Powstanie narodu polskiego w roku 1830 i 1831. Tom 2 - ebook

OMYŁ­KI.

Str. 119 w wier­szu dzie­wią­tym od góry za­miast miał po­win­no bydź mia­ła.

Str. 211 w ostat­nim wier­szu za­miast wo­je­wódz­twa au­gu­stow­skie­go, po­win­no bydź wo­je­wódz­twa pod­la­skie­go.

Str. 218. w wier­szu ośm­na­stym od góry za­miast pierw­sze­go po­win­no bydź ostat­nie­go.

Str. 397. w wier­szu ósmym od góry za­miast po­rucz­ni­ka czy­taj ka­pi­ta­na.

Str. 403. w wier­szu dwu­dzie­stym dru­gim za­miast po re­wo­lu­cyi 29 li­sto­pa­da czy­taj przed re­wo­lu­cyą, a wy­ra­zy na­stę­pu­ją­ce: w pierw­szych dniach grud­nia, opusz­czo­ne być win­ny.

Str 217. w wier­szu szó­stym od góry za­miast po­wsta­nia nad­zwy­czaj­ne­go, czy­taj po­wsta­nia na­ro­do­we­go; a w wier­szu ośm­na­stym tej­że stron­ni­cy za­miast sej­mu na­ro­do­we­go czy­taj sej­mu nad­zwy­czaj­ne­go.

Str. 527. w wier­szu trze­cim od góry za­miast bro­ni, po­win­no bydź bro­nić trze­ba.TREŚĆ TOMU DRU­GIE­GO.

NOC 29 LI­STO­PA­DA. – PO­WSTA­NIE WOJ­SKA I LUDU W STO­LI­CY.

Na­pad na Bel­we­der str. 9. – Dzia­ła­nie szko­ły pod­cho­rą­żych str. 13. – Po­chód pod­cho­rą­żych przez mia­sto do ar­se­na­łu, 21. – Smierć Hau­kie­go, Me­ci­szew­skie­go, No­wic­kie­go, Trę­bic­kie­go, 25. – Kom­pa­ni­je wy­bor­cze z ko­szar or­dy­nac­kich do­sta­ją się w moc Kon­stan­te­go, 26. – Pułk strzel­ców kon­nych przy­by­wa w po­moc W. Xię­ciu, 29. – Dys­lo­ka­cya pol­skie­go i ros­syj­skie­go gar­ni­zo­nu w mie­ście, 34. – Dzia­ła­nia opóź­nio­ne w mie­ście z po­wo­du, że ha­sło chy­bi­ło, 37. – Mo­ska­le bio­rą się do bro­ni w ko­sza­rach wo­łyń­skich 38, i w ko­sza­rach ale­san­dryj­skich 40. – Ży­mir­ski 41, Bo­gu­sław­ski 43. – Wal­ka pod ar­se­na­łem, 47. – Ba­ta­lion sa­pe­rów, 49. – No­wo­siel­ski, 50. – Lud po­ru­szo­ny z Kra­kow­skie­go przed­mie­ścia i z Sta­re­go mia­sta, 54. – Wy­pra­wa Nie­szo­ko­cia spóź­nio­na, 01. – Po­ło­że­nie in­sur­rek­cyi obron­ne pod ar­se­na­łem, 63. – Ba­te­rya Cho­rzew­skie­go, 64. – Wy­pra­wa na Pra­gę po amu­ni­cyę, 66. – Za­czep­na de­mon­stra­cya po­wstań­ców, 73. – Smierć Sta­ni­sła­wa Po­toc­kie­go. 76. – Skrzy­nec­ki. 77. – Smierć Sie­miąt­kow­skie­go, 78.

KONTR – RE­WO­LU­CYA. – KLUB. – RZĄD TYM­CZA­SO­WY. – DYK­TA­TU­RA.

Na­czel­ni­cy spi­sku Za­liw­ski i Wy­soc­ki nie­do­peł­ni­li swe­go obo­wiąz­ku, 85. – Z tąd bie­rze po­czą­tek kontr-re­wo­lu­cya, 88. – Jej ele­men­ta w mie­ście, 90. – Wła­dy­sław Za­moj­ski na­kła­nia Xię­cia Czar­to­ry­skie­go do ze­bra­nia Rady ad­mi­ni­stra­cyj­nej, 95. – Gu­staw Ma­ła­chow­ski czy­ni po­dob­ną pro­po­zy­crą Lu­bec­kie­mu, 97. – Nowy skład Rady ad­mi­ni­stra­cyj­nej, 98. – Lu­bec­ki i Czar­to­ry­ski uda­ją się w nocy do Kon­stan­te­go, 100. – Ode­zwa Rady ad­mi­ni­stra­cyj­nej, 103. – Dal­sze dzia­ła­nia po­wstań­ców z rana, 44, – Rząd skła­nia Paca do ob­ję­cia do­wódz­twa nad woj­skiem, 115. – Rada ad­mi­ni­stra­cyj­na prze­no­si się do ban­ku, 117. – Niem­ce­wicz, 118. Sie­raw­ski, 120. – Straż, bez­pie­czeń­stwa, 121. – Cie­ka­wość W Xię­cia, 125. – Pro­jekt Wła­dy­sła­wa Za­moj­skie­go, i roz­mo­wa z Wiel­kim Xię­ciem, 131. – Lu­bec­ki od­rzu­ca ten pro­jekt., 132. – Po­li­ty­ka tego mi­ni­stra, 138. – Ge­ne­rał Chło­pic­ki, 144. – Po­trze­ba ra­to­wa­nia za­gro­żo­nej przez Lu­bec­kie­go in­sur­rek­cyi. 145. – Jej nie­bez­pie­czeń­stwa, 14 9. – Cha­rak­ter kontr­re­wo­lu­cyj­ny miej­skich władz, 151. – De­pu­ta­cya po­słów sej­mo­wych do Rady ad­mi­ni­stra­cyj­nej. 154. Wy­dział wy­ko­naw­czy, 158. – To­masz Łu­bień­ski i epi­sie­ry, 160. – Spi­sko­wi zbie­ra­ją sin na­resz­cie na ra­tu­szu w za­mia­rze wy­wró­ce­nia rzą­du, 167. De­le­ga­cya do Wierzb­na, 172. – Le­le­wel i Wł.

Ostrow­ski pro­po­nu­ją W. Xciu aby się od­da­lił z woj­skiem i wy­jed­nał amne­styą po­wszech­ną u cara, 180. Pierw­sze po­sie­dze­nie klu­bu, 184. Mau­ry­cy Moch­nac­ki wno­si na klu­bie pro­jekt za­trzy­ma­nia W. Xię­cia, jako za­kład­ni­ka po­wsta­nia, 186. – Klub wy­zna­cza w tym celu de­pu­ta­cyą do rzą­du, 187. – In­struk­cja tej de­pu­ta­cyi, 190. – Sce­na wrzą­dzie, 198. – Szem­bek z bry­ga­dę przy­by­wa do sto­li­cy, 205. – Ge­ne­rał ten uda­je się do klu­bu, 206. – Le­le­wel osła­bia dzia­ła­nie klu­bu, 207. – Nie­udol­ność po­li­tycz­na Le­le­we­la, 209. – Rada ad­mi­ni­stra­cyj­na przy­bie­ra ze stra­chu za człon­ków swo­ich Mau­ry­ce­go Moch­nac­kie­go, i Xa­we­re­go Bro­ni­kow­skie­go, 213. – Upa­dek tej rady, 215. – W skut­ku dzia­łań klu­bu lud i woj­sko po­my­ka­ją się do obo­zu ca­re­wi­cza, 219. – List Rady ad­mi­ni­stra­cyj­nej do Kon­stan­te­go, 220. – Za­moj­ski na­kła­nia ca­re­wi­cza żeby puł­kom pol­skim od­stą­pić po­zwo­lił, 221. – Opór, i list W. Xię­cia, 224. – Dzień trze­ci grud­nia, 228. Ka­pit­nia­cya Mo­dli­na, 250. – Nowe za­bie­gi Lu­bec­kie­go, 232. – Mi­ni­ster ten opa­no­wał i oszu­kał Le­le­we­la, 233. – M. Moch­nac­ki nie mo­gąc się otrzy­mać w rzą­dzie za­no­si do klu­bu nową skar­gę na tę wła­dzę, i rząd re­wo­lu­cyj­ny usta­no­wić za­le­ca, 240. – Par­tya Lu­bec­kie­go i ary­sto­kra­tów bie­rze górę w klu­bie, i klub roz­bi­ja ba­gne­ta­mi, 244. – Mau­ry­cy Moch­nac­ki pro­wa­dzi szko­lę pod­cho­rą­żych do ban­ku w celu roz­strze­la­nia Lu­bec­kie­go, 246. – Piotr Wy­soc­ki ten za­mach uda­rem­nia, 248. – Chło­pic­ki wpa­da z obu­rze­nia w sła­bo­ści, 250. – Lud sta­wia szu­bie­ni­cę dla M. Moch­nac­kie­go, 251. – Po­li­ty­ka rzą­du tym­cza­so­we­go, któ­ry kró­le­stwo chce za­cho­wać ca­ro­wi, 255, i w tym celu zwo­łu­je sejm, 264. – Aby zaś przez ten czas re­wo­lu­cya da­lej nie­po­szła, rząd tym­cza­so­wy daje wła­dzę nie­ogra­ni­czo­ną Chło­pic­kie­mu, 268. – Ge­ne­rał ten sam ogła­sza się dyk­ta­to­rom na pla­cu bro­ni, 274. – En­tu­zy­azm z tego po­wo­du sto­li­cy, 277. – Re­ka­pi­tu­la­cya i oce­nie­nia wiel­kie­go ty­go­dnia Po­la­ków, 300.

PO­JĘ­CIE OGÓL­NE DYK­TA­TU­RY. – PO­LI­TY­KA NA­RO­DU POL­SKIE­GO.

Ode­zwa kontr­re­wo­lu­cyj­na dyk­ta­to­ra, 308. – Usta­no­wie­nie fun­da­men­tal­nych za­sad sta­nu, z któ­rych na­ród pol­ski wy­cho­dził przyj­mu­jąc z za­pa­łem de­spo­tyzm żoł­nier­ski, 322. – Na tym wi­do­ku opar­te prin­cy­pi­ja au­to­ra w dal­szym opi­sie tego po­wsta­nia, 326.

PIERW­SZA DYK­TA­TU­RA. – SEJM. – DRU­GA DYK­TA­TU­RA. UPA­DEK ŻOŁ­NIER­SKIE­GO JE­DY­NO­WŁADZ­TWA. – RZĄD CY­WIL­NY PIĘ­CIU.

Skład, me­cha­nizm i kry­ty­ka rzą­du dyk­ta­to­ra, 352. – Mis­sya Lu­bec­kie­go i Je­zier­skie­go do Pe­ters­bur­ga, 355. – Wpływ na dyk­ta­tu­rę Kry­siń­skie­go, i Łu­bień­skich, 364. – Wi­do­ki po­li­tycz­ne Chło­pic­kie­go co do Ros­syi, 372. – Ma­te­ry­ały wo­jen­ne kró­le­stwa, broń pal­na, 378. – Fał­szy­wa za­sa­da no­wej or­ga­ni­za­cyi, 382. – Roz­po­rzą­dze­nia dyk­ta­to­ra co do no­wej pie­cho­ty i jaz­dy, 390. – Gwar­dya na­ro­do­wa war­szaw­ska, 393. Róż­ni­ca mię­dzy dąż­no­ścią rzą­du i na­ro­du, ad­res Kra­ko­wia­ków, 399. – Duch i za­pał miesz­kań­ców, 401. Plan kam­pan­ji od­por­nej pod War­sza­wą, 407. Chrza­now­ski i Prą­dzyń­ski, 409. – Dzie­ło Pel­le­ta, teo­rya trój­ką­ta, 410. – Plan kam­pa­nii za­czep­nej Chrza­now­skie­go, 422. – Rzut oka na pierw­szą epo­kę dyk­ta­tu­ry, 423. – Ses­sye po­sel­skie przed­sej­mo­we, 426… – wy­zna­nie wia­ry Chło­pic­kie­go, 435. – Otwar­cie sej­mu dnia 18 grud­nia, 442. – Za­bie­gi kontr­re­wo­lu­cyj­ne mar­szał­ka sej­mo­we­go, 456. – Ses­sya sej­mo­wa dnia 20 grud­nia, 467. – Sejm ega­li­zu­je dyk­ta­tu­rę, 486, i do ma­ni­fe­stu wy­zna­cza re­dak­to­rów, 490. – Kry­ty­ka ses­syi 20 grud­nia, 494. – Skład, me­cha­nizm i kry­ty­ka dru­giej dyk­ta­tu­ry, 510. – Mo­bi­li­za­cja po­wstań wo­je­wódz­kich, 512. – Or­ga­ni­za­cya 5tych i 6ych szwa­dro­nów. – Ge­ne­rał Dwer­nic­ki, 520. – Dyk­ta­tu­ra uwa­ża­na ze stro­ny so­cy­al­nej, 521. – Jej bez­czyn­ność wznie­ca na ko­niec do­mo­we nie­sna­ski, 523. – Cha­rak­te­ry­sty­ka trzech fak­cyj, 528. – Za­sa­dy au­to­ra w oce­nie­niu tych fak­cyj, 530. – Ary­sto­kra­ci, 542 – Ka­li­sza­nie, 544 – Re­wo­lu­cy­oni­ści, 547. – Nie­po­ko­je w mie­ście, i in­try­gi pru­skie, 551. – Plot­ki, Ho­no­rat­ka, i szpie­gi, 559. – Uciecz­ka wi­ce­pre­zy­den­ta Lu­bo­wiedz­kie­go, i ka­ta­stro­fa Łu­bień­skich, 561. – Ma­ni­fest sej­mo­wy i jego kry – tyka,. 576. – Po­wrót Wy­le­żyń­skie­go z Pe­ters­bur­ga, 578. – Roz­mo­wa Je­zier­skie­go z Mi­ko­ła­jem, 385. – Po­wrót Je­zier­skie­go z Pe­ters­bur­ga, 590. – Far­sa hra­biow­ska, 593. – Chło­pic­ki skła­da dyk­ta­tu­rę, 602. – Ze­zna­nie dok­to­ra Wol­fa, 603. – Re­wo­lu­cya w opi­nii co do wy­obra­żeń o wła­dzy, 607. – Po­rów­na­nia sej­mu z kon­wen­cyą, 609. – Kło­pot mar­szał­ka na ses­syi 19 stycz­nia, 613. – Wy­bór kom­mis­syj sej­mo­wych, 617. – Pro­jekt Ro­ma­na Soł­ty­ka, 619. – Wy­bór na­czel­ne­go wo­dza, 622. – Oce­nie­nie uspo­so­bień par­la­men­tar­skich w sej­mie, 628. – Pra­wo ini­cy­aty­wy, 629. – Ad­res Li­twi­nów, 632. – Zda­nie spra­wy z czyn­no­ści rzą­do­wych, 634. – Oska­rze­nie sej­mu, i opar­te na tej za­sa­dzie ma­chi­na­cye nie­któ­rych re­wo­lu­cy­oni­stów, 642. – Od­no­wie­nie bez sku­tecz­ne klu­bu pod ty­tu­łem to­wa­rzy­stwa pa­try­otycz­ne­go, 644. – Ex-hra­bia Gu­row­ski. – Nie­do­łęż­ność to­wa­rzy­stwa pa­try­otycz­ne­go, 654. – Po­grzeb mę­czen­ni­ków ros­syj­skich, 653, mowa Le­le­we­la i de­tro­ni­za­cya, 665. – Jan Le­do­chow­ski, 667. – Oce­nie­nie ses­syi 25 stycz­nia, 669. – Dys­kus­sye o rzą­dzie na­ro­do­wym i ich kry­ty­ka, 677. – Ar­ty­kuł w ga­ze­cie M. Moch­nac­kie­go i Ada­ma Gu­row­skie­go ob­ra­ża do ży­we­go izbę. 680. – Wy­bór człon­ków rzą­du, 682. – Szo­pa sło­mia­na, 686. – Za­wód prze­szły po­li­tycz­ny, i cha­rak­ter X. A. Czar­to­ry­skie­go, 714. – Trzy opi­ni­je w rzą­dzie, 715. – Sejm usta­na­wia mo­nar­chi­ją kon­sty­tu­cyj­ną, 717. – Re­ka­pi­tu­la­cya xię­gi dru­giej, 721. – Kry­ty­ka mo­nar­chii kon­sty­tu­cyj­nej bez kró­la, 725.