MENU
Nasze ceny
Przeczytaj fragment on-line
-
W empik go
Rytmika dla dzieci - ebook
Rytmika dla dzieci - ebook
Proponowana pozycja wydawnicza: Rytmika dla dzieci stawia sobie za cel rozwinięcie naturalnej potrzeby rytmu u dziecka.
Całość obejmuje 120 zabaw i ćwiczeń rytmicznych przeprowadzanych w sposób systematyczny z uwzględnieniem stopnia trudności. Wprowadzenie wartości rytmicznych przez zabawy, grę na dziecięcych instrumentach perkusyjnych, rysowanie, ekspresję ruchu czyni zajęcia atrakcyjnymi, przyjemnymi i pożytecznymi. Dokładny opis ćwiczeń, rysunki i wiele praktycznych wskazówek umożliwią prowadzenie ciekawych zajęć. Schematyczne rysunki ilustrujące ćwiczenia i zabawy ułatwią nauczycielowi przeprowadzenie zabaw i ćwiczeń. Publikacja jest przeznaczona dla nauczycieli przedszkoli, ognisk, szkół muzycznych i studentów kierunków pedagogicznych.
| Kategoria: | Pedagogika |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-7308-948-8 |
| Rozmiar pliku: | 4,1 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
1. Dźwięki i czary muzyczne
Dzieci poznają się z nauczycielem, z salą, w której odbywają się zajęcia, i ze sobą, wymawiając głośno swoje imiona. Nauczyciel zapoznaje dzieci z fortepianem, jego brzmieniem i zewnętrznym wyglądem, po czym gromadzi je blisko instrumentu, by posłuchały, ile pięknych melodii i bajek można wydobyć z fortepianu.
Nauczyciel improwizuje bajkę muzyczną pt. Dźwięki i czary. Zachęca dzieci, by przeniosły się wyobraźnią nad morze, na leśną polankę lub wzniosły się wysoko, tam gdzie latają ptaki.
2. Sygnał muzyczny
Dzieci słuchają muzyki fortepianowej, która zachęca do marszu lub biegu. Gdy usłyszą sygnał muzyczny (pojedynczy dźwięk lub arpeggio w wysokim rejestrze), zwracają się w przeciwną stronę i idą lub biegną dalej. Ćwiczenie można też przeprowadzić przy akompaniamencie dwóch instrumentów perkusyjnych, np. bębenka i dzwonków (cymbałków).
3. Przerwa w muzyce
Dzieci maszerują przy akompaniamencie fortepianu lub wybranego instrumentu perkusyjnego. Gdy akompaniament milknie, siadają i czekają w ciszy, aż muzyka ponownie zaprosi je do marszu.
4. Marsz i bieg w dwóch grupach
Pierwsza grupa dzieci maszeruje w rytmie ćwierćnut przy akompaniamencie tamburyna, w tym czasie druga grupa siedzi. Gdy nauczyciel zagra na kastaniecie ósemki, druga grupa biega, a pierwsza siedzi i czeka na ćwierćnuty. Zmiany następują coraz częściej.
5. Ćwierćnuty i ósemki – formowanie koła
Dzieci maszerują w kole, klaszcząc w ręce w tempie ćwierćnut. Gdy usłyszą rytm ósemek, wbiegają do środka koła i biegają tak długo, aż znów usłyszą ćwierćnuty. Wówczas ponownie sprawnie i szybko formują koło i dalej maszerują.
6. Obraz graficzny
Na tablicy są narysowane trzy ćwierćnuty. Dzieci stają naprzeciwko i mówią głośno: ćwierć-nu-ty. Jedno dziecko pokazuje nuty zgodnie z akompaniamentem dowolnego instrumentu. Gdy akompaniament zmieni się na ósemkowy, dzieci rozbiegają się po sali. Na powrót ćwierćnut w akompaniamencie, znów stają przed tablicą i mówią: ćwierć-nu-ty.
7. Spostrzeganie zmian dynamicznych (głośności dźwięku)
Dzieci siadają koło fortepianu i słuchają gry nauczyciela, który stosuje zmiany dynamiczne. Następnie wypowiadają swoje spostrzeżenia i próbują klaskać, a potem chodzić zgodnie ze zmianami dynamiki. Padają pojęcia: głośno – cicho, mocno – lekko. To samo ćwiczenie można przeprowadzić, grając na wybranych instrumentach perkusyjnych.
8. Wyrabianie wyczucia ruchu miarowych ćwierćnut Zabawa z piłkami.
Dzieci bawią się kolorowymi piłkami w dowolny sposób przy akompaniamencie fortepianu. Gdy usłyszą ćwierćnuty, stają i odbijają piłki od podłogi, mówiąc za każdym razem: „bęc”. Dzieci, które nie potrafią jeszcze odbijać piłki w ten sposób, uderzają w nią ręką.
9. Słuchanie śpiewu nauczyciela – osłuchanie z piosenką Piłka Dzieci słuchają I zwrotki piosenki Piłka J. Wasowskiego:
Piłka, piłka w górę leci Piłką, piłką grają dzieci Bęc i buch! Bęc i buch! Piłkę złapie zuch!
wesoło
10. Reagowanie na znaną melodię
Dzieci spacerują z piłkami przy akompaniamencie fortepianu. Gdy usłyszą melodię piosenki Piłka, zatrzymują się i ze słowami „piłka w górę leci” podrzucają piłkę wysoko w górę.
11. Rozpoznawanie ćwierćnut Zabawa w domek ćwierćnut.
Dzieci biegają dookoła dywanu-domku. Gdy usłyszą zaproszenie ćwierćnut, wchodzą do domku, siadają, uderzają rękami o kolana tak długo, jak długo słyszą ćwierćnuty. Zabawa powtarza się kilkakrotnie.
12. Rysowanie domków z nutami
Dzieci rysują kredkami domki, w których mieszkają nuty.
13. Zabawa w dwóch grupach
Koty i myszy wybiegają ze swych domków wówczas, gdy usłyszą odpowiednią muzykę: koty – ćwierćnuty, myszy – ósemki.
14. Rysowanie nut
Grupa dzieci-kotów rysuje ćwierćnuty, a grupa myszy – ósemki.
15. Opowiadanie bajek, słuchanie muzyki
Nauczyciel zadaje dzieciom pytania:
– A może któreś z was wymyśli własną bajkę o kotku i myszce?
– Spróbujcie opowiadać bajki, a potem posłuchacie bajki muzycznej granej na fortepianie.
Można posłużyć się także dwoma instrumentami perkusyjnymi, np. bębenkiem, grając dla kotów i trójkątem – dla myszek. Następnie nauczyciel pyta:
– Czy słyszałyście, jak spacerował kot i jak biegały myszki?
16. Rejestr wysoki i niski
Dzieci tworzą koło, jedno z nich stoi w środku i pokazuje narysowane na zmianę ćwierćnutę i ósemkę. Dzieci klaszczą nutę pokazaną przez jedno z nich. Jeśli kartka z nutą jest trzymana wysoko – klaszczą, trzymając ręce nad głowami; jeśli kartka jest trzymana nisko – klaszczą, trzymając ręce nisko. Nauczyciel, akompaniując, dostosowuje rejestr fortepianu do położenia nuty. Jeżeli w sali nie ma fortepianu, można akompaniować np. na bębenku i trójkącie.
17. Kształtowanie wyobraźni działaniem dźwięków
Dzieci słuchają muzyki fortepianowej improwizowanej przez nauczyciela w wysokim rejestrze fortepianu i poruszają się dowolnie po sali, idąc lub biegając na palcach. Na sygnał muzyczny w wiolinie unoszą ręce w górę, zatrzymują się i „wypatrują”, co dzieje się wysoko w górze. Początkowo nauczyciel podsuwa różne tematy: łąka, las, miasto, góry. Po chwili dzieci same wybierają tematykę i każdy przenosi się tam w wyobraźni. Analogicznie dzieje się z rejestrem niskim: dzieci idą schylone, po czym zatrzymują się i „szukają” niskich przedmiotów bądź przenoszą się w myśli do kopalni, pod wodę lub obserwują chrabąszcze.
Dzieci poznają się z nauczycielem, z salą, w której odbywają się zajęcia, i ze sobą, wymawiając głośno swoje imiona. Nauczyciel zapoznaje dzieci z fortepianem, jego brzmieniem i zewnętrznym wyglądem, po czym gromadzi je blisko instrumentu, by posłuchały, ile pięknych melodii i bajek można wydobyć z fortepianu.
Nauczyciel improwizuje bajkę muzyczną pt. Dźwięki i czary. Zachęca dzieci, by przeniosły się wyobraźnią nad morze, na leśną polankę lub wzniosły się wysoko, tam gdzie latają ptaki.
2. Sygnał muzyczny
Dzieci słuchają muzyki fortepianowej, która zachęca do marszu lub biegu. Gdy usłyszą sygnał muzyczny (pojedynczy dźwięk lub arpeggio w wysokim rejestrze), zwracają się w przeciwną stronę i idą lub biegną dalej. Ćwiczenie można też przeprowadzić przy akompaniamencie dwóch instrumentów perkusyjnych, np. bębenka i dzwonków (cymbałków).
3. Przerwa w muzyce
Dzieci maszerują przy akompaniamencie fortepianu lub wybranego instrumentu perkusyjnego. Gdy akompaniament milknie, siadają i czekają w ciszy, aż muzyka ponownie zaprosi je do marszu.
4. Marsz i bieg w dwóch grupach
Pierwsza grupa dzieci maszeruje w rytmie ćwierćnut przy akompaniamencie tamburyna, w tym czasie druga grupa siedzi. Gdy nauczyciel zagra na kastaniecie ósemki, druga grupa biega, a pierwsza siedzi i czeka na ćwierćnuty. Zmiany następują coraz częściej.
5. Ćwierćnuty i ósemki – formowanie koła
Dzieci maszerują w kole, klaszcząc w ręce w tempie ćwierćnut. Gdy usłyszą rytm ósemek, wbiegają do środka koła i biegają tak długo, aż znów usłyszą ćwierćnuty. Wówczas ponownie sprawnie i szybko formują koło i dalej maszerują.
6. Obraz graficzny
Na tablicy są narysowane trzy ćwierćnuty. Dzieci stają naprzeciwko i mówią głośno: ćwierć-nu-ty. Jedno dziecko pokazuje nuty zgodnie z akompaniamentem dowolnego instrumentu. Gdy akompaniament zmieni się na ósemkowy, dzieci rozbiegają się po sali. Na powrót ćwierćnut w akompaniamencie, znów stają przed tablicą i mówią: ćwierć-nu-ty.
7. Spostrzeganie zmian dynamicznych (głośności dźwięku)
Dzieci siadają koło fortepianu i słuchają gry nauczyciela, który stosuje zmiany dynamiczne. Następnie wypowiadają swoje spostrzeżenia i próbują klaskać, a potem chodzić zgodnie ze zmianami dynamiki. Padają pojęcia: głośno – cicho, mocno – lekko. To samo ćwiczenie można przeprowadzić, grając na wybranych instrumentach perkusyjnych.
8. Wyrabianie wyczucia ruchu miarowych ćwierćnut Zabawa z piłkami.
Dzieci bawią się kolorowymi piłkami w dowolny sposób przy akompaniamencie fortepianu. Gdy usłyszą ćwierćnuty, stają i odbijają piłki od podłogi, mówiąc za każdym razem: „bęc”. Dzieci, które nie potrafią jeszcze odbijać piłki w ten sposób, uderzają w nią ręką.
9. Słuchanie śpiewu nauczyciela – osłuchanie z piosenką Piłka Dzieci słuchają I zwrotki piosenki Piłka J. Wasowskiego:
Piłka, piłka w górę leci Piłką, piłką grają dzieci Bęc i buch! Bęc i buch! Piłkę złapie zuch!
wesoło
10. Reagowanie na znaną melodię
Dzieci spacerują z piłkami przy akompaniamencie fortepianu. Gdy usłyszą melodię piosenki Piłka, zatrzymują się i ze słowami „piłka w górę leci” podrzucają piłkę wysoko w górę.
11. Rozpoznawanie ćwierćnut Zabawa w domek ćwierćnut.
Dzieci biegają dookoła dywanu-domku. Gdy usłyszą zaproszenie ćwierćnut, wchodzą do domku, siadają, uderzają rękami o kolana tak długo, jak długo słyszą ćwierćnuty. Zabawa powtarza się kilkakrotnie.
12. Rysowanie domków z nutami
Dzieci rysują kredkami domki, w których mieszkają nuty.
13. Zabawa w dwóch grupach
Koty i myszy wybiegają ze swych domków wówczas, gdy usłyszą odpowiednią muzykę: koty – ćwierćnuty, myszy – ósemki.
14. Rysowanie nut
Grupa dzieci-kotów rysuje ćwierćnuty, a grupa myszy – ósemki.
15. Opowiadanie bajek, słuchanie muzyki
Nauczyciel zadaje dzieciom pytania:
– A może któreś z was wymyśli własną bajkę o kotku i myszce?
– Spróbujcie opowiadać bajki, a potem posłuchacie bajki muzycznej granej na fortepianie.
Można posłużyć się także dwoma instrumentami perkusyjnymi, np. bębenkiem, grając dla kotów i trójkątem – dla myszek. Następnie nauczyciel pyta:
– Czy słyszałyście, jak spacerował kot i jak biegały myszki?
16. Rejestr wysoki i niski
Dzieci tworzą koło, jedno z nich stoi w środku i pokazuje narysowane na zmianę ćwierćnutę i ósemkę. Dzieci klaszczą nutę pokazaną przez jedno z nich. Jeśli kartka z nutą jest trzymana wysoko – klaszczą, trzymając ręce nad głowami; jeśli kartka jest trzymana nisko – klaszczą, trzymając ręce nisko. Nauczyciel, akompaniując, dostosowuje rejestr fortepianu do położenia nuty. Jeżeli w sali nie ma fortepianu, można akompaniować np. na bębenku i trójkącie.
17. Kształtowanie wyobraźni działaniem dźwięków
Dzieci słuchają muzyki fortepianowej improwizowanej przez nauczyciela w wysokim rejestrze fortepianu i poruszają się dowolnie po sali, idąc lub biegając na palcach. Na sygnał muzyczny w wiolinie unoszą ręce w górę, zatrzymują się i „wypatrują”, co dzieje się wysoko w górze. Początkowo nauczyciel podsuwa różne tematy: łąka, las, miasto, góry. Po chwili dzieci same wybierają tematykę i każdy przenosi się tam w wyobraźni. Analogicznie dzieje się z rejestrem niskim: dzieci idą schylone, po czym zatrzymują się i „szukają” niskich przedmiotów bądź przenoszą się w myśli do kopalni, pod wodę lub obserwują chrabąszcze.
więcej..
