Zuchwała wyprawa Dziamdziorka i Mamrotka - ebook

– Dokąd jedziemy, Mamrotku? – spytał zaniepokojony skrzat Dziamdziorek.

– Przed siebie, jak zwykle przed siebie – odparł jego starszy brat, Mamrotek, nadgryzając kolejną kanapkę.

Za oknami migały łodygi kwiatów i ziół, wonne powietrze owiewało policzki, a kolejka pędziła wzdłuż drogi wysadzanej rozkwitającymi lipami.

– Mieliśmy nie ruszać się z naszego domu – rzekł niezadowolony Dziamdziorek.

– Ach, co tam! – Mamrotek machnął dłonią umazaną miodem. – Byle dalej!… Trzeba poznawać świat.

– W taki upał – Dziamdziorek otarł pot z czoła – nic mi się nie chce.

– Nie marudź, Dziamdziorku – obruszył się Mamrotek. – Aż się prosi, żeby w piękny, lipcowy dzień wyruszyć na…

– Jeśli chodzi o wyruszanie na…

– Dziamdziorku, widzisz to, co ja? – przerwał mu brat skrzat.

– Jeśli to można nazwać widzeniem – odparł bez namysłu Dziamdziorek i wpatrzył się w krajobraz za oknem. Po czym przetarł oczy ze zdumienia i spytał cicho: – Albo… przywidzeniem?

– Tam coś jest – rzekł z przekonaniem Mamrotek.

– Mamrotku, czy to możliwe?

– Jakby się unosiło…

– Wszystko przez ten upał, braciszku…

– Faluje w naszą stronę – zaniepokoił się Mamrotek.

– Białe, powiewne… – zastanawiał się Dziamdziorek. – Panna młoda zgubiła welon na łące.

– Jakby jakaś postać…

– Zawoalowana – Dziamdziorek włożył palec do ust. – Wiesz co, braciszku?…

– Wzlatuje i opada, wzlatuje i opada – powtarzał jego starszy brat, podskakując z wrażenia.

– Pewnie jakaś… bratnia dusza? – kombinował Dziamdziorek, nie wyjmując palca z ust.

– Dusza? Co ty pleciesz! – wołał rozgorączkowany Mamrotek. – W samo południe?! To może być tylko duch.

Wysoka postać w powiewnej, białej sukni polatywała obok pędzącego pociągu. Jej twarz nakrywała biała woalka, spod której wymykały się długie, białe włosy. Woalkę przytrzymywał na głowie wianek z białych róż.

– Zaraz welon wkręci się w koła kolejki – zauważył rzeczowo Dziamdziorek.

– Duch jest coraz bliżej! – wołał Mamrotek, nie przestając podskakiwać.

– Wszystko przez ten upał, braciszku. Uspokój się…

– Nie mogę! – krzyknął Mamrotek. – Duch jest tuż-tuż!

– A jeśli to tylko – rozmyślał Dziamdziorek – ta… jak jej tam… fatamorgana?

Trzask wylatującego z torów pociągu, przerwał jego domysły. Kolejka stoczyła się do rowu i spłoszyła pszczoły, które z głośnym brzęczeniem uniosły się nad pole koniczyny.

– Wyciągnę was! – usłyszeli srebrzyście brzmiący głos i dwie blade dłonie pomogły skrzatom wydostać się z przewróconego wagonika.

To niestety koniec bezpłatnego fragmentu. Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki.