- W empik go
Władysław Opolczyk - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
1 maja 2017
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
Władysław Opolczyk - ebook
Przez wieki Władysław Opolczyk uważany był za jednego z największych zdrajców w historii Polski. Ostatnie lata oraz wnikliwe badania naukowe pozwalają nam spojrzeć na dumnego Piasta w sposób odmienny od utrwalonego przez historiografię. Książka przeznaczona jest dla osób poszukujących w historii odpowiedzi na wiele intrygujących pytań. Ukazuje czas dynamicznych zmian na tronie Królestwa Polskiego, dojście do władzy Andegawenów, rządy krakowskich możnych, próbę średniowiecznego, zamachu stanu.
Kategoria: | Popularnonaukowe |
Zabezpieczenie: |
Watermark
|
ISBN: | 978-83-8104-855-2 |
Rozmiar pliku: | 1,1 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Wstęp
Obraz księcia Władysława Opolczyka (1326—1401), który na przestrzeni wieków utrwalił się w historiografii polskiej, nie jest obrazem korzystnym dla jednego z najwybitniejszych Piastów XIV wieku. Nie jest obrazem do końca oddającym złożoność samej postaci Władysława II Opolczyka. Postaci, która odgrywała jedną z najważniejszych ról na terytorium Królestwa Polskiego, Węgier, Rusi Czerwonej oraz Księstwa Opolskiego. Postaci, która przez pewien okres czasu decydowała o polityce dynastycznej i losach Europy Środkowo-Wschodniej.
Większość działań księcia Władysława w wyniku utrwalonej przez historiografię negacji samej postaci, przedstawiana jest w sposób niekorzystny. Kariera i dokonania Władysława opolskiego zostaje przesłonięta wydarzeniami z ostatnich lat życia księcia, kiedy to najprawdopodobniej duma, własna ambicja i stopniowa izolacja polityczna, doprowadziła do otwartego konfliktu z Władysławem Jagiełłą oraz do działań mających na celu dokonanie razem z Zakonem Krzyżackim, pierwszego rozbioru Królestwa Polskiego.
Tematem moich rozważań jest postać Władysława Opolczyka ukazana poprzez pryzmat jego działalności politycznej, gospodarczej i wyznaniowej. Działalności, która pozostawiła silne i trwałe ślady w postępowaniu samego księcia opolskiego, w kolejach jego życia, jak i jego wizji państwa polskiego, która odcisnęła swoje historyczne piętno na polskiej tradycji chrześcijańskiej i zapoczątkowała kult Matki Boskiej Częstochowskiej. Natomiast w sferze gospodarczej przyczyniła się zarówno do rozwoju gospodarczego księstwa opolskiego oraz Rusi Czerwonej.
Całość rozważań zamknięta została w czterech rozdziałach, w których omówione zostały poszczególne etapy rozwoju kariery politycznej księcia opolskiego, jego działalność gospodarcza i wyznaniowa. Okres, którym się zajmuję, to lata 1326—1401, czyli lata życia Władysława Opolczyka.
Na początku przedstawiam wywód genealogiczny Władysława Opolczyka, okoliczności przejęcia władzy w jego księstwie dziedzicznym oraz pierwsze lata panowania. Wspominam o kandydaturze młodego księcia na następcę tronu w Królestwie Polskim oraz podaję przyczyny, które doprowadziły do jej upadku. Opisuję początkowy okres pobytu na dworze w Budzie. Zajmuję się także sprawą pierwszego małżeństwa księcia Władysława.
W rozdziale drugim omówiony został rozwój kariery politycznej księcia Władysława u boku Andegawenów. Szybki wzrost pozycji na dworze węgierskim aż po osiągnięcie tytułu palatyna Węgier. Szczegółowo przedstawiona została rola, jaką Władysław Opolczyk odegrał w obaleniu testamentu Kazimierza Wielkiego i wprowadzeniu na tron Królestwa Polskiego Ludwika Wielkiego. W dalszej części tego rozdziału przedstawiony został okres namiestnictwa oraz osiągnięcia księcia Władysława na Rusi Czerwonej, a także działalność księcia w Królestwie Polskim, jego niespełnione ambicje związane z objęciem tronu na Wawelu i nieudaną politykę „matrymonialną” związaną z Habsburgami. Szeroko omówiona została kwestia niechęci szlachty polskiej względem Opolczyka oraz geneza jej powstania. W dalszej części tego rozdziału poświęciłem uwagę stosunkom pomiędzy księciem opolskim i Władysławem Jagiełłą, które od udawanej przyjaźni, poprzez próbę „średniowiecznego” zamachu stanu, doprowadzą Piasta i Jagiellona do otwartej wojny. Zająłem się także ostatnimi latami życia księcia opolskiego, które tak bardzo zaważyły na utrwalonym przez historiografię negatywnym obrazie opolskiego władcy. Przeanalizowałem przyczyny zaognienia konfliktu z Władysławem Jagiełłą. Opisałem działania Opolczyka na szkodę Królestwa Polskiego, z których do najważniejszych zaliczymy próby sprzedaży Zakonowi Krzyżackiemu ziemi dobrzyńskiej oraz pomysł rozbioru Królestwa Polskiego. Na koniec przedstawiłem śmierć Władysława Opolczyka w całkowitej izolacji politycznej. Niewątpliwie była to śmierć człowieka przegranego, przegranego na wielu równoległych płaszczyznach: politycznej, ekonomicznej, dyplomatycznej, którego ambicje w połączeniu z wielką dumą nie pozwoliły się odnaleźć w dobie i cieniu Władysława Jagiełły.
W następnym rozdziale opisana została działalność gospodarcza księcia Władysława Opolczyka. Rozwój terytorialny jego księstwa dziedzicznego oraz zmiany, jakie zaszły w samym księstwie opolskim, jak i otrzymanych od Andegawenów lennach. Skupiłem się na poszczególnych etapach zmian gospodarczych, jakie zaszły na rządzonych przez Władysława terenach, opisując takie zjawiska jak: osadnictwo na prawie niemieckim, lokacje miast i wsi, rozwój rzemiosła, mennictwo, fortyfikacje i systemy obronne. Na koniec przedstawiłem rządy Opolczyka na Rusi Czerwonej.
Rozdział czwarty poświęcony został działalności religijnej i wyznaniowej prowadzonej przez Władysława opolskiego, zarówno w księstwie dziedzicznym i otrzymanych lennach oraz podczas sprawowania namiestnictwa na Rusi Czerwonej. Na początku rozdziału przedstawiłem, w jaki sposób okres dzieciństwa oraz religijne wychowanie małego księcia mogło wpłynąć na dorosłe życie Władysława. Sporo uwagi poświęciłem prawdopodobnemu udziałowi młodego księcia w rejzach krzyżackich oraz jego osobistemu stosunkowi do Zakonu Krzyżackiego. W dalszej części poruszyłem politykę wyznaniową prowadzoną w czasach sprawowania namiestnictwa na Rusi Czerwonej. Na koniec omówiłem fundacje klasztorne księcia Władysława oraz szeroko opisałem narodową relikwię: obraz jasnogórski.
W pracy oparłem się na źródłach historycznych i literaturze naukowej, która pozwala na wnikliwe, obiektywne i syntetyczne spojrzenie na omawiane zagadnienia. Skorzystałem z dwóch kronik średniowiecznych: Janka z Czarnkowa oraz Jana Długosza, które dostarczają materiału historycznego spisywanego przez autorów w czasach równoległych z omawianym czasookresem. Janko z Czarnkowa był naocznym świadkiem większości wydarzeń, o których pisze w swojej kronice, spotkał się też z samym Władysławem Opolczykiem. Natomiast za niewątpliwą słabość materiału źródłowego autorstwa Jana Długosza możemy uznać negatywne nastawienie jej autora do bohatera mojej pracy, widoczne w licznych, osobistych uwagach i dygresjach. Najczęściej uwagi pojawiają się w odniesieniu do konfliktu z królem Władysławem Jagiełłą. W tym miejscu warto wspomnieć, że Jan Długosz był osobiście związany z dworem Jagiellonów. Właśnie ten negatywny stosunek zostanie błednie utrwalony przez późniejszych badaczy problemu i samej osoby księcia Władysława Opolczyka.
Z XIX-wiecznej literatury naukowej skorzystałem z monografii Karola Szajnochy i Ernesta Breitera. Opracowania XIX-wieczne zostały poszerzone o prace wydane na początku XX wieku takich autorów, jak: Aleksander Czołowski, Jan Dąbrowski, Ludwik Kolanowski oraz Feliks Konieczny. Skorzystałem z szerokiej literatury zajmującej się czasami współczesnymi Władysławowi Opolczykowi, między innymi z publikacji: Zygmunta Borasa, Kazimierza Jasińskiegoi Stanisława Sroki. Całość materiału została rozszerzona o pozycje wydane w ostatnim czasie, w tym o prace jednego z najlepszych znawców postaci księcia opolskiego Jerzego Sperki. Poza tym skorzystałem z biografii Władysława Jagiełły autorstwa Jadwigi Krzyżaniakowej oraz pracy wydanej pod redakcją Anny Pobóg-Lenartowicz. Pozycje wydane w ostatnim okresie posiadają wiele obiektywnych informacji, a ukazywana historia posiada mniejsze zabarwienie negatywne w stosunku do samego Władysława Opolczyka.
Analiza materiału zawartego w źródłach historycznych oraz zgromadzonej literaturze, pozwala na przeprowadzenie rzetelnych rozważań dotyczących politycznej, gospodarczej i wyznaniowej działalności Władysława opolskiego i ich skutków dla Europy Środkowo-Wschodniej, Królestwa Polskiego, jak i samego bohatera. Pozwala dokonać swoistej oceny Władysława Opolczyka jako polityka, władcy, dyplomaty, pana i gospodarza czy wreszcie człowieka głęboko religijnego. Jednego z ostatnich książąt piastowskich mającego rzeczywisty wpływ na losy księstwa opolskiego. W pracy wykorzystałem metodę historyczną i opisową, natomiast w części omawiającej dzieciństwo i religijne wychowanie młodego księcia oraz jego prawdopodobny udział w rejzach krzyżackich, skorzystałem z metody „argumentum ex silentio”.
Mam nadzieję, że praca nie przyczyni się do utrwalenia dwóch dominujących legend dotyczących Władysława Opolczyka. Legendy „czarnej”, w której książę jest przede wszystkim zdrajcą ojczyzny, działającym tylko i wyłącznie na jej szkodę, który dążył do jej rozbioru oraz legendy „białej”, w której Władysław II jest ambitnym i sprawiedliwym władcą, miłującym pokój. W tej też legendzie jest ojcem chrzestnym Władysława Jagiełły oraz fundatorem sanktuarium na Jasnej Górze. Zajmując się postacią opolskiego księcia, chciałem przede wszystkim przedstawić Władysława Opolczyka jako człowieka, jako władcę, jako ambitnego Piasta i jako średniowiecznego polityka.
Darmowy fragment
Obraz księcia Władysława Opolczyka (1326—1401), który na przestrzeni wieków utrwalił się w historiografii polskiej, nie jest obrazem korzystnym dla jednego z najwybitniejszych Piastów XIV wieku. Nie jest obrazem do końca oddającym złożoność samej postaci Władysława II Opolczyka. Postaci, która odgrywała jedną z najważniejszych ról na terytorium Królestwa Polskiego, Węgier, Rusi Czerwonej oraz Księstwa Opolskiego. Postaci, która przez pewien okres czasu decydowała o polityce dynastycznej i losach Europy Środkowo-Wschodniej.
Większość działań księcia Władysława w wyniku utrwalonej przez historiografię negacji samej postaci, przedstawiana jest w sposób niekorzystny. Kariera i dokonania Władysława opolskiego zostaje przesłonięta wydarzeniami z ostatnich lat życia księcia, kiedy to najprawdopodobniej duma, własna ambicja i stopniowa izolacja polityczna, doprowadziła do otwartego konfliktu z Władysławem Jagiełłą oraz do działań mających na celu dokonanie razem z Zakonem Krzyżackim, pierwszego rozbioru Królestwa Polskiego.
Tematem moich rozważań jest postać Władysława Opolczyka ukazana poprzez pryzmat jego działalności politycznej, gospodarczej i wyznaniowej. Działalności, która pozostawiła silne i trwałe ślady w postępowaniu samego księcia opolskiego, w kolejach jego życia, jak i jego wizji państwa polskiego, która odcisnęła swoje historyczne piętno na polskiej tradycji chrześcijańskiej i zapoczątkowała kult Matki Boskiej Częstochowskiej. Natomiast w sferze gospodarczej przyczyniła się zarówno do rozwoju gospodarczego księstwa opolskiego oraz Rusi Czerwonej.
Całość rozważań zamknięta została w czterech rozdziałach, w których omówione zostały poszczególne etapy rozwoju kariery politycznej księcia opolskiego, jego działalność gospodarcza i wyznaniowa. Okres, którym się zajmuję, to lata 1326—1401, czyli lata życia Władysława Opolczyka.
Na początku przedstawiam wywód genealogiczny Władysława Opolczyka, okoliczności przejęcia władzy w jego księstwie dziedzicznym oraz pierwsze lata panowania. Wspominam o kandydaturze młodego księcia na następcę tronu w Królestwie Polskim oraz podaję przyczyny, które doprowadziły do jej upadku. Opisuję początkowy okres pobytu na dworze w Budzie. Zajmuję się także sprawą pierwszego małżeństwa księcia Władysława.
W rozdziale drugim omówiony został rozwój kariery politycznej księcia Władysława u boku Andegawenów. Szybki wzrost pozycji na dworze węgierskim aż po osiągnięcie tytułu palatyna Węgier. Szczegółowo przedstawiona została rola, jaką Władysław Opolczyk odegrał w obaleniu testamentu Kazimierza Wielkiego i wprowadzeniu na tron Królestwa Polskiego Ludwika Wielkiego. W dalszej części tego rozdziału przedstawiony został okres namiestnictwa oraz osiągnięcia księcia Władysława na Rusi Czerwonej, a także działalność księcia w Królestwie Polskim, jego niespełnione ambicje związane z objęciem tronu na Wawelu i nieudaną politykę „matrymonialną” związaną z Habsburgami. Szeroko omówiona została kwestia niechęci szlachty polskiej względem Opolczyka oraz geneza jej powstania. W dalszej części tego rozdziału poświęciłem uwagę stosunkom pomiędzy księciem opolskim i Władysławem Jagiełłą, które od udawanej przyjaźni, poprzez próbę „średniowiecznego” zamachu stanu, doprowadzą Piasta i Jagiellona do otwartej wojny. Zająłem się także ostatnimi latami życia księcia opolskiego, które tak bardzo zaważyły na utrwalonym przez historiografię negatywnym obrazie opolskiego władcy. Przeanalizowałem przyczyny zaognienia konfliktu z Władysławem Jagiełłą. Opisałem działania Opolczyka na szkodę Królestwa Polskiego, z których do najważniejszych zaliczymy próby sprzedaży Zakonowi Krzyżackiemu ziemi dobrzyńskiej oraz pomysł rozbioru Królestwa Polskiego. Na koniec przedstawiłem śmierć Władysława Opolczyka w całkowitej izolacji politycznej. Niewątpliwie była to śmierć człowieka przegranego, przegranego na wielu równoległych płaszczyznach: politycznej, ekonomicznej, dyplomatycznej, którego ambicje w połączeniu z wielką dumą nie pozwoliły się odnaleźć w dobie i cieniu Władysława Jagiełły.
W następnym rozdziale opisana została działalność gospodarcza księcia Władysława Opolczyka. Rozwój terytorialny jego księstwa dziedzicznego oraz zmiany, jakie zaszły w samym księstwie opolskim, jak i otrzymanych od Andegawenów lennach. Skupiłem się na poszczególnych etapach zmian gospodarczych, jakie zaszły na rządzonych przez Władysława terenach, opisując takie zjawiska jak: osadnictwo na prawie niemieckim, lokacje miast i wsi, rozwój rzemiosła, mennictwo, fortyfikacje i systemy obronne. Na koniec przedstawiłem rządy Opolczyka na Rusi Czerwonej.
Rozdział czwarty poświęcony został działalności religijnej i wyznaniowej prowadzonej przez Władysława opolskiego, zarówno w księstwie dziedzicznym i otrzymanych lennach oraz podczas sprawowania namiestnictwa na Rusi Czerwonej. Na początku rozdziału przedstawiłem, w jaki sposób okres dzieciństwa oraz religijne wychowanie małego księcia mogło wpłynąć na dorosłe życie Władysława. Sporo uwagi poświęciłem prawdopodobnemu udziałowi młodego księcia w rejzach krzyżackich oraz jego osobistemu stosunkowi do Zakonu Krzyżackiego. W dalszej części poruszyłem politykę wyznaniową prowadzoną w czasach sprawowania namiestnictwa na Rusi Czerwonej. Na koniec omówiłem fundacje klasztorne księcia Władysława oraz szeroko opisałem narodową relikwię: obraz jasnogórski.
W pracy oparłem się na źródłach historycznych i literaturze naukowej, która pozwala na wnikliwe, obiektywne i syntetyczne spojrzenie na omawiane zagadnienia. Skorzystałem z dwóch kronik średniowiecznych: Janka z Czarnkowa oraz Jana Długosza, które dostarczają materiału historycznego spisywanego przez autorów w czasach równoległych z omawianym czasookresem. Janko z Czarnkowa był naocznym świadkiem większości wydarzeń, o których pisze w swojej kronice, spotkał się też z samym Władysławem Opolczykiem. Natomiast za niewątpliwą słabość materiału źródłowego autorstwa Jana Długosza możemy uznać negatywne nastawienie jej autora do bohatera mojej pracy, widoczne w licznych, osobistych uwagach i dygresjach. Najczęściej uwagi pojawiają się w odniesieniu do konfliktu z królem Władysławem Jagiełłą. W tym miejscu warto wspomnieć, że Jan Długosz był osobiście związany z dworem Jagiellonów. Właśnie ten negatywny stosunek zostanie błednie utrwalony przez późniejszych badaczy problemu i samej osoby księcia Władysława Opolczyka.
Z XIX-wiecznej literatury naukowej skorzystałem z monografii Karola Szajnochy i Ernesta Breitera. Opracowania XIX-wieczne zostały poszerzone o prace wydane na początku XX wieku takich autorów, jak: Aleksander Czołowski, Jan Dąbrowski, Ludwik Kolanowski oraz Feliks Konieczny. Skorzystałem z szerokiej literatury zajmującej się czasami współczesnymi Władysławowi Opolczykowi, między innymi z publikacji: Zygmunta Borasa, Kazimierza Jasińskiegoi Stanisława Sroki. Całość materiału została rozszerzona o pozycje wydane w ostatnim czasie, w tym o prace jednego z najlepszych znawców postaci księcia opolskiego Jerzego Sperki. Poza tym skorzystałem z biografii Władysława Jagiełły autorstwa Jadwigi Krzyżaniakowej oraz pracy wydanej pod redakcją Anny Pobóg-Lenartowicz. Pozycje wydane w ostatnim okresie posiadają wiele obiektywnych informacji, a ukazywana historia posiada mniejsze zabarwienie negatywne w stosunku do samego Władysława Opolczyka.
Analiza materiału zawartego w źródłach historycznych oraz zgromadzonej literaturze, pozwala na przeprowadzenie rzetelnych rozważań dotyczących politycznej, gospodarczej i wyznaniowej działalności Władysława opolskiego i ich skutków dla Europy Środkowo-Wschodniej, Królestwa Polskiego, jak i samego bohatera. Pozwala dokonać swoistej oceny Władysława Opolczyka jako polityka, władcy, dyplomaty, pana i gospodarza czy wreszcie człowieka głęboko religijnego. Jednego z ostatnich książąt piastowskich mającego rzeczywisty wpływ na losy księstwa opolskiego. W pracy wykorzystałem metodę historyczną i opisową, natomiast w części omawiającej dzieciństwo i religijne wychowanie młodego księcia oraz jego prawdopodobny udział w rejzach krzyżackich, skorzystałem z metody „argumentum ex silentio”.
Mam nadzieję, że praca nie przyczyni się do utrwalenia dwóch dominujących legend dotyczących Władysława Opolczyka. Legendy „czarnej”, w której książę jest przede wszystkim zdrajcą ojczyzny, działającym tylko i wyłącznie na jej szkodę, który dążył do jej rozbioru oraz legendy „białej”, w której Władysław II jest ambitnym i sprawiedliwym władcą, miłującym pokój. W tej też legendzie jest ojcem chrzestnym Władysława Jagiełły oraz fundatorem sanktuarium na Jasnej Górze. Zajmując się postacią opolskiego księcia, chciałem przede wszystkim przedstawić Władysława Opolczyka jako człowieka, jako władcę, jako ambitnego Piasta i jako średniowiecznego polityka.
Darmowy fragment
więcej..