XI Olimpiada Szachowa – Amsterdam 1954 - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
1 czerwca 2019
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
XI Olimpiada Szachowa – Amsterdam 1954 - ebook
Gospodarzem XI Olimpiady ponownie została Holandia. Spodziewano się przyjazdu 30 ekip, ale ostatecznie przyjechało tylko 26 i rekord uczestnictwa nadal należał do Buenos Aires.
Wszystkie reprezentacje przyjechały w najsilniejszych składach z wyjątkiem Finlandii. W ekipie sowieckiej zadebiutował mistrz świata Michał Botwinnik, który zastąpił Bolesławskiego. Argentyna wystąpiła tym razem w komplecie. W drużynie NRF można było ponownie zobaczyć najsilniejszego zachodnioniemieckiego szachistę – Unzickera, a także utalentowanego Schmida. Do Amsterdamu przyjechały dwie wschodzące gwiazdy: lider Islandii - młody Fridrik Olafsson oraz jeden z najsilniejszych szachistów w historii, 19-letni mistrz międzynarodowy Bent Larsen.
Niestety po raz drugi po wojnie Polska nie uczestniczyła w Olimpiadzie. Jedynym polskim akcentem turnieju był fakt, iż najwięcej punktów na pierwszej, najtrudniejszej szachownicy zdobył Najdorf, który tylko jeden raz, po porażce z Botwinnikiem wziął dzień wolny.
| Kategoria: | Literatura faktu |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-1-911283-95-9 |
| Rozmiar pliku: | 21 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Seria Olimpiad
“Wielka Księga Olimpiad Szachowych” – poczynając od 1927 roku – opisuje kolejne rozgrywane zawody olimpijskie – firmowane przez FIDE - zarówno męskie jak i kobiece. Najbardziej aktualne informacje dotyczące wydanych pozycji książkowych w serii, znajdują się na oficjalnej stronie: szachy-kwi.eu
Seria będzie zawierać poniższe pozycje książkowe:
Olimpiady męskie
1. Pierwsza Olimpiada Szachowa - Londyn 1927
2. II Olimpiada Szachowa - Haga 1928
3. III Olimpiada Szachowa - Hamburg 1930
4. IV Olimpiada Szachowa - Praga 1931
5. V Olimpiada Szachowa - Folkestone 1933
6. VI Olimpiada Szachowa - Warszawa 1935
7. VII Olimpiada Szachowa - Sztokholm 1937
8. VIII Olimpiada Szachowa - Buenos Aires 1939
9. IX Olimpiada Szachowa - Dubrownik 1950
10. X Olimpiada Szachowa - Helsinki 1952
11. XI Olimpiada Szachowa - Amsterdam 1954
12. XII Olimpiada Szachowa - Moskwa 1956
13. XIII Olimpiada Szachowa - Monachium 1958
14. XIV Olimpiada Szachowa - Lipsk 1960
15. XV Olimpiada Szachowa - Złote Piaski 1962
16. XVI Olimpiada Szachowa - Tel Awiw 1964
17. XVII Olimpiada Szachowa - Hawana 1966
18. XVIII Olimpiada Szachowa - Lugano 1968
19. XIX Olimpiada Szachowa - Siegen 1970
20. XX Olimpiada Szachowa - Skopje 1972
21. XXI Olimpiada Szachowa - Nicea 1974
22. XXII Olimpiada Szachowa - Hajfa1976
23. XXIII Olimpiada Szachowa - Buenos Aires 1978
24. XXIV Olimpiada Szachowa - Valletta 1980
25. XXV Olimpiada Szachowa - Lucerna 1982
26. XXVI Olimpiada Szachowa - Saloniki 1984
27. XXVII Olimpiada Szachowa - Dubaj 1986
28. XXVIII Olimpiada Szachowa - Saloniki 1988
29. XXIX Olimpiada Szachowa - Nowy Sad 1990
30. XXX Olimpiada Szachowa - Manila 1992
31. XXXI Olimpiada Szachowa - Moskwa 1994
32. XXXII Olimpiada Szachowa - Erewań 1996
33. XXXIII Olimpiada Szachowa - Elista 1998
34. XXXIV Olimpiada Szachowa - Stambuł 2000
35. XXXV Olimpiada Szachowa - Bled 2002
36. XXXVI Olimpiada Szachowa - Calvia 2004
37. XXXVII Olimpiada Szachowa - Turyn 2006
38. XXXVIII Olimpiada Szachowa - Drezno 2008
39. XXXIX Olimpiada Szachowa – Chanty-Mansyjsk 2010
40. XL Olimpiada Szachowa – Stambuł 2012
41. XLI Olimpiada Szachowa - Tromso 2014
42. XLII Olimpiada Szachowa - Baku 2016
43. XLIII Olimpiada Szachowa - Batumi 2018
44. XLIV Olimpiada Szachowa - Chanty-Mansyjsk 2020
Olimpiady kobiece
1. Pierwsza Kobieca Olimpiada Szachowa - Emmen 1957
2. II Kobieca Olimpiada Szachowa - Split 1963
3. III Kobieca Olimpiada Szachowa - Oberhausen 1966
4. IV Kobieca Olimpiada Szachowa - Lublin 1969
5. V Kobieca Olimpiada Szachowa - Skopje 1972
6. VI Kobieca Olimpiada Szachowa - Medellin 1974
7. VII Kobieca Olimpiada Szachowa - Hajfa 1976
8. VIII Kobieca Olimpiada Szachowa - Buenos Aires 1978
9. IX Kobieca Olimpiada Szachowa - Valletta 1980
10. X Kobieca Olimpiada Szachowa - Lucerna 1982
11. XI Kobieca Olimpiada Szachowa - Saloniki 1984
12. XII Kobieca Olimpiada Szachowa - Dubaj 1986
13. XIII Kobieca Olimpiada Szachowa - Saloniki 1988
14. XIV Kobieca Olimpiada Szachowa - Nowy Sad 1990
15. XV Kobieca Olimpiada Szachowa - Manila 1992
16. XVI Kobieca Olimpiada Szachowa - Moskwa 1994
17. XVII Kobieca Olimpiada Szachowa - Erewań 1996
18. XVIII Kobieca Olimpiada Szachowa - Elista 1998
19. XIX Kobieca Olimpiada Szachowa – Stanbuł 2000
20. XX Kobieca Olimpiada Szachowa – Bled 2002
21. XXI Kobieca Olimpiada Szachowa – Calvia 2004
22. XXII Kobieca Olimpiada Szachowa – Turyn 2006
23. XXIII Kobieca Olimpiada Szachowa – Drezno 2008
24. XXIV Kobieca Olimpiada Szachowa – Chanty-Mansyjsk 2010
25. XXV Kobieca Olimpiada Szachowa – Stambuł 2012
26. XXVI Kobieca Olimpiada Szachowa – Tromso 2014
27. XXVII Kobieca Olimpiada Szachowa – Baku 2016
28. XXVIII Kobieca Olimpiada Szachowa – Batumi 2018
29. XXIX Kobieca Olimpiada Szachowa – Chanty-Mansyjsk 2020
Dodatkowe informacje znajdziesz
na oficjalnej stronie internetowej serii
“Wielka Księga Olimpiad Szachowych”
szachy-kwi.euXI Olimpiada
Amsterdam, 3 – 25 września 1954 r.
XI Olimpiadę bardzo chciała zorganizować Brazylia w miejscowości Sao Paulo, aby w ten sposób uczcić 400. rocznicę istnienia tego miasta. FIDE nie zaakceptowała tej oferty proponując organizację Turnieju Narodów Argentynie, która będąc już raz gospodarzem, wywiązała się ze swojej funkcji znakomicie. Niestety, kilka tygodni przed planowanym rozpoczęciem Olimpiady, działacze Argentyńskiej Federacji Szachowej wysłali dramatyczny list, z którego wynikało, ze nie są w stanie przezwyciężyć trudności finansowych! Sytuację uratowali Holendrzy. To oni postanowili wziąć na swoje barki ciężar odpowiedzialności za organizację tak ogromnej imprezy, a za miejsce rozgrywek wybrali Amsterdam. W ten sposób, Holandia po raz drugi, po Hadze w 1928 roku, stała się organizatorem Olimpiady.
Spodziewano się przyjazdu 30 ekip, ostatecznie przyjechało tylko 26 i rekord uczestnictwa nadal należał do Buenos Aires, gdzie w 1939 roku grało 27 reprezentacji.
Regulamin i tempo gry (2,5 godziny na 40 posunięć i po godzinie na każde następne 16) były takie jak na dwóch poprzednich Olimpiadach.
Największym zaskoczeniem była nieobecność drużyny USA z powodu kłopotów finansowych, bowiem nie udało się Federacji Szachowej USA pozyskać odpowiednio hojnego sponsora.
Po raz drugi po wojnie Polska nie uczestniczyła w Olimpiadzie: wniosek Polskiego Związku Szachowego został odrzucony przez ówczesny Główny Komitet Kultury i Sportu, któremu bezpośrednio podlegał!
Oprócz wspomnianych ekip USA i Polski, z uczestników poprzedniej Olimpiady nie przyjechały także drużyny Kuby, Brazylii i NRD. Zjawiły się z kolei po raz pierwszy po wojnie Bułgaria i Kanada, a zadebiutowała ekipa Kolumbii.
Prawie wszystkie zespoły wystawiły pełną szóstkę zawodników. W piątkę grały jedynie Austria, Finlandia, Izrael, Węgry i Włochy a w czwórkę tylko Grecja.
Wieczorem, 3 września 1954 roku miało miejsce spotkanie kapitanów drużyn, któremu przewodniczył prezydent FIDE Folke Rogard. Wybrano komisję arbitrażową, w skład której weszli Bolesławski (ZSRR), Euwe (Holandia), Asztalos (Węgry), Golombek (Anglia) i Rellstab (NRF). Przewodniczącym tego gremium został Steenis (Holandia). Funkcję sędziego głównego Olimpiady wziął w swoje ręce Milan Vidmar senior.
Już po raz trzeci zastosowano dwustopniowy system rozgrywek. Ekipy podzielono na 4 grupy, z których pierwsze trzy awansowały do finału A, którego stawką był puchar Hamiltona – Russella, a wszystkie pozostałe – do finału B.
Przed przyporządkowaniem ekip do poszczególnych grup, kapitanowie wszystkich zespołów, w formie tajnej, utworzyli listę, ich zdaniem, najsilniejszej pierwszej „dwunastki” uszeregowanej według siły gry. Według kapitana najlepszej ekipy, czyli ZSRR, czołowe ekipy prezentowały się tak: 1. ZSRR, 2. Argentyna, 3. Jugosławia, 4. Czechosłowacja, 5. Węgry, 6. Szwecja, 7. Holandia, 8. Anglia, 9. NRF, 10. Kanada, 11. Bułgaria i 12. Finlandia. Jak się trzy tygodnie potem okazało, tylko Kanada i Finlandia nie awansowały do finału głównego.
Losowanie przeprowadzono na drugi dzień o godzinie 15,00 w czasie ceremonii otwarcia Olimpiady. Pierwszą rundę zaplanowano 4 września 1954 roku o godzinie 16,00. Wszystkie rundy, z wyjątkiem pierwszej, rozgrywano w godzinach 17,30 – 22,30. Dogrywki miały miejsce codziennie w godzinach 10,00 – 14,00. Oznaczało to dla wielu szachistów 9 godzin „pracy” dziennie!
4 września o godzinie 15,00 odbyło się uroczyste otwarcie Olimpiady. Główne przemówienia wygłosili mer miasta Eini i prezydent FIDE Rogard. Odczytano także list ministra nauki i sztuki Kalsa, który nie mógł przybyć na uroczystość.
Rozpoczęcie pierwszej rundy znacznie opóźniło się i ostatecznie po godzinie 17,00 uruchomiono zegary.
Miejscem przeprowadzenia Olimpiady była ogromna sala „Apollohal”, która z powodzeniem mieściła wszystkie stoliki szachowe i blisko 2000 widzów!
Wszystkie reprezentacje przyjechały w najsilniejszych składach z wyjątkiem Finlandii, która nie zdołała pozyskać do składu trzech pierwszych szachownic z Helsinek, które wtedy zajmowali mistrzowie międzynarodowi Böök, Ojanen i Kaila.
W ekipie sowieckiej zadebiutował mistrz świata Michał Botwinnik, który zastąpił Bolesławskiego. Pozostali arcymistrzowie tylko zamienili się szachownicami. Keres „spadł” z pierwszej szachownicy na czwartą!
Argentyna była tym razem w komplecie. Eliskasesa zastąpił Panno, a jako szósty dołączył znany z poprzednich Olimpiad Guimard. Na pierwszej szachownicy grał oczywiście znakomity Najdorf.
W zespole Jugosławii Pirc awansował na szachownicę lidera, zaś Gligorić zagrał dopiero na drugiej „desce”. Holandia grała znowu z Euwem (Londyn 1927, Sztokholm 1937 i Dubrownik 1950). Dopiero na drugiej szachownicy rezerwowej wystąpił zasłużony Van Scheltinga. Młodziutki Donner awansował na drugą szachownicę!
W drużynie NRF można było ponownie zobaczyć najsilniejszego zachodnioniemieckiego szachistę – Unzickera, a także utalentowanego Schmida. W rezerwie pojawił się kolejny talent, młody Klaus Darga, w przyszłości silny arcymistrz.
Niemcy Zachodnie wystawiły najsilniejszą ekipę, jaką w owym czasie dysponowali. Z Pachmanem i Filipem na czele grała silna Czechosłowacja, Szwecję reprezentowali Stahlberg, Lundin i Stoltz, ale zabrakło Danielssona. Ekipa Izraela przyjechała w identycznym składzie, w jakim grała w Helsinkach.
Bardzo oryginalny skład tworzyła Kanada: na trzeciej szachownicy wystąpił Vaitonis grający wcześniej w zespole Litwy, zaś na czwartej Rosjanin Bogatyrczuk, który po zakończeniu wojny zamieszkał w Niemczech, a w 1948 roku wyemigrował do Kanady. Liderem był niegdyś najmłodszy uczestnik Olimpiady (Buenos Aires 1939), teraz już bardziej doświadczony 29. letni Yanofsky. W ekipie węgierskiej, obok Szabo pojawił się ponownie Barcza, już w szlifach arcymistrzowskich.
Odmłodzona ekipa Bułgarii miała w składzie tylko dwóch weteranów w osobach Cwetkowa i Neikircha, znanych z udziału w Buenos Aires 1939. Była też silniejsza od tej znanej wcześniej!
Anglicy obsadzając szachownicę lidera postawili na doświadczenie i dlatego zagrał na niej Alexander (Folkestone 1933, Warszawa 1935, Sztokholm 1937 i Buenos Aires 1939).
W zespole włoskim Porreca ustąpił pierwszeństwa Paoliemu. 46-letni Enrico Paoli, jako jedyny w swoim kraju posiadał, zdobyty w 1951 roku, tytuł mistrza międzynarodowego. W tymże roku zdobył mistrzostwo kraju. Niestety Nestler (mistrz Włoch z 1954 r.) i Castaldi (triumfował w championacie kraju w latach 1952 i 1953) do Amsterdamu nie przyjechali.
Belgię, która zagrała po przerwie, prowadzili doświadczeni 43-letni O’Kelly (Sztokholm 1937 i Dubrownik 1950) oraz 48-letni Dunkelblum (Haga 1928, Folkestone 1933, Sztokholm 1937 i Dubrownik 1950).
Austria wzbogaciła się o pierwszy duży „powojenny” talent w osobie 25-letniego Karla Robatscha, który w Amsterdamie i jeszcze na następnych dziewięciu Olimpiadach niezmiennie dzierżył prymat lidera. Dopiero na czwartej „desce” można było zobaczyć mistrza kraju z 1953 roku Lokvenca (Praga 1931 i Helsinki 1952). Mistrzem Austrii był wówczas nieobecny Andreas Dückstein.
Do Amsterdamu przyjechały dwie wschodzące gwiazdy: młody Fridrik Olafsson, już w charakterze lidera Islandii oraz debiutant, a w przyszłości jeden z najsilniejszych szachistów w historii szachów, 19. letni Bent Larsen już mający tytuł mistrza międzynarodowego.
Eliminacje odbyły się w dniach 4 – 11 września. Wyniki losowania numerów startowych w poszczególnych grupach były następujące:
------- ------------------------------------------------------------------------------------
Grupa Skład grup
1 1. Grecja, 2. ZSRR, 3. Holandia, 4. Islandia, 5. Finlandia, 6. Austria.
2 1. Irlandia, 2. Czechosłowacja, 3. Włochy, 4. Bułgaria, 5. Argentyna, 6. Kanada.
3 1. Izrael, 2. Jugosławia, 3. Saara, 4. Norwegia, 5. Dania, 6. Szwecja, 7. Francja.
4 1. Szwajcaria, 2. Anglia, 3. Węgry, 4. Luksemburg, 5. NRF, 6. Kolumbia, 7. Belgia.
------- ------------------------------------------------------------------------------------
Z każdej grupy trzy najlepsze ekipy awansowały do finału A, a pozostałe miały grać w finale B.
W grupie 1 i 2 przewidziano trzy dni wolne (6, 8 i 10 września) w grupie 3 i 4 tylko jeden – 10 września.
Rozgrywki finałowe trwały od 12 do 25 września. Dla finału A przewidziano dni wolne 16, 21 i 24 września, dla finału B – tylko 16 września.
149 zawodników (19 arcymistrzów i 38 mistrzów międzynarodowych) rozegrało łącznie 915 partii. Miało ich być 916, ale w meczu eliminacyjnym Finlandii z Islandią Finowie przegrali partię na trzeciej szachownicy walkowerem! Szczegóły tego wydarzenia podamy później.
Na koniec przypomnimy jeszcze raz głównych działaczy, od których kompetencji zależał sprawny przebieg Olimpiady. Sędzią głównym został Jugosłowianin Milan Vidmar senior (zawodnik w Olimpiadach w Pradze 1931 i Warszawie 1935). Funkcję sędziego rundowego pełnił Lajos Asztalos (Węgry). Występował na Olimpiadach w Londynie 1927 i Pradze 1931 w barwach Jugosławii, w której mieszkał od zakończenia pierwszej wojny światowej do 1942 roku. Dyrektorem Olimpiady mianowano Aleksandra Rueba z Holandii, który w latach 1924 – 1949 był prezydentem FIDE. Do jury d’Appel, czyli zespołu do rozwiązywania ewentualnych konfliktów powołano znanych szachistów. Byli to Max Euwe (Holandia), Harry Golombek (Anglia), Igor Bondarewski (trener i opiekun drużyny ZSRR) i Ludwig Rellstab (NRF).Półfinały, 5 września 1954 r.
„Cztery miniaturki w meczu Grecja – ZSRR „
Grupa: 1
Wyniki II rundy:
----------- ----------- ----------
Austria 1,0 : 3,0 Islandia
Finlandia 1,0 : 3,0 Holandia
Grecja 0,0 : 4,0 ZSRR
----------- ----------- ----------
Krótki dystans eliminacji nie pozwalał na podejście ulgowe do jakiegokolwiek meczu. Rosjanie przyłożyli się solidnie w spotkaniu z Grekami, ograli ich do suchej nitki i zdecydowanie prowadzili w tabeli z kompletem punktów. Mecz był bardzo krótki zarówno pod względem czasowym jak i ilości posunięć. Najdłuższa partia, Parliaros – Botwinnik, liczyła zaledwie 27 posunięć! Ekipa grecka była osłabiona brakiem Gaitanarosa, który rokrocznie w latach 1951 – 1953 zdobywał mistrzostwo Grecji. Liderem zespołu był czempion kraju z lat 1950 i 1954 Dimitrios Parliaros. Holendrzy w starciu z Finami, finalistami z Helsinek 1952, grali uważnie i osiągnęli wysoki wynik, przy czym zwycięstwa osiągnęli tylko kolorem czarnym. Jako pierwsi skończyli Fred i H. Kramer błyskawicznie godząc się na remis. Potem Donner wygrał drugi raz z rzędu. Jego przeciwnik, Salo już po 27 posunięciach przekroczył czas. Pozostałe partie odłożono. W długich końcówkach Prins pokonał Katajisto, a Cortlever zremisował z Westerinenem. Niezwykle ważny mecz wygrali Islandczycy z bezpośrednimi konkurentami Austriakami.
Stan po II rundzie:
------- -------------------- -----
1 ZSRR 8,0
2 Holandia 5,5
3 – 4 Austria i Islandia 4,5
5 Finlandia 1,0
6 Grecja 0,5
------- -------------------- -----
49. Obrona sycylijska
IM Beni (Austria) – Olafsson F. (Islandia)
1.e4 c5 2.Sf3 d6 3.d4 cd4 4.Sd4 Sf6 5.Sc3 Sc6 6.Ge2 e5 7.Sb3 Ge7 8.0–0 0–0 9.f3 a5 10.Ge3 Ge6 11.Sd5 Gd5 12.ed5 Sb8 13.c4 Sbd7 14.f4 Wc8 15.Wc1 We8 16.fe5 Se5 17.Gd4 Sfd7 18.Sd2 Gg5 19.Wc3 Sc5 20.Sf3 Gf6 21.Gc5 Wc5 22.Se5 Ge5 23.Wh3 g6 i remis.
50. Partia pionem hetmańskim
Gudmundsson (Islandia) – Prameshuber (Austria)
1.d4 Sf6 2.Sf3 g6 3.Sbd2 d5 4.e3 Gg7 5.Gd3 0–0 6.0–0 c6 7.e4 de4 8.Se4 Se4 9.Ge4 Sd7 10.c3 e5 11.de5 Se5 12.Se5 Ge5 13.Hd8 Wd8 14.Gc2 Ge6 15.Ge3 b6 16.Gb3 Wd6 17.Ge6 We6 18.Wfd1 Wae8 19.g3 Wd6 20.Wd6 Gd6 21.Wd1 We6 22.a4 Kg7 23.a5 ba5 24.Ga7 a4 25.Wa1 We4 26.Gd4 Ge5 27.Ge5 We5 28.Wa4 c5 29.Kf1 Kf6 30.Wa5 Ke6 31.f4 Wd5 32.Ke2 Wh5 33.h4
33…f6? 34.b4! Kd6 35.Wc5 i czarne poddały się.
51. Obrona Caro – Kann
IM Lokvenc (Austria) – Agustsson (Islandia)
1.e4 c6 2.Sc3 d5 3.Sf3 Gg4 4.h3 Gh5 5.ed5 cd5 6.Gb5 Sc6 7.g4 Gg6 8.Se5 Wc8 9.d4 e6 10.h4 f6 11.Sg6 hg6 12.Hd3 f5 13.g5 a6 14.Gc6 Wc6 15.Gd2 Gd6 16.0–0–0 Se7 17.He2 Kd7 18.h5 gh5 19.Wh5 Wh5 20.Hh5 He8 21.Hf3 Sg6 22.Wh1 Hf7 23.Se2 f4 24.Hg4 Wc8 25.Wh7 Kc7 26.Hf3 Kb8 27.Hb3 Ge7 28.Wh5 Hf5 29.f3 Gg5 30.Gb4 Wc6 31.Gc5 Hf6 32.Sc3 Hd8 33.Sa4 Gf6 34.Gb6 Hd6 35.Gc5 Hd7 36.Sb6 He8 37.Hd3 Gd8 38.Sd7 Hd7 39.Hg6 Gf6 40.Wh8 Wc8 41.Hh7 Wh8 42.Hh8 Hd8 43.Gd6 i remis.
52. Obrona królewsko – indyjska
Johannsson (Islandia) – Kovacs Z. (Austria)
1.d4 Sf6 2.c4 g6 3.g3 Gg7 4.Gg2 0–0 5.Sc3 d6 6.Sf3 Sbd7 7.0–0 e5 8.e4 c6 9.h3 We8 10.We1 a5 11.Ge3 ed4 12.Sd4 Sc5 13.Hc2 a4 14.Wad1 Ha5 15.f4 Sfd7 16.Gf2 Sb6 17.Sb1 Gd7 18.a3 Wad8 19.Sd2 Gc8 20.Kh2 Sbd7 21.S4f3 Sf6 22.Gd4 Se6 23.Gc3 Hh5 24.e5 de5 25.Se5 Sc5 26.Wa1 Hh6 27.Sdf3 Gf5 28.He2 Sce4 29.He3 We6 30.Wad1 Wde8 31.Hb6 Sc3 32.bc3 W6e7 33.Wd8 Wd8 34.Hd8 We8 35.Hc7
35…Ge6 36.Sg5! Sh5 37.Sgf7 Ge5? 38.Sh6 i czarne poddały się.
53. Obrona Tarrascha
Salo (Finlandia) – IM Donner (Holandia)
1.d4 Sf6 2.c4 c5 3.Sf3 e6 4.Sc3 d5 5.e3 Sc6 6.a3 dc4 7.Gc4 a6 8.0–0 b5 9.Ga2 Gb7 10.d5 ed5 11.Sd5 Ge7 12.e4 0–0 13.We1 Sd5 14.Hd5 Hc7 15.Hh5 Sd4 16.We3 Wad8 17.Sd4 Wd4 18.Gb1 g6 19.He2 Wfd8 20.Gc2 c4 21.Wf3
21…Ge4 22.Wf4 Gd3 23.Gd3 cd3 24.Hd2 Wf4 25.Hf4 Hf4 26.Gf4 Gf6 27.Gd2 i białe przekroczyły czas.
54. Obrona sycylijska
IM Cortlever (Holandia) – Westerinen J. (Finlandia)
1.e4 c5 2.Sf3 d6 3.d4 cd4 4.Sd4 Sf6 5.Sc3 a6 6.g3 e5 7.Sde2 Ge7 8.Gg2 Sbd7 9.0–0 0–0 10.h3 b5 11.a4 b4 12.Sd5 Sd5 13.Hd5 Wb8 14.Ge3 Hc7 15.Hd2 Sb6 16.b3 a5 17.c4 Sd7 18.g4 Sc5 19.Wab1 Gb7 20.Sg3 Se6 21.Wbd1 g6 22.Kh2 Wfd8 23.Kh1 Gc8 24.Se2 Sc5 25.Hc2 Gb7 26.f4 Hc6 27.Kh2 Wbc8 28.f5 Ha6 29.f6 Gf8 30.g5 Ha8 31.Sg3 Se6 32.Hd3 Sc5 33.Hb1 Se6 34.h4 Sc5 35.Wfe1 Wc7 36.h5 We8 37.hg6 fg6 38.Gc5 dc5 39.Gh3 Gc8 40.Hd3 Gh3 41.Kh3 Hc8 42.Kg2 Hg4 43.He3 Wf7 44.Wf1 We6 45.Wf3 h6 46.gh6 Wef6 47.Wf6 Wf6 48.Wd5 Hh4 49.We5 Gh6 50.Hc5 Wf7 51.We8 Kh7 52.He5 Gg7 53.He6 Hf4 54.We7 Hd2 55.Kh3 Hh6 56.Kg2 Hd2 57.Kh3 i remis.
Ekipa fińska w Amsterdamie
Od lewej: Salo, Westerinen J., Katajisto, Fred i Rantanen
Zdjęcie: „Suomen Shakki” numer 6/1954
55. Obrona Tarrascha
Katajisto (Finlandia) – IM Prins (Holandia)
1.d4 Sf6 2.c4 e6 3.Sc3 d5 4.Sf3 c5 5.e3 cd4 6.ed4 Ge7 7.cd5 Sd5 8.Gd3 Ha5 9.0–0 Sc3 10.Hc2 Gd7 11.bc3 Ga4 12.He2 Sd7 13.Gd2 Hh5 14.Wab1 Gc6 15.Ge4 Sb6 16.Gc6 bc6 17.Ha6 0–0 18.Hb7 Gf6 19.Hc6 Wfc8 20.Hb5 Hb5 21.Wb5 Sc4 22.Gf4 h6 23.h4 a6 24.Wbb1 Sa5 25.Gd2 Sc4 26.Gf4 Sa5 27.Wfc1 Wc4 28.Wb4 Wac8 29.Wc4 Wc4 30.g3 Wa4 31.Wc2 Sc4 32.Sd2 Sa3 33.Wb2 Sb5 34.Sb1 g5 35.hg5 hg5 36.Gd2 Kf8 37.Kf1 Ke7 38.f4 gf4 39.gf4 Kd6 40.Ke2 Kd5 41.Kd3 Ge7 42.Wc2 Sd6 43.c4 Kc6 44.Gc1 Wa5 45.c5 Sb5 46.Sd2 Gf6 47.Gb2 Sc7 48.a3 Sd5 49.Sc4 Wb5 50.Ke4 Gg7 51.Gc3 f5 52.Kf3 Sc3 53.Wc3 Gd4 54.Wd3 Kc5 55.Sd2 Gb2 56.We3 Kd5 57.Wd3 Kc5 58.We3 Kd6 59.Sc4 Ke7 60.Wd3 Gf6 61.Ke3 Wc5 62.Sd2 Wa5 63.Wb3 Wa4 64.Wd3 Gg7 65.Sb3 Wa3 66.Sc5 Wd3 67.Kd3 a5 68.Kc4 Gh6 69.Sd3 Kd6 70.Kb5 Kd5 71.Ka5 Kd4 i białe poddały się.
56. Obrona sycylijska
IM Kramer H. (Holandia) – Fred (Finlandia)
1.e4 c5 2.Sf3 Sc6 3.d4 cd4 4.Sd4 Sf6 5.Sc3 d6 6.Ge2 e5 7.Sc6 bc6 8.0–0 Ge7 9.f4 0–0 10.fe5 de5 11.Hd8 Wd8 12.Kh1 Ge6 13.Gg5 Kf8 14.Wad1 Ke8 15.Wd8 Wd8 16.Gd3 i remis.
57. Partia pionem hetmańskim
Parliaros (Grecja) – GM Botwinnik (ZSRR)
1.Sf3 Sf6 2.g3 d5 3.d4 c5 4.Gg2 cd4 5.0–0 e6 6.Sd4 Ge7 7.c4 0–0 8.Sd2 e5 9.Sc2 Sc6 10.b3 d4 11.Se1 Gf5 12.Gb2 Hd7 13.a3 a5 14.Sdf3 Wad8 15.Wc1
15…e4 16.Sd2 e3 17.Sdf3 ef2 18.Wf2 Sg4 19.Sd3 Sf2 20.Kf2 Wfe8 21.Hd2 Gf8 22.c5 He6 23.Wc4 He3 24.Kf1 Hd2 25.Sd2 Gd3 26.ed3 Se5 27.Wd4 Sd3 i białe poddały się.
Apollohal w Amsterdamie – miejsce Olimpiady (wygląd współczesny)
Zdjęcie: www.70mm.nl
58. Gambit hetmański
GM Bronstein (ZSRR) – Anagnostou (Grecja)
1.d4 d5 2.c4 dc4 3.Sf3 a6 4.e3 Gg4 5.Gc4 e6 6.Sbd2 Sd7 7.h3 Gh5 8.0–0 Sgf6 9.b3 c5 10.Ge2 cd4 11.Sd4 Ge2 12.He2 Gc5 13.Gb2 He7 14.Sc4 0–0 15.Hf3 Gd4 16.Gd4 b5 17.Se5 Se5 18.Ge5 Wac8 19.Wad1 Wfd8 20.Wd8 Hd8 21.Wd1 He7 22.Wd6 Sd7
23.Hb7 Wd8 24.Hc7 f6 25.Gc3 Kf7 26.Ga5 i czarne poddały się.
59. Obrona „Nowoczesny Benoni”
Panagopoulos (Grecja) – GM Keres (ZSRR)
1.d4 Sf6 2.c4 e6 3.Sf3 c5 4.d5 ed5 5.cd5 d6 6.g3 b5 7.Gg2 Gb7 8.Sh4 g6 9.0–0 Gg7 10.a4 b4 11.a5 0–0 12.e4 Ga6 13.We1 Sbd7 14.f4 We8 15.Gf3 c4 16.Gd2 Wb8 17.Ge3 Hc7 18.Sd2 Sc5 19.Hc2 Sd3 20.Web1
20…Sd5 21.Gb6 ab6 22.ed5 Hc5 23.Kh1 b3 i białe poddały się.
60. Obrona słowiańska
GM Geller (ZSRR) – Papapavlou (Grecja)
1.d4 Sf6 2.c4 e6 3.Sc3 d5 4.Sf3 c6 5.e3 Sbd7 6.Gd3 Gd6 7.e4 de4 8.Se4 Se4 9.Ge4 Sf6 10.Gc2 0–0 11.0–0 c5 12.Gg5 cd4 13.Hd4 Ge7 14.Hh4 h6
15.Gh6 gh6 16.Hh6 Ha5 17.Sg5 e5 18.Gh7 Kh8 19.Ge4 Kg8 20.Wae1 Gg4 21.We3 Wad8 22.Wg3 Wd4 23.Se6 i czarne poddały się.
Od lewej: Bronstein i Keres – Amsterdam 1954
Zdjęcie: Archiwum autora
Grupa: 2
Wyniki II rundy:
----------- ----------- ----------------
Kanada 1,5 : 2,5 Bułgaria
Argentyna 3,0 : 1,0 Włochy
Irlandia 0,0 : 4,0 Czechosłowacja
----------- ----------- ----------------
Świadomi ważności meczu Kanadyjczycy wystawili do meczu z Bułgarami czwórkę mistrzów międzynarodowych! Partie były zacięte. Tuż przed końcem rundy Vaitonis podpisał remis z Milewem. Pozostałe partie zostały odłożone i wynik meczu był znany dopiero po trzech dogrywkach! Bułgarzy wygrali w nich dwie partie, co oznaczało cenny triumf w całym meczu! Na czwartej szachownicy zadebiutował Miłko Bobocow, w przyszłości jeden z najsilniejszych szachistów bułgarskich. W czasie amsterdamskich zmagań miał 23 lata. W 1951 roku podzielił pierwsze miejsce w mistrzostwach Bułgarii wraz z Cwetkowem i Minewem. Baraż wygrał Cwetkow pokonując obu rywali. Na zdobycie tytułu mistrza kraju musiał czekać do 1958 roku. Jego pierwszym sukcesem międzynarodowym było wygranie turnieju w Warnie w 1957 roku. W latach 1954 – 1972 ośmiokrotnie reprezentował kraj na Olimpiadach. Żoną Bobocowa była znana mistrzyni bułgarska Antonina Iwanowa. Włosi stawiali ciężki opór faworyzowanym Argentyńczykom i najkrótsza partia, Cala – Guimard, zakończona wygraną szachisty argentyńskiego, trwała prawie pięć godzin. Pozostałe gry tego meczu odłożono. Najdorf i Panno po wykorzystaniu wszelkich możliwości w partiach z odpowiednio Paolim i Scafarellim musieli podpisać remisy. Jedynie Bolbochan zdołał pokonać trzykrotnego reprezentanta Włoch (wcześniej Dubrownik 1950 i Helsinki 1952) Porrecę. Strata punktu ze słabszym przeciwnikiem nie pozwoliła Argentyńczykom awansować na pierwsze miejsce. Czesi zdobyli komplet punktów w meczu z Irlandczykami, przy czym żadna partia nie musiała być odkładana! Mogło jednak dojść do sensacji w starciu Filip – Maher, bowiem Irlandczyk poprawnie poświęcił skoczka i powinien albo zamatować Filipa albo zdobyć hetmana. Tymczasem automatycznie zabił piona z szachem zamiast zagrać gońcem i kiedy okazało się, że mata nie ma poddał się „zapominając”, że dysponuje wiecznym szachem! Partie Kelly – Pachman i Ujtelky – Rohan zakończyły się miniaturkami. Debiutujący w ekipie czeskiej 39-letni Maksymilian Ujtelky był w prostej linii potomkiem węgierskiego kompozytora Franciszka Liszta! Do czasu Olimpiady w Amsterdamie najlepszym jego wynikiem był brązowy medal w mistrzostwach kraju w 1948 roku.
Stan po II rundzie:
------- --------------------------- -----
1 – 2 Bułgaria i Czechosłowacja 6,0
3 – 4 Argentyna i Kanada 5,0
5 Włochy 1,5
6 Irlandia 0,5
------- --------------------------- -----
61. Obrona sycylijska
IM Yanofsky (Kanada) – Minew (Bułgaria)
1.e4 c5 2.Sf3 Sc6 3.d4 cd4 4.Sd4 Sf6 5.Sc3 d6 6.Ge2 e5 7.Sf3 h6 8.0–0 Ge7 9.h3 0–0 10.We1 a6 11.Gf1 b5 12.a3 Gb7 13.g3 We8 14.Gg2 Wc8 15.Ge3 Gf8 16.Sh4 Se7 17.f4 d5 18.fe5 Se4 19.Ge4 de4 20.Hg4 Sg6 21.Sg6 fg6 22.Wad1 Hc7 23.Wd7 Hc6 24.Wed1 We5 25.Sd5 Gc5 26.He2 Wf8 27.Kg2 Ge3 28.Se3 We6 29.Hd2 Wef6 30.Hd4 Gc8 31.We7 W6f7 32.Wf7 Wf7 33.Hd5 Hd5 34.Wd5 Gb7 35.Wd2 Wf3 36.We2 g5 37.g4 g6 38.Sd1 h5 39.We3 Wf4 40.Kg3 Kf7 41.Sf2 Gd5 42.h4 hg4 43.Sg4 Ke6 44.hg5 Kf5 45.Sf2 Wf3 46.Wf3 ef3 47.Sd3 Kg5 48.Sc5 a5 49.b3 Kf5
50.c4 bc4 51.bc4 Ga8 52.a4 g5 53.Kf2 g4 54.Kg3 Ke5 55.Sb3 Ke4 56.Sa5 Ke3 57.Sb3 f2 58.Sd2 Ke2 59.a5 Gb7 60.c5 Gd5 61.a6 Ga8 62.a7 Gd5 i białe poddały się.
“Wielka Księga Olimpiad Szachowych” – poczynając od 1927 roku – opisuje kolejne rozgrywane zawody olimpijskie – firmowane przez FIDE - zarówno męskie jak i kobiece. Najbardziej aktualne informacje dotyczące wydanych pozycji książkowych w serii, znajdują się na oficjalnej stronie: szachy-kwi.eu
Seria będzie zawierać poniższe pozycje książkowe:
Olimpiady męskie
1. Pierwsza Olimpiada Szachowa - Londyn 1927
2. II Olimpiada Szachowa - Haga 1928
3. III Olimpiada Szachowa - Hamburg 1930
4. IV Olimpiada Szachowa - Praga 1931
5. V Olimpiada Szachowa - Folkestone 1933
6. VI Olimpiada Szachowa - Warszawa 1935
7. VII Olimpiada Szachowa - Sztokholm 1937
8. VIII Olimpiada Szachowa - Buenos Aires 1939
9. IX Olimpiada Szachowa - Dubrownik 1950
10. X Olimpiada Szachowa - Helsinki 1952
11. XI Olimpiada Szachowa - Amsterdam 1954
12. XII Olimpiada Szachowa - Moskwa 1956
13. XIII Olimpiada Szachowa - Monachium 1958
14. XIV Olimpiada Szachowa - Lipsk 1960
15. XV Olimpiada Szachowa - Złote Piaski 1962
16. XVI Olimpiada Szachowa - Tel Awiw 1964
17. XVII Olimpiada Szachowa - Hawana 1966
18. XVIII Olimpiada Szachowa - Lugano 1968
19. XIX Olimpiada Szachowa - Siegen 1970
20. XX Olimpiada Szachowa - Skopje 1972
21. XXI Olimpiada Szachowa - Nicea 1974
22. XXII Olimpiada Szachowa - Hajfa1976
23. XXIII Olimpiada Szachowa - Buenos Aires 1978
24. XXIV Olimpiada Szachowa - Valletta 1980
25. XXV Olimpiada Szachowa - Lucerna 1982
26. XXVI Olimpiada Szachowa - Saloniki 1984
27. XXVII Olimpiada Szachowa - Dubaj 1986
28. XXVIII Olimpiada Szachowa - Saloniki 1988
29. XXIX Olimpiada Szachowa - Nowy Sad 1990
30. XXX Olimpiada Szachowa - Manila 1992
31. XXXI Olimpiada Szachowa - Moskwa 1994
32. XXXII Olimpiada Szachowa - Erewań 1996
33. XXXIII Olimpiada Szachowa - Elista 1998
34. XXXIV Olimpiada Szachowa - Stambuł 2000
35. XXXV Olimpiada Szachowa - Bled 2002
36. XXXVI Olimpiada Szachowa - Calvia 2004
37. XXXVII Olimpiada Szachowa - Turyn 2006
38. XXXVIII Olimpiada Szachowa - Drezno 2008
39. XXXIX Olimpiada Szachowa – Chanty-Mansyjsk 2010
40. XL Olimpiada Szachowa – Stambuł 2012
41. XLI Olimpiada Szachowa - Tromso 2014
42. XLII Olimpiada Szachowa - Baku 2016
43. XLIII Olimpiada Szachowa - Batumi 2018
44. XLIV Olimpiada Szachowa - Chanty-Mansyjsk 2020
Olimpiady kobiece
1. Pierwsza Kobieca Olimpiada Szachowa - Emmen 1957
2. II Kobieca Olimpiada Szachowa - Split 1963
3. III Kobieca Olimpiada Szachowa - Oberhausen 1966
4. IV Kobieca Olimpiada Szachowa - Lublin 1969
5. V Kobieca Olimpiada Szachowa - Skopje 1972
6. VI Kobieca Olimpiada Szachowa - Medellin 1974
7. VII Kobieca Olimpiada Szachowa - Hajfa 1976
8. VIII Kobieca Olimpiada Szachowa - Buenos Aires 1978
9. IX Kobieca Olimpiada Szachowa - Valletta 1980
10. X Kobieca Olimpiada Szachowa - Lucerna 1982
11. XI Kobieca Olimpiada Szachowa - Saloniki 1984
12. XII Kobieca Olimpiada Szachowa - Dubaj 1986
13. XIII Kobieca Olimpiada Szachowa - Saloniki 1988
14. XIV Kobieca Olimpiada Szachowa - Nowy Sad 1990
15. XV Kobieca Olimpiada Szachowa - Manila 1992
16. XVI Kobieca Olimpiada Szachowa - Moskwa 1994
17. XVII Kobieca Olimpiada Szachowa - Erewań 1996
18. XVIII Kobieca Olimpiada Szachowa - Elista 1998
19. XIX Kobieca Olimpiada Szachowa – Stanbuł 2000
20. XX Kobieca Olimpiada Szachowa – Bled 2002
21. XXI Kobieca Olimpiada Szachowa – Calvia 2004
22. XXII Kobieca Olimpiada Szachowa – Turyn 2006
23. XXIII Kobieca Olimpiada Szachowa – Drezno 2008
24. XXIV Kobieca Olimpiada Szachowa – Chanty-Mansyjsk 2010
25. XXV Kobieca Olimpiada Szachowa – Stambuł 2012
26. XXVI Kobieca Olimpiada Szachowa – Tromso 2014
27. XXVII Kobieca Olimpiada Szachowa – Baku 2016
28. XXVIII Kobieca Olimpiada Szachowa – Batumi 2018
29. XXIX Kobieca Olimpiada Szachowa – Chanty-Mansyjsk 2020
Dodatkowe informacje znajdziesz
na oficjalnej stronie internetowej serii
“Wielka Księga Olimpiad Szachowych”
szachy-kwi.euXI Olimpiada
Amsterdam, 3 – 25 września 1954 r.
XI Olimpiadę bardzo chciała zorganizować Brazylia w miejscowości Sao Paulo, aby w ten sposób uczcić 400. rocznicę istnienia tego miasta. FIDE nie zaakceptowała tej oferty proponując organizację Turnieju Narodów Argentynie, która będąc już raz gospodarzem, wywiązała się ze swojej funkcji znakomicie. Niestety, kilka tygodni przed planowanym rozpoczęciem Olimpiady, działacze Argentyńskiej Federacji Szachowej wysłali dramatyczny list, z którego wynikało, ze nie są w stanie przezwyciężyć trudności finansowych! Sytuację uratowali Holendrzy. To oni postanowili wziąć na swoje barki ciężar odpowiedzialności za organizację tak ogromnej imprezy, a za miejsce rozgrywek wybrali Amsterdam. W ten sposób, Holandia po raz drugi, po Hadze w 1928 roku, stała się organizatorem Olimpiady.
Spodziewano się przyjazdu 30 ekip, ostatecznie przyjechało tylko 26 i rekord uczestnictwa nadal należał do Buenos Aires, gdzie w 1939 roku grało 27 reprezentacji.
Regulamin i tempo gry (2,5 godziny na 40 posunięć i po godzinie na każde następne 16) były takie jak na dwóch poprzednich Olimpiadach.
Największym zaskoczeniem była nieobecność drużyny USA z powodu kłopotów finansowych, bowiem nie udało się Federacji Szachowej USA pozyskać odpowiednio hojnego sponsora.
Po raz drugi po wojnie Polska nie uczestniczyła w Olimpiadzie: wniosek Polskiego Związku Szachowego został odrzucony przez ówczesny Główny Komitet Kultury i Sportu, któremu bezpośrednio podlegał!
Oprócz wspomnianych ekip USA i Polski, z uczestników poprzedniej Olimpiady nie przyjechały także drużyny Kuby, Brazylii i NRD. Zjawiły się z kolei po raz pierwszy po wojnie Bułgaria i Kanada, a zadebiutowała ekipa Kolumbii.
Prawie wszystkie zespoły wystawiły pełną szóstkę zawodników. W piątkę grały jedynie Austria, Finlandia, Izrael, Węgry i Włochy a w czwórkę tylko Grecja.
Wieczorem, 3 września 1954 roku miało miejsce spotkanie kapitanów drużyn, któremu przewodniczył prezydent FIDE Folke Rogard. Wybrano komisję arbitrażową, w skład której weszli Bolesławski (ZSRR), Euwe (Holandia), Asztalos (Węgry), Golombek (Anglia) i Rellstab (NRF). Przewodniczącym tego gremium został Steenis (Holandia). Funkcję sędziego głównego Olimpiady wziął w swoje ręce Milan Vidmar senior.
Już po raz trzeci zastosowano dwustopniowy system rozgrywek. Ekipy podzielono na 4 grupy, z których pierwsze trzy awansowały do finału A, którego stawką był puchar Hamiltona – Russella, a wszystkie pozostałe – do finału B.
Przed przyporządkowaniem ekip do poszczególnych grup, kapitanowie wszystkich zespołów, w formie tajnej, utworzyli listę, ich zdaniem, najsilniejszej pierwszej „dwunastki” uszeregowanej według siły gry. Według kapitana najlepszej ekipy, czyli ZSRR, czołowe ekipy prezentowały się tak: 1. ZSRR, 2. Argentyna, 3. Jugosławia, 4. Czechosłowacja, 5. Węgry, 6. Szwecja, 7. Holandia, 8. Anglia, 9. NRF, 10. Kanada, 11. Bułgaria i 12. Finlandia. Jak się trzy tygodnie potem okazało, tylko Kanada i Finlandia nie awansowały do finału głównego.
Losowanie przeprowadzono na drugi dzień o godzinie 15,00 w czasie ceremonii otwarcia Olimpiady. Pierwszą rundę zaplanowano 4 września 1954 roku o godzinie 16,00. Wszystkie rundy, z wyjątkiem pierwszej, rozgrywano w godzinach 17,30 – 22,30. Dogrywki miały miejsce codziennie w godzinach 10,00 – 14,00. Oznaczało to dla wielu szachistów 9 godzin „pracy” dziennie!
4 września o godzinie 15,00 odbyło się uroczyste otwarcie Olimpiady. Główne przemówienia wygłosili mer miasta Eini i prezydent FIDE Rogard. Odczytano także list ministra nauki i sztuki Kalsa, który nie mógł przybyć na uroczystość.
Rozpoczęcie pierwszej rundy znacznie opóźniło się i ostatecznie po godzinie 17,00 uruchomiono zegary.
Miejscem przeprowadzenia Olimpiady była ogromna sala „Apollohal”, która z powodzeniem mieściła wszystkie stoliki szachowe i blisko 2000 widzów!
Wszystkie reprezentacje przyjechały w najsilniejszych składach z wyjątkiem Finlandii, która nie zdołała pozyskać do składu trzech pierwszych szachownic z Helsinek, które wtedy zajmowali mistrzowie międzynarodowi Böök, Ojanen i Kaila.
W ekipie sowieckiej zadebiutował mistrz świata Michał Botwinnik, który zastąpił Bolesławskiego. Pozostali arcymistrzowie tylko zamienili się szachownicami. Keres „spadł” z pierwszej szachownicy na czwartą!
Argentyna była tym razem w komplecie. Eliskasesa zastąpił Panno, a jako szósty dołączył znany z poprzednich Olimpiad Guimard. Na pierwszej szachownicy grał oczywiście znakomity Najdorf.
W zespole Jugosławii Pirc awansował na szachownicę lidera, zaś Gligorić zagrał dopiero na drugiej „desce”. Holandia grała znowu z Euwem (Londyn 1927, Sztokholm 1937 i Dubrownik 1950). Dopiero na drugiej szachownicy rezerwowej wystąpił zasłużony Van Scheltinga. Młodziutki Donner awansował na drugą szachownicę!
W drużynie NRF można było ponownie zobaczyć najsilniejszego zachodnioniemieckiego szachistę – Unzickera, a także utalentowanego Schmida. W rezerwie pojawił się kolejny talent, młody Klaus Darga, w przyszłości silny arcymistrz.
Niemcy Zachodnie wystawiły najsilniejszą ekipę, jaką w owym czasie dysponowali. Z Pachmanem i Filipem na czele grała silna Czechosłowacja, Szwecję reprezentowali Stahlberg, Lundin i Stoltz, ale zabrakło Danielssona. Ekipa Izraela przyjechała w identycznym składzie, w jakim grała w Helsinkach.
Bardzo oryginalny skład tworzyła Kanada: na trzeciej szachownicy wystąpił Vaitonis grający wcześniej w zespole Litwy, zaś na czwartej Rosjanin Bogatyrczuk, który po zakończeniu wojny zamieszkał w Niemczech, a w 1948 roku wyemigrował do Kanady. Liderem był niegdyś najmłodszy uczestnik Olimpiady (Buenos Aires 1939), teraz już bardziej doświadczony 29. letni Yanofsky. W ekipie węgierskiej, obok Szabo pojawił się ponownie Barcza, już w szlifach arcymistrzowskich.
Odmłodzona ekipa Bułgarii miała w składzie tylko dwóch weteranów w osobach Cwetkowa i Neikircha, znanych z udziału w Buenos Aires 1939. Była też silniejsza od tej znanej wcześniej!
Anglicy obsadzając szachownicę lidera postawili na doświadczenie i dlatego zagrał na niej Alexander (Folkestone 1933, Warszawa 1935, Sztokholm 1937 i Buenos Aires 1939).
W zespole włoskim Porreca ustąpił pierwszeństwa Paoliemu. 46-letni Enrico Paoli, jako jedyny w swoim kraju posiadał, zdobyty w 1951 roku, tytuł mistrza międzynarodowego. W tymże roku zdobył mistrzostwo kraju. Niestety Nestler (mistrz Włoch z 1954 r.) i Castaldi (triumfował w championacie kraju w latach 1952 i 1953) do Amsterdamu nie przyjechali.
Belgię, która zagrała po przerwie, prowadzili doświadczeni 43-letni O’Kelly (Sztokholm 1937 i Dubrownik 1950) oraz 48-letni Dunkelblum (Haga 1928, Folkestone 1933, Sztokholm 1937 i Dubrownik 1950).
Austria wzbogaciła się o pierwszy duży „powojenny” talent w osobie 25-letniego Karla Robatscha, który w Amsterdamie i jeszcze na następnych dziewięciu Olimpiadach niezmiennie dzierżył prymat lidera. Dopiero na czwartej „desce” można było zobaczyć mistrza kraju z 1953 roku Lokvenca (Praga 1931 i Helsinki 1952). Mistrzem Austrii był wówczas nieobecny Andreas Dückstein.
Do Amsterdamu przyjechały dwie wschodzące gwiazdy: młody Fridrik Olafsson, już w charakterze lidera Islandii oraz debiutant, a w przyszłości jeden z najsilniejszych szachistów w historii szachów, 19. letni Bent Larsen już mający tytuł mistrza międzynarodowego.
Eliminacje odbyły się w dniach 4 – 11 września. Wyniki losowania numerów startowych w poszczególnych grupach były następujące:
------- ------------------------------------------------------------------------------------
Grupa Skład grup
1 1. Grecja, 2. ZSRR, 3. Holandia, 4. Islandia, 5. Finlandia, 6. Austria.
2 1. Irlandia, 2. Czechosłowacja, 3. Włochy, 4. Bułgaria, 5. Argentyna, 6. Kanada.
3 1. Izrael, 2. Jugosławia, 3. Saara, 4. Norwegia, 5. Dania, 6. Szwecja, 7. Francja.
4 1. Szwajcaria, 2. Anglia, 3. Węgry, 4. Luksemburg, 5. NRF, 6. Kolumbia, 7. Belgia.
------- ------------------------------------------------------------------------------------
Z każdej grupy trzy najlepsze ekipy awansowały do finału A, a pozostałe miały grać w finale B.
W grupie 1 i 2 przewidziano trzy dni wolne (6, 8 i 10 września) w grupie 3 i 4 tylko jeden – 10 września.
Rozgrywki finałowe trwały od 12 do 25 września. Dla finału A przewidziano dni wolne 16, 21 i 24 września, dla finału B – tylko 16 września.
149 zawodników (19 arcymistrzów i 38 mistrzów międzynarodowych) rozegrało łącznie 915 partii. Miało ich być 916, ale w meczu eliminacyjnym Finlandii z Islandią Finowie przegrali partię na trzeciej szachownicy walkowerem! Szczegóły tego wydarzenia podamy później.
Na koniec przypomnimy jeszcze raz głównych działaczy, od których kompetencji zależał sprawny przebieg Olimpiady. Sędzią głównym został Jugosłowianin Milan Vidmar senior (zawodnik w Olimpiadach w Pradze 1931 i Warszawie 1935). Funkcję sędziego rundowego pełnił Lajos Asztalos (Węgry). Występował na Olimpiadach w Londynie 1927 i Pradze 1931 w barwach Jugosławii, w której mieszkał od zakończenia pierwszej wojny światowej do 1942 roku. Dyrektorem Olimpiady mianowano Aleksandra Rueba z Holandii, który w latach 1924 – 1949 był prezydentem FIDE. Do jury d’Appel, czyli zespołu do rozwiązywania ewentualnych konfliktów powołano znanych szachistów. Byli to Max Euwe (Holandia), Harry Golombek (Anglia), Igor Bondarewski (trener i opiekun drużyny ZSRR) i Ludwig Rellstab (NRF).Półfinały, 5 września 1954 r.
„Cztery miniaturki w meczu Grecja – ZSRR „
Grupa: 1
Wyniki II rundy:
----------- ----------- ----------
Austria 1,0 : 3,0 Islandia
Finlandia 1,0 : 3,0 Holandia
Grecja 0,0 : 4,0 ZSRR
----------- ----------- ----------
Krótki dystans eliminacji nie pozwalał na podejście ulgowe do jakiegokolwiek meczu. Rosjanie przyłożyli się solidnie w spotkaniu z Grekami, ograli ich do suchej nitki i zdecydowanie prowadzili w tabeli z kompletem punktów. Mecz był bardzo krótki zarówno pod względem czasowym jak i ilości posunięć. Najdłuższa partia, Parliaros – Botwinnik, liczyła zaledwie 27 posunięć! Ekipa grecka była osłabiona brakiem Gaitanarosa, który rokrocznie w latach 1951 – 1953 zdobywał mistrzostwo Grecji. Liderem zespołu był czempion kraju z lat 1950 i 1954 Dimitrios Parliaros. Holendrzy w starciu z Finami, finalistami z Helsinek 1952, grali uważnie i osiągnęli wysoki wynik, przy czym zwycięstwa osiągnęli tylko kolorem czarnym. Jako pierwsi skończyli Fred i H. Kramer błyskawicznie godząc się na remis. Potem Donner wygrał drugi raz z rzędu. Jego przeciwnik, Salo już po 27 posunięciach przekroczył czas. Pozostałe partie odłożono. W długich końcówkach Prins pokonał Katajisto, a Cortlever zremisował z Westerinenem. Niezwykle ważny mecz wygrali Islandczycy z bezpośrednimi konkurentami Austriakami.
Stan po II rundzie:
------- -------------------- -----
1 ZSRR 8,0
2 Holandia 5,5
3 – 4 Austria i Islandia 4,5
5 Finlandia 1,0
6 Grecja 0,5
------- -------------------- -----
49. Obrona sycylijska
IM Beni (Austria) – Olafsson F. (Islandia)
1.e4 c5 2.Sf3 d6 3.d4 cd4 4.Sd4 Sf6 5.Sc3 Sc6 6.Ge2 e5 7.Sb3 Ge7 8.0–0 0–0 9.f3 a5 10.Ge3 Ge6 11.Sd5 Gd5 12.ed5 Sb8 13.c4 Sbd7 14.f4 Wc8 15.Wc1 We8 16.fe5 Se5 17.Gd4 Sfd7 18.Sd2 Gg5 19.Wc3 Sc5 20.Sf3 Gf6 21.Gc5 Wc5 22.Se5 Ge5 23.Wh3 g6 i remis.
50. Partia pionem hetmańskim
Gudmundsson (Islandia) – Prameshuber (Austria)
1.d4 Sf6 2.Sf3 g6 3.Sbd2 d5 4.e3 Gg7 5.Gd3 0–0 6.0–0 c6 7.e4 de4 8.Se4 Se4 9.Ge4 Sd7 10.c3 e5 11.de5 Se5 12.Se5 Ge5 13.Hd8 Wd8 14.Gc2 Ge6 15.Ge3 b6 16.Gb3 Wd6 17.Ge6 We6 18.Wfd1 Wae8 19.g3 Wd6 20.Wd6 Gd6 21.Wd1 We6 22.a4 Kg7 23.a5 ba5 24.Ga7 a4 25.Wa1 We4 26.Gd4 Ge5 27.Ge5 We5 28.Wa4 c5 29.Kf1 Kf6 30.Wa5 Ke6 31.f4 Wd5 32.Ke2 Wh5 33.h4
33…f6? 34.b4! Kd6 35.Wc5 i czarne poddały się.
51. Obrona Caro – Kann
IM Lokvenc (Austria) – Agustsson (Islandia)
1.e4 c6 2.Sc3 d5 3.Sf3 Gg4 4.h3 Gh5 5.ed5 cd5 6.Gb5 Sc6 7.g4 Gg6 8.Se5 Wc8 9.d4 e6 10.h4 f6 11.Sg6 hg6 12.Hd3 f5 13.g5 a6 14.Gc6 Wc6 15.Gd2 Gd6 16.0–0–0 Se7 17.He2 Kd7 18.h5 gh5 19.Wh5 Wh5 20.Hh5 He8 21.Hf3 Sg6 22.Wh1 Hf7 23.Se2 f4 24.Hg4 Wc8 25.Wh7 Kc7 26.Hf3 Kb8 27.Hb3 Ge7 28.Wh5 Hf5 29.f3 Gg5 30.Gb4 Wc6 31.Gc5 Hf6 32.Sc3 Hd8 33.Sa4 Gf6 34.Gb6 Hd6 35.Gc5 Hd7 36.Sb6 He8 37.Hd3 Gd8 38.Sd7 Hd7 39.Hg6 Gf6 40.Wh8 Wc8 41.Hh7 Wh8 42.Hh8 Hd8 43.Gd6 i remis.
52. Obrona królewsko – indyjska
Johannsson (Islandia) – Kovacs Z. (Austria)
1.d4 Sf6 2.c4 g6 3.g3 Gg7 4.Gg2 0–0 5.Sc3 d6 6.Sf3 Sbd7 7.0–0 e5 8.e4 c6 9.h3 We8 10.We1 a5 11.Ge3 ed4 12.Sd4 Sc5 13.Hc2 a4 14.Wad1 Ha5 15.f4 Sfd7 16.Gf2 Sb6 17.Sb1 Gd7 18.a3 Wad8 19.Sd2 Gc8 20.Kh2 Sbd7 21.S4f3 Sf6 22.Gd4 Se6 23.Gc3 Hh5 24.e5 de5 25.Se5 Sc5 26.Wa1 Hh6 27.Sdf3 Gf5 28.He2 Sce4 29.He3 We6 30.Wad1 Wde8 31.Hb6 Sc3 32.bc3 W6e7 33.Wd8 Wd8 34.Hd8 We8 35.Hc7
35…Ge6 36.Sg5! Sh5 37.Sgf7 Ge5? 38.Sh6 i czarne poddały się.
53. Obrona Tarrascha
Salo (Finlandia) – IM Donner (Holandia)
1.d4 Sf6 2.c4 c5 3.Sf3 e6 4.Sc3 d5 5.e3 Sc6 6.a3 dc4 7.Gc4 a6 8.0–0 b5 9.Ga2 Gb7 10.d5 ed5 11.Sd5 Ge7 12.e4 0–0 13.We1 Sd5 14.Hd5 Hc7 15.Hh5 Sd4 16.We3 Wad8 17.Sd4 Wd4 18.Gb1 g6 19.He2 Wfd8 20.Gc2 c4 21.Wf3
21…Ge4 22.Wf4 Gd3 23.Gd3 cd3 24.Hd2 Wf4 25.Hf4 Hf4 26.Gf4 Gf6 27.Gd2 i białe przekroczyły czas.
54. Obrona sycylijska
IM Cortlever (Holandia) – Westerinen J. (Finlandia)
1.e4 c5 2.Sf3 d6 3.d4 cd4 4.Sd4 Sf6 5.Sc3 a6 6.g3 e5 7.Sde2 Ge7 8.Gg2 Sbd7 9.0–0 0–0 10.h3 b5 11.a4 b4 12.Sd5 Sd5 13.Hd5 Wb8 14.Ge3 Hc7 15.Hd2 Sb6 16.b3 a5 17.c4 Sd7 18.g4 Sc5 19.Wab1 Gb7 20.Sg3 Se6 21.Wbd1 g6 22.Kh2 Wfd8 23.Kh1 Gc8 24.Se2 Sc5 25.Hc2 Gb7 26.f4 Hc6 27.Kh2 Wbc8 28.f5 Ha6 29.f6 Gf8 30.g5 Ha8 31.Sg3 Se6 32.Hd3 Sc5 33.Hb1 Se6 34.h4 Sc5 35.Wfe1 Wc7 36.h5 We8 37.hg6 fg6 38.Gc5 dc5 39.Gh3 Gc8 40.Hd3 Gh3 41.Kh3 Hc8 42.Kg2 Hg4 43.He3 Wf7 44.Wf1 We6 45.Wf3 h6 46.gh6 Wef6 47.Wf6 Wf6 48.Wd5 Hh4 49.We5 Gh6 50.Hc5 Wf7 51.We8 Kh7 52.He5 Gg7 53.He6 Hf4 54.We7 Hd2 55.Kh3 Hh6 56.Kg2 Hd2 57.Kh3 i remis.
Ekipa fińska w Amsterdamie
Od lewej: Salo, Westerinen J., Katajisto, Fred i Rantanen
Zdjęcie: „Suomen Shakki” numer 6/1954
55. Obrona Tarrascha
Katajisto (Finlandia) – IM Prins (Holandia)
1.d4 Sf6 2.c4 e6 3.Sc3 d5 4.Sf3 c5 5.e3 cd4 6.ed4 Ge7 7.cd5 Sd5 8.Gd3 Ha5 9.0–0 Sc3 10.Hc2 Gd7 11.bc3 Ga4 12.He2 Sd7 13.Gd2 Hh5 14.Wab1 Gc6 15.Ge4 Sb6 16.Gc6 bc6 17.Ha6 0–0 18.Hb7 Gf6 19.Hc6 Wfc8 20.Hb5 Hb5 21.Wb5 Sc4 22.Gf4 h6 23.h4 a6 24.Wbb1 Sa5 25.Gd2 Sc4 26.Gf4 Sa5 27.Wfc1 Wc4 28.Wb4 Wac8 29.Wc4 Wc4 30.g3 Wa4 31.Wc2 Sc4 32.Sd2 Sa3 33.Wb2 Sb5 34.Sb1 g5 35.hg5 hg5 36.Gd2 Kf8 37.Kf1 Ke7 38.f4 gf4 39.gf4 Kd6 40.Ke2 Kd5 41.Kd3 Ge7 42.Wc2 Sd6 43.c4 Kc6 44.Gc1 Wa5 45.c5 Sb5 46.Sd2 Gf6 47.Gb2 Sc7 48.a3 Sd5 49.Sc4 Wb5 50.Ke4 Gg7 51.Gc3 f5 52.Kf3 Sc3 53.Wc3 Gd4 54.Wd3 Kc5 55.Sd2 Gb2 56.We3 Kd5 57.Wd3 Kc5 58.We3 Kd6 59.Sc4 Ke7 60.Wd3 Gf6 61.Ke3 Wc5 62.Sd2 Wa5 63.Wb3 Wa4 64.Wd3 Gg7 65.Sb3 Wa3 66.Sc5 Wd3 67.Kd3 a5 68.Kc4 Gh6 69.Sd3 Kd6 70.Kb5 Kd5 71.Ka5 Kd4 i białe poddały się.
56. Obrona sycylijska
IM Kramer H. (Holandia) – Fred (Finlandia)
1.e4 c5 2.Sf3 Sc6 3.d4 cd4 4.Sd4 Sf6 5.Sc3 d6 6.Ge2 e5 7.Sc6 bc6 8.0–0 Ge7 9.f4 0–0 10.fe5 de5 11.Hd8 Wd8 12.Kh1 Ge6 13.Gg5 Kf8 14.Wad1 Ke8 15.Wd8 Wd8 16.Gd3 i remis.
57. Partia pionem hetmańskim
Parliaros (Grecja) – GM Botwinnik (ZSRR)
1.Sf3 Sf6 2.g3 d5 3.d4 c5 4.Gg2 cd4 5.0–0 e6 6.Sd4 Ge7 7.c4 0–0 8.Sd2 e5 9.Sc2 Sc6 10.b3 d4 11.Se1 Gf5 12.Gb2 Hd7 13.a3 a5 14.Sdf3 Wad8 15.Wc1
15…e4 16.Sd2 e3 17.Sdf3 ef2 18.Wf2 Sg4 19.Sd3 Sf2 20.Kf2 Wfe8 21.Hd2 Gf8 22.c5 He6 23.Wc4 He3 24.Kf1 Hd2 25.Sd2 Gd3 26.ed3 Se5 27.Wd4 Sd3 i białe poddały się.
Apollohal w Amsterdamie – miejsce Olimpiady (wygląd współczesny)
Zdjęcie: www.70mm.nl
58. Gambit hetmański
GM Bronstein (ZSRR) – Anagnostou (Grecja)
1.d4 d5 2.c4 dc4 3.Sf3 a6 4.e3 Gg4 5.Gc4 e6 6.Sbd2 Sd7 7.h3 Gh5 8.0–0 Sgf6 9.b3 c5 10.Ge2 cd4 11.Sd4 Ge2 12.He2 Gc5 13.Gb2 He7 14.Sc4 0–0 15.Hf3 Gd4 16.Gd4 b5 17.Se5 Se5 18.Ge5 Wac8 19.Wad1 Wfd8 20.Wd8 Hd8 21.Wd1 He7 22.Wd6 Sd7
23.Hb7 Wd8 24.Hc7 f6 25.Gc3 Kf7 26.Ga5 i czarne poddały się.
59. Obrona „Nowoczesny Benoni”
Panagopoulos (Grecja) – GM Keres (ZSRR)
1.d4 Sf6 2.c4 e6 3.Sf3 c5 4.d5 ed5 5.cd5 d6 6.g3 b5 7.Gg2 Gb7 8.Sh4 g6 9.0–0 Gg7 10.a4 b4 11.a5 0–0 12.e4 Ga6 13.We1 Sbd7 14.f4 We8 15.Gf3 c4 16.Gd2 Wb8 17.Ge3 Hc7 18.Sd2 Sc5 19.Hc2 Sd3 20.Web1
20…Sd5 21.Gb6 ab6 22.ed5 Hc5 23.Kh1 b3 i białe poddały się.
60. Obrona słowiańska
GM Geller (ZSRR) – Papapavlou (Grecja)
1.d4 Sf6 2.c4 e6 3.Sc3 d5 4.Sf3 c6 5.e3 Sbd7 6.Gd3 Gd6 7.e4 de4 8.Se4 Se4 9.Ge4 Sf6 10.Gc2 0–0 11.0–0 c5 12.Gg5 cd4 13.Hd4 Ge7 14.Hh4 h6
15.Gh6 gh6 16.Hh6 Ha5 17.Sg5 e5 18.Gh7 Kh8 19.Ge4 Kg8 20.Wae1 Gg4 21.We3 Wad8 22.Wg3 Wd4 23.Se6 i czarne poddały się.
Od lewej: Bronstein i Keres – Amsterdam 1954
Zdjęcie: Archiwum autora
Grupa: 2
Wyniki II rundy:
----------- ----------- ----------------
Kanada 1,5 : 2,5 Bułgaria
Argentyna 3,0 : 1,0 Włochy
Irlandia 0,0 : 4,0 Czechosłowacja
----------- ----------- ----------------
Świadomi ważności meczu Kanadyjczycy wystawili do meczu z Bułgarami czwórkę mistrzów międzynarodowych! Partie były zacięte. Tuż przed końcem rundy Vaitonis podpisał remis z Milewem. Pozostałe partie zostały odłożone i wynik meczu był znany dopiero po trzech dogrywkach! Bułgarzy wygrali w nich dwie partie, co oznaczało cenny triumf w całym meczu! Na czwartej szachownicy zadebiutował Miłko Bobocow, w przyszłości jeden z najsilniejszych szachistów bułgarskich. W czasie amsterdamskich zmagań miał 23 lata. W 1951 roku podzielił pierwsze miejsce w mistrzostwach Bułgarii wraz z Cwetkowem i Minewem. Baraż wygrał Cwetkow pokonując obu rywali. Na zdobycie tytułu mistrza kraju musiał czekać do 1958 roku. Jego pierwszym sukcesem międzynarodowym było wygranie turnieju w Warnie w 1957 roku. W latach 1954 – 1972 ośmiokrotnie reprezentował kraj na Olimpiadach. Żoną Bobocowa była znana mistrzyni bułgarska Antonina Iwanowa. Włosi stawiali ciężki opór faworyzowanym Argentyńczykom i najkrótsza partia, Cala – Guimard, zakończona wygraną szachisty argentyńskiego, trwała prawie pięć godzin. Pozostałe gry tego meczu odłożono. Najdorf i Panno po wykorzystaniu wszelkich możliwości w partiach z odpowiednio Paolim i Scafarellim musieli podpisać remisy. Jedynie Bolbochan zdołał pokonać trzykrotnego reprezentanta Włoch (wcześniej Dubrownik 1950 i Helsinki 1952) Porrecę. Strata punktu ze słabszym przeciwnikiem nie pozwoliła Argentyńczykom awansować na pierwsze miejsce. Czesi zdobyli komplet punktów w meczu z Irlandczykami, przy czym żadna partia nie musiała być odkładana! Mogło jednak dojść do sensacji w starciu Filip – Maher, bowiem Irlandczyk poprawnie poświęcił skoczka i powinien albo zamatować Filipa albo zdobyć hetmana. Tymczasem automatycznie zabił piona z szachem zamiast zagrać gońcem i kiedy okazało się, że mata nie ma poddał się „zapominając”, że dysponuje wiecznym szachem! Partie Kelly – Pachman i Ujtelky – Rohan zakończyły się miniaturkami. Debiutujący w ekipie czeskiej 39-letni Maksymilian Ujtelky był w prostej linii potomkiem węgierskiego kompozytora Franciszka Liszta! Do czasu Olimpiady w Amsterdamie najlepszym jego wynikiem był brązowy medal w mistrzostwach kraju w 1948 roku.
Stan po II rundzie:
------- --------------------------- -----
1 – 2 Bułgaria i Czechosłowacja 6,0
3 – 4 Argentyna i Kanada 5,0
5 Włochy 1,5
6 Irlandia 0,5
------- --------------------------- -----
61. Obrona sycylijska
IM Yanofsky (Kanada) – Minew (Bułgaria)
1.e4 c5 2.Sf3 Sc6 3.d4 cd4 4.Sd4 Sf6 5.Sc3 d6 6.Ge2 e5 7.Sf3 h6 8.0–0 Ge7 9.h3 0–0 10.We1 a6 11.Gf1 b5 12.a3 Gb7 13.g3 We8 14.Gg2 Wc8 15.Ge3 Gf8 16.Sh4 Se7 17.f4 d5 18.fe5 Se4 19.Ge4 de4 20.Hg4 Sg6 21.Sg6 fg6 22.Wad1 Hc7 23.Wd7 Hc6 24.Wed1 We5 25.Sd5 Gc5 26.He2 Wf8 27.Kg2 Ge3 28.Se3 We6 29.Hd2 Wef6 30.Hd4 Gc8 31.We7 W6f7 32.Wf7 Wf7 33.Hd5 Hd5 34.Wd5 Gb7 35.Wd2 Wf3 36.We2 g5 37.g4 g6 38.Sd1 h5 39.We3 Wf4 40.Kg3 Kf7 41.Sf2 Gd5 42.h4 hg4 43.Sg4 Ke6 44.hg5 Kf5 45.Sf2 Wf3 46.Wf3 ef3 47.Sd3 Kg5 48.Sc5 a5 49.b3 Kf5
50.c4 bc4 51.bc4 Ga8 52.a4 g5 53.Kf2 g4 54.Kg3 Ke5 55.Sb3 Ke4 56.Sa5 Ke3 57.Sb3 f2 58.Sd2 Ke2 59.a5 Gb7 60.c5 Gd5 61.a6 Ga8 62.a7 Gd5 i białe poddały się.
więcej..
