Zagospodarowanie turystyczne Ślężańskiego Parku Krajobrazowego - ebook

Wstęp

Ustawa z dn. 16 kwietnia 2004 roku „O ochronie przyrody” traktuje „iż park krajobrazowy obejmuje obszar chroniony ze względu na wartości przyrodnicze, historyczne i kulturowe oraz walory krajobrazowe w celu zachowania, popularyzacji tych wartości w warunkach zrównoważonego rozwoju.”

Park krajobrazowy według powyżej wymienionej ustawy jest to system ochrony przyrody. Na terenie tych obszarów chronionych znajdują się obiekty, które są wartościowe przyrodniczo, historycznie czy kulturowo. Posiadają bogate walory krajobrazowe. Często można też spotkać ruiny starych zamków, czy domostw ale przede wszystkim rozległe tereny, przepiękne krajobrazy. Możemy się dowiedzieć i poznać kulturę osób tam zamieszkujących, czy najzwyczajniej w świecie zachwycić się pozostałościami przyrody i krajobrazów. To doskonały powód, by wyrwać się z miejskiej dżungli i choć na chwilę poobcować z przyrodą, odpocząć od zgiełku miasta.

Cała idea parków krajobrazowych jest dość młodym przedsięwzięciem. Powstało i rozwinęło się zaraz po II wojnie światowej a pierwszym krajem, który je wprowadził była Wielka Brytania i Niemcy. Na ziemiach polskich pierwszym otwartym w 1976 roku parkiem krajobrazowym był park na Pojezierzu Suwalskim. Idąc za ciosem do 2001 roku powstało kolejno 120 parków krajobrazowych. Natomiast najmłodszym parkiem narodowym w Polsce jest Park Krajobrazowy Góry Łosiowe, znajdujący się na terenie województwa kujawska pomorskiego i zajmuje 4859,97 hektara. Na dzień 1 stycznia 2020 roku liczba parków krajobrazowych w Polsce wyniosła 125 o łącznej powierzchni 26.141,6821 km kwadratowych.

Praca ta zawiera informacje na temat Ślężańskiego parku krajobrazowego. Zawiera informacje o faunie i florze. O pięknie ich zabytków, trasach szlakach turystycznych. Wyjaśniam ich oznakowanie. Tłumaczę wiele interesujących zagadnień wiązanych w przyrodą i jej funkcjonowaniem a także zatrzymuje się nad zabytkami tego regionu.Ślężański Park krajobrazowy -informacje ogólne

Park krajobrazowy jest obszarem chronionym. Pięknym obszarem chronionym. Powinien posiadać odpowiednie cechy takie jak:

1. przyroda

2. krajobraz

Musi także posiadać cechy historyczne i kulturowe. Jego głównym i nadrzędnym celem musi być propagowanie wartości przyrodniczo, krajobrazowo, historyczno i kulturowych. Musi być to zgodne z regułami administrowania zasobami przyrodniczymi.

Zasoby przyrodnicze to potencjał naturalny, dobrodziejstwa naturalne i wszelkie inne składniki naturalne, z których czerpie człowiek w ciągu całego swojego życia. Po raz pierwszy termin ten próbowano nazwać w 1910 roku. Wtedy też wyodrębniono pięć najbardziej potrzebnych i sprzyjających człowiekowi surowców:

1. żelazo,

2. płody rolne

3. węgiel

4. wodę

5. drzewo.

Ślężański Park Narodowy jest parkiem narodowym położonym w województwie dolnośląskim. Jest to jeden z wielu krajobrazowych parków w Polsce.

Powstał w 1988 roku a jego powierzchnia to 15640 ha z czego 8190 ha to sam obszar Parku a 7450 ha to otuliny. Do jego obszaru zaliczają się Góry Ślęży, Góry Raduni, Wzgórza Oleszeńskich i Kiełczyńskich oraz Jańska Góra. Gminy wchodzące w teren Parku to gmina:

1. Świdnica

2. Sobótka

3. Dzierżoniów

4. Jordanów

5.Marcinkowice

Celem utworzenia Ślężańskiego Parku Krajobrazowego było ochrona środowiska nie tylko krajobrazowego ale także przyrodniczego Gór i masywów Górskich ale także ich prestiżu dobrodziejstw historycznych. Sam obszar lasów to 5500 hektarów. Jest to około 67 procent powierzchni Parku. Obszar ten zawiera też teren „zabezpieczający go przed zagrożeniami zewnętrznymi wynikającymi z działalności człowieka” jest to definicja według Ustawy o ochronie przyrody z dnia 16 kwietnia 2004 r. (Dz. U. z 2020 r. poz 55) tzw. otulina, w której górują pola uprawne.

Na terenie Ślężańskiego Parku Krajobrazowego znajduje się Nadleśnictwo Miękinia. To jej podlegają i pod jej opieką właśnie te lasy. Wody gruntowe obejmują 20 hetkarów. Lasy Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych we Wrocławiu obejmują swym zasięgiem przede wszystkim teren województwa dolnośląskiego i tylko w niewielkim stopniu (ok. 1%) teren sąsiednich województw — opolskiego, wielkopolskiego i lubuskiego. Ogólna powierzchnia zarządzana przez nadleśnictwa RDLP we Wrocławiu wg stanu na koniec 2021 r. wynosi 559 283 ha, z czego 541 758 ha to powierzchnia leśna, a 17 525 ha stanowi powierzchnię nieleśną (grunty rolne, wody, nieużytki, tereny osiedlowe, komunikacyjne, itp.).Zagospodarowanie turystyczne ogólna definicja

Zagospodarowanie turystyczne mówiąc najprościej to przekształcenie danego terenu na potrzeby turystyki i rekreacji. Celem zagospodarowania są przede wszystkim zapewnienie odpowiednich warunków dla turystów między innymi dojazdu do obiektów, możliwości odwiedzenia danych obiektów oraz zapewnienie odpowiednich warunków w trakcie pobytu turystów na danych szlakach czy parkach krajobrazowych. To zespół na którym mieszczą się obiekty rekreacyjno-wypoczynkowe, powierzchniowe, wszelkie urządzenia obsługi ruchu turystycznego, które istnieją na ich terenie a także obiekty informacyjne pomagające i służące obsłudze ruchu turystycznego i zlokalizowanych na danym terenie.Park krajobrazowy jako forma ochrony przyrody

W dzisiejszych czasach czasach bardzo często i głośno mówi się o ochronie środowiska. Modne stało się to stwierdzenie lecz trudniej się do niego dostosować. Ekologia to nie tylko nie śmiecenie czy coroczne akcje sprzątanie świata ale także bardziej dalekosiężne inwestycje w przyrodę. Przyroda woła o pomoc i my musimy ja usłyszeć ratując ją. Wszelakie obszary chronione takie jak parki krajobrazowe, rezerwaty przyrody czy parki narodowe zaliczamy w skład tak zwanej ochrony obszarowej. Głównym jej celem jest „zachowywanie i upowszechnianie wartości przyrodniczych, krajobrazowych, a także historycznych i kulturowych zgodnie z zasadami racjonalnego i zrównoważonego gospodarowania zasobami przyrody, które często nawiązują do tradycji danego regionu.”