-
W empik go
Z życia małych dzieci: dwadzieścia cztery powiastek dla dziatwy poczynającej czytać - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
1 stycznia 2011
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Z życia małych dzieci: dwadzieścia cztery powiastek dla dziatwy poczynającej czytać - ebook
Klasyka na e-czytnik to kolekcja lektur szkolnych, klasyki literatury polskiej, europejskiej i amerykańskiej w formatach ePub i Mobi. Również miłośnicy filozofii, historii i literatury staropolskiej znajdą w niej wiele ciekawych tytułów.
Seria zawiera utwory najbardziej znanych pisarzy literatury polskiej i światowej, począwszy od Horacego, Balzaca, Dostojewskiego i Kafki, po Kiplinga, Jeffersona czy Prousta. Nie zabraknie w niej też pozycji mniej znanych, pióra pisarzy średniowiecznych oraz twórców z epoki renesansu i baroku.
| Kategoria: | Klasyka |
| Zabezpieczenie: | brak |
| Rozmiar pliku: | 241 KB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Dwadzieścia cztery powiastek dla dziatwy poczynającej czytać przez
Z. Morawską.
Z 6 rycinami kolorowanemi.
Kraków i Warszawa.
Nakład Gebethnera i Wolffa,
1884.
Kraków. – Druk Wł. L. Anczyca i Spółki, pod zarządem Jana Gadowkiego.
Wszystkie dzieci, o których w tych powiastkach napisano, znamy osobiście i często je spotykamy.
Każda z dwudziestu czterech powiastek jest wzięta z prawdziwego zdarzenia, a mali czytelnicy poznają w nich siebie, lub swoich towarzyszów i towarzyszki.
Jeżeli się więc zabawią i czego dobrego nauczą, niechaj nam powiedzą, a jeszcze więcej takich towarzyszów sprowadzimy.
Z. M.
SPIS RZECZY .
Tadzio wąsaty… str. 1
Paluszki Zosi… str. 9
Grzeczny Michaś… str. 17
Kluczyki… str. 25
Gołąbki… str. 35
Poziomki… str. 45
Zimna kąpiel… str. 53
Lalka… str. 61
Gorzkie lekarstwo… str. 73
Podwieczorek… str. 85
Dłubałkiewicz… str. 95
Trzewiczki dla lalki… str. 103
Atrament… str. 115
Kto winien?… str. 123
Łabędź… str. 131
Różowy pierniczek… str. 141
Jaś kresowaty… str. 149
Antolka i lalka… str. 159
Piłka… str. 169
Splamiona sukienka… str. 181
Buciki z wysokiemi cholewami… str. 191
Psotka… str. 201
Drewniany trzewiczek… str. 213
Dobra córeczka… str. 2251. TADZIO WĄSATY.
Tadzio przez cały dzień był bardzo grzeczny a mama idąc wieczorem do cioci, wzięła go z sobą.
Ciocia dosyć już dawno Tadzia nie widziała, to też zobaczywszy chłopczyka, nacieszyć się nim nie mogła. Wzięła go na kolana, całowała i pieściła, potem dała mu orzechów i cukierków a nareszcie posadziwszy przy sobie, dała do obejrzenia dużą książkę z obrazkami.
Tadzio oglądał obrazki, a ciocia, głaszcząc go po głowie i przypatrując mu się uważnie, rzekła do mamy:
– Jak też Tadzio do ojca podobny!
W parę dni przyjechał wujaszek, a mama znów zawołała Tadzia, żeby się z nim przywitał.
Wujaszek pocałował chłopczyka; zapytał się ile ma lat.
Tadzio odpowiedział, że ma już lat cztery.
Wujaszek mówił, że Tadzio jest duży kawaler, a potem znów rzekł do mamy:
– Jak też ten Tadzio do ojca podobny!
Tadzio słysząc, że wszyscy mówią, iż jest do ojca podobny, stanął przed lustrem i zaczął się sobie przypatrywać.
– Co też to oni mówią, że ja do ojca podobny! – rzekł sam do siebie. – Ojciec ma wąsy, a ja nie mam wąsów. Aha, ale wiem, co zrobię.
I to mówiąc, odszedł od lustra, a wziąwszy kawałek czarnego węgla z kominka, stanął napowrót przed lustrem i umalował sobie ogromne wąsy.
– Teraz to naprawdę jestem podobny do ojca! – rzekł biorąc się pod boki i przypatrując zamaszystym wąsom.
Lecz nagle usłyszał śmiech za sobą.
Właśnie do pokoju weszła starsza jego siostrzyczka Kazia ze swoją przyjaciółką Manią i braciszkiem jej Stefciem, którzy przyszli do nich w odwiedziny.
– Ha, ha, ha! Tadzio wąsaty! Tadzio wąsaty! Tadzio wąsaty – wołały dzieci!
– Ale jaki śmieszny – mówił Stefcio!
– A jaki brzydki – rzekła Mania – cały umazany!
Wtem weszła mama, a zobaczywszy Tadzia umazanego, bardzo się na niego pogniewała. Wzięła go za rękę, wyprowadziła do drugiego pokoju i kazała mu się umyć.
Długo jednak służąca myła mu buzię mydłem i gąbką, nim zdołała odmyć węgiel, którym się umazał.
Trzeba było nawet zdjąć z niego ubranie, bo całe było umazane na czarno.
Przez ten czas Kazia, Stefcio i Mania doskonale się bawili.
Wreszcie dzieci, nie mogąc go się doczekać, odeszły do domu, a odchodząc zawołały przeze drzwi:
Z. Morawską.
Z 6 rycinami kolorowanemi.
Kraków i Warszawa.
Nakład Gebethnera i Wolffa,
1884.
Kraków. – Druk Wł. L. Anczyca i Spółki, pod zarządem Jana Gadowkiego.
Wszystkie dzieci, o których w tych powiastkach napisano, znamy osobiście i często je spotykamy.
Każda z dwudziestu czterech powiastek jest wzięta z prawdziwego zdarzenia, a mali czytelnicy poznają w nich siebie, lub swoich towarzyszów i towarzyszki.
Jeżeli się więc zabawią i czego dobrego nauczą, niechaj nam powiedzą, a jeszcze więcej takich towarzyszów sprowadzimy.
Z. M.
SPIS RZECZY .
Tadzio wąsaty… str. 1
Paluszki Zosi… str. 9
Grzeczny Michaś… str. 17
Kluczyki… str. 25
Gołąbki… str. 35
Poziomki… str. 45
Zimna kąpiel… str. 53
Lalka… str. 61
Gorzkie lekarstwo… str. 73
Podwieczorek… str. 85
Dłubałkiewicz… str. 95
Trzewiczki dla lalki… str. 103
Atrament… str. 115
Kto winien?… str. 123
Łabędź… str. 131
Różowy pierniczek… str. 141
Jaś kresowaty… str. 149
Antolka i lalka… str. 159
Piłka… str. 169
Splamiona sukienka… str. 181
Buciki z wysokiemi cholewami… str. 191
Psotka… str. 201
Drewniany trzewiczek… str. 213
Dobra córeczka… str. 2251. TADZIO WĄSATY.
Tadzio przez cały dzień był bardzo grzeczny a mama idąc wieczorem do cioci, wzięła go z sobą.
Ciocia dosyć już dawno Tadzia nie widziała, to też zobaczywszy chłopczyka, nacieszyć się nim nie mogła. Wzięła go na kolana, całowała i pieściła, potem dała mu orzechów i cukierków a nareszcie posadziwszy przy sobie, dała do obejrzenia dużą książkę z obrazkami.
Tadzio oglądał obrazki, a ciocia, głaszcząc go po głowie i przypatrując mu się uważnie, rzekła do mamy:
– Jak też Tadzio do ojca podobny!
W parę dni przyjechał wujaszek, a mama znów zawołała Tadzia, żeby się z nim przywitał.
Wujaszek pocałował chłopczyka; zapytał się ile ma lat.
Tadzio odpowiedział, że ma już lat cztery.
Wujaszek mówił, że Tadzio jest duży kawaler, a potem znów rzekł do mamy:
– Jak też ten Tadzio do ojca podobny!
Tadzio słysząc, że wszyscy mówią, iż jest do ojca podobny, stanął przed lustrem i zaczął się sobie przypatrywać.
– Co też to oni mówią, że ja do ojca podobny! – rzekł sam do siebie. – Ojciec ma wąsy, a ja nie mam wąsów. Aha, ale wiem, co zrobię.
I to mówiąc, odszedł od lustra, a wziąwszy kawałek czarnego węgla z kominka, stanął napowrót przed lustrem i umalował sobie ogromne wąsy.
– Teraz to naprawdę jestem podobny do ojca! – rzekł biorąc się pod boki i przypatrując zamaszystym wąsom.
Lecz nagle usłyszał śmiech za sobą.
Właśnie do pokoju weszła starsza jego siostrzyczka Kazia ze swoją przyjaciółką Manią i braciszkiem jej Stefciem, którzy przyszli do nich w odwiedziny.
– Ha, ha, ha! Tadzio wąsaty! Tadzio wąsaty! Tadzio wąsaty – wołały dzieci!
– Ale jaki śmieszny – mówił Stefcio!
– A jaki brzydki – rzekła Mania – cały umazany!
Wtem weszła mama, a zobaczywszy Tadzia umazanego, bardzo się na niego pogniewała. Wzięła go za rękę, wyprowadziła do drugiego pokoju i kazała mu się umyć.
Długo jednak służąca myła mu buzię mydłem i gąbką, nim zdołała odmyć węgiel, którym się umazał.
Trzeba było nawet zdjąć z niego ubranie, bo całe było umazane na czarno.
Przez ten czas Kazia, Stefcio i Mania doskonale się bawili.
Wreszcie dzieci, nie mogąc go się doczekać, odeszły do domu, a odchodząc zawołały przeze drzwi:
więcej..
