- promocja
Psychoterapia egzystencjalna - ebook
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
Psychoterapia egzystencjalna - ebook
Kompleksowy i zrozumiały opis terapii egzystencjalnej.
Wydana po raz pierwszy w 1980 roku Psychoterapia egzystencjalna jest powszechnie uznawana za tekst fundamentalny w swojej dziedzinie. Yalom oferuje metodologię, która ma pomóc pacjentom w radzeniu sobie z podstawowymi dylematami egzystencjalnymi. W tej doniosłej pracy psychiatra amerykański przedstawia istotę psychoterapii egzystencjalnej, nadaje jej spójną strukturę i łączy jej tło historyczne oraz podstawowe zasady z użytecznością.
W książce zorganizowanej wokół tego, co autor nazywa czterema „ostatecznymi troskami życiowymi” – śmiercią, wolnością, izolacją i brakiem sensu – Yalom rozważa znaczenie każdej z nich oraz rodzaj konfliktu wewnętrznego, w jaki popadamy, gdy się z nimi mierzymy. Pokazuje, jak „troski” przejawiają się w osobowości i psychopatologii i w jaki sposób nasza wiedza o nich może wspomóc leczenie pacjentów.
Irvin David Yalom - emerytowany profesor psychiatrii na Uniwersytecie Stanforda, psychoterapeuta mający wieloletnie doświadczenie w pracy z ludźmi. Był jednym z pionierów psychoterapii grupowej, stworzył również własną koncepcję psychoterapii egzystencjalnej, koncentrującej się wokół nieodłącznych składników ludzkiego losu: wolności, samotności, potrzeby sensu i śmierci. Jest autorem klasycznych już podręczników: Psychoterapia grupowa. Teoria i praktyka, Dar terapii. Wspaniałe gawędziarstwo autora można poznać w opowiadaniach terapeutycznych: Kat miłości. Opowieści psychoterapeutyczne, Mama i sens życia oraz w powieściach: Kuracja według Schopenhauera, Kiedy Nietzsche szlochał.
| Kategoria: | Psychologia |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-8252-037-8 |
| Rozmiar pliku: | 1,3 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
PODZIĘKOWANIA
Wielu ludzi pomagało mi w tej pracy; nie zdołam podziękować wszystkim. Pisałem tę książkę kilka lat i moje zobowiązania sięgają wstecz znacznie dalej niż moja pamięć. Wyjątkowo ważnymi nauczycielami i przewodnikami byli mi Rollo May i Dagfinn Føllesdal. Rękopis albo jego części czytało i oceniało wielu moich kolegów: Jerome Frank, Julius Heuscher, Kent Bach, David Spiegel, Alex Comfort, James Bugental, Marguerite Lederberg, Michael Bratman, Mitchell Hall, Alberta Siegel, Alvin Rosenfeld, Herbert Leiderman, Michael Norden oraz liczni rezydenci psychiatrii na Uniwersytecie Stanforda. Wszystkim im jestem bardzo wdzięczny.
Gardnerowi Lindzeyowi i Ośrodkowi Badań Behawioralnych zawdzięczam idealne warunki do korzystania ze stypendium w latach 1977–1978. Jestem ogromnie zobowiązany Uniwersytetowi Stanforda, który przez całe moje życie zawodowe oferował mi hojnie wszystko, co tylko może oferować środowisko akademickie: swobodę intelektualną, wsparcie materialne oraz towarzystwo specjalistów najwyższych lotów. Dziękuję też Thomasowi Gondzie, dziekanowi wydziału psychiatrii, który taktownie chronił mnie przed obowiązkami administracyjnymi. A także Marjorie Crosby za dofinansowanie i zachętę. Phoebe Hoss zapewniła mi wielką pomoc redakcyjną. To długa książka i każde jej słowo, każdy szkic, od pierwszych niezbornych zapisków po ostateczny rękopis, przepisywała moja sekretarka, Bea Mitchell, której cierpliwość, entuzjazm i gorliwość prawie nigdy nie gasły przez wszystkie długie lata naszej wspólnej pracy. Moja żona Marilyn służyła mi, podobnie jak w przypadku moich poprzednich książek, nie tylko nieograniczonym wsparciem i zachętą, lecz również nieocenionymi, istotnymi radami redakcyjnymi.
Dziękuję za zgodę na wykorzystanie cytatów z następujących źródeł:
- _The Standard Edition of the Complete Psychological Works of Sigmund Freud_, w przekładzie i pod redakcją Jamesa Stracheya. Za zgodą Sigmund Freud Copyright Ltd., The Hogarth Press Ltd. oraz Institute of Psycho-Analysis; również Allen & Unwin Ltd. i Basic Books, Inc.
- _EST* 60 Hours That Transform Your Life_, Adelaide Bry. Copyright © 1976 Adelaide Bry. Przedruk za zgodą Harper & Row Publishers, Inc.
- Maria Nagy, _The Child’s Theories Concerning Death_, „Journal of Genetic Psychology” (1948) 73: 3–27. Przedruk za zgodą autorki i „The Journal Press”.
- _Everyman_, w „The Norton Anthology of English Literature”_,_ t. I, pod redakcją M. Abramsa i in., s. 281–303. Copyright © 1962. Przedruk za zgodą W.W. Norton, Inc.
- E. Fromm, D. Suzuki i DeMartino, _Zen Buddhism and Psychoanalysis._ Copyright © 1960. Przedruk za zgodą Harper & Row Publishers, Inc.
- _Forgive, O Lord_, z „The Poetry of Robert Frost”, pod redakcją Edwarda Connery’ego Lathema. Copyright © 1962 Robert Frost. Copyright © 1967 Holt, Rinehart and Winston. Przedruk za zgodą Holt, Rinehart and Winston, Publishers. Cztery wersy _Desert Places_ z „The Poetry of Robert Frost”, pod redakcją Edwarda Connery’ego Lathema. Copyright © 1936 Robert Frost. Copyright © 1964 Lesley Frost Ballantine. Copyright © 1969 Holt, Rinehart and Winston. Przedruk za zgodą Holt, Rinehart and Winston, Publishers.
- Purpose in Life Test (PIL) Jamesa C. Crumbaugha i Leonarda T. Maholicka. Przedruk za zgodą Jamesa C. Crumbaugha. Opublikowany przez Psychometric Affiliates, P. O. Box 3167, Munster, Indiana 46321.
- V. Frankl, _Fragments from the Logotherapeutic Treatment in Four Cases_, w Modern Psychotherapeutic Practice, pod redakcją A. Burtona (Palo Alto, Calif.: Science Behavior Book, Inc., 1965). Przedruk za zgodą Arthura Burtona.CZĘŚĆ I
ŚMIERĆ
W kolejnych czterech rozdziałach zajmę się rolą pojęcia śmierci w psychopatologii i psychoterapii. Podstawowe założenia, które opisuję, są proste:
1. Strach przed śmiercią odgrywa ważną rolę w naszym wewnętrznym doświadczeniu; dręczy nas jak nic innego; stale się burzy pod powierzchnią; jest mroczną, niepokojącą obecnością na krawędzi świadomości.
2. Małe dziecko jest nieustannie zaabsorbowane śmiercią, a jego podstawowe zadanie rozwojowe polega na poradzeniu sobie z potwornym strachem przed unicestwieniem.
3. By sobie z tym strachem poradzić, wznosimy obrony przed świadomością śmierci – obrony oparte na zaprzeczeniu, które kształtują strukturę charakteru i, jeśli są nieprzystosowawcze, prowadzą do wystąpienia objawów klinicznych. Innymi słowy, psychopatologia to wynik zastosowania nieskutecznych sposobów przekraczania śmierci.
4. Skuteczne i solidne podejście do psychoterapii można budować na fundamencie, jakim jest świadomość śmierci.
W rozdziale 2 omówię rolę pojęcia śmierci w psychoterapii, przedstawię związany z tym tematem materiał kliniczny i badawczy oraz zbadam, dlaczego tradycyjna myśl analityczna tak starannie pomijała śmierć zarówno w teorii psychoterapii, jak i w technikach.
W rozdziale 3 zajmę się rozwojem pojęcia śmierci u dzieci i skoncentruję na mechanizmach obronnych, które mają chronić jednostkę przed lękiem przed śmiercią. W rozdziale 4 zaprezentuję paradygmat psychopatologii oparty na tych zaprzeczeniowych obronach, w rozdziale 5 opiszę teorię i praktyczne zastosowanie podejścia do terapii opartego na świadomości śmierci.Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki
1. Tu lęk jest sygnałem niebezpieczeństwa, tzn. jeśli instynktowym popędom popuści się cugli, organizm jest zagrożony, ponieważ ego zostanie przytłoczone i w odwecie nieunikniona będzie kara (kastracja/opuszczenie), zaś mechanizmy obronne ograniczają dążenie do bezpośredniej gratyfikacji, lecz zezwalają na ekspresję pośrednią – w formie przemieszczonej, wysublimowanej albo symbolicznej.
2. Tu lęk wynika ze strachu przed śmiercią, brakiem gruntu, izolacją i brakiem sensu, a mechanizmy obronne mają postać dwojaką: (1) konwencjonalne mechanizmy obronne opisane dokładnie przez Freuda, Annę Freud4 i Sullivana5, które chronią jednostkę ogólnie przed lękiem, niezależnie od jego źródła, i (2) obrony specyficzne, które niebawem opiszę i których specyficzną funkcją jest radzenie sobie z każdym z pierwotnych lęków egzystencjalnych.
3. W tym omówieniu, podobnie jak w całym tekście, mam na myśli zaburzenia wynikające z przyczyn psychologicznych, nie zaś ciężkie psychozy zasadniczo biochemicznego pochodzenia.
4. Pojęcie to należy odróżnić od technicznego, filozoficznego sposobu użycia terminu „intencjonalność”, który oznacza, że świadomość jest zawsze ukierunkowana na jakiś obiekt: tzn. świadomość jest świadomością czegoś.
5. Sam Dostojewski w wieku dwudziestu dziewięciu lat stał przed plutonem egzekucyjnym i w ostatniej chwili został ułaskawiony. To wydarzenie miało decydujący wpływ na jego życie i twórczość.
6. Wszystkie pacjentki uczestniczące w badaniach były leczone ambulatoryjnie. Niektóre cierpiały na obezwładniające bóle fizyczne lub były w inny sposób niesprawne. Wszystkie znały swoją diagnozę i wiedziały, że chociaż mogą jeszcze żyć miesiące lub nawet lata, w końcu choroba będzie przyczyną ich śmierci.
7. 1. Komunikuję się otwarcie ze swoim mężem. 2. Doceniam piękno przyrody. 3. Mam poczucie wolności osobistej. 4. Staram się komunikować otwarcie ze swoimi dziećmi. 5. Jest dla mnie ważne, by wszyscy mnie lubili. 6. Mam z życia dużo przyjemności. 7. Komunikuję się uczciwie i szczerze. 8. Robię tylko to, co naprawdę chcę robić. 9. Żyję raczej w teraźniejszości niż w przeszłości lub przyszłości. 10. Miewam chwile głębokiego spokoju. 11. Bronię swoich praw. 12. Mam poczucie dobrostanu psychicznego. 13. Komunikuję się otwarcie z przyjaciółmi. 14. Czuję, że mogę innych ludzi nauczyć czegoś cennego o życiu. 15. Potrafię wybierać, co chcę robić. 16. Moje życie ma sens i cel. 17. Przekonania religijne/duchowe mają dla mnie duże znaczenie.
8. Odwrotnie było jedynie w punkcie 3 („Mam poczucie wolności osobistej”), co, jak sądzę, wynikało ze znacznych fizycznych ograniczeń, jakich doświadczają osoby chore na raka, oraz w punkcie 13 („Komunikuję się otwarcie z przyjaciółmi”). To drugie pogorszenie jest zapewne związane z tym, że wielu przyjaciół badanych kobiet czuło się bardzo niezręcznie; pacjentki stwierdzały, że podczas gdy niektóre ich bliskie związki się wzmacniały, w innych pojawiało się dużo napięcia.
9. 1. Martwi ludzie. 2. Rozzłoszczeni ludzie. 3. Rozstanie z przyjaciółmi. 4. Zamknięte przestrzenie. 5. Poczucie odrzucenia przez innych. 6. Poczucie bycia nieaprobowanym. 7. Bycie ignorowanym. 8. Ciemność. 9. Ludzie z deformacjami ciała. 10. Popełnianie błędów. 11. Wyjście na głupca. 12. Utrata kontroli. 13. Zarządzanie ludźmi lub bycie odpowiedzialnym za decyzje. 14. Własna choroba psychiczna. 15. Zdawanie testów pisemnych. 16. Dotyk innych ludzi. 17. Poczucie własnej odmienności. 18. Samotność. 19. Pobyt w obcym miejscu. 20. Publiczne wypowiadanie się. 21. Złe sny. 22. Porażka. 23. Wejście do pomieszczenia, w którym są już inni ludzie. 24. Patrzenie w dół z wysokich budynków. 25. Obcy ludzie. 26. Własna złość. 27. Autorytety. 28. Długa cisza podczas rozmowy. 29. Pełzające owady.
10. Niektóre badania22 dotyczące bliskich śmierci pacjentów hospitalizowanych przyniosły więcej wyników negatywnych niż te przeprowadzone przez nas, ale pacjenci przebywający w szpitalu są zwykle odizolowani od swojego środowiska, wyniszczeni i cierpią silne bóle. Ostatnio pewien pacjent chory na raka w tej właśnie kwestii zganił Kübler-Ross, podkreślając, że wyodrębnione przez nią „etapy” umierania zostały dopasowane do wyniszczonej populacji szpitalnej i w związku z tym pomijają „złoty okres”, który następuje wtedy, gdy pacjent ma czas na zasymilowanie swojej konfrontacji ze śmiercią23.
11. Alan Sharp w A Greek Tree in Gedde opisuje mały meksykański cmentarz podzielony na dwie części: tę dla „zmarłych”, których groby są nadal przystrajane kwiatami przynoszonymi tam przez żywych, i tę dla „naprawdę zmarłych”, których grobami nikt się już nie opiekuje – żadna żywa dusza o nich nie pamięta35. W pewnym sensie zatem gdy umiera człowiek bardzo stary, razem z nim umiera wielu innych – zmarły zabiera ich ze sobą. Gdy o kimś niedawno zmarłym zapomina ostatnia osoba, staje się on w tym momencie „naprawdę” zmarłym.
12. Powieść Thomasa Wolfe’a z 1940 roku, wydanie polskie: Warszawa 1959 (przyp. red. wyd. pol.).
13. Minnesota Multiple Personality Inventory.
14. Z obszernych badań (N = 852) wynika, że w tej dziedzinie nie ma różnic między kobietami a mężczyznami, przyjrzawszy się jednak bliżej uzyskanym danym, można stwierdzić, że kobiety mniej chętnie niż mężczyźni odpowiadają na pytania budzące niepokój; na przykład na jedno tego typu pytanie („Czy wyobrażasz sobie wyraźnie siebie samą umierającą bądź martwą?”) odpowiedziało tylko 78 proc. kobiet i 98 proc. mężczyzn52.
15. Test Apercepcji Tematycznej.
Wielu ludzi pomagało mi w tej pracy; nie zdołam podziękować wszystkim. Pisałem tę książkę kilka lat i moje zobowiązania sięgają wstecz znacznie dalej niż moja pamięć. Wyjątkowo ważnymi nauczycielami i przewodnikami byli mi Rollo May i Dagfinn Føllesdal. Rękopis albo jego części czytało i oceniało wielu moich kolegów: Jerome Frank, Julius Heuscher, Kent Bach, David Spiegel, Alex Comfort, James Bugental, Marguerite Lederberg, Michael Bratman, Mitchell Hall, Alberta Siegel, Alvin Rosenfeld, Herbert Leiderman, Michael Norden oraz liczni rezydenci psychiatrii na Uniwersytecie Stanforda. Wszystkim im jestem bardzo wdzięczny.
Gardnerowi Lindzeyowi i Ośrodkowi Badań Behawioralnych zawdzięczam idealne warunki do korzystania ze stypendium w latach 1977–1978. Jestem ogromnie zobowiązany Uniwersytetowi Stanforda, który przez całe moje życie zawodowe oferował mi hojnie wszystko, co tylko może oferować środowisko akademickie: swobodę intelektualną, wsparcie materialne oraz towarzystwo specjalistów najwyższych lotów. Dziękuję też Thomasowi Gondzie, dziekanowi wydziału psychiatrii, który taktownie chronił mnie przed obowiązkami administracyjnymi. A także Marjorie Crosby za dofinansowanie i zachętę. Phoebe Hoss zapewniła mi wielką pomoc redakcyjną. To długa książka i każde jej słowo, każdy szkic, od pierwszych niezbornych zapisków po ostateczny rękopis, przepisywała moja sekretarka, Bea Mitchell, której cierpliwość, entuzjazm i gorliwość prawie nigdy nie gasły przez wszystkie długie lata naszej wspólnej pracy. Moja żona Marilyn służyła mi, podobnie jak w przypadku moich poprzednich książek, nie tylko nieograniczonym wsparciem i zachętą, lecz również nieocenionymi, istotnymi radami redakcyjnymi.
Dziękuję za zgodę na wykorzystanie cytatów z następujących źródeł:
- _The Standard Edition of the Complete Psychological Works of Sigmund Freud_, w przekładzie i pod redakcją Jamesa Stracheya. Za zgodą Sigmund Freud Copyright Ltd., The Hogarth Press Ltd. oraz Institute of Psycho-Analysis; również Allen & Unwin Ltd. i Basic Books, Inc.
- _EST* 60 Hours That Transform Your Life_, Adelaide Bry. Copyright © 1976 Adelaide Bry. Przedruk za zgodą Harper & Row Publishers, Inc.
- Maria Nagy, _The Child’s Theories Concerning Death_, „Journal of Genetic Psychology” (1948) 73: 3–27. Przedruk za zgodą autorki i „The Journal Press”.
- _Everyman_, w „The Norton Anthology of English Literature”_,_ t. I, pod redakcją M. Abramsa i in., s. 281–303. Copyright © 1962. Przedruk za zgodą W.W. Norton, Inc.
- E. Fromm, D. Suzuki i DeMartino, _Zen Buddhism and Psychoanalysis._ Copyright © 1960. Przedruk za zgodą Harper & Row Publishers, Inc.
- _Forgive, O Lord_, z „The Poetry of Robert Frost”, pod redakcją Edwarda Connery’ego Lathema. Copyright © 1962 Robert Frost. Copyright © 1967 Holt, Rinehart and Winston. Przedruk za zgodą Holt, Rinehart and Winston, Publishers. Cztery wersy _Desert Places_ z „The Poetry of Robert Frost”, pod redakcją Edwarda Connery’ego Lathema. Copyright © 1936 Robert Frost. Copyright © 1964 Lesley Frost Ballantine. Copyright © 1969 Holt, Rinehart and Winston. Przedruk za zgodą Holt, Rinehart and Winston, Publishers.
- Purpose in Life Test (PIL) Jamesa C. Crumbaugha i Leonarda T. Maholicka. Przedruk za zgodą Jamesa C. Crumbaugha. Opublikowany przez Psychometric Affiliates, P. O. Box 3167, Munster, Indiana 46321.
- V. Frankl, _Fragments from the Logotherapeutic Treatment in Four Cases_, w Modern Psychotherapeutic Practice, pod redakcją A. Burtona (Palo Alto, Calif.: Science Behavior Book, Inc., 1965). Przedruk za zgodą Arthura Burtona.CZĘŚĆ I
ŚMIERĆ
W kolejnych czterech rozdziałach zajmę się rolą pojęcia śmierci w psychopatologii i psychoterapii. Podstawowe założenia, które opisuję, są proste:
1. Strach przed śmiercią odgrywa ważną rolę w naszym wewnętrznym doświadczeniu; dręczy nas jak nic innego; stale się burzy pod powierzchnią; jest mroczną, niepokojącą obecnością na krawędzi świadomości.
2. Małe dziecko jest nieustannie zaabsorbowane śmiercią, a jego podstawowe zadanie rozwojowe polega na poradzeniu sobie z potwornym strachem przed unicestwieniem.
3. By sobie z tym strachem poradzić, wznosimy obrony przed świadomością śmierci – obrony oparte na zaprzeczeniu, które kształtują strukturę charakteru i, jeśli są nieprzystosowawcze, prowadzą do wystąpienia objawów klinicznych. Innymi słowy, psychopatologia to wynik zastosowania nieskutecznych sposobów przekraczania śmierci.
4. Skuteczne i solidne podejście do psychoterapii można budować na fundamencie, jakim jest świadomość śmierci.
W rozdziale 2 omówię rolę pojęcia śmierci w psychoterapii, przedstawię związany z tym tematem materiał kliniczny i badawczy oraz zbadam, dlaczego tradycyjna myśl analityczna tak starannie pomijała śmierć zarówno w teorii psychoterapii, jak i w technikach.
W rozdziale 3 zajmę się rozwojem pojęcia śmierci u dzieci i skoncentruję na mechanizmach obronnych, które mają chronić jednostkę przed lękiem przed śmiercią. W rozdziale 4 zaprezentuję paradygmat psychopatologii oparty na tych zaprzeczeniowych obronach, w rozdziale 5 opiszę teorię i praktyczne zastosowanie podejścia do terapii opartego na świadomości śmierci.Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki
1. Tu lęk jest sygnałem niebezpieczeństwa, tzn. jeśli instynktowym popędom popuści się cugli, organizm jest zagrożony, ponieważ ego zostanie przytłoczone i w odwecie nieunikniona będzie kara (kastracja/opuszczenie), zaś mechanizmy obronne ograniczają dążenie do bezpośredniej gratyfikacji, lecz zezwalają na ekspresję pośrednią – w formie przemieszczonej, wysublimowanej albo symbolicznej.
2. Tu lęk wynika ze strachu przed śmiercią, brakiem gruntu, izolacją i brakiem sensu, a mechanizmy obronne mają postać dwojaką: (1) konwencjonalne mechanizmy obronne opisane dokładnie przez Freuda, Annę Freud4 i Sullivana5, które chronią jednostkę ogólnie przed lękiem, niezależnie od jego źródła, i (2) obrony specyficzne, które niebawem opiszę i których specyficzną funkcją jest radzenie sobie z każdym z pierwotnych lęków egzystencjalnych.
3. W tym omówieniu, podobnie jak w całym tekście, mam na myśli zaburzenia wynikające z przyczyn psychologicznych, nie zaś ciężkie psychozy zasadniczo biochemicznego pochodzenia.
4. Pojęcie to należy odróżnić od technicznego, filozoficznego sposobu użycia terminu „intencjonalność”, który oznacza, że świadomość jest zawsze ukierunkowana na jakiś obiekt: tzn. świadomość jest świadomością czegoś.
5. Sam Dostojewski w wieku dwudziestu dziewięciu lat stał przed plutonem egzekucyjnym i w ostatniej chwili został ułaskawiony. To wydarzenie miało decydujący wpływ na jego życie i twórczość.
6. Wszystkie pacjentki uczestniczące w badaniach były leczone ambulatoryjnie. Niektóre cierpiały na obezwładniające bóle fizyczne lub były w inny sposób niesprawne. Wszystkie znały swoją diagnozę i wiedziały, że chociaż mogą jeszcze żyć miesiące lub nawet lata, w końcu choroba będzie przyczyną ich śmierci.
7. 1. Komunikuję się otwarcie ze swoim mężem. 2. Doceniam piękno przyrody. 3. Mam poczucie wolności osobistej. 4. Staram się komunikować otwarcie ze swoimi dziećmi. 5. Jest dla mnie ważne, by wszyscy mnie lubili. 6. Mam z życia dużo przyjemności. 7. Komunikuję się uczciwie i szczerze. 8. Robię tylko to, co naprawdę chcę robić. 9. Żyję raczej w teraźniejszości niż w przeszłości lub przyszłości. 10. Miewam chwile głębokiego spokoju. 11. Bronię swoich praw. 12. Mam poczucie dobrostanu psychicznego. 13. Komunikuję się otwarcie z przyjaciółmi. 14. Czuję, że mogę innych ludzi nauczyć czegoś cennego o życiu. 15. Potrafię wybierać, co chcę robić. 16. Moje życie ma sens i cel. 17. Przekonania religijne/duchowe mają dla mnie duże znaczenie.
8. Odwrotnie było jedynie w punkcie 3 („Mam poczucie wolności osobistej”), co, jak sądzę, wynikało ze znacznych fizycznych ograniczeń, jakich doświadczają osoby chore na raka, oraz w punkcie 13 („Komunikuję się otwarcie z przyjaciółmi”). To drugie pogorszenie jest zapewne związane z tym, że wielu przyjaciół badanych kobiet czuło się bardzo niezręcznie; pacjentki stwierdzały, że podczas gdy niektóre ich bliskie związki się wzmacniały, w innych pojawiało się dużo napięcia.
9. 1. Martwi ludzie. 2. Rozzłoszczeni ludzie. 3. Rozstanie z przyjaciółmi. 4. Zamknięte przestrzenie. 5. Poczucie odrzucenia przez innych. 6. Poczucie bycia nieaprobowanym. 7. Bycie ignorowanym. 8. Ciemność. 9. Ludzie z deformacjami ciała. 10. Popełnianie błędów. 11. Wyjście na głupca. 12. Utrata kontroli. 13. Zarządzanie ludźmi lub bycie odpowiedzialnym za decyzje. 14. Własna choroba psychiczna. 15. Zdawanie testów pisemnych. 16. Dotyk innych ludzi. 17. Poczucie własnej odmienności. 18. Samotność. 19. Pobyt w obcym miejscu. 20. Publiczne wypowiadanie się. 21. Złe sny. 22. Porażka. 23. Wejście do pomieszczenia, w którym są już inni ludzie. 24. Patrzenie w dół z wysokich budynków. 25. Obcy ludzie. 26. Własna złość. 27. Autorytety. 28. Długa cisza podczas rozmowy. 29. Pełzające owady.
10. Niektóre badania22 dotyczące bliskich śmierci pacjentów hospitalizowanych przyniosły więcej wyników negatywnych niż te przeprowadzone przez nas, ale pacjenci przebywający w szpitalu są zwykle odizolowani od swojego środowiska, wyniszczeni i cierpią silne bóle. Ostatnio pewien pacjent chory na raka w tej właśnie kwestii zganił Kübler-Ross, podkreślając, że wyodrębnione przez nią „etapy” umierania zostały dopasowane do wyniszczonej populacji szpitalnej i w związku z tym pomijają „złoty okres”, który następuje wtedy, gdy pacjent ma czas na zasymilowanie swojej konfrontacji ze śmiercią23.
11. Alan Sharp w A Greek Tree in Gedde opisuje mały meksykański cmentarz podzielony na dwie części: tę dla „zmarłych”, których groby są nadal przystrajane kwiatami przynoszonymi tam przez żywych, i tę dla „naprawdę zmarłych”, których grobami nikt się już nie opiekuje – żadna żywa dusza o nich nie pamięta35. W pewnym sensie zatem gdy umiera człowiek bardzo stary, razem z nim umiera wielu innych – zmarły zabiera ich ze sobą. Gdy o kimś niedawno zmarłym zapomina ostatnia osoba, staje się on w tym momencie „naprawdę” zmarłym.
12. Powieść Thomasa Wolfe’a z 1940 roku, wydanie polskie: Warszawa 1959 (przyp. red. wyd. pol.).
13. Minnesota Multiple Personality Inventory.
14. Z obszernych badań (N = 852) wynika, że w tej dziedzinie nie ma różnic między kobietami a mężczyznami, przyjrzawszy się jednak bliżej uzyskanym danym, można stwierdzić, że kobiety mniej chętnie niż mężczyźni odpowiadają na pytania budzące niepokój; na przykład na jedno tego typu pytanie („Czy wyobrażasz sobie wyraźnie siebie samą umierającą bądź martwą?”) odpowiedziało tylko 78 proc. kobiet i 98 proc. mężczyzn52.
15. Test Apercepcji Tematycznej.
więcej..
