Wokół zbrodni - ebook
Wokół zbrodni - ebook
Estibaliz Carranza po zamordowaniu i rozczłonkowaniu ciał partnerów, trzymała ich szczątki w piwnicy pod swoją lodziarnią.
Gertrude Baniszewski wciągnęła grupę dzieci w zbrodnię, w trakcie której torturowali i zamęczyli na śmierć 16-letnią Sylvię Likens.
Jenelle Potter nakłoniła najbliższych do zabicia młodych rodziców, tworząc fikcyjną postać Chrisa – agenta CIA.
Co się stało z Ann Gotlib, która zaginęła w wieku 12 lat z terenu centrum handlowego w Louisville w stanie Kentucky 1 czerwca 1983 r.?
Mariola Kłodawska, autorka kanału YT KARTOTEKA z właściwą sobie przenikliwością opisuje przerażające sprawy kryminalne, te rozwiązane i te, które czekają jeszcze na odkrycie.
Kategoria: | Literatura faktu |
Zabezpieczenie: |
Watermark
|
ISBN: | 978-83-8195-733-5 |
Rozmiar pliku: | 1 022 KB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
W 1953 r. w Indianapolis, w Stanach Zjednoczonych, przyszedł na świat David Bass, przyszły psycholog ewolucyjny i pedagog. W październiku 1965 r., jako jedno z tysięcy dzieci dorastających w największym mieście stanu Indiana, nie wiedział, że jego rówieśnik John Baniszewski Jr. wraz z grupką dzieci torturuje w Indianapolis nastoletnią Sylvię Likens. W 1976 r., gdy John Baniszewski mierzył się z przestępczą przeszłością, dorastający w tej samej miejscowości David Bass ukończył studia psychologiczne i poświęcił się m.in. badaniom nad teorią adaptacji zabójstw. W jednej ze swoich książek The Murderer Next Door: Why the Mind Is Designed to Kill, podpierając się wynikami wieloletnich badań, wykazał, że 91 procent mężczyzn i 84 procent kobiet fantazjowało o zabiciu kogoś przynajmniej raz w życiu. W ciągu ostatnich trzydziestu lat często mnie pytano: Dlaczego interesuję się sprawami kryminalnymi? Upraszczając odpowiedź i nawiązując do wyników badań Davida Bassa: ponieważ chcę się dowiedzieć, dlaczego większość ludzi tylko fantazjuje o popełnieniu zbrodni, a pozostali są zdolni do odebrania życia drugiemu człowiekowi. Fascynuje i nurtuje mnie fakt, iż pomimo ogromnego rozwoju kryminalistyki oraz kryminologii wciąż nie znamy odpowiedzi na wiele pytań. Niewątpliwie wpływ na moje zainteresowanie sprawami kryminalnymi miały doświadczenia z przeszłości. Dorastałam w małym miasteczku, gdzie w latach 70. i na początku lat 80. legenda o czarnej wołdze wciąż była żywa. Początkowo, gdy inne dzieci straszyły mnie, że źli ludzie z tego auta mogą mnie porwać, nerwowo się uśmiechałam i buńczucznie odpowiadałam, że nic a nic się nie boję. Wszystko zmieniło się 16 września 1983 r., cztery dni przed moimi dziewiątymi urodzinami. Dowiedziałam się wtedy, że dzień wcześniej zaginęła mieszkająca nieopodal mnie o rok starsza Ania S. Dziewczynkę ostatni raz widziano bawiącą się po południu na dworze w pobliżu średniowiecznej fortyfikacji okalającej moje miasteczko. Wtedy nie wiedziałam, że psy tropiące doprowadziły śledczych do postoju taksówek, gdzie urwał się ślad. Tego dnia uwierzyłam jednak, że dzieci są porywane i byłam pewna, że Anię zabrali „owi” źli ludzie z czarnej wołgi. Będąc dzieckiem, zastanawiałam się, co jej się przydarzyło i często rozmawiałam o tym z rodzicami. Rodzące się w moim umyśle pytania, które dziś po części ujęte są w definicji kryminologii, podsycane były także podbieranymi tacie kolejnymi egzemplarzami „Detektywa”, a w późniejszym czasie materiałami publikowanymi m.in. w programie 997. Nie jestem dziennikarzem śledczym, toteż zagłębiając się w sprawę kryminalną, zaczynam od zbierania informacji z artykułów prasowych, wywiadów, wiadomości, które pojawiały się w mediach śledzących na bieżąco przebieg danej sprawy. Na końcu sięgam po książki i oglądam materiały telewizyjne. Uzupełnienie informacji dzięki ostatnim źródłom jest bardzo ważne, gdyż na ogół nie mam fizycznego dostępu do akt, a ich twórcy często tak. Zbierane przeze mnie na przestrzeni lat informacje dotyczące prawdziwych zbrodni zaowocowały powstaniem cyklu „Wokół zbrodni”, który publikuję na kanale YouTube Kartoteka, a także oddaniem w ręce Czytelników pierwszej książki o tym samym tytule. To dla mnie bardzo ważna chwila, dlatego dziękuję każdemu, kto sięgając po tę publikację, przyczyni się do tego, że imiona ofiar i ich historie nie zostaną zapomniane.