„Zibi”. Biografia Zbigniewa Bońka - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
30 czerwca 2020
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
„Zibi”. Biografia Zbigniewa Bońka - ebook
Nie pękał przed nikim. Bezczelny, prowokator, nie do zatrzymania. Biegająca kontrowersja. Uwielbiał szokować. Po meczu ze Związkiem Radzieckim w 1982 w Hiszpanii, wystąpił w studio w koszulce CCCP, czym wzbudził narodową dyskusję. Dla jednych był zbawcą, dla drugich „rudą małpą”. Zawsze budził i budzi namiętności. Zrobił zawrotną karierę, bo miał talent od Boga i charakter, którego brakowało innym geniuszom z jego pokolenia. Był pyszny, albo po prostu znał swoją wartość. Jego ulubiony tekst: „Juve zagrał cztery finały – strzelił w nich pięć goli, z czego pan Zbyszek trzy, a jedna padła z karnego na mnie”… Życie potoczyło mu się tak, jak sobie wymarzył… Z Zawiszy Bydgoszcz trafił do Widzewa Łódź, a następnie do Juventusu Turyn i Romy. Grywał jako pomocnik, napastnik, a także jako libero!
Kiedyś patron „Juve” Gianni Agnelli powiedział o Bońku: „Bello di notte” - „Piękny nocą”, bo rozstrzygał najważniejsze mecze świata – w światłach jupiterów. Z Michelem Platinim stworzył jeden z najbardziej znaczących duetów w historii piłki nożnej.
Boniek zagrał na trzech Mundialach – w 1978, 1982 i 1986. Na tym pierwszym pokazał się światu, na drugim był jednym z największych piłkarzy globu, a w cieniu znaleźli się Maradona, Platini i Zico.
Co zrobił ze swoim życiem po karierze boiskowej? - na to pytanie również znajdziecie odpowiedź w fascynującej biografii, na której potrzeby autor przewertował tysiące artykułów i spotkał się z kilkudziesięcioma osobami na całym świecie, którzy byli przy nim w różnych etapach jego życia. "Zibi" - piłkarz, trener, biznesmen, prezes PZPN.
| Kategoria: | Biografie |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-8116-999-8 |
| Rozmiar pliku: | 40 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Wstęp
Ze Zbigniewem Bońkiem znamy się dwadzieścia pięć lat, a więc połowę mojego życia. Znamy się osobiście, bo gdyby wliczyć znajomość z ekranu telewizyjnego, to wyszłoby ponad czterdzieści lat! Aby nawiązać z nim bezpośredni kontakt — jesienią 1994 roku — potrzebowałem numeru telefonu. Nie pamiętam, skąd go otrzymałem… Może od Janusza Basałaja? To wielce prawdopodobne. Janek był wówczas szefem działu piłkarskiego „Przeglądu Sportowego” i… transferował mnie z Wrocławia do Warszawy. A tak naprawdę ze Złotoryi, gdzie skończyłem liceum, zanim poszedłem na studia prawnicze do stolicy Dolnego Śląska.
Czasami trzeba wypełnić w życiu kupon. Zadzwoniłem do Bońka na początku grudnia 1994 roku i zaproponowałem rozmowę o najważniejszych postaciach z jego życia. Trochę się zdziwił, ale po chwili odpowiedział:
— Będę za kilka dni w Warszawie. Proszę przyjechać w piątek na godzinę dziewiętnastą do hotelu Victoria. Spotkamy się na kawie w Zielonym Barku.
Przy placu Zawiszy wsiadłem do autobusu linii 175, zawsze zatłoczonego. Ba, ze złodziejami, którzy robili sztuczny tłok, aby okradać obcokrajowców podróżujących z Okęcia. Jeżdżąc często tą linią, zaczynało się kojarzyć twarze tych cwaniaków. Dlatego człowiek łapał się za portfel i mógł jakoś przejechać bez szwanku, wysiadając na Trakcie Królewskim. Stamtąd, spod Bristolu, już tylko kilka kroków do Victorii. Miałem wtedy dwadzieścia cztery lata i głowę pełną marzeń. Usiedliśmy „na godzinę”, a rozmawialiśmy z trzy, cztery. Jestem przekonany, że słynny piłkarz zastanawiał się, co z jego opowieścią uczyni młody, szczupły jeszcze wówczas reporter z małego miasta.
Po kilkunastu dniach odebrałem telefon na biurku w redakcji.
— Boniek — usłyszałem.
— Kołtoń, Roman Kołtoń — odpowiedziałem.
— To ty ze mną rozmawiałeś w Victorii? Dobra robota — rzucił. I zaczął inny wątek.
„Dobra robota” — jak się przekonałem przez lata — to duży komplement z ust Bońka. Nie jest rozrzutny w udzielaniu pochwał. „Nawet żony nie chwali się przed śmiercią” — zwykł powtarzać z szelmowskim uśmiechem.
Wyobraźcie sobie moje zaskoczenie. Boniek zadzwonił do mnie! Kilkanaście dni temu rozmawiałem z „Zibim”, a teraz, tuż po świętach Bożego Narodzenia, szukał mnie telefonicznie. To było niezwykłe. Lata osiemdziesiąte, gdy byłem nastolatkiem, to był wielki czas „Zibiego”. Dla nas, młodych ludzi z małych miasteczek czy wsi, to był idol. Heros z boiska i bohater naszej wyobraźni. Mój brat, Zbigniew, który nigdy nie interesował się futbolem, leciał kiedyś z mamą do Algierii do taty, który jako inżynier pracował tam na kontrakcie. I w starej hali lotniska Okęcie spotkał Zbigniewa Bońka. Brat plakaty Bońka, Smolarka i Młynarczyka widział codziennie nad moim łóżkiem. Podszedł więc do niego i poprosił o autograf dla mnie. Przez lata miałem tę kartkę w jednej z trzech książek o Bońku, które ukazały się w latach osiemdziesiątych — w Bońkowej „biblii” spisanej piórem Krzysztofa Wągrodzkiego Na polu karnym; dwie pozostałe pozycje to Prosto z Juventusu autorstwa Andrzeja Persona i Moi rywale, którą napisali Person i Roman Hurkowski.
Boniek przez dekadę jawił mi się jako osoba bliska sercu, ale jakby gdzieś z Olimpu, z panteonu sław. Teraz, jako młody reporter, rozmawiałem z nim twarzą w twarz. Choćby o Włodku Lubańskim, o którym Boniek mówił tak:
— Fascynowałem się jego grą, gdy byłem dzieckiem. Uciekałem ze szkoły, gdy Górnik grał ważne mecze, a były o wczesnej porze. Miałem dziesięć lat, gdy Górnik przyjechał na zgrupowanie do Bydgoszczy. Chodziłem wtedy krok w krok za Lubańskim, a Włodek o tym do dziś nie wie. Po latach, w pierwszym meczu mundialu w Argentynie, wszedłem za niego. Myślałem, że śnię. Wchodziłem w meczu otwarcia mundialu za legendarnego Lubańskiego.
A więc zaczynamy podróż przez życie Bońka od Bydgoszczy…
Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki
Ze Zbigniewem Bońkiem znamy się dwadzieścia pięć lat, a więc połowę mojego życia. Znamy się osobiście, bo gdyby wliczyć znajomość z ekranu telewizyjnego, to wyszłoby ponad czterdzieści lat! Aby nawiązać z nim bezpośredni kontakt — jesienią 1994 roku — potrzebowałem numeru telefonu. Nie pamiętam, skąd go otrzymałem… Może od Janusza Basałaja? To wielce prawdopodobne. Janek był wówczas szefem działu piłkarskiego „Przeglądu Sportowego” i… transferował mnie z Wrocławia do Warszawy. A tak naprawdę ze Złotoryi, gdzie skończyłem liceum, zanim poszedłem na studia prawnicze do stolicy Dolnego Śląska.
Czasami trzeba wypełnić w życiu kupon. Zadzwoniłem do Bońka na początku grudnia 1994 roku i zaproponowałem rozmowę o najważniejszych postaciach z jego życia. Trochę się zdziwił, ale po chwili odpowiedział:
— Będę za kilka dni w Warszawie. Proszę przyjechać w piątek na godzinę dziewiętnastą do hotelu Victoria. Spotkamy się na kawie w Zielonym Barku.
Przy placu Zawiszy wsiadłem do autobusu linii 175, zawsze zatłoczonego. Ba, ze złodziejami, którzy robili sztuczny tłok, aby okradać obcokrajowców podróżujących z Okęcia. Jeżdżąc często tą linią, zaczynało się kojarzyć twarze tych cwaniaków. Dlatego człowiek łapał się za portfel i mógł jakoś przejechać bez szwanku, wysiadając na Trakcie Królewskim. Stamtąd, spod Bristolu, już tylko kilka kroków do Victorii. Miałem wtedy dwadzieścia cztery lata i głowę pełną marzeń. Usiedliśmy „na godzinę”, a rozmawialiśmy z trzy, cztery. Jestem przekonany, że słynny piłkarz zastanawiał się, co z jego opowieścią uczyni młody, szczupły jeszcze wówczas reporter z małego miasta.
Po kilkunastu dniach odebrałem telefon na biurku w redakcji.
— Boniek — usłyszałem.
— Kołtoń, Roman Kołtoń — odpowiedziałem.
— To ty ze mną rozmawiałeś w Victorii? Dobra robota — rzucił. I zaczął inny wątek.
„Dobra robota” — jak się przekonałem przez lata — to duży komplement z ust Bońka. Nie jest rozrzutny w udzielaniu pochwał. „Nawet żony nie chwali się przed śmiercią” — zwykł powtarzać z szelmowskim uśmiechem.
Wyobraźcie sobie moje zaskoczenie. Boniek zadzwonił do mnie! Kilkanaście dni temu rozmawiałem z „Zibim”, a teraz, tuż po świętach Bożego Narodzenia, szukał mnie telefonicznie. To było niezwykłe. Lata osiemdziesiąte, gdy byłem nastolatkiem, to był wielki czas „Zibiego”. Dla nas, młodych ludzi z małych miasteczek czy wsi, to był idol. Heros z boiska i bohater naszej wyobraźni. Mój brat, Zbigniew, który nigdy nie interesował się futbolem, leciał kiedyś z mamą do Algierii do taty, który jako inżynier pracował tam na kontrakcie. I w starej hali lotniska Okęcie spotkał Zbigniewa Bońka. Brat plakaty Bońka, Smolarka i Młynarczyka widział codziennie nad moim łóżkiem. Podszedł więc do niego i poprosił o autograf dla mnie. Przez lata miałem tę kartkę w jednej z trzech książek o Bońku, które ukazały się w latach osiemdziesiątych — w Bońkowej „biblii” spisanej piórem Krzysztofa Wągrodzkiego Na polu karnym; dwie pozostałe pozycje to Prosto z Juventusu autorstwa Andrzeja Persona i Moi rywale, którą napisali Person i Roman Hurkowski.
Boniek przez dekadę jawił mi się jako osoba bliska sercu, ale jakby gdzieś z Olimpu, z panteonu sław. Teraz, jako młody reporter, rozmawiałem z nim twarzą w twarz. Choćby o Włodku Lubańskim, o którym Boniek mówił tak:
— Fascynowałem się jego grą, gdy byłem dzieckiem. Uciekałem ze szkoły, gdy Górnik grał ważne mecze, a były o wczesnej porze. Miałem dziesięć lat, gdy Górnik przyjechał na zgrupowanie do Bydgoszczy. Chodziłem wtedy krok w krok za Lubańskim, a Włodek o tym do dziś nie wie. Po latach, w pierwszym meczu mundialu w Argentynie, wszedłem za niego. Myślałem, że śnię. Wchodziłem w meczu otwarcia mundialu za legendarnego Lubańskiego.
A więc zaczynamy podróż przez życie Bońka od Bydgoszczy…
Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki
więcej..
