Większe rzeczy - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
12 maja 2023
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
Większe rzeczy - ebook
„Większe rzeczy” to formy poematowe Cezarego Konrada Kędera — jednej z najciekawszych postaci kultury w Polsce. Znany głównie jako wydawca i wieloletni redaktor naczelny kwartalnika „FA-art” opublikował wiele książek poetyckich (w tym również pod pseudonimami), brał udział w wielu projektach artystycznych, w tym muzycznej Formacji Fantazman.
Kęder swoje formy poematowe przedstawia w sposób „wernisażowy”. Mamy do czynienia z „pokojami” czy „salami wystawienniczymi” — są tu sale modernistyczne, teatru eksperymentującego czy sala porządkowanego chaosu. Sala „Skomlenia” jest kabaretowa, a sala „Aplauzu” przypomina spektakl offowy wystawiony w telewizji. Czy w tych salach odbywają się performance, nie jest powiedziane. Teksty-sale w tym zbiorze są rodzajem dokumentacji, a trafiający na wystawę odbiorca, wciąż żywy człowiek, może próbować wziąć w nich udział, wkleić się w zaistniałe sytuacje, ograć i nawet przeczytać siebie.
| Kategoria: | Poezja |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-8196-613-9 |
| Rozmiar pliku: | 324 KB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Większość książek poetyckich, które opublikowałem, zawierała dłuższe formy bądź też jakaś dłuższa forma jest z nimi powiązana, jak przykładowo &/Ampersand z tomem Sekwencje. Gdyby poszczególne składowe wydanych książek ułożyć według czasu powstawania — bo komponowałem je według osobnych zasad — dałoby się zauważyć, że dłuższe formy kończą, wyczerpują pewne rozwiązania formalne, a w każdym razie, że po dłuższej formie do tych rozwiązań już raczej nie wracam.
Zebranie dłuższych form w jednej publikacji przyszło mi do głowy wiele lat temu, robiłem nawet praktyczne przymiarki, kilka tytułów takiego potencjalnego zbioru testowałem wśród znajomych. Teraz jednak pomysł otrzymał zewnętrzne, pozaautorskie wsparcie merytoryczne. Z biegiem czasu liczba dłuższych form, które zbiór mógł zawierać, poszerzyła się, ale też z tekstu „Czwarta” wyczerpującego najwcześniejsze przymiarki do form wierszowanych ostatecznie zrezygnowałem, a dodatkowym kluczem wyboru stał się fakt wcześniejszej publikacji w prasie. Prolog i epilog ukazał się w pierwszym numerze późniejszego kwartalnika „FA–art” (1987/1988), &/Ampersand także w kwartalniku „FA–art” (1992), Skomlenie w „Twórczości” (1994), Aplauz w „Odrze” (2001), zaś Nasza mała, wszechobecna, miękka w „Radarze” (2010) w równoczesnym przekładzie na język niemiecki i ukraiński.
Chronologia nigdy przecież nie była dla mnie bardzo ważna i także tym razem nie jest nazbyt ważna. To, z czym w niniejszej publikacji mamy do czynienia, to raczej pokoje, sale na wystawie, które opracowano formalno–tematycznie. Sala Prologu i Epilogu to sala modernistyczna, teatru eksperymentującego. Sala &/Ampersandu to sala porządkowanego chaosu, nowogeometryczna. Sala Skomlenia jest kabaretowa, jest salą śmieszków i straszków. Sala Aplauzu przypomina spektakl offowy wystawiony w telewizji. Nasza mała, wszechobecna, miękka dzieje się z kolei w czasie zwykłych ostatnimi dziesięcioleciami posiedzeń przed monitorem.
Czy w tych salach odbywają się performanse, nie jest powiedziane. Byłbym skłonny sądzić, że teksty te i ich sale są tylko rodzajem dokumentacji. Być może jednak trafiający na tę wystawę odbiorca, wciąż żywy człowiek, jest w stanie wziąć w nich udział, wkomponować się w zaistniałe sytuacje, ograć i nawet przeczytać siebie.
Dodatkowe instrukcje nie są chyba potrzebne — może z wyjątkiem zastrzeżenia, że niewiele tu miejsca na liryczność, ekspozycję autorskiego „ja”, a właściwie jakiegokolwiek „ja”.
Cezary Konrad Kęder — autor m.in. tomów Kwestia miejsca i czasu, Chwile myślenia, JA, Sekwencje, Najnowszy model, Straszny melodramat (no i to serduszko), Nasza mała, wszechobecna, miękka. Duch sprawczy wielu projektów artystycznych, w tym muzycznej Formacji Fantazman. Jednym z najdłużej trwających projektów był kwartalnik „FA–art” (1987–2017), w którym pełnił rolę redaktora naczelnego i wydawcy oraz publikował teksty artystyczne pod kilkoma pseudonimami.PROLOG I EPILOG
Prolog
OSOBA (leży na łóżku, filozofuje, cały czas pali się jaskrawe światło)
no, biała kartko zapisać cię
powiedzmy tym o bezpotrzebie zapisania
jak to się ma do niechęci
nawet ziewnięcia
(ziewa)
mówisz natura zmusza co
dobrze równie
zaryzykować tezę o bezruchu wyniku mądrości
i głupocie motorze
w końcu głupi (motor–ruch–przepisane)
nie musi się wytłumaczać
(wstaje, idzie prać skarpetki)
ze smutną i nieodkrywczą myślą
iż skarpetki szczególnie brudne
są niewiele dialektyczne
skarpetki, ech symbol
OSOBA (wiesza skarpetki na kaloryferze deszcz — za oknem — pada)
jeśli o paradoksy — mnożyć można
choćby uprawiana gracką
filozofia bezsensu
względność i takaż sensowność
stają algorytmem
na rzeczywistość
brykająca anarchia pasikonika gołodupca
pozór który
następną próbą uporządkowania
więc uporządkowanie
więc algorytm
więc paradoks
(wychodzi tym razem aby zrobić sobie herbatę,
kuchnia zagracona brudna odgarnia trochę naczyń)
wieczny syf — ale oskarżajmy siebie
razem z megalomanią wrodzoną
jest szansa równowagi
OSOBA (w pokoju, patrzy przez okno, pije herbatę)
nie–wiem–przeskoczę wychowania
kompleksów zdarzeń czasu kultury i dalej
mówione już
winię siebie
całość mojego świata
we mnie
ale to następna bzdura
wytłumaczenia zapakowania wysłania między ludzi
rzeczywistości: wyrok wykonano
przez skierowanie jej do wewnątrz
akt rozpaczy
akt poczęcia
(deszcz pada)
wciąż próbuję
uzyskać
około świadomie przepis
(a Kodeks Karny nie podaje
zupy–nic)
z pewnością zakaz zatrzymywania
z niepokojem ruch okrężny
w niedowidzącej uliczce
Zebranie dłuższych form w jednej publikacji przyszło mi do głowy wiele lat temu, robiłem nawet praktyczne przymiarki, kilka tytułów takiego potencjalnego zbioru testowałem wśród znajomych. Teraz jednak pomysł otrzymał zewnętrzne, pozaautorskie wsparcie merytoryczne. Z biegiem czasu liczba dłuższych form, które zbiór mógł zawierać, poszerzyła się, ale też z tekstu „Czwarta” wyczerpującego najwcześniejsze przymiarki do form wierszowanych ostatecznie zrezygnowałem, a dodatkowym kluczem wyboru stał się fakt wcześniejszej publikacji w prasie. Prolog i epilog ukazał się w pierwszym numerze późniejszego kwartalnika „FA–art” (1987/1988), &/Ampersand także w kwartalniku „FA–art” (1992), Skomlenie w „Twórczości” (1994), Aplauz w „Odrze” (2001), zaś Nasza mała, wszechobecna, miękka w „Radarze” (2010) w równoczesnym przekładzie na język niemiecki i ukraiński.
Chronologia nigdy przecież nie była dla mnie bardzo ważna i także tym razem nie jest nazbyt ważna. To, z czym w niniejszej publikacji mamy do czynienia, to raczej pokoje, sale na wystawie, które opracowano formalno–tematycznie. Sala Prologu i Epilogu to sala modernistyczna, teatru eksperymentującego. Sala &/Ampersandu to sala porządkowanego chaosu, nowogeometryczna. Sala Skomlenia jest kabaretowa, jest salą śmieszków i straszków. Sala Aplauzu przypomina spektakl offowy wystawiony w telewizji. Nasza mała, wszechobecna, miękka dzieje się z kolei w czasie zwykłych ostatnimi dziesięcioleciami posiedzeń przed monitorem.
Czy w tych salach odbywają się performanse, nie jest powiedziane. Byłbym skłonny sądzić, że teksty te i ich sale są tylko rodzajem dokumentacji. Być może jednak trafiający na tę wystawę odbiorca, wciąż żywy człowiek, jest w stanie wziąć w nich udział, wkomponować się w zaistniałe sytuacje, ograć i nawet przeczytać siebie.
Dodatkowe instrukcje nie są chyba potrzebne — może z wyjątkiem zastrzeżenia, że niewiele tu miejsca na liryczność, ekspozycję autorskiego „ja”, a właściwie jakiegokolwiek „ja”.
Cezary Konrad Kęder — autor m.in. tomów Kwestia miejsca i czasu, Chwile myślenia, JA, Sekwencje, Najnowszy model, Straszny melodramat (no i to serduszko), Nasza mała, wszechobecna, miękka. Duch sprawczy wielu projektów artystycznych, w tym muzycznej Formacji Fantazman. Jednym z najdłużej trwających projektów był kwartalnik „FA–art” (1987–2017), w którym pełnił rolę redaktora naczelnego i wydawcy oraz publikował teksty artystyczne pod kilkoma pseudonimami.PROLOG I EPILOG
Prolog
OSOBA (leży na łóżku, filozofuje, cały czas pali się jaskrawe światło)
no, biała kartko zapisać cię
powiedzmy tym o bezpotrzebie zapisania
jak to się ma do niechęci
nawet ziewnięcia
(ziewa)
mówisz natura zmusza co
dobrze równie
zaryzykować tezę o bezruchu wyniku mądrości
i głupocie motorze
w końcu głupi (motor–ruch–przepisane)
nie musi się wytłumaczać
(wstaje, idzie prać skarpetki)
ze smutną i nieodkrywczą myślą
iż skarpetki szczególnie brudne
są niewiele dialektyczne
skarpetki, ech symbol
OSOBA (wiesza skarpetki na kaloryferze deszcz — za oknem — pada)
jeśli o paradoksy — mnożyć można
choćby uprawiana gracką
filozofia bezsensu
względność i takaż sensowność
stają algorytmem
na rzeczywistość
brykająca anarchia pasikonika gołodupca
pozór który
następną próbą uporządkowania
więc uporządkowanie
więc algorytm
więc paradoks
(wychodzi tym razem aby zrobić sobie herbatę,
kuchnia zagracona brudna odgarnia trochę naczyń)
wieczny syf — ale oskarżajmy siebie
razem z megalomanią wrodzoną
jest szansa równowagi
OSOBA (w pokoju, patrzy przez okno, pije herbatę)
nie–wiem–przeskoczę wychowania
kompleksów zdarzeń czasu kultury i dalej
mówione już
winię siebie
całość mojego świata
we mnie
ale to następna bzdura
wytłumaczenia zapakowania wysłania między ludzi
rzeczywistości: wyrok wykonano
przez skierowanie jej do wewnątrz
akt rozpaczy
akt poczęcia
(deszcz pada)
wciąż próbuję
uzyskać
około świadomie przepis
(a Kodeks Karny nie podaje
zupy–nic)
z pewnością zakaz zatrzymywania
z niepokojem ruch okrężny
w niedowidzącej uliczce
więcej..
