To tylko dżuma - ebook
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
To tylko dżuma - ebook
Co się stanie, gdy w przededniu wojny w sercu reżimu totalitarnego wybuchnie epidemia, nie tylko strachu?
Rok 1939. Mikrobiolog Rudolf Meier prowadzi w Saratowie badania nad patogenem dżumy. Przez nieostrożność zaraża się bakterią i przywozi chorobę do stolicy. Trafia do szpitala, zostaje poddany kwarantannie. Trwa stalinowski terror, a policja polityczna skrupulatnie namierza wszystkich, którzy mieli kontakt z chorym. Nic nie może przedostać się do opinii publicznej. Czarne furgonetki rozjeżdżają się po mieście. NKWD próbuje stłumić epidemię w zarodku, a do walki z nowym wrogiem wykorzystuje doświadczenie w inwigilacji rosyjskich obywateli.
Zwieńczona wywiadem z autorką, porażająco aktualna opowieść, która stawia pytania o wolność jednostki w obliczu represyjnej władzy państwa.
Terror i czarna komedia w jednym.
„Financial Times”
Wyobraźnia Ulickiej jest niezwykle żywa, filmowa. Ta książka powinna być czym prędzej przeniesiona na ekran.
„Times”
Dzieło Ulickiej zadaje kluczowe pytania o epidemię i autorytaryzm.
„Economist”
| Kategoria: | Proza |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-08-07987-4 |
| Rozmiar pliku: | 1,6 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Przez ogromne śnieżne pustkowie, prześwietlając reflektorami rozedrganą zamieć, przetacza się skład wagonów towarowych. Powoli, długo. Mija zawalone zaspami, ledwo widoczne pod śniegiem miasto. I rozpływa się w śnieżnej mgle.
Długi parterowy budynek na uboczu całego świata jest całkiem zaśnieżony. W kilku oknach majaczy mętne światło. Zaprószony szyld – nie sposób odczytać napisu.
W portierni przy żeliwnym piecyku siedzi stara Tatarka w chustce zawiązanej nisko na czole, na nią narzuciła jeszcze dużą chustę. Małym nożem odkrawa kawałki suszonego mięsa, żuje bezzębnymi dziąsłami. Spojrzenie ma ni to bezmyślne, ni to skupione.
W laboratorium siedzi Rudolf Iwanowicz Meier. Jest w ubraniu ochronnym, w masce. Twarzy nie widać. Dłonie w rękawiczkach. Długą igłą umieszcza bakterie w szalkach Petriego. Maszynka spirytusowa się pali, płomień podryguje przy każdym ruchu Meiera. Gesty mężczyzny są płynne, czarodziejskie.
Telefon na stole przed portierką dzwoni długo i nachalnie. Kobieta nie spieszy się z podniesieniem słuchawki.
– Ech, ty szajtanie, czego tak wrzeszczysz, czego się drzesz... – mamrocze staruszka. Telefon się nie poddaje. Starucha wreszcie odbiera.
– Laboratorium! Noc jest! I czego się drzesz? Nikogo nie ma. Nie, nie mogę pisać. Meier jest! Czekaj! No, czekaj, mówię przecie!
Starucha idzie w głąb korytarza, puka do drzwi na jego końcu i krzyczy:
– Meier! Telefon! Moskwa do ciebie! No, idź!
Szarpie klamkę, ale drzwi są zamknięte. Znów puka, krzyczy:
– Meier! Rusz się! Naczelnik się złości i cię wzywa!
Meier w separatce odkłada igłę, zamiera. Pukanie go drażni.
– Zaraz! Zaraz! – Głos brzmi głucho pod maską. Maska się trochę zsunęła, spadł uszczelniacz pod podbródkiem. Starucha usłyszała, wraca do telefonu i głośno wrzeszczy do słuchawki:
– No, czekaj, mówię przecie...
Meier zdejmuje w przedsionku rękawiczki, maskę, kombinezon ochronny, coś wyciera, w końcu biegnie do telefonu.
– Przepraszam, byłem w laboratorium. Tak, tak, doświadczenia nocne. Nie jestem gotowy, Wsiewołodzie Aleksandrowiczu. No tak, tak, w zasadzie. Jestem pewien. Ale potrzebuję jeszcze z półtora miesiąca, może dwóch. Tak, półtora... Ale referat nie jest gotowy. No, jeśli pan tak stawia sprawę. Referat uważam jednak za przedwczesny. Nie biorę za to odpowiedzialności. Tak, tak, do widzenia.
Rozdrażniony odkłada słuchawkę. Starucha uważnie przygląda się Meierowi.
– Na mnie się drze, na ciebie się drze. Szajtan, straszny naczelnik. Jedz! – Podaje mu na nożu kawałek suszonego mięsa.
Meier macha ręką.
– Nie, dziękuję, Galu. – Automatycznie bierze jednak kawałek i żuje.
– Spać idź. Do domu! Czego tu siedzisz?
------------------------------------------------------------------------
Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki
------------------------------------------------------------------------
Długi parterowy budynek na uboczu całego świata jest całkiem zaśnieżony. W kilku oknach majaczy mętne światło. Zaprószony szyld – nie sposób odczytać napisu.
W portierni przy żeliwnym piecyku siedzi stara Tatarka w chustce zawiązanej nisko na czole, na nią narzuciła jeszcze dużą chustę. Małym nożem odkrawa kawałki suszonego mięsa, żuje bezzębnymi dziąsłami. Spojrzenie ma ni to bezmyślne, ni to skupione.
W laboratorium siedzi Rudolf Iwanowicz Meier. Jest w ubraniu ochronnym, w masce. Twarzy nie widać. Dłonie w rękawiczkach. Długą igłą umieszcza bakterie w szalkach Petriego. Maszynka spirytusowa się pali, płomień podryguje przy każdym ruchu Meiera. Gesty mężczyzny są płynne, czarodziejskie.
Telefon na stole przed portierką dzwoni długo i nachalnie. Kobieta nie spieszy się z podniesieniem słuchawki.
– Ech, ty szajtanie, czego tak wrzeszczysz, czego się drzesz... – mamrocze staruszka. Telefon się nie poddaje. Starucha wreszcie odbiera.
– Laboratorium! Noc jest! I czego się drzesz? Nikogo nie ma. Nie, nie mogę pisać. Meier jest! Czekaj! No, czekaj, mówię przecie!
Starucha idzie w głąb korytarza, puka do drzwi na jego końcu i krzyczy:
– Meier! Telefon! Moskwa do ciebie! No, idź!
Szarpie klamkę, ale drzwi są zamknięte. Znów puka, krzyczy:
– Meier! Rusz się! Naczelnik się złości i cię wzywa!
Meier w separatce odkłada igłę, zamiera. Pukanie go drażni.
– Zaraz! Zaraz! – Głos brzmi głucho pod maską. Maska się trochę zsunęła, spadł uszczelniacz pod podbródkiem. Starucha usłyszała, wraca do telefonu i głośno wrzeszczy do słuchawki:
– No, czekaj, mówię przecie...
Meier zdejmuje w przedsionku rękawiczki, maskę, kombinezon ochronny, coś wyciera, w końcu biegnie do telefonu.
– Przepraszam, byłem w laboratorium. Tak, tak, doświadczenia nocne. Nie jestem gotowy, Wsiewołodzie Aleksandrowiczu. No tak, tak, w zasadzie. Jestem pewien. Ale potrzebuję jeszcze z półtora miesiąca, może dwóch. Tak, półtora... Ale referat nie jest gotowy. No, jeśli pan tak stawia sprawę. Referat uważam jednak za przedwczesny. Nie biorę za to odpowiedzialności. Tak, tak, do widzenia.
Rozdrażniony odkłada słuchawkę. Starucha uważnie przygląda się Meierowi.
– Na mnie się drze, na ciebie się drze. Szajtan, straszny naczelnik. Jedz! – Podaje mu na nożu kawałek suszonego mięsa.
Meier macha ręką.
– Nie, dziękuję, Galu. – Automatycznie bierze jednak kawałek i żuje.
– Spać idź. Do domu! Czego tu siedzisz?
------------------------------------------------------------------------
Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki
------------------------------------------------------------------------
więcej..
