- nowość
- W empik go
Życie z narcyzem. Jak przetrwać toksyczne relacje - ebook
Życie z narcyzem. Jak przetrwać toksyczne relacje - ebook
Narcyzm to zaburzenie osobowości charakteryzujące się wyolbrzymionym poczuciem własnej wartości, potrzebą podziwu i brakiem empatii wobec innych. Osoby z narcystycznym zaburzeniem osobowości często mają fantazje o sukcesie, władzy i miłości, wierząc, że są wyjątkowe i zasługują na specjalne traktowanie.
Narcyzi często mają trudności w budowaniu trwałych relacji, ponieważ skupiają się głównie na własnych potrzebach. Mogą manipulować innymi, aby osiągnąć swoje cele. W pracy często dążą do pozycji liderskich, ale mogą mieć problemy z współpracą z innymi. Mogą być zbyt skupieni na własnych osiągnięciach, a kosztem celów zespołu. Pomimo pozorów pewności siebie, narcyzi często mają niską samoocenę i są wrażliwi na krytykę. Mogą doświadczać uczucia pustki i samotności.
Omówimy kilka przypadków narcyzów. Cechy narcystyczne mogą przejawiać dzieci, matki, ojcowie i partnerzy w związkach. W przypadku dzieci mówimy często, że są rozpieszczone, a dorośli egocentryczni.
Spis treści
Spis treści
Narcyzm – definicja i charakterystyka
Przyczyny narcyzmu
Konsekwencje narcyzmu
Leczenie narcyzmu
Narcyzm a zdrowa samoocena: subtelne różnice
Wspieranie osób z narcystycznymi tendencjami
Jak odróżnić zdrową pewność siebie od patologicznego narcyzmu?
Patologiczny narcyzm
Jak radzić sobie z osobami o cechach narcystycznych?
Przyczyny narcyzmu
Jak rozpoznać narcyza?
Związek z narcyzem
Leczenie narcyzmu
Jak wyjść z toksycznego związku?
Terapia po związku z narcyzem – droga do uzdrowienia
Techniki terapeutyczne
Narcystyczne dziecko
Jak radzić sobie z narcystycznym dzieckiem?
Przykłady narcystycznych zachowań
Inne przykłady zachowań narcystycznych u dzieci
Jak sobie radzić z narcystycznymi zachowaniami u dzieci:
Jak wspierać dziecko w budowaniu zdrowych relacji z rówieśnikami?
Narcystyczny nastolatek
Jak odróżnić narcyzm od normalnego dorastania?
Trening asertywności
Narcystyczna matka
Przykłady zachowań narcystycznej matki
Narcystyczny ojciec
Toksyczny związek
Jak rozpoznać toksyczny związek?
Skutki toksycznego związku
Co zrobić, gdy jesteś w toksycznym związku?
Najczęstsze znaki manipulacji w związku
Odbudowa samooceny
Cechy toksycznej osoby: Jak rozpoznać manipulatora?
Słowa mają moc
Jak słowa rodziców mogą wspierać rozwój dziecka
Jak rozmawiać w związku, by okazywać sobie miłość i wsparcie?
Czego nie powinni mówić partnerzy w udanym związku?
Jak poprawić komunikację w związku?
Jak mówić, by nastolatek nas słuchał?
Jak dbać o dobre relacje z bliskimi w rodzinie?
Kategoria: | Poradniki |
Zabezpieczenie: |
Watermark
|
ISBN: | 978-83-8166-466-0 |
Rozmiar pliku: | 2,9 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Narcyzm to zaburzenie osobowości charakteryzujące się wyolbrzymionym poczuciem własnej wartości, potrzebą podziwu i brakiem empatii wobec innych. Osoby z narcystycznym zaburzeniem osobowości często mają fantazje o sukcesie, władzy i miłości, wierząc, że są wyjątkowe i zasługują na specjalne traktowanie.
Narcyzi wierzą, że są lepsi od innych, bardziej utalentowani i wyjątkowi. Ciągle pragną uwagi i pochwały, a krytykę odbierają jako atak na swoją osobę. Mają wygórowane oczekiwania co do własnych osiągnięć i często fantazjują o sławie i bogactwie. Czują, że mają prawo do specjalnego traktowania i że inni powinni spełniać ich oczekiwania. Nie potrafią zrozumieć uczuć innych ludzi i mają tendencję do wykorzystywania ich dla własnych celów. Często zazdroszczą sukcesów innym i próbują ich umniejszać. Wykazują aroganckie zachowanie, pogardzają innymi i uważają ich za gorszych.
Tak to wygląda w skrócie. Definicje opisują narcyza jako potwora, ale trzeba pamiętać, że nie zawsze jest taki. Narcyz potrafi się skutecznie ukrywać, na co dzień ukazując milsze oblicze, by zdobyć zaufanie potencjalnych ofiar. Nie czyni tego celowo. Taki po prostu jest.
Narcyzm to złożone zjawisko, które od lat fascynuje psychologów. Charakteryzuje się nadmiernym skupieniem na sobie, wygórowanym poczuciem własnej wartości, brakiem empatii oraz potrzebą ciągłego podziwu. Choć pewne elementy narcyzmu mogą być obecne u większości ludzi, to w przypadku osób z narcystycznym zaburzeniem osobowości, te cechy przybierają patologiczny wymiar, utrudniając funkcjonowanie w relacjach społecznych i zawodowych.
Przyczyny narcyzmu
Choć dokładne przyczyny narcyzmu nie są w pełni poznane, badacze wskazują na kilka czynników, które mogą przyczyniać się do jego rozwoju:
- Czynniki genetyczne: Badania sugerują, że pewne predyspozycje genetyczne mogą zwiększać ryzyko rozwoju narcyzmu.
- Wychowanie: Nadmierna pochwała, brak konsekwencji, porównywanie dziecka z innymi lub nadmierna krytyka mogą przyczynić się do rozwoju narcystycznych cech.
- Doświadczenia życiowe: Traumatyczne wydarzenia w dzieciństwie, takie jak utrata bliskiej osoby, przemoc lub odrzucenie, mogą prowadzić do kompensacyjnych zachowań narcystycznych.
- Kultura i społeczeństwo: Nasza kultura, która często gloryfikuje indywidualizm, sukces i materializm, może sprzyjać rozwojowi narcystycznych tendencji.
Konsekwencje narcyzmu
Osoby z narcystycznym zaburzeniem osobowości często mają:
- Problemy w relacjach: Trudności w budowaniu głębokich, intymnych relacji, zazdrość, manipulacja, brak empatii.
- Problemy zawodowe: Konflikty z współpracownikami, trudności z przyjmowaniem krytyki, nadmierne skupienie na własnych osiągnięciach.
- Problemy emocjonalne: Niska samoocena pomimo pozorów pewności siebie, lęk przed odrzuceniem, depresja.
Leczenie narcyzmu
Leczenie narcystycznego zaburzenia osobowości jest trudne i długotrwałe. Terapia, najczęściej psychodynamiczna lub poznawczo-behawioralna, może pomóc osobom z narcyzmem w:
- Zrozumieniu swoich problemów: Terapia pomaga w zrozumieniu przyczyn narcystycznych zachowań i ich wpływu na życie.
- Rozwijaniu empatii: Terapia pomaga w rozwijaniu umiejętności empatii i zrozumieniu perspektywy innych osób.
- Zmianie negatywnych wzorców myślenia: Terapia pomaga w modyfikowaniu negatywnych schematów myślenia, które podtrzymują narcystyczne zachowania.
- Poprawie relacji: Terapia pomaga w nawiązywaniu bardziej satysfakcjonujących relacji z innymi ludźmi.
Narcyzm jest złożonym problemem, który wymaga kompleksowego podejścia. Wczesna diagnoza i odpowiednia terapia mogą znacząco poprawić jakość życia osób z narcystycznym zaburzeniem osobowości.
Narcyzm a zdrowa samoocena: subtelne różnice
Choć narcyzm i zdrowa samoocena mogą wydawać się podobne, to są to dwa zupełnie różne pojęcia. Często są one mylone, co może prowadzić do nieporozumień.
Zdrowa samoocena
- Oparta na rzeczywistości: Osoba z zdrową samooceną ma realistyczne postrzeganie siebie, swoich mocnych i słabych stron.
- Stabilna: Poczucie własnej wartości nie zależy od zewnętrznych czynników, takich jak opinia innych czy osiągnięcia.
- Otwartość na krytykę: Osoba z wysoką samooceną jest w stanie przyjąć konstruktywną krytykę i traktować ją jako okazję do rozwoju.
- Empatia: Potrafi odczuwać empatię wobec innych i szanować ich uczucia.
- Skromność: Nie musi ciągle udowadniać swojej wartości.
Narcyzm
- Wygórowane poczucie własności: Narcyz ma przesadnie wysokie mniemanie o sobie, często przekonany o swojej wyjątkowości.
- Wrażliwość na krytykę: Każda krytyka jest odbierana jako atak na jego ego.
- Brak empatii: Ma trudności z odczuwaniem współczucia wobec innych, często wykorzystuje ich dla własnych celów.
- Potrzeba podziwu: Ciągle szuka potwierdzenia swojej wartości i podziwu ze strony innych.
- Manipulacja: Często manipuluje innymi, aby osiągnąć swoje cele.
Osoba z wysoką samooceną czuje się dobrze ze sobą, ale jednocześnie jest świadoma swoich ograniczeń i szanuje innych. Narcyz natomiast potrzebuje ciągłego potwierdzenia swojej wartości i często kosztem innych.
Wspieranie osób z narcystycznymi tendencjami
Wspieranie osób z narcystycznymi tendencjami jest trudne i wymaga cierpliwości. Oto kilka wskazówek:
- Ustaw jasne granice: Osoby z narcyzmem często próbują manipulować innymi. Ważne jest, aby jasno określić, co jest dopuszczalne, a co nie.
- Nie wchodź w dyskusje: Dyskusje z narcyzem często prowadzą do eskalacji konfliktu. Lepiej skupić się na własnych uczuciach i potrzebach.
- Zachowaj spokój: Reakcje emocjonalne mogą tylko pogorszyć sytuację.
- Szukaj wsparcia: Rozmawiaj z innymi osobami, które mają podobne doświadczenia.
- Profesjonalna pomoc: Terapia może być bardzo pomocna zarówno dla osoby z narcyzmem, jak i dla jej bliskich.
Pamiętaj: Wspieranie osoby z narcystycznymi tendencjami nie oznacza akceptowania jej toksycznych zachowań. Twoje zdrowie psychiczne jest równie ważne.SŁOWA MAJĄ MOC
Słowa rodziców, choć wydają się czymś nieistotnym, mogą mieć ogromny wpływ na psychikę dziecka. Oto kilka przykładów, jak niewłaściwie dobrane słowa mogą je zranić:
Wyzwiska i obelgi:
- „Jesteś głupi/a!”, „Nic z ciebie nie będzie!”, „Jesteś leniwy/a!” - takie słowa podważają poczucie własnej wartości dziecka i mogą prowadzić do niskiej samooceny.
- „Ty brudasie!”, „Jesteś nieporadny/a!” - tego typu wyzwiska atakują poczucie własnej wartości dziecka związane z wyglądem czy umiejętnościami.
Porównywanie do innych:
- „Dlaczego nie jesteś taki/a jak twój brat/siostra?”, „O, kolega z klasy ma lepsze oceny niż ty!” - takie porównania sprawiają, że dziecko czuje się gorsze i może rozwijać poczucie zazdrości lub wrogości wobec innych.
- Słowa negujące uczucia:
- „Nie przesadzaj, to nic takiego.”, „Przestań płakać, chłopcy nie płaczą!” - takie reakcje sprawiają, że dziecko czuje, że jego uczucia są nieważne i nie są godne uwagi.
Słowa obwiniające:
- „To wszystko przez ciebie!”, „Gdybyś był/a bardziej odpowiedzialny/a, to by się nie stało!” - takie słowa sprawiają, że dziecko czuje się winne i odpowiedzialne za wszystko, co się dzieje.
Groźby:
- „Jeśli nie przestaniesz, to cię zostawię!”, „Będę cię bić, jak jeszcze raz to zrobisz!” - takie groźby budzą w dziecku lęk i poczucie zagrożenia.
Słowa podważające kompetencje:
- „Nie dasz rady tego zrobić.”, „Zawsze wszystko musisz zepsuć!” - takie słowa odbierają dziecku wiarę we własne możliwości i motywację do działania.
Słowa zanegujące tożsamość:
- „Ty nigdy nie będziesz taki/a jak inni.”, „Jesteś dziwny/a.” - takie słowa podważają poczucie przynależności dziecka do grupy i mogą prowadzić do izolacji.
Konsekwencje takich słów:
- Niska samoocena: Dziecko może czuć się gorsze, niekochane i niewarte uwagi.
- Problemy z relacjami: Może mieć trudności w budowaniu zdrowych relacji z innymi ludźmi.
- Problemy emocjonalne: Może doświadczać lęku, depresji, złości czy poczucia winy.
- Problemy behawioralne: Może reagować agresją, wycofaniem się lub innymi trudnymi zachowaniami.
Jak mówić do dziecka, aby nie ranić?
- Słuchaj uważnie: Staraj się zrozumieć, co dziecko czuje i myśli.
- Akceptuj uczucia dziecka: Pokaż, że jego uczucia są ważne i mają prawo istnieć.
- Mów o swoich uczuciach: Opisuj swoje emocje, używając «ja» zamiast «ty».
- Chwal i doceniaj: Zwracaj uwagę na pozytywne zachowania i osiągnięcia dziecka.
- Udzielaj wsparcia: Pokaż, że zawsze możesz na ciebie liczyć.
- Ucz odpowiedzialności: Wyjaśniaj konsekwencje działań, ale nie obwiniaj dziecka.
- Bądź cierpliwy/a: Wychowanie to proces, który wymaga czasu i wysiłku.
Pamiętaj: Słowa mają moc kształtowania psychiki dziecka. Wybieraj je świadomie i staraj się mówić do swojego dziecka w sposób, który będzie je wspierał i budował jego poczucie własnej wartości.
Słowa rodziców mają ogromną moc kształtowania osobowości i rozwoju dziecka. Dobrze dobrane słowa mogą być nie tylko źródłem miłości i wsparcia, ale także potężnym narzędziem edukacyjnym i motywacyjnym.