-
W empik go
Po stronie wilka - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
Listopad 2016
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
PDF
czytaj
na laptopie
czytaj
na tablecie
Format e-booków, który możesz odczytywać na tablecie oraz
laptopie. Pliki PDF są odczytywane również przez czytniki i smartfony,
jednakze względu na komfort czytania i brak możliwości skalowania
czcionki, czytanie plików PDF na tych urządzeniach może być męczące dla
oczu. Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na laptopie
Pliki PDF zabezpieczone watermarkiem możesz odczytać na dowolnym
laptopie po zainstalowaniu czytnika dokumentów PDF. Najpowszechniejszym
programem, który umożliwi odczytanie pliku PDF na laptopie, jest Adobe
Reader. W zależności od potrzeb, możesz zainstalować również inny
program - e-booki PDF pod względem sposobu odczytywania nie różnią
niczym od powszechnie stosowanych dokumentów PDF, które odczytujemy
każdego dnia.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Po stronie wilka - ebook
Utwór dramatyczny, „Po stronie wilka”, autorstwa Emiliana Crialesiego i Marca Di Bartolomei został przeniesiony na scenę teatralną w roku 2011 w Rzymie w Teatro Colosseo (Via Capo D’Africa 29/A). Autorzy i zarazem organizatorzy inscenizacji zaangażowali do przeniesienia tego trudnego utworu na deski teatru, genialnego rzymskiego reżysera teatralnego, również aktora i malarza, Danila Gattai (1974). W rolach głównych wystąpili: Vanni Corbellini (Renato Righi) oraz Giovanni Schifoni (Enrico Nervi). Reżyser, ukształtowany w laboratorium Antonia Ferrante oraz na warsztatach prowadzonych przez Alana Woodhouse’a, Tonina Valeriia i Marcela Marceau, postawił w swoim przedstawieniu na prostotę scenerii. „Abstrakt i synteza wpłynęły ogromnie na moja pracę reżyserską. Brak prawdziwej komunikacji między bohaterami, machizm oraz arogancja były moim kluczem lektury”. Ten uniwersalny brak dobra Gattai przedstawił za pomocą geometrycznych kostek, stale przekładanych, łączonych, oddalanych. Ciężko być może nam będzie utożsamic się z grzesznymi oraz tak mało ludzkimi charakterami sztuki. Jednak to, co możemy wynieść z tekstu to refleksja na temat człowieczego pragnienie opowiedzenia samego siebie: istoty niedoskonałej i pełnej sprzeczności. Czy ten tekst ukazuje drogę do zbawienia? Powtarzam za Danilo Gattai, tak, szaleństwo wydaje się drogą do zbawienia. Dla artystów, jak wiadomo, jest nią sztuka. Życzę budującej i niezapomnianej lektury.
Joanna Longawa
| Kategoria: | Literatura piękna |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-7859-753-7 |
| Rozmiar pliku: | 2,7 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Wprowadzenie do tekstu teatralnego „Po stronie wilka”
Jaka jest rόżnica między ambicją a chciwością? Odpowiedź na to pytanie jest głόwnym argumentem sztuki i dojść do niej można poprzez analizę kluczowych zagadnień lektury.
Pierwszym z nich jest sama fabuła, linearna, przynajmniej z pozoru. Jest rok 1986; rok rewolucji społecznej w całej Europie. Młody mężczyzna skromnego pochodzenia (Enrico Nervi, 20/25 lat), usiłuje za wszelką cenę osiągnąć sukces, zachowując się w sposόb ekstremalnie indywidualny w okresie, gdy jego rόwieśnicy wspόlnie poddają dyskusji i podważają obecny system polityczny i społeczny. Młody bohater przeciwnie, nie tylko go nie krytykuje, a wręcz broni: ten rodzaj indywiduazlimu wyłania się natychmiast w początkowej części utworu, gdy Enrico ściera się z protestantami, nazywając ich „synkami tatusia” <>. Ten rodzaj reakcji zajmuje tylko kilka pierwszych scen, ma na celu uzmysłowić czytelnikowi/widzowi siłę i determinację bohatera; cechy, ktόre będą towarzyszyły mu przez cały czas trwania utworu.
Akcja nabiera rozpędu, gdy w życiu Enrica Nervi pojawia się piękna kobieta (Rita, 30/35 lat), przyszła kochanka. Rita jest żoną człowieka interesu, znanego i bardzo bogatego biznesmena (Renato Righi, ok. 60 lat), ktόry reprezentuje dla Enrico pewien rodzaj zawodowego ideału. Righi, mimo początkowej niechęci wynikajacej z sytuacji, w ktόrej się poznają, szybko zdaje sobie sprawę z możliwości Enrica i tym samym bierze go pod swoją opiekę przekazując mu całą swoją wiedzę. Szkoli go i wpaja cechy, ktόre powinien posiadać dobry, żądny sukcesu i władzy, biznesmen. W konsekwencji udaje mu się ukształtować młodzieńca na swoje podobieństwo, a nawet Righi traktuje go jak swojego syna, ktόrego nigdy nie miał. Niezależnie od tego ludzkiego, jakby się wydawało i pięknego uczucia, Enrico w rzeczywistości jest tylko marionetką w rękach Renato, ktόry to wystawia go na ciężkie prόby wierności i popycha do czynόw haniebnych (np. doprowadzenie swojej żony do samobόjstwa w celu uwolnienia się od niej).
Pozostali bohaterowie, trzy małe role żeńskie (czwarta jest tylko cytowana), mają na celu wzbogacić i skontrastować cechy i czyny dwόch głόwnych bohaterόw. Ostatecznie można uznać je za jednego bohatera, składającego się z rόżnych pomniejszych rόl, mających jedno znaczenie. To tyle z punktu widzenia narracji.
Kolejnym kluczem do lektury jest analiza struktury psychologicznej charakterόw. Prawie wszyscy bohaterowie mają jakąś obsesję, a więc są uzależnieni od czegoś lub od kogoś. Enrico od sukcesu i od wyidealizowanego uczucia do młodej dziewczyny (Daniela, ok. 18 lat), która z kolei jest uzależniona od narkotykόw; czy też Rita – zakochuje się śmiertelnie w Enricu, ktόry ją wykorzystuje, by poznać jej męża Renato Righi, a ten z kolei zależy od władzy i uzyskanego sukcesu, z ktόrego nie chce zrezygnować. W tym kontekście lokuje się scena z bredzącym Righim siedzącym na krześle/tronie, zdesperowanym na myśl o stracie wszystkiego, co osiagnął!
Każda postać reaguje intuicyjnie, ich reakcje i myśli powinny dotrzeć do czytelnika/widza w sposόb szybki i bezpośredni. Dialogi przez nas skonstruowane idą własnie w tym kierunku, nie zostawiają czasu na oddech. Za wyjątkiem monologόw Renata Righiego i młodego Enrico Nervi - momenty bardzo ważne, w ktόrych bohaterowie opisują przed samymi sobą i publicznością swoje wnętrza lub, jakby powiedział Jung, prześladujące ich cienie.
Taka tematyka tekstu wymaga recytacji kolokwialnej i naturalnej, bez wirtuozerii słowa; ma połączyć aktorόw z publicznością, ktόra podczas spektaklu powinna utożsamić się z bohaterami lub odnieść wrażenie, że zna ich z widzenia. Poza tym widz, nie powinien mieć najmniejszego problemu z rozpoznaniem postaci, ani w śledzeniu ich wewnetrznej podrόży.
Z punktu widzenia dramaturgii, w niektόrych momentach, woleliśmy użyć monologu, by skupić uwagę czytelnika/widza na postaci i by podkreślić to, co chcą wyrazić dwaj głόwni bohaterowie, a czego z rόżnych powodόw nie umieją zrobić w żaden inny sposόb – nie przypadkowo, gdy prόbują wyrazić swoje uczucia przed kimś innym mają z tym problem, a jeśli już tak się dzieje, nie są one wyrażane w sposόb autentyczny. Ci bohaterowie nie opowiadają za dużo o sobie, szczegόlnie jeśli chodzi o ich przeszłość, lecz opowiadają to, co czują w danym momencie i co według nich jest ściśle związane z tym, co zwykle, z historycznego, polityczno-społecznego punktu widzenia, zdarza się w społeczeństwach zachodnich, szczegόlnie we Włoszech.
AutorzyKomentarz Tłumacza
Utwór dramatyczny, „Po stronie wilka”, autorstwa Emiliana Crialesiego i Marca Di Bartolomei został przeniesiony na scenę teatralną w roku 2011 w Rzymie w Teatro Colosseo (Via Capo D’Africa 29/A). Autorzy i zarazem organizatorzy inscenizacji zaangażowali do przeniesienia tego trudnego utworu na deski teatru, genialnego rzymskiego reżysera teatralnego, również aktora i malarza, Danila Gattai (1974). W rolach głównych wystąpili: Vanni Corbellini (Renato Righi) oraz Giovanni Schifoni (Enrico Nervi). Reżyser, ukształtowany w laboratorium Antonia Ferrante oraz na warsztatach prowadzonych przez Alana Woodhouse’a, Tonina Valeriia i Marcela Marceau, postawił w swoim przedstawieniu na prostotę scenerii. „Abstrakt i synteza wpłynęły ogromnie na moją pracę reżyserską. Brak prawdziwej komunikacji między bohaterami, machizm oraz arogancja były moim kluczem lektury”. Ten uniwersalny brak dobra Gattai przedstawił za pomocą geometrycznych kostek, stale przekładanych, łączonych, oddalanych. Ciężko być może nam będzie utożsamić się z grzesznymi oraz tak mało ludzkimi charakterami sztuki. Jednak to, co możemy wynieść z tekstu to refleksja na temat człowieczego pragnienia opowiedzenia samego siebie: istoty niedoskonałej i pełnej sprzeczności. Czy ten tekst ukazuje drogę do zbawienia? Powtarzam za Danilo Gattai, tak, szaleństwo wydaje się drogą do zbawienia. Dla artystów, jak wiadomo, jest nią sztuka. Życzę budującej i niezapomnianej lektury.
Joanna LongawaPO STRONIE WILKA
POSTACIE PIERWSZOPLANOWE:
ENRICO NERVI, młody chłopak z przedmieścia;
RENATO RIGHI, właściciel i dyrektor dużej firmy;
RITA, żona Renata Righiego;
LUISA MAZZI, sekretarka Alberta Morroniego;
DANIELA, dziewczyna Enrica.
POSTACIE DRUGOPLANOWE:
ALBERTO MORRONI, bliski współpracownik Renata Righiego;
HIPIS, młody protestant;
PROFESOR, uniwersytet;
STUDENCI, dwóch lub trzech;
KELNER, restauracja Hotel.
--- Trzy akty ---
Historia z końca lat sześćdziesiątych, okres protestów studenckich we Włoszech.AKT PIERWSZY
Scena pierwsza
Przed zamkniętą kurtyną, na scenie, ukazują się w następującym porządku: inżynier Renato Righi, elegancki pan około sześćdziesiątki oraz młody chłopak około dwudziestoletni, Enrico Nervi. Zwracają się do widowni:
RIGHI Panie i Panowie, rozgośćcie się. Zajmijcie wasze miejsca, również Państwo dziennikarze. Ten wieczór jest bardzo ważny, dla nas wszystkich. Weźmiecie udział w szczególnym wydarzeniu: w przemianie pokoleniowej! Najpierw jednak, pozwólcie mi uczynić krótkie wprowadzenie. (Pauza) Jak już wiecie, w ostatnich latach doszło do ważnych zmian: miała miejsce „rewolucja antropologiczna”, w całym tego słowa znaczeniu, którą również my przeżyliśmy i śledziliśmy z dużą uwagą. Można by powiedzieć, że mentalność, sposób konsumpcji, modele zachowania, a nawet nasze wartości zmieniły się diametralnie. To stało się na naszych oczach. Te zmiany przyniosły krajowi odnowienie, zmodyfikowały obyczaje, ale przede wszystkim wpłynęły na naszą świadomość. Niektórzy – jak my – przyczynili się do tego znacznie, wielu się zintegrowało, inni bezskutecznie próbowali przetrwać, stawiając, w sposób ekstremalny, opór systemowi, by potem zostać zmiecionymi ze sceny dominującego bohatera naszego wieku – Postępu! (Pauza) Ktoś powie, że się mylę! Bez wątpienia popełniłem wiele błędów. Lecz również one potrzebne były, by mόc znaleźć się tutaj. Otrzymane rezultaty, Szanowni Państwo, pokazują, iż odważne wybory, podjęte w tych latach, zrewolucjonowały naszą firmę. (Pauza) Teraz zamilknę, i tak powiedziałem więcej niż powinienem. Zakończę więc, oddając głos przyszłemu dyrektorowi naszej spółki: Enricowi Nerviemu.
ENRICO Dziękuję! Dziękuję przede wszystkim inżynierowi Renato Righiemu i dziękuję również wszystkim tym, którzy w mniejszym lub większym stopniu przyczynili się do tego, że tu jestem. O wszystkim wiedziałem już wcześniej, zresztą tak jak wy, więc dziękuję za okazane zdziwienie, które skądinąd bardzo ożywiło wieczór. Pewnie wiecie też, co zamierzam wam teraz ogłosić. Luiso, możesz do mnie podejść?
Luisa, młoda dziewczyna, podchodzi do niego, stając u jego boku.
ENRICO Dobrze. W tym momencie chciałbym ogłosić moje zaręczyny z panną Luisą Mazzi, kolejnym ważnym pilastrem firmy. Państwo Dziennikarze, proszę, zbliżcie się. (Troje lub czworo dziennikarzy zbliża się ku scenie, robią zdjęcia). Czy Państwo Dziennikarze czują się wygodnie? Wspaniale, nastawcie więc uszu…
Podczas, gdy Luisa i Righi opuszczają scenę, Enrico kontynuuje zwrócony do publiczności.
ENRICO (do siebie samego) Kiedy to wszystko się zaczęło? Kiedy zacząłem się zmieniać?
Scena druga
Główna kurtyna podnosi się, druga, wewnątrz sceny, przedstawia aulę uniwersytecką. Na środku stoi biurko, a za nim profesor egzaminujący ucznia. Z przodu siedzą studenci, którzy asystują egzaminowi. Enrico zbliża się do nich.
PROFESOR Przykro mi, proszę usiąść.
EGZAMINOWANY Ależ profesorze! Nie mógłby Pan przynajmniej… zadać jeszcze jedno pytanie…
PROFESOR Proszę usiąść! Niech Pan usiądzie i nie marnuje mojego czasu.
EGZAMINOWANY Ależ Profesorze… widzi Pan. Ja naprawdę uczyłem się… Proszę, Pana.
Enrico komentuje z pierwszego rzędu.
ENRICO Robak! Wije się przed nim jak robak.
Również pozostali studenci komentują:
CHŁOPAK Ten Profesor to drań. Zobacz, jaki jest zadowolony! Dziś rano wszystkich oblał. A ten był nawet przygotowany. Bawi się z nami… Co za ścierwo.
ENRICO Nie jest wcale gorszy od tego, co siedzi naprzeciwko.
CHŁOPAK Co? Coś ty powiedział?
ENRICO Powiedziałem, że nie jest wcale gorszym ścierwem od tego, co siedzi naprzeciwko.
Profesor podnosi głowę znad, wypełnianego w tym momencie, formularza i spogląda w kierunku dwóch plotkujących.
ENRICO To właśnie jest życie… albo zabijesz, albo ciebie zabiją.
CHŁOPAK 1 Brawo… chciałbym ciebie zobaczyć… Coś mi się zdaje, że nas usłyszał! Teraz obleje nas wszystkich.
ENRICO Mnie nie obleje… i jeśli masz trochę cierpliwości, udowodnię ci to.
CHŁOPAK 1 Zwariowałeś! A poza tym to nie twoja kolej. Teraz idę ja, a on nas słyszał i teraz mi się dostanie… nie idę…
ENRICO Przestań! Ja pójdę za ciebie.
Profesor znowu podnosi wzrok znad kartki, uśmiecha się cynicznie i zaciera ręce:
PROFESOR Kto następny na liście? Proszę do przodu kolejna ofiarę!
ENRICO Profesorze! Kolejną ofiarą jest on. (Tu wskazuje swojego kolegę). Ale ponieważ robi pod siebie, mogę wejść na jego miejsce? Jeśli oczywiście Profesor się zgadza?
PROFESOR Oczywiście.
Wśród studentów rozlega się szemranie. Profesor zwraca się do Enrica.
PROFESOR Jak się Pan nazywa?
ENRICO Enrico Nervi, Profesorze!
PROFESOR (pochylony nad papierami wskazuje ręką wysuniętą do przodu) Proszę usiąść!
Gdy ramie egzaminatora pozostaje w pozycji wskazującej, Enrico spogląda na niego z góry, jakby chciał wyzwać go na pojedynek. Profesor podnosi wzrok, spoglądając na niego.
PROFESOR A zatem, proszę o indeks!
Enrico powoli wyciąga indeks z kieszeni i podaje go profesorowi.
PROFESOR Jeśli Pan chce, może Pan ściągnąć marynarkę…
ENRICO Dlaczego? Ma Pan zamiar mnie wytarmosić?
PROFESOR Panie Nervi, mam nadzieję, dla Pana dobra, że jest Pan przygotowany. Prawda? Prawda, że Pan jest dobrze przygotowany?
ENRICO Ja jestem bardzo dobrze przygotowany. Wiem wszystko, oczywiście z tego tematu.
PROFESOR Ach! Pan wie wszystko w danej materii.
ENRICO Tak jest. To w jakim stopniu jestem przygotowany, ustalimy potem, na razie mogę Panu powiedzieć, że nie wzbudza Pan we mnie strachu… jeśli to było Pana zamiarem… żadnego strachu. Teraz możemy ponownie rozpocząć…
PROFESOR Ach! Słyszeliście Państwo?! Mamy wśród nas debiutanta Fermi, nie debiutanta Nervi. Niech Pan zatem nas oświeci. Zobaczymy… na jaki temat chce Pan rozmawiać? Proszę sobie wybrać! Niech Pan wybierze…
ENRICO Wszystko jedno. Jak już Panu powiedziałem, wiem wszystko. Niech Pan pyta…
PROFESOR (podaje Enricowi kartkę papieru) Niech się Pan pospieszy i rozwiąże to proste zadanie.
Enrico z nadzwyczajnym spokojem bierze kartkę, czyta jej zawartość, po czym wyjmuje z kieszeni długopis, ściągając z niego zatyczkę.
ENRICO Zatem. Zagadnienie to, zresztą bardzo łatwe, można rozwiązać na wiele sposobów. Weźmy ten najprostszy, zrozumiały dla wszystkich.. (tu rozwija swoja wypowiedź, wyczerpując dany czas).
PROFESOR Myślę, że wystarczy. Musze przyznać, iż jest Pan nie tylko zarozumiały, ale w rzeczy samej przygotowany. Dam Panu minus pięć.
ENRICO Minus pięć?! Dlaczego nie pięć? Dlaczego nie plus pięć? Czy chce Pan kontynuować? W niczym się nie pomyliłem. Możemy kontynuować?
PROFESOR Dla mnie ma Pan minus pięć i basta, nie jesteśmy na targu… Jeśli Panu nie pasuje, może Pan moją ocenę odrzucić.
ENRICO No dobrze, niech będzie minus pięć. I tak ten minus się nie liczy.
Profesor podpisuje indeks i podaje mu go od niechcenia. Enrico podnosi się i oddalając się od biurka, szuka spojrzeniem chłopaka, na miejsce którego wszedł i zdał egzamin, lecz zamiast niego widzi dookoła siebie tylko ponure i zagniewane twarze, jedna z nich mówi:
Dobre zagranie! Teraz dopiero się na nas wyżyje!
ENRICO Przykro mi z waszego powodu. I tak nic by to nie zmieniło. To jest wasze przeznaczenie. Przeznaczenie owiec. Boicie się nawet w stadzie i wystarczy jeden wilk, by was wszystkie wybić. I jeśli mi nie wierzycie… wysuńcie się naprzód! Czyja teraz kolej! Barany…!!! (krzyczy jeszcze na pożegnanie, oddalając się)
Nagle z zewnątrz dobiegają krzyki, do auli wchodzi siłą kilku młodych protestantów, profesor z mikrofonem w ręce, stara się uspokoić zebranych w sali. Wtem jakiś chłopak, z grubym zarostem i z długimi blond włosami, wyrywa mikrofon z rąk profesora, popychając go…
HIPIS Towarzysze! Jak dobrze wiecie, wczoraj wieczorem faszyści ciężko pobili dwóch z naszych, jeden z nich znajduje się teraz w szpitalu z poważnymi obrażeniami. My chcemy, żeby faszyści, pod ochroną policji, zostali wydaleni z naszego uniwersytetu i…
Krzyki i brawa przerywają mu.
HIPIS i…
ENRICO Przyjacielu! Zgoda! Faszyści poturbowali dwóch waszych koleżków. Już to wiemy! Dziękujemy. Teraz za twoją zgodą chcielibyśmy kontynuować egzamin.
Słychać gwizdy, padają też przezwiska z tłumu:
Brudny faszysto!... jesteś tylko biednym imbecylem!... Faszysta!
HIPIS Spokój! Spokój! Towarzyszu!
ENRICO Kolego, jeśli już! Nie jestem towarzyszem, ani też twoim kolegą z akademika. Jestem tylko tym, co stoi po… swojej własnej stronie.
HIPIS A więc jesteś niczym!
ENRICO To wy, dzieląc świat na towarzyszy i kolegów z akademika, jesteście niczym! W każdym razie, nie wzbudzacie we mnie strachu. Duzi czy mali, prędzej czy później, upadniecie wszyscy! Jeśli już mam być bezpośredni..
Ktoś gwiżdże, ktoś klaszcze.
HIPIS Towarzysze! Chcielibyśmy zorganizować protest, żeby…
ENRICO A studiować to już się nie chce!? Potem nie dostaniecie pracy… idźcie lepiej pracować!
HIPIS Towarzysze! Jesteśmy głusi na prowokacje i żyjemy w kraju demokratycznym, każdy może powiedzieć, co mu się podoba, również idiota.
ENRICO Zatem, skoro wszyscy mają prawo wyrazić swoje głupie poglądy, chce zabrać głos. Mógłbyś mi podać mikrofon…!
Znów gwizdy i wrzaski.
HIPIS Wystarczy towarzysze! Ma prawo, pozwólmy mu wyrazić swoje zdanie. Teraz głos zabierze pan Nikt z partii Nikt.
Enrico rzuca się na mikrofon.
ENRICO Przyjacielu! Uspokój się! Skończmy z tymi złośliwościami! Nazywam się Enrico Nervi i stwierdzam tylko, że wy bardzo się nudzicie, myśląc ciągle o tym, jak zjeść darmowy obiad u rodziców. I tak, żeby wygrać z nudą, bawicie się w Wielką Rewolucję, szkodząc tym, co jak ja nie mają gotowej zupy pod nosem…
Profesor wstaje zza biurka z zamiarem opuszczenia auli.
ENRICO Profesorze! Gdzie Pan idzie? Niech Pan usiądzie! Proszę kontynuować swoją pracę! Chyba tych czterech imbecyli nie wystraszyło Pana! Wcześniej był Pan taki twardy.
Enrico dogania wychodzącego profesora.
ENRICO Niech Pan kontynuuje egzamin, to Pana obowiązek! Tylko upolityczniona większość nie ma na to ochoty. My przychodzimy tu, żeby się uczyć, przychodzi się tu tylko, gdy chce się czegoś nauczyć (zostawia Profesora w spokoju i łapie za ramię jednego z protestantów, dopadając go koło biurka) Jaki zawód wykonuje twój ojciec?
STUDENT Jest lekarzem.
ENRICO Powiedz to na głos! Do mikrofonu!
STUDENT Jest lekarzem!!!
Hipis próbuje zainterweniować, lecz Enrico uprzedza go pytaniem.
ENRICO A twój ojciec… czym się zajmuje!?
HIPIS Do czego ci potrzebny mój ojciec!?
ENRICO A jaki masz samochód?
Z głębi auli dobiega głos: Ma motor sportowy z dużym cylindrem…
ENRICO Słyszeliście to!? Pan hipis ma sportowy motor z wysokim cylindrem, motor dla bogatych. I przychodzi tutaj, by bawić się w komunistę! To, co moje jest twoje i to co moje, jest twoje! A motor cały czas jest jego… ja natomiast mam starego grata za samochód, który nie zapala się, nawet jak się go kopnie, a który, tak poza tym, opłaciłem własnym potem, swoją pracą. Gdyż ja pracuje, by móc studiować i nie przerywam zajęć.
W sali zapada cisza, wszyscy patrzą na niego oniemieli.NOTY BIOGRAFICZNE
AUTORZY:
MARCO DI BARTOLOMEI
Ur. w Rzymie w 1975. Absolwent rzymskiego Uniwerystetu La Sapienza na kierunku Literatura i Filozofia (master z Literatury Włoskiej i Współczesnego Teatru), New York University oraz Seton Hall Univesity w New Jersey, USA (Literatura Północnoamerykańska). Reżyser i współtworca programu radiofonicznego “Bagnato sia Gentile”. Organizator oraz promotor wydarzeń kulturalnych, jak i licznych spektakli kabaretowych i teatralnych takich jak “Spoon River” (Egar Lee Masters), “Sześć postaci w poszukiwaniu autora” (Luigi Pirandello), “Chory z urojenia” (Molière), “Bucefalo il pugilatore” (Alessio De Caprio), czy “Il padre de li santi ovvero i monologhi del cazzo” (Luigi Lunari) z premierą w Teatro dell’Orologio, Rzym. Współautor sztuki teatralnej “Po stronie wilka”, która miała swoją premierę na scenie rzymskiego Teatro Colosseo w roku 2011 w reżyserii Danilo Gattai.
EMILIANO CRIALESI
Ur. W Rzymie w 1975. Absolwent rzymskiego Uniwersytetu La Sapienza na kierunku Historia Współczesna, promotor wydarzeń kulturalnych związanych tematycznie z II wojną światową. Autor filmu dokumentalnego: “Roma clandestina. Il Colonnello della Resistenza” traktującego biografię pułkownika Giuseppe Cordero Lanza di Montezemolo. Autor książki “I nonni di Roma raccontano la storia” oraz współautor sztuki teatralnej, osadzonej w 1968 roku, “Po stronie wilka” (2010).
TŁUMACZ:
JOANNA LONGAWA
Ur. w Jaśle w 1982 r. Od 2006 r. mieszka we Włoszech specjalizując się w tłumaczeniach literackich z języka włoskiego. Absolwentka Uniwersytetu Jagiellońskiego (Edytorstwo, Kraków) i Śląskiego (polonistyczne studia podyplomowe, Katowice) oraz studentka szkoły tłumaczeń (w jezykach włoskim, angielskim oraz hiszpańskim) Gregorio VII, Rzym. Dziennikarka: redaktor naczelny kulturalnego magazynu w języku angielskim JL INTERVIEWS (www.jlinterviews.com) oraz zagraniczny korespondent polskiego luksusowego magazynu Trendy.Art of living.
Jaka jest rόżnica między ambicją a chciwością? Odpowiedź na to pytanie jest głόwnym argumentem sztuki i dojść do niej można poprzez analizę kluczowych zagadnień lektury.
Pierwszym z nich jest sama fabuła, linearna, przynajmniej z pozoru. Jest rok 1986; rok rewolucji społecznej w całej Europie. Młody mężczyzna skromnego pochodzenia (Enrico Nervi, 20/25 lat), usiłuje za wszelką cenę osiągnąć sukces, zachowując się w sposόb ekstremalnie indywidualny w okresie, gdy jego rόwieśnicy wspόlnie poddają dyskusji i podważają obecny system polityczny i społeczny. Młody bohater przeciwnie, nie tylko go nie krytykuje, a wręcz broni: ten rodzaj indywiduazlimu wyłania się natychmiast w początkowej części utworu, gdy Enrico ściera się z protestantami, nazywając ich „synkami tatusia” <
Akcja nabiera rozpędu, gdy w życiu Enrica Nervi pojawia się piękna kobieta (Rita, 30/35 lat), przyszła kochanka. Rita jest żoną człowieka interesu, znanego i bardzo bogatego biznesmena (Renato Righi, ok. 60 lat), ktόry reprezentuje dla Enrico pewien rodzaj zawodowego ideału. Righi, mimo początkowej niechęci wynikajacej z sytuacji, w ktόrej się poznają, szybko zdaje sobie sprawę z możliwości Enrica i tym samym bierze go pod swoją opiekę przekazując mu całą swoją wiedzę. Szkoli go i wpaja cechy, ktόre powinien posiadać dobry, żądny sukcesu i władzy, biznesmen. W konsekwencji udaje mu się ukształtować młodzieńca na swoje podobieństwo, a nawet Righi traktuje go jak swojego syna, ktόrego nigdy nie miał. Niezależnie od tego ludzkiego, jakby się wydawało i pięknego uczucia, Enrico w rzeczywistości jest tylko marionetką w rękach Renato, ktόry to wystawia go na ciężkie prόby wierności i popycha do czynόw haniebnych (np. doprowadzenie swojej żony do samobόjstwa w celu uwolnienia się od niej).
Pozostali bohaterowie, trzy małe role żeńskie (czwarta jest tylko cytowana), mają na celu wzbogacić i skontrastować cechy i czyny dwόch głόwnych bohaterόw. Ostatecznie można uznać je za jednego bohatera, składającego się z rόżnych pomniejszych rόl, mających jedno znaczenie. To tyle z punktu widzenia narracji.
Kolejnym kluczem do lektury jest analiza struktury psychologicznej charakterόw. Prawie wszyscy bohaterowie mają jakąś obsesję, a więc są uzależnieni od czegoś lub od kogoś. Enrico od sukcesu i od wyidealizowanego uczucia do młodej dziewczyny (Daniela, ok. 18 lat), która z kolei jest uzależniona od narkotykόw; czy też Rita – zakochuje się śmiertelnie w Enricu, ktόry ją wykorzystuje, by poznać jej męża Renato Righi, a ten z kolei zależy od władzy i uzyskanego sukcesu, z ktόrego nie chce zrezygnować. W tym kontekście lokuje się scena z bredzącym Righim siedzącym na krześle/tronie, zdesperowanym na myśl o stracie wszystkiego, co osiagnął!
Każda postać reaguje intuicyjnie, ich reakcje i myśli powinny dotrzeć do czytelnika/widza w sposόb szybki i bezpośredni. Dialogi przez nas skonstruowane idą własnie w tym kierunku, nie zostawiają czasu na oddech. Za wyjątkiem monologόw Renata Righiego i młodego Enrico Nervi - momenty bardzo ważne, w ktόrych bohaterowie opisują przed samymi sobą i publicznością swoje wnętrza lub, jakby powiedział Jung, prześladujące ich cienie.
Taka tematyka tekstu wymaga recytacji kolokwialnej i naturalnej, bez wirtuozerii słowa; ma połączyć aktorόw z publicznością, ktόra podczas spektaklu powinna utożsamić się z bohaterami lub odnieść wrażenie, że zna ich z widzenia. Poza tym widz, nie powinien mieć najmniejszego problemu z rozpoznaniem postaci, ani w śledzeniu ich wewnetrznej podrόży.
Z punktu widzenia dramaturgii, w niektόrych momentach, woleliśmy użyć monologu, by skupić uwagę czytelnika/widza na postaci i by podkreślić to, co chcą wyrazić dwaj głόwni bohaterowie, a czego z rόżnych powodόw nie umieją zrobić w żaden inny sposόb – nie przypadkowo, gdy prόbują wyrazić swoje uczucia przed kimś innym mają z tym problem, a jeśli już tak się dzieje, nie są one wyrażane w sposόb autentyczny. Ci bohaterowie nie opowiadają za dużo o sobie, szczegόlnie jeśli chodzi o ich przeszłość, lecz opowiadają to, co czują w danym momencie i co według nich jest ściśle związane z tym, co zwykle, z historycznego, polityczno-społecznego punktu widzenia, zdarza się w społeczeństwach zachodnich, szczegόlnie we Włoszech.
AutorzyKomentarz Tłumacza
Utwór dramatyczny, „Po stronie wilka”, autorstwa Emiliana Crialesiego i Marca Di Bartolomei został przeniesiony na scenę teatralną w roku 2011 w Rzymie w Teatro Colosseo (Via Capo D’Africa 29/A). Autorzy i zarazem organizatorzy inscenizacji zaangażowali do przeniesienia tego trudnego utworu na deski teatru, genialnego rzymskiego reżysera teatralnego, również aktora i malarza, Danila Gattai (1974). W rolach głównych wystąpili: Vanni Corbellini (Renato Righi) oraz Giovanni Schifoni (Enrico Nervi). Reżyser, ukształtowany w laboratorium Antonia Ferrante oraz na warsztatach prowadzonych przez Alana Woodhouse’a, Tonina Valeriia i Marcela Marceau, postawił w swoim przedstawieniu na prostotę scenerii. „Abstrakt i synteza wpłynęły ogromnie na moją pracę reżyserską. Brak prawdziwej komunikacji między bohaterami, machizm oraz arogancja były moim kluczem lektury”. Ten uniwersalny brak dobra Gattai przedstawił za pomocą geometrycznych kostek, stale przekładanych, łączonych, oddalanych. Ciężko być może nam będzie utożsamić się z grzesznymi oraz tak mało ludzkimi charakterami sztuki. Jednak to, co możemy wynieść z tekstu to refleksja na temat człowieczego pragnienia opowiedzenia samego siebie: istoty niedoskonałej i pełnej sprzeczności. Czy ten tekst ukazuje drogę do zbawienia? Powtarzam za Danilo Gattai, tak, szaleństwo wydaje się drogą do zbawienia. Dla artystów, jak wiadomo, jest nią sztuka. Życzę budującej i niezapomnianej lektury.
Joanna LongawaPO STRONIE WILKA
POSTACIE PIERWSZOPLANOWE:
ENRICO NERVI, młody chłopak z przedmieścia;
RENATO RIGHI, właściciel i dyrektor dużej firmy;
RITA, żona Renata Righiego;
LUISA MAZZI, sekretarka Alberta Morroniego;
DANIELA, dziewczyna Enrica.
POSTACIE DRUGOPLANOWE:
ALBERTO MORRONI, bliski współpracownik Renata Righiego;
HIPIS, młody protestant;
PROFESOR, uniwersytet;
STUDENCI, dwóch lub trzech;
KELNER, restauracja Hotel.
--- Trzy akty ---
Historia z końca lat sześćdziesiątych, okres protestów studenckich we Włoszech.AKT PIERWSZY
Scena pierwsza
Przed zamkniętą kurtyną, na scenie, ukazują się w następującym porządku: inżynier Renato Righi, elegancki pan około sześćdziesiątki oraz młody chłopak około dwudziestoletni, Enrico Nervi. Zwracają się do widowni:
RIGHI Panie i Panowie, rozgośćcie się. Zajmijcie wasze miejsca, również Państwo dziennikarze. Ten wieczór jest bardzo ważny, dla nas wszystkich. Weźmiecie udział w szczególnym wydarzeniu: w przemianie pokoleniowej! Najpierw jednak, pozwólcie mi uczynić krótkie wprowadzenie. (Pauza) Jak już wiecie, w ostatnich latach doszło do ważnych zmian: miała miejsce „rewolucja antropologiczna”, w całym tego słowa znaczeniu, którą również my przeżyliśmy i śledziliśmy z dużą uwagą. Można by powiedzieć, że mentalność, sposób konsumpcji, modele zachowania, a nawet nasze wartości zmieniły się diametralnie. To stało się na naszych oczach. Te zmiany przyniosły krajowi odnowienie, zmodyfikowały obyczaje, ale przede wszystkim wpłynęły na naszą świadomość. Niektórzy – jak my – przyczynili się do tego znacznie, wielu się zintegrowało, inni bezskutecznie próbowali przetrwać, stawiając, w sposób ekstremalny, opór systemowi, by potem zostać zmiecionymi ze sceny dominującego bohatera naszego wieku – Postępu! (Pauza) Ktoś powie, że się mylę! Bez wątpienia popełniłem wiele błędów. Lecz również one potrzebne były, by mόc znaleźć się tutaj. Otrzymane rezultaty, Szanowni Państwo, pokazują, iż odważne wybory, podjęte w tych latach, zrewolucjonowały naszą firmę. (Pauza) Teraz zamilknę, i tak powiedziałem więcej niż powinienem. Zakończę więc, oddając głos przyszłemu dyrektorowi naszej spółki: Enricowi Nerviemu.
ENRICO Dziękuję! Dziękuję przede wszystkim inżynierowi Renato Righiemu i dziękuję również wszystkim tym, którzy w mniejszym lub większym stopniu przyczynili się do tego, że tu jestem. O wszystkim wiedziałem już wcześniej, zresztą tak jak wy, więc dziękuję za okazane zdziwienie, które skądinąd bardzo ożywiło wieczór. Pewnie wiecie też, co zamierzam wam teraz ogłosić. Luiso, możesz do mnie podejść?
Luisa, młoda dziewczyna, podchodzi do niego, stając u jego boku.
ENRICO Dobrze. W tym momencie chciałbym ogłosić moje zaręczyny z panną Luisą Mazzi, kolejnym ważnym pilastrem firmy. Państwo Dziennikarze, proszę, zbliżcie się. (Troje lub czworo dziennikarzy zbliża się ku scenie, robią zdjęcia). Czy Państwo Dziennikarze czują się wygodnie? Wspaniale, nastawcie więc uszu…
Podczas, gdy Luisa i Righi opuszczają scenę, Enrico kontynuuje zwrócony do publiczności.
ENRICO (do siebie samego) Kiedy to wszystko się zaczęło? Kiedy zacząłem się zmieniać?
Scena druga
Główna kurtyna podnosi się, druga, wewnątrz sceny, przedstawia aulę uniwersytecką. Na środku stoi biurko, a za nim profesor egzaminujący ucznia. Z przodu siedzą studenci, którzy asystują egzaminowi. Enrico zbliża się do nich.
PROFESOR Przykro mi, proszę usiąść.
EGZAMINOWANY Ależ profesorze! Nie mógłby Pan przynajmniej… zadać jeszcze jedno pytanie…
PROFESOR Proszę usiąść! Niech Pan usiądzie i nie marnuje mojego czasu.
EGZAMINOWANY Ależ Profesorze… widzi Pan. Ja naprawdę uczyłem się… Proszę, Pana.
Enrico komentuje z pierwszego rzędu.
ENRICO Robak! Wije się przed nim jak robak.
Również pozostali studenci komentują:
CHŁOPAK Ten Profesor to drań. Zobacz, jaki jest zadowolony! Dziś rano wszystkich oblał. A ten był nawet przygotowany. Bawi się z nami… Co za ścierwo.
ENRICO Nie jest wcale gorszy od tego, co siedzi naprzeciwko.
CHŁOPAK Co? Coś ty powiedział?
ENRICO Powiedziałem, że nie jest wcale gorszym ścierwem od tego, co siedzi naprzeciwko.
Profesor podnosi głowę znad, wypełnianego w tym momencie, formularza i spogląda w kierunku dwóch plotkujących.
ENRICO To właśnie jest życie… albo zabijesz, albo ciebie zabiją.
CHŁOPAK 1 Brawo… chciałbym ciebie zobaczyć… Coś mi się zdaje, że nas usłyszał! Teraz obleje nas wszystkich.
ENRICO Mnie nie obleje… i jeśli masz trochę cierpliwości, udowodnię ci to.
CHŁOPAK 1 Zwariowałeś! A poza tym to nie twoja kolej. Teraz idę ja, a on nas słyszał i teraz mi się dostanie… nie idę…
ENRICO Przestań! Ja pójdę za ciebie.
Profesor znowu podnosi wzrok znad kartki, uśmiecha się cynicznie i zaciera ręce:
PROFESOR Kto następny na liście? Proszę do przodu kolejna ofiarę!
ENRICO Profesorze! Kolejną ofiarą jest on. (Tu wskazuje swojego kolegę). Ale ponieważ robi pod siebie, mogę wejść na jego miejsce? Jeśli oczywiście Profesor się zgadza?
PROFESOR Oczywiście.
Wśród studentów rozlega się szemranie. Profesor zwraca się do Enrica.
PROFESOR Jak się Pan nazywa?
ENRICO Enrico Nervi, Profesorze!
PROFESOR (pochylony nad papierami wskazuje ręką wysuniętą do przodu) Proszę usiąść!
Gdy ramie egzaminatora pozostaje w pozycji wskazującej, Enrico spogląda na niego z góry, jakby chciał wyzwać go na pojedynek. Profesor podnosi wzrok, spoglądając na niego.
PROFESOR A zatem, proszę o indeks!
Enrico powoli wyciąga indeks z kieszeni i podaje go profesorowi.
PROFESOR Jeśli Pan chce, może Pan ściągnąć marynarkę…
ENRICO Dlaczego? Ma Pan zamiar mnie wytarmosić?
PROFESOR Panie Nervi, mam nadzieję, dla Pana dobra, że jest Pan przygotowany. Prawda? Prawda, że Pan jest dobrze przygotowany?
ENRICO Ja jestem bardzo dobrze przygotowany. Wiem wszystko, oczywiście z tego tematu.
PROFESOR Ach! Pan wie wszystko w danej materii.
ENRICO Tak jest. To w jakim stopniu jestem przygotowany, ustalimy potem, na razie mogę Panu powiedzieć, że nie wzbudza Pan we mnie strachu… jeśli to było Pana zamiarem… żadnego strachu. Teraz możemy ponownie rozpocząć…
PROFESOR Ach! Słyszeliście Państwo?! Mamy wśród nas debiutanta Fermi, nie debiutanta Nervi. Niech Pan zatem nas oświeci. Zobaczymy… na jaki temat chce Pan rozmawiać? Proszę sobie wybrać! Niech Pan wybierze…
ENRICO Wszystko jedno. Jak już Panu powiedziałem, wiem wszystko. Niech Pan pyta…
PROFESOR (podaje Enricowi kartkę papieru) Niech się Pan pospieszy i rozwiąże to proste zadanie.
Enrico z nadzwyczajnym spokojem bierze kartkę, czyta jej zawartość, po czym wyjmuje z kieszeni długopis, ściągając z niego zatyczkę.
ENRICO Zatem. Zagadnienie to, zresztą bardzo łatwe, można rozwiązać na wiele sposobów. Weźmy ten najprostszy, zrozumiały dla wszystkich.. (tu rozwija swoja wypowiedź, wyczerpując dany czas).
PROFESOR Myślę, że wystarczy. Musze przyznać, iż jest Pan nie tylko zarozumiały, ale w rzeczy samej przygotowany. Dam Panu minus pięć.
ENRICO Minus pięć?! Dlaczego nie pięć? Dlaczego nie plus pięć? Czy chce Pan kontynuować? W niczym się nie pomyliłem. Możemy kontynuować?
PROFESOR Dla mnie ma Pan minus pięć i basta, nie jesteśmy na targu… Jeśli Panu nie pasuje, może Pan moją ocenę odrzucić.
ENRICO No dobrze, niech będzie minus pięć. I tak ten minus się nie liczy.
Profesor podpisuje indeks i podaje mu go od niechcenia. Enrico podnosi się i oddalając się od biurka, szuka spojrzeniem chłopaka, na miejsce którego wszedł i zdał egzamin, lecz zamiast niego widzi dookoła siebie tylko ponure i zagniewane twarze, jedna z nich mówi:
Dobre zagranie! Teraz dopiero się na nas wyżyje!
ENRICO Przykro mi z waszego powodu. I tak nic by to nie zmieniło. To jest wasze przeznaczenie. Przeznaczenie owiec. Boicie się nawet w stadzie i wystarczy jeden wilk, by was wszystkie wybić. I jeśli mi nie wierzycie… wysuńcie się naprzód! Czyja teraz kolej! Barany…!!! (krzyczy jeszcze na pożegnanie, oddalając się)
Nagle z zewnątrz dobiegają krzyki, do auli wchodzi siłą kilku młodych protestantów, profesor z mikrofonem w ręce, stara się uspokoić zebranych w sali. Wtem jakiś chłopak, z grubym zarostem i z długimi blond włosami, wyrywa mikrofon z rąk profesora, popychając go…
HIPIS Towarzysze! Jak dobrze wiecie, wczoraj wieczorem faszyści ciężko pobili dwóch z naszych, jeden z nich znajduje się teraz w szpitalu z poważnymi obrażeniami. My chcemy, żeby faszyści, pod ochroną policji, zostali wydaleni z naszego uniwersytetu i…
Krzyki i brawa przerywają mu.
HIPIS i…
ENRICO Przyjacielu! Zgoda! Faszyści poturbowali dwóch waszych koleżków. Już to wiemy! Dziękujemy. Teraz za twoją zgodą chcielibyśmy kontynuować egzamin.
Słychać gwizdy, padają też przezwiska z tłumu:
Brudny faszysto!... jesteś tylko biednym imbecylem!... Faszysta!
HIPIS Spokój! Spokój! Towarzyszu!
ENRICO Kolego, jeśli już! Nie jestem towarzyszem, ani też twoim kolegą z akademika. Jestem tylko tym, co stoi po… swojej własnej stronie.
HIPIS A więc jesteś niczym!
ENRICO To wy, dzieląc świat na towarzyszy i kolegów z akademika, jesteście niczym! W każdym razie, nie wzbudzacie we mnie strachu. Duzi czy mali, prędzej czy później, upadniecie wszyscy! Jeśli już mam być bezpośredni..
Ktoś gwiżdże, ktoś klaszcze.
HIPIS Towarzysze! Chcielibyśmy zorganizować protest, żeby…
ENRICO A studiować to już się nie chce!? Potem nie dostaniecie pracy… idźcie lepiej pracować!
HIPIS Towarzysze! Jesteśmy głusi na prowokacje i żyjemy w kraju demokratycznym, każdy może powiedzieć, co mu się podoba, również idiota.
ENRICO Zatem, skoro wszyscy mają prawo wyrazić swoje głupie poglądy, chce zabrać głos. Mógłbyś mi podać mikrofon…!
Znów gwizdy i wrzaski.
HIPIS Wystarczy towarzysze! Ma prawo, pozwólmy mu wyrazić swoje zdanie. Teraz głos zabierze pan Nikt z partii Nikt.
Enrico rzuca się na mikrofon.
ENRICO Przyjacielu! Uspokój się! Skończmy z tymi złośliwościami! Nazywam się Enrico Nervi i stwierdzam tylko, że wy bardzo się nudzicie, myśląc ciągle o tym, jak zjeść darmowy obiad u rodziców. I tak, żeby wygrać z nudą, bawicie się w Wielką Rewolucję, szkodząc tym, co jak ja nie mają gotowej zupy pod nosem…
Profesor wstaje zza biurka z zamiarem opuszczenia auli.
ENRICO Profesorze! Gdzie Pan idzie? Niech Pan usiądzie! Proszę kontynuować swoją pracę! Chyba tych czterech imbecyli nie wystraszyło Pana! Wcześniej był Pan taki twardy.
Enrico dogania wychodzącego profesora.
ENRICO Niech Pan kontynuuje egzamin, to Pana obowiązek! Tylko upolityczniona większość nie ma na to ochoty. My przychodzimy tu, żeby się uczyć, przychodzi się tu tylko, gdy chce się czegoś nauczyć (zostawia Profesora w spokoju i łapie za ramię jednego z protestantów, dopadając go koło biurka) Jaki zawód wykonuje twój ojciec?
STUDENT Jest lekarzem.
ENRICO Powiedz to na głos! Do mikrofonu!
STUDENT Jest lekarzem!!!
Hipis próbuje zainterweniować, lecz Enrico uprzedza go pytaniem.
ENRICO A twój ojciec… czym się zajmuje!?
HIPIS Do czego ci potrzebny mój ojciec!?
ENRICO A jaki masz samochód?
Z głębi auli dobiega głos: Ma motor sportowy z dużym cylindrem…
ENRICO Słyszeliście to!? Pan hipis ma sportowy motor z wysokim cylindrem, motor dla bogatych. I przychodzi tutaj, by bawić się w komunistę! To, co moje jest twoje i to co moje, jest twoje! A motor cały czas jest jego… ja natomiast mam starego grata za samochód, który nie zapala się, nawet jak się go kopnie, a który, tak poza tym, opłaciłem własnym potem, swoją pracą. Gdyż ja pracuje, by móc studiować i nie przerywam zajęć.
W sali zapada cisza, wszyscy patrzą na niego oniemieli.NOTY BIOGRAFICZNE
AUTORZY:
MARCO DI BARTOLOMEI
Ur. w Rzymie w 1975. Absolwent rzymskiego Uniwerystetu La Sapienza na kierunku Literatura i Filozofia (master z Literatury Włoskiej i Współczesnego Teatru), New York University oraz Seton Hall Univesity w New Jersey, USA (Literatura Północnoamerykańska). Reżyser i współtworca programu radiofonicznego “Bagnato sia Gentile”. Organizator oraz promotor wydarzeń kulturalnych, jak i licznych spektakli kabaretowych i teatralnych takich jak “Spoon River” (Egar Lee Masters), “Sześć postaci w poszukiwaniu autora” (Luigi Pirandello), “Chory z urojenia” (Molière), “Bucefalo il pugilatore” (Alessio De Caprio), czy “Il padre de li santi ovvero i monologhi del cazzo” (Luigi Lunari) z premierą w Teatro dell’Orologio, Rzym. Współautor sztuki teatralnej “Po stronie wilka”, która miała swoją premierę na scenie rzymskiego Teatro Colosseo w roku 2011 w reżyserii Danilo Gattai.
EMILIANO CRIALESI
Ur. W Rzymie w 1975. Absolwent rzymskiego Uniwersytetu La Sapienza na kierunku Historia Współczesna, promotor wydarzeń kulturalnych związanych tematycznie z II wojną światową. Autor filmu dokumentalnego: “Roma clandestina. Il Colonnello della Resistenza” traktującego biografię pułkownika Giuseppe Cordero Lanza di Montezemolo. Autor książki “I nonni di Roma raccontano la storia” oraz współautor sztuki teatralnej, osadzonej w 1968 roku, “Po stronie wilka” (2010).
TŁUMACZ:
JOANNA LONGAWA
Ur. w Jaśle w 1982 r. Od 2006 r. mieszka we Włoszech specjalizując się w tłumaczeniach literackich z języka włoskiego. Absolwentka Uniwersytetu Jagiellońskiego (Edytorstwo, Kraków) i Śląskiego (polonistyczne studia podyplomowe, Katowice) oraz studentka szkoły tłumaczeń (w jezykach włoskim, angielskim oraz hiszpańskim) Gregorio VII, Rzym. Dziennikarka: redaktor naczelny kulturalnego magazynu w języku angielskim JL INTERVIEWS (www.jlinterviews.com) oraz zagraniczny korespondent polskiego luksusowego magazynu Trendy.Art of living.
więcej..
