- W empik go
Z wędrówek do Ziemi Świętej: ku pożytkowi młodych i starych - ebook
Z wędrówek do Ziemi Świętej: ku pożytkowi młodych i starych - ebook
Klasyka na e-czytnik to kolekcja lektur szkolnych, klasyki literatury polskiej, europejskiej i amerykańskiej w formatach ePub i Mobi. Również miłośnicy filozofii, historii i literatury staropolskiej znajdą w niej wiele ciekawych tytułów.
Seria zawiera utwory najbardziej znanych pisarzy literatury polskiej i światowej, począwszy od Horacego, Balzaca, Dostojewskiego i Kafki, po Kiplinga, Jeffersona czy Prousta. Nie zabraknie w niej też pozycji mniej znanych, pióra pisarzy średniowiecznych oraz twórców z epoki renesansu i baroku.
Kategoria: | Klasyka |
Zabezpieczenie: | brak |
Rozmiar pliku: | 221 KB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
tomik lll… i lV
Wydawnictwo Ludowe
Nakładem
Komitetu wydawnictwa dziełek ludowych.
Odpowiedzialny redaktor: Julian Nowakowski.
Lwów
1893.
Z drukami Szczęsnego Bednarskiego we Lwowie, Rynek, L.9
Wstęp
Jest jedna ziemia, ku której serce i myśl każdego chrześcijanina często się zwracają. Przez całe setki lat walczyły o nią rozliczne narody, setki tysięcy rycerzy zrosiły ją krwią swoją, miliony pielgrzymów zdążały tam z kijem pątniczym, ażeby ją choć raz w życiu ujrzeć. I samo wspomnienie tej ziemi podnosi ducha, zagrzewa wiarę i wywołuje modlitwę na usta, bo jest to Ziemia Święta, po której stąpał Zbawiciel świata, ziemia, gdzie przyszedł na świat Bóg-Człowiek, przez Najświętszą Maryę-Dziewicę w ubóstwie zrodzony, gdzie nauczał, cuda czynił i za ród człowieczy poniósł śmierć męczeńską.
Ojczyznę swoją najmilszą, tę ziemię, gdzie stoi nasza chata rodzinna, gdzie jeden zwyczaj i obyczaj wiedzie nas przez życie, gdzie jedna mowa i jedna pieśń rozbrzmiewa – tę ojczyznę najmilszą chowa każdy w głębi serca i miłuje ją jak życie, które wśród niej pędzi. Ale wszystkie narody, na które światło prawdziwej wiary
Chrystusowej spłynęło, mają prócz swej ojczyzny, jeszcze tę wspólną ojczyznę Boga-Człowieka, tę ziemię, skąd słowo Boże, rzucone przez Zbawiciela, rozeszło się po całym świecie, ażeby w duchu miłości i braterstwa ludy wszystkie jednoczyć
Każda stopa tej Ziemi Świętej jest też drogą pamiątką dla chrześcijanina. Wszystko, co opowiada Pismo Święte o życiu Chrystusa Pana, do niej się odnosi. Apostołowie wychodzą z tej ziemi, ażeby głosie słowo Boże i krzewie wiarę świętą, tu zakłada kościół Chrystusowy swe twierdze w walce przeciw pogaństwu, tu narody chrześcijańskie staczają krwawe walki o Grób Chrystusa Pana.
I gdy różne wielkie państwa wschodnie w proch się rozsypały, gdy pamięć o ich królach i mocarzach za-gmeła – ta jedna Ziemia Święta świeci tam jako gwiazda przewodnia, jako wyniosła latarnia wśród fal wzburzonego morza, wskazując jedyną drogę ku prawdzie niezmiernej, ku Bogu i zbawieniu naszemu – Niezmierzone bogactwa wielkich królów Wschodu przeminęły, piasek pustyń zasypał ślady wielkich wojowników, którzy krew bliźnich przelewając, sławę i świat zdobywali – a oto słowo prawdy przedwiecznej, rzucone przez zrodzonego w ubóstwie Syna Bożego, i szerzone przez ubogich rybaków, przetrwało wieki i niezmierzone świata potęgi. Płonie ono ciągle i serca ludzkie do miłości i wiary zapala, unosi się nad tą Ojczyzną Świętą Zbawiciela i przez szlaki gwiazd pokazuje nam w górze tę ostatnią Ojczyznę niebieską, do której wiara i miłość wrota otwierają.
W drodze do Ziemi Świętej.
Rzadko kto może ponieść te wielkie trudy i te znaczne koszta, jakich wymaga podróż do Ziemi Świętej. Jeżeli więc własnymi stopami nie możemy stanąć u Grobu Zbawiciela i zmieść ustami proch, który te drogie miejsca okrywa, to godzi się zaglądnąć do ksiąg bogobojnych wędrowców, którzy pielgrzymkę do Ziemi Świętej odbyli, i czytaniem ich opisów nakarmić ducha i pokrzepić wiarę.
Otoż i pisarz tego pisma bierze was za rękę i wiedzie was w ślad za innymi pielgrzymami, ażeby wam choć w duchu ukazać Ziemię Świętą i jej osobliwości.
Kto się z naszych stron do Ziemi Świętej wybiera, ten jedzie zazwyczaj koleją południową na Tryest… należące do Austryi miasto portowe, i stąd odbywa dalszą drogę na okręcie wzdłuż morza Śródziemnego. Nieraz uderzy tu burza o boki statku, ale wiara podtrzymuje ducha, a człowiek dążący do Grobu Zbawiciela i śmierci odważnie w oczy zagląda.
Droga morska wiedzie najprzód wzdłuż brzegów Dalmacyi i Albanii, przeważnie nagich i skalistych, a potem wije się wzdłuż półwyspu greckiego, pomiędzy liczne zielone wyspy, którymi tu morze zasypane.
Grecyą na długie wieki przed narodzeniem Chrystusa Pana była krajem kwitnącym. Na urodzajnych nizinach uprawiano zboża i wino, w lesistych górach wypasano stada bydła, na pięknemi zatokami budowano miasta i stawiano wspaniałe świątynie. Morze ułatwiało mieszkańcom przenoszenie się z wyspy na wyspę; to też tysiące łodzi i statków uwijało się wśród tych wysp i w dalsze puszczało się strony, a tym sposobem zakwitł handel i wzrastała zamożność starożytnych Greków. Za zamożnością szły zaś nauki i uprawa sztuk. Eesztki okazałych budynków i prześlicznych posągów, które się do naszych czasów ostały, są dowodem, że u Greków sztuka stała wysoko, a resztki pism pozostałych świadczą dobrze i o ich głębokiej nauce.