- W empik go
Ustawy prawa ziemskiego polskiego dla pamięci lepszej krótko i porządnie z statutów i konstytucyj zebrane, z przydatkiem O obronie koronnej, i o sprawie i powinności urzędników wojennych - ebook
Ustawy prawa ziemskiego polskiego dla pamięci lepszej krótko i porządnie z statutów i konstytucyj zebrane, z przydatkiem O obronie koronnej, i o sprawie i powinności urzędników wojennych - ebook
Klasyka na e-czytnik to kolekcja lektur szkolnych, klasyki literatury polskiej, europejskiej i amerykańskiej w formatach ePub i Mobi. Również miłośnicy filozofii, historii i literatury staropolskiej znajdą w niej wiele ciekawych tytułów.
Seria zawiera utwory najbardziej znanych pisarzy literatury polskiej i światowej, począwszy od Horacego, Balzaca, Dostojewskiego i Kafki, po Kiplinga, Jeffersona czy Prousta. Nie zabraknie w niej też pozycji mniej znanych, pióra pisarzy średniowiecznych oraz twórców z epoki renesansu i baroku.
Kategoria: | Klasyka |
Zabezpieczenie: | brak |
Rozmiar pliku: | 298 KB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
PROOEMIUM
Quum ea sit rerum humanarum sors et conditio, ut concordia et pax inter homines regnorum et provinciarum diversarum perpetua fieri nequeat, pacique quamvis diutur-nae, bellum aliquando succedere necesse sit, ipsaque rerum vicissitudo doceat, non minus hoc timere quam illam sperare unumquodque regnum semper oportere, – optimum est, virisque principibus, qui regna et provincias gubernant prenecessarium, prospicere, dum tempus est, rebus et populis sibi subjectis, ne si ab hoste bellum eis inferatur, sint imparati, sed rebus omnibus ad resistendum instructi Felix est enim civitas, ut vulgo dicitur, tempore quae pacis bella futura timet, et certe non sine re dicitur, ja-cula praecisa minus ferire. Sic igitur agendum regibus, principibus, et iis qui respublicas administrant, ut consulant et prospiciant pacis tempore, bellis futuris, ut pro viribus hosti resistere, eumque a cervicibus et finibus suis propulsare possint.
Cum autem res ipsa doceat duplex esse bellum: of-fensivum et defensivum, iïludque ex ambitione et libidine dominandi, qua videmus Turcas ferri, hoc ex necessitate se et suos defendendi existat: de illo nihil in praesentia scribendum putavi. Est enim et contra rationem, quae unumquemque rebus suis contentum esse debere praecipit, et contra Deum vetantem concupiscere res alienas. Praeterea qui bellum ejusmodi inferre cupit, talem belli apparatum pro viribus instmit, quem pro ratione suscepti ne – gotii satis esse putat. De altero itaque belli genere, quod defensivum vocatur, scribendum mihi duxi, cujus gerendi necessitas divinitus imposita est magistratui; non frustra enim gladium gestat, sed ad vindictam malorum. Quod si mala domestica vindicanda sunt, certe et extranea ab hostibus, quires nostras nostrorumque hominum infestant, eripiunt, et injuriis variis officiunt.
Primum ergo ea, quae in genere de ratione belli de-fensivi cogitari et prospici debent, describenda sunt. Deinde quae in specie advertenda erunt: praesertim vero hic in Regno Poloniae, cui, uti nostrae patriae, prae caeteris debebimus consilia et vires nostras ad eam fovendam, tuendam, et propugnandam, ut, si quando (quod Deus avertat) regnum hoc hostis invadat, (utinam vero suo malo) omnibus recte constitutis, et iis quae opus sunt, adornatis, Dei adjutorio et fortuna propitia, resisti ei possit, et obviam recta ratione modoque procedit
Cum autem magistratus et ordines in republica varii sint7 de uniuscujusque officio dicendum erit: ut enim in corpore humano, certo quodam ordine ac proprietate membra omnia natura distincta sunt, et unumquodque officium et functionem suam peculiarem habet, ita et in repub… et maxime quidem ipso belli tempore, feri necesse est, ut rex tanquam caput, capitanei et minores status tanquam reliqua corporis membra, officium quisque suum agnoscant et faciant. Singulorum itaque membrorum, a rege, tanquam eo qui princeps sit pacis bellique tempore incipiendo, deinde per reliqua ex ordine procedendo: officia, proprietates, functiones atque munera, quod cuique peculiariter competat et quantum unusquisque sibi assumere debeat, nec quod alterius est invadere audeat (varia enim et non una omnium est functio) exponam, et quantum ingenium meum ferre potest, ususque et experientia me docuit, Deo ductore et auxilia-tore explicabo.
Toż samo po polsku:
PRZEDMOWA.
Gdy taki jest los i przeznaczenie rzeczy ludzkich, że zgoda i pokój między ludźmi rozmaitych królestw i prowincyj wiecznie trwać nie mogą, i że po długotrwałym pokój u , wojna niekiedy następować musi, a sama zmienność rzeczy uczy, iż każde królestwo, nie mniej obawiać się drugiej, jak pierwszego spodziewać powinno, najlepszą tedy, a rządcom królestw i prowincyj arcypożyte-czną rzeczą jest, aby się zawczasu starali o to, iżby kraje i ludy im poddane, na wojnę, któraby im mogł wydać nieprzyjaciel zawsze były przygotowane, i do wszelakiego odporu przysposobione. Szczęśliwe to albowiem państwo, powiadają, które w czasie pokoju, przyszłych wojen się lęka, i zaiste prawda to szczera, że spodziewany pocisk mniej bywa srogi. Królowie zatem, książęta, i ci co rzeczami pospolitemi rządzą, tak sobie poczynać winni, iżby w czasie pokoju radzili i rozmyślali o przyszłych wojnach, ażeby wedle sił swoich nieprzyjaciela odeprzeć, i od karków go i granic swoich odpędzić mogli.
Ze zaś sama rzecz pokazuje, iż wojna jest dwojaka: zaczepna i odporna, i że pierwsza z ambicyi i żądzy panowania, jaką widzimy u Turków, druga zaś z konieczności obrony własnej i braci swoich pochodzi, – przeto pisać o pierwszej, na ten raz nie sądziłem być rzeczą potrzebną. Wojna bowiem takowa przeciwna jest rozumowi, który każdemu na swojem przestawać każe, – przeciwna i Bogu, który cudzego pożądać zakazuje. Zresztą, kto tego rodzaju wojnę zaczynać myśli, takie do niej, stosownie do sił swoich przygotowanie czyni, jakie za dostateczne do dopięcia zamierzonego celu uważa. Postanowiłem więc napisać tylko o tym drugim rodzaju wojny, która odporną się zowie, a którą wieść sam Bóg zwierzchniemu nakazuje urzędowi; albo wiem nie nadaremnie on miecz dzierży, ale dla wetowania klęsk narodowych. A jeżeli domowe klęski pomsty wołają, cóż dopiero zewnętrzne, które nam nieprzyjaciel zadaje, posiadłości nasze i naszych braci napadając, grabiąc, i rozliczne krzywdy wyrządzając.
Najprzód tedy ogólne zasady prowadzenia wojny odpornej opisać należy. Potem to, na co w szczególności zważać trzeba, zwłaszcza tu u nas w królestwie polskiem, któremu, jako ojczyźnie naszej, winniśmy przedewszystkiem nieść radę i pomoc naszą, ku zjednaniu mu pomyślności, ku zapewnieniu zasłony i obrony, tak, iż gdyby kiedykolwiek, (czego Boże uchowaj) królestwo ta naszedl nieprzyjaciel (daj Boże na własne swoje nieszczęście), aby mając wszystko, czego potrzeba, w należytym porządku i ozdobie, przy boskiej pomocy i pomyślnej fortunie, oprzeć mu się, i dzielnie czoło stawić mogło.
Ze zaś urzędy i stany w rzeczypospolitej różne są, przeto o powinności każdego z nich po szczególe powiedzieć tu przyjdzie. Jak bowiem w ciele ludzkiem, każdemu członkowi pewien porządek i własność natura wskazała, i każdemu pewną powinność i szczególną czynność przepisała, – tak też trzeba żeby się działo i w rzeczypospolitej, a zwłaszcza też czasu wojny; to jest, ażeby król, jako głowa, starostowie i insi pomniejsi urzędnicy jako członki jedneg j ciała, każdy do swej powinności się znał, i onę pełnił. Tych tedy pojedyńczych członków, począwszy od króla, jako tego, który pierwszy jest tak czasu pokoju jak i wojny, a następnie wszystkie inne przechodząc z kolei, wykażę tutaj obowiązki, własności, zatrudnienia i urzędy; co któremu w szczególności przynależy; do czego każdy w szczególności ma prawo, a do czego, jako będącego w prawie drugiego, mieszać się nie ma (różne bowiem i nie jednego rodzaju są czynności wszystkich), – i wszystko to, o ile umysł mój podoła, i o ilem się tego z długoletniej praktyki i doświadczenia sam nauczy-przy boskiej pomocy będę chciał wytłómaczyć.
KRÓL JEGO MIŁOŚĆ
Król jego miłość, ponieważ jest głową wszytkiej rzpltej, iż jego królewska miłość na i prze to na królewską stolicę wysadzon, aby czasu pokoju, także też i walki, koronę tę a poddane swe we wszytkiem dobrze sprawował, – tedy ponieważ korona polska wiele nieprzyjaciół ma, których się obawiać a przestrzegać od nich musi, potrzeba aby to zawsze obmyślać raczył, jakoby państw swych z bożą pomocą przeciw każdemu nieprzyjacielowi bronił.
A iż się tu na ten czas o obronie pisać ma, a tu w koronie obrona albo wojenna wyprawa dwoją bywa, jedna pospolitem ruszeniem, gdzie pieszych nie bywa, jedno jezdni; druga, gdy żołnierze przyjmują jezdne i piesze; wszakże jednak i pospolita wyprawa tedy nie może przez tego być, aby żołnierzów jezdnych i pieszych nie miało być przyjęto. Pieszych dla dział, i dla strzeżenia i osadzenia bran w obozie. Także dla wartowania w nocy w wojszce, bo gdzieby pieszych nie było, obóz byłby nikczemny i niepożyteczny. Jezdnych żołnierzów dla straży, posłuchów, bitwy poczynania, boby ziemscy ludzie temu dosyć uczynić nie mogli, aby posłuchy a straż dzierżeć mieli. A tak naprzód o żołnierzach, które za pieniądze chowają, na które rzplta nakład czynić ma, od tych napierwej pocznę, a owszem gdzieby tylko pieniężnymi samymi ludźmi walka miała być wiedziona, fi co ma być na baczeniu. Gdyż pospolite ruszenie zwykły obyczaj swój ma, i prawem pospolitem to opisano, jako mają ciągnąć, szkód nie działać, i inne potrzebne rzeczy. A wszakoż, iż bez tego podobno nie będzie, iż obecnej obrony zawsze będzie potrzeba, tedy i o tem na dole pisać będę około pospolitego wojennego ruszenia.
Gdyby król jego miłość miał, albo musiał przeciw niektóremu nieprzyjacielowi walkę podnieść, a ludźmi tylko pieniężnymi walczyć, a chociaby też i pospolite ruszenie przy tem być miało: tedy ma u siebie poważyć, rozmyślić, a obaczyć, jako z możnym nieprzyjacielem miałby czynić, albo gdzieby tylko żołnierzmi walczyć chciał, jako wielkim pocztem spodziewałby się, iżby za pomocą bożą mógł nieprzyjacielowi odeprzeć, a ten poczet ludzi któryby raczył przyjąć, jakoby długo mógł chować, obaczywszy czas, jakoby się długiej potrzeby spodziewał. I obaczyć jako wielki sumpt na ludzi służebne i na inne wszytkie potrzeby potrzebowałby a musiał uczynić. A tak aby nervum belli przedtem nagotował, czemby walkę wieść mógł,– aby gdzieby się tak nie nagotował jako potrzeba, prze niedostatek, potrze-bieby dosyć uczynić, nie mógł, iż gdzieby już nakładu nie dostało, aby durante necessitate walki przestać nie musiał, a nieprzyjaciel wtenczas, czego Boże uchowaj, aby tego nie dowiódł, czegoby chciał.
A tak co królowi jego miłości trzeba obmyślać a na baczności mieć, bez czego wojsko być nie może, aby się ztąd obaczyło, co za nakład na to ma być, tu się wszytko suo Ioco oznajmi.
Naprzód ma się król jego miłość o ludzi starać, jakich walka potrzebuje. Abowiem jezdnych ludzi trzeba dwoim rystunkiem mieć, aby byli jedni gravioris a drudzy levions armaturae, bo jedni bez drugich nie są tak pożyteczni, jako gdy tym oboim rystunkiem są, jako się tu pisze. Pieszy też aby byli tak przyprawni zbroją, strzelbą, wszelaką bronią, jako na to przysłusze. Szanc-knechci dla dróg naprawiania i szańców kopania. Urzędnicy których do wojska potrzeba, na które też niemały nakład wynidzie, jako na hetmana który generałem będzie. Na polnego hetmana, ten co będzie miał działa w poruczeniu. Quaestor exercitus który będzie za podskarbiego, co pieniądze będzie odbierał i wydawał tam, gdzieby potrzeba była.
S hańcz m ast er, tez oboźny, co będzie obóz kładł. Probantmaster, teu co żywność będzie do wojska obmyślał. Puszkarze dobrzy. Są też niektóre osoby mniejsze, na których acz mniej należy, ale jednak ich trzeba, i musi też na nie nakład być, jako Szpitalny, aby ranne królewskim nakładem leczyć, albo też gdzieby wojsko się ruszało wieść dał, aby nie ostawali, a nieprzyjacielowi w ręce nie przyszli. Kaznodzieja dobry, na którym też wiele należy, aby ludziom serca dodawał, a zwłaszcza iż w każdem wojszce musi wiele ludzi być ex vulgo, et in proverbio dicitur, a prawda jest: Quod; vulgus plus vatibus, quam ducibus regitur, i może roztropny, umiejętny a wymowny kaznodzieja, gdy rozwiedzie, iże ta walka sprawiedliwa, aczby Pan Bóg na kogo śmierć dopuścił, iże się nie ma czego nadziewać innego, jeno zbawienia swego, i inne perswazye zbawienne czynić może, czemby ludzie chciwszy ku bojowi za jego napominaoiem byli. Doktór, lekarz, cyrulik o wie, pro fu s któryby swego urzędu pilen był, któremu też potrzeba chować kilkadziesiąt koni, aby bezpieczeństwa dróg około wojska strzegł, a bronił, aby nie przekazano tym, coby żywność za wojskiem wieźli.