Kochankowie dawnej Japonii - ebook
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
Kochankowie dawnej Japonii - ebook
Jest to kolejny w serii zbiór przybliżający Czytelnikowi japońskie legendy i opowieści z dawnych czasów. Tym razem motywem przewodnim są tytułowi kochankowie – małżonkowie, narzeczeni, wzdychający do siebie zakochani, ale i zazdrośni adoratorzy czy uwodzicielskie istoty nadprzyrodzone. Codzienność przeplata się tu ze zjawiskami nie z tej ziemi, wiodąc bohaterów czasem do szczęśliwego, lecz czasem też tragicznego finału.
Spis treści
I. Wyprawa po miecz
II. Tragiczny los Kesy Gozen
III. Zjawa z latarni
IV. Powtórne narodziny Tamy
V. Dama z malowidła
VI. Urasato
VII. Świątynia Tsubosaka. Historia wiary w Kannon, Objawienie Miłosierdzia
VIII. Lojalni aż po grób, czyli historia rodziny Sugawarów
IX. Jak Kinu wróciła z zaświatów
X. Miłość wśród kwitnących wiśni
XI. Świątynia nawiedzona przez jenota
| Kategoria: | Literatura piękna |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-62945-78-8 |
| Rozmiar pliku: | 883 KB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
III. Zjawa z latarni
Dawno temu w Aoyagi w prowincji Kai mieszkał człowiek imieniem Koharu Tomosaburō, wywodzący się ze starego i poważanego rodu. Jego dziadek był poddanym Ōty Dōkana, założyciela Edo, i gdy jego pan zginął, popełnił samobójstwo. Tomosaburō był wnukiem właśnie tego dzielnego wojownika i w chwili, kiedy zaczyna się nasza opowieść, był od lat szczęśliwym małżonkiem niewiasty z tej samej prowincji oraz dumnym ojcem mniej więcej dziesięcioletniego chłopca.
W owym czasie nieszczęście jednak nawiedziło jego domostwo, bowiem jego żona niespodziewanie zachorowała i nie była w stanie nawet wstać z łóżka. Sprowadzano jednego za drugim lekarzy, lecz każdy z nich musiał w końcu przyznać, że tajemnicza choroba trawiąca kobietę jest dla niego zagadką. Aplikowano jej moksy, aby uwolnić ją od dręczącego ją bólu, lecz mijało pół miesiąca, a wciąż nie widać było poprawy u chorej. Wręcz przeciwnie, z każdym dniem zdawała się słabsza.
Tomosaburō był troskliwym mężem i całe dnie spędzał przy łóżku chorej. Dzień i noc pielęgnował ją i dokładał starań, by ulżyć jej cierpieniom.
Pewnego wieczoru, który jak zwykle spędzał u jej boku, zapadł w drzemkę, wyczerpany ciągłym usługiwaniem chorej i troską o nią. Nagle światło latarni, która stała nieopodal, zapłonęło dziwnym, czerwonym blaskiem, po czym wystrzeliło w górę na wysokość co najmniej trzech stóp, a na tle owego szkarłatnego słupa ognia pojawiła się kobieca sylwetka. Zjawa przemówiła do zaskoczonego Tomosaburō tymi słowami:
– Doszły mnie słuchy o twojej trosce o chorą żonę, zatem przychodzę do ciebie z dobrą radą. Jej przypadłość jest karą za skazy na jej charakterze, stąd opętały ją złe duchy. Jeśli oddasz mi cześć jak bogowi, wypędzę z niej demona, który ją dręczy.
Tomosaburō był dzielnym wojownikiem, któremu obce były przesądy i który nie znał nawet słowa strach. Rzucił zjawie groźne spojrzenie, po czym, na wpół odruchowo, sięgnął po jedynego towarzysza samuraja w doli i niedoli – swój miecz. Należy tu zaznaczyć, że miecze otaczane były przez japońskich wojowników czcią bliską nabożności i postrzegane były jako niezawodny talizman przeciw wszelkiemu złu – podobnie, jak to miało miejsce w średniowiecznej Europie w przypadku krzyża.
Widząc to, zjawa zaśmiała się lekceważąco.
– Przybyłam tu w najlepszych zamiarach i zaoferowałam ci swą pomoc, lecz ty nie okazałeś najmniejszej wdzięczności. Wręcz przeciwnie, odniosłeś się do mnie jak do wroga. Zapłacisz mi za to, a ceną będzie życie twojej żony! – i to powiedziawszy, widmo rozpłynęło się w powietrzu.
Od tej pory cierpienia chorej wzmogły się i ku rozpaczy całego domostwa wszystko wskazywało na to, że nadeszły jej ostatnie chwile.
Nieszczęsny mąż nie posiadał się z żalu. Zdawał sobie sprawę z tego, że przez swój nieopatrzny gest obraził przyjazne bóstwo i teraz, widząc opłakany stan, w jakim znalazła się jego żona, gotów był uczynić wszystko, nawet najdziwniejszą z rzeczy, aby ją ocalić. Padł więc na kolana przed rodzinną kapliczką i skierował żarliwe modły do zjawy z latarni, pokornie błagając o wybaczenie mu bezmyślnego i niegodnego zachowania.
Od tej chwili choroba jakby zaczęła ustępować, a stan chorej poprawiał się z dnia na dzień, aż wkrótce ozdrowiała całkowicie i zdawać by się mogło, że jej dziwna i ciężka niedyspozycja była niczym innym, jak tylko złym snem.
Pewnego wieczoru, kiedy mąż z żoną siedzieli razem, z radością wspominając jej niespodziewane i niemalże cudowne ozdrowienie, znów latarnia nagle rozbłysła, a w słupie światła, który z siebie wydobywała, pojawiła się ta sama zjawa.
– Mimo niemiłego przyjęcia, z jakim się spotkałam tutaj poprzednim razem, wypędziłam demona i uratowałam twoją żonę. W zamian pragnę prosić cię o przysługę, Tomosaburō-san – rzekła. – Mam córkę w wieku stosownym do zamążpójścia. Celem mojej wizyty jest prosić cię, abyś pomógł jej znaleźć odpowiedniego kandydata.
– Ależ ja jestem człowiekiem, a ty duchem! – odparł zmieszany mężczyzna. – Należymy do różnych światów, między którymi rozciąga się wielka, nieprzekraczalna przepaść. Jak miałbym spełnić twoje życzenie?
– To prostsze, niż ci się wydaje – odparła zjawa. – Musisz tylko znaleźć kilka kawałków drewna kiri i wyciosać z nich figurki mężczyzn. Gdy będą gotowe, jednej z nich oddam rękę mojej córki.
– Jeśli to wszystko, to rzeczywiście nie takie trudne, jak mi się wydawało. Zrobię, co mi przykazałaś – zapewnił Tomosaburō i nie zwlekając ani chwili, gdy tylko zjawa zniknęła, otworzył swoją skrzynkę z narzędziami i zabrał się do roboty. Pracował z takim zapałem, że już po paru dniach miał gotowy zastęp całkiem udanych figurek potencjalnych panów młodych. Skończywszy swe dzieło, ułożył je w rzędzie na stoliku.
Następnego ranka nie tracił ani chwili po przebudzeniu, tylko od razu sprawdził, jak się mają figurki, lecz najwyraźniej zyskały uznanie w oczach zjawy, bowiem przez noc wszystkie zniknęły. Miał nadzieję, że teraz to dziwne i nadprzyrodzone zjawisko nie będzie go więcej niepokoić, lecz następnej nocy upiór pojawił się znowu.
– Dzięki twojej pomocy moja córka ma zapewnioną przyszłość. Na znak naszej wdzięczności za poniesiony przez ciebie trud, pragniemy zaprosić cię wraz z żoną na przyjęcie weselne. Obiecaj, że zjawisz się w wyznaczonym terminie.
Kolejne wizyty ducha stawały się dla Tomosaburō już męczące i uważał towarzystwo tych dziwnych niematerialnych istot za przykre, lecz zdawał sobie też sprawę z ich potęgi i z tego, jak potrafią zaszkodzić, jeśli zechcą, wolał więc niczym ich nie obrażać. Zachodził w głowę jak wybrnąć z tej niezręcznej sytuacji, lecz zanim zdołał ułożyć jakąkolwiek odpowiedź, duch znikł.
Długo dumał nad swoim osobliwym położeniem, lecz im dłużej myślał, tym bardziej czuł się zakłopotany i wyglądało na to, że nie znajdzie żadnego rozsądnego rozwiązania.
Następnej nocy duch powrócił.
Ciąg dalszy oraz inne opowieści w pełnej wersji ebooka.
___
Ōta Dōkan zbudował pierwszy zamek w Edo, który później przejął i rozbudował Ieyasu Tokugawa. Ōta został oskarżony o zdradę i zamordowany w 1486 r. (przyp. tłum.).
Drzewo kiri – Paulownia imperialis.
Dawno temu w Aoyagi w prowincji Kai mieszkał człowiek imieniem Koharu Tomosaburō, wywodzący się ze starego i poważanego rodu. Jego dziadek był poddanym Ōty Dōkana, założyciela Edo, i gdy jego pan zginął, popełnił samobójstwo. Tomosaburō był wnukiem właśnie tego dzielnego wojownika i w chwili, kiedy zaczyna się nasza opowieść, był od lat szczęśliwym małżonkiem niewiasty z tej samej prowincji oraz dumnym ojcem mniej więcej dziesięcioletniego chłopca.
W owym czasie nieszczęście jednak nawiedziło jego domostwo, bowiem jego żona niespodziewanie zachorowała i nie była w stanie nawet wstać z łóżka. Sprowadzano jednego za drugim lekarzy, lecz każdy z nich musiał w końcu przyznać, że tajemnicza choroba trawiąca kobietę jest dla niego zagadką. Aplikowano jej moksy, aby uwolnić ją od dręczącego ją bólu, lecz mijało pół miesiąca, a wciąż nie widać było poprawy u chorej. Wręcz przeciwnie, z każdym dniem zdawała się słabsza.
Tomosaburō był troskliwym mężem i całe dnie spędzał przy łóżku chorej. Dzień i noc pielęgnował ją i dokładał starań, by ulżyć jej cierpieniom.
Pewnego wieczoru, który jak zwykle spędzał u jej boku, zapadł w drzemkę, wyczerpany ciągłym usługiwaniem chorej i troską o nią. Nagle światło latarni, która stała nieopodal, zapłonęło dziwnym, czerwonym blaskiem, po czym wystrzeliło w górę na wysokość co najmniej trzech stóp, a na tle owego szkarłatnego słupa ognia pojawiła się kobieca sylwetka. Zjawa przemówiła do zaskoczonego Tomosaburō tymi słowami:
– Doszły mnie słuchy o twojej trosce o chorą żonę, zatem przychodzę do ciebie z dobrą radą. Jej przypadłość jest karą za skazy na jej charakterze, stąd opętały ją złe duchy. Jeśli oddasz mi cześć jak bogowi, wypędzę z niej demona, który ją dręczy.
Tomosaburō był dzielnym wojownikiem, któremu obce były przesądy i który nie znał nawet słowa strach. Rzucił zjawie groźne spojrzenie, po czym, na wpół odruchowo, sięgnął po jedynego towarzysza samuraja w doli i niedoli – swój miecz. Należy tu zaznaczyć, że miecze otaczane były przez japońskich wojowników czcią bliską nabożności i postrzegane były jako niezawodny talizman przeciw wszelkiemu złu – podobnie, jak to miało miejsce w średniowiecznej Europie w przypadku krzyża.
Widząc to, zjawa zaśmiała się lekceważąco.
– Przybyłam tu w najlepszych zamiarach i zaoferowałam ci swą pomoc, lecz ty nie okazałeś najmniejszej wdzięczności. Wręcz przeciwnie, odniosłeś się do mnie jak do wroga. Zapłacisz mi za to, a ceną będzie życie twojej żony! – i to powiedziawszy, widmo rozpłynęło się w powietrzu.
Od tej pory cierpienia chorej wzmogły się i ku rozpaczy całego domostwa wszystko wskazywało na to, że nadeszły jej ostatnie chwile.
Nieszczęsny mąż nie posiadał się z żalu. Zdawał sobie sprawę z tego, że przez swój nieopatrzny gest obraził przyjazne bóstwo i teraz, widząc opłakany stan, w jakim znalazła się jego żona, gotów był uczynić wszystko, nawet najdziwniejszą z rzeczy, aby ją ocalić. Padł więc na kolana przed rodzinną kapliczką i skierował żarliwe modły do zjawy z latarni, pokornie błagając o wybaczenie mu bezmyślnego i niegodnego zachowania.
Od tej chwili choroba jakby zaczęła ustępować, a stan chorej poprawiał się z dnia na dzień, aż wkrótce ozdrowiała całkowicie i zdawać by się mogło, że jej dziwna i ciężka niedyspozycja była niczym innym, jak tylko złym snem.
Pewnego wieczoru, kiedy mąż z żoną siedzieli razem, z radością wspominając jej niespodziewane i niemalże cudowne ozdrowienie, znów latarnia nagle rozbłysła, a w słupie światła, który z siebie wydobywała, pojawiła się ta sama zjawa.
– Mimo niemiłego przyjęcia, z jakim się spotkałam tutaj poprzednim razem, wypędziłam demona i uratowałam twoją żonę. W zamian pragnę prosić cię o przysługę, Tomosaburō-san – rzekła. – Mam córkę w wieku stosownym do zamążpójścia. Celem mojej wizyty jest prosić cię, abyś pomógł jej znaleźć odpowiedniego kandydata.
– Ależ ja jestem człowiekiem, a ty duchem! – odparł zmieszany mężczyzna. – Należymy do różnych światów, między którymi rozciąga się wielka, nieprzekraczalna przepaść. Jak miałbym spełnić twoje życzenie?
– To prostsze, niż ci się wydaje – odparła zjawa. – Musisz tylko znaleźć kilka kawałków drewna kiri i wyciosać z nich figurki mężczyzn. Gdy będą gotowe, jednej z nich oddam rękę mojej córki.
– Jeśli to wszystko, to rzeczywiście nie takie trudne, jak mi się wydawało. Zrobię, co mi przykazałaś – zapewnił Tomosaburō i nie zwlekając ani chwili, gdy tylko zjawa zniknęła, otworzył swoją skrzynkę z narzędziami i zabrał się do roboty. Pracował z takim zapałem, że już po paru dniach miał gotowy zastęp całkiem udanych figurek potencjalnych panów młodych. Skończywszy swe dzieło, ułożył je w rzędzie na stoliku.
Następnego ranka nie tracił ani chwili po przebudzeniu, tylko od razu sprawdził, jak się mają figurki, lecz najwyraźniej zyskały uznanie w oczach zjawy, bowiem przez noc wszystkie zniknęły. Miał nadzieję, że teraz to dziwne i nadprzyrodzone zjawisko nie będzie go więcej niepokoić, lecz następnej nocy upiór pojawił się znowu.
– Dzięki twojej pomocy moja córka ma zapewnioną przyszłość. Na znak naszej wdzięczności za poniesiony przez ciebie trud, pragniemy zaprosić cię wraz z żoną na przyjęcie weselne. Obiecaj, że zjawisz się w wyznaczonym terminie.
Kolejne wizyty ducha stawały się dla Tomosaburō już męczące i uważał towarzystwo tych dziwnych niematerialnych istot za przykre, lecz zdawał sobie też sprawę z ich potęgi i z tego, jak potrafią zaszkodzić, jeśli zechcą, wolał więc niczym ich nie obrażać. Zachodził w głowę jak wybrnąć z tej niezręcznej sytuacji, lecz zanim zdołał ułożyć jakąkolwiek odpowiedź, duch znikł.
Długo dumał nad swoim osobliwym położeniem, lecz im dłużej myślał, tym bardziej czuł się zakłopotany i wyglądało na to, że nie znajdzie żadnego rozsądnego rozwiązania.
Następnej nocy duch powrócił.
Ciąg dalszy oraz inne opowieści w pełnej wersji ebooka.
___
Ōta Dōkan zbudował pierwszy zamek w Edo, który później przejął i rozbudował Ieyasu Tokugawa. Ōta został oskarżony o zdradę i zamordowany w 1486 r. (przyp. tłum.).
Drzewo kiri – Paulownia imperialis.
więcej..
