-
W empik go
Wroni szept - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
8 sierpnia 2022
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Wroni szept - ebook
W powieści powraca Marek Piątek wraz z asystującą mu policjantką Beatą, znaną także jako Czarną. Beata zabiera Piątka z Sulęcina aż nad morze, by rozwiązać sprawę dla niej równie zawodową, co prywatną. Policjanci będą musieli zmierzyć się z tajemniczym zaginięciem kochanka Aliny, krewnej Czarnej. Nagłe zniknięcie wychowawcy kolonijnego jest zagadką, która rozpoczyna nie tylko śledztwo, ale i jest przyczyną wielu zmian w życiu prywatnym bohaterów.
„Wroni szept” to wartko napisana opowieść kryminalno-obyczajowa, okraszona humorem i nutką erotyki. Wątki z „Mimozowego pola” splatają się z nowymi, czekającymi na odkrycie wydarzeniami.
| Kategoria: | Kryminał |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 9788367357456 |
| Rozmiar pliku: | 406 KB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
1
Beata siedziała przy laptopie, popijając ulubione piwo. Od jutra miała urlop. Mogła sobie na to pozwolić. Chciała poodwiedzać stare kąty, spotkać starych znajomych, wypocząć i mieć czas na jakiekolwiek przyjemności. Właściwie zaplanowała nawet kilka z nich. Myślała o tym z radością. Zwykle praca pochłaniała ją tak bardzo, że dla niej samej zostawało jedynie kilka chwil na spanie i jedzenie. Ostatnio przyszło jej do głowy, jak mocno utożsamia się z piosenką Marii Peszek, w której ta śpiewa, że nie ma czasu na seks. Nawet na to, a szkoda, bardzo szkoda. Brakowało jej bliskości, przytulania, kogoś, z kim mogłaby pokłócić się o kolejność wynoszenia śmieci. Nauczona doświadczeniami z ubiegłego roku była bardzo ostrożna w doborze partnerów, ale czuła takie braki, że któregoś razu, gdy wypiła kilka piw wieczorem, ustawiła sobie jako dzwonek w telefonie remiks Peszek z Pezetem i Fokusem, a konkretnie jego refren. W pracy już się przyzwyczaili, że gdy dzwonił telefon Beaty, rozbrzmiewało rytmiczne: „Nie mam czasu na seks, a tak bardzo bym chciała”. Początkowo byli zdumieni, potem próbowali z tego żartować, ale szybko się im znudziło.
To właśnie ten dzwonek rozbrzmiewał w jej komórce, kiedy zaczynała pracę ostatniego dnia przed urlopem. Dzwoniła Alina. Jej cioteczna siostra. Dziewczyna po przejściach, która nie miała w zwyczaju zawracać nikomu głowy bez powodu. Miała kłopot i potrzebowała pogadać. Beata umówiła się z nią na wideorozmowę wieczorem i właśnie czekała na połączenie. W końcu odezwał się głos z laptopa.
– Myślałam, że się rozmyśliłaś. – Beata pociągnęła łyk z puszki i odstawiła pustą gdzieś poza zasięgiem kamery.
– Skąd! Nie zawracałabym ci głowy, gdybym chciała jedynie poplotkować – odpowiedziała Alina z przekonaniem.
To zabrzmiało bardzo prawdziwie. Właśnie taka była Alina. Czasem policjantce wydawało się, że gdyby mogła, przepraszałaby świat za swoje istnienie. Byleby nikomu nie przeszkadzać, nie narzucać się, nie absorbować swoją osobą. Ala nie wyglądała dobrze, ale Beata uznała, że nie warto tego komentować.
– Wiem, znam cię – westchnęła. – Czasem chciałam, żebyś zadzwoniła tak po prostu, ale… sama wiesz.
– Daj spokój Bi, nie cofniemy czasu. Posłuchaj, to dla mnie ważne: zaginął mój… kochanek. – Zawahała się przy ostatnim słowie.
– Ty tak serio? – zdziwiła się Beata.
Kochanek jej zdaniem nie powinien znajdować się na liście osób, na których zależy aż tak, by niepokoić w tej sprawie dawno nie widzianą rodzinę.
– Serio. No dobra. – Alina głośno nabrała powietrza. – Posłuchaj, może Wiesio był dla mnie kimś więcej, ale takie słowa nie padły. Nie ma go w hotelu, nie było go w pracy, nie odbiera telefonów. Wyparował. Mieliśmy się spotkać wczorajszego popołudnia, potem wieczorem jak zwykle, i spędzić razem noc, co często się nam zdarzało przez ostatnie dwa tygodnie.
– Pokłóciliście się? – Beacie wciąż wydawało się, że to groteskowa sprawa.
– Nie, Bi, wcale. Martwię się. Nigdzie go nie ma. Właściwie to dość brzydko wygląda.
– Może gość się wymeldował i pojechał do domu, do żony i dzieci – hipotetyzowała policjantka. – Wiesz, takie rzeczy się zdarzają.
– To nie tak. Masz czas? Ja bym chciała jednak opowiedzieć ci wszystko od samego początku.
– Długa ta historia? – spytała Beata i ledwo zamaskowała ziewnięcie.
– A co, spieszysz się gdzieś? – Alina z trudem ugryzła się w język. – Wiesz, że ja nigdy nie proszę o pomoc. Robię to pierwszy raz i nie mam nikogo innego, Bi. A historia jest dwutygodniowa, już wspominałam.
– Pytam, bo nie chcę przysnąć w trakcie. Mam za sobą wyczerpujący miesiąc. Poczekaj chwilę, zrobię sobie kawę. Nie rozłączaj się.
Kiedy wróciła z półlitrowym metalowym kubkiem, malowanym w wiązankę lawendy, i usiadła przed laptopem, Aliny nie było po drugiej stronie kamery. Pojawiła się po chwili z butelką wody mineralnej, wrzuciła do niej dwie pastylki wątpliwej jakości witamin, potrząsnęła i wolno wypuszczała nadmiar gazu.
– Opowiadaj – rzuciła Beata. – Mam od jutra urlop, więc teraz możesz gadać choćby i do rana.
– Nie mogę – wyjaśniła Alina. – Ja niestety idę rano do pracy.
Beata siedziała przy laptopie, popijając ulubione piwo. Od jutra miała urlop. Mogła sobie na to pozwolić. Chciała poodwiedzać stare kąty, spotkać starych znajomych, wypocząć i mieć czas na jakiekolwiek przyjemności. Właściwie zaplanowała nawet kilka z nich. Myślała o tym z radością. Zwykle praca pochłaniała ją tak bardzo, że dla niej samej zostawało jedynie kilka chwil na spanie i jedzenie. Ostatnio przyszło jej do głowy, jak mocno utożsamia się z piosenką Marii Peszek, w której ta śpiewa, że nie ma czasu na seks. Nawet na to, a szkoda, bardzo szkoda. Brakowało jej bliskości, przytulania, kogoś, z kim mogłaby pokłócić się o kolejność wynoszenia śmieci. Nauczona doświadczeniami z ubiegłego roku była bardzo ostrożna w doborze partnerów, ale czuła takie braki, że któregoś razu, gdy wypiła kilka piw wieczorem, ustawiła sobie jako dzwonek w telefonie remiks Peszek z Pezetem i Fokusem, a konkretnie jego refren. W pracy już się przyzwyczaili, że gdy dzwonił telefon Beaty, rozbrzmiewało rytmiczne: „Nie mam czasu na seks, a tak bardzo bym chciała”. Początkowo byli zdumieni, potem próbowali z tego żartować, ale szybko się im znudziło.
To właśnie ten dzwonek rozbrzmiewał w jej komórce, kiedy zaczynała pracę ostatniego dnia przed urlopem. Dzwoniła Alina. Jej cioteczna siostra. Dziewczyna po przejściach, która nie miała w zwyczaju zawracać nikomu głowy bez powodu. Miała kłopot i potrzebowała pogadać. Beata umówiła się z nią na wideorozmowę wieczorem i właśnie czekała na połączenie. W końcu odezwał się głos z laptopa.
– Myślałam, że się rozmyśliłaś. – Beata pociągnęła łyk z puszki i odstawiła pustą gdzieś poza zasięgiem kamery.
– Skąd! Nie zawracałabym ci głowy, gdybym chciała jedynie poplotkować – odpowiedziała Alina z przekonaniem.
To zabrzmiało bardzo prawdziwie. Właśnie taka była Alina. Czasem policjantce wydawało się, że gdyby mogła, przepraszałaby świat za swoje istnienie. Byleby nikomu nie przeszkadzać, nie narzucać się, nie absorbować swoją osobą. Ala nie wyglądała dobrze, ale Beata uznała, że nie warto tego komentować.
– Wiem, znam cię – westchnęła. – Czasem chciałam, żebyś zadzwoniła tak po prostu, ale… sama wiesz.
– Daj spokój Bi, nie cofniemy czasu. Posłuchaj, to dla mnie ważne: zaginął mój… kochanek. – Zawahała się przy ostatnim słowie.
– Ty tak serio? – zdziwiła się Beata.
Kochanek jej zdaniem nie powinien znajdować się na liście osób, na których zależy aż tak, by niepokoić w tej sprawie dawno nie widzianą rodzinę.
– Serio. No dobra. – Alina głośno nabrała powietrza. – Posłuchaj, może Wiesio był dla mnie kimś więcej, ale takie słowa nie padły. Nie ma go w hotelu, nie było go w pracy, nie odbiera telefonów. Wyparował. Mieliśmy się spotkać wczorajszego popołudnia, potem wieczorem jak zwykle, i spędzić razem noc, co często się nam zdarzało przez ostatnie dwa tygodnie.
– Pokłóciliście się? – Beacie wciąż wydawało się, że to groteskowa sprawa.
– Nie, Bi, wcale. Martwię się. Nigdzie go nie ma. Właściwie to dość brzydko wygląda.
– Może gość się wymeldował i pojechał do domu, do żony i dzieci – hipotetyzowała policjantka. – Wiesz, takie rzeczy się zdarzają.
– To nie tak. Masz czas? Ja bym chciała jednak opowiedzieć ci wszystko od samego początku.
– Długa ta historia? – spytała Beata i ledwo zamaskowała ziewnięcie.
– A co, spieszysz się gdzieś? – Alina z trudem ugryzła się w język. – Wiesz, że ja nigdy nie proszę o pomoc. Robię to pierwszy raz i nie mam nikogo innego, Bi. A historia jest dwutygodniowa, już wspominałam.
– Pytam, bo nie chcę przysnąć w trakcie. Mam za sobą wyczerpujący miesiąc. Poczekaj chwilę, zrobię sobie kawę. Nie rozłączaj się.
Kiedy wróciła z półlitrowym metalowym kubkiem, malowanym w wiązankę lawendy, i usiadła przed laptopem, Aliny nie było po drugiej stronie kamery. Pojawiła się po chwili z butelką wody mineralnej, wrzuciła do niej dwie pastylki wątpliwej jakości witamin, potrząsnęła i wolno wypuszczała nadmiar gazu.
– Opowiadaj – rzuciła Beata. – Mam od jutra urlop, więc teraz możesz gadać choćby i do rana.
– Nie mogę – wyjaśniła Alina. – Ja niestety idę rano do pracy.
więcej..
