-
W empik go
Bromba i polityka - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
26 maja 2023
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Bromba i polityka - ebook
– Dużo mówiliśmy o demokracji – powiedział smutno wampir – i o trójpodziale władzy.
– Trój… co?
– Trójpodział władzy. To bardzo ważne. W każdym społeczeństwie powinien być ktoś, kto wymyśla prawo, ktoś, kto działa i decyduje w myśl tego prawa, i niezależny sąd, który może ocenić, czy wszystko jest w porządku. To podstawa dobrej demokracji!
– Demokracji?
– Demokracja jest wtedy, kiedy sądy nie podlegają żadnym naciskom. Żadnym.
Maciej Wojtyszko
| Kategoria: | Literatura piękna |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-65230-56-0 |
| Rozmiar pliku: | 2,7 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
WSTĘP
Drodzy Czytelnicy!
Rozważałem, czy nie nadać tej książeczce tytułu Pożegnanie z Brombą, ponieważ nie wydaje mi się, aby Bromba zanotowała jeszcze jakieś inne przygody i obserwacje niż zawarte w tym tomiku, ale pomyśleliśmy sobie (i ja, i Bromba), że zabrzmiałoby to zbyt patetycznie.
Wprawdzie patos bywa lubiany przez osoby zajmujące się polityką, ale nie należy do ulubionych sposobów wyrażania się Bromby. Co ciekawe nie przepadają za nim także Fikander i Gluś, a Kajetan Chrumps i kot Makawity są na nadużywanie patosu wręcz uczuleni.
Malwinka potrafi nawet rzucić mokrą ścierką w ekran telewizyjny, na którym pojawia się ktoś deklamujący w sposób podniosły o tym, jak gorąco kocha Naszą Okolicę.
Oni wszyscy nie przepadają też za samym pojęciem „polityka”. Bo jest to jak wiadomo pojęcie, które często służy tym, którzy źle znoszą sprawy proste i zrozumiałe.
Powiedzmy, że Gluś postanowił zaprosić paru znajomych na swoje urodziny. Nie mógł naturalnie zaprosić wszystkich, więc wybrał kilku, z którymi miał ochotę się spotkać.
O ile znam Zębiełka, to na pewno powie: „Fakt, że nie zostałem zaproszony, jest decyzją polityczną!”. Zębiełkowi nawet przez myśl nie przejdzie, że decyzja Glusia wiąże się z tym, że Zębiełek jest osobą mówiącą bez przerwy i głównie o sobie.
Niezaproszenie Rzęsorka spotka się zresztą z identycznym wyjaśnieniem, a Rzęsorek w dalszym ciągu będzie opowiadał żarciki, od których większość przyjaciół Bromby i Glusia dostaje tak zwanej „gęsiej skórki”.
A zatem – niezaproszenie Rzęsorka i Zębiełka na spotkanie przyjaciół to nie były decyzje polityczne, tylko powiedzmy – estetyczne. Spróbujcie jednak to wytłumaczyć Rzęsorkowi albo Zębiełkowi. Dla nich wszystko, co się dzieje na świecie, da się wytłumaczyć w jeden sposób, jednym słowem, a tym magicznym słowem jest słowo „polityka”. Bum!
Bromba wręcz przeciwnie. Jako osoba zajmująca się pomiarami już dawno uznała, że skoro nawet najdokładniejsze pomiary są obarczone ryzykiem błędu, to warto docenić rolę wpływu na nasze losy – przypadku, nieporozumienia i zdarzeń całkowicie niespodziewanych.
Ona i jej przyjaciele skłonni są cenić wątpliwości, szczerość, spontaniczność, życzliwość oraz wiarę w to, że ktoś, kto chce zbyt gwałtownie poprawiać, czyli krzywdzić innych – krzywdzi także, a może przede wszystkim, samego siebie.
Z takim podejściem zajmowanie się polityką jest bardzo trudne, więc Bromba się nią nie zajmuje.
Ponieważ jednak parę razy polityka zajęła się Brombą lub jej przyjaciółmi, oddajemy w Wasze ręce, Drodzy Czytelnicy, te kilka opowieści, z nadzieją, że nie jesteście dziećmi, a w każdym razie nie do tego stopnia, aby myśleć o Brombie jako o osobie zupełnie niepraktycznej i całkiem naiwnej.
Serdecznie pozdrawiamy
Autor i Bromba1. O UTOPII I DAWNYCH NIEDOBRYCH CZASACH
Stosunki mieszkańców Naszej Okolicy z utopcami bywały rozmaite. Utopce, jak wiadomo, zamieszkują dość rozległe tereny w okolicach rzeki Chlipawki, do której wpada Nasz Strumień, i zwykle nie opuszczają bagnistego, wodnistego otoczenia.
Nazwa popularnej gazety „Woda Codzienna” sugeruje wprawdzie, że Naszą Okolicę, rzekę Chlipawkę i otaczające ją bagna łączy jakaś wspólnota, ale to dziedzictwo sprzed wielu lat, zaś obecnie edycja pisma zwana „bagienną” prawie w całości odbiega zawartością od tak zwanej „suchej”, czytanej u nas.
Ta opowieść pochodzi z czasów młodości Bromby, gdy wszystko było inaczej (dość powiedzieć, że to były czasy, gdy Fikander nie znał Malwinki, Gluś nie stworzył pierwszego filmu, a Kot Makawity mieszkał w Mieście).
Bromba była młodą adeptką studiów mierniczych i z zapałem wędrowała, gdzie się dało, aby zmierzyć lub zważyć każdemu potrzebującemu, co tylko chciał mieć zważone lub zmierzone.
A na bagnach Chlipawki rządziła Utopia.
– Stać, kto idzie? – usłyszała Bromba, gdy podjeżdżała na rowerze do niepokaźnej kępy tataraku.
– Nie idzie, tylko jedzie – wesoło odpowiedziała Bromba, zatrzymując swój wehikuł. – A jadę na nim, jak widać, ja!
Z kępy tataraku wyszły dwa zielonkawe stwory o dużych oczach i krótko ostrzyżonych, również zielonych, włosach.
– Dokumenty!
Bromba sięgnęła do swojej żółtej torby i wyjęła dyplom.
– Do kogo obywatelka… Bromba zamierza się udać? – zapytał uroczyście niższy utopiec.
– Do tego… zaraz, mam zapisane… do Klipa!
– Którego Klipa?
– A to macie tu dużo tych Klipów?
– Co ty? Co wy mówicie, obywatelko! Klip jest jeden jedyny! Nasz Wielki Klip! – pouczył Brombę wyższy utopiec, zwijając dyplom z szacunkiem i oddając właścicielce. – Jeżeli do Wielkiego Klipa, to witamy serdecznie! Proszę oddać torbę!
– Jak to? Przecież ja jadę, aby mu coś zważyć i zmierzyć! A bez torby nie mogę tego zrobić!
– Spokojnie. Jak będzie trzeba, dostarczymy torbę.
– Nie ruszę się bez torby.
Strażnicy popatrzyli na siebie zakłopotani. Niższy zdecydował, że wyższy pójdzie zapytać przełożonych, czy można przepuścić Brombę z torbą. Bromba musiała więc usiąść i poczekać na powrót strażnika.
– Dziwne macie zwyczaje na tych bagnach – powiedziała.
– Dlaczego dziwne? To tylko regulamin. Bez regulaminu ciężko się żyje.
– Regulamin regulaminem, a zdrowy rozsądek zdrowym rozsądkiem.
– Ciszej! Co pani wygaduje!
– Mówię, co myślę.
– To źle pani robi. Pierwsza zasada Wolnej Utopii brzmi: „Nie myśl sam. Pomyślimy za ciebie”.
– A druga?
– „Jeśli nie wiesz, kto jest zły, zapytaj się nas”.
– Czyli kogo?
– Wielkiego Klipa. I jego doradców.
– A skąd oni to wiedzą?
– Bo oni się znają. Zło bywa często głęboko ukryte. Czasem sami nie wiemy, że jesteśmy źli!
– Co pan powie? Nie wie pan, kiedy pan zrobi coś źle?
– Tak ogólnie to niby wiem. Ale jeśli chodzi o szczegóły, mogę się mylić. Pani na przykład jest specjalistką od mierzenia i ważenia. A nasi specjaliści są fachowcami od dobra i zła. Mamy świetnych specjalistów od dobra i zła. To bardziej naukowe podejście. Jeśli nasz fachowiec mi mówi, że jestem zły, wtedy składam samokrytykę i lepiej rozumiem, co to jest zło.
– I staje się pan od tego lepszy?
– Naturalnie.
– Ciekawe podejście. A trzecia zasada?
– „Każdy jest taki sam”.
– Jak to?
– To super zasada! Dzięki temu nikt nie jest lepszy ode mnie!
– Tylko że to nieprawda!
– Właśnie że prawda!
– Przecież gołym okiem widać, że każdy jest inny.
– Może w detalach są różnice, ale każdy POWINIEN być taki sam!
– Powinien być jak kto?
– Jak my! Jak utopce!
– Ale ja na przykład nie jestem utopcem!
– I właśnie dlatego jest pani zła!
Drodzy Czytelnicy!
Rozważałem, czy nie nadać tej książeczce tytułu Pożegnanie z Brombą, ponieważ nie wydaje mi się, aby Bromba zanotowała jeszcze jakieś inne przygody i obserwacje niż zawarte w tym tomiku, ale pomyśleliśmy sobie (i ja, i Bromba), że zabrzmiałoby to zbyt patetycznie.
Wprawdzie patos bywa lubiany przez osoby zajmujące się polityką, ale nie należy do ulubionych sposobów wyrażania się Bromby. Co ciekawe nie przepadają za nim także Fikander i Gluś, a Kajetan Chrumps i kot Makawity są na nadużywanie patosu wręcz uczuleni.
Malwinka potrafi nawet rzucić mokrą ścierką w ekran telewizyjny, na którym pojawia się ktoś deklamujący w sposób podniosły o tym, jak gorąco kocha Naszą Okolicę.
Oni wszyscy nie przepadają też za samym pojęciem „polityka”. Bo jest to jak wiadomo pojęcie, które często służy tym, którzy źle znoszą sprawy proste i zrozumiałe.
Powiedzmy, że Gluś postanowił zaprosić paru znajomych na swoje urodziny. Nie mógł naturalnie zaprosić wszystkich, więc wybrał kilku, z którymi miał ochotę się spotkać.
O ile znam Zębiełka, to na pewno powie: „Fakt, że nie zostałem zaproszony, jest decyzją polityczną!”. Zębiełkowi nawet przez myśl nie przejdzie, że decyzja Glusia wiąże się z tym, że Zębiełek jest osobą mówiącą bez przerwy i głównie o sobie.
Niezaproszenie Rzęsorka spotka się zresztą z identycznym wyjaśnieniem, a Rzęsorek w dalszym ciągu będzie opowiadał żarciki, od których większość przyjaciół Bromby i Glusia dostaje tak zwanej „gęsiej skórki”.
A zatem – niezaproszenie Rzęsorka i Zębiełka na spotkanie przyjaciół to nie były decyzje polityczne, tylko powiedzmy – estetyczne. Spróbujcie jednak to wytłumaczyć Rzęsorkowi albo Zębiełkowi. Dla nich wszystko, co się dzieje na świecie, da się wytłumaczyć w jeden sposób, jednym słowem, a tym magicznym słowem jest słowo „polityka”. Bum!
Bromba wręcz przeciwnie. Jako osoba zajmująca się pomiarami już dawno uznała, że skoro nawet najdokładniejsze pomiary są obarczone ryzykiem błędu, to warto docenić rolę wpływu na nasze losy – przypadku, nieporozumienia i zdarzeń całkowicie niespodziewanych.
Ona i jej przyjaciele skłonni są cenić wątpliwości, szczerość, spontaniczność, życzliwość oraz wiarę w to, że ktoś, kto chce zbyt gwałtownie poprawiać, czyli krzywdzić innych – krzywdzi także, a może przede wszystkim, samego siebie.
Z takim podejściem zajmowanie się polityką jest bardzo trudne, więc Bromba się nią nie zajmuje.
Ponieważ jednak parę razy polityka zajęła się Brombą lub jej przyjaciółmi, oddajemy w Wasze ręce, Drodzy Czytelnicy, te kilka opowieści, z nadzieją, że nie jesteście dziećmi, a w każdym razie nie do tego stopnia, aby myśleć o Brombie jako o osobie zupełnie niepraktycznej i całkiem naiwnej.
Serdecznie pozdrawiamy
Autor i Bromba1. O UTOPII I DAWNYCH NIEDOBRYCH CZASACH
Stosunki mieszkańców Naszej Okolicy z utopcami bywały rozmaite. Utopce, jak wiadomo, zamieszkują dość rozległe tereny w okolicach rzeki Chlipawki, do której wpada Nasz Strumień, i zwykle nie opuszczają bagnistego, wodnistego otoczenia.
Nazwa popularnej gazety „Woda Codzienna” sugeruje wprawdzie, że Naszą Okolicę, rzekę Chlipawkę i otaczające ją bagna łączy jakaś wspólnota, ale to dziedzictwo sprzed wielu lat, zaś obecnie edycja pisma zwana „bagienną” prawie w całości odbiega zawartością od tak zwanej „suchej”, czytanej u nas.
Ta opowieść pochodzi z czasów młodości Bromby, gdy wszystko było inaczej (dość powiedzieć, że to były czasy, gdy Fikander nie znał Malwinki, Gluś nie stworzył pierwszego filmu, a Kot Makawity mieszkał w Mieście).
Bromba była młodą adeptką studiów mierniczych i z zapałem wędrowała, gdzie się dało, aby zmierzyć lub zważyć każdemu potrzebującemu, co tylko chciał mieć zważone lub zmierzone.
A na bagnach Chlipawki rządziła Utopia.
– Stać, kto idzie? – usłyszała Bromba, gdy podjeżdżała na rowerze do niepokaźnej kępy tataraku.
– Nie idzie, tylko jedzie – wesoło odpowiedziała Bromba, zatrzymując swój wehikuł. – A jadę na nim, jak widać, ja!
Z kępy tataraku wyszły dwa zielonkawe stwory o dużych oczach i krótko ostrzyżonych, również zielonych, włosach.
– Dokumenty!
Bromba sięgnęła do swojej żółtej torby i wyjęła dyplom.
– Do kogo obywatelka… Bromba zamierza się udać? – zapytał uroczyście niższy utopiec.
– Do tego… zaraz, mam zapisane… do Klipa!
– Którego Klipa?
– A to macie tu dużo tych Klipów?
– Co ty? Co wy mówicie, obywatelko! Klip jest jeden jedyny! Nasz Wielki Klip! – pouczył Brombę wyższy utopiec, zwijając dyplom z szacunkiem i oddając właścicielce. – Jeżeli do Wielkiego Klipa, to witamy serdecznie! Proszę oddać torbę!
– Jak to? Przecież ja jadę, aby mu coś zważyć i zmierzyć! A bez torby nie mogę tego zrobić!
– Spokojnie. Jak będzie trzeba, dostarczymy torbę.
– Nie ruszę się bez torby.
Strażnicy popatrzyli na siebie zakłopotani. Niższy zdecydował, że wyższy pójdzie zapytać przełożonych, czy można przepuścić Brombę z torbą. Bromba musiała więc usiąść i poczekać na powrót strażnika.
– Dziwne macie zwyczaje na tych bagnach – powiedziała.
– Dlaczego dziwne? To tylko regulamin. Bez regulaminu ciężko się żyje.
– Regulamin regulaminem, a zdrowy rozsądek zdrowym rozsądkiem.
– Ciszej! Co pani wygaduje!
– Mówię, co myślę.
– To źle pani robi. Pierwsza zasada Wolnej Utopii brzmi: „Nie myśl sam. Pomyślimy za ciebie”.
– A druga?
– „Jeśli nie wiesz, kto jest zły, zapytaj się nas”.
– Czyli kogo?
– Wielkiego Klipa. I jego doradców.
– A skąd oni to wiedzą?
– Bo oni się znają. Zło bywa często głęboko ukryte. Czasem sami nie wiemy, że jesteśmy źli!
– Co pan powie? Nie wie pan, kiedy pan zrobi coś źle?
– Tak ogólnie to niby wiem. Ale jeśli chodzi o szczegóły, mogę się mylić. Pani na przykład jest specjalistką od mierzenia i ważenia. A nasi specjaliści są fachowcami od dobra i zła. Mamy świetnych specjalistów od dobra i zła. To bardziej naukowe podejście. Jeśli nasz fachowiec mi mówi, że jestem zły, wtedy składam samokrytykę i lepiej rozumiem, co to jest zło.
– I staje się pan od tego lepszy?
– Naturalnie.
– Ciekawe podejście. A trzecia zasada?
– „Każdy jest taki sam”.
– Jak to?
– To super zasada! Dzięki temu nikt nie jest lepszy ode mnie!
– Tylko że to nieprawda!
– Właśnie że prawda!
– Przecież gołym okiem widać, że każdy jest inny.
– Może w detalach są różnice, ale każdy POWINIEN być taki sam!
– Powinien być jak kto?
– Jak my! Jak utopce!
– Ale ja na przykład nie jestem utopcem!
– I właśnie dlatego jest pani zła!
więcej..
