Taping w rehabilitacji i zapobieganiu kontuzjom - ebook
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
PDF
czytaj
na laptopie
czytaj
na tablecie
Format e-booków, który możesz odczytywać na tablecie oraz
laptopie. Pliki PDF są odczytywane również przez czytniki i smartfony,
jednakze względu na komfort czytania i brak możliwości skalowania
czcionki, czytanie plików PDF na tych urządzeniach może być męczące dla
oczu. Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na laptopie
Pliki PDF zabezpieczone watermarkiem możesz odczytać na dowolnym
laptopie po zainstalowaniu czytnika dokumentów PDF. Najpowszechniejszym
programem, który umożliwi odczytanie pliku PDF na laptopie, jest Adobe
Reader. W zależności od potrzeb, możesz zainstalować również inny
program - e-booki PDF pod względem sposobu odczytywania nie różnią
niczym od powszechnie stosowanych dokumentów PDF, które odczytujemy
każdego dnia.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
Taping w rehabilitacji i zapobieganiu kontuzjom - ebook
Jeśli słyszałeś o kinesiotapingu, to doskonale wiesz, że jest to skuteczna terapia manualna, która pomaga uśmierzyć stany zapalne oraz bóle pleców, mięśni czy stawów. Ale czy wiesz, że możesz tę metodę stosować samodzielnie bez wychodzenia z domu? Cenne wskazówki dotyczące tego, jak używać taśmy kinezjologicznej, znajdziesz w tym poradniku! Dzięki zawartym w nim informacjom nie tylko poznasz najpopularniejsze metody plastrowania, otrzymasz także szczegółowe instrukcje wraz ze zdjęciami, dotyczące każdej części ciała, w tym tapingu kolana, barku, twarzy czy haluksów. Od teraz będziesz mózg uprawiać aktywność fizyczną bez obawy o swoje zdrowie czy ryzyko urazu! Samodzielny taping – ulga w twoich dolegliwościach.
Spis treści
Czym jest kinesiotaping?
ROZDZIAŁ 1. PODSTAWOWE POJĘCIA
ROZDZIAŁ 2. ZANIM ZACZNIESZ
ROZDZIAŁ 3. PODSTAWOWE TECHNIKI KINESIOTAPINGU
Technika paska I
Technika paska Y
Technika wachlarza
Technika sieci
Technika gwiazdy
Technika donuta
ROZDZIAŁ 4. TWARZ I SZYJA
Ból głowy
Ból szczęki
Niedrożność nosa
Ból szyi
ROZDZIAŁ 5. BARKI I KLATKA PIERSIOWA
Zamrożony bark
Uwięźnięcie stożka rotatorów
Niestabilność barku
Zwichnięcie barku (staw barkowo-obojczykowy)
Napięcie mięśnia piersiowego większego
ROZDZIAŁ 6. PLECY I TUŁÓW
Uraz pleców z naderwaniem więzadeł (przeciążenie mięśnia prostownika grzbietu)
Ból w rejonie stawów krzyżowo-biodrowych (dolna część pleców)
Naderwanie więzadeł szkieletu klatki piersiowej (uraz żebrowo‑chrząstkowy)
Korekcja postawy (mięsień prosty brzucha)
Stłuczenie biodra
Skurczowe bóle menstruacyjne
ROZDZIAŁ 7. RAMIONA I DŁONIE
Zwichnięcie nadgarstka
Zespół cieśni nadgarstka
Wiotkość stawu łokciowego
Łokieć golfisty
Zapalenie ścięgna mięśnia dwugłowego
Zdrętwienie splotu ramiennego (w wyniku uwięźnięcia)
Naciągnięty triceps
Łokieć tenisisty
Kaletka maziowa
ROZDZIAŁ 8. NOGI I POŚLADKI
Tendinopatia więzadła rzepki
Naciągnięcie lub dyskomfort w obrębie więzadła krzyżowego przedniego
Naciągnięcie więzadła pobocznego przyśrodkowego (MCL)
Sztywność mięśni kulszowo-goleniowych
Skurcz mięśni
Naciągnięta pachwina (ból przywodziciela)
Napięcie, zrosty i punkty spustowe w obrębie pasma biodrowo‑piszczelowego
Napięty mięsień gruszkowaty
Rwa kulszowa
Stłuczenie mięśnia czworogłowego uda
Przeprost kolana
ROZDZIAŁ 9. STOPY
Zapalenie ścięgna Achillesa (tendinitis)
Zapalenie powięzi podeszwy
Haluks
Skręcenie kostki bocznej
Skręcenie kostki przyśrodkowej
ŹRÓDŁA
BIBLIOGRAFIA
INDEKS
PODZIĘKOWANIA
O AUTORCE
| Kategoria: | Zdrowie i uroda |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-8272-791-3 |
| Rozmiar pliku: | 8,3 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
CZYM JEST KINESIOTAPING?
Kinesiotaping znajduje zastosowanie jako tymczasowa metoda terapeutyczna do walki z ostrymi i podostrymi dolegliwościami. Może pomóc osobom zmagającym się z przewlekłymi stanami bólowymi, na przykład w wyniku artretyzmu, łokcia tenisisty, nieprawidłowego ruchu rzepki, skręcenia stawu skokowego, zespołu cieśni kanału nadgarstka, stanu zapalnego, ogólnego bólu oraz nieprawidłowości strukturalnych. Kinesiotaping stosuje się również, by zapobiegać urazom i pomóc organizmowi powrócić do stanu homeostazy po problemach związanych z naczyniami limfatycznymi, na przykład stanem zapalnym.
HISTORIA
Metodę kinesiotapingu opracował w 1979 roku doktor Kenzo Kase. Ten licencjonowany chiropraktyk i akupunkturzysta zwrócił uwagę, że terapia manualna jest niezwykle skuteczna w leczeniu bólu i dbaniu o optymalny stan zdrowia, jednak jej efekty utrzymują się na ogół jedynie tymczasowo. Doktor Kase obmyślił zatem nową metodę mającą zwiększyć skuteczność terapii manualnej. Do Stanów Zjednoczonych kinesiotaping zawitał w 1995 roku, a rok później zainteresowano się nim również w Europie.
Kinesiotaping ma rozmaite zastosowania. Pacjenci dochodzący do siebie po operacji używają tej metody w celu częściowego odzyskania funkcji strukturalnych oraz wyrównania ciała. Sportowcom pomaga ona zachować prawidłowe ułożenie ciała, choć stosują ją również, by zapobiegać kontuzjom. Inni ludzie sięgają po taśmy do tapingu, chcąc utrzymać dobre zdrowie, złagodzić ból oraz poprawić postawę.
Ponieważ samodzielne oklejenie się taśmami może okazać się dość trudne, wiele osób korzysta z usług fizjoterapeutów, trenerów sportowych, masażystów, kinezjologów, chiropraktyków, lekarzy medycyny sportowej, akupunkturzystów oraz innych specjalistów. Wcale nie trzeba być elitarnym atletą, by odczuć korzyści płynące ze stosowania kinesiotapingu, ponieważ służy on naprawdę wszystkim. Przydaje się szczególnie osobom będącym w trakcie rehabilitacji po przebytym urazie.
Na temat kinesiotapingu wciąż prowadzone są badania. Niektóre potwierdzają jego skuteczność, inne z kolei sugerują, że stoi za nią jedynie efekt placebo. Próby prowadzone są z reguły na stosunkowo niewielkich grupach badanych, a opinie przedstawicieli środowiska naukowego pozostaną podzielone po równo, dopóki nie pojawią się wyniki kolejnych analiz.
W mojej praktyce kinesiotaping, szczególnie wdrożony po zakończeniu terapii manualnej, okazał się niezwykle przydatny. Pracowałam z różnymi klientami, między innymi z ofiarami postrzałów, i zauważyłam kolosalną różnicę po zastosowaniu tapingu, zwłaszcza limfatycznego, w przypadkach obszarów dotkniętych poważnym stanem zapalnym. Dopóki nie pojawi się więcej istotnych informacji na temat kinesiotapingu, wszystko zależy tak naprawdę od tego, jak sprawdzi się on w twoim przypadku. Gorąco polecam stosowanie wszystkich technik oklejania po przejściu jakiejś formy terapii manualnej. Z mojego doświadczenia wynika, że właśnie wtedy uzyskuje się najlepsze rezultaty. Korzystne może okazać się również przyklejenie taśm przed zawodami sportowymi w celu zapobiegania kontuzjom, ale tak naprawdę zadziałają one niczym opatrunki jedynie w przypadku wystąpienia poważnych urazów.
BEZPIECZEŃSTWO
Przed rozpoczęciem tapingu warto wiedzieć, że jest to stosunkowo nowa metoda, która nie została jeszcze gruntownie przebadana. Wiele osób odczuło jednak korzyści płynące z oklejania się taśmami pod okiem specjalistów. Taping zawsze należy stosować w połączeniu z innymi formami rehabilitacji, takimi jak wizyty u fizjoterapeuty, chiropraktyka, masażysty lub trenera sportowego.
Kinesiotaping nigdy nie miał być stosowany jako jedyna metoda walki ze schorzeniami. Opracowany został w celu przedłużenia opieki podczas stosowania planów leczenia chiropraktycznego. Dlatego pamiętaj: przed oklejeniem się taśmami (na przykład, by złagodzić przebieg choroby przewlekłej), koniecznie skonsultuj się z profesjonalnym rehabilitantem.
Plastrowanie nie zastępuje pracy terapeuty, lecz pogłębia jej efekty. Zastosowanie technik manualnych wobec tkanek miękkich sprawi, że poczujesz się wspaniale w danym momencie, ale rezultaty nie zawsze okazują się trwałe. Celem kinesiotapingu jest wydłużenie efektów tego rodzaju terapii.
Zrzeczenie się odpowiedzialności: Techniki tapingu opisane w tej książce nie służą do diagnozowania lub leczenia jakichkolwiek chorób bądź dolegliwości. Są to metody o charakterze wyłącznie terapeutycznym i edukacyjnym, a osobom cierpiącym na którąś z chorób opisanych w tej książce lub dowolną inną dolegliwość, która skutkuje ostrym bólem, stanem zapalnym, neuropatią, powstawaniem krwiaków, uczuciem gorąca lub obecnością siniaków, zdecydowanie zaleca się wizytę u lekarza. Przed podjęciem próby samodzielnego oklejenia się taśmami zawsze należy skonsultować to z lekarzem. Warto również zbadać się uprzednio pod kątem wszelkich schorzeń przewlekłych.
Mam nadzieję, że te podstawowe techniki pomogą ci zrozumieć, czym jest taping. Życzę ci szczęścia podczas tej podróży, a jeśli zdecydujesz się zastosować tę metodę, chciałabym – jak zwykle – prosić cię, byś zachował ostrożność i skonsultował to uprzednio ze swoim lekarzem.ROZDZIAŁ 1
PODSTAWOWE POJĘCIA
Zanim zaczniesz stosować kinesiotaping, musisz poznać kilka kluczowych określeń. W tym rozdziale omówię podstawowe terminy z zakresu anatomii i kinezjologii, które pomogą ci podczas twojej podróży z taśmami.
Warto wiedzieć, czym dokładnie jest kinesiotaping. Podobnie jak technika Grastona, traktowany jest on jak osobna metoda z dziedziny technik rehabilitacyjnych. W większości przypadków, by uzyskać certyfikat ukończenia kursu tapingu, należy przejść trójetapowe szkolenie, a następnie przystąpić do testu oferowanego przez Kinesio Taping Association International (KTAI). Zadaniem taśmy jest wzmocnienie układów fizjologicznych organizmu względem tkanki powierzchownej. Ponieważ metoda ma na celu przedłużenie dowolnego rodzaju terapii manualnej, którą przeszedł dany pacjent, taśmę można nosić przez maksymalnie pięć dni. Jednak na przestrzeni lat zaszły w tej kwestii pewne zmiany. Dziś taping stosuje się do zapobiegania kontuzjom, ponieważ pomaga on ciału utrzymać strukturalnie bezpieczną pozycję podczas wykonywania ćwiczeń lub uczestnictwa w rywalizacji sportowej. Ta metoda może również uśmierzyć ból u osób, które biorą udział w zawodach mimo lekkich urazów. Jak dowiesz się po lekturze kilku kolejnych rozdziałów, w przypadku określonych dolegliwości kinesiotaping pomaga zwalczać stan zapalny, a jednocześnie pozwala utrzymać stabilność danego obszaru ciała oraz umożliwia częściową kontrolę bólu.
POJĘCIA ANATOMICZNE
Potraktuj tę sekcję jak wstępny zarys pojęć anatomicznych, które znajdziesz na kartach tej książki. Terminów tych używamy w odniesieniu do ciała, a służą one wskazywaniu kierunków. Są bardziej precyzyjne niż słowa takie jak „lewo”, „prawo”, „wysoko” lub „nisko” i ułatwią ci naukę technik oklejania. W razie potrzeby zawsze możesz tu wrócić podczas procesu tapingu, by przypomnieć sobie wszystko, czego potrzebujesz.
Pozycja anatomiczna: ciało jest wyprostowane, palce u stóp zwrócone do przodu, ręce leżą po bokach, a dłonie zwrócone są w tę samą stronę, co głowa (czyli do przodu).
Pozycje
Oto dwie wersje pozycji leżącej: leżenie na plecach z twarzą w górę oraz na brzuchu z twarzą w dół.
Leżenie na plecach z twarzą w górę
Leżenie na brzuchu z twarzą w dół
Płaszczyzny ruchu
Niektóre z tych określeń mają swoje wersje „alternatywne”, jednak to właśnie tych używamy najczęściej. Płaszczyzna strzałkowa biegnie pionowo i dzieli ciało na lewą i prawą połowę. Płaszczyzna czołowa (wieńcowa) również biegnie pionowo oraz dzieli ciało na część przednią i tylną. Płaszczyzna poprzeczna przebiega poziomo i dzieli ciało na część górną oraz dolną.
Kierunki i pozycje
Jeśli pragniesz właściwie korzystać z materiałów zawartych w tej książce, ważne jest, abyś zrozumiał rolę, jaką odgrywają kierunki i pozycje w odniesieniu do ciała. Podczas stosowania tapingu będziesz nieustannie używał pojęć, takich jak „przywodzenie”, „odwodzenie”, „górny” oraz „dolny”. Ułatwiają one określenie, gdzie należy przykleić taśmę. Kiedy mówimy o przywodzeniu, wiemy, że chodzi o przybliżenie struktury do ciała. Korzystanie z prawidłowych pojęć umożliwia nam większą przejrzystość, ponieważ zastępują one bardzo długie słowa wymagające dodatkowych ustaleń w kwestii pozycji danej struktury w odniesieniu do miejsca, które próbujesz okleić taśmą. Precyzja ma duże znaczenie we wszystkich formach rehabilitacji. Nie chcemy przecież zgadywać; pragniemy mieć stuprocentową pewność, że postępujemy właściwie.
Gdy mówimy o strukturach górnych, mamy na myśli te, które znajdują się w okolicy głowy – na ogół są one równoznaczne z wyrażeniem „czaszkowe”. Dolny pełni z kolei na ogół funkcję synonimu słowa „ogonowy”, które odnosi się do struktur znajdujących się w niższej części ciała. Stosujemy również pojęcia, takie jak tylny i przedni. Podzielenie ciała za pomocą płaszczyzny czołowej pomoże ci zrozumieć, czym są tylne i przednie struktury oraz pozycje. Struktury przyśrodkowe umiejscowione są w pobliżu linii środkowej ciała, natomiast boczne znajdziemy z dala od niej (do tej kategorii należą na przykład kończyny). Podziel ciało wzdłuż płaszczyzny strzałkowej, a zrozumiesz, o których strukturach mowa. Jeśli leży bliżej środka, dana struktura jest przyśrodkowa, jeśli dalej – boczna. Tych dwóch wyrażeń używa się standardowo w odniesieniu do kończyn oraz szkieletu osiowego.
Ruchy
Prostowanie i zginanie to prawdopodobnie dwa najważniejsze określenia i to właśnie ich będziesz używać najczęściej na początku przygody z tapingiem. Pierwsze oznacza wyprostowanie kończyny lub otwarcie stawu, z kolei drugie – zginanie stawu lub zbliżanie się kości do siebie. Przywodzenie to przyciąganie kończyn bliżej linii środkowej, a odwodzenie – odciąganie ich od niej.
Prostowanie
Zginanie
Rotacja odnosi się do szkieletu osiowego, a zachodzi ona najczęściej wzdłuż płaszczyzny poprzecznej. Pomyśl o tym, co dzieje się, gdy poruszasz głową, patrząc od lewej do prawej. Supinacja oznacza ruch obrotowy przedramienia, do którego dochodzi na przykład, gdy obracasz dłonie do góry, by wziąć w nie miskę zupy. Pronacja to coś odwrotnego – zwrócenie dłoni w dół.
Inwersja i ewersja to ruchy powiązane ze stopami. Pierwszy z nich ściąga podeszwy stóp do środka, a drugi zasadniczo obraca je na zewnątrz – podeszwy są wtedy zwrócone na boki. Zgięcie podeszwowe oraz zgięcie grzbietowe to pojęcia odnoszące się do ruchów kostek. Pierwszy ruch przesuwa kostkę w taki sposób, by palce stóp naciskały na podłoże. Podczas drugiego palce zostają zaś od niego odciągnięte (są zwrócone w górę).
Supinacja
Pronacja
Zgięcie grzbietowe (po lewej) i zgięcie podeszwowe (po prawej)
Mięśnie
W ludzkim ciele znajdziemy trzy rodzaje tkanki mięśniowej: gładką, sercową oraz szkieletową. Pierwsza występuje w przewodzie pokarmowym, natomiast druga – w sercu. Mięśnie szkieletowe są powiązane z układem kostnym i to właśnie one umożliwiają nam ruch. W tej książce skupimy się wyłącznie na tym ostatnim rodzaju tkanki mięśniowej.
Przypatrując się tkance mięśniowej szkieletowej, warto zwrócić uwagę na jej warstwy. Namięsna, czyli warstwa zewnętrzna, otacza cały mięsień i obejmuje powięź¹ (czyli cienką powłokę łączną; powięź mięśniowa oddziela poszczególne mięśnie oraz grupy mięśniowe ciała). Warstwa środkowa, znana jako omięsna, pokrywa każdy pęczek (czy też wiązkę) włókien mięśniowych. Głębsza warstwa, tzw. śródmięsna, otacza każde z włókien. Mięśnie spotykają się na poziomie ścięgna, które łączy je ze strukturą kostną, umożliwiając nam ruch.ROZDZIAŁ 4
TWARZ I SZYJA
BÓL SZCZĘKI
Ból w obszarze stawu skroniowo-żuchwowego (TMJ) jest najczęściej rezultatem zgrzytania zębami podczas snu lub ich nerwowego zaciskania. Ta technika może częściowo złagodzić ból towarzyszący tym nieprzyjemnościom. Często zdarza się, że osoby cierpiące na problemy z TMJ zakładają na noc ochraniacz na zęby, by powstrzymać się od przesadnego zgrzytania, które może powodować bóle głowy i szczęki, a nawet prowadzić do złamania trzonowców. Wykonanie poniższej techniki jest dość proste.
-------------------- ------------------
Liczba plastrów: 1 Kształt: pasek Y
-------------------- ------------------
1. Zmierz przestrzeń od tylnej części TMJ (która biegnie wzdłuż linii szczęki obok ucha) do około 2,5 centymetra obok nosa.
2. Wykonaj nacięcie w kształcie litery Y, zostawiając około 1,25 centymetra w górnej części plastra. Przyczep go na tylnym końcu stawu skroniowo-żuchwowego.
3. Ściągnij skórę w kierunku nosa, napinając plaster w 10–15%. Pociągnij jedną część paska Y w stronę nosa, a drugą wzdłuż linii szczęki. Końcówki naklej z zerowym napięciem.
Kinesiotaping znajduje zastosowanie jako tymczasowa metoda terapeutyczna do walki z ostrymi i podostrymi dolegliwościami. Może pomóc osobom zmagającym się z przewlekłymi stanami bólowymi, na przykład w wyniku artretyzmu, łokcia tenisisty, nieprawidłowego ruchu rzepki, skręcenia stawu skokowego, zespołu cieśni kanału nadgarstka, stanu zapalnego, ogólnego bólu oraz nieprawidłowości strukturalnych. Kinesiotaping stosuje się również, by zapobiegać urazom i pomóc organizmowi powrócić do stanu homeostazy po problemach związanych z naczyniami limfatycznymi, na przykład stanem zapalnym.
HISTORIA
Metodę kinesiotapingu opracował w 1979 roku doktor Kenzo Kase. Ten licencjonowany chiropraktyk i akupunkturzysta zwrócił uwagę, że terapia manualna jest niezwykle skuteczna w leczeniu bólu i dbaniu o optymalny stan zdrowia, jednak jej efekty utrzymują się na ogół jedynie tymczasowo. Doktor Kase obmyślił zatem nową metodę mającą zwiększyć skuteczność terapii manualnej. Do Stanów Zjednoczonych kinesiotaping zawitał w 1995 roku, a rok później zainteresowano się nim również w Europie.
Kinesiotaping ma rozmaite zastosowania. Pacjenci dochodzący do siebie po operacji używają tej metody w celu częściowego odzyskania funkcji strukturalnych oraz wyrównania ciała. Sportowcom pomaga ona zachować prawidłowe ułożenie ciała, choć stosują ją również, by zapobiegać kontuzjom. Inni ludzie sięgają po taśmy do tapingu, chcąc utrzymać dobre zdrowie, złagodzić ból oraz poprawić postawę.
Ponieważ samodzielne oklejenie się taśmami może okazać się dość trudne, wiele osób korzysta z usług fizjoterapeutów, trenerów sportowych, masażystów, kinezjologów, chiropraktyków, lekarzy medycyny sportowej, akupunkturzystów oraz innych specjalistów. Wcale nie trzeba być elitarnym atletą, by odczuć korzyści płynące ze stosowania kinesiotapingu, ponieważ służy on naprawdę wszystkim. Przydaje się szczególnie osobom będącym w trakcie rehabilitacji po przebytym urazie.
Na temat kinesiotapingu wciąż prowadzone są badania. Niektóre potwierdzają jego skuteczność, inne z kolei sugerują, że stoi za nią jedynie efekt placebo. Próby prowadzone są z reguły na stosunkowo niewielkich grupach badanych, a opinie przedstawicieli środowiska naukowego pozostaną podzielone po równo, dopóki nie pojawią się wyniki kolejnych analiz.
W mojej praktyce kinesiotaping, szczególnie wdrożony po zakończeniu terapii manualnej, okazał się niezwykle przydatny. Pracowałam z różnymi klientami, między innymi z ofiarami postrzałów, i zauważyłam kolosalną różnicę po zastosowaniu tapingu, zwłaszcza limfatycznego, w przypadkach obszarów dotkniętych poważnym stanem zapalnym. Dopóki nie pojawi się więcej istotnych informacji na temat kinesiotapingu, wszystko zależy tak naprawdę od tego, jak sprawdzi się on w twoim przypadku. Gorąco polecam stosowanie wszystkich technik oklejania po przejściu jakiejś formy terapii manualnej. Z mojego doświadczenia wynika, że właśnie wtedy uzyskuje się najlepsze rezultaty. Korzystne może okazać się również przyklejenie taśm przed zawodami sportowymi w celu zapobiegania kontuzjom, ale tak naprawdę zadziałają one niczym opatrunki jedynie w przypadku wystąpienia poważnych urazów.
BEZPIECZEŃSTWO
Przed rozpoczęciem tapingu warto wiedzieć, że jest to stosunkowo nowa metoda, która nie została jeszcze gruntownie przebadana. Wiele osób odczuło jednak korzyści płynące z oklejania się taśmami pod okiem specjalistów. Taping zawsze należy stosować w połączeniu z innymi formami rehabilitacji, takimi jak wizyty u fizjoterapeuty, chiropraktyka, masażysty lub trenera sportowego.
Kinesiotaping nigdy nie miał być stosowany jako jedyna metoda walki ze schorzeniami. Opracowany został w celu przedłużenia opieki podczas stosowania planów leczenia chiropraktycznego. Dlatego pamiętaj: przed oklejeniem się taśmami (na przykład, by złagodzić przebieg choroby przewlekłej), koniecznie skonsultuj się z profesjonalnym rehabilitantem.
Plastrowanie nie zastępuje pracy terapeuty, lecz pogłębia jej efekty. Zastosowanie technik manualnych wobec tkanek miękkich sprawi, że poczujesz się wspaniale w danym momencie, ale rezultaty nie zawsze okazują się trwałe. Celem kinesiotapingu jest wydłużenie efektów tego rodzaju terapii.
Zrzeczenie się odpowiedzialności: Techniki tapingu opisane w tej książce nie służą do diagnozowania lub leczenia jakichkolwiek chorób bądź dolegliwości. Są to metody o charakterze wyłącznie terapeutycznym i edukacyjnym, a osobom cierpiącym na którąś z chorób opisanych w tej książce lub dowolną inną dolegliwość, która skutkuje ostrym bólem, stanem zapalnym, neuropatią, powstawaniem krwiaków, uczuciem gorąca lub obecnością siniaków, zdecydowanie zaleca się wizytę u lekarza. Przed podjęciem próby samodzielnego oklejenia się taśmami zawsze należy skonsultować to z lekarzem. Warto również zbadać się uprzednio pod kątem wszelkich schorzeń przewlekłych.
Mam nadzieję, że te podstawowe techniki pomogą ci zrozumieć, czym jest taping. Życzę ci szczęścia podczas tej podróży, a jeśli zdecydujesz się zastosować tę metodę, chciałabym – jak zwykle – prosić cię, byś zachował ostrożność i skonsultował to uprzednio ze swoim lekarzem.ROZDZIAŁ 1
PODSTAWOWE POJĘCIA
Zanim zaczniesz stosować kinesiotaping, musisz poznać kilka kluczowych określeń. W tym rozdziale omówię podstawowe terminy z zakresu anatomii i kinezjologii, które pomogą ci podczas twojej podróży z taśmami.
Warto wiedzieć, czym dokładnie jest kinesiotaping. Podobnie jak technika Grastona, traktowany jest on jak osobna metoda z dziedziny technik rehabilitacyjnych. W większości przypadków, by uzyskać certyfikat ukończenia kursu tapingu, należy przejść trójetapowe szkolenie, a następnie przystąpić do testu oferowanego przez Kinesio Taping Association International (KTAI). Zadaniem taśmy jest wzmocnienie układów fizjologicznych organizmu względem tkanki powierzchownej. Ponieważ metoda ma na celu przedłużenie dowolnego rodzaju terapii manualnej, którą przeszedł dany pacjent, taśmę można nosić przez maksymalnie pięć dni. Jednak na przestrzeni lat zaszły w tej kwestii pewne zmiany. Dziś taping stosuje się do zapobiegania kontuzjom, ponieważ pomaga on ciału utrzymać strukturalnie bezpieczną pozycję podczas wykonywania ćwiczeń lub uczestnictwa w rywalizacji sportowej. Ta metoda może również uśmierzyć ból u osób, które biorą udział w zawodach mimo lekkich urazów. Jak dowiesz się po lekturze kilku kolejnych rozdziałów, w przypadku określonych dolegliwości kinesiotaping pomaga zwalczać stan zapalny, a jednocześnie pozwala utrzymać stabilność danego obszaru ciała oraz umożliwia częściową kontrolę bólu.
POJĘCIA ANATOMICZNE
Potraktuj tę sekcję jak wstępny zarys pojęć anatomicznych, które znajdziesz na kartach tej książki. Terminów tych używamy w odniesieniu do ciała, a służą one wskazywaniu kierunków. Są bardziej precyzyjne niż słowa takie jak „lewo”, „prawo”, „wysoko” lub „nisko” i ułatwią ci naukę technik oklejania. W razie potrzeby zawsze możesz tu wrócić podczas procesu tapingu, by przypomnieć sobie wszystko, czego potrzebujesz.
Pozycja anatomiczna: ciało jest wyprostowane, palce u stóp zwrócone do przodu, ręce leżą po bokach, a dłonie zwrócone są w tę samą stronę, co głowa (czyli do przodu).
Pozycje
Oto dwie wersje pozycji leżącej: leżenie na plecach z twarzą w górę oraz na brzuchu z twarzą w dół.
Leżenie na plecach z twarzą w górę
Leżenie na brzuchu z twarzą w dół
Płaszczyzny ruchu
Niektóre z tych określeń mają swoje wersje „alternatywne”, jednak to właśnie tych używamy najczęściej. Płaszczyzna strzałkowa biegnie pionowo i dzieli ciało na lewą i prawą połowę. Płaszczyzna czołowa (wieńcowa) również biegnie pionowo oraz dzieli ciało na część przednią i tylną. Płaszczyzna poprzeczna przebiega poziomo i dzieli ciało na część górną oraz dolną.
Kierunki i pozycje
Jeśli pragniesz właściwie korzystać z materiałów zawartych w tej książce, ważne jest, abyś zrozumiał rolę, jaką odgrywają kierunki i pozycje w odniesieniu do ciała. Podczas stosowania tapingu będziesz nieustannie używał pojęć, takich jak „przywodzenie”, „odwodzenie”, „górny” oraz „dolny”. Ułatwiają one określenie, gdzie należy przykleić taśmę. Kiedy mówimy o przywodzeniu, wiemy, że chodzi o przybliżenie struktury do ciała. Korzystanie z prawidłowych pojęć umożliwia nam większą przejrzystość, ponieważ zastępują one bardzo długie słowa wymagające dodatkowych ustaleń w kwestii pozycji danej struktury w odniesieniu do miejsca, które próbujesz okleić taśmą. Precyzja ma duże znaczenie we wszystkich formach rehabilitacji. Nie chcemy przecież zgadywać; pragniemy mieć stuprocentową pewność, że postępujemy właściwie.
Gdy mówimy o strukturach górnych, mamy na myśli te, które znajdują się w okolicy głowy – na ogół są one równoznaczne z wyrażeniem „czaszkowe”. Dolny pełni z kolei na ogół funkcję synonimu słowa „ogonowy”, które odnosi się do struktur znajdujących się w niższej części ciała. Stosujemy również pojęcia, takie jak tylny i przedni. Podzielenie ciała za pomocą płaszczyzny czołowej pomoże ci zrozumieć, czym są tylne i przednie struktury oraz pozycje. Struktury przyśrodkowe umiejscowione są w pobliżu linii środkowej ciała, natomiast boczne znajdziemy z dala od niej (do tej kategorii należą na przykład kończyny). Podziel ciało wzdłuż płaszczyzny strzałkowej, a zrozumiesz, o których strukturach mowa. Jeśli leży bliżej środka, dana struktura jest przyśrodkowa, jeśli dalej – boczna. Tych dwóch wyrażeń używa się standardowo w odniesieniu do kończyn oraz szkieletu osiowego.
Ruchy
Prostowanie i zginanie to prawdopodobnie dwa najważniejsze określenia i to właśnie ich będziesz używać najczęściej na początku przygody z tapingiem. Pierwsze oznacza wyprostowanie kończyny lub otwarcie stawu, z kolei drugie – zginanie stawu lub zbliżanie się kości do siebie. Przywodzenie to przyciąganie kończyn bliżej linii środkowej, a odwodzenie – odciąganie ich od niej.
Prostowanie
Zginanie
Rotacja odnosi się do szkieletu osiowego, a zachodzi ona najczęściej wzdłuż płaszczyzny poprzecznej. Pomyśl o tym, co dzieje się, gdy poruszasz głową, patrząc od lewej do prawej. Supinacja oznacza ruch obrotowy przedramienia, do którego dochodzi na przykład, gdy obracasz dłonie do góry, by wziąć w nie miskę zupy. Pronacja to coś odwrotnego – zwrócenie dłoni w dół.
Inwersja i ewersja to ruchy powiązane ze stopami. Pierwszy z nich ściąga podeszwy stóp do środka, a drugi zasadniczo obraca je na zewnątrz – podeszwy są wtedy zwrócone na boki. Zgięcie podeszwowe oraz zgięcie grzbietowe to pojęcia odnoszące się do ruchów kostek. Pierwszy ruch przesuwa kostkę w taki sposób, by palce stóp naciskały na podłoże. Podczas drugiego palce zostają zaś od niego odciągnięte (są zwrócone w górę).
Supinacja
Pronacja
Zgięcie grzbietowe (po lewej) i zgięcie podeszwowe (po prawej)
Mięśnie
W ludzkim ciele znajdziemy trzy rodzaje tkanki mięśniowej: gładką, sercową oraz szkieletową. Pierwsza występuje w przewodzie pokarmowym, natomiast druga – w sercu. Mięśnie szkieletowe są powiązane z układem kostnym i to właśnie one umożliwiają nam ruch. W tej książce skupimy się wyłącznie na tym ostatnim rodzaju tkanki mięśniowej.
Przypatrując się tkance mięśniowej szkieletowej, warto zwrócić uwagę na jej warstwy. Namięsna, czyli warstwa zewnętrzna, otacza cały mięsień i obejmuje powięź¹ (czyli cienką powłokę łączną; powięź mięśniowa oddziela poszczególne mięśnie oraz grupy mięśniowe ciała). Warstwa środkowa, znana jako omięsna, pokrywa każdy pęczek (czy też wiązkę) włókien mięśniowych. Głębsza warstwa, tzw. śródmięsna, otacza każde z włókien. Mięśnie spotykają się na poziomie ścięgna, które łączy je ze strukturą kostną, umożliwiając nam ruch.ROZDZIAŁ 4
TWARZ I SZYJA
BÓL SZCZĘKI
Ból w obszarze stawu skroniowo-żuchwowego (TMJ) jest najczęściej rezultatem zgrzytania zębami podczas snu lub ich nerwowego zaciskania. Ta technika może częściowo złagodzić ból towarzyszący tym nieprzyjemnościom. Często zdarza się, że osoby cierpiące na problemy z TMJ zakładają na noc ochraniacz na zęby, by powstrzymać się od przesadnego zgrzytania, które może powodować bóle głowy i szczęki, a nawet prowadzić do złamania trzonowców. Wykonanie poniższej techniki jest dość proste.
-------------------- ------------------
Liczba plastrów: 1 Kształt: pasek Y
-------------------- ------------------
1. Zmierz przestrzeń od tylnej części TMJ (która biegnie wzdłuż linii szczęki obok ucha) do około 2,5 centymetra obok nosa.
2. Wykonaj nacięcie w kształcie litery Y, zostawiając około 1,25 centymetra w górnej części plastra. Przyczep go na tylnym końcu stawu skroniowo-żuchwowego.
3. Ściągnij skórę w kierunku nosa, napinając plaster w 10–15%. Pociągnij jedną część paska Y w stronę nosa, a drugą wzdłuż linii szczęki. Końcówki naklej z zerowym napięciem.
więcej..
