10 zaginionych plemion Izraela - ebook

Wstęp

10 zaginionych plemion Izraela, to ciekawy temat, na granicy sensacji, więc z czasem narosło wokoło tego wiele mitów, więc postaram się pokazać argumenty za i przeciw. Nie jestem ani zwolennikiem, ani przeciwnikiem, tej teorii. Od 17 wieku powstawały przedziwne teorie, już 23 grudnia 1649 roku, gdy Manasseh ben Israel, znany rabin z Amsterdamu, dowiedział się, iż niektóre spośród Dziesięciu Plemion żyją pośród Indian w Ameryce Południowej, napisał: „_...Nie sądzę, iż Dziesięć Plemion żyje tylko tam… ale także na innych ziemiach wszędzie rozproszonych; oni nigdy nie powrócili do Drugiej Świątyni i zachowują do dnia dzisiejszego żydowską religię…_Historia

Izrael prowadzony pod wodzą Mojżesza, osiedlił się między Morzem Śródziemnym, Martwym a Jeziorem Galilejskim, po wiekach odejścia od prawa Bożego i służenia innym bogom, w roku 722 p.n.e. został deportowany przez Asyrię na tereny dzisiejszego Iraku i Iranu, a nawet Afganistanu. Od tamtej pory wieść o nich zaginęła.

BIBLIA

„Wtedy król asyryjski najechał cały kraj i wyruszył do Samarii, i oblegał ją przez trzy lata. W dziewiątym roku panowania Ozeasza król asyryjski zdobył Samarię i uprowadził Izraela na wygnanie do Asyrii, gdzie osiedlił ich w Chalach i Chaborze, nad rzeką Gozan i w miastach Medów. Stało się tak, ponieważ synowie Izraela zgrzeszyli przeciw Panu, Bogu swemu… i bali się innych bogów (NASB) 2 Królów 17:5—7

„W 722 p.n.e. Asyryjczycy dowodzeni przez Salmanasara V, a później przez Sargona II, podbili północne królestwo Izraela, zniszczyli jego stolicę Samarię. Wypędzili także Izraelitów, którzy na wygnanie udali się do Chorasanu, obecnie będącego częścią wschodniego Iranu i zachodniego Afganistanu. Ci, którzy zostali deportowani, to Dziesięć Zaginionych Plemion. Według żydowskiej tradycji zniknęły one z kart historii, pozostawiając tylko plemiona Beniamina, Judy i lewitów, którzy dali początek współczesnym Żydom”. — WikipediaKto to jest Żyd?

Wysunę tu trzy możliwości:

1. Żydem jest ten, kto praktykuje tradycję i religię żydowską oraz przestrzega Tory (Prawa Mojżeszowego).

2. Żydem jest ten kto się nim urodził, jego potomkowie byli Żydami.

3. Żydem jest ten kto się czuje Żydem.

Na wszystkie trzy pytania można odpowiedzieć, i tak i nie! W punkcie 1 minusem jest to, że jest wielu chrześcijan, którzy nie są Żydami, a nawet są przeciwni Izraelowi, też przestrzega Prawo Mojżeszowe, należą do nich Adwentyści, czy Baptyści Dnia Siódmego, ponoś w samych Stanach Zjednoczonych jest kilkaset kościołów przestrzegające szabat, pokarmy czyste, dziesięcinę itp. Do niedawna Kościół Boży H. Armstronga, zachowywał święta Izraelskie, nie mając żadnych żydowskich korzeni. Obecnie popularność zdobywają Wspólnoty Mesjańskie, z zachowaniem nie tylko prawa Mojżeszowego ale też tradycji i zwyczajów żydowskich, ale większość z członków kościoła nie ma pochodzenia żydowskiego. Izrael jako państwo, nie uznaje ich za żydów, ale jako chrześcijan. Sąd Najwyższy w Izraelu odmówił obywatelstwa kilku żydom z RPA, a to dlatego, że przyjęli Chrystusa jako Mesjasza.

„W grudniu 1989 Sąd Najwyższy Izraela odmówił prawa do powrotu Gary’emu i Shirley Beresford, żydom mesjanistycznym z RPA, uzasadniając: Przez ostatnie dwa tysiące lat historii, lud żydowski decydował, że żydzi mesjanistyczni nie należą do narodu żydowskiego i nie mają prawa domagania się przynależności do niego. (…) Ci, którzy wierzą w Jezusa, są faktycznie chrześcijanami.

Zmiana nastąpiła 16.kwietnia 2008 roku Izraelski Sąd Najwyższy orzekł, że Żydzi Mesjanistyczni mają te same prawa w zakresie automatycznego uzyskiwania obywatelstwa Izraela jak Żydzi, którzy nie wierzą, że Jezus jest Mesjaszem. Sprawę wniosło do sądu dwunastu Żydów, którym odmówiono obywatelstwa, z powodu tego, że są członkami społeczności mesjanistycznej. Wydaje się, że to orzeczenie Sądu Najwyższego będzie miało znaczący wpływ na społeczność Żydów Mesjanistycznych w Izraelu, jakkolwiek dotyczy tylko tych, których żydowskie pochodzenie liczy się ze strony ojca (czyli takich, którzy nie byli wcześniej żydami, w myśl definicji religijnej, a jedynie ich potomkami)”. (1)

2. Żydem trzeba się urodzić. Jest to najprostsza droga do uznania za Żydów. To jest obecnie brane pod uwagę, przy emigracji do Izraela. McQuaid napisał książkę CWI, to imię bohatera książki. Chłopiec, który urodził się w rodzinie żydowskiej, a w czasie II wojny światowej miał ok. 12 lat, jego rodzice zginęli w Getcie Warszawskim, a on tułał się po wioskach, szukając schronienia. Nie przyznawał się, że jest Żydem. Trafił na farmę Niemca, który wyrobił mu polskie papiery. Mógł z tymi dokumentami żyć w Polsce, ale odczuwał swoje żydowskie pochodzenie, po wojnie wyjechał do Izraela, mimo tego, że jego rodzice nie byli religijni, a on nawet nie wiedział, z którego jest plemienia Izraelskiego, czuł się Żydem, i to był cały jego dowód.

Problem w tym, że większość nie potrafi udowodnić, że mają korzenie żydowskie. Teaz tylko nadmienię o badaniach DNA, o których powiemy nieco później, teraz nadmienię tylko, że do korzeni żydowskich przyznają się ludzie w Afryce, a nawet w Japonii, i patrząc na ich czarne twarze, czy skośne oczy, nie trzeba być geniuszem, żeby domyśleć się ich korzenie, są już tak pomieszane i innymi narodami, że żydostwa to może u nich zostało może z 0,3 %. Można się czuć żydem, ale nim nie być. Można też nie czuć się Żydem, a nim być. Ile z genów Żydowskich, pozostało dzisiaj, po prawie 3000 lat, od roku 722 p.n.e. do dzisiaj? Niewiele!. Oni czują się Żydami, bo im tak powiedziano, że ich przodek sprzed 1000 lat był żydem, ale w ich genach już nie ma po tym śladu. Dziesiątki czy setki pokoleń, nie zostawiły nic z żydostwa. Oni są Azjatami, czy Afrykanami.

„Parfitt nie wierzy w żadne z tych twierdzeń, głównie dlatego, że wszystkie wydają się wynikać z poczucia odmienności i prześladowania, a nie z jakichkolwiek dowodów historycznych. Twierdzi, że chociaż ci ludzie mogą identyfikować się jako Żydzi, a czasem nawet zbliżają się do żydowskich praktyk, takich jak przestrzeganie szabatu i jedzenie tylko mięsa poddanego ubojowi w określony sposób, ich twierdzenia opierają się na legendach, a nie na rodowodzie. W niektórych przypadkach, gdy prześladowano grupę mniejszościową, nazywano ją „żydowską”, aby zaznaczyć zło, i historycznie niedokładna etykieta utknęła. Teza Parfitta jest akceptowanym poglądem dzisiejszego świata akademickiego, podtrzymywanym przez wielu innych uczonych w tej dziedzinie”. (2)

Dla przykładu jedyną grupą, która została uznana przez Izrael, to są Żydzi Etiopscy. Beta Israel, czyli Żydzi z Etiopii, którzy twierdzą, że wywodzą się z plemienia Dana. Ich związek z Danem pochodzi od Żyda z końca IX wieku, zwanego Eldad HaDani lub Eldad Danita. Eldad. Pojawił się w Tunezji, mówiąc po hebrajsku i powiedział tamtejszej społeczności żydowskiej, że jest członkiem plemienia Dan, które osiedliło się w ziemi Kusz (dzisiejsza Etiopia). Żydzi w Tunezji nie byli pewni, czy wierzyć Eldadowi, więc skonsultowali się z ówczesnym szefem Żydów północnoafrykańskich i bliskowschodnich, rabinem Tzemachem Gaonem, który potwierdził historię Eldada. W XVI wieku północnoafrykański uczony znany jako Radbaz powtórzył to stwierdzenie. (2)

W KTÓRYCH KRAJACH LUDZIE PRZYZNAJĄ SIĘ DO POCHODZENIA ŻYDOWSKIEGO?

Oczywiście w każdym kraju znajdziemy Żydów, ale w niektórych krajach mówią, że są potomkami 10 zaginionych plemion.

Nathan Ausubel (1898–1986), żydowsko-amerykański historyk i folklorysta, pisał: „_Jest obecnie duża liczba ludów, które obstają przy starożytnej tradycji, twierdzącej iż są oni potomkami żydowskich Zaginionych Plemion: plemiona _Afganistanu_, mahometańscy _Berberowie_ z _Zachodniej Afryki_ i sześć milionów członków chrześcijańskiego ludu _Igbo_ z _Nigerii_. Niewątpliwie wszystkie one praktykują pewne starożytne hebrajskie zwyczaje i wierzenia, które nadają nieco wiarygodności ich fantastycznie brzmiącym twierdzeniom._ W swojej pochodzącej z 1953 roku książce pt. „_Pictorial History of the Jewish People_” (_Ilustrowana historia narodu żydowskiego_), Ausubel przedstawił listę ludów związanych z tą legendą:

— mieszkańcy Bagdadu,

— mieszkańcy Iranu,

— Kurdowie,

— Żydzi jemeńscy (tzw. _Temani_),

— mieszkańcy Gruzji,

— mieszkańcy Buchary,

— mieszkańcy Hadhramaut — regionu na południu Półwyspu Arabskiego,

— Żydzi górscy (_Dżuhuro_) zamieszkujący wschodni Kaukaz,

— mieszkańcy Afganistanu,

— Bnej Izrael, grupa uważających się za Hebrajczyków mieszkańców okolicy Bombaju w Indiach,

— Żydzi Cochin z Indii Południowych,

Wiele grup twierdzi, iż ich członkowie są potomkami jednego z Zaginionych Plemion. Należą do nich m.in.:

— Bene Efraim — nazywani także _Żydzi Telugu_, przypisujący sobie pochodzenie od plemienia Efraima. Jest to niewielka społeczność zamieszkująca południe Indii.

— Bnej Menasze — grupa Żydów z północno-wschodnich Indii, twierdzących, iż są potomkami Manassesa.

— Beta Israel, znani także jako _Felaszowie_ — etiopscy Żydzi, z których część twierdzi, iż pochodzą z plemienia Dana, a nie przybyli razem z królową Saby.

— Żydzi perscy (zwłaszcza zamieszkujący Bucharę) — przypisujący sobie pochodzenie od plemienia Efraima.

— Żydzi Igbo z Nigerii — twierdzący, iż są potomkami Efraima, Manassesa, Lewiego, Zabulona lub Gada.

Powyższa lista pokazuje tereny deportowania Izraela, czyli Irak, Iran, ale też i Afrykę Północną. Nie ma tu Europy. Można zadać sobie pytanie. Skoro Afgańczycy (Afganistan) są potomkami Żydów, to czy są teraz Żydami? To samo dotyczy Palestyńczyków, jak byś im powiedział, że są Żydami, to być ich obraził. Przeszli na Islam a religia Islamska, żyje wręcz nienawiścią do Żydów. Ani się nie czują Żydami, ani nie praktykują, ani się nie przyznają do Żydowskich korzeni. W samym Izraelu mieszkają tacy, co nie praktykują zwyczajów Izraela, są niewierzącymi. Są Izraelitami, bo się w tym kraju urodzili.

POSZUKIWANIE RZECZYWISTOŚCI

Teraz po tych domysłach zastanowimy się, co tak naprawdę stało się z 10 plemionami. Józef Flawiusz (żyjący w I wieku n.e.) odnotował w „Dawnych Dziejach Izraela”, że „dziesięć plemion znajduje się do tej pory za Eufratem i stanowi wielką rzeszę, której nie da się zliczyć”. Ma to sens, skoro zostali deportowani do Asyrii to są za Eufratem. Większość z nich już w Izraelu zrezygnowała z religii jahwistycznej, i tam za Eufratem zniknęła całkowicie, przestali istnieć jako izraelici, ale zawsze jest część ludzi, którzy wrócili do korzeni. Niektórzy z nich przyłączyli się do Aliji z Babilonu, w którymś z powrotów, czy to za Cyrusa, (537 p.n.e.) czy za Artakserksesa.(457 p.n.e.) W Talmudzie mamy wypowiedź rabina Akiwy, który powiedział: „Tak jak mija dzień i nie wraca, tak 10 plemion odchodzi i nie wraca” (Sanheryn 110b).