Intuicyjny sposób na odżywianie. - ebook

Przedmowa

Stoję całkowicie zrozpaczona w swoim pokoju i patrzę na moje odbicie w lustrze. Dżinsy są niebezpiecznie napięte w okolicy guzika, a mój brzuch wyraźnie wydostaje się z miejsca, gdzie mam pasek spodni. Sfrustrowana chwytam boczki na biodrach, zanim jeszcze raz obejrzę się z każdej strony. Nic nie pomaga – ani wciąganie brzucha, ani inne światło, ani przybranie lepszej pozy.

Jestem za gruba.

Od wielu miesięcy próbuję schudnąć. Rezygnacja to moje drugie imię.

Każdego ranka mówię do siebie – Dzisiaj mi się uda! Poszczę przez całe przedpołudnie, piję wodę litrami i męczę się przez 45 minut, ćwicząc na orbitreku i dając z siebie wszystko, aż nadchodzi moment, kiedy czuję się całkowicie wykończona i zaczyna boleć mnie głowa. Wcześniej czy później pojawi się on – wilczy apetyt, który mnie pochłonie. I nie będzie miało znaczenia, jak bardzo zbiorę się w sobie lub będę myślała o czymś innym. Nie mogę myśleć o niczym innym oprócz JEDZENIA! Moje pragnienie zjedzenia czegoś nie ustępuje, aż w końcu ujawnia się moja słabość. Mój opór kończy się i sięgam po moją ulubioną przekąskę.

To czekolada.

Co dzieje się potem? Potem czuję się jak największy nieudacznik na świecie, ponieważ znowu nie udało mi się powstrzymać. Im bardziej chcę z czegoś zrezygnować, tym bardziej staję się napięta, i cierpię na niepohamowany apetyt. Od miesięcy moje myśli krążą tylko wokół tego tematu.

W ostatnie Święta Wielkanocne, które spędziłam z moją rodziną, znowu ćwiczyłam się w postanowieniu, że tym razem powstrzymam się od zjedzenia tych wszystkich łakoci. Udawałam, że nie widzę jajek wielkanocnych z masy nugatowej, podobnie jak kusząco pachnącego ciasta marchewkowego wyciągniętego prosto z pieca. Nie skusiłam się nawet na odrobinę sosu pieczeniowego. Byłam taka dobra! Tak zdyscyplinowana.

Pół godziny temu wróciłam do domu. Ledwie ściągnęłam buty, a mój apetyt był tak duży, że wpadłam do pokoju, w pośpiechu poszukałam czekoladowych zajączków wielkanocnych, które dała mi mama, i w ciągu kilku minut zachłannie pochłonęłam trzy z nich.

I w tym momencie zaczynam czuć się po prostu okropnie. Zrozpaczona patrzę w moje odbicie w lustrze i widzę swoje zapłakane oczy. Jesteś największym nieudacznikiem na świecie! – myślę sobie.

Łkając odwracam się od lustra i opadam na podłogę z laminatu. Ukrywam twarz w dłoniach i chcę, żeby nadeszło trzęsienie ziemi i mnie pochłonęło. Guzik w moich spodniach szyderczo wciska mi się w brzuch. Z wściekłością go rozpinam i wtedy mój wzrok pada na złotą folię aluminiową, w którą owinięte były zajączki wielkanocne, i na czerwone tasiemki z dzwoneczkami, które leżą w nieładzie wokół mnie. Robi mi się niedobrze, kiedy widzę, ile zjadłam. Po prostu nie mogłam przestać brać czekoladowych zajączków jednego po drugim, aby je następnie w pośpiechu zjeść. Nic dziwnego, że tak wyglądam! – myślę sobie.

A potem już w ogóle nie myślę. Po policzkach płyną mi łzy rozczarowania i czuję się po prostu okropnie. Nie mam już siły na to wszystko. Na ten moment nie ma to sensu.

Chcę odzyskać swoje życie. W myślach widzę piękne momenty, które mnie ominęły w tych ostatnich miesiącach lub którymi nie mogłam się cieszyć, ponieważ tak bardzo byłam zajęta sobą, swoim ciałem i moim beznadziejnym zachowaniem związanym z jedzeniem. Z przerażeniem myślę o nadchodzących miesiącach i latach mojego życia. W tym momencie widzę wyraźnie wszystkie te chwile, które mnie ominą, jeśli w końcu czegoś nie zmienię w życiu.

Moja rozpacz zamieniła się w złość i tego wieczoru obiecałam sobie:

Rozwiążę ten problem!Bibliografia

1. Wstęp

¹ Anderson, L. M., Reilly, E. E., Schaumberg, K., Dmochowski, S., Anderson, D. A. (2015). Contributions of mindful eating, intuitive eating, and restraint to BMI, disordered eating, and meal consumption in college students. Eat Weight Disord. Aug 5.

² Hawks, S. T., et al. The relationship between intuitive eating and health indicators among college women. Am. J. Health Educ. 2006;26:322–324.

³ Ellis, J., Galloway, A. T., Webb, R. M., Martz, D. M., Farrow, C. V. (2016). Recollections of pressure to eat during childhood, but not picky eating, predict young adult eating behavior. Appetite. 97:58–63. doi: 10.1016/j.appet.2015.11.020.

⁴ Hawks, S. T., et al. The relationship between intuitive eating and health indicators among college women. Am. J. Health Educ. 2006;26:322–324.

⁵ Anderson, L. M., Reilly, E. E., Schaumberg, K., Dmochowski, S., Anderson, D. A. (2015). Contributions of mindful eating, intuitive eating, and restraint to BMI, disordered eating, and meal consumption in college students. Eat Weight Disord. Aug 5.

⁶ Tylka, T., Kroon Van Diest, A. The Intuitive Eating Scale-2: item refinement and psychometric evaluation with college women and men. J Counsel Psych. 2013;60:137–153.

⁷ Carbonneau, E., Carbonneau, N., Lamarche, B., et al. Validation of a French-Canadian adaptation of the Intuitive Eating Scale-2 for the adult population. Appetite. 2016;105:37–45.

⁸ Dockendorff, S., Petrie, T., Greenleaf, C., et al. Intuitive Eating Scale: an examination among early adolescents. J Counsel Psych. 2012;59: 604–611.

⁹ Anderson, L. M., Reilly, E. E., Schaumberg, K., Dmochowski, S., Anderson, D. A. (2015). Contributions of mindful eating, intuitive eating, and restraint to BMI, disordered eating, and meal consumption in college students. Eat Weight Disord. Aug 5.

¹⁰ Richardson, A. (1967). Mental practice: a review and discussion part I. Research Quarterly. American Association for Health, Physical Education and Recreation, 38(1), 95–107.

¹¹ Bandler, R., Roberti, A., Fitzpatrick, O. (2015). Die ultimative Einführung in NLP: Werkzeuge für ein erfolgreiches Leben.

¹² Szegedy-Maszak, M. (2005). Mysteries of the mind. US news & world report.

¹³ Neumark-Sztainer, D., Wall, M., Story, M., & Standish, A. R. (2012). Dieting and unhealthy weight control behaviors during adolescence: associations with 10-year changes in body mass index. Journal of Adolescent Health, 50(1), 80–86.