- nowość
-
W empik go
Teologia kwantowa - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
1 stycznia 2025
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Teologia kwantowa - ebook
Książka w każdym rozdziale dostarcza dawkę wiedzy z dziedziny fizyki, biologii lub astronomii. „Teologia kwantowa” pisana jest z myślą o osobach wierzących jak również o ludziach twardo stąpających po ziemi, którzy domagają się logicznych argumentów na potwierdzenie wiary w Boga. Autor w przystępny sposób stara się przybliżyć fakty ze świata fizyki kwantowej, które jak się okazuje mocno korelują z rzeczywistością opisywaną w Biblii.
| Kategoria: | Fizyka |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-8414-001-7 |
| Rozmiar pliku: | 2,7 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Od autora
Nie jest to książka naukowa, ani nawet teologiczna. Jest to raczej zbiór filozoficznych przemyśleń chrześcijanina, który nie jest przestraszony faktami, jakie odkrywa przed światem nauki mechanika kwantowa.
Nie jestem fanem pseudoracjonalnej ufności we wszechmocną naukę. Nie jestem również zwolennikiem irracjonalnej wiary w Boże misterium. Jestem za to chrześcijaninem, który lubi poszukiwać i zdobywać wiedzę, a następnie łączyć wszystkie dostępne fakty w spójną całość.
Dlatego na kolejnych stronach chciałbym przedstawić kilka fascynujących informacji ze świata nauki, a następnie zestawić je z równie fascynującymi informacjami ze świata teologii chrześcijańskiej. Mało kto zdaje sobie sprawę, że te dwa na pozór skrajnie różne paradygmaty, jakimi są nauka i wiara, mają ze sobą aż tyle wspólnego.
Zatem zapraszam w nietuzinkową podróż po teologii kwantowej, w której zderzysz się z podstawowymi pojęciami teologicznymi. Zaserwowane jednak będą u boku nieprawdopodobnych odkryć naukowych, dzięki czemu nabiorą więcej racjonalności i wiarygodności.ROZDZIAŁ 1
Czy Einstein wierzył w naukę?
Albert Einstein — jeden z największych fizyków świata. Laureat nagrody Nobla. Twórca teorii względności. Współtwórca mechaniki kwantowej. Wybitna postać ze świata nauki. Znany również z odrzucenia wiary w starotestamentowego Boga, w której się wychował. Jednak Bóg nie jest jedynym konceptem, w który Einstein nie wierzył. Może się to wydawać dziwne, ale ten fizyk nie wierzył również w fizykę kwantową, którą sam poniekąd „odkrył”. Jego debaty na temat mechaniki kwantowej z innym noblistą — Nielsem Bohrem — stały się wręcz legendarne. Co prawda, w kilku kwestiach genialny twórca teorii względności zmienił swoje zdanie, lecz ostatecznie nie przekonał się do zaskakującego świata kwantowego.
W związku z tym, należałoby zadać sobie następujące pytanie: „Czy Albert Einstein miał rację w kwestiach naukowych?”. Jeśli chodzi o fizykę kwantową, to z pewnością nie, czego dowodzi ostatnie 100 lat badań naukowych. A może Einstein miał rację chociaż w kwestiach wiary? Jeśli w dziedzinie, której poświęcił całe życie, okazał się niewiarygodny, to czemu mielibyśmy zaufać mu w zakresie teologii — dziedziny, w której nie miał żadnych kompetencji? W sumie jest jeszcze jedna opcja, najbardziej prawdopodobna i zarazem najsmutniejsza. Niestety, wybitny myśliciel mylił się w obu kwestiach. Pomylił się zarówno w temacie fizyki kwantowej jak i kwestii istnienia Boga. Co śmieszne, w obu przypadkach jego niewiara miała bardzo podobne podłoże. Nie mógł zaakceptować tego, co wykraczało poza jego wizję świata. Oczywiście, nie zmienia to faktu, że był wybitnym naukowcem, ale równocześnie człowiekiem jak każdy z nas — omylnym i nie do końca elastycznym w obliczu niewygodnych faktów.
Skoro nawet noblistom się to zdarza, to tym bardziej zwykłym ludziom. A jak to jest w Twoim przypadku? Jaką masz wizję świata? Czy znajdziesz w sobie na tyle pokory, by nie odrzucać zbyt pochopnie danej koncepcji tylko dlatego, że odbiega ona od Twoich poglądów? Jeśli jesteś osobą wierzącą, to chciałbym Cię zachęcić do zgłębiania świata nauki i konfrontowania go z Twoją wiarą. Wbrew pozorom, nauka nie jest wcielonym szatanem, który chce zniszczyć wszystko, w co wierzysz. Jeśli natomiast uważasz się za intelektualistę, któremu obca jest koncepcja Boga, to Ciebie również chciałbym zachęcić, ale do refleksji nad tym, co tutaj przeczytasz. Wiedz, że wizja chrześcijańskiego Boga wcale nie jest najbardziej zaskakującą próbą wytłumaczenia zjawisk, jakie Cię otaczają. Nawet w samym świecie nauki można spotkać teorie, które bardziej godzą w intelekt niż niejeden chrześcijański dogmat! Kimkolwiek jesteś, mam nadzieję, że dalsza lektura zmieni Twoją optykę patrzenia zarówno na samą naukę jak i wszechmogącego Boga. Zawsze warto szukać prawdy, zbierać nowe informacje i próbować łączyć je w spójną całość. Każdy z nas potrzebuje być małym filozofem szukającym swojego arche!
ROZDZIAŁ 2
Apologetyka czarnej dziury
Istnienie zjawiska nazywanego „czarną dziurą” wynika bezpośrednio z teorii względności Einsteina. Za odkrycie czarnych dziur oraz wskazanie konkretnych obiektów w naszej galaktyce przyznano już nagrody Nobla. Dziś o tym zjawisku słyszał chyba każdy. Nie każdy jednak wie, na czym polega jego fenomen. Czarna dziura to obiekt astronomiczny będący obszarem czasoprzestrzeni o ogromnej sile grawitacyjnej.
Co to oznacza w praktyce? Aby powstała czarna dziura, potrzeba przeogromnej masy w odpowiednio małej gęstości — co już samo w sobie powinno wzbudzać spore wątpliwości. To tak, jakby chcieć zmieścić słonia w tylnej kieszeni spodni… obok żyrafy i stada bizonów, które znalazły się w niej wcześniej. Sama nazwa tego kosmicznego zjawiska nawiązuje bezpośrednio do jego właściwości. Moc przyciągania grawitacyjnego czarnej dziury jest tak duża, że każdy obiekt znajdujący się w jej pobliżu zostaje natychmiast przez nią pochłonięty. Dotyczy to również samego światła, które doszczętnie zostaje wchłonięte poza horyzont zdarzeń aż do centralnego punktu czarnej dziury zwanego „osobliwością”. Skoro owe dziury są „niewidzialne” (mimo posiadania masy wielokrotnie większej niż masa Słońca), skąd w ogóle wiadomo, że istnieją? Mimo, że nikt nigdy nie widział żadnej czarnej dziury (jest to niemożliwe z definicji), to obserwuje się anomalię polegającą na soczewkowaniu grawitacyjnym, czyli zakrzywieniu światła. Mówiąc najprościej, jak się da, istnienie czarnej dziury można wydedukować wyłącznie poprzez obserwację otoczenia. Gdy anomalia galaktyczna spełnia określone warunki, wtedy można wywnioskować, że w danym miejscu musi znajdować się czarna dziura.
Mamy więc sytuację jawnej dyskryminacji Boga! Dlaczego? Ponieważ argument potwierdzający istnienie czarnych dziur jest wiarygodny tylko do momentu, kiedy nie staje się również argumentem potwierdzającym istnienie Boga. Bożym atrybutem z definicji jest niewidzialność i niedoświadczalność (pod względem eksperymentalnym). Jest to poważny problem dla świata nauki, by zaakceptować Jego istnienie! Sytuacja jest zupełnie odwrotna, kiedy te same właściwości przejawia odległa o lata świetlne, niewidzialna osobliwość. Naukowcy nie mają wtedy żadnego problemu, by uznać jej egzystencję i „naukowo” dowieść realności występowania czarnej dziury poprzez obserwowanie jej otoczenia. Nie wspomniałem o jeszcze jednej „oczywistej” właściwości czarnej dziury. Mianowicie, chodzi o zakrzywienie czasoprzestrzeni. Jest to bardzo liberalne podejście do upływu czasu i doświadczania przestrzeni. Konsekwencją tych zakrzywień jest niemożność „wyjścia” z czarnej dziury, ponieważ każda znajdująca się tam droga prowadzi jedynie do środka osobliwości. Właściwości czarnej dziury są tak abstrakcyjne i irracjonalne, że trudno to wyjaśnić na jakimkolwiek przykładzie. Wykraczają one poza naszą percepcję zupełnie jak niektóre pojęcia w teologii chrześcijańskiej.
Jeśli więc niedoskonale wyewoluowany mózg człowieka jest w stanie naukowo stwierdzić takie rzeczy, to co stoi na przeszkodzie w uznaniu niewidzialnego i oddziałowującego na wszechświat Boga? Bóg z natury jest transcendentny, dlatego trudno Go spotkać, spacerując po parku w niedzielne popołudnie. Nie jest jednak prawdą, że nie można Go w żaden sposób zobaczyć czy też doświadczyć. Chrześcijański Bóg jest nie tylko praprzyczyną całego stworzenia, ale również uczestniczy w egzystencji tego, co sam stworzył. Interesuje się swoim stworzeniem, sprawuje nad nim pieczę, a także kontaktuje się na różne sposoby ze światem ludzi i przyrody. Bóg zupełnie jak czarna dziura jest niewidoczny dla ludzkiego oka, co wcale nie wyklucza możliwości, by Go zobaczyć. Można to zrobić w analogiczny sposób jak w przypadku czarnych dziur. Obserwując świat i istniejące w nim „anomalie”. Dzięki temu można zauważyć pewne algorytmy lub właściwości, które dają potężny materiał dowodowy świadczący o istnieniu „czegoś”, co niektórzy nazywają „Bogiem”.
Chrześcijański Bóg jest o tyle bardziej wiarygodny od innych bogów, o ile bardziej szczegółowo dał się poznać ludziom. W dużej mierze dzieje się tak poprzez niezwykłą księgę, jaką jest Biblia. Jest to zarówno skarbnica wiedzy z różnych dziecin nauki jak i podręcznik opisujący samego Boga i drogę do poznania Go w doświadczalny sposób. On działa zawsze spójnie z wytycznymi objawionymi w Biblii. Pewnie gdyby jakaś czarna dziura „wypluła” ze swej osobliwości coś na zasadzie 10 przykazań, też trafiłaby na czarną listę naukowców!ROZDZIAŁ 3
Duchowy wymiar fermionów
Jeszcze do niedawna uważano, że atom jest najmniejszą i zarazem niepodzielną cząstką (cząstką elementarną). Mimo, że okazało się to nieprawdą, pozostałości tego myślenia dalej mają swoje odzwierciedlenie w dzisiejszej edukacji szkolnej. Jak wiadomo, atom składa się z jądra i otaczającej go chmury elektronowej. Okazuje się, że neutrony i protony, które wchodzą w skład jądra atomu, są tzw. „hadronami”, czyli cząsteczkami zbudowanymi z kwarków. Samo ich istnienie nie powinno wzbudzać żadnych kontrowersji. Nauka w obszarze przestrzeni kwantowej poszła jeszcze dalej, tworząc teorię strun. Teoria ta zakłada, że podstawowym budulcem materii nie są wcale cząstki, lecz maluteńkie struny. Mimo dużej atrakcyjności tej teorii, nie sprawdza się ona zbyt dobrze w konfrontacji z rzeczywistością. Dzieje się tak za sprawą niezwykłych fermionów.
Fermiony są niebywałymi cząstkami o wręcz „magicznych” właściwościach. Wspomniane wcześniej kwarki dzielą się na bozony i fermiony. Podział ten jest uzależniony od kwantowej natury związanej z momentem pędu — tzw. „spinem”. Jest on jedną z fizycznych właściwości każdej cząstki elementarnej. Na czym więc polegają niezwykłe właściwości fermionów? Jest to cząstka o spinie ½. Nie zagłębiając się w skomplikowane równania matematyczne, można to opisać obrazowo w następujący sposób: Bozony to cząstki, które, aby obejść dookoła i wrócić do pierwotnej pozycji, trzeba obrócić o 360 stopni — czyli tak jak w przypadku wszystkich znanych nam przedmiotów. Jednak w przypadku fermionów sprawa wygląda nieco inaczej. Aby obejść fermiony dookoła i wrócić do pierwotnej pozycji, potrzeba wykonać obrót dwukrotnie większy, czyli o 720 stopni. Chcąc wyjaśnić to zjawisko, można powiedzieć w nieco humorystyczny sposób, że do jednokrotnego obejścia fermionu trzeba okrążyć go aż dwa razy. W obliczu tego faktu powstały różne teorie kwantowe zakładające istnienie dodatkowych wymiarów wykraczających poza naszą percepcję. Różne teorie przewidują, że przestrzeń, w której żyjemy, może mieć co najmniej 10 różnych wymiarów.Kwark — elementarna cząstka będąca budulcem całej otaczającej nas materii.
Teoria strun bozonowych — matematyczny model zakładający, że elektrony i kwarki wewnątrz atomu są strunami.
Cherub — istota duchowa wysokiej rangi mająca za zadanie strzec czegoś lub kogoś.
Seraf — istota duchowa będąca w bezpośrednim otoczeniu Boga, mająca za zadanie uwielbianie Go.
Matrix — kultowy film science fiction z 1999 roku, w którym wielu chrześcijan upatruje alegorii do chrześcijaństwa.Prędkość nadświetlna — zgodnie ze szczególną teorią względności żaden obiekt posiadający masę większą od zera nie może poruszać się z prędkością równą lub większą od światła.
Wystąpienie papieża Franciszka z 2014 roku na sesji plenarnej Papieskiej Akademii Nauk.
Początkowa osobliwość — według Georges-Henri Lemaître moment początkowy całego procesu Wielkiego Wybuchu.
Ewolucjonizm teistyczny — pogląd zakładający, że naukowy opis ewolucji biologicznej i początku Wszechświata jest w pełni zgodny z religijnymi prawdami dotyczącymi stworzenia.
Kreacjonizm progresywny — pogląd dotyczący wieku Wszechświata, polegający na liberalnej interpretacji biblijnego opisu stworzenia świata w 6 dni.Interferencja — zjawisko nakładania się na siebie fal, które bardziej szczegółowo opiszę w dalszym rozdziale.
Równanie Schrödingera — jedno z podstawowych równań mechaniki kwantowej opisujące ewolucję układu kwantowego obserwowane wraz z upływem czasu.
Fale de Broglie’a — alternatywny (falowy) do klasycznego (cząstkowego) sposób opisu obiektów materialnych zakładający, że każdy obiekt może być opisany w dualistyczny sposób.
Złamanie pieczęci Imperium Rzymskiego skutkowało natychmiastowym ukrzyżowaniem głową w dół.
2REP — elitarna jednostka Legii Cudzoziemskiej, wchodząca w skład 11 Brygady Powietrznodesantowej w armii francuskiej.Bozon — cząstka o całkowitym spinie (w przeciwieństwie do omawianych wcześniej fermionów).
Interferencja — zjawisko polegające na wzmocnieniu lub wygaszeniu amplitudy fal, które jest możliwe poprzez nakładanie się co najmniej dwóch fal na siebie.
Superpozycja — własność rozwiązania równania różniczkowego polegająca na tym, że rozwiązaniem danego równania jest cała grupa rozwiązań.
Credo — mam tu na myśli nicejsko-konstantynopolitańskie wyznanie wiary z 325 r. przyjęte na Soborze w Nicei.Lobotomia — zabieg medyczny polegający na przerwaniu połączeń nerwowych w mózgu. Techniczne polegał na wbiciu ostrego szpikulca młotkiem przez oczodół.
Informacje zaczerpnięte z badań opublikowanych w jednym z najbardziej prestiżowych, medycznych czasopism naukowych — „The New England Journal of Medicine”.
W tym fragmencie w żaden sposób nie wartościuję żadnej z odmian seksualności, a jedynie staram się ukazać pseudonaukową farsę.
ICD (International Classification of Diseases) — międzynarodowa klasyfikacja chorób i procedur medycznych, stworzona przez Światową Organizację Zdrowia.
Pojawiły się badania takich osób jak Hooker, Robins czy Saghir, jednak w każdym przypadku badania te nie spełniały wymogów metodologicznych.
Nie jest to książka naukowa, ani nawet teologiczna. Jest to raczej zbiór filozoficznych przemyśleń chrześcijanina, który nie jest przestraszony faktami, jakie odkrywa przed światem nauki mechanika kwantowa.
Nie jestem fanem pseudoracjonalnej ufności we wszechmocną naukę. Nie jestem również zwolennikiem irracjonalnej wiary w Boże misterium. Jestem za to chrześcijaninem, który lubi poszukiwać i zdobywać wiedzę, a następnie łączyć wszystkie dostępne fakty w spójną całość.
Dlatego na kolejnych stronach chciałbym przedstawić kilka fascynujących informacji ze świata nauki, a następnie zestawić je z równie fascynującymi informacjami ze świata teologii chrześcijańskiej. Mało kto zdaje sobie sprawę, że te dwa na pozór skrajnie różne paradygmaty, jakimi są nauka i wiara, mają ze sobą aż tyle wspólnego.
Zatem zapraszam w nietuzinkową podróż po teologii kwantowej, w której zderzysz się z podstawowymi pojęciami teologicznymi. Zaserwowane jednak będą u boku nieprawdopodobnych odkryć naukowych, dzięki czemu nabiorą więcej racjonalności i wiarygodności.ROZDZIAŁ 1
Czy Einstein wierzył w naukę?
Albert Einstein — jeden z największych fizyków świata. Laureat nagrody Nobla. Twórca teorii względności. Współtwórca mechaniki kwantowej. Wybitna postać ze świata nauki. Znany również z odrzucenia wiary w starotestamentowego Boga, w której się wychował. Jednak Bóg nie jest jedynym konceptem, w który Einstein nie wierzył. Może się to wydawać dziwne, ale ten fizyk nie wierzył również w fizykę kwantową, którą sam poniekąd „odkrył”. Jego debaty na temat mechaniki kwantowej z innym noblistą — Nielsem Bohrem — stały się wręcz legendarne. Co prawda, w kilku kwestiach genialny twórca teorii względności zmienił swoje zdanie, lecz ostatecznie nie przekonał się do zaskakującego świata kwantowego.
W związku z tym, należałoby zadać sobie następujące pytanie: „Czy Albert Einstein miał rację w kwestiach naukowych?”. Jeśli chodzi o fizykę kwantową, to z pewnością nie, czego dowodzi ostatnie 100 lat badań naukowych. A może Einstein miał rację chociaż w kwestiach wiary? Jeśli w dziedzinie, której poświęcił całe życie, okazał się niewiarygodny, to czemu mielibyśmy zaufać mu w zakresie teologii — dziedziny, w której nie miał żadnych kompetencji? W sumie jest jeszcze jedna opcja, najbardziej prawdopodobna i zarazem najsmutniejsza. Niestety, wybitny myśliciel mylił się w obu kwestiach. Pomylił się zarówno w temacie fizyki kwantowej jak i kwestii istnienia Boga. Co śmieszne, w obu przypadkach jego niewiara miała bardzo podobne podłoże. Nie mógł zaakceptować tego, co wykraczało poza jego wizję świata. Oczywiście, nie zmienia to faktu, że był wybitnym naukowcem, ale równocześnie człowiekiem jak każdy z nas — omylnym i nie do końca elastycznym w obliczu niewygodnych faktów.
Skoro nawet noblistom się to zdarza, to tym bardziej zwykłym ludziom. A jak to jest w Twoim przypadku? Jaką masz wizję świata? Czy znajdziesz w sobie na tyle pokory, by nie odrzucać zbyt pochopnie danej koncepcji tylko dlatego, że odbiega ona od Twoich poglądów? Jeśli jesteś osobą wierzącą, to chciałbym Cię zachęcić do zgłębiania świata nauki i konfrontowania go z Twoją wiarą. Wbrew pozorom, nauka nie jest wcielonym szatanem, który chce zniszczyć wszystko, w co wierzysz. Jeśli natomiast uważasz się za intelektualistę, któremu obca jest koncepcja Boga, to Ciebie również chciałbym zachęcić, ale do refleksji nad tym, co tutaj przeczytasz. Wiedz, że wizja chrześcijańskiego Boga wcale nie jest najbardziej zaskakującą próbą wytłumaczenia zjawisk, jakie Cię otaczają. Nawet w samym świecie nauki można spotkać teorie, które bardziej godzą w intelekt niż niejeden chrześcijański dogmat! Kimkolwiek jesteś, mam nadzieję, że dalsza lektura zmieni Twoją optykę patrzenia zarówno na samą naukę jak i wszechmogącego Boga. Zawsze warto szukać prawdy, zbierać nowe informacje i próbować łączyć je w spójną całość. Każdy z nas potrzebuje być małym filozofem szukającym swojego arche!
ROZDZIAŁ 2
Apologetyka czarnej dziury
Istnienie zjawiska nazywanego „czarną dziurą” wynika bezpośrednio z teorii względności Einsteina. Za odkrycie czarnych dziur oraz wskazanie konkretnych obiektów w naszej galaktyce przyznano już nagrody Nobla. Dziś o tym zjawisku słyszał chyba każdy. Nie każdy jednak wie, na czym polega jego fenomen. Czarna dziura to obiekt astronomiczny będący obszarem czasoprzestrzeni o ogromnej sile grawitacyjnej.
Co to oznacza w praktyce? Aby powstała czarna dziura, potrzeba przeogromnej masy w odpowiednio małej gęstości — co już samo w sobie powinno wzbudzać spore wątpliwości. To tak, jakby chcieć zmieścić słonia w tylnej kieszeni spodni… obok żyrafy i stada bizonów, które znalazły się w niej wcześniej. Sama nazwa tego kosmicznego zjawiska nawiązuje bezpośrednio do jego właściwości. Moc przyciągania grawitacyjnego czarnej dziury jest tak duża, że każdy obiekt znajdujący się w jej pobliżu zostaje natychmiast przez nią pochłonięty. Dotyczy to również samego światła, które doszczętnie zostaje wchłonięte poza horyzont zdarzeń aż do centralnego punktu czarnej dziury zwanego „osobliwością”. Skoro owe dziury są „niewidzialne” (mimo posiadania masy wielokrotnie większej niż masa Słońca), skąd w ogóle wiadomo, że istnieją? Mimo, że nikt nigdy nie widział żadnej czarnej dziury (jest to niemożliwe z definicji), to obserwuje się anomalię polegającą na soczewkowaniu grawitacyjnym, czyli zakrzywieniu światła. Mówiąc najprościej, jak się da, istnienie czarnej dziury można wydedukować wyłącznie poprzez obserwację otoczenia. Gdy anomalia galaktyczna spełnia określone warunki, wtedy można wywnioskować, że w danym miejscu musi znajdować się czarna dziura.
Mamy więc sytuację jawnej dyskryminacji Boga! Dlaczego? Ponieważ argument potwierdzający istnienie czarnych dziur jest wiarygodny tylko do momentu, kiedy nie staje się również argumentem potwierdzającym istnienie Boga. Bożym atrybutem z definicji jest niewidzialność i niedoświadczalność (pod względem eksperymentalnym). Jest to poważny problem dla świata nauki, by zaakceptować Jego istnienie! Sytuacja jest zupełnie odwrotna, kiedy te same właściwości przejawia odległa o lata świetlne, niewidzialna osobliwość. Naukowcy nie mają wtedy żadnego problemu, by uznać jej egzystencję i „naukowo” dowieść realności występowania czarnej dziury poprzez obserwowanie jej otoczenia. Nie wspomniałem o jeszcze jednej „oczywistej” właściwości czarnej dziury. Mianowicie, chodzi o zakrzywienie czasoprzestrzeni. Jest to bardzo liberalne podejście do upływu czasu i doświadczania przestrzeni. Konsekwencją tych zakrzywień jest niemożność „wyjścia” z czarnej dziury, ponieważ każda znajdująca się tam droga prowadzi jedynie do środka osobliwości. Właściwości czarnej dziury są tak abstrakcyjne i irracjonalne, że trudno to wyjaśnić na jakimkolwiek przykładzie. Wykraczają one poza naszą percepcję zupełnie jak niektóre pojęcia w teologii chrześcijańskiej.
Jeśli więc niedoskonale wyewoluowany mózg człowieka jest w stanie naukowo stwierdzić takie rzeczy, to co stoi na przeszkodzie w uznaniu niewidzialnego i oddziałowującego na wszechświat Boga? Bóg z natury jest transcendentny, dlatego trudno Go spotkać, spacerując po parku w niedzielne popołudnie. Nie jest jednak prawdą, że nie można Go w żaden sposób zobaczyć czy też doświadczyć. Chrześcijański Bóg jest nie tylko praprzyczyną całego stworzenia, ale również uczestniczy w egzystencji tego, co sam stworzył. Interesuje się swoim stworzeniem, sprawuje nad nim pieczę, a także kontaktuje się na różne sposoby ze światem ludzi i przyrody. Bóg zupełnie jak czarna dziura jest niewidoczny dla ludzkiego oka, co wcale nie wyklucza możliwości, by Go zobaczyć. Można to zrobić w analogiczny sposób jak w przypadku czarnych dziur. Obserwując świat i istniejące w nim „anomalie”. Dzięki temu można zauważyć pewne algorytmy lub właściwości, które dają potężny materiał dowodowy świadczący o istnieniu „czegoś”, co niektórzy nazywają „Bogiem”.
Chrześcijański Bóg jest o tyle bardziej wiarygodny od innych bogów, o ile bardziej szczegółowo dał się poznać ludziom. W dużej mierze dzieje się tak poprzez niezwykłą księgę, jaką jest Biblia. Jest to zarówno skarbnica wiedzy z różnych dziecin nauki jak i podręcznik opisujący samego Boga i drogę do poznania Go w doświadczalny sposób. On działa zawsze spójnie z wytycznymi objawionymi w Biblii. Pewnie gdyby jakaś czarna dziura „wypluła” ze swej osobliwości coś na zasadzie 10 przykazań, też trafiłaby na czarną listę naukowców!ROZDZIAŁ 3
Duchowy wymiar fermionów
Jeszcze do niedawna uważano, że atom jest najmniejszą i zarazem niepodzielną cząstką (cząstką elementarną). Mimo, że okazało się to nieprawdą, pozostałości tego myślenia dalej mają swoje odzwierciedlenie w dzisiejszej edukacji szkolnej. Jak wiadomo, atom składa się z jądra i otaczającej go chmury elektronowej. Okazuje się, że neutrony i protony, które wchodzą w skład jądra atomu, są tzw. „hadronami”, czyli cząsteczkami zbudowanymi z kwarków. Samo ich istnienie nie powinno wzbudzać żadnych kontrowersji. Nauka w obszarze przestrzeni kwantowej poszła jeszcze dalej, tworząc teorię strun. Teoria ta zakłada, że podstawowym budulcem materii nie są wcale cząstki, lecz maluteńkie struny. Mimo dużej atrakcyjności tej teorii, nie sprawdza się ona zbyt dobrze w konfrontacji z rzeczywistością. Dzieje się tak za sprawą niezwykłych fermionów.
Fermiony są niebywałymi cząstkami o wręcz „magicznych” właściwościach. Wspomniane wcześniej kwarki dzielą się na bozony i fermiony. Podział ten jest uzależniony od kwantowej natury związanej z momentem pędu — tzw. „spinem”. Jest on jedną z fizycznych właściwości każdej cząstki elementarnej. Na czym więc polegają niezwykłe właściwości fermionów? Jest to cząstka o spinie ½. Nie zagłębiając się w skomplikowane równania matematyczne, można to opisać obrazowo w następujący sposób: Bozony to cząstki, które, aby obejść dookoła i wrócić do pierwotnej pozycji, trzeba obrócić o 360 stopni — czyli tak jak w przypadku wszystkich znanych nam przedmiotów. Jednak w przypadku fermionów sprawa wygląda nieco inaczej. Aby obejść fermiony dookoła i wrócić do pierwotnej pozycji, potrzeba wykonać obrót dwukrotnie większy, czyli o 720 stopni. Chcąc wyjaśnić to zjawisko, można powiedzieć w nieco humorystyczny sposób, że do jednokrotnego obejścia fermionu trzeba okrążyć go aż dwa razy. W obliczu tego faktu powstały różne teorie kwantowe zakładające istnienie dodatkowych wymiarów wykraczających poza naszą percepcję. Różne teorie przewidują, że przestrzeń, w której żyjemy, może mieć co najmniej 10 różnych wymiarów.Kwark — elementarna cząstka będąca budulcem całej otaczającej nas materii.
Teoria strun bozonowych — matematyczny model zakładający, że elektrony i kwarki wewnątrz atomu są strunami.
Cherub — istota duchowa wysokiej rangi mająca za zadanie strzec czegoś lub kogoś.
Seraf — istota duchowa będąca w bezpośrednim otoczeniu Boga, mająca za zadanie uwielbianie Go.
Matrix — kultowy film science fiction z 1999 roku, w którym wielu chrześcijan upatruje alegorii do chrześcijaństwa.Prędkość nadświetlna — zgodnie ze szczególną teorią względności żaden obiekt posiadający masę większą od zera nie może poruszać się z prędkością równą lub większą od światła.
Wystąpienie papieża Franciszka z 2014 roku na sesji plenarnej Papieskiej Akademii Nauk.
Początkowa osobliwość — według Georges-Henri Lemaître moment początkowy całego procesu Wielkiego Wybuchu.
Ewolucjonizm teistyczny — pogląd zakładający, że naukowy opis ewolucji biologicznej i początku Wszechświata jest w pełni zgodny z religijnymi prawdami dotyczącymi stworzenia.
Kreacjonizm progresywny — pogląd dotyczący wieku Wszechświata, polegający na liberalnej interpretacji biblijnego opisu stworzenia świata w 6 dni.Interferencja — zjawisko nakładania się na siebie fal, które bardziej szczegółowo opiszę w dalszym rozdziale.
Równanie Schrödingera — jedno z podstawowych równań mechaniki kwantowej opisujące ewolucję układu kwantowego obserwowane wraz z upływem czasu.
Fale de Broglie’a — alternatywny (falowy) do klasycznego (cząstkowego) sposób opisu obiektów materialnych zakładający, że każdy obiekt może być opisany w dualistyczny sposób.
Złamanie pieczęci Imperium Rzymskiego skutkowało natychmiastowym ukrzyżowaniem głową w dół.
2REP — elitarna jednostka Legii Cudzoziemskiej, wchodząca w skład 11 Brygady Powietrznodesantowej w armii francuskiej.Bozon — cząstka o całkowitym spinie (w przeciwieństwie do omawianych wcześniej fermionów).
Interferencja — zjawisko polegające na wzmocnieniu lub wygaszeniu amplitudy fal, które jest możliwe poprzez nakładanie się co najmniej dwóch fal na siebie.
Superpozycja — własność rozwiązania równania różniczkowego polegająca na tym, że rozwiązaniem danego równania jest cała grupa rozwiązań.
Credo — mam tu na myśli nicejsko-konstantynopolitańskie wyznanie wiary z 325 r. przyjęte na Soborze w Nicei.Lobotomia — zabieg medyczny polegający na przerwaniu połączeń nerwowych w mózgu. Techniczne polegał na wbiciu ostrego szpikulca młotkiem przez oczodół.
Informacje zaczerpnięte z badań opublikowanych w jednym z najbardziej prestiżowych, medycznych czasopism naukowych — „The New England Journal of Medicine”.
W tym fragmencie w żaden sposób nie wartościuję żadnej z odmian seksualności, a jedynie staram się ukazać pseudonaukową farsę.
ICD (International Classification of Diseases) — międzynarodowa klasyfikacja chorób i procedur medycznych, stworzona przez Światową Organizację Zdrowia.
Pojawiły się badania takich osób jak Hooker, Robins czy Saghir, jednak w każdym przypadku badania te nie spełniały wymogów metodologicznych.
więcej..
