XXXIII Olimpiada Szachowa - Elista 1998 - ebook

----------------------------------------------------- ------------------------------------------------------------
Olimpiady męskie Olimpiady kobiece

1. Pierwsza Olimpiada Szachowa - Londyn 1927 1. Pierwsza Kobieca Olimpiada Szachowa - Emmen 1957

2. II Olimpiada Szachowa - Haga 1928 2. II Kobieca Olimpiada Szachowa - Split 1963

3. III Olimpiada Szachowa - Hamburg 1930 3. III Kobieca Olimpiada Szachowa - Oberhausen 1966

4. IV Olimpiada Szachowa - Praga 1931 4. IV Kobieca Olimpiada Szachowa - Lublin 1969

5. V Olimpiada Szachowa - Folkestone 1933 5. V Kobieca Olimpiada Szachowa - Skopje 1972

6. VI Olimpiada Szachowa - Warszawa 1935 6. VI Kobieca Olimpiada Szachowa - Medellin 1974

7. VII Olimpiada Szachowa - Sztokholm 1937 7. VII Kobieca Olimpiada Szachowa - Hajfa 1976

8. VIII Olimpiada Szachowa - Buenos Aires 1939 8. VIII Kobieca Olimpiada Szachowa - Buenos Aires 1978

9. IX Olimpiada Szachowa - Dubrownik 1950 9. IX Kobieca Olimpiada Szachowa - Valletta 1980

10. X Olimpiada Szachowa - Helsinki 1952 10. X Kobieca Olimpiada Szachowa - Lucerna 1982

11. XI Olimpiada Szachowa - Amsterdam 1954 11. XI Kobieca Olimpiada Szachowa - Saloniki 1984

12. XII Olimpiada Szachowa - Moskwa 1956 12. XII Kobieca Olimpiada Szachowa - Dubaj 1986

13. XIII Olimpiada Szachowa - Monachium 1958 13. XIII Kobieca Olimpiada Szachowa - Saloniki 1988

14. XIV Olimpiada Szachowa - Lipsk 1960 14. XIV Kobieca Olimpiada Szachowa - Nowy Sad 1990

15. XV Olimpiada Szachowa - Złote Piaski 1962 15. XV Kobieca Olimpiada Szachowa - Manila 1992

16. XVI Olimpiada Szachowa - Tel Awiw 1964 16. XVI Kobieca Olimpiada Szachowa - Moskwa 1994

17. XVII Olimpiada Szachowa - Hawana 1966 17. XVII Kobieca Olimpiada Szachowa - Erewań 1996

18. XVIII Olimpiada Szachowa - Lugano 1968 18. XVIII Kobieca Olimpiada Szachowa - Elista 1998

19. XIX Olimpiada Szachowa - Siegen 1970 19. XIX Kobieca Olimpiada Szachowa – Stambuł 2000

20. XX Olimpiada Szachowa - Skopje 1972 20. XX Kobieca Olimpiada Szachowa – Bled 2002

21. XXI Olimpiada Szachowa - Nicea 1974 21. XXI Kobieca Olimpiada Szachowa – Calvia 2004

22. XXII Olimpiada Szachowa - Hajfa1976 22. XXII Kobieca Olimpiada Szachowa – Turyn 2006

23. XXIII Olimpiada Szachowa - Buenos Aires 1978 23. XXIII Kobieca Olimpiada Szachowa – Drezno 2008

24. XXIV Olimpiada Szachowa - Valletta 1980 24. XXIV Kobieca Olimpiada Szachowa – Chanty-Mansyjsk 2010

25. XXV Olimpiada Szachowa - Lucerna 1982 25. XXV Kobieca Olimpiada Szachowa – Stambuł 2012

26. XXVI Olimpiada Szachowa - Saloniki 1984 26. XXVI Kobieca Olimpiada Szachowa – Tromso 2014

27. XXVII Olimpiada Szachowa - Dubaj 1986 27. XXVII Kobieca Olimpiada Szachowa – Baku 2016

28. XXVIII Olimpiada Szachowa - Saloniki 1988 28. XXVIII Kobieca Olimpiada Szachowa – Batumi 2018

29. XXIX Olimpiada Szachowa - Nowy Sad 1990 29. XXIX Kobieca Olimpiada Szachowa – Chennai 2022

30. XXX Olimpiada Szachowa - Manila 1992

31. XXXI Olimpiada Szachowa - Moskwa 1994

32. XXXII Olimpiada Szachowa - Erewań 1996

33. XXXIII Olimpiada Szachowa - Elista 1998

34. XXXIV Olimpiada Szachowa - Stambuł 2000

35. XXXV Olimpiada Szachowa - Bled 2002

36. XXXVI Olimpiada Szachowa - Calvia 2004

37. XXXVII Olimpiada Szachowa - Turyn 2006

38. XXXVIII Olimpiada Szachowa - Drezno 2008

39. XXXIX Olimpiada Szachowa – Chanty-Mansyjsk 2010

40. XL Olimpiada Szachowa – Stambuł 2012

41. XLI Olimpiada Szachowa - Tromso 2014

42. XLII Olimpiada Szachowa - Baku 2016

43. XLIII Olimpiada Szachowa - Batumi 2018

44. XLIV Olimpiada Szachowa - Chennai 2022
----------------------------------------------------- ------------------------------------------------------------XXXIII OLIMPIADA

Elista, 26 września – 13 października 1998 r.

Kałmucja, jest republiką znajdującą się w południowo – wschodniej, europejskiej części Rosji nad Morzem Kaspijskim. Jej powierzchnia wynosząca 76,1 tysięcy kilometrów kwadratowych jest zamieszkiwana przez około 321 tysięcy mieszkańców. Elista, miejsce organizacji XXXIII Olimpiady, to oczywiście stolica Kałmucji.

Nie można było narzekać na warunki pogodowe, gdyż panujący tu klimat jest umiarkowany ciepły kontynentalny, ale skrajnie suchy. Kałmucja obejmuje płaskie zabagnione tereny wschodniej części Niziny Nadkaspijskiej. Roślinność jest półpustynna i stepowa. Na terenie Kałmucji można zobaczyć duże uprawy zbóż, kukurydzy, słonecznika, warzyw i owoców. Również kwitnie tu rybołówstwo. Nadzieja tej krainy, to złoża ropy naftowej, a także gazu ziemnego.

Przed rozpoczęciem turnieju, w mediach pojawiało się wiele zarówno pesymistycznych jak i optymistycznych prognoz na temat stopnia przygotowania się Kałmuków do przyjęcia i zapewnienia dobrych warunków bytowych dla wielkiej rzeszy szachistów praktycznie z całego świata. Ponieważ nie ukończono na czas obiektów olimpijskich, nie tylko „Turniej Narodów” rozpoczął się z trzydniowym opóźnieniem, ale po raz pierwszy od 1976 roku (kiedy to zainaugurowano system szwajcarski kojarzenia drużyn) rozegrano zaledwie 13 rund zamiast tradycyjnie 14.

Na oczach zawodników „w pocie i trudzie” uwijali się robotnicy przez trzy doby i zdołali przekazać do użytku miejsce szachowych rozgrywek, ale jednak niedoróbek było sporo. Warunki gry były trudne: część zawodników grała w małych i dusznych pokojach, zaś pozostali – w ogromnych holach, w których panował nieznośny hałas.

Logo Olimpiady

Goście Olimpiady zamieszkali w budynkach, które przypominały polskie internaty z lat sześćdziesiątych: wypaczone drzwi, wypadające klamki…

Natomiast delegaci na kolejny kongres FIDE zamieszkali w luksusowym hotelu zdecydowanie spełniającym europejskie standardy!

Sama jednak organizacja Olimpiady nie budziła zastrzeżeń. Warto w tym miejscu podkreślić, że po raz pierwszy w historii grano wyłącznie na elektronicznych szachownicach z użyciem elektronicznych zegarów.

Tempo gry: 100 minut na 40 posunięć, następnie 50 minut na 20 posunięć oraz 10 minut na dokończenie partii, przy czym od początku partii każdy z zawodników otrzymywał dodatkowo 30 sekund po wykonaniu posunięcia.

Po raz pierwszy taki rytm partii zastosowano na mistrzostwach świata FIDE rozegranych w Groningen w grudniu 1997 roku.

Rundy rozgrywano codziennie o godzinie 15,00 z wyjątkiem ostatniej, która rozpoczęła się już o 10,00. Przewidziano tylko jeden dzień wolny, a mianowicie po dziewiątej rundzie.

Prace budowlane w trakcie Olimpiady

Zdjęcie: Guernsey Chess Club

Uroczyste otwarcie Olimpiady nastąpiło 29 września 1998 roku na stadionie klubu „Urałan”. Zaprezentowano tańce i pieśni ludowe z różnych epok w wykonaniu zawodowych zespołów i dzieci. Duże tempo części artystycznej i fantastyczne efekty świetlne tworzyły dodatkowe atuty jednej z najpiękniejszych imprez inauguracyjnych w historii Olimpiad Szachowych. Przemówienie powitalne wygłosił prezydent FIDE Kirsan Ilumżynow.

Uroczystość otwarcia Olimpiady

Zdjęcie: Guernsey Chess Club

Walki o medale spodziewano się wśród zespołów, które rozstawiono najwyżej. Poniżej pierwsza dwudziestka (w nawiasie kapitan drużyny)

01. Rosja A (Borys Postowski) 2684

02. Anglia (David Norwood) 2661

03. Ukraina (Iwan Byk) 2638

04. USA (Larry Christiansen) 2631

05. Armenia (Arsen Jegiazarian) 2630

06. Bułgaria (Sylwio Danaiłow) 2626

07. Niemcy (Uwe Bönsch) 2610

08. Holandia (Jan Timman) 2605

09.Gruzja (Nino Gurieli) 2601

10. Hiszpania (Jose Fernandez) 2601

11. Rosja B (Siergiej Dołmatow) 2594

12. Izrael (Alexander Kaspi) 2592

13. Bośnia i Hercegowina (Muhamed Sinanović) 2590

14. Węgry (Janos Tompa) 2588

15. Francja (Eric Prie) 2585

16. Estonia (Olaf Sepp) 2580

17. Czechy (Ivan Hausner) 2565

18. Polska (Michał Krasenkow) 2564

19. Jugosławia (Bosko Abramović) 2562

20. Chorwacja (Mario Bertok) 2559

(…)

35. Chiny (Wenzhe Liu) 2498

(źródło: biuletyn Olimpiady)

Wielu znanych trenerów i arcymistrzów można było spotkać jako opiekunów często słabszych zespołów:

Kapitanem zespołu Argentyny był arcymistrz rosyjski Jurij Razuwajew, Wietnamu Anatolij Szwedczikow, Turcji arcymistrz Jewgienij Wasjukow, Luksemburga czeski arcymistrz Vlastimil Jansa, Puerto Rico arcymistrz jugosłowiański Borislav Ivkov, Zjednoczonych Emiratów Arabskich Siergiej Archipow, Japonii Rosjanin Aleksander Łysenko.

Uroczystość otwarcia Olimpiady

Zdjęcie: Guernsey Chess Club

Lista rankingowa FIDE z 1 VII 1998 roku.

---- ----------------- ---------------------- ---------
Nr Zawodnik Federacja Ranking
1 Kasparow Rosja 2815
2 Anand Indie 2795
3 Kramnik Rosja 2780
4 Iwańczuk Ukraina 2730
5 Karpow Rosja 2725
6 Szirow Hiszpania 2720
Kamski USA 2720
8 Adams Anglia 2715
9 Swidler Rosja 2710
10 Topałow Bułgaria 2700
11 Bariejew Rosja 2690
12 Rublewski Rosja 2685
13 Gelfand Białoruś 2675
14 Short Anglia 2670
Sałow Rosja 2670
16 Leko Węgry 2665
Polgar Judyta Węgry 2665
18 Georgiew Kirył Bułgaria 2660
Sadler Anglia 2660
20 Tiwiakow Rosja 2655
Krasenkow Polska 2655
Timman Holandia 2655
Akopian Armenia 2655
Azmajparaszwili Gruzja 2655
25 Almasi Węgry 2650
Zwjagincew Rosja 2650
Oll Estonia 2650
28 Chalifman Rosja 2645
Szabałow USA 2645
Bielawski Słowenia 2645
Andersson Szwecja 2645
Tkaczew Francja 2645
Drejew Rosja 2645
34 Mowsesian Czechy 2640
Miłow Szwajcaria 2640
Jusupow Niemcy 2640
Nikolić Bośnia i Hercegowina 2640
38 Van Wely Holandia 2635
Sakajew Rosja 2635
Szipow Rosja 2635
---- ----------------- ---------------------- ---------

Patrząc na powyższą listę rankingową możemy stwierdzić, że ze ścisłej czołówki światowej do Kałmucji przyjechali: Iwańczuk 2730 (Ukraina, 4 lokata na liście FIDE), Szirow 2720 (Hiszpania, 5 – 6), Adams 2715 (Anglia, 8), Swidler 2710 (Rosja, 9), Topałow 2700 (Bułgaria, 10), Bariejew 2690 (Rosja, 11) i Rublewski 2685 (Rosja, 12).

Z grona uznanych gwiazd światowych szachów zawitali w Eliście: Timman 2655 (Holandia, 22), Andersson 2645 (Szwecja, 30) i Lautier 2620 (Francja, 50). Młodziutki, piętnastoletni Etienne Bacrot 2555 grał już na trzeciej szachownicy Francji. Sławny Robert Hübner nieoczekiwanie „spadł” na czwartą szachownicę Niemiec. Na czwartej szachownicy Indii pojawiła się kolejna wschodząca gwiazda – Krishnan Sasikiran, który od kolejnej Olimpiady, obok Ananda, stał się niekwestionowanym liderem szachów hinduskich.

Tradycyjnie z dalekim numerem startowym (Erewan 1996 – nr 30, Elista – nr 35) została rozstawiona ekipa chińska. Jednakże wiadomo było, że ze względu na rzadkie starty w turniejach międzynarodowych, szachiści z Chin grają o wiele silniej niż wskazywałyby na to ich rankingi.

W porównaniu z poprzednią Olimpiadą zostało zmienionych aż trzech zawodników: Xu Jun, Wang Zili oraz Yin Hao nie przyjechali. Za nich zagrali You Shaoteng, Wu Wenjin oraz Wang Rui. Ye Jiangchuan ustąpił pierwszą szachownicę na rzecz Penga Xiaomina (który poprzednio grał na IV szachownicy). Chińczycy nie zawiedli, byli autorami wielu niespodzianek, pokonali m.in. Estonię, Czechy, Węgry, Izrael, zremisowali z USA i Bułgarią oraz do końca walczyli o najwyższe miejsce w końcowej tabeli.

Uroczystość otwarcia Olimpiady

Zdjęcie: Guernsey Chess Club

· W XXXIII Olimpiadzie zagrało 634 zawodników (171 arcymistrzów, 135 mistrzów międzynarodowych i 58 mistrzów FIDE). Z zaplanowanych 2860 partii ostatecznie nie rozegrano 13.

· Tym razem nie było na Olimpiadzie drużyn – debiutantów.

· Nieoczekiwanie nie przyjechały zespoły Słowacji, Danii, Norwegii, Tunezji i Indonezji.

Gospodarze wystawili do gry trzy zespoły. Zostały rozstawione z numerami: Armenia A – 10 (2593), Armenia B – 44 (2456) i Armenia C – 58 (2400).

Dyrektorem Komitetu Organizacyjnego został Rosjanin Igor Szalchakow, (Armenia), a sędzią głównym Geurt Gijssen z Holandii.

W niekompletnych składach grały:

· Kanada,

· Kolumbia,

· Peru,

· Austria,

· Tadżykistan,

· Afryka Południowa,

· Ekwador,

· Liban,

· Trynidad & Tobago,

· Guernsey,

· Jersey,

· Mali,

· Antyle Holenderskie,

· Libia – w piątkę,

· Boliwia,

· Singapur,

· Honduras,

· Salwador,

· Malezja,

· Barbados,

· Nikaragua,

· Afganistan – we czwórkę.

Uroczystość otwarcia Olimpiady

Zdjęcie: Guernsey Chess Club

Rekord uczestnictwa i tym razem nie został pobity.

Rosjanie wystawili aż cztery drużyny, co nie było zgodne z przepisami FIDE, ale nikt się tym zbytnio nie przejął. W skład trzeciej (Rosja C) wchodzili wyłącznie zawodnicy z Kałmucji, zaś ekipa czwarta (Rosja D), została określona jako „młodzieżowa”.

Zabrakło niestety wielu wybitnych arcymistrzów. Nie było przede wszystkim trzech pierwszych zawodników z ogłoszonej 1 lipca 1998 roku listy rankingowej FIDE: Kasparowa (Rosja), Ananda (Indie) i Kramnika (Rosja).

Znowu nie zobaczyliśmy Karpowa (Rosja) i Kamskiego (USA).

Wiele drużyn wystąpiło w osłabionych składach. W drużynie rosyjskiej zabrakło dwóch najlepszych zawodników (wspomnianych wyżej Kasparowa i Kramnika). Białorusini walczyli bez Gelfanda.

Węgrzy bez Judyty Polgar, Leko i Portischa zostali rozstawieni dopiero na 14 miejscu.

W ekipie Szwajcarii zabrakło Miłowa i Korcznoja, Islandii – Hjartarsona, Grecji – Kotroniasa, zaś w ekipie Brazylii – Milosa.

Nie zagrali także Hraček (lider drużyny czeskiej), Gurewicz (Belgia), Adianto (Indonezja), Rogers (Australia), Granda Zuniga (Peru) i Morović (Chile).

Bardzo osłabiona była Szwecja, w której nie zameldowali się Hellers (z bardzo wysokim rankingiem 2605) jak i znakomicie grająca na Olimpiadach Pia Cramling.

Warto jeszcze wspomnieć o nieobecności absolutnego rekordzisty reprezentowania barw swojego kraju na Olimpiadach. Po raz pierwszy od osiemnastu (!) Olimpiad zabrakło w ekipie Finlandii pierwszego arcymistrza w historii tego kraju – Heikki Westerinena. Może właśnie ze względu na liczne absencje przebieg turnieju był bardziej niż zwykle dramatyczny i losy pierwszego miejsca ważyły się aż do ostatniej rundy.

Uroczystość otwarcia Olimpiady

Zdjęcie: Guernsey Chess Club

Na kolejnych stronach uroczystość otwarcia Olimpiady – galeria Andrzeja Filipowicza:

W dniach 12 – 26 marca 1998 roku rozegrano 55. Indywidualne Mistrzostwa Polski. Tym razem turniej odbył się w Książu.

Źródło: Przemysław Jahr

W dniach 11 – 14 lipca 1998 roku w Warszawie rozegrano składający się z czterech partii baraż o tytuł mistrza Polski między Tomaszem Markowskim, a Bartłomiejem Macieją. Pierwszą partię wygrał Markowski i zdobył tytuł mistrza Polski, bowiem pozostałe pojedynki zakończyły się wynikiem remisowym.

„Reprezentacja na XXXIII Olimpiadę w Eliście 1998”:

W drużynie męskiej znajdą się GM Michał Krasenkow, IM Tomasz Markowski, IM Bartłomiej Macieja, GM Robert Kempiński, GM Jacek Gdański i IM Klaudiusz Urban (wytypowany drogą głosowania zawodników, bo nikt z Pionu Sportowego nie był w stanie podjąć decyzji?!). Zabrakło więc miejsc dla wysoko notowanych na polskich listach rankingowych GM Aleksandra Wojtkiewicza (2595!) i GM Marcina Kamińskiego.

„Szachy” numer 8/1998.

My tylko dodamy, że ostatecznie znalazło się miejsce dla utalentowanego Marcina Kamińskiego, który otrzymał pierwszą szachownicę rezerwową.

Poniżej krótkie sprawozdanie, być może kontrowersyjne, jakie ukazało się w polskiej prasie:

Reprezentacja polska udała się do stolicy Kałmucji pod kierownictwem Jacka Żemantowskiego, ówczesnego prezesa (bodajże najbardziej kontrowersyjnego w historii polskich szachów!) Polskiego Związku Szachowego.

Jednakże nie bardzo chciał on dzielić z ekipą trudnych warunków bytowych i wraz z delegowanym psychiatrą – masażystą, obywatelem Białorusi wolał zamieszkać w apartamentach przeznaczonych dla delegatów na kongres FIDE. Jego obowiązki próbowała przejąć matka jednego z zawodników, pani Maria Macieja, mająca duże doświadczenie organizacyjne przy prowadzeniu drużyny Polonii PKO BP Warszawa, wielokrotnego medalisty drużynowych mistrzostw Polski. Natomiast kapitanem został najlepszy polski szachista Michał Krasenkow. Ale pełnił tę funkcję raczej formalnie: drużyna próbowała dyktować kto ma w danym meczu grać, co poniektórzy starali się unikać gry czarnymi. W efekcie Krasenkow zajmował się głównie łagodzeniem sporów i poprzysiągł, że już nigdy takiej funkcji nie przyjmie.

Wracając do obecności w ekipie psychoterapeuty: dyskutowano dlaczego nie wybrano doskonałego polskiego szachisty Jana Przewoźnika, z zawodu psychologa, który dodatkowo mógłby pełnić rolę trenera. Byłaby to spora oszczędność, bowiem koszt pobytu jednego zawodnika kształtował się w granicach 100 dolarów dziennie (należy tu jeszcze doliczyć koszty podróży i honorarium!).

Polacy zostali rozstawieni z numerem 18. Za nami znalazły się m.in. Jugosławia (!), Rumunia, Szwecja, Argentyna, Grecja.

Ostatecznie skład zespołu polskiego wyglądał według kolejności szachownic następująco:

I – GM Michał Krasenkow 2655,

II – GM Robert Kempiński 2545,

III – IM Bartłomiej Macieja 2490,

IV – IM Tomasz Markowski 2525,

I rezerwowa – GM Marcin Kamiński 2530,

II rezerwowa – IM Klaudiusz Urban 2485.

Dodatkowym polskim akcentem był udział na trzeciej szachownicy IBCA (zawodników niewidzących i słabo widzących) Piotra Dukaczewskiego.

Sala gry

Zdjęcia: Poison Pawn (Nowa Zelandia)

Miasteczko szachowe dla uczestników

Sala gry od zewnątrz

Zdjęcia: Poison Pawn (Nowa Zelandia)

Trwa runda

Zdjęcia: Poison Pawn (Nowa Zelandia)

Uroczystość otwarcia Olimpiady

Zdjęcie: Guernsey Chess Club

Przyjrzymy się teraz najważniejszym turniejom szachowym, jakie odbyły się przed Olimpiadą – w latach 1997 i 1998.

Rok 1997.

Sezon 1997 rozpoczyna jak zawsze turniej w Hastings, który tym razem nie był zbyt mocno obsadzony. Jedyna kobieta w tym gronie, mistrzyni świata Xie Jun wygrała dwie partie. Natomiast w także rozegranym na przełomie roku turnieju w hiszpańskiej Pampelunie świetnie spisała się kolejna „jedynaczka” – szwedzka arcymistrzyni Pia Cramling. Na pozycji 7. pojawił się kolejny wielki talent – 14. letni Rusłan Ponomariow, który właśnie w 1997 roku został najmłodszym arcymistrzem świata.

Tradycyjny turniej w holenderskim Wijk aan Zee zakończył się sukcesem kolejnego przedstawiciela młodego pokolenia, arcymistrza Walerego Sałowa. „Stary” Wiktor Korcznoj (66 lat!) był dopiero na dzielonej ósmej pozycji.

Wspaniale obsadzony turniej w kolejnym hiszpańskim mieście Linares, to triumf mistrza świata Garriego Kasparowa. Bardzo dobrze wypadła najlepsza szachistka na świecie Judyta Polgar.

Nic dziwnego, że Hiszpania szybko doszlusowała do najsilniejszych drużyn świata, skoro trzeci niezwykle silny turniej odbył się znowu w mieście hiszpańskim – tym razem w Ubedzie.

Szkoda, że w Eliście zabrakło w drużynie hinduskiej znakomitego Viswanathana Ananda, który awansował do ścisłej czołówki światowej. Dos Hermanas, to kolejne hiszpańskie miasto organizujące światowej sławy turniej. Były mistrz świata Anatolij Karpow przegrał tylko jedną partię, ale tylko dwie wygrał.

Na turnieju w Holandii wybitny arcymistrz niemiecki Robert Hübner poniósł straszliwą klęskę.

Kiedyś wyklęty, dziś serdecznie witany w Rosji Wiktor Korcznoj tym razem zrehabilitował się za niezbyt udane występy na początku 1997 roku. Duże niepowodzenie spotkało olimpijczyka Piotra Swidlera.

W USA mistrz świata Garry Kasparow przegrał mecz z najsilniejszym programem szachowym na świecie, co skłoniło wielu do refleksji, czy to właśnie następuje zmierzch szachów. Na szczęście szachy kwitną nadal.

W Argentynie doskonale spisał się lider szachów chilijskich Ivan Fernandez Morović, który pięknie rywalizował z radziecko – izraelskim arcymistrzem 20. letnim Emilem Sutowskim, który po zmianach politycznych w 1991 roku opuścił swoją ojczyznę.

Tradycyjny turniej w Madrycie (znowu Hiszpania!) wygrał genialny Bułgar zaledwie 22. letni Weselin Topałow. Judyta Polgar tym razem radziła sobie dobrze tylko z dolną częścią tabeli.

Szwedzki port morski Malmö był miejscem turnieju, w którym triumfowali gospodarze, czyli Ferdinand Hellers i „jedynaczka” Pia Cramling, która podzieliła drugie miejsce wraz z rzadko już grającym w turniejach byłym mistrzem świata 56. letnim Wasilijem Smysłowem.

W elitarnym turnieju w Rosji rzadko przegrywający mistrz świata Kasparow doznał porażki w partii z Kramnikiem.

Być może dlatego, że turniej odbył się w rodzinnej Danii, zagrał w nim legendarny, ale liczący już sobie 62 lata Bent Larsen. Niestety nie zdołał wygrać ani jednej partii.

W pięknie obsadzonym turnieju w Dortmundzie zawiódł być może jedynie Anatolij Karpow. Doskonale spisała się Judyta Polgar.

Niecały miesiąc po dortmundzkich rozgrywkach, Anatolij Karpow zrehabilitował się za nieudany występ i pozwolił wyprzedzić się tylko Viswanathanowi Anandowi, genialnemu hindusowi urodzonemu w miejscowości Mayiladuthurai w Indiach.

W niewielkim (około 53 tysiące mieszkańców) mieście uzdrowiskowym w Niemczech nie poniósł ani jednej porażki jedynie triumfator Rosjanin Rustem Dautow, który od 1993 roku reprezentował na Olimpiadach Niemcy.

W największym (ponad pół miliona mieszkańców) mieście portowym w Belgii, w Antwerpii triumfowała rutyna i młodość, czyli Wiktor Korcznoj i Weselin Topałow.

Rozegrany w dniach 18 – 28 sierpnia XXXIV Memoriał Akiby Rubinsteina, bardzo silnie obsadzony, nazwano „Klęską Polaków w Polanicy Zdroju”.

Ciekawą formułę miały mistrzostwa USA. Po zaciętej walce nowym mistrzem USA został Joel Benjamin.

Kolejne dwa turnieje rozegrano w Rosji i Holandii. W tym drugim mistrz świata Kasparow przegrał ze Swidlerem i triumfowała wielka „trójka” wraz z Kramnikiem.

Wasilij Iwańczuk i Viswanathan Anand triumfowali w Belgradzie.

Otwarcie Olimpiady – sektor publiczności

Zdjęcia: Władimir Morozow

W dniach 9 – 30 grudnia odbył się w Groningen turniej pretendentów, po raz pierwszy systemem pucharowym. Triumfował Viswanathan Anand po pokonaniu w finale Michaela Adamsa z Anglii.

Nie zagrali Kasparow (nr 1 na liście FIDE), Kramnik (2) i Kamski (7).

Rok 1998.

W Lozannie Anatolij Karpow pokonał Viswanathana Ananda w stosunku 5,0 : 3,0 i został tzw. mistrzem świata FIDE.

Sezon turniejowy 1998 rozpoczął jak zawsze turniej w Hastings, który odbył się w dniach 29 grudnia 1997 – 7 stycznia 1998 roku.

Po niezbyt silnie obsadzonym Hastings, kolejny tradycyjny turniej w Wijk aan Zee wygrali numer 2 i 3 (po Kasparowie) listy rankingowej FIDE.

Niezbyt dobrze wpływał na Kasparowa konflikt „jak powinny wyglądać mistrzostwa świata” i w efekcie w hiszpańskim Linares triumfował finalista meczu pretendentów Anand, a Kasparow, który zdołał wygrać tylko jedną partię, był dopiero trzeci – czwarty.

Kolejny turniej kołowy i kolejny sukces Ananda. Grający w barwach polskich Michał Krasenkow zdobył tylko 50% punktów.

W Budapeszcie Judyta Polgar pokonała mistrza świata FIDE Anatolija Karpowa z dużą przewagą, ale był to mecz, w którym zawodnik na całą partię miał tylko 30 minut (tzw. rapid).

W Szwecji nieoczekiwanie wygrał 24. letni Igor Miladinović (mistrz świata juniorów – Kalkuta 1993), który do 1995 roku reprezentował Jugosławię, potem wyemigrował do Grecji, gdzie przebywał do 2005 roku i aktualnie gra w barwach Serbii. Zrównał się z nim dorobkiem punktowym Joel Lautier, ale przegrał w bezpośrednim pojedynku.

W estońskim Tallinie poza konkurencją okazał się Anglik Nigel Short. Fatalnie wypadli grający na pierwszej i drugiej szachownicy Estonii Jan Ehlvest i Lembit Oll.

W Dortmundzie Anand nie zdołał wygrać żadnej partii.

Kolejny turniej w Bad Homburgu wykazał, że stara gwardia ma się dobrze. Wiktor Korcznoj okazał się bezkonkurencyjny. Na dzielonym siódmym miejscu znalazł się dawno nie widziany Vlastimil Hort.

Ważnym egzaminem przed Olimpiadą był dla Polaków kolejny Memoriał Rubinsteina. Poradził sobie jedynie Michał Krasenkow.

W rosyjskim mieście Samara doskonale spisał się zaledwie 21. letni Aleksander Moroziewicz z Ukrainy.

Mistrzem USA został Nick de Firmian. Turniej nie był najmocniej obsadzony.

Kolejny wielki sukces Ananda miał miejsce już po zakończeniu Olimpiady w Eliście, na której niestety znakomity Hindus nie wystąpił.

W Belfort we Francji doskonale spisał się zaledwie 15. letni Rusłan Ponomariow z Ukrainy.

W Holandii bardzo dobrze kończył sezon 1998 Siergiej Tiwiakow, który od 1999 roku wzmocnił Holandię oraz Wadim Miłow, który do 1992 roku reprezentował ZSRR, a potem Rosję, następnie w latach 1993 – 1995 Izrael, zaś od 1996 roku wchodzi w skład ekipy Szwajcarii.

Pięknym sukcesem kończy rok 1998 roku 21. letni Rosjanin Aleksander Moroziewicz, który w hiszpańskiej Pampelunie wyprzedził rywali aż o 2 punkty.

Otwarcie Olimpiady

Od lewej: wicepremier Rosji G. Kulik i prezydent FIDE K. Ilumżynow

Zdjęcie: Władimir Morozow

Rozgrywki odbywały się na kilku piętrach

Zdjęcie: Władimir MorozowRUNDA 1, 29 WRZEŚNIA 1998 R.

„Anglia z trudem pokonuje Bangladesz.

Holandia remisuje ze Szkocją”.

Wyniki I rundy:

---------------------- ----------- ---------------------
Rosja A 3,5 : 0,5 Austria
Bangladesz 1,5 : 2,5 Anglia
Ukraina 4,0 : 0,0 Tadżykistan
Iran 0,0 : 4,0 USA
Armenia 3,5 : 0,5 Egipt
Mongolia 1,5 : 2,5 Bułgaria
Niemcy 3,5 : 0,5 Irlandia
Szkocja 2,0 : 2,0 Holandia
Gruzja 3,5 : 0,5 Luksemburg
Belgia 1,0 : 3,0 Hiszpania
Rosja B 4,0 : 0,0 Afryka Południowa
Wenezuela 0,5 : 3,5 Izrael
Bośnia i Hercegowina 4,0 : 0,0 Irak
Nowa Zelandia 0,5 : 3,5 Węgry
Francja 4,0 : 0,0 Andora
Walia 0,5 : 3,5 Estonia
Czechy 3,0 : 1,0 Nigeria
IBCA 1,0 : 3,0 Polska
Jugosławia 4,0 : 0,0 Cypr
Ekwador 1,0 : 3,0 Chorwacja
Białoruś 4,0 : 0,0 Puerto Rico
Wyspy Owcze 0,0 : 4,0 Rumunia
Szwecja 4,0 : 0,0 Wyspy Dziewicze USA
Boliwia 0,0 : 4,0 Argentyna
Litwa 4,0 : 0,0 Japonia
Liban 0,5 : 3,5 Łotwa
Grecja 3,5 : 0,5 Zimbabwe
Katar 0,0 : 4,0 Uzbekistan
Kuba 3,5 : 0,5 Jemen
Nikaragua 0,0 : 4,0 Kazachstan
---------------------- ----------- ---------------------

Biuletyn Olimpiady numer 1

Wyniki I rundy:

--------------------- ----------- ---------------------
Słowenia 3,5 : 0,5 San Marino
Makau 0,0 : 4,0 Mołdawia
Szwajcaria 4,0 : 0,0 Palestyna
Malta 0,5 : 3,5 Macedonia
Chiny 4,0 : 0,0 Singapur
Barbados 0,0 : 4,0 Kirgistan
Indie 4,0 : 0,0 Guernsey
Jersey 0,0 : 4,0 Islandia
Włochy 4,0 : 0,0 Salwador
Seszele 0,0 : 4,0 Brazylia
Azerbejdżan 4,0 : 0,0 Namibia
Malezja 0,0 : 4,0 Rosja C
Kanada 4,0 : 0,0 Uganda
Antyle Holenderskie 0,0 : 4,0 Meksyk
Wietnam 4,0 : 0,0 Honduras
Angola 0,5 : 3,5 Kolumbia
Turcja 4,0 : 0,0 Botswana
Afganistan 0,0 : 4,0 Filipiny
Turkmenistan 3,0 : 1,0 Jamajka
Kenia 0,5 : 3,5 Finlandia
Albania 4,0 : 0,0 Libia
Mali 0,0 : 4,0 Portugalia
Chile 4,0 : 0,0 Wyspy Dziewicze USA
Trynidad & Tobago 1,0 : 3,0 Australia
Peru 2,5 : 1,5 Rosja D
--------------------- ----------- ---------------------

Fragment sali gry

Zdjęcie: biuletyn Olimpiady numer 1

Opowiada Andrzej Filipowicz.

Olimpiada została dobrze zorganizowana, a historycznym wydarzeniem była gra wyłącznie na elektronicznych szachownicach z użyciem elektronicznych zegarów (tempo jak na mistrzostwach świata 1997/1998), nie mówiąc już o odrębnej wiosce olimpijskiej, która wybudowana wprost na stepie, wraz z Pałacem Szachów i cerkiewką sprawiała wspaniałe architektoniczne wrażenie.

Jedną z najpiękniejszych w historii Olimpiad była uroczystość otwarcia imprezy na nowym stadionie klubu „Urałan”. Tradycje kulturowe Kałmuków (tańce i pieśni z różnych epok w wykonaniu zespołów profesjonalnych i dzieci), w doskonałej aranżacji i w pięknej oprawie, połączono ze wspaniałą narracją oraz niezwykle szybkim tempem i efektami świetlnymi.

Polska rozpoczęła od meczu z zespołem IBCA (szachiści niewidomi i niedowidzący), któremu sekundował FM Ryszard Bernard. W międzynarodowej drużynie dobrze zaprezentował się IM Piotr Dukaczewski, który stoczył zacięty bój z Tomaszem Markowskim. Miniaturę wygrał Marcin Kamiński (w partii z Sergiejem Wassinem), który miał długą przerwę w ubiegłym roku (początek studiów), ale dzięki startom w MK Cafe w Koszalinie i w turnieju strefowym w Krynicy wrócił do formy.

Wasilij Iwańczuk – Elista 1998

Zdjęcie: Władimir Morozow

Z dziennika kapitana drużyny Rosji Borysa Postowskiego.

XXXIII Ogólnoświatowa Olimpiada Szachowa w Eliście była dla drużyny Rosji czwartą, na której wystąpiła w barwach krajowych. I tylko pierwsza – W Manili 1992 – okazała się „bezproblemowa”. Wówczas głównymi bojownikami byli Kasparow i Kramnik demonstrujący po prostu fantastyczną grę. Od dawna wiadomo: jeśli w zespole jest dwóch pięknie spisujących się zawodników, pozostali muszą jedynie dobrze im asystować i oczekiwany wynik będzie zagwarantowany.

W Manili taką rolę „asystujących” sprawowali Chalifman, Drejew i Dołmatow. Dlatego niezbyt udany występ Wyżmanawina nie przeszkodził naszej drużynie już na rundę przed końcem Olimpiady zapewnić sobie mistrzostwo (w rzeczywistości stało się to dużo wcześniej).

Bardziej skomplikowanie wyglądało to w Moskwie 1994. Dopiero na finiszu rozegrał się Garry Kasparow, gdyż do tego momentu silnie odciągały go od gry problemy związane z Kongresem FIDE – to doskonały przykład, kiedy nawet domowe ściany nie tylko nie pomagają, ale i przeszkadzają. Sukces olimpijski był zagwarantowany głównie dzięki wspaniałemu finiszowi Kasparowa i Tiwiakowa.

O wiele spokojniej było w Erewanie 1996. Dość szybko wyrwaliśmy się do przodu i w sposób pewny utrzymywaliśmy liderowanie. Wówczas doskonały start miał Bariejew i Swidler, co stało się podwaliną naszego przyszłego sukcesu.

W trakcie przygotowań do Olimpiady w Eliście, rozumieliśmy, że nie będzie podobna do żadnej z poprzednich. Chociażby ze względu na nieobecność Kasparowa i Kramnika. W tym przypadku skład był bardzo wyrównany, co było naszym głównym atutem. Najbardziej doświadczony wśród Rosjan Jewgienij Bariejew zaproponował plan minimum: każdy członek drużyny powinien osiągnąć „plus 3” i te dodatkowe „plus 18” powinno wystarczyć do zwycięstwa (według moich obliczeń konieczne było uzyskanie „plus 19”). Plany planami, a życie zawsze wnosi swoje korekty…

W przeciwieństwie do licznych turniejów, wyniki uzyskane na starcie w rozgrywkach drużynowych nie mają większego znaczenia. W tej fazie batalii istotne jest sprawdzenie nastawienia zawodników, stopień ich gotowości i poziom ich formy sportowej.

I już w pierwszej rundzie zostały obnażone pewne niedostatki w grze Zwjagincewa, które nie pozwoliły mu grać z pełną siłą w meczu z Austrią. Jako jedyny w zespole był usatysfakcjonowany remisem (białym kolorem). Wadim Zwjagincew bardzo silnie przeziębił się jeszcze w czasie Pucharu Rosji w Samarze, około 3 tygodnie przed rozpoczęciem Olimpiady. W czasie ośmiodniowego zgrupowania w Zwienigorodzie intensywnie kurował się, ale do całkowitego zdrowia dojść już nie zdążył. Dodam, że drużyna pojechała do sanatorium „Zwienigorod” na własny koszt.

Z wydarzeń pierwszej rundy zwróciłem uwagę na mecz Iran – USA. Amerykańska ekipa wystawiła wyłącznie „rosyjskojęzycznych” szachistów i wzięła srogi rewanż (4,0 : 0,0) za porażkę swoich piłkarzy (1,0 : 2,0) na mistrzostwach świata 1998 we Francji.

Chociaż za głównych przeciwników uważaliśmy występujących w bardzo silnym składzie Anglików, nie lekceważyliśmy umiejętności i Amerykanów ze względu na ich stabilny skład i wysokie wyniki w ostatnich rozgrywkach drużynowych (przykładowo w ubiegłym roku na mistrzostwach świata w Lucernie wyprzedziliśmy zespół USA dopiero w ostatniej rundzie, co mówi samo za siebie).

Przebieg rundy.

Kiedy ruszyła pierwsza runda, okazało się, że w ekipie Ekwadoru, na trzeciej szachownicy walczy Martha Fierro Baquero, która do tego momentu była liderką olimpijskiej drużyny kobiet. Drugą i ostatnią zawodniczką grającą z mężczyznami była Amelie Payet, druga szachownica rezerwowa Seszeli.

Inauguracyjne pojedynki jak zawsze przyniosły faworytom „niezaplanowane” straty. Pierwsza ekipa Rosji (średni ranking w tym meczu 2649) zgubiła na trzeciej szachownicy połówkę ze słabiutką Austrią (2383).

Wprost sensacyjne problemy miała Anglia (2628) walcząca z Bangladeszem (2384). Zawiedli arcymistrzowie 24. letni Matthew Sadler (remis) czyniący bardzo szybkie postępy, ale nieoczekiwanie po tym drugim występie olimpijskim, na długie lata wycofał się z areny szachowej grając sporadycznie w turniejach, a na kolejnej Olimpiadzie pojawił się dopiero 2014 roku. W latach 1997 – 1999 odnotował swoje największe sukcesy w turniejach najwyższej rangi. Jeszcze gorzej wypadł debiutant, 40. letni Mark Hebden 2590, który przegrał swój pojedynek.

Występujące w bardzo silnych składach Ukraina (2615) i USA (2620) bez problemów zdobyły komplet punktów odpowiednio z Tadżykistanem (2276) i Iranem (2374).

Na poprzedniej Olimpiadzie w Erewaniu Holandia (2544) w pierwszej rundzie miała kłopoty z Tadżykistanem (2228) i z trudem uzyskała remis. Historia lubi się powtarzać, bo w Eliście „twardym orzeszkiem” okazała się Szkocja (2344) z którą Holandia (2594) wskutek sensacyjnej porażki debiutanta Van den Doela 2480 w partii z Norrisem 2330 i remisów na pierwszej i trzeciej szachownicy (Timman i Piket) ponownie w starciu ze słabiutkim przeciwnikiem zanotowała zaledwie remis 2,0 : 2,0.

Występujące w bardzo „podejrzanym” składzie Węgry (2579) oddały Nowej Zelandii (2274) tylko pół punktu na trzeciej szachownicy, gdzie C. Horvath 2540 zremisował z Greenem 2240.

W ekipie Francji Etienne Bacrot – „cudowne dziecko”, już w arcymistrzowskich szlifach, liczył sobie 15 lat, ale został nominowany na trzecią szachownicę. Jego ranking w porównaniu z poprzednią Olimpiadą wzrósł z 2470 do 2555 punktów ELO. W tej rundzie Bacrot 2555 w miniaturce pokonał Gallego 2305, a Francja (2554) zdobyła komplet punktów w spotkaniu z Andorą (2276).

Polska (2523) bardzo rozczarowała w meczu z IBCA (2216) tracąc dwie połówki na pierwszej i trzeciej szachownicy. Ponadto Kempiński 2545 w partii z Kryłowem 2325 wykonał przegrywające posunięcie, którego na jego szczęście przeciwnik nie wykorzystał.

Tradycyjnie w rundzie inauguracyjnej dużo meczów zakończyło się suchym wynikiem: 31 zespołów zdobyło komplet punktów.

Niespodzianki indywidualne:

Zwjagincew (Rosja A) 2650 – Danner (Austria) 2340, remis,

Sadler (Anglia) 2660) – Al-Rakib (Bangladesz) 2350, remis,

Hebden (Anglia) 2590 – Bin Sattar (Bangladesz) 2350, 0 – 1,

Pazos (Ekwador) 2305 – Kozul (Chorwacja) 2570, 1 – 0,

Hassan (Egipt) 2330 – Minasian (Armenia) 2620, remis,

Hatanbaatar (Mongolia) 2440 – Spasow (Bułgaria) 2595, remis,

Gabriel (Niemcy) 2555 – Heidenfeld (Irlandia) 2335, remis,

Mannion (Szkocja) 2370 – Timman (Holandia) 2655, remis,

Upton (Szkocja) 2290 – Piket (Holandia) 2605, remis,

Grassi (San Marino) 2120 – Šoln (Słowenia) 2470, remis,

Cilia (Malta) 2220 – Mitkov (Macedonia) 2515, remis.

Wasilij Szirow

Zdjęcie: Władimir Morozow

Ceremonia otwarcia Olimpiady

Zdjęcie: Guernsey Chess Club

Powrót szachistów ekipy Guernsey z szachowego miasta do hotelu

Zdjęcie: Guernsey Chess Club

Miasteczko olimpijskie w Eliście

Zdjęcie: Guernsey Chess Club

Budowa ostatnich domków w Eliście

Zdjęcie: Guernsey Chess Club

Mecz Indie – Guernsey (po prawej)

Od prawej: McManus, Manzanilla, Cutter i Rowe.

Po prawej stronie zdjęcia mecz Jersey – Islandia

Partia Hawes (czerwona koszula) – Gretarsson

Obok Gretarssona gra Gunnarsson

Mieszkanki Kałmucji żyły Olimpiadą

Zdjęcia: Guernsey Chess Club

Stan po I rundzie:

1 – małe punkty, 2 – Bucholtz, 3 – punkty meczowe

---------- --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- ----- ----- ---
Miejsce Drużyna 1 2 3
1 – 31 Turcja, Portugalia, Chile, Wietnam, Islandia, Brazylia, Albania, Azerbejdżan, Kanada, Włochy, Kirgistan, Mołdawia, Filipiny, Meksyk, Indie, Rosja C, Szwajcaria, Bośnia i Hercegowina, Argentyna, Uzbekistan, Francja, Litwa, Szwecja, Kazachstan, Jugosławia, Białoruś, Rumunia, Rosja B, Chiny, Ukraina i USA 4,0 0,0 2
32 – 45 Kolumbia, Macedonia, Finlandia, Estonia, Grecja, Kuba, Słowenia, Armenia, Łotwa, Węgry, Gruzja, Niemcy, Izrael i Rosja A 3,5 0,5 2
46 – 51 Turkmenistan, Australia, Hiszpania, Chorwacja, Czechy i Polska 3,0 1,0 2
52 – 54 Peru, Bułgaria i Anglia 2,5 1,5 2
55 – 56 Szkocja i Holandia 2,0 2,0 1
57 – 59 Rosja D, Bangladesz i Mongolia 1,5 2,5 0
60 – 65 Trynidad & Tobago, Ekwador, Jamajka, Nigeria, Belgia i IBCA 1,0 3,0 0
66 – 79 San Marino, Liban, Jemen, Kenia, Zimbabwe, Walia, Wenezuela, Angola, Luksemburg, Irlandia, Nowa Zelandia, Austria i Egipt 0,5 3,5 0
80 – 110 Wyspy Dziewicze USA, Seszele, Guernsey, Antyle Holenderskie, Afganistan, Jersey, Mali, Namibia, Botswana, Makau, Barbados, Nikaragua, Honduras, Palestyna, Uganda, Japonia, Salwador, Katar, Singapur, Cypr, Libia, Boliwia, Afryka Południowa, Andora, Puerto Rico, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Malezja, Irak, Wyspy Owcze, Iran i Tadżykistan 0,0 4,0 0
---------- --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- ----- ----- ---

Obie ekipy szwedzkie w Eliście

Od lewej: Ralf Akesson, Björn Ansner, Tiger Hillarp Persson, Stellan Brynell, Jesper Hall, Ulf Andersson i Jewgienij Agrest i panie: Eva Jiretorn, Christia Andersson, Christina Nyberg i Victoria Johansson

Zdjęcie: Archiwum autora

Stoły 1 – 10

Obrona sycylijska

GM Rublewski (Rosja A) 2685 – IM Brestian (Austria) 2430

1.e4 c5 2.Sf3 d6 3.Gb5 Gd7 4.Gd7 Hd7 5.c4 e5 6.Sc3 Sc6 7.0–0 g6 8.a3 Gg7 9.b4 Sge7 10.bc5 dc5 11.d3 0–0 12.Sd5 f5 13.Gg5 Sc8 14.Ge3 b6 15.a4 f4 16.Gd2 a5 17.Wb1 Sb4 18.g3 Wa7 19.Gc3 Hd6 20.gf4 ef4 21.Gg7 Wg7 22.Kh1 g5 23.Wg1

23…g4 24.Sh4 h5 25.Hd2 Se7 26.Wbe1 Sec6 27.Sf5 Wf5 28.ef5 Sd5 29.cd5 Hd5 30.We4 Hf5 31.Hf4 Hf4 32.Wf4 Sb4 33.We1 Sd3 34.We8 Kh7 35.Wf5 Kg6 36.Wef8 We7 37.W8f6 Kg7 38.Wb6 h4 39.h3 gh3 40.Kh2 We2 41.Kh3 Sf2 42.Kh4 i czarne poddały się.

Umiejscowienie diagramu: biuletyn Olimpiady.

Obrona słowiańska

IM Baumegger (Austria) 2360 – GM Moroziewicz (Rosja A) 2625

1.d4 d5 2.Sf3 Sf6 3.c4 c6 4.e3 Gf5 5.Gd3 Gg6 6.Sc3 e6 7.0–0 Sbd7 8.He2 Se4 9.Sd2 Sdf6 10.f3 Sc3 11.bc3 Ge7 12.Wb1 b6 13.e4 de4 14.fe4 e5 15.Sf3 Sd7 16.Ge3 0–0 17.Wbd1 Hc7 18.Gf2 Gh5 19.Wde1 Wae8 20.Hc2 c5 21.Gg3 cd4 22.cd4 Gd6 23.Sh4 ed4 24.Gd6 Hd6

25.e5 Se5 26.Gh7 Kh8 27.Gd3 Sg4 28.g3 Se3 29.Hf2 Sf1 30.Wf1 Gg4 i białe poddały się.

Obrona staroindyjska

GM Zwjagincew (Rosja A) 2650 – IM Danner (Austria) 2340

1.d4 Sf6 2.c4 c5 3.d5 d6 4.Sc3 g6 5.e4 Gg7 6.Gd3 0-0 7.h3 Sa6 8.Sf3 Sc7 9.Gg5 h6 10.Ge3 Sd7 11.Hd2 Kh7 12.h4 Sf6 13.h5 Sg4 14.e5 de5 15.hg6 fg6 16.Gc5 Gf5 17.Sh4 Sa6 18.Ge3 e6 19.Gg5 Hb6 20.Sf5 ef5 21.f3 Kg8 22.Ge7 e4 23.fg4 ed3 24.0-0-0 fg4 25.Gf8 Wf8 26.Whf1 Wf1 27.Wf1 Sc5 28.Hf4 Kh7 29.Hf7 Se4 30.Hf4 Sc3 31.bc3 Ha6 32.Kd2 Ha2 33.Kd3 Hg2 34.We1 Hb2 35.Hg4 Hc3 36.Ke2 h5 37.He4 Gd4 38.Hd3 Hb2 39.Hd2 Hb6 40.Wd1 Gf6 41.d6 Hc6 42.Hd5 Hd7 43.c5 Kh6 44.He4 h4 45.Wg1 g5 46.Wb1 b6 47.Wb3 g4 48.Hf4 Gg5 49.He5 Hf7 50.We3 Ge3 51.He3 Kg6 52.He4 Kh6 53.He3 Kh5 54.He5

i remis.

debiut Retiego

FM Sommerbauer (Austria) 2400 – GM Sakajew (Rosja A) 2635

1.Sf3 d5 2.c4 d4 3.b4 g6 4.d3 Gg7 5.Sbd2 e5 6.g3 Sh6 7.Gg2 0–0 8.Sb3 Sd7 9.h4 f6 10.c5 c6 11.Sfd2 f5 12.Sc4 Sf7 13.a4 Sf6 14.b5 Sd5 15.Sba5 Hc7 16.Hb3 e4 17.de4 fe4 18.Ge4 We8 19.Gd3 Gg4 20.0–0 Ge2 21.Ge2 We2 22.bc6 bc6 23.Hd3 We6 24.Wb1 He7 25.Wb7 Hf6 26.Gb2 g5 27.Wf7 Hf7 28.hg5 Hg6 29.Hg6 hg6 30.Sd6 Sb4 31.Wd1 We5 32.Wd2 Wc5 33.Sac4 Wd5 34.f4 Wd8 35.Se4 c5 36.Kg2 Sc6 37.g4 Wf8 38.Kg3 Wb8 39.Wd3 Wb4 40.Sed2 Wa4 41.Kf3 Sb4 42.Wb3 Wa6 43.Se4 We6 44.Sc5 Wc5 45.Wb4 Wec6 46.Sd2

46…Wc2 47.Gd4 Wd2 48.Wb8 Kh7 49.Gg7 Kg7 50.Wb7 Kf8 51.Wa7 Wc3 52.Ke4 We2 53.Kd4 Wf3 54.Wa8 Kf7 55.Wa7 We7 i białe poddały się.

Partia angielska

IM Rahman Ziaur (Bangladesz) 2500 – GM Short (Anglia) 2670

1.c4 e5 2.Sc3 d6 3.g3 Sc6 4.Gg2 Ge6 5.d3 Hd7 6.Wb1 g6 7.b4 Gg7 8.b5 Sd8 9.a4 Se7 10.Sd5 0–0 11.e4 Sc8 12.Se2 c6 13.bc6 bc6 14.Se3 Gh3 15.Gh3 Hh3 16.f4 f5 17.ef5 gf5 18.d4 ed4 19.Sd4 Sb6 20.Sf3 Se6 21.a5 Sd7 22.Sg1 Hh6 23.Se2 Sec5 24.0–0 He6 25.Sd4 He4 26.Sdc2 Sd3 27.Wb7 S7c5

28.Wg7 Kg7 29.Gd2 h6 30.Hh5 Wab8 31.Sg2 Kh7 32.Sh4 He8 33.He8 Wfe8 34.Gc3 Se4 35.Ga1 Sd2 36.Wd1 Sc4 37.Sf3 Sb4 38.Scd4 c5 39.Sf5 Sc2 40.Wc1 Sa1 41.Wc4 We6 42.Kg2 Wb2 43.Kh3 Sb3 44.Wc3 Sa5 45.Wa3 Sc6 46.Se3 a5 47.f5 We4 48.Sd5 Kg7 49.g4 Se5 50.Se5 We5 51.Sf4 c4 i białe poddały się.

Od lewej: Matthew Sadler i Mark Hebden

Zdjęcia: John B. Henderson (1998 rok)

Obrona merańska

GM Sadler (Anglia) 2660 – Al-Rakib (Bangladesz) 2350

Zapis różni się we wczesnym stadium partii od podanego w biuletynie olimpijskim i dlatego podajemy za Matthewsem Sadlerem – autor 1.d4 d5 2.c4 c6 3.Sf3 Sf6 4.Sc3 e6 5.e3 Sbd7 6.Gd3 dc4 7.Gc4 b5 8.Gd3 a6 9.e4 c5 10.d5 c4 11.Gc2 Hc7 12.0-0 Gc5 13.Kh1!? Godne uwagi nowe posunięcie. Wcześniej grano tu 13.Gg5 13…0-0 Albo 13…e5 14.Se2 z ideą b3 14.de6 fe6 15.Sg5 Hc6 Albo 15…Se5 16.f4 Wd8 (16…Seg4 17.e5!) 17.He2 Sd3 18.e5 z dużą przewagą białych 16.f4 e5!? 17.He2!? Gb7 18.f5 Gd4 19.Se6 Wf7! Z ideą Sc5 20.Sd5 W biuletynie olimpijskim podano 20.Sg5, co według Sadlera po 20…Wff8 21.Se6 prowadzi do równej pozycji – dopisek autora 20…Sd5 21.ed5 Hb6! Jeśli 21…Hd5, to 22.Sc7 22.Sg5 Po 22.f6 Sf6 23.Gg5 Gd5 czarne wygrywały 22…Wf6 Jedyne posunięcie. Po 22…Wff8 nastąpiłoby 23.Sh7! 23.Se4 Wff8! 24.d6 24.Gg5 Gd5 25.f6 gf6 24…Ge4! 25.Ge4 Wae8! Czarne mają dużą przewagę 26.Gg5 Hd6 27.Wad1 Sc5 Albo 27…Sf6 28.Gf3!? Wf5! Po 28…Sd3 29.Gh5 Wc8 30.b3 powstawała obusieczna pozycja 29.Gd5 Hd5 30.Wf5 He4 31.Hf1 Sd3! 32.Wf3!? 32.Ge7 Sf4 lub 32.Wf7 Hg6 32…Hg4! 33.Gf6 Jedyne posunięcie 33…Sf2 34.Wf2 Gf2 35.Ge5 We5 36.Wd8 Kf7 37.Hf2 Hf5 38.Kg1 Jedyne posunięcie 38…Hf2 39.Kf2 We6 40.Wd7 Kf6 41.g4! h6 42.h4 g5 43.hg5 Kg5 44.Kf3 Wf6 44…Kh4 45.Wg7 45.Kg3 Wc6 46.Wd5 Kf6 47.Kf2 We6 48.Kf3 We5 49.Wd6 We6 50.Wd5 We5 50…Ke7 51.a4! albo 50…Wc6 51.Ke2 b4 52.Kd1! c3 53.bc3 Wc3 54.Wd6 Kg5 55.Wa6 Wa3 56.Wb6 51.Wd6 We6 52.Wd5

i remis.

Uwagi: Matthew Sadler, Jugosłowiański Informator Szachowy numer 73/1998 r.

Obrona Alechina

FM Hossain (Bangladesz) 2335 – GM Miles (Anglia) 2590

1.e4 Sf6 2.e5 Sd5 3.d4 d6 4.Sf3 de5 5.Se5 g6 6.Gc4 c6 7.h3 Gg7 8.0–0 0–0 9.Gb3 Sc7 10.Sf3 a5 11.c3 Ge6 12.We1 Gd5 13.Gf4 We8 14.Sbd2 Sd7 15.a4 Gb3 16.Hb3 Sd5 17.Gg3 Hb6 18.Ha2 Ha7 19.Sc4 b6 20.Sce5 Hb7 21.Sd7 Hd7 22.Se5 Hb7 23.Hb3 Wac8 24.Wad1 Wed8 25.Sc4 Ha6 26.Se3 Se3 27.fe3 Wd7 28.e4 b5 29.d5 Wb7 30.dc6 Hc6 31.Wf1 e6 32.ab5 Wb5 33.Hc2 Wb7 34.Kh2 Hb5 35.Wf2 a4 36.Wd3 Ge5 37.Ge5 He5 38.Kh1 Wa8 39.Hd2

39…a3 40.b4 Kg7 41.He1 a2 42.Wd1 Wb4 43.We2 Wba4 44.Wa1 Wc4 45.Waa2 Wa2 i białe poddały się.

Obrona holenderska

GM Hebden (Anglia) 2590 – IM Bin Sattar (Bangladesz) 2350

1.d4 d5 2.c4 e6 3.Sf3 c6 4.e3 f5 5.Ge2 Sf6 6.0–0 Gd6 7.b3 He7 8.Gb2 0–0 9.Se5 Sbd7 10.Hc1 c5 11.Sd2 b6 12.cd5 Sd5 13.Sdc4 Se5 14.de5 Gc7 15.f4 Gd7 16.Wf3 b5 17.Sd6 Gd6 18.ed6 Hd6 19.Ge5 He7 20.Wg3 Sf6 21.Hf1 He8 22.Wd1 Wf7 23.He1 Gc6 24.Gf6 Wf6 25.Hc3 Hf8 26.He5 Gd5 27.Gb5 Wd8 28.Ge2 Wf7 29.h4 He7 30.h5 Hf6 31.Hf6 Wf6 32.Kf2 Wf7 33.Wc1 Wc7 34.Wh3 Ge4 35.g4 Wd2 36.Ke1 Wa2 37.gf5 ef5 38.b4 c4 39.Wh2 Kf8 40.Wf2 Wa4 41.Gf3 Wa3 42.Ge4

42…We3 43.We2 We4 44.We4 fe4 45.Kd2 Kf7 46.Ke3 c3 47.Ke4 c2 48.Ke5 Wc8 49.Kf5 Wc7 50.Ke5 Ke7 51.b5 Wc8 52.Kf5 Wc5 i białe poddały się.

Obrona Grünfelda

GM Iwańczuk (Ukraina) 2730 – Isajew (Tadżykistan) 2440

1.d4 Sf6 2.c4 g6 3.Sc3 d5 4.cd5 Sd5 5.Gd2 Gg7 6.e4 Sb6 7.Ge3 0-0 8.Ge2 Sc6 9.Sf3 e5 Nowe posunięcie. Wcześniej grano tu 9…Gg4 10.d5 Se7 11.Gc5 Po 11.0-0 Gg4 12.h3 Gf3 13.Gf3 Sbc8 14.Hb3 Sd6 15.Wfd1 białe uzyskiwały nieco lepszą pozycję 11…Gg4 12.Hb3 We8 13.h4?! Należało grać 13.0-0 z nieco lepszą pozycją 13…Sec8 Po 13…c6 14.d6 Sec8 15.Sg5 białe dostawały kontrę 14.Gb5 Gd7! 15.Gd7 Hd7 16.Hb5 Lepsze było 16.h5 16…f5? Poprawne było 16…Sd6!? 17.Gd6 Hd6 18.h5 z małą przewagą białych

17.Sg5! fe4 18.Gb6 Sb6 19.Hd7 Sd7 20.Sge4 Sb6 Lepsze było 20…Sf6 21.Sf6 Gf6 22.Se4, ale z dużą przewagą białych

21.h5! Wad8 22.0-0-0 Wf8 23.Kc2 Wf4 24.Kb3 Gf8 25.hg6 hg6 26.f3 Wf5 27.Wh3 Kf7? Poprawne było 27…Gg7 28.Sc5 z dużą przewagą białych 28.Wh7 Gg7 29.g4 Wf4 30.Sg5 Kg8 31.Wg7 Kg7 32.Se6 i czarne poddały się.

Uwagi: Wasilij Iwańczuk i Ołeksandr Sułypa, Jugosłowiański Informator Szachowy numer 73/1998 r.

Obrona Philidora

Nazarow (Tadżykistan) 2285 – GM Małaniuk (Ukraina) 2590

1.e4 d6 2.d4 Sf6 3.Sc3 e5 4.Sf3 Sbd7 5.Gc4 Ge7 6.0–0 0–0 7.h3 c6 8.a4 b6 9.Ge3 a6 10.He2 Gb7 11.de5 de5 12.Wfd1 b5 13.Gb3 Hc7 14.Sh4 Sc5 15.Gc5 Gc5 16.Wd3 g6 17.Wg3 Kh8 18.ab5 ab5 19.Wa8 Ga8 20.Wf3 He7 21.g3 Gb7 22.Hd2 b4 23.Sa4 Gd6 24.Hh6 Sg8 25.Hd2 Gc7 26.He2 Kg7 27.Hc4 Sf6 28.Sc5 Gc8 29.Kh2 Gd6 30.Sd3 c5 31.We3 Hd7 32.g4 Ha7 33.g5 Sh5 34.Hd5 He7 35.Sf3

35…Ge6 36.Hc6 Wc8 37.Ha6 c4 38.Gc4 Wc4 39.Hb5 Wc2 40.Kg2 Gc4 i białe poddały się.

Obrona królewsko – indyjska

GM Sawczenko (Ukraina) 2555 – FM Amonatow (Tadżykistan) 2240

1.Sf3 Sf6 2.c4 g6 3.Sc3 Gg7 4.e4 d6 5.d4 0–0 6.Ge2 e5 7.0–0 Sa6 8.We1 c6 9.Gf1 ed4 10.Sd4 Sg4 11.h3 Hb6 12.hg4 Hd4 13.Hf3 Hb6 14.Hg3 Ge5 15.Gf4 Gf4 16.Hf4 Hb2 17.Wac1 f6 18.c5 dc5 19.Gc4 Kg7

20.e5 i czarne poddały się.