Warto mówić „przepraszam” - ebook

WSTĘP

Do dzieci

Kotka Pola, wiewiórka Tosia, myszka Zuzia są najlepszymi przyjaciółkami. Pola uwielbia śpiewać, dlatego w przyszłości chciałaby być piosenkarką i występować przed publicznością. Tosi marzy się kariera modelki, bo uwielbia prezentować sukienki księżniczkowe. Zuzia mogłaby tańczyć cały dzień, więc gdy dorośnie, chciałaby zostać baletnicą.

Dziewczynki bardzo się lubią, choć mają różne marzenia i zainteresowania. Chodzą razem do grupy starszaków w przedszkolu „Złote Ziarno”. Przyjaciółki są również najlepszymi sąsiadkami, bo mieszkają na tej samej ulicy. Co za szczęście mieć blisko siebie przyjaciół!

Kotka Pola, wiewiórka Tosia i myszka Zuzia bawią się więc razem codziennie. Jednak nawet najlepsi przyjaciele czasami nie są zgodni – kłócą się i myślą, że ich przyjaźń się skończyła. Na szczęście istnieją sposoby rozwiązywania konfliktów. Dobrze mieć wtedy obok siebie kogoś dorosłego, kto nam pomoże, wytłumaczy, co się stało, wesprze nas i ureguluje nasze emocje.DO NAUCZYCIELI, RODZICÓW I OPIEKUNÓW

Książka _Warto mówić „przepraszam”_ jest częścią serii obejmującej pięć krótkich historyjek, w których dzieci ukazywane są w różnych sytuacjach – zarówno negatywnych, jak i pozytywnych. Książeczki mają pomóc najmłodszym znaleźć metody radzenia sobie z codziennymi wyzwaniami oraz sprzyjać budowaniu właściwych relacji między dziećmi i dorosłymi. Z doświadczenia wiem, że kilkulatkom trudno przychodzi mówienie słowa „przepraszam”, dzielenie się zabawkami, współpraca czy wzajemna pomoc. Wiem również, jak pochwały, nawet za najdrobniejsze rzeczy, dodają skrzydeł najmłodszym i motywują ich do prawidłowego rozwoju.

Historyjki odsłaniają dobro, które tkwi w każdym dziecku. Uczą wartości moralnych i pokazują, jak należy wspierać kilkulatków pod względem emocjonalnym. Są skierowane do przedszkolaków, dlatego niosą prosty i konkretny przekaz, zrozumiały dla najmłodszych. Opisane w książeczkach sytuacje mają również inspirować dorosłych, szczególnie nauczycieli przedszkolnych, do budowania dobrych relacji między dziećmi oraz motywowania ich do samodzielnego regulowania emocji poprzez uświadamianie sobie własnych uczuć i myśli. By zobrazować czytaną treść i ułatwić jej zrozumienie, historyjki można przedstawiać również w formie improwizacji.

Wszystkie opisane sytuacje ukazujące relacje między dziećmi zostały zaczerpnięte z moich codziennych doświadczeń zdobytych podczas pracy zawodowej jako pedagoga w przedszkolu. My, dorośli, musimy pamiętać, że dziecko jest niewinną istotą, za którą ponosimy odpowiedzialność. Dziecko jest jak poduszka, miękka i delikatna. My, dorośli, jesteśmy jak strzała, która, jeśli trafi w nieodpowiednie miejsce, może skrzywdzić dziecko – a to będzie rzutowało na całe jego życie.