Facebook - konwersja
Medaliony - Ebook (Książka EPUB) do pobrania w formacie EPUB
Czytaj fragment
Pobierz fragment

  • nowość

Medaliony - ebook

Zofia Nałkowska
Wydawnictwo:
Siedmioróg
Seria:
Kanon literatury polskiej
Data wydania:
2 stycznia 2025
Ebook
7,50 zł
Audiobook
19,90 zł
Format ebooka:
EPUB
Format EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie. Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu. Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
, MOBI
Format MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu. Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
(2w1)
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego, który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego, który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
7,50 zł

Medaliony - ebook

Medaliony Zofii Nałkowskiej, wydane po raz pierwszy w 1946 roku, należą do klasyki polskiej literatury i polskiej literatury faktu. Składa się na nie osiem opowiadań inspirowanych rozmowami pisarki z ofiarami Holokaustu.

Książkę poprzedza wymowne motto: „Ludzie ludziom zgotowali ten los”. Stanowi ono myśl przewodnią utworu, jak również streszcza w kilku słowach niepojętą tragedię ludobójstwa w czasie II wojny światowej. Wstrząsające obrazy rysowane przez autorkę pokazują, do czego prowadzić może pogarda dla człowieka innej narodowości, innego wyznania czy też przekonań oraz jak łatwo jest zapomnieć, że drugi człowiek jest człowiekiem, widzieć w nim jedynie wroga i w rezultacie odmawiać mu prawa do egzystencji. Dla hitlerowskich władz nawet dzieci żydowskie zasługiwały wyłącznie na śmierć. Medaliony są przestrogą przed zgubnymi ideologiami i przed ukrytym w człowieku okrucieństwem.

Lektura w szkole średniej

Zofia Nałkowska (1884–1954) – znakomita pisarka, córka uczonego i publicysty Wacława Nałkowskiego. Była wieloletnią działaczką ZLP i Pen Clubu, a także członkiem grupy literackiej „Przedmieście”. Na jej obszerny dorobek literacki składają się głównie powieści (m.in. Granica, Romans Teresy Hennert, Niedobra miłość, Węzły życia) oraz prowadzone przez pół wieku Dzienniki. Medaliony są zbiorem opowiadań opartych na dochodzeniach Komisji Badań Zbrodni Hitlerowskich, której członkiem była Zofia Nałkowska.

 

Spis treści

Profesor Spanner . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 7
Dno . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .17
Kobieta cmentarna . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 24
Przy torze kolejowym . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 31
Dwojra Zielona . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 37
Wiza . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 44
Cz³owiek jest mocny . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 48
Dorooeli i dzieci w Ooewiêcimiu . . . . . . . . . . . . . . . . . 55

Kategoria: Literatura piękna
Zabezpieczenie: Watermark
Watermark
Watermarkowanie polega na znakowaniu plików wewnątrz treści, dzięki czemu możliwe jest rozpoznanie unikatowej licencji transakcyjnej Użytkownika. E-książki zabezpieczone watermarkiem można odczytywać na wszystkich urządzeniach odtwarzających wybrany format (czytniki, tablety, smartfony). Nie ma również ograniczeń liczby licencji oraz istnieje możliwość swobodnego przenoszenia plików między urządzeniami. Pliki z watermarkiem są kompatybilne z popularnymi programami do odczytywania ebooków, jak np. Calibre oraz aplikacjami na urządzenia mobilne na takie platformy jak iOS oraz Android.
ISBN: 978-83-8279-472-4
Rozmiar pliku: 1,3 MB

FRAGMENT KSIĄŻKI

------------------------------------------------------------------------

PRO­FE­SOR SPAN­NER

1

Tego rana by­li­śmy tam po raz drugi. Dzień był po­godny, majo wy, chłod­nawy. Wiatr od mo­rza szedł rześki, coś sprzed lat przy­po­mi­nał. Za drze­wami sze­ro­kiej, wy­as­fal­to­wa­nej alei stał mur ogro­dze­nia, za nim cią­gnął się roz­le­gły dzie­dzi­niec. Wie­dzie­li­śmy już, co przyj­dzie nam zo­ba­czyć.

Tym ra­zem to­wa­rzy­szyło nam dwóch star­szych pa­nów. Ci przy­szli w cha­rak­te­rze „ko­le­gów” Span­nera – obaj pro­fe­so­ro­wie, obaj le­ka­rze i uczeni. Je­den wy­soki, siwy, o twa­rzy szczu­płej i szla­chet­nej, drugi rów­nie duży, ale przy tym tęgi i ciężki. Jego pełna twarz wy­ra­żała do­bro­dusz­ność i jakby za­tro­ska­nie.

Ubrani byli dość po­dob­nie i nie po na­szemu, ra­czej pro­win­cjo­nal­nie – w czarne, dłu­gie wio­senne palta z do­brej wełny. Na gło­wach mieli mięk­kie, rów­nież czarne ka­pe­lu­sze.

Skromny, nie­tyn­ko­wany do­mek z ce­gły stał w rogu po­dwó­rza, na ubo­czu, jako nie­ważny pa­wi­lon du­żego gma­chu, w któ­rym mie­ścił się In­sty­tut Ana­to­miczny.

Na­przód ze­szli­śmy do roz­le­głej, ciem­nej piw­nicy. W po­chy­łym świe­tle, idą­cym od da­le­kich, wy­soko umiesz­czo­nych okien, umarli le­żeli jak wczo­raj. Ich ciała, na­gie, bia­ło­kre­mowe, młode, po­dobne do twar­dych rzeźb, były w do­sko­na­łym sta­nie, mimo że cze­kały tu już od sze­regu mie­sięcy na chwilę, w któ­rej wresz­cie prze­staną być po­trzebne.

Le­żeli jak w sar­ko­fa­gach, w ce­men­to­wych, dłu­gich ba­se­nach z unie­sio­nymi po­kry­wami – wzdłuż, jedni na dru­gich. Mieli ręce opusz­czone wzdłuż ciała, nie zło­żone na pier­siach we­dług po­grze­bo­wego ry­tu­ału. A głowy od­cięte od tor­sów tak równo, jakby byli z ka­mie­nia.

W jed­nym z tych sar­ko­fa­gów le­żał na sto­sie umar­łych znany już „ma­ry­narz” bez głowy – mło­dzie­niec wspa­niały, wielki jak gla­dia­tor. Na jego piersi sze­ro­kiej wy­ta­tu­owany był kon­tur statku. Po­przez za­rysy dwóch ko­mi­nów prze­cho­dził na­pis wiary da­rem­nej: Bóg z nami.

Mi­ja­li­śmy je­den za dru­gim ba­seny pełne tru­pów, a obaj cu­dzo­ziem­scy pa­no­wie szli także i także pa­trzyli. Byli le­ka­rzami i le­piej od nas ro­zu­mieli, co to zna­czy. Na po­trzeby In­sty­tutu Ana­to­micz­nego przy uni­wer­sy­te­cie wy­star­czyłby za­pas czter­na­stu tru­pów. Tu było ich trzy­sta pięć­dzie­siąt.

Dwie ka­dzie za­wie­rały same głowy bez­włose, od­cięte od tam­tych ciał. Le­żały jedne na dru­gich – twa­rze czło­wie­cze, niby ze­sy­pane do dołu ziem­niaki – jak po­pa­dło; jedne bo­kiem, jak się leży na po­duszce, inne ob­ró­cone w dół albo na wznak. Były żół­tawe i gład­kie, też świet­nie za­kon­ser­wo­wane, też rów­niutko od karku od­cięte, jak z ka­mie­nia.

W rogu jed­nej ka­dzi spo­czy­wała na wznak ta nie­duża, kre­mowa twarz chłopca, który umie­ra­jąc mógł mieć osiem­na­ście lat. Lekko sko­śne, ciemne oczy nie były za­mknięte, tylko za­le­d­wie spusz­czone. Pełne usta, barwy tej sa­mej co twarz, przy­brały wy­raz cier­pli­wego, smut­nego uśmie­chu. Brwi równe i wy­raźne uno­siły się ku skro­niom jakby z nie­do­wie­rza­niem. Ocze­ki­wał w tej naj­dziw­niej­szej, prze­cho­dzą­cej jego po­ję­cie sy­tu­acji na osta­teczne orze­cze­nie świata.

Da­lej były znowu ba­seny z umar­łymi, a póź­niej ka­dzie z ludźmi prze­cię­tymi na pół, po­kra­ja­nymi na czę­ści i odar­tymi ze skóry. W jed­nym tylko ba­se­nie le­żały osobno i da­leko nie­liczne zwłoki ko­biet.

Poza tym w pod­zie­miu obej­rze­li­śmy jesz­cze parę ba­se­nów pu­stych, za­le­d­wie wy­koń­czo­nych, bez po­kryw. Ozna­czały, że za­pas tru­pów, po­trzeb­nych ży­ją­cym, był nie­do­sta­teczny, że ist­niał za­miar po­więk­sze­nia ca­łej im­prezy.

Póź­niej z obu pro­fe­so­rami prze­szli­śmy do czer­wo­nego domku i tam wi­dzie­li­śmy na wy­zię­błym pa­le­ni­sku ogromny ko­cioł, pe­łen ciem­nej cie­czy. Ktoś obyty z te­re­nem uchy­lił po­krywy i po­grze­ba­czem wy­cią­gnął na wierzch ocie­ka­jący pły­nem, wy­go­to­wany tors czło­wie­czy, odarty ze skóry.

W dwóch in­nych ko­tłach nie było nic. Ale w po­bliżu, na pół­kach oszklo­nej szafy, le­żały rzę­dem wy­go­to­wane czaszki i pisz­czele.

Wi­dzie­li­śmy też skrzy­nię, a w niej uło­żone war­stwami oczysz­czone z tłusz­czu, spre­pa­ro­wane cienko płaty skóry ludz­kiej. Na półce słoje z sodą kau­styczną, przy ścia­nie wmon­to­wany w mur ko­cioł z za­prawą i duży piec do spa­la­nia od­pad­ków i ko­ści.

Wresz­cie na wy­so­kim stole ka­wałki my­dła bia­ła­wego i chro­po­wa­tego i parę me­ta­lo­wych, po­wa­la­nych ze­schłym my­dłem fo­re­mek.

Nie wcho­dzi­li­śmy już tym ra­zem na strych po dra­bi­nie, by oglą­dać tam za­le­ga­jące wy­soko po­lepę zsy­pi­sko cza­szek i ko­ści. Za­trzy­ma­li­śmy się tylko na chwilę w tej czę­ści dzie­dzińca, gdzie wi­dać ślady spa­lo­nych cał­ko­wi­cie trzech bu­dyn­ków, szczątki pie­ców me­ta­lo­wych typu kre­ma­to­ryj­nego i bar­dzo licz­nych rur i prze­wo­dów. Wia­domo, że i czer­wony do­mek pod­pa­lono już dwu­krot­nie. Za każ­dym ra­zem jed­nak po­wsta­jący po­żar zo­stał do­strze­żony i uga­szony.

Wy­szli­śmy ra­zem z pro­fe­so­rami, któ­rzy od razu odłą­czyli się od nas i pro­wa­dzeni przez ko­goś nie­zna­jo­mego udali się w swoją drogę.

------------------------------------------------------------------------

Za­pra­szamy do za­kupu peł­nej wer­sji książki

------------------------------------------------------------------------
mniej..

BESTSELLERY

Kategorie: