Z dzieciństwa w dorosłość - ebook
Z dzieciństwa w dorosłość - ebook
Ponad 100 lat temu Maria Montessori stworzyła system edukacji, który rzucił zupełnie nowe światło na pedagogikę, akcentując pracę „dla dziecka” i odkrywając jego naturalny, kierowany wewnętrznymi siłami rozwój. W myśl tej metody dla prawidłowych postępów dziecka należy stworzyć mu przestrzeń pozwalającą na spontaniczność i twórczość oraz umożliwić wszechstronny rozwój psychofizyczny, kulturalny i społeczny. Koncepcja Marii Montessori przyczyniła się do zmiany tego, w jaki sposób pojmujemy dzieciństwo, jaką rolę w społeczeństwie przypisujemy dzieciom i jaką odpowiedzialność za ich kształtowanie – rodzicom.
Kategoria: | Pedagogika |
Zabezpieczenie: |
Watermark
|
ISBN: | 978-83-01-22589-6 |
Rozmiar pliku: | 1,3 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
KOLEJNE POZIOMY EDUKACJI
Kolejne poziomy edukacji muszą odpowiadać kolejnym osobowościom dziecka.
Nasze metody nie są nastawione na jakiekolwiek z góry przyjęte zasady, lecz raczej na nieodłączne cechy charakterystyczne różnych okresów życia. Owe charakterystyki same więc obejmują różne poziomy.
Przejścia z jednego poziomu na drugi – w tych różnych okresach – można porównać do metamorfozy owadów. Gdy owad wydostaje się z jaja, jest bardzo mały i ma określoną postać i barwę. Później – stopniowo – przekształca się, choć wciąż pozostaje zwierzęciem tego samego gatunku, mającym te same potrzeby i nawyki. Jest istotą, która ewoluuje. Potem, pewnego dnia dzieje się coś nowego. Owad przędzie swój kokon i staje się poczwarką. Z kolei poczwarka przechodzi kolejne powolne przeobrażenie. Ostatecznie owad wydostaje się z kokonu w postaci motyla.
Można wskazać podobieństwo między życiem owada i życiem dziecka. Jednak u dziecka – w przeciwieństwie do owada – zmieniające się cechy nie są tak jasno określone. Precyzyjniej byłoby mówić o „ponownych narodzinach” dziecka. W efekcie na każdym nowym etapie widzimy inne dziecko, o innych cechach charakterystycznych niż te, które pokazywało przez poprzednie lata.
1. Nasz pierwszy poziom edukacji stosuje się więc do małych dzieci, od urodzenia do wieku około siedmiu lat. Jako że w tym ważnym okresie ma miejsce kilka przeobrażeń, przyjęliśmy podział na następujące podokresy:
a) pierwsze dwa lata;
b) wiek od trzech do pięciu lat;
c) wiek od sześciu do siedmiu lat.
2. Okres od wieku siedmiu do dwunastu lat – bezpośrednio poprzedzający dojrzewanie – który również można podzielić na części; na tę płaszczyznę rozwojową przygotowujemy inny plan edukacji niż na poprzednią. Jeśli zmiany pojawiające się podczas pierwszego okresu uznajemy za wzrost, to można powiedzieć, że podczas drugiego zachodzą prawdziwe metamorfozy.
3. Od wieku dwunastu do osiemnastu lat – to samo można powiedzieć o tym okresie, czyli czasie dojrzewania.
W każdym z tych okresów ponownie odkrywamy dorastającą istotę, jednak za każdym razem jest to całkiem inna osoba.
Będziemy kolejno rozpatrywać ostatnie dwa poziomy. Pierwszy został już omówiony w książkach Odkrycie dziecka i Sekret dzieciństwa.
Tylko pogłębiona analiza prowadzi do odkrycia zmian bez przerwy zachodzących w dziecku, które dorasta, aż stanie się dorosłym człowiekiem. To właśnie owe zmiany mają największe znaczenie dla metody edukacji.
Zasady, które można użytecznie zastosować do pierwszego okresu, są inne niż te, których trzeba użyć w drugim. Dochodzimy więc do praktycznej części edukacji.
Przedstawmy przykład: gdy małe dziecko zaczyna czuć, że rusza mu się ząb, oznacza to, że minął już pierwszy etap dzieciństwa. To zdarzenie przechodzi w rodzinie bez większego echa. Gdy ząb zaczyna się bardzo mocno chwiać, wyrywa się go. Robi się z tego małe zamieszanie: ząb chowa się na przyszłość, a ta mała ceremonia stanowi pierwszy krok w nowym okresie życia dziecka. Minie sporo czasu, nim wszystkie mleczaki wypadną i dziecku wyrosną nowe zęby. Jeśli jednak – pechowo – trzeba będzie wyrwać jeden z nowych zębów, sam jedwabny sznurek nie wystarczy; będziemy musieli sobie poradzić z wyrwaniem silnej i zakorzenionej części. Utrata mleczaków jest tylko jednym z wielu przejawów tego wieku. Wszystkie owe cechy – zarówno fizyczne, jak i psychiczne – są ogniwami łańcucha przedstawiającego metamorfozę dziecka. Staje się ono silniejsze i szczuplejsze. Jego włosy są mniej gładkie. Z psychologicznego punktu widzenia jest mniej łagodne, mniej gotowe iść na kompromis.