali dziennie w szkole rodzenia, nic nie przygotowałoby nas na chaos, panikę, nieustanne umartwianie się i chodzącą na okrągło pralkę. Ani na to, że zacznie nas ogarniać fala radości z takich rzeczy, jak pierwsza kupa po dwóch dniach. Jakim prawem ktoś nam pozwolił wyjść ze szpitala z żywym człowiekiem? Przecież nie mieliśmy do tego żadnych kwalifikacji, żadnej praktyki. Jedynie odrobinę dobrych chęci i adrenalinę, która pozwalała nam nie spać przez pół tygodnia. Siłą rozpędu dociągaliśmy do wizyty położnej środowiskowej, zaprzyjaźniając się z kikutem pępka, laktatorem, bodziakami. Dowiadywaliśmy się, po co przykłada się kapustę do obolałych piersi. Pierwszy raz obcinaliśmy dużo za krótkie, a jednocześnie dużo za długie paznokcie. Dzięki pamięci mięśniowej potrafiliśmy w środku nocy z zamkniętymi oczami wykonać sekwencję ruchów przewijania. Byliśmy obsikiwani, obsrywani i obrzygiwani. Znosiliśmy to z godnością. Z czasem wspomnienia z pierwszych lat zatarły się. Stały się mglistym tetrowym kolażem z pieluch, szczepionek, maści na odparzenia i mleka w proszku. Byliśmy ciągle zmęczeni. Nie tak, jak matki naszych dzieci. One były zmęczone stukrotnie bardziej – nigdy dość przypominania o tym. Ale to, co nas utrzymywało na powierzchni, to myśl, że najlepszy przyjaciel przeżywa dokładnie to samo. I to samo przeżywają w tym mieście tysiące innych rodzin. I wszystkie te momenty bezsilności, których przybywało w miarę, jak w naszych dzieciach ujawniała się osobowość, zaczęły nas nagle bardzo śmieszyć. Śmieszyły też naszych znajomych, nawet tych bezdzietnych, więc zaczęliśmy je spisywać i dzielić się nimi w sieci. Szukaliśmy dla naszego wysiłku jakiejś prostej nazwy, która oddałaby nasz stan ducha. Stanęło na prostym Tata nie ma siły.
Oddajemy w wasze ręce książkę pełną porad niepopartych wiedzą pedagogiczną, psychologiczną ani właściwie żadną inną. Zajmujemy się ojcostwem czysto amatorsko, wręcz hobbystycznie. Pamiętajcie więc, że wdrażając nasze metody, robicie to na własne ryzyko. Mamy nadzieję, że ta książka będzie dla was kołem ratunkowym w chwilach, gdy będziecie chcieli wbić pięść w boazerię albo usiąść na podłodze hipermarketu i się rozpłakać. Jest zapisem naszych przygód z naszymi pociechami, kiedy jeszcze były w wieku przedszkolnym. Teraz z rozrzewnieniem czytamy o „problemach” z tego okresu. Dlatego też zostawiamy wam sporo pustego miejsca do uzupełnienia, żebyście też mogli zrobić sobie pamiątkę. Pamiątkę, którą wykorzystacie za kilkanaście lat podczas kłótni z latoroślą. Zamiast krzyczeć: „Czy ty wiesz, ile ja się przez ciebie nacierpiałem/am?”, wręczycie im książkę z obszerną dokumentacją. O ile do tego czasu nie zaniknie u ludzkości umiejętność czytania, a ocieplenie klimatu nie zmusi nas do życia w norach.
Życzymy wam, drodzy czytelnicy, żebyście mieli czas na czytanie dużo mądrzejszych książek od tej. W dużym skrócie to jest o tym, że dzieci są męczące, wspaniałe, ważne i bardzo je kochamy.
K. i B.
Tata nie ma siły
PS Do trójki naszych wspaniałych dzieci: wybaczamy i prosimy o przebaczenie.
więcej..
