-
W empik go
Trzebień - tajemnice z dzieciństwa - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
1 września 2018
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Trzebień - tajemnice z dzieciństwa - ebook
Wspomnienia z dzieciństwa spisane po 31 latach. Opowiadania na podstawie prawdziwych wydarzeń. Historia Bobolic oraz pierwsza wzmianka o wsi Trzebień. Historia szkoły podstawowej w Drzewianach opowiedziana słowami jednego z pierwszych uczniów szkoły.
| Kategoria: | Opowiadania |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-8104-864-4 |
| Rozmiar pliku: | 9,1 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Wspomnienia z dzieciństwa spisane po 31 latach. Opowiadania na podstawie prawdziwych wydarzeń. Historia Bobolic oraz pierwsza wzmianka o wsi Trzebień. Historia szkoły podstawowej w Drzewianach opowiedziana słowami jednego z pierwszych uczniów szkoły.
Przed 1945 rokiem niemieckie Trebin Skathen. Wieś położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie koszalińskim, w gminie Bobolice.
We wsi znajduje się dwór zbudowany na początku XX wieku dla Franza Klatta, wraz z folwarkiem i założeniem parkowym. W latach 1960—1992 pełnił funkcję zakładu karnego. Obecnie gruntownie przebudowany przez nowego właściciela z przeznaczeniem na rezydencje. Bryła budynku założona została na planie prostokąta z ryzalitem na osi fasady i półkolistą basztą przy narożniku północnym. Podpiwniczony, parterowy z mieszkalnym poddaszem, przykrytym dachem mansardowym. Zbudowany z kamienia ciosanego i cegły. Dach obecnie przykryty blachą dachówkopodobną. Wokół dworu zachował się park krajobrazowy o pow. 2 ha z drzewostanem, głównie rodzimym.Oraz inni mieszkańcy
Krystyna Król, Stanisław Król, Rafał Król, Kamila Król, Jacek Król, Kazimierz Karczewski, Teresa Karczewska, Rafał Karczewski, Joanna Karczewska, Jan Leman, Maria Leman, Piotr Leman, Joanna Leman, Leszek Leman, Aleksandra Leman, Marek Leman, Tadeusz Bejm, Dawid Bejm, Bogdan Sobko, Barbara Sobko, Katarzyna Sobko, Małgorzata Sobko, Emilia Sobko, Łukasz Sobko, Adam Klaman, Lucyna Klaman, Edyta Klaman, Roman Klaman, Edward Langner, Leokadia Langner, Zbigniew Langner, Ireneusz Langner, Ignacy Kowalski, Teresa Kowalska, Zuzanna Kowalska, Piotr Kowalski, Monika Kowalska, Stanisław Dądera, Renata Dądera, Małgorzata Dądera, Grzegorz Dądera, Jan Szulęcki, Janina Szulęcka, Elżbieta Szulęcka, Dariusz Szulęcki, Grzegorz Szulęcki, Józef Wołejko, Danuta Wołejko, Wojciech Wołejko, Tadeusz Zawada, Genowefa Zawada, Wioletta Zawada, Dorota Zawada, Ludwik Borzymowski, „Harcerz” Iwanowski, Łukasz Iwanowski, „Ułan” Krzemień, Janina Krzemień, Izabela Derwatka, Małgorzata Malinowska, Ryszard Czarnecki, Czesław Gut, Cecylia Gut, Stefan Lewiński, Leokadia Lewińska, Anna Lewińska, Karol Lewiński, Paweł Lewiński…Fragment przywileju miasta Bobolic z 1350 r.
Historia miasta sięga korzeniami epoki brązu i początków epoki żelaza. Już w I i II wieku naszej ery w okolice Bobolic docierali kupcy rzymscy. W urnie w Goździe znajdowały się szczypce, w Starem Bornem znajdował się miecz, a w grobowcach Głodowej i Trzebienia znaleziono agrafki i małe miseczki. Ówcześni osadnicy trudnili się rolnictwem. W I i II w. n.e. docierali w te okolice kupcy rzymscy, którzy pozostawili po sobie brązowe kociołki, misy i rondle. W okresie wczesnego średniowiecza i średniowiecza region był dość gęsto zasiedlony przez Słowian, po których pozostało wiele grodzisk, w tym grodzisko w Bobolicach. W tym czasie przez Bobolice prowadził kilka szlaków handlowych, lądowych i wodnych. Takim ważnym szlakiem był szlak z Marchii Brandemburskiej do Prus, który zyskał jeszcze większe znacznie gdy posiłki dla Zakonu Krzyżackiego szły przez Kołobrzeg i Bobolice do Człuchowa i Szczytna. Również istniało rzeką Chociel połączenie Bobolice — Kołobrzeg. W 1107 r.Bolesław III Krzywousty, w czasie kampanii pomorskiej, zdobył ziemię bobolicką.
Ziemia bobolicka była wiele razy przekazywana z rąk biskupstwa kamieńskiego klasztorowi Cystersów. W końcu klasztor Cystersów przekazał tę ziemię Zakonowi Krzyżackiemu. Za 1850 grzywien srebra 27 lutego 1339 r. biskupi kamieńscy odkupili ziemię bobolicką od niemieckich rodów rycerskich, z zamierzeniem zbudowania twierdzy.
Biskup kamieński Fryderyk I von Eickstedt, w dniu 17 kwietnia 1340 r. nadaje osadzie nazwę „Bublitz” i lubeckie prawa miejskie.
Paweł Barcewicz i Gerhard Goldbecke, to dwaj rycerze, osadźcy, którym powierzono założenie miasta. Miasto miało być położone po prawej stronie rzeki Chociel. Biskup kamieński Johann von Sachsem-Lauenburg w dniu 13 kwietnia 1350 r. potwierdził wszystkie przywileje i własności przyznane miastu. Ludność zamieszkała w granicach miasta, otrzymała miary i pieniądze, takie same jak Kołobrzeg. Ziemia, wraz z jeziorami Chlebowo i Trzebień, została przydzielona miastu i zwolniona od podatków na okres 10 lat. Mieszkańcy otrzymali prawo wybudowania jednego młyna na rzece Chociel. W zamian za te przywileje, mieszkańcy mieli obowiązek wybudowania rowu wokół miasta, na szerokość 40 stóp. 13 kwietnia 1350 r. rozpoczęła działalność Rada Miejska. Natomiast w 1379 roku funkcję tę pełnił Rainerus Massow. Bobolice szybko się rozwinęły jako miasteczko handlowe. Mieszkało w nim wielu kupców i rzemieślników. Ten rozwój miasteczka przyciągnął osadników niemieckich, których ilość z roku na rok rosła. Równocześnie były Bobolice terenem walk i klęsk żywiołowych. W 1585 r. — zaraza; 1605 r., 1682 r., 1736 r., — pożary wyrządzające duże szkody materialne i ludnościowe (w 1740 r. Żyło tu tylko 856 mieszkańców, w 1743 było w mieście 116 domów).
Bobolice aż czterokrotnie zmieniały właściciela, były wiele razy niszczone przez pożary, nie ominęły ich epidemie ospy i cholery. Miasto często przechodziło z rąk do rąk różnych właścicieli. Było m.in. własnością biskupów kamieńskich i pomorskich rodzin. Ta częsta zmiana właścicieli nie sprzyjała rozwojowi miasteczka. Dopiero w 1626 r. miasteczko otrzymując prawo do organizowania czterech jarmarków w roku, zyskało szansę dalszego rozwoju. W tym czasie mieszkał w nim 64 rzemieślników i 24 rolników. Wśród budowli z tego okresu należy wymienić ratusz i kościół, jednak do dnia dzisiejszego nie zachowały się żadne ślady tych budowli. Gdy jednak w XVII w. stało się częścią Brandemburgii, zeszło do rzędu osad marginalnych dla gospodarki regionu. W następnych wiekach losy Bobolic toczyły się różnie.
Dopiero XVIII i XIX wiek przyniosły miastu znaczny rozwój. Rozwinęło się tradycyjne rzemiosło, ale również sukiennictwo, cegielnie, gorzelnie, mleczarnie, tartaki, powstała również manufaktura garbarstwa. W 1872 r. powołano powiat bobolicki. Fakt ten miał przełomowe znaczenie dla rozwoju miasta. Utworzono w roku 1896 połączenie kolejowe z Połczynem Zdrój i Sławnem, bardzo istotne dla przemysłowego rozwoju regionu. W 1905 r. powstaje połączenie kolei wąskotorowej z Białogardem i Koszalinem. W okresie międzywojnia zostaje rozbudowany szpital. Zbudowano również średnią szkołę rolniczą. Powierzchnia powiatu w 1928 r. wynosiła 710 km2, a mieszkało w nim 22.183 mieszkańców. W dniu 17 maja 1939 r. miasto liczyło 6.147 mieszkańców i posiadało m.in. elektrownię zbudowaną w 1898 r., młyny, tartaki, cegielnię, fabrykę maszyn rolniczych i fabrykę mebli. Okres II wojny światowej przyniósł Bobolicom ogromne zniszczenia. Bobolice zostały zajęte przez Armię Czerwoną 26 lutego 1945 r. Miasto zostało spalone w tak znacznym stopniu, że wskutek zniszczeń wojennych Bobolice utraciły prawa miejskie i weszły w skład powiatu koszalińskiego. Tego co nie zniszczono w czasie walki zniszczyli Rosjanie rabując i paląc ocalałe domy. Tak zrujnowane miasto „straszyło” przez wiele lat. Odgruzowano je dopiero w latach sześćdziesiątych. Gmina Bobolice była pierwszą gminą obwodu koszalińskiego i należała należały do tych gmin, w których, jako w pierwszych, utworzono administrację. Pierwszym wójtem został Mieczysław Tomecki, zaś pierwszymi osadnikami byli jeńcy wojenni. W czerwcu 1945 r. już 2114 (dwa tysiące stu czternastu) Polaków zamieszkiwało gminę Bobolice. W związku z tym zaistniała możliwość powołania Gminnej Rady Narodowej, co też uczyniono. Jej przewodniczącym został Mikołaj Tomaszewski. Zarząd Gminy w Bobolicach i Gminna Rada Narodowa działały do 1950 r., ponieważ właśnie w 1950 wydano ustawę, która likwidowała dwutorowość aparatu administracyjnego. Powołano rady narodowe jako jednolite organy władzy państwowej. Gminna Rada Narodowa w Bobolicach, wraz z jej prezydium działały w latach 1950—1954.
Darmowy fragment
Przed 1945 rokiem niemieckie Trebin Skathen. Wieś położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie koszalińskim, w gminie Bobolice.
We wsi znajduje się dwór zbudowany na początku XX wieku dla Franza Klatta, wraz z folwarkiem i założeniem parkowym. W latach 1960—1992 pełnił funkcję zakładu karnego. Obecnie gruntownie przebudowany przez nowego właściciela z przeznaczeniem na rezydencje. Bryła budynku założona została na planie prostokąta z ryzalitem na osi fasady i półkolistą basztą przy narożniku północnym. Podpiwniczony, parterowy z mieszkalnym poddaszem, przykrytym dachem mansardowym. Zbudowany z kamienia ciosanego i cegły. Dach obecnie przykryty blachą dachówkopodobną. Wokół dworu zachował się park krajobrazowy o pow. 2 ha z drzewostanem, głównie rodzimym.Oraz inni mieszkańcy
Krystyna Król, Stanisław Król, Rafał Król, Kamila Król, Jacek Król, Kazimierz Karczewski, Teresa Karczewska, Rafał Karczewski, Joanna Karczewska, Jan Leman, Maria Leman, Piotr Leman, Joanna Leman, Leszek Leman, Aleksandra Leman, Marek Leman, Tadeusz Bejm, Dawid Bejm, Bogdan Sobko, Barbara Sobko, Katarzyna Sobko, Małgorzata Sobko, Emilia Sobko, Łukasz Sobko, Adam Klaman, Lucyna Klaman, Edyta Klaman, Roman Klaman, Edward Langner, Leokadia Langner, Zbigniew Langner, Ireneusz Langner, Ignacy Kowalski, Teresa Kowalska, Zuzanna Kowalska, Piotr Kowalski, Monika Kowalska, Stanisław Dądera, Renata Dądera, Małgorzata Dądera, Grzegorz Dądera, Jan Szulęcki, Janina Szulęcka, Elżbieta Szulęcka, Dariusz Szulęcki, Grzegorz Szulęcki, Józef Wołejko, Danuta Wołejko, Wojciech Wołejko, Tadeusz Zawada, Genowefa Zawada, Wioletta Zawada, Dorota Zawada, Ludwik Borzymowski, „Harcerz” Iwanowski, Łukasz Iwanowski, „Ułan” Krzemień, Janina Krzemień, Izabela Derwatka, Małgorzata Malinowska, Ryszard Czarnecki, Czesław Gut, Cecylia Gut, Stefan Lewiński, Leokadia Lewińska, Anna Lewińska, Karol Lewiński, Paweł Lewiński…Fragment przywileju miasta Bobolic z 1350 r.
Historia miasta sięga korzeniami epoki brązu i początków epoki żelaza. Już w I i II wieku naszej ery w okolice Bobolic docierali kupcy rzymscy. W urnie w Goździe znajdowały się szczypce, w Starem Bornem znajdował się miecz, a w grobowcach Głodowej i Trzebienia znaleziono agrafki i małe miseczki. Ówcześni osadnicy trudnili się rolnictwem. W I i II w. n.e. docierali w te okolice kupcy rzymscy, którzy pozostawili po sobie brązowe kociołki, misy i rondle. W okresie wczesnego średniowiecza i średniowiecza region był dość gęsto zasiedlony przez Słowian, po których pozostało wiele grodzisk, w tym grodzisko w Bobolicach. W tym czasie przez Bobolice prowadził kilka szlaków handlowych, lądowych i wodnych. Takim ważnym szlakiem był szlak z Marchii Brandemburskiej do Prus, który zyskał jeszcze większe znacznie gdy posiłki dla Zakonu Krzyżackiego szły przez Kołobrzeg i Bobolice do Człuchowa i Szczytna. Również istniało rzeką Chociel połączenie Bobolice — Kołobrzeg. W 1107 r.Bolesław III Krzywousty, w czasie kampanii pomorskiej, zdobył ziemię bobolicką.
Ziemia bobolicka była wiele razy przekazywana z rąk biskupstwa kamieńskiego klasztorowi Cystersów. W końcu klasztor Cystersów przekazał tę ziemię Zakonowi Krzyżackiemu. Za 1850 grzywien srebra 27 lutego 1339 r. biskupi kamieńscy odkupili ziemię bobolicką od niemieckich rodów rycerskich, z zamierzeniem zbudowania twierdzy.
Biskup kamieński Fryderyk I von Eickstedt, w dniu 17 kwietnia 1340 r. nadaje osadzie nazwę „Bublitz” i lubeckie prawa miejskie.
Paweł Barcewicz i Gerhard Goldbecke, to dwaj rycerze, osadźcy, którym powierzono założenie miasta. Miasto miało być położone po prawej stronie rzeki Chociel. Biskup kamieński Johann von Sachsem-Lauenburg w dniu 13 kwietnia 1350 r. potwierdził wszystkie przywileje i własności przyznane miastu. Ludność zamieszkała w granicach miasta, otrzymała miary i pieniądze, takie same jak Kołobrzeg. Ziemia, wraz z jeziorami Chlebowo i Trzebień, została przydzielona miastu i zwolniona od podatków na okres 10 lat. Mieszkańcy otrzymali prawo wybudowania jednego młyna na rzece Chociel. W zamian za te przywileje, mieszkańcy mieli obowiązek wybudowania rowu wokół miasta, na szerokość 40 stóp. 13 kwietnia 1350 r. rozpoczęła działalność Rada Miejska. Natomiast w 1379 roku funkcję tę pełnił Rainerus Massow. Bobolice szybko się rozwinęły jako miasteczko handlowe. Mieszkało w nim wielu kupców i rzemieślników. Ten rozwój miasteczka przyciągnął osadników niemieckich, których ilość z roku na rok rosła. Równocześnie były Bobolice terenem walk i klęsk żywiołowych. W 1585 r. — zaraza; 1605 r., 1682 r., 1736 r., — pożary wyrządzające duże szkody materialne i ludnościowe (w 1740 r. Żyło tu tylko 856 mieszkańców, w 1743 było w mieście 116 domów).
Bobolice aż czterokrotnie zmieniały właściciela, były wiele razy niszczone przez pożary, nie ominęły ich epidemie ospy i cholery. Miasto często przechodziło z rąk do rąk różnych właścicieli. Było m.in. własnością biskupów kamieńskich i pomorskich rodzin. Ta częsta zmiana właścicieli nie sprzyjała rozwojowi miasteczka. Dopiero w 1626 r. miasteczko otrzymując prawo do organizowania czterech jarmarków w roku, zyskało szansę dalszego rozwoju. W tym czasie mieszkał w nim 64 rzemieślników i 24 rolników. Wśród budowli z tego okresu należy wymienić ratusz i kościół, jednak do dnia dzisiejszego nie zachowały się żadne ślady tych budowli. Gdy jednak w XVII w. stało się częścią Brandemburgii, zeszło do rzędu osad marginalnych dla gospodarki regionu. W następnych wiekach losy Bobolic toczyły się różnie.
Dopiero XVIII i XIX wiek przyniosły miastu znaczny rozwój. Rozwinęło się tradycyjne rzemiosło, ale również sukiennictwo, cegielnie, gorzelnie, mleczarnie, tartaki, powstała również manufaktura garbarstwa. W 1872 r. powołano powiat bobolicki. Fakt ten miał przełomowe znaczenie dla rozwoju miasta. Utworzono w roku 1896 połączenie kolejowe z Połczynem Zdrój i Sławnem, bardzo istotne dla przemysłowego rozwoju regionu. W 1905 r. powstaje połączenie kolei wąskotorowej z Białogardem i Koszalinem. W okresie międzywojnia zostaje rozbudowany szpital. Zbudowano również średnią szkołę rolniczą. Powierzchnia powiatu w 1928 r. wynosiła 710 km2, a mieszkało w nim 22.183 mieszkańców. W dniu 17 maja 1939 r. miasto liczyło 6.147 mieszkańców i posiadało m.in. elektrownię zbudowaną w 1898 r., młyny, tartaki, cegielnię, fabrykę maszyn rolniczych i fabrykę mebli. Okres II wojny światowej przyniósł Bobolicom ogromne zniszczenia. Bobolice zostały zajęte przez Armię Czerwoną 26 lutego 1945 r. Miasto zostało spalone w tak znacznym stopniu, że wskutek zniszczeń wojennych Bobolice utraciły prawa miejskie i weszły w skład powiatu koszalińskiego. Tego co nie zniszczono w czasie walki zniszczyli Rosjanie rabując i paląc ocalałe domy. Tak zrujnowane miasto „straszyło” przez wiele lat. Odgruzowano je dopiero w latach sześćdziesiątych. Gmina Bobolice była pierwszą gminą obwodu koszalińskiego i należała należały do tych gmin, w których, jako w pierwszych, utworzono administrację. Pierwszym wójtem został Mieczysław Tomecki, zaś pierwszymi osadnikami byli jeńcy wojenni. W czerwcu 1945 r. już 2114 (dwa tysiące stu czternastu) Polaków zamieszkiwało gminę Bobolice. W związku z tym zaistniała możliwość powołania Gminnej Rady Narodowej, co też uczyniono. Jej przewodniczącym został Mikołaj Tomaszewski. Zarząd Gminy w Bobolicach i Gminna Rada Narodowa działały do 1950 r., ponieważ właśnie w 1950 wydano ustawę, która likwidowała dwutorowość aparatu administracyjnego. Powołano rady narodowe jako jednolite organy władzy państwowej. Gminna Rada Narodowa w Bobolicach, wraz z jej prezydium działały w latach 1950—1954.
Darmowy fragment
więcej..
