Terapia zajęciowa w geriatrii - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
1 stycznia 2017
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
Terapia zajęciowa w geriatrii - ebook
Opieka nad osobami starszymi jest wyzwaniem teraźniejszości. Terapia zajęciowa umożliwia właściwe ich wspieranie w zakresie wykonywania znaczących dla nich zajęć oraz podnoszenie jakości życia.
Podręcznik został opracowany przez doświadczonych praktyków i zarazem nauczycieli akademickich. Autorzy w przystępnej i syntetycznej formie prezentują możliwości oraz sposoby pracy terapeuty zajęciowego z seniorami.
Podręcznik powstał z myślą o studentach kierunków terapia zajęciowa oraz fizjoterapia. Będzie również pomocny dla psychologów, pedagogów i asystentów osób niepełnosprawnych.
| Kategoria: | Medycyna |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-200-5418-7 |
| Rozmiar pliku: | 5,7 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
1 Psychologiczno-społeczne aspekty starzenia się i starości Edyta Janus
Słowa kluczowe: starzenie się, granice starości, sfera poznawcza, sfera emocjonalno-motywacyjna, osobowość, adaptacja do starości, społeczny wymiar starzenia się, stereotypy dotyczące ludzi starych, ageizm, gerontofobia, pozytywne starzenie się
1.1. Wprowadzenie
Starzenie się stanowi naturalny okres rozwojowy wpisany w funkcjonowanie człowieka. Określenie „rozwojowy” wskazuje, że człowiek rozwija się w ciągu całego życia, także w okresie późnej dorosłości. Starość jest etapem, który niesie ze sobą nowe, nierzadko trudne zadania, których realizacja wymaga od jednostki zaangażowania i wysiłku. Przykładowe zadania, z którymi mierzą się osoby starsze, to: przystosowanie do spadku sił fizycznych, przystosowanie się do emerytury, utrzymywanie stosunków towarzyskich z równolatkami, odnalezienie się w zmieniających się rolach społecznych oraz urządzenie dogodnych fizycznych warunków bytu. Ważne miejsce zajmuje także radzenie sobie ze zdarzeniami krytycznymi, np. śmiercią współmałżonka, przyjaciół, utratą prestiżu i poczucia przydatności, konfrontacja z nieuchronnością śmierci .
Starzenie się pociąga za sobą szereg zmian, nie tylko w odniesieniu do sfery biologicznej (utrata sił, pogorszenie zdrowia somatycznego), lecz także przeobrażeń dotyczących struktur psychiki. Należy podkreślić, że zmiany te nie muszą być paralelne. O ile zmiany na poziomie biologicznym mają zwykle wymiar deficytowy, o tyle zasoby psychiczne, które posiada jednostka, mogą umożliwić jej funkcjonowanie na poziomie zbliżonym do wcześniejszych okresów rozwojowych i sprzyjać nabywaniu nowych umiejętności oraz kształtowaniu nowych jakości psychicznych .
W niniejszym rozdziale zaprezentowano starzenie się w ujęciu psychologicznym i społecznym. Opisano przemiany zachodzące w sferze poznawczej, emocjonalno-motywacyjnej, a także najistotniejsze zmiany w zakresie osobowości. Istotne miejsce zajmuje również określenie sposobów przystosowania się do starości z uwzględnieniem pozytywnych i negatywnych aspektów starzenia się. Starzenie się ma także wymiar społeczny, w którego opisie odniesiono się do zjawiska ageizmu, geronto-fobii, stereotypów dotyczących osób starszych. Rozdział zamyka opis pozytywnego podejścia do starości.
1.2. Granice okresu starości
O ile ustalenie końca starości nie stanowi większej trudności – wyznacza ją moment śmierci, o tyle wskazanie początku starzenia się jest wyzwaniem.
Różnice we wskazywaniu progu starości sięgają nawet 30 lat. Na przykład Aschoff uważa, że starość rozpoczyna się już po 45. r.ż., Birren zaś stoi na stanowisku, że wiek graniczny starości to 75. r.ż. . W polskiej literaturze psychologicznej również widoczne są różnice zdań dotyczące wieku, w którym można mówić o starości. Przetacznik-Gierowska wskazuje na 55. r.ż., podkreślając plastyczność owej granicy i możliwość przesuwania jej w dół bądź w górę o 3 lata . Inni badacze uważają, że wiek wyznaczający starość to 70. r.ż. . Dość wyraźne jest kryterium demograficzne, w którym starość określana jest jako ,,wiek poprodukcyjny” wyznaczany dla kobiet jako 60. r.ż., a dla mężczyzn jako 65. r.ż.
Trudność stanowi nie tylko jednoznaczne określenie początków starzenia się, lecz także periodyzacja tego okresu rozwojowego.
Według Światowej Organizacji Zdrowia można wyróżnić trzy okresy starości:
→ wczesną starość (60–74 lata),
→ późną starość (75–89 lat),
→ długowieczność (powyżej 90. r.ż.).
Starość nazywana bywa także trzecim wiekiem – w odniesieniu do osób między 60. a 80. r.ż. Użytecznym terminem jest także „wiek czwarty” obejmujący osoby powyżej 80. r.ż., które są traktowane jako grupa wiekowa odrębna kulturowo i społecznie. Lazer proponuje wyróżnić:
→ młodszych starszych (young old) – osoby w wieku 65–75 lat,
→ średnich starszych (mid old) – osoby w wieku 75–85 lat,
→ starych starszych (old old) – osoby powyżej 85. r.ż. .
Podział ten został przyjęty przez COTA (Certified Occupational Therapy Assistant) i propagowany jest jako pomocny w realizowaniu zadań w ramach terapii zajęciowej skierowanej do osób starszych. Wyodrębnione okresy stanowią podstawę analizy i opisu ról związanych z wykonywanymi zajęciami w zależności od wieku danej osoby oraz określenia oczekiwań i potrzeb seniorów .
Przedstawione podziały starości mają charakter umowny, dla którego punkt odniesienia stanowi zwykle tzw. wiek kalendarzowy (chronologiczny). Należy jednak podkreślić, że przy określaniu starości ważne są także subiektywne czynniki psychiczne, które wyrażają m.in. stopień przystosowania jednostki do procesu starzenia się – „mam 70 lat, ale czuję się, jakbym był 40-latkiem”. Nie bez przyczyny zatem wiek psychiczny określany bywa jako „wiek intersubiektywny”. W kryterium wieku psychicznego uwzględnia się także sprawność funkcji intelektualnych, zmysłów i zdolności przystosowawczych jednostki . Oprócz wymienionych kryteriów można wyróżnić także wiek biologiczny określający sprawność i żywotność organizmu.
+-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------+
| Zastanów się! |
| |
| Można wyróżnić kilka kryteriów wieku, m.in. wiek biologiczny, kalendarzowy oraz psychiczny. Zastanów się, jak określił(a)byś wiek psychiczny Marii. Przeczytaj i odpowiedz. |
+-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------+
Słowa kluczowe: starzenie się, granice starości, sfera poznawcza, sfera emocjonalno-motywacyjna, osobowość, adaptacja do starości, społeczny wymiar starzenia się, stereotypy dotyczące ludzi starych, ageizm, gerontofobia, pozytywne starzenie się
1.1. Wprowadzenie
Starzenie się stanowi naturalny okres rozwojowy wpisany w funkcjonowanie człowieka. Określenie „rozwojowy” wskazuje, że człowiek rozwija się w ciągu całego życia, także w okresie późnej dorosłości. Starość jest etapem, który niesie ze sobą nowe, nierzadko trudne zadania, których realizacja wymaga od jednostki zaangażowania i wysiłku. Przykładowe zadania, z którymi mierzą się osoby starsze, to: przystosowanie do spadku sił fizycznych, przystosowanie się do emerytury, utrzymywanie stosunków towarzyskich z równolatkami, odnalezienie się w zmieniających się rolach społecznych oraz urządzenie dogodnych fizycznych warunków bytu. Ważne miejsce zajmuje także radzenie sobie ze zdarzeniami krytycznymi, np. śmiercią współmałżonka, przyjaciół, utratą prestiżu i poczucia przydatności, konfrontacja z nieuchronnością śmierci .
Starzenie się pociąga za sobą szereg zmian, nie tylko w odniesieniu do sfery biologicznej (utrata sił, pogorszenie zdrowia somatycznego), lecz także przeobrażeń dotyczących struktur psychiki. Należy podkreślić, że zmiany te nie muszą być paralelne. O ile zmiany na poziomie biologicznym mają zwykle wymiar deficytowy, o tyle zasoby psychiczne, które posiada jednostka, mogą umożliwić jej funkcjonowanie na poziomie zbliżonym do wcześniejszych okresów rozwojowych i sprzyjać nabywaniu nowych umiejętności oraz kształtowaniu nowych jakości psychicznych .
W niniejszym rozdziale zaprezentowano starzenie się w ujęciu psychologicznym i społecznym. Opisano przemiany zachodzące w sferze poznawczej, emocjonalno-motywacyjnej, a także najistotniejsze zmiany w zakresie osobowości. Istotne miejsce zajmuje również określenie sposobów przystosowania się do starości z uwzględnieniem pozytywnych i negatywnych aspektów starzenia się. Starzenie się ma także wymiar społeczny, w którego opisie odniesiono się do zjawiska ageizmu, geronto-fobii, stereotypów dotyczących osób starszych. Rozdział zamyka opis pozytywnego podejścia do starości.
1.2. Granice okresu starości
O ile ustalenie końca starości nie stanowi większej trudności – wyznacza ją moment śmierci, o tyle wskazanie początku starzenia się jest wyzwaniem.
Różnice we wskazywaniu progu starości sięgają nawet 30 lat. Na przykład Aschoff uważa, że starość rozpoczyna się już po 45. r.ż., Birren zaś stoi na stanowisku, że wiek graniczny starości to 75. r.ż. . W polskiej literaturze psychologicznej również widoczne są różnice zdań dotyczące wieku, w którym można mówić o starości. Przetacznik-Gierowska wskazuje na 55. r.ż., podkreślając plastyczność owej granicy i możliwość przesuwania jej w dół bądź w górę o 3 lata . Inni badacze uważają, że wiek wyznaczający starość to 70. r.ż. . Dość wyraźne jest kryterium demograficzne, w którym starość określana jest jako ,,wiek poprodukcyjny” wyznaczany dla kobiet jako 60. r.ż., a dla mężczyzn jako 65. r.ż.
Trudność stanowi nie tylko jednoznaczne określenie początków starzenia się, lecz także periodyzacja tego okresu rozwojowego.
Według Światowej Organizacji Zdrowia można wyróżnić trzy okresy starości:
→ wczesną starość (60–74 lata),
→ późną starość (75–89 lat),
→ długowieczność (powyżej 90. r.ż.).
Starość nazywana bywa także trzecim wiekiem – w odniesieniu do osób między 60. a 80. r.ż. Użytecznym terminem jest także „wiek czwarty” obejmujący osoby powyżej 80. r.ż., które są traktowane jako grupa wiekowa odrębna kulturowo i społecznie. Lazer proponuje wyróżnić:
→ młodszych starszych (young old) – osoby w wieku 65–75 lat,
→ średnich starszych (mid old) – osoby w wieku 75–85 lat,
→ starych starszych (old old) – osoby powyżej 85. r.ż. .
Podział ten został przyjęty przez COTA (Certified Occupational Therapy Assistant) i propagowany jest jako pomocny w realizowaniu zadań w ramach terapii zajęciowej skierowanej do osób starszych. Wyodrębnione okresy stanowią podstawę analizy i opisu ról związanych z wykonywanymi zajęciami w zależności od wieku danej osoby oraz określenia oczekiwań i potrzeb seniorów .
Przedstawione podziały starości mają charakter umowny, dla którego punkt odniesienia stanowi zwykle tzw. wiek kalendarzowy (chronologiczny). Należy jednak podkreślić, że przy określaniu starości ważne są także subiektywne czynniki psychiczne, które wyrażają m.in. stopień przystosowania jednostki do procesu starzenia się – „mam 70 lat, ale czuję się, jakbym był 40-latkiem”. Nie bez przyczyny zatem wiek psychiczny określany bywa jako „wiek intersubiektywny”. W kryterium wieku psychicznego uwzględnia się także sprawność funkcji intelektualnych, zmysłów i zdolności przystosowawczych jednostki . Oprócz wymienionych kryteriów można wyróżnić także wiek biologiczny określający sprawność i żywotność organizmu.
+-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------+
| Zastanów się! |
| |
| Można wyróżnić kilka kryteriów wieku, m.in. wiek biologiczny, kalendarzowy oraz psychiczny. Zastanów się, jak określił(a)byś wiek psychiczny Marii. Przeczytaj i odpowiedz. |
+-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------+
więcej..
