11 zasad jak być lubianym - ebook

Re­cen­zje z 11 za­sad jak być lu­bia­nym

Ze­wsząd sły­szymy tylko o tym, co po­win­ni­śmy zdo­być, aby osią­gnąć suk­ces, tym­cza­sem Mi­chelle Le­der­man wresz­cie uczy nas, że mamy już wszystko, co po­trzebne, żeby na­wią­zać więź z in­nymi. Lek­tura obo­wiąz­kowa dla wszyst­kich za­in­te­re­so­wa­nych tym, jak sku­tecz­nie wy­ko­rzy­stać sieć zna­jo­mych... bę­dąc po pro­stu sobą.

Tif­fany Dufu, pre­ze­ska, The White Ho­use Pro­ject

Cóż mogę po­wie­dzieć – po pro­stu nie­zwy­kle po­doba mi się ta książka. Nie mo­głem się od niej ode­rwać. Spo­strze­że­nia, kon­cep­cje i złote my­śli Le­der­man musi po­znać każdy, kto wspina się po dra­bi­nie suk­cesu w biz­ne­sie i w ży­ciu. Trudno o książkę, która traf­niej i do­bit­niej mówi o zna­cze­niu i po­tę­dze re­la­cji z ludźmi w na­szym ży­ciu i po­ka­zuje, jak za­wie­rać przy­jaź­nie do gro­bo­wej de­ski. Dzię­kuję, Mi­chelle, że da­łaś nam tę ważną i bar­dzo ak­tu­alną książkę. To praw­dziwa pe­rełka.

Geo­rge C. Fra­ser, au­tor CLICK: Ten Tru­ths of Bu­il­ding Extra­or­di­nary Re­la­tion­ships

„Sym­pa­tycz­ność” to po­tężny i czę­sto nie­uchwytny czyn­nik wpływu, jaki wy­wie­ramy na in­nych. Mi­chelle Le­der­man po­ka­zuje, że fe­no­men ten można roz­ło­żyć na czyn­niki pierw­sze i do­głęb­nie zba­dać. Wy­ni­kają stąd ważne wnio­ski za­równo dla or­ga­ni­za­cji, jak dla zwy­kłych lu­dzi.

Irv Schen­kler, pro­fe­sor za­rzą­dza­nia ko­mu­ni­ka­cją; dy­rek­tor pro­gramu za­rzą­dza­nia ko­mu­ni­ka­cją w Stern School of Bu­si­ness, New York Uni­ver­sity

Zaj­mu­jąca, do­cie­kliwa i bar­dzo po­ży­teczna książka Le­der­man to lek­tura obo­wiąz­kowa dla pra­cu­ją­cych mam, chcą­cych po­sze­rzyć swój krąg zna­jo­mych i zdo­być no­wych sprzy­mie­rzeń­ców. I nie oszu­kujmy się, któż nie sko­rzy­stałby ze wska­zó­wek, w jaki spo­sób naj­le­piej za­gaić roz­mowę? Mi­chelle Le­der­man za­czyna od przy­go­to­wań, które na­leży pod­jąć jesz­cze przed roz­mową, pro­wa­dzi nas przez ko­lejne etapy roz­mowy, a po­tem wska­zuje, jak umac­niać re­la­cję, którą na­wią­za­li­śmy pod­czas roz­mowy. Jej me­toda jest nie­za­wodna.

Su­zanne Riss, re­dak­tor na­czelna pi­sma „Wor­king Mo­ther”

Pro­gramy tra­dy­cyj­nych stu­diów biz­ne­so­wych nie za­wie­rają wielu ele­men­tów po­trzeb­nych do tego, aby na­sza edu­ka­cja była kom­pletna. Naj­więk­sze suk­cesy od­no­szą ci ab­sol­wenci, któ­rzy opa­no­wali sztukę na­wią­zy­wa­nia kon­tak­tów. Pod­stawy tej sztuki są ja­sno i in­te­li­gent­nie wy­ło­żone w tej książce. To wię­cej niż prze­wod­nik po świe­cie kon­tak­tów biz­ne­so­wych; może śmiało słu­żyć za prze­pis na suk­ces w pracy i w ży­ciu.

Joan De­Sa­lva­tore, dy­rek­tor na­czelna Col­lege Bo­und Ad­vi­sing To­day; była pro­dzie­kan Co­lum­bia Bu­si­ness School i Col­lege of Bu­si­ness and Eco­no­mics na Le­high Uni­ver­sity

Pędź­cie po tę książkę! Mi­chelle Til­lis Le­der­man po­daje w niej mnó­stwo świet­nych po­my­słów na to, jak bu­do­wać i pod­trzy­my­wać ważne z za­wo­do­wego punktu wi­dze­nia re­la­cje – od kon­taktu do więzi.

Ann De­ma­rais, współ­au­torka książki Pierw­sze wra­że­nie: jak nas wi­dzą inni

Na­sze ży­cie za­wo­dowe naj­czę­ściej kręci się wo­kół re­la­cji: z klien­tami, z sze­fami, ko­le­gami z pracy itd. Mi­chelle Le­der­man uczy au­to­re­flek­sji, która po­maga za­na­li­zo­wać i ob­ja­śnić naj­przy­dat­niej­sze na­rzę­dzie, ja­kim dys­po­nu­jemy: na­sze au­ten­tyczne ja. Au­torka po­ka­zuje, że mamy już to, czego po­trze­bu­jemy – mu­simy tylko zdać so­bie z tego sprawę.

Sha­ron Gala, spe­cja­listka od za­rzą­dza­nia port­fe­lami in­we­sty­cyj­nymi; pre­ze­ska Me­tLife Wo­men’s In­ve­st­ment Ne­twork w la­tach 2010–2011

Po­mysł roz­po­czę­cia od zmiany wy­glądu ma pod­sta­wowe zna­cze­nie – zwłasz­cza dla ko­biet i no­wi­cju­szy w pracy. Mi­chelle ma świeże po­dej­ście. Opo­wie­ści z ży­cia wzięte i duża dawka hu­moru spra­wiają, że książkę czyta się lekko. Po­le­cam ją do pry­wat­nej i służ­bo­wej bi­blio­teki, bo kon­cep­cję au­torki można sto­so­wać za­równo w ży­ciu oso­bi­stym, jak i za­wo­do­wym.

La­Chonne Wal­ton, dy­rek­torka Hu­man Re­so­ur­ces & Ad­mi­ni­stra­tion, Jazz w Lin­coln Cen­ter

To mą­dra i prak­tyczna książka. Z po­czątku po­my­śla­łam: „Znam kilka osób, które po­winny to prze­czy­tać!”. Po­tem, kiedy za­głę­bi­łam się w lek­turę, po­wie­dzia­łam: „Rany, jak to do­brze, że ja to prze­czy­ta­łam!”. Je­śli uwa­ża­cie, że oso­bo­wo­ści i re­la­cje są ważne w wa­szym biz­ne­sie i kon­tak­tach in­ter­per­so­nal­nych, mu­si­cie prze­czy­tać książkę Le­der­man.

Becky She­etz-Run­kle, au­torka Sun Tzu dla ko­biet: 16 spraw­dzo­nych stra­te­gii biz­ne­so­wych

11 za­sad jak być lu­bia­nym za­wiera nowy – świeży i in­te­re­su­jący – punkt wi­dze­nia na kwe­stię na­wią­zy­wa­nia kon­tak­tów z ludźmi. Pod­kre­śla­nie wagi bu­do­wa­nia re­la­cji i więzi przez au­torkę to po­żą­dana al­ter­na­tywa dla po­dej­ścia po­le­ga­ją­cego na „ura­bia­niu lu­dzi” – a wiele przy­kła­dów z ży­cia roz­sia­nych po książce na pewno znaj­dzie żywy od­dźwięk wśród czy­tel­ni­ków. Nie ma wąt­pli­wo­ści, że jest to książka, do któ­rej czę­sto będę się­gać i którą po­lecę oso­bom po­trze­bu­ją­cym prak­tycz­nych wska­zó­wek, jak na­wią­zy­wać trwałe re­la­cje biz­ne­sowe.

She­ryl Par­ker, za­ło­ży­cielka Pow­wow: A Ne­twork for Wo­men Ma­king a Dif­fe­rence

Mi­chelle Til­lis Le­der­man lan­suje kon­cep­cję „zrów­no­wa­żo­nego roz­woju” w re­la­cjach z ludźmi. Czy­tel­nik do­wia­duje się, jak spra­wić, żeby roz­mowa stała się po­cząt­kiem więzi z drugą osobą. Książka ma cha­rak­ter prak­tyczny, me­to­dyczny i prze­zna­czona jest dla wszyst­kich, bez względu na umie­jęt­no­ści kon­wer­sa­cyjne i po­zy­cję w hie­rar­chii za­wo­do­wej.

De­bra Fine, pre­le­gentka, tre­nerka oso­bi­sta i au­torka be­st­sel­lera The Fine Art of the Big Talk: How to Win Clients, De­li­ver Great Pre­sen­ta­tions, and So­lve Con­flicts at WorkPo­dzię­ko­wa­nia

Pierw­szą osobą, któ­rej mu­szę po­dzię­ko­wać, jest mój mąż Mi­chael. Bez Cie­bie nie by­łoby tej książki. Wiem, że za­wsze mogę li­czyć na twoje mą­dre opi­nie, rady i nie­za­chwianą wiarę we mnie. Dzię­kuję Ci, że je­steś moim po­wier­ni­kiem, naj­więk­szym opar­ciem i naj­lep­szym przy­ja­cie­lem. Ko­cham Cię. Moim sy­nom, Ja­me­sowi i No­ahowi, dzię­kuję, że po­zwo­li­li­ście ma­mie pi­sać, ale też czę­sto od­ry­wa­li­ście mnie od pracy, dzięki czemu mo­głam chwilę od­po­cząć. Swo­jej ma­mie, ojcu i sio­strze April dzię­kuję za wszystko, czego mnie na­uczyli – tego, co zna­la­zło się na kar­tach tej książki, i wielu in­nych rze­czy, na które za­bra­kło w niej miej­sca.

Spe­cjalne po­dzię­ko­wa­nia na­leżą się Ann De­ma­rais. W cza­sie dłu­giej pracy nad książką nie szczę­dzi­łaś mi swego czasu, wie­dzy i sie­bie. Twoje do­świad­cze­nie, spo­sób wi­dze­nia wielu spraw i wska­zówki były nie­oce­nione. Dzię­kuję swo­jemu agen­towi Joh­nowi Wil­li­gowi za wiarę w po­wo­dze­nie tego pro­jektu i za to, że nie tylko zna się na pi­sa­niu ksią­żek, ale też umiał mi wy­ja­śnić, na czym ta sztuka po­lega.

Swój osta­teczny kształt książka za­wdzię­cza wielu lu­dziom. Dave Conti po­mógł mi do­kład­nie prze­my­śleć jej treść i kon­struk­cję. Dzięki po­my­słom, uzu­peł­nie­niom i opi­niom Le­sley Al­der­man moje roz­wa­ża­nia zy­skały na ja­sno­ści. Z ca­łego serca dzię­kuję swo­jej re­dak­torce Me­eghan Tru­elove. Dzięki To­bie moje słowa ożyły na stro­nach tej książki. Twój ogromny za­pał i nie­spo­żyta ener­gia oka­zały się za­raź­liwe.

Ann De­ma­rais, Dean Ru­bino i Mi­chael Le­der­man czy­tali ko­lejne re­dak­cje tek­stu i dzie­lili się ze mną opi­niami. Wa­sze uwagi da­wały do my­śle­nia i szcze­rze by­łam wam za nie wdzięczna. Dzię­kuję Re­bece Rod­skog i Abby Ka­toni za nie­ustanną po­moc i wspar­cie. Nie mogę też w tym miej­scu po­mi­nąć Amy Blum­kin, która za­in­spi­ro­wała mnie na po­czątku mo­jej ka­riery za­wo­do­wej i in­spi­ruje do dziś.

Dzię­kuję wszyst­kim, któ­rych hi­sto­rie zna­la­zły się w książce: tym, któ­rzy wy­stę­pują pod swymi praw­dzi­wymi imio­nami, i tym, któ­rych imiona zmie­ni­łam. Wszy­scy by­li­ście dla mnie źró­dłem na­tchnie­nia i wiele się od was na­uczy­łam.

Czę­sto py­tano mnie, dla­czego wy­bra­łam wy­daw­nic­two AMA­COM. Na tę de­cy­zję zło­żyło się wiele przy­czyn, ale naj­waż­niej­sze było to, że po pro­stu lu­bi­łam jego re­dak­torkę na­czelną El­len Ka­din. Dzię­kuję Ci, El­len, za wspar­cie, cier­pli­wość, a zwłasz­cza za to, że je­steś tak sym­pa­tyczną osobą.Część A

◼︎

Przed roz­mową: bądź sobą

.

Nasz oj­ciec, to zna­czy mój i mo­jej sio­stry, miał ta­kie po­wie­dze­nie: „Świat jest lu­strem”. W dzie­ciń­stwie czę­sto po­wta­rza­łam te słowa, ale ni­gdy wła­ści­wie nie za­sta­na­wia­łam się nad ich sen­sem. Któ­re­goś dnia oj­ciec ka­zał mi sta­nąć przed lu­strem i po­wie­dział: „Uśmiech­nij się”. W lu­strze zo­ba­czy­łam osobę, która się do mnie uśmie­cha. Tata rzekł: „Zrób złą minę”. Wy­krzy­wi­łam się do dziew­czynki w lu­strze, a ta wy­krzy­wiła się do mnie. Wtedy oj­ciec ka­zał mi usiąść i wy­ja­śnił: „To, co po­ka­zu­jesz światu, świat po­każe to­bie. Ra­dość, którą oka­zu­jesz, my­śli, któ­rymi się dzie­lisz, to ra­dość, którą otrzy­masz od świata, to my­śli, które usły­szysz”. Jest to szczera prawda, ale do­piero póź­niej zda­łam so­bie sprawę, że ist­nieją setki po­wie­dzeń wy­ra­ża­ją­cych tę samą myśl: „Co za­sie­jesz, to i żąć bę­dziesz”, „Ile dasz, tyle otrzy­masz”, „Jak Kuba Bogu, tak Bóg Ku­bie” i moje ulu­bione „Karma wraca”.

Z cza­sem myśl ta na­brała dla mnie ści­śle okre­ślo­nego zna­cze­nia. Kiedy skoń­czy­łam stu­dia i po­szłam do pracy, za­czę­łam do­strze­gać co­raz wię­cej do­wo­dów na słusz­ność oj­cow­skiego po­wie­dze­nia, że „świat jest lu­strem”. Pra­cu­jąc czy to z no­wym, czy z do­brze już zna­nym klien­tem, za­uwa­ży­łam, że od mo­jego na­sta­wie­nia bar­dzo wiele za­leży. Kiedy mia­łam zły dzień, wszystko szło jak po gru­dzie. Gdy czu­łam się pewna sie­bie i pa­no­wa­łam nad sy­tu­acją, spo­tka­nie było udane i owocne. Moje na­sta­wie­nie w da­nej chwili – to, co my­śla­łam, jak się za­cho­wy­wa­łam, ja­kie za­ło­że­nia przyj­mo­wa­łam – miało wpływ na pierw­sze wra­że­nie, ja­kie wy­wie­ra­łam na roz­mów­cach. Na tej pod­sta­wie wy­ra­biali so­bie opi­nię o mnie, a od tego za­le­żało, czy zła­pa­li­śmy kon­takt. Im bar­dziej by­łam świa­doma swo­jego na­stroju, tym le­piej po­tra­fi­łam wy­ra­żać swe praw­dziwe ja w róż­nych sy­tu­acjach. Dzięki temu umia­łam tak kształ­to­wać swoje za­cho­wa­nie, żeby na­wią­zać jak naj­moc­niej­szą nić po­ro­zu­mie­nia z roz­mówcą.

Do czego zmie­rzam? Cho­dzi o to, że część pracy nad na­wią­zy­wa­niem kon­tak­tów i bu­do­wa­niem re­la­cji jest wy­ko­ny­wana, za­nim jesz­cze do­cho­dzi do roz­mowy. Wszyst­kie cztery roz­działy tej czę­ści książki do­ty­czą tego, jak uświa­do­mić so­bie swoje au­ten­tyczne i war­to­ściowe ce­chy – sło­wem, to, co jest w nas sym­pa­tycz­nego – i jak prze­ko­nać się, że od na­szego na­sta­wie­nia za­leży opi­nia lu­dzi o nas i na­sza zdol­ność do po­ro­zu­mie­nia się z nimi. Bez zro­zu­mie­nia tej kwe­stii nie bę­dziemy umieli po­ka­zać in­nym, że można nas lu­bić. A do­piero wtedy, gdy prze­ko­namy in­nych, że da się nas lu­bić, bę­dziemy mo­gli stwo­rzyć trwałe i wza­jem­nie ko­rzystne więzi z ludźmi – bez względu na to, czy znamy ich od lat, czy wi­dzimy pierw­szy raz w ży­ciu.

------------------------------------------------------------------------

Za­pra­szamy do za­kupu peł­nej wer­sji książki

------------------------------------------------------------------------